Metody obliczenia pola powierzchni

Met. analityczna - obliczenie pola pow. ze współrz.; dokł.: P/1000 - P/10000 wzory:

2P=ⁿ∑_k=1 y_k(x_k-1-x_k+1); -2P=ⁿ∑_k=1 x_k(y_k-1-y_k+1)

Met. graficzna - dzielimy pow. na figury geom. dla których obliczenie pola jest łatwe. Dla każdej figury na obliczamy dwukrotnie pole pow. za każdym razem z innych elementów.; dokł.: P/50 - P/400

Met. kombinowana - część danych do obliczenia pow. bierzemy z pomiarów w terenie a część ze współrz. Stosuje się głównie do obl. pow. dziełek o wydużonym kształcie.; dokł.: P/100 - P/1000

Pierwiastek z sumy kwadratów błędów pomiaru podstawy i wysokości figury; m=√(m_h²+m_a²)

Met. mechaniczna - obliczamy pole pow. za pomocą planimetru lub kartometru; dokł.: P/50 - P/400

Refrakcja pionowa astronomiczna

Warstwy pow. układają się wg. malejącej gęstości wraz ze wzrostem wys. nad Ziemią. Promień świetlny przechodząc przez te warstwy atmosfery załamuje się nieustannie tworząc pewną krzywa linię celowania. W przybliżeniu można przyjąć że krzywa refrakcyjna ma stałą krzywiznę czyli jest łukiem okręgu.; Δł=d²/2R'; Δł=Rd²/2RR'; k=R/R'; k-wsp. refrak.=0,13; Δł=k·(d²/2R)

Luneta z soczewką ogniskującą

We współcz. lunetach geod. stosowane sa lunety o stałej dł. bez wyciągu okularowego. Odl. siatki kresek od obiektywu jest stała czyli siatka jest nieruchoma. Jest ona zwykle wytrawiona na szklanej płytce ogniskowej. między obiektywem a płytką ogniskową znajduje się soczewka wklęsła zwana soczewka ogniskującą. Dla uzyskania ostrości siatki kresek należy wkręcić lub wykęcić oprawkę z soczewkami okularu. Natomiast w celu uzyskania ostrości obrazu utworzonego przez obiektyw należy za pomocą specjanlego pierścienia lub pokrętki przesunąć soczewkę ogniskującą równolegle do osi optycznej, zmeniając nieznacznie tym samym dł. ogniskowej układu obiektywu plus soczewka ogniskująca.

Główne zalety wprowadzenia do lunety soczewki ogniskującej: unieruchomienie płytki ogniskowej z siatką kresek poprawiając w ten sposób stałość osi celowej, eliminacja wyciągu siatkowego a tym samym zwiększenie szczelności lunety, zwiększenie ogniskowej lunety a tym samym i powiększenia bez wydłużania tubusa lunety, skrócenie lunety co spowodowało pomniejszenie gabarytów i masy instrumentu

Błędy instrumentalne teodolitów

a)można usunąć za pomocą rektyfikacji: paralaksa siatki kresek, ll do vv, cc do hh (kolimacja)

b)nie można usunąć lecz których wpływ na pomiar kąta można wyeliminować: hh do vv (inklinacja), mimośród alidady, mimośrodowe położenie osi celowej, neregularność podziału limbusa

c)nie można usunąć: nieprostopadłość pł. alidady aa do pionowej osi obrotu instr. vv, wichrowatość osi obrotu alidady i limbusa

Metody pomiarów szczególowych

domiarów prostokątnych (ortogonalna), biegunowa, wcięć liniowych w przód, wcięć kątowych w przód, wcięć wstecz, przedłużeń na linie pomiarowe

---