Test egzaminacyjny

Z „Teorii podejmowania decyzji”

(II rok - studia dzienne, sem. 1999/2000) zestaw I

nazwisko i imię: ………………………………….

Nr indeksu ……………………………..

1. „Analiza stylów uczenia się i rozwiązywania problemów” prowadzi do wniosku, że:

a) silną stroną akomodatora jest wprowadzenie rozwiązań problemów w życie i ustalenie jaki cel powinien poświęcać rozwiązaniu problemu oraz jak powinna wyglądać dana działalność.

b) dywerger - umie znaleźć i wykryć trudności poprzez innych niedostrzegane

c) asymilator - świetnie sobie radzi z budowaniem abstrakcyjnych modeli rzeczywistości i jest w stanie sformułować wiele alternatywnych rozwiązań problemu

d) konwerter - najlepiej ocenia możliwe skutki rozwiązań i dokonuje najlepszego wyboru

2. Redukcja dysonansu decyzyjnego następuje w tym większym stopniu, im podjęta decyzja jest ……………………………………………………………………………...

3. Różnorodność zachowań decydentów po podjęciu decyzji (niektórzy podnoszą atrakcyjność alternatywy przyjętej, inni - odrzuconej) tłumaczy zmienna określana jako ……………………………………………………………………………………...

4. „Niska potrzeba osiągnięć” prowadzi do podejmowania decyzji o ………………….

i ……………………………….. stopniu trudności.

„Niska potrzeba osiągnięć” dążenie do unikania niepowodzeń

5. „Zewnętrzne umiejscowienie kontroli” prowadzi do takiego zachowania decydenta po podjęciu decyzji, iż …………………………………………………………………..

. „Zewnętrzne umiejscowienie kontroli” to decydent „zewnątrzsterowany”

6. Wymień cztery elementy „syndromu grupowego myślenia”:

a) działania mają charakter przemyślanych strategii

b) przekonania o przekonaniach innych mają podstawowe znaczenie

c) zaufanie i lojalność odgrywają istotną rolę choć są rzadkie

d) uwaga uczestnika ma zasadnicze znaczenie w procesie podejmowania decyzji przez grupę

7. Zjawisko „przesunięcia ryzyka” występujące w trakcie grupowego podejmowania decyzji polega na tym, że grupa może podjąć decyzje ……………….. ryzykowne od ………………………..

8. „Zmodyfikowana technika delficka” różni się od techniki „minimalizacji odchyleń” tym, że ………………………………………………………………………………….

…………………………………………………………………………………………...

9. Zastosowanie kryterium „minimalizacji zawodu” w modelu podejmowania decyzji w sytuacji „gry z naturą” polega na tym, że określając wielkość „zawodu” biorę pod uwagę takie oto wypłaty: Zastosowanie kryterium „minimalizacji zawodu” w modelu podejmowania decyzji w sytuacji „gry z naturą” polega na tym, że wybieram tę strategię, która mi przyniesie najmniejsze z możliwych rozczarowań, gdy natura (los) okaże się niepomyślna.

Wypłaty: 0 400 800 800

200 0 1000 1000

350 900 0 900

10. Sformułowanie: „masz do wyboru jedno spośród kilku działań. Twój przeciwnik również wybierze jedno z możliwych działań. W zależności od tego co wybierzesz możesz zyskać lub stracić określoną w poniższej tabelce sumę pieniędzy. To co ryzykujesz, twój przeciwnik traci i odwrotnie …” dotyczy:

a) Gry strategicznej o sumie niezerowej

b) Gry strategicznej o sumie zerowej

11. Jeden z morałów wynikających ze studiowania gier strategicznych brzmi: „jeżeli pragnie się skłonić dwóch antagonistów do negocjacji, to należy stworzyć wspólne interesy

12. Kolejny morał mówi o tym, że „… wypłaty symboliczne mogą odgrywać równie doniosłą rolę jak wypłaty rzeczowe, natomiast ze względu na trudność w dzieleniu się nimi (trudno zachować prestiż czy honor w połowie, a połowę zostawić partnerowi) czynią one konflikty bardziej antagonistycznymi niż dobra wymierne …”.

13. Zgodnie z jedną z obserwacji wynikającą za studiowania gier strategicznych, osoby skłonne do kooperacji to zarazem osoby oczekujące różnych zachowań ze strony swoich partnerów i łatwo przystosowujące się do tych zachowań zaś osoby o skłonnościach niekooperacyjnych wykazują małą plastyczność i postrzegają innych jako podobnych do siebie

14. Wreszcie morał: „ … jeżeli chcesz sprowokować partnera do kooperacji, zacznij kooperować, ale w miarę, co znaczy - nie unikaj wyborów rywalizacyjnych, ale stosuj je rzadko”.

