Masaż klasyczny to jest zespół technik (chwytów, rękoczynów) stosowanych w odpowiedniej kolejności, które wywierają wpływ na tkanki ustroju człowieka, powodując wystąpienie odczynów w tkankach i narządach.
Cel:
Zadziałanie na układ ruchu, skórę, tkankę łączną tkankę tłuszczową, zakończenia nerwowe w skórze, układ krwionośny i chłonny, pośrednio na narządy wewnętrzne.
Czas trwania masażu uzależnia się od:
- rodzaju schorzenia
- wielkości powierzchniowej masowej
- aktualnego stanu zdrowia
- tego, który jest to zabieg z kolei
Masaż jednej części ciała ok. 10 min
Masaż całego ciała 45- 60 min
Siła masażu rośnie ze wzrostem liczby wykorzystywanych zabiegów
- wiek
- płeć
- zawodu
- budowy ciała
- stanu zdrowia
- stan zdrowia pacjenta
Masaż ingeruje w procesy fizjologiczne zachodach w organizmu- po zabiegu pacjent powinien odpocząć 15- 20 min
Niewskazane jest gwałtowne oziębienie ciała bezpośrednio po masażu
W związku z reakcja organizmu na masaż, należy poinformować pacjenta ze po pierwszych 3- 5 zabiegach może odczuwać pozorne pogorszenie stanu zdrowia
Każdy chwyt masażu powtarzamy minimum dwukrotnie
Niewolno przerywać rozpoczętego masażu. Masaż przerywany musi być rozpoczęty od nowa
Należy prowadzić dokumentacje masażu pacjenta, by móc ocenić postępy i skuteczność zabiegu
Głaskanie:
- przyzwyczajenie pacjenta do dotyku terapeuty, pozwolenie na wyczucie i znalezienie miejsc chorobowo zmienionych
- rozprowadzanie oliwki
- przepychanie krwi żylnej i chłonki w kierunku dosercowym
- mechaniczne usuniecie zrogowaciałych łusek naskórka
- wzmożenie przemiany materii w tkankach skórnych
- szybsze odprowadzenie obrzęków, krwiaków w zależności od siły - pobudza lub obniża pobudliwość nerwów czuciowych skóry
Bardzo łagodnie - wykonujemy opuszkami palców lub grzbietową ich stroną
Średniej mocy - wykonujemy całą dłonią
Mocne - wykonujemy kłębkami kciuka lub nadgarstkami
Głaskanie wykonujemy w tempie 22- 25 ruchów na minutę
Przeciwwskazania do wykonania głaskania:
II stadium choroby Burgera
- przeciwwskazania ogólne
Rozcieranie - druga w kolejności technika
Cele:
- obniżenie pobudliwości nerwów
- zapobiega odleżynom, stosowanie przy hartowaniu tkanek
- ułatwianie wchłaniania się krwiaków, obrzęków, wysięków poza zapalnych
- uaktywnienie miejscowego przepływu krwi i limfy
- uelastycznienie przykurczonych mięśni, blizn, torebek stawowych, wiązadeł, przepisów mięśniowych
- likwidacja blizn, zrostów, po zabiegach operacyjnych
Rozcieranie - tempo 60- 100 ruchów na min.
Przeciwwskazania:
- stany zapalne ścięgn i pochwek ścięgnistych
- miejsca obrzęk
- choroba Burgera
- skaza naczyniowa
- stan po przebytym zakrzepowym zapaleniu żył
Ugniatanie: tempo 40- 50 na min
Funkcje:
- przepychająca krew i chłonkę z naczyń obwodowo do centralnych
- ssąca: poprzez wykorzystanie prozni w miejscu ugniatanym
- ugniatanie wypycha z tkanek substancje które zostały wyzwolone w skutek rozcierania
Cele:
- intensywne pobudzenie mięśni
- wzrost napięcia i zdolności do sprawnego kurczenia się włókien mięśni
- odżywianie tkanek
- łącznie z prowadzeniami ćwiczeniami ruchowymi i elektrostymulacją na szerokie zastosowanie w leczeniu niedowładów i porażeń, zaników mięśniowych
- powodujące przyrost tkanki mięśniowej
- wzrost siły i wytrzymałości mięśni
Przeciwwskazania:
- przeciwwskazania ogólne do wykonania masażu
- ugniatanie podłużne: po obniżonym napięciu mięśniowym
- ugniatanie poprzeczne: rwa kulszowa, małe dzieci, porażenia spatyczne
Oklepywanie-
energiczne, następujące jedno po drugim uderzenie rękoma masażysty w masową tkankę (uderzenie to, musi być płynne sprężyste i synchroniczne)
siła, uderzenia na całej powierzchni ręki, którą wykonujemy oklepywanie musi być równomierne nie może sprawić leżącemu bólu, ani doprowadzić do pojawienia się na ciele siniaków, przekrwień ani popękanych naczyń krwionośnych
oklepywanie stosujemy najczęściej, gdy chcemy mocno pobudzić mięśnie - przez silne przekrwienie części ciała, którą masujemy
Tempo oklepywania : szybkie 250- 300 uderzeń na min lub wolne 100- 120 uderzeń na min ze względu na siłę oddziaływania oklepywanie dzielimy na:
Lekkie
- opuszkami palców / miotełkowe
