Zagrożenia naturalne i techniczne w górnictwie.
Do podstawowych zagrożeń w górnictwie podziemnym należy zaliczy zagrożenia: metanowe, wybuchem pyłu węglowego, tąpaniami i zawałami, zagrożenia pożarowe i wodne oraz zagrożenia wyrzutami gazów i skał, a także w mniejszym stopniu zagrożenia radiacyjne.
Tąpnięcie to bardzo dynamiczne zjawisko spowodowane wstrząsem górotworu, w wyniku którego wyrobisko lub jego odcinek ulega gwałtownemu zniszczeniu lub uszkodzeniu. W następstwie tąpnięcia następuje całkowita albo częściowa utrata funkcjonalności wyrobiska lub bezpieczeństwa jego użytkowania.
Analizując statystykę dotyczącą tąpnięć w kopalniach węgla kamiennego, można zaobserwować tendencję utrzymywania się ich liczby na względnie niskim poziomie kilku zdarzeń rocznie. Związane jest to głównie ze zmniejszeniem wydobycia węgla (z około 190 mln ton w latach osiemdziesiątych ubiegłego wieku do 76,145 mln ton w roku 2010), poprawną koordynacją eksploatacji w kopalniach i w rejonach przygranicznych między kopalniami, skuteczniejszym odprężaniem pokładów zagrożonych tąpaniami, rezygnacją z eksploatacji partii o najwyższym zagrożeniu,
a także ze stałym doskonaleniem metod oceny stanu tego zagrożenia oraz sposobów jego zwalczania.
Zagrożenie zawałami występuje we wszystkich podziemnych zakładach górniczych. Zawał w wyrobisku to niezamierzone, grawitacyjne przemieszczenie się do niego mas skalnych lub kopaliny ze stropu albo ociosu w stopniu powodującym niemożność przywrócenia pierwotnej funkcji wyrobiska w czasie krótszym niż osiem godzin. W 2010 roku w podziemnych zakładach górniczych zaistniały dwa zawały, które na szczęście nie spowodowały wypadków.
Zagrożenie pożarowe, ze względu na rozprzestrzeniające się w czasie pożaru gazy i dymy, może stwarzać niebezpieczeństwo dla dużej liczby pracowników. W kopalniach węgla kamiennego najczęściej występują pożary endogeniczne,
będące efektem samozapalenia się węgla w zrobach bądź w otoczeniu wyrobisk korytarzowych (rejony stref uskokowych, warstwy węgla pozostawione w stropie).
Zagrożenie metanowe związane jest z występowaniem metanu w górotworze i jego uwalnianiem się w wyniku prowadzonej działalności górniczej. Zagrożenie to wzrasta wraz z głębokością prowadzenia eksploatacji.
Zagrożenie wybuchem pyłu węglowego występuje we wszystkich kopalniach węgla kamiennego i jest wynikiem procesów urabiania i transportu węgla. Wzrost mechanizacji urabiania i ładowania urobku, przy nie zawsze sprawnych urządzeniach zraszających, koncentracja wydobycia przy intensywnym przewietrzaniu (koniecznym do zwalczania zagrożenia metanowego i utrzymania odpowiednich warunków klimatycznych) oraz niewłaściwe wykonywanie robót strzałowych, powodują
wzrost potencjalnego zagrożenia wybuchem pyłu węglowego. W razie nieprzestrzegania rygorów dotyczących zwalczania tego zagrożenia, z chwilą pojawienia się czynnika aerodynamicznego (wybuchowego obłoku pyłowo - powietrznego) oraz termicznego (inicjału), może nastąpić wybuch pyłu węglowego.
Zagrożenie wyrzutami gazów i skał to naturalna skłonność do występowania zjawisk gazogeodynamicznych w postaci wyrzutu gazów i skał lub nagłego wypływu gazów z górotworu do wyrobiska. Zagrożenie wyrzutowe jest zagrożeniem bardzo niebezpiecznym dla ruchu zakładu górniczego. Zasięg wyrzuconych mas skalnych do wyrobisk jest ograniczony ich gabarytami, natomiast gaz wydzielony podczas wyrzutu może przyczynić się do powstania w wyrobiskach mieszaniny wybuchowej lub atmosfery niezdatnej do oddychania.
Zagrożenie wodne to możliwość wdarcia lub niekontrolowanego dopływu wody, solanki, ługów albo wody z luźnym materiałem do wyrobisk, stwarzające niebezpieczeństwo dla ruchu zakładu górniczego lub jego pracowników.
W ostatnich dziesięciu latach wdarcia wody w zakładach górniczych miały charakter incydentalny.