Pytania na egzamin z NAUKI O ORGANIZACJI

1. Wykształcenie się przedsiębiorstw. Pojęcie przedsiębiorstwa i zakładu produkcyjnego- różnice

Różne definicje, w których artykułowane są czynniki: Rzeczowe, Zarządzania, Finansowe, Prawne, Społeczne

Pojęcie przedsiębiorstwa - Definicja z ustawy z dnia 25 września 1981r. o przedsiębiorstwach państwowych:

Art.1”Przedsiębiorstwo państwowe jest podstawową jednostką organizacyjną gospodarki narodowej, służącą zaspokojeniu potrzeb społecznych, tworzoną w celu osiągania efektywnych ekonomicznie wyników przez produkcje dóbr, świadczenie usług lub inną działalność.

2.Przedsiębiorstwo jest samodzielną, samorządną i samofinansującą się jednostka gospodarczą, posiadającą osobowość prawną”.

Ustawa z dnia 25 września 1981r. o przedsiębiorstwach państwowych (tekst jednolity Dz. U. Z 1991r. Nr 18, poz.80 z późniejszymi zmianami):

„Przedsiębiorstwo państwowe jest samodzielnym, samorządnym i samofinansującym się podmiotem gospodarczym posiadającym osobowość prawną” - rozdz. 1 art.1.

Przedsiębiorstwo - ma miejsce tylko wtedy, jeśli jest przeprowadzone zarobkowo (a więc z nastawieniem na osiągnięcie zysku).

Zakład - stanowi terytorialnie wydzieloną zorganizowaną część (jedną z części) całego przedsiębiorstwa, w której dokonywana jest działalność techniczno -produkcyjna. W przedsiębiorstwie wielozakładowym pojedynczy zakład nie posiada osobowości prawnej, nie może więc samodzielnie występować na zewnątrz.

Zakład wyodrębniony pod względem: Organizacyjnym, Technicznym, Produkcyjnym

Przedsiębiorstwo - stanowi wyodrębniona z całej gospodarki narodowej jednostkę gospodarczą, społeczną i techniczną, utworzoną w celu trwałego zarobkowania (a więc ponosząca zysk) zaspokajania potrzeb osób trzecich na rynku. Kierownictwo tej jednostki podejmuje decyzje samodzielnie i na własne ryzyko.

2. Podmiot nauki o przedsiębiorstwie. Wyjaśnić pojęcie nauka o przedsiębiorstwie i nauka o organizacji.

Podmiot nauki o przedsiębiorstwie:

1.Jest to nauka o jednostkach gospodarczych wytwarzających dobra i usługi zaspokajające codzienne potrzeby (Jednostki małe jednoosobowe, Gospodarstwa rolne)

Nauka o przedsiębiorstwie nie obejmuje gospodarstw domowych

2.Przedsiębiorstwo działa w otoczeniu - Otoczenie konkurencyjne, Otoczenie przyjazne, współdziałające

3.Cechy przedsiębiorstwa: Niezależne od systemu gospodarczego( Przedsiębiorczość, Innowacyjność. Gospodarczość, Równowaga finansowa), Zależne od systemu gospodarczego (Autonomia, Duchowość, Forma własności)

3. Cechy przedsiębiorstwa

1. Niezależne od systemu gospodarczego: przedsiębiorczość, innowacyjność, gospodarczość oraz równowaga finansowa

2. Zależność od systemu gospodarczego: autonomia, duchowość oraz forma własności

4. Misja i cele przedsiębiorstwa(dopisać)

Misja - jest to główny cel działania przedsiębiorstwa, intencja jego działania, główna przesłanka.

Cel przedsiębiorstwa - to ogólny stan, który przedsiębiorstwo chce osiągnąć w określonym czasie

5. Typy, formy i rodzaje przedsiębiorstw.

1.Typy : przedsiębiorstwa sektora publicznego, przedsiębiorstwa sektora niepublicznego.

