Paulo Coelho
Alchemik
A
- A czym jest Miłość? - spytała pustynia.
- Miłość jest jak sokół, który krąży nad twoimi piaskami. Dla niego jesteś najbujniejszą zielenią, do której zawsze powraca ze zdobyczą. On zna twoje skalne urwiska, twoje wydmy i twoje góry, a i ty jesteś dla niego najbardziej szczodra.
Postać: Pustynia i Santiago
- A jakie jest największe kłamstwo świata?
- To mianowicie, że nadchodzi taka chwila, kiedy tracimy całkowicie panowanie nad naszym życiem i zaczyna nim rządzić los. W tym tkwi największe kłamstwo świata.
Postać: Santiago i Król
A skoro nie można się cofnąć, trzeba znaleźć najlepszy sposób, by pójść naprzód.
Postać: Przewodnik (Wielbłądnik)
A zatem patrzymy na siebie z oddali i kochamy się wzajemnie. Ja daję jej ciepło i życie, a ona daje mi rację bytu.
Postać: Słońce (o ziemi)
B
Bóg odsłania przyszłość niesłychanie rzadko i tylko wtedy, kiedy została zapisana po to, by odmienić jej bieg.
Postać: Wróżbita
Było to serce trudne do zrozumienia.(...) Niekiedy opowiadało historie pełne tęsknoty, kiedy indziej znów zachwycało się wschodem słońca na pustyni i wyciskało skrywane łzy z oczu chłopca.
C
Czasem trudno utrzymać w ryzach strumień życia.
Człowiek żyje dla swojej przyszłości.
Postać: Przewodnik (Wielbłądnik)
D
- Dlaczego mam zatem słuchać serca?
- Bo nie uciszysz go nigdy. I nawet gdybyś udawał, że nie słyszysz, o czym mówi, nadal będzie biło w twojej piersi i nie przestanie powtarzać tego, co myśli o życiu i o świecie.
Postać: Santiago i Alchemik
G
Gdyby nie było szóstego dnia, nie byłoby i człowieka, miedź pozostałaby na zawsze tylko miedzią, a ołów ołowiem.
Postać: Santiago
I
[...] istnieją na świecie rzeczy, o które nie trzeba pytać - by nie uciec od własnego przeznaczenia.
J
Jedno życie przyciąga drugie.
Postać: Alchemik
Jedz wtedy, gdy jest pora posiłku, a kiedy wybija godzina marszu, idź.
Postać: Santiago
Jest tylko jeden sposób nauki. Poprzez działanie.
Postać: Alchemik
Jeśli odejdziesz przyobiecawszy coś, czego jeszcze nie masz, stracisz ochotę, by to zdobyć.
Postać: Król
Jeśli przyjdzie mu jutro zginąć, będzie to znaczyło tyle, że Bóg wcale nie pragnął odmienić przyszłości.
Jeśli to, co odnalazłeś, powstało z materii czystej, nie zmurszeje nigdy. I będziesz mógł po to kiedyś powrócić. Jeśli zaś jest to jedynie przebłysk światła podobny smudze kreślonej przez spadającą gwiazdę, nie zastaniesz tu po po powrocie nic. Ale przynajmniej było ci dane zobaczyć blask światła. I już samo to warto było przeżyć.
Postać: Alchemik
K
[...] Każda rzecz na powierzchni ziemi może opowiadać historię wszystkich innych. Otwierając książkę na przypadkowej stronie, rozkładając karty, przyglądając się dłoniom ludzi czy lotom ptaków, każdy z nas może odkryć związek z tym, czym właśnie żyje. W istocie, rzeczy same w sobie nie mówią nic, to tylko człowiek, obserwując je bacznie, odkrywa sposób, by dotrzeć do Duszy Świata.
Każda ziemska istota, cokolwiek by czyniła odgrywa zawsze główną rolę w dziejach świata.
Postać: Alchemik
Każdy człowiek na kuli ziemskiej ma skarb, który gdzieś na niego czeka.
Postać: Serce
Każdy ma prawo marzyć inaczej.
Każdy uczy się po swojemu.
Postać: Santiago
Kiedy czegoś gorąco pragniesz, to cały wszechświat działa potajemnie by udało Ci się to osiągnąć.
Kiedy jem, nie zajmuje mnie nic poza jedzeniem. Kiedy idę, to idę, i tyle. A jeśli przyjdzie mi walczyć, jeden dzień nie będzie lepszy od drugiego, by umrzeć. Bo nie żyję ani w przeszłości, ani w przyszłości. Dla mnie istnieje tylko dzisiaj i nie obchodzi mnie nic więcej. Jeśli kiedyś uda ci się trwać w teraźniejszości, staniesz się szczęśliwym człowiekiem. Zrozumiesz, że tak jak pustynia tętni życiem, tak jak niebo jest pełne gwiazd, tak wojownicy walczą, bo jest to nieodłącznie wpisane w człowieczą dolę. I wtedy twoje życie stanie się świętem, wielkim widowiskiem, ponieważ będzie tą chwilą, którą żyjesz, żadną inną.
Postać: Przewodnik (Wielbłądnik)
Kiedy kochamy, nie potrzebujemy wcale rozumieć, co się dzieje wokół, bo wtedy wszystko dzieje się w nas samych i wtedy nawet człowiek może przemienić się w wiatr.
Postać: Santiago
Kiedy się kocha, wszystko dookoła nabiera coraz głębszego sensu.
Postać: Santiago
Kiedy widzimy ciągle tych samych ludzi [...] stają się oni w końcu częścią naszego życia. A skoro są już częścią naszego życia, to chcą je zmieniać. Jeśli nie stajemy się tacy, jak tego oczekiwali, są niezadowoleni. Ponieważ ludziom wydaje się, że wiedzą dokładnie jak powinno wyglądać nasze życie. Natomiast nikt nie wie, w jaki sposób powinien przeżyć własne życie.
[...] kimkolwiek jesteś, cokolwiek robisz, jeśli naprawdę z całych sił czegoś pragniesz, znaczy to, że pragnienie owo zrodziło się w Duszy Wszechświata. I spełnienie tego pragnienia, to twoja misja na Ziemi.
Postać: Król
Kocham cię, bo cały Wszechświat sprzyjał mi w tym, bym mógł dotrzeć do Ciebie.
Postać: Santiago
Kocha się za nic. Nie istnieje żaden powód do miłości.
Postać: Fatima
L
Lękam się jednak utraty złudzeń, więc wolę pozostać w świecie marzeń.
Lękamy się utracić to, co już posiadamy - nasze życie czy nasze plony. Jednak obawa znika, gdy tylko zaczynamy pojmować, że nasze losy, tak jak i losy świata, spisane zostały tą samą Ręką.
Postać: Przewodnik (Wielbłądnik)
Ludzie bardzo wcześnie poznają sens swojego istnienia.[...] Może dlatego też tak wcześnie się go wyrzekają. Ale taki jest ten świat.
Ludzie częściej marzą o powrotach niż o odjazdach.
Postać: Santiago
Ludzie łatwo ulegają czarowi słów i obrazów.
Ludzie wiele mówią o znakach [...] Ale sami nie wiedzą dokładnie, o czym mówią.
Postać: Santiago
M
Miłość bowiem wymaga bliskości osoby kochanej.
Miłość była starsza od samych ludzi, a nawet od piasków pustyni, i powracała odwiecznie z tą samą siłą wszędzie tam, gdzie krzyżowały się dwa spojrzenia, tak jak spotkały się dzisiaj te dwa obok studni.
