Program adaptacyjny "Będę przedszkolakiem" dla dzieci 3-, 4-letnich rozpoczynających edukację przedszkolną
Każde dziecko ma prawo do szczęścia, które polega na aktywności, bawieniu się i poznawaniu świata. W dążeniu do stworzenia dzieciom w przedszkolu okazji do wielozmysłowego poznawania rzeczywistości i trenowania zachowań społecznych doskonałe efekty daje ścisła współpraca z rodzicami i wspólne spotkania. Wiemy, że pierwsze dni w przedszkolu są dla dzieci wielkim przeżyciem, równie ciężko przeżywają te dni i rodzice.
Stosunek dziecka do przedszkola zależy w dużej mierze od atmosfery panującej podczas pierwszych dni pobytu. Trzylatek jest na ogół pogodny i ufny, ale nowe otoczenie - wywołuje u niego strach. Dziecko trzyletnie nie może obejść się bez wsparcia i pomocy ze strony dorosłych: miłości, życzliwości, serdeczności, pełnej akceptacji dziecka takim, jakie ono jest. Rozstania się dziecka z rodzicami nie da się uniknąć, lecz można skrócić czas jego smutku dzięki możliwości otoczenia dziecka indywidualną opieką i zaspokajaniu jego podstawowych potrzeb. Każde dziecko charakteryzuje radość życia, a jego zmartwienia szybko przemijają. Unikajmy, zatem długich, wzruszających pożegnań. Nie zabierajmy dziecka do domu, kiedy płacze przy rozstaniu; jeśli zrobi się to, choć raz, będzie wiedziało, że łzami można wszystko wymusić.
Małe dziecko eksploruje nowe otoczenie i odbiera bodźce z korzyścią dla swojego rozwoju tylko w poczuciu bezpieczeństwa. Poczucie bezpieczeństwa dziecka można kształtować poprzez poznanie i stopniowe oswajanie z nowym otoczeniem. Analiza sytuacji dziecka na progu przedszkola wskazuje na najtrudniejsze dla niego problemy, do których należy zaliczyć:
nawiązanie kontaktu z nieznanymi dorosłymi i bardzo wielu rówieśnikami w krótkim czasie,
poznanie otoczenia materialnego i opanowanie przestrzeni,
poznanie funkcji pomieszczeń i sposobów korzystania z zwartych w nich urządzeń,
pozyskanie informacji o organizacji dnia w przedszkolu i związanej z tym orientacji czasowej oraz wymagań dotyczących uczestnictwa w życiu grupy.
Zakres zadań i trudności, jakie ma do pokonania małe dziecko podczas adaptacji, uświadamia, że do ich realizacji należy włączyć aktywnie osoby dorosłe ze środowiska rodzinnego i przedszkola. Poprzez wcześniejsze spotkania w miesiącach wakacyjnych dzieci mogą oswoić się z nową sytuacją, jaka spotka je już we wrześniu. Aby zmniejszyć strach i obawy dziecka są organizowane spotkania dzieci i rodziców w przedszkolu.
Aby rozwiązać trudności wynikające z pobytu w nowym środowisku, należy:
wspomagać dziecko w procesie przystosowania do życia w nowym otoczeniu w poczuciu bezpieczeństwa,
wyrabiać orientację czasową w rozkładzie dnia w przedszkolu,
przyswajać wiedzę o przeznaczeniu i sposobie korzystania z różnych pomieszczeń,
kształtować poczucie przynależności do grupy przedszkolnej,
przygotować rodziców do udzielania dziecku wsparcia psychicznego, pomocy w procesie przystosowania,
ograniczać w środowisku przedszkolnym liczby bodźców utrudniających dziecku adaptację,
nawiązywać współpracę przez przedszkole z rodziną w celu włączenia jej w przygotowanie dziecka do roli przedszkolaka,
zorganizować specjalne zajęcia i spotkania organizowane przez nauczycielki dla rodziców i dzieci na terenie przedszkola.
U dorosłych, zarówno rodziców, jak i personelu przedszkola, wiedza, doświadczenia zdobywane w trakcie realizacji planu wstępnej adaptacji sprzyjają modyfikacji ich zachowań, głębszego rozumienia problemów adaptacyjnych dzieci. Tworzy się wokół dziecka klimat życzliwości, zrozumienia i akceptacji dla jego zachowań. Rodzice od momentu decyzji o posłaniu dziecka do przedszkola powinni rozmawiać o tym z dzieckiem, przyzwyczajać je do tej sytuacji, opowiadać o przedszkolu, innych dzieciach, zabawach itp. Powinni wzbudzać zaciekawienie i zainteresowanie oraz chęć przebywania z innymi dziećmi. Jednocześnie rodzice nie powinni wyrażać swoich obaw związanych z pójściem dzieci do przedszkola, aby nie wzbudzać w dziecku niepokoju i lęku przed nowym wydarzeniem. Nie wolno straszyć dzieci przedszkolem mówiąc: „Zobaczysz, jak pójdziesz do przedszkola....” - ponieważ takie stwierdzenie budzą u dzieci lęk i obawy.