Formy prawa handlowego

1.Przedsiębiorstwa jednostkowe (jednego właściciela)

2. Spółki osobowe: spółka prawa cywilnego, spółka cicha, spółka jawna, spółka komandytowa

3. Spółki kapitałowe: spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (spółka z o.o.), spółka akcyjna (S.A.)

4. Formy mieszane (kombinacje spółek kapitałowych i osobowych): akcyjna spółka komandytowa (spółka komandytowa na akcje), spółka komandytowa w wyniku skombinowania spółki zoo i spółki jawnej, spółka podwójna

5.Spółdzielnie

Rodzaje przedsiębiorstw: przedsiębiorstwa rolnicze, przedsiębiorstwa przemysłowe , przedsiębiorstwa handlowe, przedsiębiorstwa transportowe, przedsiębiorstwa budowlano - montażowe

6. Cechy pełnego wewnętrznego rozrachunku gospodarczego(10 cech)

Cechy pełnego wewnętrznego rozrachunku gospodarczego (PWRG):

1. WRG stosuje się w przedsiębiorstwach wielozakładowych.

2. Zakłady przedsiębiorstwa są określone w statucie firmy.

3.W statucie firmy określone są relacje miedzy przedsiębiorstwem i zakładami oraz między poszczególnymi zakładami.

4.Każdy zakład ma określoną strukturę organizacyjną, techniczną, produkcyjną.

5.Kierownicy zakładów otrzymują od kierownika przedsiębiorstwa zakres pełnomocnictw.

6.Zakłady prowadzą pełna rachunkowość, sporządzają bilans i rachunek wyników do celów wewnętrznych

7. Zakłady realizują określone zadania w zakresie technicznym, produkcyjnym, ekonomicznym.

8.Działalność zakładów oceniana jest na podstawie uzyskanych wskaźników ekonomiczno - technicznych.

9.WRG daje znaczną autonomię kierownictwu zakładu wyzwalając inicjatywę i gospodarność.

10. Działalność zakładu podlega kontroli zgodnie z zakładowym regulaminem kontroli wewnętrznej.

7. Proces produkcyjny wyrobu. Dezintegracja i integracja w organizacji produkcji (dopisać)

Proces produkcyjny wyrobu - jest to uporządkowany zespół działań cząstkowych mający na celu uzyskanie określonego wyrobu - dobra materialnego

8. Powszechny podział procesów produkcyjnych. Dlaczego powszechny?

Powszechny podział procesów produkcji:

1) procesy podstawowe -działania w wyniku których powstają dobra przeznaczone na sprzedaż

2) procesy pomocnicze- działania których celem jest utrzymanie w ruchu wydziałów produkcji podstawowej obiektów ogólnozakładowych wydziałów produkcji pomocniczej

3) procesy obsługi obejmują ogólną obsługę maszyn i urządzeń ich ewidencje inwestycje obsługę prawna oraz przygotowanie procesu produkcji

9. Operacja produkcyjna. Klasyfikacja i znaczenie operacji produkcyjnych

Klasyfikacja procesu produkcyjnego:

1. Według charakteru prowadzonej działalności: wydobywca i wytwórcza

2. Według rodzaju nakładów: pracochłonna, materiałochłonna i energochłonna

3. Według celu procesu produkcyjnego: podstawowa, pomocnicza i uboczna

4. Według typu produkcji: jednostkowa, seryjna, masowa

5. Według organizacji procesu produkcyjnego: potokowa i nie potokowa

6. Według udziału pracy człowieka w procesie produkcyjnym: ręczna, maszynowa, zautomatyzowana, maszynowa

10. Specjalizacja i koncentracja procesów produkcyjnych.

Specjalizacja i koncentracja procesów produkcyjnych: specjalizacja (przedmiotowa, czynnościowa, technologiczna) koncentracja ( absolutna, ekonomiczna, w sensie zarządzania, przestrzenna.

11. Dywersyfikacja produkcji.

Dywersyfikacja produkcji polega na: wzbogacaniu wyrobów o nowe pozytywne cechy, wprowadzaniu różnych metod prowadzących do tego samego celu, wprowadzaniu do produkcji nowych wyrobów,

Wyróżniamy: dywersyfikację wertykalną - własna produkcja większości części, dywersyfikacja horyzontalna - polega na wprowadzaniu nowych wyrobów, które łączą się z know how, dywersyfikacja loteralna - równoległa produkcja zupełnie odmiennych rodzajowo wyrobów zmieniająca (strukturę produkcyjną, strukturę rynkową firmy, uniwersalizacja, autarkia gospodarcza.

12. Pojęcie zdolności produkcyjnej i znaczenie jej obliczania.

Zdolność produkcyjna - odnosi się do przedsiębiorstwa pracującego w optymalnych warunkach społecznych, ekonomicznych, technicznych i organizacyjnych.