Musi istnieć jakiś język, który obywa się bez słów.[...] Jeśli nauczę się rozszyfrowywać ten język bez słów, uda mi się rozszyfrować świat.
Postać: Santiago
Miłość nigdy nie staje na przeszkodzie temu, kto pragnie żyć Własną Legendą. Jeśli tak się dzieje, znaczy to, że nie była to miłość prawdziwa, miłość, która przemawia Językiem Wszechświata.
N
Na świecie istniał język zrozumiały dla wszystkich [...]. Był to język zapału, język rzeczy, które wykonuje się z miłością i ochotą, nie tracąc nigdy z oczu celu, do którego się zmierza, i w który się mocno wierzy.
Na co zdadzą się pieniądze, jeśli trzeba umrzeć? Rzadko pieniądze mogą wybawić kogoś od śmierci.
Postać: Alchemik
Najciemniej jest tuż przed wschodem słońca.
Postać: Santiago
Nawet jeśli czasem trochę się skarżę - mówiło serce - to tylko dlatego, że jestem sercem ludzkim, a one właśnie są takie. Obawiają się sięgnąć po swoje największe marzenia, ponieważ wydaje im się, że nie są ich godne, albo, że nigdy im się to nie uda. My, serca, umieramy na samą myśl o miłościach, które przepadły na zawsze, o chwilach, które mogły być piękne, a nie były, o skarbach, które mogły być odkryte, ale pozostały na zawsze niewidoczne pod piaskiem. Gdy tak się dzieje, zawsze na koniec cierpimy straszliwe męki.
Postać: Serce
Nie jest to wojna między dobrymi i złymi. Jest to wojna pomiędzy siłami, które pragną tak samo władzy, a gdy wybuchają takie wojny, to zazwyczaj trwają dłużej niż inne, gdyż Allach sprzyja i jednym i drugim.
Nie możesz mi ofiarować czegoś, co już do mnie należy.
Postać: Dowódca wojska z Oazy
Nie myśl o tym, co zostawiasz za sobą. Wszystko wpisane jest w Duszę Świata i pozostanie w niej na zawsze.
Postać: Alchemik
Nie poddawaj się rozpaczy. Ona nie pozwala rozmawiać z sercem.
Postać: Alchemik
Nigdy nie dostrzegamy skarbów, które mamy tuż przed oczyma. A wiesz dlaczego tak się dzieje? Bo ludzie nie wierzą w skarby.
Postać: Alchemik
Nikomu nie wolno drżeć przed nieznanym, gdyż każdy jest w stanie zdobyć to, czego pragnie i to, czego mu potrzeba.
Postać: Przewodnik (Wielbłądnik)
Nikt bowiem nie może uciec przed skutkami tego, co dzieje się pod sklepieniem nieba.
Postać: Alchemik
O
Obawa przed utratą wszystkiego, co się dotąd zdobyło, za jakiś sen, jest zupełnie naturalna.
Postać: Alchemik
Okazuje się, że jestem taki jak wszyscy ludzie - widzę świat nie takim jaki jest, lecz jakim chciałbym go widzieć.
Postać: Santiago
P
Pasterze, marynarze czy kupcy znają zawsze takie miasto, w którym żyje ktoś, kto sprawia, że pewnego dnia zapominają o urokach beztroskiego wędrowania po świecie.
Pewne rzeczy w życiu, nim jeszcze zdążymy się do nich przyzwyczaić, zmieniają się w czasie krótszym od jednego krzyku.
Postać: Santiago
Pieniądze mają czarodziejską moc; z nimi nikt nie jest samotny.
- Po co ci był ten rewolwer? - spytał.
- Abym mógł ufać ludziom.
Postać: Santiago i Anglik
Postanowienia są zaledwie początkiem. Kiedy człowiek podejmuje już decyzję, to trochę tak jakby skoczył w wartki strumień, który porywa go w kierunku, o jakim mu się nawet nie śniło, w chwili gdy ją podejmował.
Postać: Santiago
Przeczucia są nagłym skokiem duszy w ów kosmiczny nurt życia, w głębi którego dzieje wszystkich ludzi splatają się w jedno. I można tam dojrzeć wszystko, gdyż wszystko jest tam zapisane.
Przyszedłem tu, żeby powiedzieć ci coś najzwyklejszego na świecie (..). Chcę byś została moją żoną. Kocham cię.
Postać: Santiago
Przyszłość bowiem jest własnością Boga. On jeden może ją odsłonić w wyjątkowych okolicznościach.
Postać: Wróżbita
Pustynia jest jak kapryśna kobieta i bywa, że czasem otumania mężczyzn.
Postać: Przywódca karawany
R
Rzeczy mówią wieloma językami.
Postać: Santiago
Rzeczy proste są zawsze najbardziej niezwykłe.
Postać: Cyganka
S
Stanę się zgorzkniały i stracę zaufanie do ludzi, bo zawiódł mnie jeden człowiek. Będę ział nienawiścią do tych, co odnaleźli swoje skarby, bo ja sam nie dotarłem do mojego. I zawsze będę dbał tylko o tę odrobinę, którą posiadam, bo jestem za maluczki by mieć cały świat.
Postać: Santiago
Strach przed cierpieniem jest straszniejszy niż samo cierpienie.
Postać: Alchemik
Szczęście można znaleźć nawet w najmniejszym ziarenku pustynnego piasku. Bo ziarenko piasku jest chwilą Stworzenia, a Wszechświat poświęca całe miliony lat, by mogło istnieć.
Postać: Alchemik
Ś
Świat przyrody jest jedynie powielonym obrazem Raju. Sam fakt, że ten świat istnieje, jest dowodem na to, że istnieje też świat doskonalszy. Bóg go stworzył, aby za pośrednictwem rzeczy widzialnych ludzie mogli pojąć jego nauki duchowe i dojrzeć objawienia jego mądrości. To właśnie nazywam Działaniem.
T
Tam, gdzie będzie twoje serce, będzie i twój skarb.
Postać: Alchemik
To możliwość spełnienia marzeń sprawia, że życie jest tak fascynujące.
To w teraźniejszości drzemie cała tajemnica. Jeśli szanujesz dzień dzisiejszy, możesz go uczynić lepszym. A kiedy ulepszysz teraźniejszość, wszystko to, co nastąpi po niej, również stanie się lepsze.
Postać: Wróżbita
Trzeba kochać pustynię, ale nie wolno jej ufać bezgranicznie. Gdyż pustynia jest probierzem dla człowieka - wystawia na próbę każdy jego krok i zabija go, gdy pozwoli sobie na moment nieuwagi.
Postać: Jeździec (Alchemik)
Twoje serce jest tam, gdzie twój skarb. I musisz ten skarb odnaleźć, aby mogło nabrać prawdziwego sensu wszystko, co do tej pory odkryłeś na swej drodze.
Tylko jedno może unicestwić marzenie - strach przed porażką.
Postać: Alchemik
U
Umrzeć jutro warte było tyle samo, co umrzeć każdego innego dnia (...). Każdy bowiem dzień wydarzał się po to, by go przeżyć lub by odejść z tego świata.
Uważaj na wróżby. Kiedy coś jest zapisane, trudno tego uniknąć.
Postać: Alchemik
W
"Własna Legenda". To jest to, co zawsze pragnąłeś robić.[...] Spełnienie Własnej Legendy jest jedyną powinnością człowieka. Wszystko jest bowiem jednością. I kiedy czegoś gorąco pragniesz, to cały wszechświat sprzyja potajemnie twojemu pragnieniu.
