Zabawy teatralne
Poniedziałek:
I wersja: wspólne przygotowanie kukiełek i sceny - kolorowanie sylwet w grupach (ksero), wystawienie sztuki z wykorzystaniem zrobionych pomocy przez dzieci, włączenie ich teatrzyku kukiełkowego - ,,Czerwony Kapturek”
II wersja: zaproszenie do teatru, rozdanie biletów, przygotowanie teatrzyku kukiełkowego dla dzieci, zaproszenie do samodzielnego wykonania kukiełek wg własnego pomysłu lub kolorowanie szablonów i przyklejanie ich na patyczek (dla młodszych dzieci)
Wtorek:
zagadki bajkowe (ksero) lub rozpoznawanie tytułów bajek po czytanych fragmentach
zamieniamy się w aktorów - zabawy: ,,Zaczarowane postacie” - na sygnał n-la dzieci zamieniają się w określoną postać i naśladują ją ruchem (zając, staruszek, mały dzidziuś, piosenkarka, drwal, myśliwy itp.); przedstawienie akcji bajki - nauczyciel stoi na krzesełku i czyta bajkę, w znaczących momentach robi pauzę, po czym dzieci naśladują ruchem i mimiką bohaterów, odgłosy przyrody, akcję (na zasadzie opowieści ruchowej); dla starszych - samodzielne przygotowanie przez dzieci krótkiej inscenizacji na podstawie znanych bajek, odgadywanie przez pozostałych tytułu przedstawianej bajki.
Środa:
charakteryzacja - makijaż sceniczny, stroje; tworzenie rekwizytów: maski, korony, tarcze, miecze, różdżki itp.
Czwartek:
ZABAWY DRAMOWE (przykładowe):
Zabawa „Najlepszy portret” - trening w rozpoznawaniu stanów emocjonalnych - nauczyciel pokazuje obrazki przedstawiające stan emocjonalny, dzieci rozpoznają i wyrażają mimiką twarzy: radość, złość, gniew, smutek, strach, ból, zdziwienie, itp. Na stoliku ustawiamy ramkę, a za nią krzesło. Każde dziecko siada na krześle, głowę wsuwa w ramę i przyjmuje odpowiedni wyraz twarzy. Pozostałe dzieci odgadują, jaki to stan emocjonalny.
Poznaj kolegę przez dotyk
WERSJA I
Dzieci cwicza w parach. Jedno dziecko z pary ma zawiązane oczy i poznaje kolegę za pomocą od głowy do nóg. Następnie dzieci, które nie mają opasek na oczach, ustawiają się w rzędzie, a dzieci, które miały opaski, mają za zadanie rozpoznać swojego kolegę wśród dzieci ustawionych w rzędzie. Potem następuje zmiana ról.
WERSJA II
Osoby poznające się wcześniej nawzajem w parach mają odnaleźć się w tłumie chodzących po sali dzieci. Wszyscy mają zawiązane oczy.
WERSJA III
Wszyscy mają zawiązane oczy i poruszają się wolno po sali. Gdy napotkają jakąś osobę, delikatnie pozdrawiają się dotykiem bez użycia słów i idą dalej. Na sygnał nauczyciela wszyscy zatrzymują się i szukają kolegi wyciągając ręce przed siebie. Gdy kogoś znajdą, próbują rozpoznać, kto to jest, za pomocą dotyku. Mogą też bawić się rękami partnera, poznawać jego plecy, włosy itp.
„Kto to mówi?” - zabawy głosem.
Dzieci siedzą w kręgu i wtulają głowę w kolana. Dotknięte przez nauczycielkę dziecko mówi kilka słów zmieniając głos. Dzieci podnoszą głowy i próbują zgadnąć, kto przemawiał.
„Powiedz to…” - zabawy głosem.