Kategorią pomocniczą jest tzw. PRZEPUSTOWOŚĆ - teoretycznie możliwa do osiągnięcia produkcja.

Definicja zdolności produkcyjnej“ Zdolność produkcyjna jest to ilość produkcji o określonej strukturze asortymentowej, którą można uzyskać przy danym zakresie kooperacji i w danym czasie w pełni wykorzystując wszystkie czynniki produkcji występujące w optymalnych warunkach społecznych, ekonomicznych i organizacyjnych” naturalne ,umowne, wyrażone wg wartości

Obliczanie zdolności produkcyjnej

1.Ustalenie wydziałów i odcinków dla których oblicza się zdolność oraz odpowiednich czynników kształtujących zdolność.

2.Właściwe obliczanie zdolności produkcyjnej.

3.Określanie stopnia wykorzystania zdolności produkcyjnej i rezerw.

4.Analiza programu wykorzystania rezerw oraz efektywności powiększania zdolności produkcyjnych.

Zdolność produkcyjną ustala się w porządku odpowiadającym etapom procesu technologicznego: dla poszczególnych stanowisk, dla zespołu stanowisk, dla wydziału, dla zakładu

13. Mierniki produkcji

Podstawowy wzór na obliczanie zdolności produkcyjnej pojedynczego stanowiska

T_d - dyspozycyjny fundusz czasu (w godz.)

t - czas niezbędny do wytworzenia jednostki wyrobu

Zdolność produkcyjna stanowiska roboczego o specjalizacji technologicznej (kilka operacji jednocześnie )

t₁, t₂, t₃, - jednostkowy czas wykonywania poszczególnych operacji

Zdolność produkcyjna stanowiska roboczego o specjalizacji przedmiotowej:

t - czas niezbędny do wykonania jednostki wyrobu

Zdolność produkcyjna linii potokowej

t_z - czas zmiany roboczej (w min.)

t_p - czas reglamentowanych przerw (w min.)

t_h - takt linii potokowej

Zdolność produkcyjna stanowisk o pracy cyklicznej

Q_n - ciężar jednostkowego wsadu surowców

T_d - dyspozycyjny fundusz czasu pracy w godz.

t_e - czas trwania jednego cyklu

ၗ- współczynnik uzysku gotowej produkcji

14. Dyspozycyjny fundusz czasu

Dyspozycyjny fundusz czasu pracy (T_d) zależy od charakteru procesu produkcyjnego. Wyróżniamy stanowiska : pracy ciągłej, przerywanej, sezonowej

( T_d ) przy pracy ciągłej:

T_d = T_K - T_r

T_k - kalendarzowy fundusz czasu pracy (365 lub 366x 24)

T_r - czas remontu kapitalnego

(T_d ) przy pracy przerywanej:

T_d = T_k - ( T_w + T_r+ T_rb ) o t_z

T_w - liczba dni wolnych

T_r - czas remontów kapitalnych

o - liczba zmian

t_z - przeciętna długość dnia roboczego

T_rb - remonty bieżące i konserwacje

T_d przy pracach sezonowych oblicza się jak przy pracy ciągłej lub przerywanej korygując odpowiednio rok kalendarzowy.

15. Na czym polega konstrukcyjne przygotowanie produkcji. Etapy

Etapy konstrukcyjnego przygotowania produkcji :

Badania wstępne i koncepcyjne - celem badań wstępnych jest sprecyzowanie zadań, które muszą być rozwiązane. Ten etap prac polega na studiowaniu literatury i patentów, ocenie poziomu technicznego w danej dziedzinie; w wyniku badań koncepcyjnych powstaje zasadnicza idea rozwiązania. Może ona być weryfikowana przez prace modelowe i laboratoryjne, a po wyjaśnieniu wątpliwości opracowuje się szczegółowe założenia obejmujące warunki techniczne dla konstrukcji, wymogi dotyczące metod wytwarzania i eksploatacji wyrobu.

Założenia konstrukcyjne - mają one na celu przeprowadzenie wstępnej analizy techniczno - ekonomicznej celowości rozpoczęcia prac nad technologicznym przygotowaniem produkcji danego wyrobu. Oprócz charakterystyki wyrobu zawierają jego podstawowe parametry techniczno - eksploatacyjne, przeznaczenie wyrobu, ciężar, wymiary, rodzaj materiału i wymagania przyszłych użytkowników.