Postać: Król Salem
W oczach tkwi siła duszy.
Postać: Alchemik
Wszystkie dni stają się takie same wtedy, kiedy ludzie przestają dostrzegać to wszystko, czym obdarowuje ich los, podczas gdy słońce wędruje po niebie.
Wszystko jest jednym.
Postać: Król
Wiem, że mogę zdobyć wszystko, tylko tego nie chcę.
Postać: Sprzedawca Kryształów
Większości świat jawi się jako groźba i pewnie z tej przyczyny ten świat staje się w końcu dla nich prawdziwym zagrożeniem.
Postać: Serce
Wszystko co jest, posiada bowiem duszę, czy to kamień, czy roślina, czy zwierzę, czy nawet myśl. To, co znajduje się na ziemi i pod jej powierzchnią, ani przez chwilę nie przestaje się przeistaczać, bo ziemia jest również bytem żywym i posiada własną duszę. My stanowimy część tej duszy i rzadko zdajemy sobie sprawę z tego, że ona działa zawsze na naszą korzyść.
Postać: Anglik
Wszystko, co zdarza się raz, może już nie przydarzyć się nigdy więcej, ale to, co zdarza się dwa razy, zdarzy się na pewno i trzeci.
Postać: Alchemik
Wszystko mogłoby być Symfonią Pokoju, gdyby Ręka, która to zapisała, zatrzymała się piątego dnia.
Postać: Słońce
W tej chwili liczyło się jedynie to, że oto stoi przed kobietą swego życia i ona wiem o tym bez słów. Był tego bardziej pewien niż czegokolwiek na świecie.
Wydmy zmieniają swój kształt na wietrze, jednak pustynia zawsze pozostaje taka sama. I tak będzie z naszą Miłością.
Postać: Fatima
W życiu wszystko jest znakiem.
Postać: Anglik
Z
Zapomnij o przyszłości i przeżyj każdy dzień twego życia zgodnie z przykazaniami Prawa, ufając troskliwej opiece Boga nad swoimi dziećmi. Każdy bowiem dzień nosi w sobie Wieczność.
Zawsze, gdy kochamy, to pragniemy być lepsi niż jesteśmy.
Postać: Santiago
Zawsze na świecie ktoś na kogoś czeka, czy to na dalekiej pustyni, czy w samym sercu gwarnego miasta. I gdy w końcu skrzyżują się drogi tych dwojga i spotkają się ich spojrzenia, to wtedy znika cała przeszłość i cała przyszłość. Liczy się tylko ta chwila i owa niewiarygodna pewność, że wszystko pod niebieskim sklepieniem zostało zapisane jedną Ręką. Ręką, która obdarza miłością i stwarza bliską dusze dla każdego śmiertelnika, który w słonecznym świetle krząta się niestrudzenie, wypoczywa i szuka swego skarbu. Bo jeśliby tak nie było, to marzenie całego ludzkiego rodzaju nie miałoby najmniejszego sensu.
Zawsze bowiem można spotykać coraz to nowych przyjaciół i wcale nie trzeba z nimi stale przebywać. Kiedy widzimy ciągle tych samych ludzi…stają się oni w końcu częścią naszego życia. A skoro są już częścią naszego życia, to chcą je zmieniać. Jeśli nie stajemy się tacy, jak tego oczekiwali, są niezadowoleni. Ponieważ ludziom wydaje się, że wiedzą dokładnie jak powinno wyglądać nasze życie. Natomiast nikt nie wie, w jaki sposób powinien przeżyć własne życie.
Postać: Król
Zazwyczaj widmo śmierci sprawia, że bardziej szanujemy życie.
Postać: Alchemik
Zdrada to cios, którego nie oczekujesz. jeśli poznasz dobrze swoje serce, to nigdy ci takiego ciosu nie zada. Będziesz bowiem znał jego najtajniejsze marzenia i jego tęsknoty, i będziesz je szanował. Nikt nie może uciec przed własnym sercem. Dlatego już lepiej słuchać, co ono mówi. Aby żaden niespodziewany cios nigdy Cię nie dosięgnął.
Postać: Alchemik
Zło nie jest tym, co wchodzi do ust człowieka. Zło jest tym, co z nich wychodzi.
Postać: Alchemik
Opis: Parafraza Ewangelii św. Mateusza 15, 11: Nie to co wchodzi w usta, pokala człowieka, ale to co wychodzi z ust pokala człowieka.
Z wiatrem będzie mu posyłać pocałunki, wierząc, że wiatr muśnie jego twarz i szepnie mu do ucha, że ona ciągle żyje i czeka, tak jak kobieta potrafi czekać na dzielnego mężczyznę, który podąża drogą swych marzeń i ukrytych skarbów.
Ż
Żadne serce nie cierpiało nigdy, gdy sięgało po swoje marzenia, bo każda chwila poszukiwań jest chwilą spotkania Bogiem i Wiecznością.
Bóg odsłania przyszłość niesłychanie rzadko i tylko wtedy, kiedy została zapisana po to, by odmienić jej bieg.
Człowiek żyje dla swojej przyszłości.
Jest tylko jeden sposób nauki. Poprzez działanie.
Każdy człowiek na kuli ziemskiej ma skarb, który gdzieś na niego czeka.
Kiedy widzimy ciągle tych samych ludzi - tak jak w seminarium - stają się oni w końcu częścią naszego życia. A skoro są już częścią naszego życia, to chcą je zmieniać. Jeśli nie stajemy się tacy, jak tego oczekiwali, są niezadowoleni. Ponieważ ludziom wydaje się, że wiedzą dokładnie, jak powinno wyglądać nasze życie. Natomiast nikt nie wie, w jaki sposób powinien przeżyć własne życie.
Strach przed cierpieniem jest straszniejszy niż samo cierpienie.
Brida
Bała się cierpienia, straty, rozstania. Oczywiście wszystko to w miłości jest nieuniknione, a jedynym sposobem, żeby się tego ustrzec, było w ogóle na tę drogę nie wkraczać. Żeby nie cierpieć, trzeba wyrzec się miłości.
Bo wszystkie ludzkie uczucia stają się malutkie, gdy się na nie patrzy z dystansu.
Być człowiekiem oznacza mieć wątpliwości i mimo to iść dalej swoją drogą.
Całe życie człowieka na Ziemi sprowadza się do poszukiwania Drugiej Połowy. Wydaje mu się, ze szuka mądrości, bogactwa czy władzy, ale to nieprawda, bo wszystko, co osiągnie, okaże się puste, jeśsli nie uda mu się odnaleść swojej Drugiej Połowy.
Gdyby mu uwierzyła, ich los spełniłby się do końca. Gdyby odeszła we łzach, wróciłaby, bo mówił prawdę. Ona potrzebowała go tak samo, jak on potrzebował jej.
I dlatego, tak jak się dzielimy, tak samo się odnajdujemy. A to ponowne spotkanie dwóch Połówek nazywa się Miłością. Bo dusza dzieli się zawsze na pierwiastek męski i kobiecy.
- Jak mam rozpoznać swoją Drugą Połówkę?
- Nie bojąc się ryzyka. Ryzyka porażki, odrzucenia, rozczarowań. Nigdy nie wolno nam rezygnować z poszukiwania Miłości. Ten, kto przestaje szukać, przegrywa życie.
Miłość nie potrzebuje takich wyrzeczeń. Prawdziwa miłość pozwala każdemu iść swoją drogą, bo to nie może w żaden sposób oddalić od siebie dwóch Połówek.
