CAŁKOWITA PROJEKTOWA STRATA CIEPŁA PRZEZ PRZENIKANIE

Φ_T,i=(H_T,ie+H_T,iue+H_T,ig+H_T,ij)·(θ_int,i-θ_e) [W]

H_T,ie - wsp. straty ciepła przez przenikanie z przestrzeni ogrzewanej do otoczenia przez obudowę budynku

H_T,iue - wsp. straty ciepła przez przenikanie z przestrzeni ogrzewanej do otoczenia przez przestrzeń nieogrzewaną

H_T,ig - wsp. straty ciepła przez przenikanie z przestrzeni ogrzewanej do gruntu w warunkach ustalonych

H_T,ij - wsp. straty ciepła przez przenikanie z przestrzeni ogrzewanej do sąsiedniej przestrzeni ogrzewanej do znacząco różnej temp.

θ_int,i - projektowa temp. wewn. przestrzeni ogrzewanej

θ_e - projektowa temp. zewnętrzna

STRATY CIEPŁA BEZPOŚREDNIO NA ZEWNĄTRZ

H_T,ie=∑A_k·U_k·e_k+∑ψ_l·L_l·e_l

A_k - powierzchnia elementu budynku [m²]

U_k - wsp. przenikania ciepła przegrody [W/(m²K)

e_k, e_l - wsp. korekcyjne z uwzględnieniem wpływów klimatu

ψ_{l -} wsp. przenikania ciepła liniowego mostka cieplnego [W/(mK)]

L_{l -} długość mostka liniowego

STRATY CIEPŁA PRZEZ PRZESTRZEŃ NIEOGRZEWANĄ

H_T,iue=∑A_k·U_k·b_u+∑ψ_l·L_l·b_u

b_u - wsp. redukcji temp. uwzgl. różnicę między temp. przestrzeni nieogrzewanej a projektową temp. zewn. Jeśli temp. przestrzenie nieogrzewanej jest znana: b_u=(θ_int,i- θ_u) / (θ_int,i- θ_e) | jeśli temp. p. nieogrzewanej nie jest znana: b_u=H_u,e / (H_iu + H_u,e)

STRATY CIEPŁA MIĘDZY PRZESTRZENIAMI OGRZEWANYMI DO RÓŻNYCH WARTOŚCI TEMPERATUR

H_T,ij=∑f_ij·A_k·U_k

f_ij - wsp. redukcyjny temp. =(θ_int,i- θ_{przyległej przestrzeni}) / (θ_int,i- θ_e)

PROJEKTOWA STRATA CIEPŁA DO GRUNTU

H_T,ig=fg₁·fg₂·(∑A_k·U_equiv,k)·G_w

fg₁ - wsp. korekcyjny uwzgl. wpływ rocznych wahań temp. zewn.

A_k - powierzchnia elementu budynku stykająca się z gruntem [m²]

U_equiv,k - równoważny wsp. przenikania ciepła elementu budynku [W/(m²K)]

G_w - wsp. korekcyjny uwzgl. wpływ wody gruntowej

fg₂ =(θ_int,i- θ_m,e) / (θ_int,i- θ_e) - wsp. redukcji temp. uwzgl. różnicę między średnią roczną temp. zewn. i projektową temp. zewn.

MOSTKI CIEPLNE - nazywamy część zewn. obudowy budynku, w której opór cieplny, w stosunku do części zasadniczej jest znacznie osłabiony na skutek: całkowitego lub częściowego przebicia obudowy przez materiał o wyraźnie większej przewodności cieplnej, zmiany grubości warstw materiałowych, różnicy wielkości pól powierzchnia wewn. i zewn. tej części budynku. Występowanie mostków cieplnych może prowadzić do: pęknięć termicznych elementów konstrukcyjnych wywołanych różnicą temperatur zewn. i wewn., wystąpienia plam wilgoci na ścianach i zagrzybienia, pogorszenia izolacyjności warstw materiałowych oraz mikroklimatu w pomieszczeniach. Miejscami, w których najczęściej występują mostki cieplne: połączenia poszczególnych części budynku, nadproża, połaczenie ścian szczytowych i dachu, części ogrzewanej z nieogrzewaną, w narożach budynku, w strefie połaczenia okien i drzwi.

IZOLACJE PRZEWODÓW

Zadania techniki izolacyjnej: zmniejszenie gęstości strumienia ciepła przez zastosowanie pomiędzy ciałami wymianiającymi ciepło, warstw o odpowiednich wł. Fizycznych; ograniczanie strat ciepła przewodu; utrzymywanie temp. nośnika ciepła wewn. przewodu na wymaganycm poziomie; ograniczenia kondensacji pary wodnej na ściankach rurociągu; eliminacja szumów i drgań pochodzących od instalacji.

Wymagania: efektywność cieplna zależna od właściwości cieplnych izolacji; stabilność właściwości cieplnych w czasie; niezależność właściwości cieplnych od położenie geograficznego; niska zawartość wilgoci i mała zdolność jej absorpcji z otoczenia; odporność na szybkie zmiany temp; mała gęstość pozorna; obojętność biologiczna; odporność na starzenie; mała rozszerzalność liniowa; stabilność wymiarów przy zmianie temp.