Projektowanie - zawiera podstawowe schematy wyrobu, obliczenia uzasadniające przyjęte parametry oraz techniczno - ekonomiczne uzasadnienie projektu.

Konstruowanie ( projekt wykonawczy).

Prace wykończeniowe i weryfikacyjne - zmierzają one do usunięcia błędów, wprowadzenia usprawnień oraz poprawek i zmian dokumentacji technicznej.

16. Etapy technologicznego przygotowania produkcji

Etapy procesu technologicznego przygotowania produkcji:

Etap I - prace wstępne realizowane w trakcie powstawania koncepcji nowego wyrobu. Mają charakter prac badawczych w zakresie nowych metod wytwarzania wyrobów. Celem tych prac jest ustalenie dla konstruktora realnych granic możliwości wytwarzania oraz opracowanie szkicu koncepcyjnego procesów technologicznych

Etap II - opracowanie technologii dla prototypu. Zawiera ona zwykle uproszczone karty technologiczne obróbki części i zespołów, montażu zespołów i całego prototypu, zestawienia materiałów, pomocy warsztatowych i pracochłonności. Dokumentację uzupełniają instrukcje odbioru jakościowego wykonanych części i zespołów oraz badań prototypu.

Etap III - opracowanie technologii dla produkcji właściwej. Opracowanie koncepcji procesu technologicznego rozpoczyna się od ustalenia przebiegu montażu zespołów i całego wyrobu oraz przeprowadzenia korekty procesów wykonania poszczególnych części z ewentualnymi zmianami konstrukcji dla poprawy ich technologiczności.

Etap IV- wykonanie serii próbnej (informacyjnej). Celem wykonania serii próbnej jest sprawdzenie prawidłowości opracowania dokumentacji technicznej i całkowite wyeliminowanie błędów i usterek przed uruchomieniem normalnego procesu produkcyjnego wyrobów. Dokonuje się również oceny rozmieszczenia punktów kontroli, prawidłowego doboru pomocy warsztatowych, opracowania norm zużycia materiałów, czas wykonania operacji.

17. Pojęcie i klasyfikacja środków trwałych.

Klasyfikacja środków trwałych

Rozporządzenie Rady Ministrów (Dz. U. Nr 112 poz. 1317) z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT) .

"Klasyfikacja Środków Trwałych (KŚT) jest usystematyzowanym zbiorem obiektów majątku trwałego służącym miedzy innymi do celów ewidencyjnych ustalania stawek amortyzacyjnych oraz badań statystycznych".

W roku 1991 ukazało się zarządzenie nr 51 Prezesa GUS z dnia 17 grudnia 1991 r. w sprawie stosowania Klasyfikacji Rodzajowej Środków Trwałych (Dz. Urz. GUS Nr 21 poz 131)

Definicja środków trwałych

Przez środki trwałe rozumie się składniki majątku trwałego mające postać: nieruchomości (grunty, budynki i budowle, w tym także będące odrębną własnością lokale), maszyn, urządzeń, środków transportu, ulepszenia w środkach trwałych, innych, kompletnych, zdatnych do użytku w momencie przyjęcia do użytkowania przedmiotów a także inwentarza żywego o przewidywanym okresie użytkowania dłuższym niż rok, przeznaczone na własne potrzeby jednostki lub oddane do użytkowania na podstawie najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze.

Środki trwałe występują w czterech zbiorach: pierwszy - nieruchomości: grunty, budynki, budowle, obiekty inżynierii lądowej i wodnej, drugi - maszyny, urządzenia techniczne, narzędzia, trzeci - środki transportu, czwarty - inwentarz żywy. Układy te wykorzystywane są w analizach techniczno - ekonomicznych. Środki trwałe na pierwszym szczeblu podziału dzielą się na 10 grup: 0 - grunty, 1 - budynki i budowle, 2 - obiekty inżynierii lądowej i wodnej, 3 - kotły i maszyny energetyczne, 4 - maszyny, urządzenia i aparaty ogólnego zastosowania, 5 - specjalistyczne maszyny, urządzenia i aparaty, 6 - urządzenia techniczne, 7 - środki transportu, 8 - narzędzia, przyrządy, ruchomości i wyposażenie, 9 - inwentarz żywy.