Miłość jest ponad wszystkim, nie zna nienawiści, jedynie pomyłki.
No i nauczyło mnie to czegoś, co pamiętam na zawsze: że jeśli spotka się coś ważnego w życiu, to nie oznacza, że musisz odrzucić wszystko inne.
(...) wierzyłam, że tylko dla miłości warto żyć. Ze jeśli komuś nie uda się spotkać swej wielkiej miłości, nie będzie człowiekiem spełnionym.
Nikt nie wie, co stanie się za minutę, a mimo to idziemy naprzód.
- Jak mam rozpoznać swoją Drugą Połowę?
- Nie bojąc się ryzyka - odpowiedziała. - Ryzyka porażki, odrzucenia, rozczarowań. Nigdy nie wolno nam rezygnować z poszukiwania Miłości. Ten kto przestaje szukać, przegrywa życie.
To nie wyjaśnienia pchają nas do przodu, ale nasze pragnienie pójścia dalej.
To, co zewnętrzne, trudniej zmienić niż to, co wewnątrz.
Bo człowiek zakochany potrafi pojąc niepojmowane i rozpoznać nierozpoznawalne, jako że miłość jest kluczem do wszelkich tajemnic.
Bo wszystkie ludzie uczucia stają się malutkie, gdzie się na nie patrzy z dystansu.
Brak wątpliwości to znak, że zatrzymałeś się w rozwoju.
Emocje są jak dzikie konie i potrzeba wielkiej mądrości, by je okiełznać
Być człowiekiem oznacza mieć wątpliwość i mimo to iść dalej swoją drogą.
Lękam się miłości (...); jej blask jest ogromny, ale jej cień mnie przeraża.
Zakochani zawsze zachowują się absurdalnie.
"Na świecie nic nie jest całkowicie złe (...)Nawet zepsuty zegar dwa razy na dobę wskazuje właściwą godzinę."
Czarownica z Portobello
Aby zapomnieć o zasadach należy je znać i szanować.
Czasami miłość wiedzie w otchłań nas samych, a co gorsza ludzi, których kochamy.
Samotność nie jest naszym przeznaczeniem, a samych siebie poznajemy tylko wtedy, kiedy możemy się przejrzeć w oczach innych ludzi.
Usta zamykają się wtedy, gdy mają do powiedzenia coś ważnego.
Wszystkie twoje myśli i odczucia mogą przyczynić się do twojego rozwoju.
Andrea McCain, aktorka teatralna
Charyzma objawia się dopiero wtedy, gdy stajemy się nadzy, kiedy umieramy dla świata i odradzamy się dla samych siebie.
Człowiek kocha albo nie kocha, i żadna siła na świecie nie ma na to wpływu. Możemy udawać, że kochamy. Możemy przywyknąć do drugiej osoby. Możemy przeżyć cała życie w przyjaźni i wzajemnym zrozumieniu, założyć rodzinę, kochać się każdej nocy i każdej nocy mieć orgazm, a mimo to czuć wokół żałosną pustkę, wiedzieć, że czegoś ważnego brakuje.
Ludzie, którzy wstępują na ścieżkę duchowych poszukiwań, nie myślą: chcą rezultatów. Chcą poczuć w sobie siłę, wyróżnić się z tłumu.
Miłość nie jest pragnieniem ani wiedzą, ani uwielbieniem. Jest wyzwaniem, ogniem niewidzialnym.
Podobno ekstrawertycy są bardziej nieszczęśliwi niż introwertycy, dlatego muszą ciągle udowadniać przed sobą, że są zadowoleni, radośni, pogodzeni z losem.
Wypuszczając się na nieznane morza, ślepo ufamy naszym przewodnikom - w przekonaniu, że wiedzą więcej niż my.
Antoine Locadour, historyk
Ilekroć odnotowuje się usztywnienie zasad religijnych, tylekroć spora grupa wiernych odłącza się od macierzystego wyznania w poszukiwaniu swobodniejszej opcji duchowego kontaktu z Bogiem.
Istnieje szereg zasad, które określają czym jest szczęście, i jeśli ich nie spełniasz, twoja świadomość nie dopuszcza do siebie myśli, że jesteś szczęśliwy.
Nie każdy wierzy w Boga, ale każdy chce schudnąć.
Tak to bywa, że kiedy jesteśmy czymś pochłonięci, wszystko wokół nas zaczyna nam o tym przypominać (mistycy mówią w takim przypadku o "znakach", sceptycy o "zbiegu okoliczności", psycholodzy o "zogniskowaniu uwagi", a historycy nie nazwali dotąd tego zjawiska).
Wcale mnie nie dziwi, że coraz więcej ludzi interesuje się pogańskimi tradycjami. Dlaczego? Dlatego że Bóg Ojciec jest utożsamiany z rygorem i dyscypliną, natomiast Bogini Matka wskazuje na miłość jako wartość nadrzędną, stojącą ponad wszystkimi znanymi nam zakazami i nakazami.
Wszyscy czerpiemy z tego samego źródła, zwanego „Duszą Świata”. Choć staramy się na wszelkie sposoby zachować indywidualność, pewna część naszej pamięci - podświadomość zbiorowa - jest wspólna nam wszystkim. Wszyscy szukamy ideału piękna, tańca, muzyki, boskości.
Atena
Dla tych, którzy mają otwarte dłonie ku dawaniu, większą radością niż dar jest samo szukanie człowieka, który ich dar przyjmie. Bo czy możesz cokolwiek szachować na zawsze tylko dla siebie? Co jest posiadane, kiedyś musi być oddane. Zatem dawaj już teraz. Miej swój czas darowania, zamiast czasu spadkobierców twoich.
Energia miłości nigdy nie idzie na marne - jest potężniejsza niż wszystko i objawia się na wiele sposobów.
Grzech to niedopuszczenie do tego, aby objawiła się Miłość.
Ile dasz, tyle otrzymasz, czasem z najbardziej niespodziewanej strony.
Jednym z najcięższych wykroczeń człowieka jest upór wobec tego, co uważamy za miłe i ładne.
Jeśli ograniczę się do tego, co znam, wówczas nigdy się nie dowiem, czego nie znam.
Każdy ma prawo kochać i pozwolić miłości objawić się w najlepszy możliwy sposób.
Kiedy nienawiść każe się człowiekowi rozwijać, staje się ona jedną z wielu form miłości.
Kiedy umrę, pochowajcie mnie na stojąco, bo całe życie przeszłam na kolanach!
Kto wierzy, że poniósł klęskę, zawsze będzie ponosił klęski. Kto uznał, że nie może postępować inaczej, tego zniszczy rutyna.
Los będzie nieubłagany dla pragnących żyć w świecie, który już odszedł.
Milczeć to być kimś innym.
Miłość nie jest nawykiem, zobowiązaniem ani długiem. Nie jest tym, czego uczą nas romantyczne piosenki. Miłość po prostu jest. Bez definicji. (...) Kochaj i nie żądaj zbyt wiele. Po prostu kochaj.
Nie martw się sąsiadami (...), ludzie zawsze zbytnio się nimi przejmują, zamiast żyć własnym życiem.
Nie to złe, co trafia do ludzkich ust, lecz to, co z nich wychodzi.
Nikomu nikim nie wolno manipulować. W każdym związku dwojga ludzi obie strony są odpowiedzialne za to, co robią, nawet jeśli potem jedna z nich oskarża drugą, że została przez nią wykorzystana.
O tańcu nie da się pisać (...). Taniec trzeba tańczyć.