15. Okazuje się, że najbardziej pobudzającą gracza do kooperacji w grze strategicznej jest reguła „wet za wet” czyli wybór takiej strategii, w której gracz kopiuje wybory swego partnera. Ale bezwarunkowa, stała kooperacja partnera rzadziej „prowokuje” odpowiedź kooperacyjną, niż tylko wysoki poziom kooperacji.

16. Można stwierdzić, że stopień kooperacji między graczami zależy od:

a) relacji między konsekwencjami działań

b) ilości graczy czyniących kooperację opłacana dla pozostałych

c) możliwości komunikowania się graczy

d) działań gracza-partnera

e) wzajemnych postaw graczy

???17. Wymóg niedopuszczenia do bankructwa firmy ubezpieczeniowej nakazują, by wartość oczekiwana zakładu ubezpieczeniowego dla ubezpieczonego była …mniejsza…………. od zera, zaś dla firmy ubezpieczającej …większa……...

od zera. Inaczej rzecz się ma z subiektywnie oczekiwaną wartością zakładu ubezpieczeniowego dla ubezpieczonego. Wartość ta - w przypadku podpisania umowy - jest zawsze ………………………….. od zera.

18. Proces podejmowania decyzji w tradycyjnej korporacji japońskiej zaczyna się od próby ………………………….. . Decyzja nie jest utożsamiana z rozstrzygnięciem czy znalezieniem rozwiązania problemu lecz z …………………………………………

Z kolei uzyskiwany kompromis dotyczy ………………………………………………..

19. Biurokratyczny model podejmowania decyzji w organizacji zakłada, że cele organizacji są ……………………………………………………………………………

podobnie jak i możliwe warianty działań. Kryterium wyboru jest ……………………..

20. Zgodnie z modelem przetargu i gry cele organizacji to ……………………………

…………………………………………………….., zaś alternatywy nigdy nie są …………………………………………………………………………………………...

☺ Wysoka potrzeba osiągnięć prowadzi do takiego zachowania decydentów po podjeciu decyzji, iż. decydent dąży do osiągnięcia sukcesu

☺ Podstawowe wady metody demokratycznej w grupowym podejmowaniu decyzji polegają na..................................

Test

1.Wspólne cechy sytuacji decyzyjnej określanych jako gra strategiczna to

• Istnienie skończonego zbioru graczy

• Każdy z nich dysponuje, co najmniej dwoma strategiami

• Wartościowanie przez graczy skutków działań

• Skutki działań gracza zależą od jego własnych działań jak i działań pozostałych graczy

• Gracze podejmują działania zgodnie z ustalonymi regułami

2.Przyjete założenia dotyczące postępowania gracza w sytuacji gry strategicznej polegają m.in. na tym:

• Każdy gracz ma preferencje porządkujące te wyniki i zna preferencje pozostałych graczy

• Spośród dwóch różnych działań każdy gracz wybiera zawsze to, którego wynik jest bardziej przezeń preferowany i dokładnie to samo zakłada o pozostałych graczach.

• Każdy gracz zna dokładnie zbiór strategii dostępnych zarówno jemu jak i pozostałym graczom

• Każdy gracz zna wszystkie możliwe wyniki działań własnych i pozostałych graczy

3. w grze strategicznej strategia dominujaca:

• przynosi zawsze najlepszy rezultat bez względu na to co uczyni partner

• pozwoli uzyskac najlepsze rezultaty wszystkim graczom

4. w „dylemacie więźnia” kryterium wyboru strategii dominujacej nakazuje:

• rozpoczęcie negocjacji z sedzia

• nie przyznania się

• przyznania się

• wymiane informacji między więźniami

5.w dylemacie więźnia kryterium wyboru strategii minimaksowej nakazuje

• nie przyznania się

• dokonania strategii w sposób losowy
  

6. w rozgrywanych w warunkach sytuacji eksperymentalnej grach strategicznych stopień kooperacji zależy od:

• relacji między konsekwencjami działań

• ilości osób czyniacych kooperację opłacalna dla pozostałych

• mozliwosci komunikowania się

• działań partnera

• wzajemnych postaw graczy
  

7. gracze o nastawieniach kooperacyjnych postrzegaja pozostałych graczy jako osoby kooperujace bądź niekooperujace:

• rzadziej

• częściej od graczy o nastawieniach niekooperacyjnych

8. jednym z morałów wynikających ze studiowania gier strategicznych zamyka się w stwierdzeniu iż pragnie skłonić antagonistów do współpracy należy:

• stworzyć wspólny interes

• określić jasne reguły gry

• zapobiec możliwościom łamania reguł gry

9. wykorzystując twierdzenia teorii dysonansu decyzyjnego i dane dotyczace następstw podjętej decyzji można stwierdzić, iż jeśli się pragnie:

• uksztaltowan w kims bardziej pozytywne postawy wobec jakiegoś obiektu należy postarac się aby osoba ta weszła w posiadanie tego obiekty

• złagodzicz czyjas postawe moralna wobec jakiegoś karygodnego czynu to należy skłonic go aby czyn popełnił a w ostatniej chwili zatrzymać go aby czynu tego nie popełnił

• kusic go tak by czyn ten popełnił

• aby umocnic czyjas postawe wobec jakiegoś czynu karygo kusic go lecz nie tak by go popełnił

10. metoda zmodyfikowanej techniki delfickiej rózni się od minimalizacji odchyleń tym ze

• należy rangować odchylenia

• należy przypisać preferencje kazdemu uczestnikowi

• każdy z uczestników musi ujawnić kryteria jakimi posługuje się rangując warianty
  

11. kryterium braku dostatecznej racji w „grze z naturą”nakazuje

• dokonać wyboru w sposób losowy

• maksymalizować wartość oczekiwania
  

12. kryterium minimaksu w „grze z naturą” nakazuje

• minimalizacje odchyleń

• maksymalizacje wypłat

13. jeśli plantator ma dokonać wyboru pomiedzy dwiema strategiami (s1 uprawa groszku s2 uprawa szparagów ) i działa w warunkach braku informacji o prawdopodobieństwie wystapienia 3. Stanów natury (n1 dobra pogoda n2 zła pogoda n3 przecietne warunki klimatyczne a wypłaty wynosza odpowiednio

n1 n2 n3

s1 80.000 30000 15000

s2 95000 20000 5000

to która ze strategii winien wybrac jeśli pragnie:

• zmaksymalizowac zdobycz

• zminimaliozować „rozczarowanie” z tytułu braku informacji o prawdopodobieństwach wystapienia stanów natury

proszę podać sposób dojscia do wyników

14. załóżmy ze ten sam plantator uzyskał inf, które umozliwiaja oszacowanie prawdopodobieństwa wystąpienia wykazanych trzech stanów natury. Odpowiednie prawdopodobieństwa(dla kolejnych trzech stanów)wynoszą odpowiednio p1 0,25 p2 0,50 p3 0,25. jaka kwote może przeznaczyc na kupno raportu o przyszłych warunkach klimatycznych który jest wiarygodny?

Proszę podac sposób dojscia

Literatura

Bolesta Kukułka - Decyzje menedżerskie w teorii i praktyce zarządzania, W-wa 2000

Czarniawska B. - Podejmowanie decyzji, 1980

Koźmiński A.K, Piotrowski W, wydanie V, Zarządzani. Teoria i praktyka

Miler D.W. Starr M.K., Praktyka i teoria decyzji, W-wa 1971

Zestaw II

1. „Analiza stylów uczenia się i rozwiązywania problemów” prowadzi do wniosku, że:

a) silną stroną akomodatora jest wprowadzenie rozwiązań problemów w życie i ustalenie jaki cel powinien poświęcać rozwiązaniu problemu oraz jak powinna wyglądać dana działalność.

b) dywerger - umie znaleźć i wykryć trudności poprzez innych niedostrzegane

c) asymilator - świetnie sobie radzi z budowaniem abstrakcyjnych modeli rzeczywistości i jest w stanie sformułować wiele alternatywnych rozwiązań problemu

d) konwerter - najlepiej ocenia możliwe skutki rozwiązań i dokonuje najlepszego wyboru

2. Redukcja dysonansu decyzyjnego następuje w tym większym stopniu, im podjęta decyzja jest ……………………………………………………………………………...

3. Różnorodność zachowań decydentów po podjęciu decyzji (niektórzy podnoszą atrakcyjność alternatywy przyjętej, inni - odrzuconej) tłumaczy zmienna określana jako ……………………………………………………………………………………...

4. „Niska potrzeba osiągnięć” prowadzi do podejmowania decyzji o ………………….

i ……………………………….. stopniu trudności.

„Niska potrzeba osiągnięć” dążenie do unikania niepowodzeń

5. „Zewnętrzne umiejscowienie kontroli” prowadzi do takiego zachowania decydenta po podjęciu decyzji, iż …………………………………………………………………..