18. Zużycie fizyczne i ekonomiczne środków trwałych.

ZUŻYCIE FIZYCZNE MASZYN I URZĄDZEŃ TECHNICZNYCH

Zużycie fizyczne maszyn i urządzeń polega na wypracowywaniu części i zmęczeniu materiału. Części maszyn są utwardzane powierzchniowo. Początkowe ich zużycie jest niewielkie. W miarę eksploatacji następuje przejście warstwy utwardzonej części do warstwy miększej co powoduje wzrost tempa zużycia. Przyspieszone zużycie wynika z takich czynników jak: naruszenie współosiowości, drgań, wstrząsów, luzów itp.

Cechy i skutki zużycia awaryjnego: zużycie awaryjne polega na pęknięciu, rozmontowaniu części zespołu, połączone z uszkodzeniem innych części, obudowy itp. koszty napraw awaryjnych są znacznie wyższe od napraw planowo zapobiegawczych, zużycie awaryjne może wiązać się z wypadkiem i zagrożeniem w środowisku pracy lub na drodze w odniesieniu do środków transportowych.

ZUŻYCIE EKONOMICZNE ŚRODKÓW TRWAŁYCH (ZEŚT)

ZEŚT ma charakter niematerialny: ZEŚT powoduje zmniejszenie wartości wymiennej środka trwałego, Zużycie występuje poza środkami trwałymi. Przyczyną tego są: wzrost wydajności pracy przy produkcji maszyn i urządzeń technicznych, relatywny spadek cen nabycia środków trwałych, doskonalenie nowowytwarzanych środków trwałych, zmiany procesów technologicznych.

19. Na czym polega paszportyzacja środków trwałych.

PASZPORTYZACJA ŚRODKÓW TRWAŁYCH (PŚT)

PŚT obejmuje: dowody włączenia do eksploatacji środka trwałego, dokumentację konstrukcyjną środka trwałego, parametry możliwości technologicznych środka trwałego, schematy kinetyczne,(elektryczne, hydrauliczne, pneumatyczne), wykazy części zamiennych, instrukcja obsługi i konserwacji, wyposażenie środka trwałego, statystyka wykorzystania środka trwałego - dokumentacja remontowa.

20. Przedmiot gospodarki materiałowej.

Przedmiot gospodarki materiałowej - na przedmiot gospodarki materiałowej składają się takie zagadnienia: Gospodarka surowcowa - pozyskanie i uszlachetnienie surowców o odpowiednich parametrach, zapewniających optymalna jakość produkcji, Gospodarka materiałowo - techniczna, Gospodarka energetyczna, Magazynowanie i gospodarka zapasami, Przepływ materiałów na drogach (Dostawca - odbiorca, Magazyn - produkcja), Kontrola zużycia

21. Efektywność wykorzystania surowców i materiałów.

Efektywność wykorzystania surowców i materiałów

1.Wyróżniamy koszty: Materiałowe, obejmujące wartość zużycia materiałów, surowców i usług materiałowych, Materialne - na które składają się koszty materiałowe powiększone o koszty amortyzacji

2.Strukturę wartości sprzedanego produktu (bez podatku VAT) można przedstawić według wzoru:

S= K_a+ K_m+ W + Z

S - cena sprzedaży, K_a - koszty amortyzacji, K_m - koszty materiałowe, W - koszty wynagrodzeń z narzutami, Z - zysk

22. Kierunki zmian w gospodarce materiałowej

Główne kierunki zmian w gospodarce materiałowej;

1.Rozwój inżynierii materiałowej - to dziedzina nauki i techniki obejmująca badania wewnętrzne (atomu) struktury materiałów (W ramach tej dyscypliny prowadzi się celowe oddziaływanie na strukturę materiałów w celu uzyskania nowych materiałów o z góry założonych właściwościach, Zdaniem inżynierii materiałowej jest projektowanie nowych materiałów)

2.Zmiany w strukturze wytworzonych materiałów. Zmniejsza się znaczenie surowców, które w XIX wieku odegrały ważną rolę w rozwoju przemysłu jak węgiel, ruda żelaza

23. Pojęcie „zapas”. Tendencje w tworzeniu zapasów.

Określa miarami ilościowymi lub wartościowymi ilość dóbr znajdująca się w ściśle określonej lokalizacji, które na chwilę obecną nie są wykorzystywanie, lecz ich obecność pozwoli na osiągnięcie określonych celów