Powiadacie nieraz: Dalibyśmy, ale temu, kto zasłużył. A przecież nie mówią tak ani drzewa sadów waszych, ani stada na waszych pastwiskach. One dają, by żyć. Kto bowiem nie ofiarowuje innym, martwy się staje.
Rytuały przenoszą nas w nieznany świat, a tego, co tam odkrywamy, nie sposób zlekceważyć, ani traktować niefrasobliwie.
Taniec należy do najstarszych sposobów zbliżenia się do partnera. Tak jakby więzy, łączące nas z resztą świata, oczyszczały się w tańcu z wszelkich przesądów i lęków. W tańcu możesz sobie pozwolić na luksus bycia sobą.
Ucz każdego, kto pragnie się uczyć, bez względu na powody, jakie nim kierują.
Uczucie samotności potężnieje, kiedy próbujemy się mu sprzeciwiać, a słabnie, kiedy najzwyczajniej w świecie je ignorujemy.
Wiedzieć, że jest się zdolnym do miłości, to wystarczająco dużo.
Wolę (...) zaakceptować własną samotność, bo jeżeli będę przed nią uciekać, już nigdy nie znajdę partnera, a jeżeli ją zaakceptuję, zamiast z nią walczyć, być może coś się zmieni.
Wolna wola wymaga olbrzymiej odpowiedzialności, kosztuje mnóstwo wysiłku i wiąże się z bólem i cierpieniem.
Wszystko jest przepojone miłością. Nie można jej pragnąć, ponieważ sama w sobie jest celem. Nie może zdradzić, ponieważ nie ma nic wspólnego z posiadaniem. Nie można jej poskromić, ponieważ jest rzeką, która występuje z brzegów. Kto chce uwięzić miłość, musi odciąć karmiące ją źródło, a wówczas zmieni ją w sadzawkę pełną brudnej, cuchnącej wody.
Wszystko, co na tej ziemi dzieje się intensywnie, znajdzie swój odpowiednik w wymiarze niewidzialnym.
Zamiast w sztuczny sposób spalać kalorie, spróbujcie przemienić je w energię konieczną do walki o marzenia.
Zdobądź się na odrobinę fantazji. Masz nad głową niebo - ludzie obserwują je od tysięcy lat i tworzą na jego temat wiele podobno racjonalnych teorii. Zapomnij o wszystkim, co wiesz o gwiazdach, a znowu przemienią się w anioły albo dzieci, albo w co tylko będziesz miał akurat ochotę uwierzyć. Nie staniesz się przez to głupszy. To tylko zabawa, ale taka, która może wzbogacić twoje życie.
Zmiany zachodzą tylko wtedy, gdy idziemy pod prąd, kiedy robimy coś całkowicie wbrew wszystkiemu, do czego przywykliśmy.
Żadna namiętność nie jest nadaremna, żadna miłość nie idzie na marne.
Deidre O'Neil „Edda”, lekarka
Ćwicz oczy - zostały stworzone do tego, aby dostrzegać więcej, niż sądzisz.
Czym ostatecznie jest szczęście?
Miłością, odpowiedzią. Jednak miłość nie daje i nigdy nie dawała szczęścia. Wręcz przeciwnie, zawsze jest niepokojem, polem bitwy, ciągiem bezsennych nocy, podczas których zadajemy sobie mnóstwo pytań, dręczą nas wątpliwości. Na prawdziwą miłość składa się ekstaza i udręka.
Dlaczego ludzie wolą wierzyć w coś odległego, a zapominają o tym, co mają tuż pod stopami? Przecież to prawdziwy cud!
Działania grupowe są bardzo ważne, ponieważ motywują nas do samodoskonalenia. W samotności możesz jedynie śmiać się z samej siebie, ale będąc wśród innych, śmiejesz się, a następnie działasz. Grupowe działania mobilizują nas, pomagają dokonywać wyboru, wyzwalają zbiorową energię, dzięki której łatwiej nam osiągnąć stan ekstazy - zarażając się nią od innych.
Jesteś tym, czym wierzysz, że jesteś.
Jeżeli pewnego dnia zadzwoni do nas nieznajomy mężczyzna, chwilę porozmawia, bez żadnych podtekstów i nie mówiąc niczego wyjątkowego, ale poświęci nam odrobinę uwagi, jaką rzadko kto nam poświęca, to jeszcze tej samej nocy będziemy gotowe pójść z nim do łóżka z miłości. Taka już nasza natura i nie ma w tym nic złego. Serce kobiety z łatwością otwiera się na miłość.
Każdy z nas wie wszystko. Sęk w tym, żeby w to uwierzyć.
Kiedy zmywasz naczynia, módl się. Dziękuj za to, że masz naczynia, które możesz pozmywać, bo to oznacza, że mogłaś podać na stół jedzenie, ze kogoś nakarmiłaś, że się kimś troskliwie zajęłaś, ugotowałaś mu posiłek, nakryłaś do stołu. Pomyśl o milionach ludzi, którzy właśnie w tej chwili nie mają czego zmywać, ani czym nakarmić.
Kiedy znajduję się w grupie ludzi, próbuję ich sprowokować, zadając im to najważniejsze pytanie: „Czy jesteście szczęśliwi?”; a wtedy oni odpowiadają: „Tak, jesteśmy szczęśliwi”.
Wówczas pytam: „Ale czy nie chcielibyście czegoś więcej, czy nie chcielibyście się nadal rozwijać?”. Wtedy odpowiedź brzmi: „Oczywiście, że tak”.
Na to stwierdzam: „W takim razie nie jesteście szczęśliwi:, a oni zmieniają temat.
Mistrz nigdy nie mówi uczniowi, co powinien robić. Mistrz i uczeń są jedynie towarzyszami podróży. Dzielą ze sobą to samo niemiłe uczucie „wyobcowania”, które towarzyszy nieustannym zmianom percepcji i poszerzania horyzontów. Na ich drodze pojawiają się przeszkody - drzwi, które się zamykają, rzeki, których, w istocie nie należy przekraczać, lecz płynąć z ich nurtem.
Różnica między mistrzem i uczniem jest tylko jedna: pierwszy boi się o odrobinę mniej niż drugi.
Myśl o sobie dobrze nawet wtedy, kiedy czujesz się najnędzniejszą istotą pod słońcem.
Nasz czas na tej ziemi jest święty, dlatego powinniśmy celebrować każdą chwilę.
Nie można wierzyć w coś, czego się nie lubi.
Nikt z nas nie lubi stawiać mylnych kroków, zwłaszcza świadomie.
Odpręż się, rozluźnij. To czasem wszystko, czego możemy oczekiwać od życia.
Pieniądze robią pieniądze, taka jest prawda. Bieda może unieszczęśliwiać, ale pieniądze szczęścia nie gwarantują.
Pozbądź się raz na zawsze złudzenia, że droga doprowadzi cię do celu: w rzeczywistości do celu docieramy z każdym naszym krokiem.
Pragnienia zawsze pozostają niespełnione.
Prawdziwy mistrz inspiruje ucznia do zburzenia porządku własnego świata, chociaż uczeń lęka się rzeczy, które odkrył, a jeszcze bardziej lęka się tego, co czai się za następnym zakrętem,
Radość jest jak seks, ma początek i koniec.
Samotność nie jest naszym przeznaczeniem, a samych siebie poznajemy tylko wtedy, kiedy możemy się przejrzeć w oczach innych.