Współdziałanie nauczycieli i rodziców przebiega w atmosferze zaufania, częściej występuje koordynowanie oddziaływań wychowawczych.
Plan wstępnej adaptacji jest takim działaniem pedagogicznym, który sprzyja rozładowaniu negatywnych doznań dziecka wywołanych gwałtownym rozstaniem z rodziną i brakiem wiedzy o nowym środowisku. Stara się zapewnić dzieciom poczucie psychologicznego bezpieczeństwa, akceptację dla ich aktywności poznawczej i działania za pomocą prób i błędów. Obecność matki czy innych bliskich dorosłych w przedszkolu w okresie wstępnej adaptacji jest również wspomaganiem efektów działania dzieci. Osoba dorosła dostarcza dziecku motywacji do działania i wpływa na kształtowanie stosunku emocjonalnego do przedszkola. Matka może pomagać w zdobywaniu orientacji, nawiązywaniu kontaktów z innymi w nowym środowisku.
Rozpoczęcie przez dziecko edukacji przedszkolnej to moment przełomowy w jego życiu. Dla wielu dzieci jest to pierwszy kontakt z grupą rówieśniczą i znaczna zmiana dotychczasowego trybu życia. Przychodząc do przedszkola, dzieci różnią się „poziomem zdolności przystosowawczych”.
Aby zapewnić dziecku lepszy start przedszkolny, konieczne jest wzajemne oddziaływanie przedszkola, rodziców i nauczycieli. Powodzenie w szybkim zaadoptowaniu dziecka do warunków i sytuacji panujących w przedszkolu zależy w ogromnej mierze od kondycji psychofizycznej dziecka i postawy rodziców. Wszelkie próby ułatwienia dziecku przystosowania się do nowego środowiska, pokonania lęków, obaw, frustracji, niepokoju to działania w pełni uzasadnione i jak najbardziej pożądane.
Program adaptacyjny „Będę przedszkolakiem” został oparty na Podstawie programowej wychowania przedszkolnego i oddziałów przedszkolnych w szkołach podstawowych. W szczególności jest rozwinięciem następujących zagadnień:
Przedszkola zapewniają pełną opiekę, wychowanie i uczenie się w atmosferze akceptacji i bezpieczeństwa.
Wobec rodziców przedszkola pełnią funkcję doradczą i wspierają działania wychowawcze: pomagają w rozpoznawaniu możliwości rozwojowych dziecka i podjęciu wczesnej interwencji specjalistycznej.
Uczenie nawiązywania bliskiego, serdecznego kontaktu z innymi osobami.
Pomoc w budowaniu pozytywnego obrazu własnego „ja” i zaspokajaniu poczucia bezpieczeństwa.
Cele działań:
Poprzez wcześniejszy kontakt nauczycieli z nowo przyjętymi dziećmi następuje oswojenie ich z nową sytuacją oraz miejscem pobytu dziecka.
Ułatwienie dzieciom startu w przedszkolu, przezwyciężenie lęków i obaw dziecięcych wynikających ze znalezienia się w nowej sytuacji życiowej.
Uświadamianie rodzicom, że współdziałanie z pracownikami przedszkola to warunek udanej adaptacji dziecka.
Uświadamianie rodzicom, że pozytywne nastawienie dziecka do nowego środowiska pomoże w lepszej adaptacji dziecka.
Ukazanie rodzicom możliwości dziecka.
Uświadomienie dzieciom i rodzicom, że pobyt w przedszkolu jest ciekawą formą działania - zabawy połączonej z nauką i pracą.
Ukazanie możliwości, zdolności pedagogicznych nauczycieli.
Efekty wdrażania programu adaptacyjnego:
Ograniczenie lęku i zachęcanie dzieci do przebywania w grupie przedszkolnej,
Złagodzenie trudności w przystosowaniu się dzieci do przedszkola,
Przystosowanie dzieci do warunków nowego otoczenia w sposób łagodny i bezstresowy,
Przyzwyczajenie dzieci do nowego trybu życia,
Przyzwyczajenie dzieci do przebywania w licznej grupie rówieśników,
Włączenie rodziców w udzielanie dziecku wsparcia psychicznego i pomocy w procesie przystosowania do nowych warunków życia przedszkolnego,
Wzbogacenie pozytywnych doświadczeń dzieci w kontaktach z dorosłymi i rówieśnikami.