Dwie przeciwne tendencje tworzenia zapasów: Maksymalizacja zapasów zapewnia( Ciągłość procesów produkcyjnych, Organizacja większych partii dostaw), Minimalizacja poziomu zapasów prowadzi do (Zmniejszenia magazynów, Zmniejszenia zorganizowania nakładów finansowych)

24. Kryteria podziału zapasów.

Kryteria podziału zapasów: Fazy ruchu okrężnego środków obrotowych(Zapotrzebowanie - zapasy w magazynach, Produkcja w toku, Wyroby gotowe, Środki pieniężne), Europejska klasyfikacja działalności - klasyfikacja wyrobów i usług. Produkty dzielą się na następujące sekcje: SEKCJA A - produkty rolnictwa, łowiectwa i leśnictwa, SEKCJA B - produktu rybołówstwa i rybactwa, SEKCJA C - produkty górnictwa i kopalnictwa, SEKCJA D - produkty przetwórstwa przemysłowego, SEKCJA E - energia elektryczna, gaz i woda, SEKCJA F - roboty budowlane

25. Obszary kosztów utrzymania zapasów.

Do kosztów utrzymania zapasów zalicza się:

1. Koszty kapitałowe utraconych kosztów z kapitału

2. Koszty magazynowania (personel, amortyzacja budynków, zużycie materiałów pomocniczych, czynsze)

3. Koszty przeładunku i przemieszczania zapasów

4. Koszty ubezpieczenia

5. Koszty zużycia i starzenie się materiałów

26. Zinterpretować ekonomiczną treść wskaźnika zapasu w dniach i wskaźnika rotacji.

Wskaźnik zapasu w dniach

Mz - przeciętny stan zapasu w danym okresie

T - liczba dni w okresie

Z - zużycie materiałów w okresie

Wskaźnik rotacji zapasów

27. Omówić rzeczowe warunki środowiska pracy

Do czynników materialnych w środowisku pracy zalicza się elementy zasobów rzeczowych organizacji, m.in. teren fabryczny, maszyny, narzędzia, urządzenia, budynki, pomieszczenia oraz czynniki o charakterze fizycznym i chemicznym np. warunki meteorologiczne (mikroklimat) i oświetlenie, drgania akustyczne (hałas), oraz mechaniczne (wibracje, hałasy), substancje chemiczne, metale przemysłowe, gazy, oleje.

28. Lokalizacja i rozsieczenie firm. Współzależność lokalizacyjna. (dopisać)

29. Czynniki lokalizacji według A. Webera

Teoria Webera opiera się na trzech czynnikach lokalizacji: Koszty transportu, Koszty pracy, Czynnik aglomeracji

Wyznacznikiem optymalnej lokalizacji jak i celem przedsiębiorstwa jest minimalizacja łącznych kosztów.

Czynnik lokalizacji- cieśle określona korzyść występująca wtedy, gdy działalność gospodarcza zlokalizowana jest w danej miejscowości.

30. Orientacje lokalizacyjne.

Czynnikiem dewiacyjnym oddalającym lokalizację przedsiębiorstw od punktu minimalnych kosztów transportu są korzyści aglomeracji. Korzyści te mogą pokrywać wzrost kosztów transportu oraz kosztów pracy, przyciągać przemysł do miejsc o kosztach transportu i kosztach pracy wyższych niż w punkcie początkowego optimum.

31. Klasyfikacja surowców według A. Webera

Klasyfikacja surowców według Webera: Surowiec powszechny, który jest wszędzie dostępny i nie ma wpływu na wybór miejsca lokalizacji, Surowiec, którego waga zmniejsza się w istotny sposób w toku produkcji, Surowiec, który w całości traci swoją wagę w toku produkcji, Surowiec czysty, który całą swoją wagę przenosi na gotowy produkt.

32. Pojęcie i cele inwestycji.

Inwestycja to:

1. Nakład gospodarczy na tworzenie lub zmniejszanie majątku trwałego

2. To wydatki przedsiębiorstw na dobra, które mogą być użyte do produkcji innych dóbr i usług. Jest to tzw. „efekt korzyści odroczonych w czasie”

3. To wyrzeczenie się obecnych, pewnych korzyści na rzecz niepewnych korzyści w przyszłości

Cele inwestycji: nowe wyroby, rozmiar produkcji, nowe technologie, obniżka kosztów, warunki pracy, ochrona środowiska, transport itd.

33. Potencjał wykonawczy inwestycji

Potencjał wykonawczy: organizacje projektowe , organizacje wykonawcze.

---