Świat fizyczny i świat duchowy są jednym i tym samym. Dostrzegamy boskość w odrobinie kurzu, co jednak nam nie przeszkadza zetrzeć go wilgotną ścierką. Boskość nie znika, przemienia się jedynie w czystą powierzchnię.
Święta religijne to dziś jedynie okazja, by pójść na plażę, do parku, czy wyjechać na narty.
Taniec jest po prostu rytuałem. A czym jest rytuał? Przekształceniem czegoś, co jest codzienną rutyną, w coś, co jest inne, oparte na rytmie i połączeniu ze Wszystkim co istnieje.
W ciemności możemy wyobrazić sobie wszystko, ale zazwyczaj dopadają nas wyłącznie nasze własne urojenia.
W gruncie rzeczy stąd właśnie bierze się większość naszych problemów: z obowiązku przestrzegania zasad.
Wiara nie jest pragnieniem. Wiara jest Wolą. Pragnienia są czymś, co trzeba spełniać, natomiast Wola daje siłę. Wola zmienia przestrzeń wokół nas (...). Jednak do tego też niezbędne jest Pragnienie.
Współżycie z innymi stanowi nieodłączny element ludzkiej egzystencji.
Wszystkie twoje myśli i odczucia mogą przyczynić się do twojego rozwoju.
Wszystkie umysły na tej planecie bardzo łatwo poddają się najczarniejszym scenariuszom. Drżą przed chorobą, wojną, bandytami, śmiercią.
Wszystko może być formą celebracji - pod warunkiem, że skoncentrujesz umysł na chwili obecnej.
Zamiast starać się udowodnić, że jesteś kimś lepszym, niż myślisz, po prostu się śmiej. Śmiej się ze swoich zmartwień i ze swojej niepewności. Patrz z humorem na własne lęki.
Heron Ryan, dziennikarz
Człowiek zdolny jest przezwyciężyć każdą trudność.
Dobrze jest dawać, kiedy o to proszą, ale jeszcze lepiej dawać tym, co nie proszę, pojmując ich pragnienie.
Kobiety mają nadprzyrodzoną zdolność odgadywania, co mężczyźnie w duszy gra.
Kto nigdy nie zaznał bólu towarzyszącego nagłej stracie tego, co w naszym życiu najważniejsze? I nie chodzi mi tylko o ludzi, ale także o myśli, plany, marzenia. Udaje się nam dzień, tydzień, czasem kilka lat, lecz ostatecznie jesteśmy nieuchronnie skazani na utratę. Wprawdzie nasze ciało żyje dalej, ale dusza prędzej czy później otrzymuje śmiertelny cios. Zbrodnia doskonała: nie wiemy, kto zamordował naszą radość życia, jaki był motyw morderstwa, ani gdzie są winni.
Ludzie uczą się w 25 procentach od mistrza, w 25 procentach słuchając samych siebie, w 25 procentach od przyjaciół, a w 25 procentach uczy ich czas.
Opis: powtarzając słowa znajomego
Miłość trzeba budować, odkryć ją to za mało.
Na wyjeździe, z dala od domu, zdarza się, że człowiek porzuca świat swoich przyzwyczajeń, zapomina o wszelkich barierach, zakazach i nakazach - szuka przygód.
Nikt nie zapala światła po to, aby je ukrywać za zamkniętymi drzwiami: celem światła jest roztaczanie blasku, otwieranie oczu, ukazywanie cudów, które dzieją się dookoła.
Nikt nie poświęca w ofierze najcenniejszej rzeczy, jaką posiada: miłości.
Nikt nie powierza swoich marzeń tym, którzy mogą je zniszczyć.
Walczyć ze zjawami można tylko bronią, która nie należy do realnego świata.
Liliana, szwaczka
Jak każda kobieta marzyłam o księciu z bajki, który się ze mną ożeni, da mi dużo dzieci, będzie się o nas troszczył. Jak większość kobiet zakochałam się w mężczyźnie, który nie mógł mi nic z tego dać, ale za to spędziłam z nim niezapomniane chwile.
Los zmienia ludzi na lepsze tylko ludzie nie zawsze potrafią to dostrzec.
Nie wierzymy, że Bóg stworzył świat. Bóg jest światem, my jesteśmy Nim, a On jest w nas.
Opis: o Cyganach
Świat jest przepojony miłością, niezależnie od tego, jak się ona przejawia. Miłością, która wybacza nam nasze błędy i odkupuje nasze grzechy.
Światło jest nietrwałe, gaśnie na wietrze, zapala się od błyskawicy, trudno je uchwycić, niczym promień słońca - a jednak warto o nie walczyć.
Opis: słowa mistrza
Ucz się, ale zawsze mając u swego boku innych. Nie prowadź poszukiwań samotnie, bo jeśli zrobisz fałszywy krok, nie będzie nikogo, kto by ci pomógł.
Wraz z deszczem spływa na ziemię mądrość nieba.
Lukás Jessen-Petersen, były mąż Ateny
Czasami miłość wiedzie w otchłań nas samych, a co gorsza ludzi, których kochamy.
Kiedy atakujesz kogoś słabszego od siebie, dajesz dowód na to, że naprawdę potrzebujesz opieki.
Młodzieńczy romantyzm podszeptuje radykalne wybory.
Mieliśmy wszystko oprócz tego, czego pragnęliśmy najbardziej: dziecka. Dlatego nie mieliśmy nic.
Muzyka towarzyszy człowiekowi od zarania dziejów. Przenosząc się z jaskini do jaskini, nasi przodkowie nie zabierali ze sobą wiele, ale, jak wykazały badania archeologiczne, oprócz niezbędnego zapasu pożywienia, nigdy nie zapominali o jakimś instrumencie muzycznym, zazwyczaj bębenku. Muzyka nie tylko daje nam ukojenie i dostarcza rozrywki. Jest czymś więcej. Można poznać człowieka po muzyce, jakiej słucha.
Nie da się zmierzyć miłości, tak jak mierzy się długość drogi lub wysokość budynku.
Nabil Alaihi, Beduin
Aby zapomnieć o zasadach należy je znać i szanować.
Dłoń, która kreśli kolejne wersy, przekazuje to, co kryje się w duszy piszącego.
Gdy twoja dusza zdoła porozumieć się z umysłem, będziesz w stanie dokonać jeszcze więcej.
Kiedy dochodzimy do wprawy, nie musimy zastanawiać się więcej nad każdym ruchem, bo staje się on jakby częścią nas. Jednak zanim osiągniemy ten stan, musimy ciągle ćwiczyć i powtarzać. A jeśli to nie wystarczy, musimy znowu powtarzać i ćwiczyć.
Mistrz nie jest kimś, kto czegoś uczy; mistrz to ktoś, kto zachęca ucznia do dołożenia wszelkich starań, aby odkrył to, o czym już wie.
Pisanie nie polega jedynie na wyrażaniu myśli, to także głęboka zaduma nad wymową każdego słowa.
Pismo zdradza osobowość piszącego.
Po odrzuceniu tego, co zbędne, odkrywamy prostotę i skupienie: im postawa prostsza i bardziej powściągliwa, tym piękniejsza, choćby z początku wydawała się niewygodna.
Spokój płynie z serca.
Wszystko, absolutnie wszystko na tym świecie ma sens i każda rzecz, nawet najdrobniejsza, jest warta naszej uwagi.
Zanim zaistnieje słowo, istnieje myśl.
Ojciec Giancarlo Fontana
Jezus wykuł przymierze znacznie silniejsze niż dziesięcioro przykazań: miłość.