Program adaptacyjny pomoże dzieciom:
Zmniejszyć negatywne uczucia związane z nową sytuacją,
Szybciej przystosować się do nowego środowiska,
Przezwyciężyć strach przed nowym otoczeniem,
Poznać nauczycieli oraz pomieszczenia przedszkola,
Nawiązywać bliski, serdeczny kontakt z innymi dziećmi,
Akceptować kolegów i współdziałać w grupie rówieśniczej,
Pokonać nieśmiałość, poczucie niepewności i lęku,
Uświadomić sobie, że pobyt w przedszkolu może być dla nich ciekawą i wesołą zabawą.
Program adaptacyjny pozwoli rodzicom:
Zapoznać się z rozkładem dnia w przedszkolu,
Poznać warunki, w jakich będzie przebywało ich dziecko (wygląd pomieszczeń, wyposażenie placówki),
Poznać nauczycieli i pracowników,
Zaznajomić się z wymaganiami dotyczącymi uczestnictwa w życiu przedszkola,
Obserwować zachowania dziecka na tle rówieśników,
Nawiązać współpracę z przedszkolem,
Przezwyciężyć obawy przed zostawieniem dziecka w środowisku przedszkolnym,
Uzmysłowić sobie, że pobyt dziecka w przedszkolu jest ciekawą formą działania - zabawy połączonej z nauką i pracą,
Włączyć się do wspólnych zabaw z dzieckiem.
Program adaptacyjny pomoże nauczycielowi:
Nawiązać bliski kontakt z dziećmi i rodzicami,
Obserwować ich zachowania, co wpłynie na lepsze planowanie pracy we wrześniu,
Poznać relacje rodziców dotyczących sposobu zachowania się dziecka w domu, nawyków żywieniowych, upodobań,
Poznać opinie dotyczące przedszkola,
Poznać oczekiwania rodziców w stosunku do przedszkola.
Formy działania |
Termin |
Osoby odpowiedzialne |
Zapisy dzieci do przedszkola, |
od 1 do 30 marca |
dyrektor, nauczycielki |
Spotkanie z rodzicami i dziećmi przyjętymi do przedszkola, |
Maj, lipiec |
nauczycielki |
Zapoznanie dzieci z nauczycielami, pomieszczeniami - salą, łazienką, szatnią, |
II tydzień czerwca |
nauczycielki |
Uzyskanie od rodziców informacji zwrotnej dotyczącej problemu adaptacji dziecka na podstawie ankiety i rozmów. |
IV tydzień września |
nauczycielki |
Drogi Rodzicu!
Gdy dziecko staje się przedszkolakiem, warto pamiętać...
Przygotuj dziecko do rozstania z mamą;
Nie przeciągaj pożegnania w szatni, pomóż mu dziecku rozebrać się, pocałuj je i wyjdź;
Nie zabieraj dziecka do domu, kiedy płacze przy rozstaniu - jeśli zrobisz to choć raz, będzie wiedziało, że łzami może wszystko wymusić;
Nie obiecuj: jeśli pójdziesz do przedszkola, to coś dostaniesz - kiedy będziesz odbierać dziecko, możesz mu dać maleńki prezencik, ale nie może to być forma przekupywania;
Kontroluj to, co mówisz. Zamiast: już możemy wracać do domu, powiedz: teraz możemy iść do domu. To niby niewielka różnica, a jednak pierwsze zdanie ma negatywny wydźwięk;
Nie wymuszaj na dziecku, aby zaraz po przyjściu do domu opowiedziało, co wydarzyło się w przedszkolu, to powoduje niepotrzebny stres;
Jeśli dziecko przy pożegnaniu płacze, postaraj się, żeby przez kilka dni odprowadzał je do przedszkola tata, rozstania z tatą są mniej bolesne;
Czas pobytu małych dzieci w przedszkolu nie powinien być długi. Jeśli to możliwe, w pierwszych dniach odbieraj dziecko po obiedzie. Potem stopniowo zwiększaj czas pobytu dziecka w przedszkolu;
Uwaga! Nie spóźniaj się z odbieraniem dziecka - jeśli obiecałeś, że przyjdziesz wcześniej, dotrzymaj słowa;
Pamiętaj: żegnaj i witaj swoje dziecko zawsze z uśmiechem.