. „Zewnętrzne umiejscowienie kontroli” to decydent „zewnątrzsterowany”

6. Wymień cztery elementy „syndromu grupowego myślenia”:

a) działania mają charakter przemyślanych strategii

b) przekonania o przekonaniach innych mają podstawowe znaczenie

c) zaufanie i lojalność odgrywają istotną rolę choć są rzadkie

d) uwaga uczestnika ma zasadnicze znaczenie w procesie podejmowania decyzji przez grupę

7. Zjawisko „paradoksu demokracji”, które może wystąpić w trakcie grupowego podejmowania decyzji polega na tym, że grupa podejmuje decyzje ……………………

…………………………………………………………………………………………...

8. „Zmodyfikowana technika delficka” różni się od techniki „minimalizacji odchyleń” tym, że ………………………………………………………………………………….

…………………………………………………………………………………………...

9. Zastosowanie kryterium „maksymalizacji zdobyczy zawodu” w modelu podejmowania decyzji w sytuacji „gry z naturą” polega na tym, że określając wielkość „zdobyczy” biorę pod uwagę takie oto elementy: Zastosowanie kryterium „minimalizacji zawodu” w modelu podejmowania decyzji w sytuacji „gry z naturą” polega na tym, że wybieram tę strategię, która mi przyniesie najmniejsze z możliwych rozczarowań, gdy natura (los) okaże się niepomyślna.

Wypłaty: 0 400 800 800

200 0 1000 1000

350 900 0 900

10. Sformułowanie: „masz do wyboru jedno spośród kilku działań. Twój przeciwnik również wybierze jedno z możliwych działań. W zależności od tego co wybierzesz możesz zyskać lub stracić określoną w poniższej tabelce sumę pieniędzy. To co ryzykujesz, twój przeciwnik traci i odwrotnie …” dotyczy:

a) Gry strategicznej o sumie niezerowej

b) Gry strategicznej o sumie zerowej

11. Jeden z morałów wynikających ze studiowania gier strategicznych brzmi: „jeżeli pragnie się skłonić dwóch antagonistów do negocjacji, to należy stworzyć wspólne interesy

12. Kolejny morał mówi o tym, że „… wypłaty symboliczne mogą odgrywać równie doniosłą rolę jak wypłaty rzeczowe, natomiast ze względu na trudność w dzieleniu się nimi (trudno zachować prestiż czy honor w połowie, a połowę zostawić partnerowi) czynią one konflikty bardziej antagonistycznymi niż dobra wymierne …”.

13. Zgodnie z jedną z obserwacji wynikającą za studiowania gier strategicznych, osoby skłonne do kooperacji to zarazem osoby oczekujące różnych zachowań ze strony swoich partnerów i łatwo przystosowujące się do tych zachowań zaś osoby o skłonnościach niekooperacyjnych wykazują małą plastyczność i postrzegają innych jako podobnych do siebie

14. Wreszcie morał: „ … jeżeli chcesz sprowokować partnera do kooperacji, zacznij kooperować, ale w miarę, co znaczy - nie unikaj wyborów rywalizacyjnych, ale stosuj je rzadko”.

15. Okazuje się, że najbardziej pobudzającą gracza do kooperacji w grze strategicznej jest reguła „wet za wet” czyli wybór takiej strategii, w której gracz kopiuje wybory swego partnera. Ale bezwarunkowa, stała kooperacja partnera rzadziej „prowokuje” odpowiedź kooperacyjną, niż tylko wysoki poziom kooperacji.

16. Można stwierdzić, że stopień kooperacji między graczami zależy od:

a) relacji między konsekwencjami działań

b) ilości graczy czyniących kooperację opłacana dla pozostałych

c) możliwości komunikowania się graczy

d) działań gracza-partnera

e) wzajemnych postaw graczy

???17. Wymóg niedopuszczenia do bankructwa firmy ubezpieczeniowej nakazują, by wartość oczekiwana zakładu ubezpieczeniowego dla ubezpieczonego była …mniejsza…………. od zera, zaś dla firmy ubezpieczającej …większa……...

od zera. Inaczej rzecz się ma z subiektywnie oczekiwaną wartością zakładu ubezpieczeniowego dla ubezpieczonego. Wartość ta - w przypadku podpisania umowy - jest zawsze ………………………….. od zera.

………………………………………

18. Proces podejmowania decyzji w tradycyjnej korporacji japońskiej zaczyna się od próby ………………………….. . Decyzja nie jest utożsamiana z rozstrzygnięciem czy znalezieniem rozwiązania problemu lecz z …………………………………………

Z kolei uzyskiwany kompromis dotyczy ………………………………………………..

19. Biurokratyczny model podejmowania decyzji w organizacji zakłada, że cele organizacji są ……………………………………………………………………………

podobnie jak i możliwe warianty działań. Kryterium wyboru jest ……………………..

20. Zgodnie z modelem przetargu i gry cele organizacji to ……………………………

…………………………………………………….., zaś alternatywy nigdy nie są …………………………………………………………………………………………...

---