Ptaki, małpy, każde boskie stworzenie, wszystkie słuchają głosu instynktu i wypełniają tylko to, co zostało w nim zaprogramowane. W przypadku człowieka sprawy się komplikują, zna on bowiem miłość i jej pułapki.
Tak naprawdę nie chcemy zbawienia w sposób, jaki wybrał dla nas Bóg: chcemy zachować całkowitą kontrolę nad wszystkimi naszymi poczynaniami, podejmować decyzje z pełną świadomością, móc samodzielnie wybierać obiekt naszego oddania.
Z miłością jest inaczej - zjawia się niespodziewanie i z miejsca podporządkowuje sobie wszystko. Tylko najsilniejsze dusze pozwalają się ponieść fali miłości (...).
Pavel Podbielski, właściciel mieszkania
[Ekstaza] Pochodzi z greki i znaczy tyle, co "być poza sobą". Ktoś, kto chce spędzać całe dnie poza sobą, wymaga zbyt wiele od duszy i ciała.
Podczas każdego tańca, któremu oddajemy się z radością, umysł traci swoją zdolność kontroli, a ciałem zaczyna kierować serce.
Święty to ten, kto żyje godnie.
Tak jak ekstaza umożliwia przekraczanie własnych granic, tak taniec jest sposobem unoszenia się w przestrzeni, odkrywania nowych wymiarów bez utraty kontaktu z własnym ciałem. Podczas tańców świat duchowy i świat rzeczywisty współistnieją bez konfliktów. Myślę, że tancerze klasyczni stają na czubkach palców, żeby równocześnie dotykać ziemi i sięgać nieba.
Usta zamykają się wtedy, gdy mają do powiedzenia coś ważnego.
W każdym z nas są obecni wszyscy nasi przodkowie i wszystkie przyszłe pokolenia.
Peter Sherney, dyrektor generalny filii Banku
Dzień ma dwadzieścia cztery godziny i nieskończoną ilość chwil. Musimy mieć świadomość każdej chwili, umieć ją wykorzystywać bez względu na to, czy pracujemy, czy rozmyślamy o życiu. Jeżeli zwolnimy, wszystko będzie trwać znacznie dłużej. Oczywiście dłużej może trwać także zmywanie naczyń, podsumowywanie sald, zestawianie operacji finansowych i kredytów, ale dlaczego nie wykorzystać tego czasu na rozmyślanie o czymś przyjemnym, dlaczego nie radować się samym faktem, że żyjemy?
Jeżeli chcesz pozbyć się pracownika, sprowokuj go, żeby ci naubliżał i dał powód do wręczenia mu wypowiedzenia.
Niewskazane jest płoszyć człowieka, zanim nie wyjawi nam sekretu, który chcemy poznać.
Wszyscy mamy w sobie pewną nieznaną zdolność, która pozostanie prawdopodobnie na zawsze ukryta. Ta zdolność może stać się jednak naszym sprzymierzeńcem.
Zespół pracowników jest jak orkiestra, a dobry szef niczym dyrygent wie, kto fałszuje, kto gra czysto i stara się, a kto zbytnio się nie wysila.
Samira R. Khalil, gospodyni domowa
Matka nie musi wszystkiego rozumieć - wystarczy, żeby kochała i ochraniała. No i była dumna.
Tam, gdzie los jest dla nas zbyt łaskawy, zwykle pojawia się otchłań, w którą w każdej chwili mogą runąć wszystkie marzenia.
Voszo „Buszalo”, właściciel restauracji
Dla tych, którzy przenoszą się z miejsca na miejsce, czas nie istnieje - istnieje tylko przestrzeń.
Jeśli spytacie kogokolwiek, co sądzi o Cyganach, odpowie bez namysłu: „To złodzieje i oszuści”. Choćbyśmy jak najusilniej próbowali wieść normalne życie, choćbyśmy osiedlali się na stałe w jednym miejscu, nosili przy sobie dowody osobiste, na rasizm nie ma lekarstwa.
Inne
Człowiek w dalszym ciągu zadaje sobie te same pytania, co jego przodkowie.
Postać: mistrz Eddy
Lud podąża za tymi, którzy mają władzę, a władzę skłonni są oddać w ręce kogokolwiek.
Postać: autor tekstu
Religie państwowe nie stawiają już fundamentalnych pytań o ludzką tożsamość czy sens życia. Zamiast tego skoncentrowały się wyłącznie na dogmatach i przepisach, służących wpasowaniu się w istniejący ład społeczny i polityczny. Dlatego ci, którzy szukają autentycznej duchowości, podążają w innych kierunkach, a to bez najmniejszej wątpliwości oznacza powrót do przeszłości i do kultów pierwotnych, wciąż jeszcze nie skażonych przez struktury władzy.
Postać: Franz Herbert
Ten, kto kieruje się namiętnością, nie zważając na dobro ogółu, jest skazany na życie w nieustającym lęku.
Postać: reżyser
Za wszystkim, czego się uczymy, stoi pewna tradycja.
Postać: mistrz Eddy
Demon i panna Prym
Dobro i Zło mają to samo oblicze, wszystko zależy jedynie od momentu, w którym staną na drodze człowieka.
Historia jednego człowieka jest historią całej ludzkości.
Jeśli ktoś zbyt długo żyje w miejscu doskonałym, zaczyna się nudzić.
- Który dzień w naszym życiu nigdy nie nadchodzi?
- Jutro.
Strach, strach, strach! Życie to dyktatura obezwładniającego strachu, cień gilotyny.
A
Aby zapanować nad człowiekiem, trzeba sprawić, by zaczął się bać.
C
Człowiek potrzebuje tego, co w nim najgorsze, by dosięgnąć tego, co w nim najlepsze.
D
Demony wciąż przychodzą i odchodzą, nie zawsze odciskając trwałe ślady. Krążą nieustannie po świecie, czasem tylko po to, by popatrzeć, co się dzieje, innym znów razem, by wywieść na pokuszenie jakąś duszyczkę. Są w ciągłym ruchu, zmieniają cel na chybił trafił, bez żadnej logiki, dla samej przyjemności stoczenia bitwy.
Dobro i Zło mają to samo oblicze, wszystko zależy jedynie od momentu, w którym staną na drodze człowieka.
Postać: nieznajomy
H
Historia jednego człowieka jest historią całej ludzkości.
I
Ilekroć zechce pan coś osiągnąć, musi pan mieć oczy szeroko otwarte i skupić się, żeby wiedzieć, czego dokładnie pan pragnie. Nikt nie trafia do celu z zamkniętymi oczami.
J
Jakby nie było, od zarania swych dziejów człowiek jest skazany na życie w odwiecznym Podziale na Dobro i Zło. My, ludzie współcześni, żywimy te same wątpliwości, co nasi przodkowie.
Opis: Paulo Coelho w Od Autora
Jeśli ktoś zbyt długo żyje w miejscu doskonałym, zaczyna się nudzić.
Postać: Chantal
K
Kto ma wielkie pragnienie, nie powinien pić zachłannie.
Kto sprzedaje swój towar poniżej ceny, robi tak, bo rozpaczliwie potrzebuje pieniędzy. Kto wykorzystuje tę sytuację, okazuje głęboką pogardę dla pracy człowieka, który w pocie czoła tę rzecz wyprodukował.
- Który dzień w naszym życiu nigdy nie nadchodzi?
- Jutro.
Kto w kochaniu spodziewa sie wzajemnosci traci tylko czas.
N
Na początku świata mało było niesprawiedliwości. Każde kolejne pokolenie dokładało maleńką cegiełkę od siebie, sądząc, że nie ma to znaczenia, i sami widzicie, jaki świat jest teraz.
