Julian Tuwim

Minął rok

Minął rok - pisane we wrześniu 1999

Mniej więcej rok temu we wrześniu 1998 pojawiła się na serwerze polboxu strona poświęcona Julianowi Tuwimowi. Strona, na początku bardzo amatorska, stawała się z czasem coraz bardziej elegancka, choć daleko jej do profesjonalnych witryn "nasączonych" skryptami javy, aplikacjami cgi i grafiką. Pomysł utworzenia serwisu miał kilka źródeł:

Po pierwsze: fascynacja dziełami mistrza Juliana. Zaczęło się od tego, że będąc uczestnikiem obozu PO, pewien instruktor, zachwalał dzieło "Bal w Operze" cytując między innymi: "Dzisiaj wielki bal w operze, każda dziwka majtki pierze...". (Nawiasem mówiąc, ten obóz był moim pierwszym i jak na razie szczęśliwie ostatnim kontaktem z obronnością.) Zaintrygowany tym, że opiewany w podręcznikach poeta tak obcesowo traktuj materię języka zacząłem poznawać kolejne dzieła Tuwima.

Po drugie: Wybuch internetu. Kiedy w końcu dostałem się do zasobów cyberprzestrzeni, moją uwagę zwróciła witryna o zespole Voo Voo. Wtedy jeszcze nieautoryzowana przez zespół, zachwyciła mnie swoją "kompleksowością" - właściwie wszystko co chciałbym znaleźć na temat zespołu tam właśnie było. Dzisiaj jest to jedna z ładniejszych witryn w polskim internecie. Gdyby ktoś chciał zajrzeć: http://www.voovoo.art.pl Warto!. Wtedy właśnie pomyślałem sobie "Ty też mógłbyś coś takiego zrobić!"

Po trzecie: Bezpośrednim bodźcem była przepiękna książeczka z serii wydawniczej "A to Polska właśnie" pt.: "Dwudziestolecie międzywojenne". Przyjaźnie napisana, pięknie ilustrowana. Jednym z jej głównych bohaterów był właśnie Tuwim. Postanowiłem - do roboty!

Nie minęło czasu wiele, a zająłem się z pełną parą pracą przy serwisie. Nie było to łatwe, oderwany od uczelni, bez kontaktu z informatykami boleśnie i w pocie czoła poznawałem arkana stuki programowania w html, popełniając wszystkie możliwe błędy przy tworzeniu stron hipertekstowych. W ciągu dwunastu miesięcy witryna dwukrotnie zmieniała swój wygląd zewnętrzny. Z założenia zawierała prawie wyłącznie teksty oryginalne z jak najmniejszą ilością moich komentarzy. Era pisma obrazkowego jeszcze nie wszędzie nastała w stu procentach.

Minął rok - trudno znaleźć coś bardziej banalnego od upływu czasu. Z każdą chwilą gubimy ze swej pamięci drogocenne wspomnienia, byty na moment zatrzymane w świadomości odchodzą bezpowrotnie. W głowie zostają coraz słabsze refleksy, choć niektóre z nich rezonują z pełną siłą - jakieś niejasne, złożone w pokładach podświadomości, wyrywają się przy najmniej spodziewanych okazjach. Takich jak ta...?

KOTEK Miauczy kotek: miał! - Coś ty, kotku, miał? - Miałem ja miseczkę mleczka, Teraz pusta jest miseczka, A jeszcze bym chciał. Wzdycha kotek: o! - Co ci, kotku, co? - Śniła mi się wielka rzeka, Wielka rzeka, pełna mleka Aż po samo dno. Pisnął kotek: pii... - Pij, koteczku, pij! Skulił ogon, zmrużył ślipie, Śpi - i we śnie mleczko chlipie, Bo znów mu się śni.

---