Nauczyciel proponuje dzieciom prosty tekst, np. „wlazł kotek na płotek”. Zadaniem dzieci jest wypowiadanie go:
ze złością, z radością, ze smutkiem, ze zdziwieniem, ze znudzeniem
Co lubię?
Gra polecana szczególnie, jeśli dzieci nie znają się dobrze, ale mogą w nią zagrać również dzieci dobrze znające się. Dzieci ustawiają się w koło. Jedno trzyma małą piłkę i mówi: moje imię - Kasia , lubię …(np. chodzić na wycieczki, czytać, śpiewać, podlewać kwiatki itp.). następnie rzuca piłkę do innego dziecka w kole, a potem to powtarza: Kasia lubi …, moje imię … lubię … Każdy powtarza tylko imię poprzednika i co lubi, nie wszystkich. Nikt nie wygrywa. Gra kończy się, gdy piłka obejdzie wszystkich, ale można ją powtórzyć drugi raz.
Co się zmieniło?
Osoba dorosła kładzie na karcie papieru ( może być z bloku rysunkowego lub zeszytu ) trzy małe przedmioty, np. kolorowe guziki, autka itp. Dziecko ( dzieci ) przygląda się przez chwile układowi przedmiotów, potem się odwraca. W tym czasie osoba dorosła zmienia układ jednego przedmiotu i mówi: „Już - powiedz, co się na kartce zmieniło?” dziecko ma powiedzieć, jakie zauważa różnice w ustawieniu. Jeśli jest więcej dzieci, mogą wyjść, a potem wchodzić pojedynczo.
„Miło mi cię widzieć”
Dzieci chodzą po całej sali, we wszystkich kierunkach z zamkniętymi oczami. Starają się nikogo nie potrącić. Jeśli jednak kogoś dotkną, otwierają oczy i kłaniają się z uśmiechem.
„Chwalony”
Wszyscy uczestnicy siedzą w kole. Wewnątrz, wygodnie na krześle, siedzi jedno dziecko. Dzieci starają się powiedzieć po jednym miłym zdaniu na temat siedzącego.
Zabawa - ,,Kostka”
Uczniowie w sposób dowolny tańczą. Kiedy muzyka zostaje przerwana, prowadząca podnosi do góry kostkę, pokazując ilość oczek na wybranej ściance. Zadaniem uczestników jest połączyć się w grupy liczące tyle osób ile oczek jest na kostce. Po utworzeniu się grup padają polecenia, po których dzieci tańczą wykonując zadanie. Potem następuje powrót do swobodnego tańca.
Przykłady poleceń:
- witamy się w grupie bardzo serdecznie,
- łapiemy jak najwięcej dzieci za kolana,
- przedstawiamy się innym bardzo wesoło,
- na ucho mówimy osobom z grupy komplement.
Lustro
Dzieci dobierają się parami. Jedno z nich wykonuje różne miny i gesty - drugie powtarza je jak w lustrze. Następuje zamiana ról - to które powtarzało, jest inicjatorem. (Zalecana częsta
zmiana partnerów).
Rzeźbiarz
Dzieci dobierają się parami. Jedno jest rzeźbiarzem, drugie pozwala „modelować” z siebie
dowolną rzeźbę. Potem dzieci zamieniają się rolami - rzeźbiarz staje się „materiałem”.
(Zalecana częsta zmiana partnerów).
Pomnik
Jedno dziecko stoi na krześle lub stoliku. Pozostałe dzieci biegają dowolnie po całej sali. Na
sygnał, uczestnicy zabawy przybierają pozę zaproponowaną przez stojące wyżej dziecko.
Okręt
Dzieci ustawiają się w dowolnych miejscach sali. Są skałami. Jedno dziecko z zawiązanymi
oczami ma za zadanie przejść między „skałami” z jednego końca sali na drugi. „Skały”
syczeniem dają o sobie znać, aby okręt nie rozbił się o nie.
Piątek:
Przedstawienie ,,Morskie opowieści”.