- działa uspokajająco na układ nerwowy, mięśni
- zastosowanie w nerwicach wegetatywnych
Średniej mocy
- miotełkowe / poduszeczkowe / półpiąstkowe / karatowe
- działa pobudzająco na tkankę nerwowa, mięśniową
Silne
- karatowe / piąstkowe
- wykonujemy tam gdzie duża masa mięśniowa, masaż sportowy
Przeciwwskazania do oklepywania:
- skaza naczyniowa
- otyłość
- niektóre choroby neurologiczne, reumatyczne
- sklerodermia
- choroba Burgera
- choroba Raynauda
- żylaki
- porażenia spastyczne
- ostre rwy i nerwobóle
- ogólne
Wibracja:
Wibracja stanowi jedną z technik używanych w masażu klasycznym. Za pomocą reki masażysty lub specjalnego typu urządzenia (powodującego wibracje) przekazywane są do tkanek w ciele pacjenta, drgania różnej częstotliwości
Wpływ na tkanki
Bezpośredni:
- pobudzenie / uspokojenie układu nerwowego
- wzrost napięcia mięśniowego
- pobudzenie czynności przewodu pokarmowego
Pośredni:
- wzrost napięcia mięśni gładkich naczyń krwionośnych
- zwolnienie tętna
- wzrost ciśnienia tętniczego krwi
Ze względu na sposób wykonania wibrację dzielimy na:
Pionową :
- ruch wibracji wykonywany jest prostopadle do powierzchni ciała
- bezpośrednia / pośrednia
Podłużna:
- drgania wykonywane w płaszczyźnie równoległej do powierzchni ciała wzdłuż przebiegu włókien mięśniowych
- działa pobudzająco na układ nerwowy i mięśnie
Poprzeczną:
- drgania wykonane w płaszczyźnie równoległej do powierzchni ciała, w poprzek przebiegu włókien mięśniowych
- działa uspokajająco na układ nerwowy i mięśnie
Przeciwwskazania:
- porażenia spastyczne
- choroba Burgera
- choroba Raynauda
- ogólne
Wstrząsanie:
- polega na przekazaniu tkanką za pomocą rąk masażysty drgań mechanicznych o znacznej amplitudzie i niedużej częstotliwości
Cele:
- obniżenie napięcia mięśniowego, rozluźnienie aparatu więzadłowo- torebkowego np. po wysiłku fizycznym
- chorobach układu oddechowego i ułatwianie wydzielania płynu wysiękowego zalęgającego w płucach
- usprawnianie krążenia obwodowego
- słabe wstrząsanie: obniżenie pobudliwości OUN
- silne wstrząsanie: obniżenie pobudliwości OUN - ośrodkowy układ nerwowy
Wałkowanie:
- technika nieklasyczna
- połączenie głaskania, rozcierania, ugniatania
- szczególne zastosowanie przy masażu palców, ramion, ud
- wykonanie powoli - działanie rozluźniające
- wykonanie szybko działa pobudzająco
- masaż sportowy
Wpływ masażu klasycznego na organizm człowieka:
- krwionośny
- pokarmowy
- moczowy
- nerwowy
- kostny
- hormonalny
Tkanka Skórna
Podczas masażu usuwane są ze skóry, w postaci łusek, obumarłe komórki naskórka
Masaż poprawia czynność wydalnicza gruczołów łojowych i potowych
Pod wpływem masażu naczynia skórne rozszerzają się, przez to poprawia się odżywianie skóry oraz znajdujących się w niej gruczołów
Tkanka Mięśniowa
Pod wpływem masażu tkanka mięśniową jest lepiej zaopatrzona w tlen i substancje odżywcze
Masaż powoduje szybsze wydalanie produktów przemiany materii
Zwiększa zdolność pracy mięśnia
Pobudza włókna mięśniowe do skurcze i podnosi ich napięcie, zapobiega zanikom mięśniowym
Stawy, aparat więzadłowy
Masaż zwiększa elastyczność i wytrzymałość aparatu więzadłowego, stopień ruchowości stawu
Poprawia ukrwienie stawu, przyspiesza wymianę produktów rozpadu na substancje odżywcze
Pod wpływem masażu zdolność stawów i aparatu więzadłowego jest przywracana do pracy
Układ krwionośny limfatyczny
- pobudzenie układu, krażenie do pracy powoduje wzmożenie zasilania organizmów w tlen i substancje odżywcze
- ułatwia odpływ krwi żylnej, ułatwia wchłanianie obrzęków
- rozszerza naczynia krwionośne
Układ nerwowy
- działa głównie na obwodowy układ nerwowy
- działa na CUN za pośrednictwem włókien czuciowych obwodowych
- działanie pobudza / uspokaja
- wpływ masażu na układ nerwowy zależy również od tego jak energicznie i jak długo jest on wykonywany
Pozostałe układy:
- układ oddechowy: lepsze wymiana gazowa, wzrost cyrkulacji krwi w płucach
- układ pokarmowy poprawia ukrwienie przez co poprawia trawienie, przyswajanie substancji odżywczych, przyspiesza wydalanie produktów niestrawiennych
- układ moczowy poprawia czynność filtrowania nerek, przyspiesza procesy biochemiczne