Materiały: spieniony kauczuk syntetyczny (inst. grzewcze, sanitarne, klima); polietylen ( inst. c.w.u i z.w.u oraz c.o); lekka pianka poliuretanowa (c.w.u z.w.u c.o)

Podział wg: rodzaju podstawowych surowców wyjściowych: nieorganiczne (wełna mineralna, wata szklana), organiczne (pianki z tw. sztucznych) ; struktury: włókniste (z wełny mineralnej, szklanej), komórkowe (z pianki z tw. sztucznych), ziarniste (lekkie kruszywa mineralne) ; kształtu: luźne (wełna mineralna, wata szklana), płaskie (płyty, waty), inne (otuliny) ; zawartość lepiszcza

KOTŁOWNI NA PALIWO GAZOWE LŻEJSZE OD POWIETRZA DO 30 kW

- kotły mogą być umieszczone w piwnicy lub na dolnej kondygnacji budynku w pomieszczeniach nie przeznaczonych do stałego przebywania ludzi. W budynkach wysokich i wysokościowych dopuszcza się umieszczenie kotłów w piwnicy lub na 1 kondygnacji bądź ostatniej kondygnacji. Kotłów nie należy ustawiać na: klatkach schodowych, przedsionkach, w pomieszczeniach w których są przerabiane, składowane lub wytwarzane materiały niebezpieczne pożarowo

- wysokość pomieszczenia powinna być taka aby zapewnić możliwości obsługi, nie mniejsza niż 2,2 m. W istniejących budynkach dopuszcza się instalowanie kotłów w pomieszczeniach o wysokości co najmniej 1,9m pod warunkiem dobrej wentylacji.

- pomieszczenie kotłów powinno posiadać niezamykany otwór wentylacji nawiewnej o powierzchni minimum 200 cm² , którego dolna krawędź powinna być umieszczona na wysokości maksimum 30 cm nad podłogą oraz niezamykany otwór wentylacji wywiewnej o powierzchni minimum 200 umieszczony możliwie blisko stropu.

- dopuszcza się doprowadzenie powietrza zewn. z pomieszczeń sąsiednich wyposażonych w wentylację naturalną wywiewną

- podłoga lub ściana bezpośrednio pod kotłem nie może być wykonana z mat. Palnych

Z KOTŁAMI O MOCY CIEPLNAJ 30 DO 60 kW:

- pomieszczenie kotłów powinno być specjalnie wydzielone i położone możliwie centralnie w stosunku do ogrzewanych pomieszczeń. Zaleca się lokalizację na najniższej lub najwyższej kondygnacji.

- pomieszczenie powinno mieć co najmniej jedną ścianę zewn. i wysokość minimum 2,2 m

Z KOTŁAMI O MOCY CIEPLNEJ > 60 kW:

- usytuowanie kotłowni powinno być możliwie centralnie w stosunku do ogrzewanych pomieszczeń. Dla budynków powyżej 4 kondygnacji kotłownia powinna być zlokalizowana na najwyższej kondygnacji z lekkim stropem niepalnym, ułożonym na konstrukcji nośnej.

- wysokość kotłowni minimum 2,5 m

- kotłownia powinna mieć zapewnioną wentylację nawiewną i wywiewną grawitacyjną

- ognioodporność przewodów wentylacyjnych minimum 60 min.

- urządzeń i wentylacji nie wolno zamykać i przesłaniać

- przewody wentylacyjne z kotłowni nie powinny być połączone z innymi urządzeniami wentylacyjnymi i nie mogą obsługiwać innych pomieszczeń.

- kotły należy ustawiać na fundamencie wystającym ponad posadzkę podłogi o co najmniej 0,05 m i krawędziowanym krawężnikiem stalowym.

- pomieszczenie kotłowni powinno mieć drzwi zewn. lub łatwy dostęp do klatki schodowej

- kotłownie o mocy > 350kW powinny mieć 2 najlepiej przeciwlegle położone wyjścia ewakuacyjne. Co najmniej 1 musi prowadzić na zewn.

- przewody powinny być tak prowadzone, aby wysokość przejścia nie była mniejsza niż 2 m

- wyposażenie sanitarne kotłowni to minimum umywalka, pkt. czerpalny, wpust podłogowy

NA PALIWO CIĘŻSZE OD POWIETRZA (GPB - gaz propanowi - butanowy):

- kotłów nie wolno ustawiać w pomieszczeniach z podłogą położona poniżej poziomu gruntu, a w otworach drzwi na zew. nie powinno być progu

- dla kotłów zaleca się instalowanie detektorów awaryjnego wypływu gazu do pomieszczenia

- wlot wentylacji wywiewnej powinien znajdować się w strefie przypodłogowej

- odwodnienie podłóg powinno być prowadzone najkrótszą drogą do bezodpływowej studzienki, następnie pompowo do sieci kanalizacyjnej. Usytuowanie studzienki powinno być takie,aby zapewnić kontrolę ewentualnej obecności gazu.

NA PALIWO OLEJOWE

- podłoga powinna być szczelna, niepaląca, nienasiąkliwa

- odwodnienie podłóg powinno być zaopatrzone w zamknięcia i urządzenia zatrzymujące olej

- w kotłowni powyżej 60 kw: odległość przodu kotła od ściany 2m, tyłu kotła od ściany 0,7m, boku kotła od ściany 1,0m

- w przypadku magazynowania oleju w budynku obowiązują zasady: przechowywanie powyżej 5000 dm³ musi się odbywać w wydzielonym pomieszczeniu ; pojemność oleju w wydzielonym magazynie może wynosić max 100 m³

---