O
Odgrywanie roli wspaniałomyślnego nadaje się w sam raz dla tych, którzy boją się przyjąć na siebie odpowiedzialność za własne życie. O ileż prościej jest wierzyć w swoją szlachetność, niż stawić czoło innym i walczyć o swoje prawa. O ileż wygodniej jest wysłuchać obelgi i nie obrazić się, zamiast zdobyć się na odwagę i rzucić do walki z silniejszym przeciwnikiem. Można przecież zawsze udać, że rzucony w nas kamień chybił celu. I tylko nocą - gdy zostajemy sami ze sobą, a nasi bliscy śpią - tylko nocą możemy w ciszy zapłakać nad własnym tchórzostwem.
R
Równowaga kosmosu jest bardzo chwiejna.
Opis: Paulo Coelho w Od Autora
S
Strach, strach, strach! Życie to dyktatura obezwładniającego strachu, cień gilotyny.
Szatanowi nie trzeba wiele czasu, by zasiać spustoszenie - tak samo jak burzom, huraganom czy lawinom, które w kilka sekund wyrywają z korzeniami drzewa zasadzone przed dwustu laty.
T
Tak zazwyczaj zachowują się starzy ludzie: bez końca rozpamiętują przeszłość i czasy młodości, przyglądają się światu, z którym powoli zaczynają się żegnać, i szukają pretekstu do rozmów z sąsiadami.
To przecież nie chęć stosowania się do reguł prawa sprawia, że wszyscy zachowują się tak, jak nakazuje społeczny obyczaj, lecz strach przed karą.
W
Wyzwanie nie czeka. Życie nie ogląda się za siebie. Tydzień to aż nadto, by zdecydować, czy godzimy się na nasz los, czy nie.
Opis: Paulo Coelho w Od Autora
Z
Zawsze byłem zdania, że głębokie przemiany czy to jednego człowieka, czy całych społeczeństw, dokonują się w bardzo krótkim czasie. Wtedy, gdy najmniej się tego spodziewamy, życie stawia przed nami wyzwania, by poddać próbie naszą odwagę i pragnienie zmiany. W takich chwilach udawanie, że nic się nie stało, czy usprawiedliwienie, że jeszcze nie jesteśmy gotowi, na niewiele się zda.
Opis: Paulo Coelho w Od Autora
Ż
Życie może być krótkie albo długie, lecz ważne jest, w jaki sposób je przeżywamy.
Jedenaście minut
Ani czas, ani mądrość nie zmieniają człowieka - bo odmienić istotę ludzką zdolna jest wyłącznie miłość.
Człowiek może wytrzymać tydzień bez picia, dwa tygodnie bez jedzenia, całe lata bez dachu nad głową, ale nie może znieść samotności. To najgorsza udręka, najcięższa tortura.
Miłość kojarzy się bardziej z nieobecnością niż obecnością ukochanej osoby.
Zanim umrę, chcę walczyć o życie. Dopóki mogę iść o własnych siłach, pójdę tam, gdzie zechcę.
Życie to brutalna, zapierająca dech w piersiach zabawa - jak skakanie ze spadochronem albo niebezpieczna górska wspinaczka.
A
A kto powiedział, że my myślimy tylko o seksie? Wręcz przeciwnie, za wszelką cenę chcemy sprostać oczekiwaniom kobiet, choć tak naprawdę niewiele o tych oczekiwaniach wiemy. Uczymy się miłości z prostytutkami i dziewicami, opowiadamy niestworzone historie o naszej potencji. Starzejąc się, prowadzamy się pod rękę z coraz młodszymi kochankami, a wszystko po to, by udowodnić sobie i innym, że potrafimy zaspokoić potrzeby kobiet.(...) Nie rozumiemy nic! Sądzimy, że seks i wytrysk to jedno i to samo, a jak wiesz, wcale tak nie jest. Trudno się nam czegokolwiek nauczyć, bo nie mamy odwagi powiedzieć kobiecie: naucz mnie swojego ciała. Ale kobiety również nie mają odwagi powiedzieć: staraj się mnie poznać. Zadowalamy się prymitywnym instynktem przetrwania gatunku, koniec, kropka.
Opis: z pamiętnika Marii; słowa Ralfa
Ani czas, ani mądrość nie zmieniają człowieka - bo odmienić istotę ludzką zdolna jest wyłącznie miłość.
B
Bo człowiek może wytrzymać tydzień bez picia, dwa tygodnie bez jedzenia, całe lata bez dachu nad głową, ale nie może znieść samotności. To najgorsza udręka, najcięższa tortura.
Ból istnieje na co dzień, w skrywanym cierpieniu, w naszych wyrzeczeniach, w rezygnacji z marzeń. Ból przeraża, gdy pokazuje swoje prawdziwe oblicze, ale jest kuszący, gdy stroi się w piórka poświęcenia. Albo tchórzostwa. Człowiek próbuje się przed nim bronić, choć zawsze znajduje sposób, by jakoś z nim poflirtować.
Postać: Ralf Hart
Bronić się przed namiętnością, czy ślepo ulec? Co jest mniej niszczycielskie?
Nie wiem.
Opis: z pamiętnika Marii
C
Ci, którzy dotknęli mojej duszy, nie rozbudzili mojego ciała, ci natomiast, którzy dotknęli mojego ciała, nie poruszyli mojej duszy.
Opis: z pamiętnika Marii
Chcemy wierzyć, że cały świat kręci się wokół seksu. Ludzie odchudzają się, kupują peruki, spędzają długie godziny u fryzjera lub na siłowni, wkładają obcisłe ubrania, by wzniecić u kogoś pożądanie. I co z tego? Kiedy dochodzi co do czego - jedenaście minut i po wszystkim. Żadnej inwencji, nic, co pomogłoby znaleźć się w siódmym niebie.
Postać: Maria
Chorobą cywilizacji nie był wyrąb lasów Amazonii, dziurawa powłoka ozonowa, zagłada pand, trująca nikotyna, rakotwórcza żywność, sytuacja w więzieniach, chociaż o tym głównie trąbiły gazety. Chorobą cywilizacji był seks.
- Co pani sądzi o punkcie G?
- A wiem pani, gdzie on się znajduje?
(...)
- Pierwsze piętro, okno w głębi.
Opis: rozmowa Marii z bibliotekarką
Co sprawia, że właśnie ta kobieta i właśnie ten mężczyzna chcą się do siebie zbliżyć? Co sprawia, że budzi się w nich pożądanie? To tajemnica. Kiedy ich pożądanie jest jeszcze niczym nie skalane, przeżywają każdą sekundę z namaszczeniem, w pełni świadomi, wyczekując najbardziej dogodnej chwili, by przyjąć błogosławiony dar losu.
Ci, którzy zaznali takiego pożądania "w stanie czystym", nie przyśpieszają pochopnie biegu wypadków. Wiedzą, że to, co nieuniknione, nadejdzie, że to, co stać się musi, zawsze znajdzie sposób, by zaistnieć. A kiedy ten moment nadchodzi, nie wahają się, nie tracą okazji, nie pozwalają umknąć ani jednej cudownej chwili, potrafią uszanować doniosłość każdej sekundy.
Opis: z pamiętnika Marii
Cóż mam do stracenia, jeżeli postanowię być prostytutką przez jakiś czas?
Honor? Godność? Szacunek do siebie? Gdyby dobrze się nad tym zastanowić, nigdy tego nie miałam.
Opis: z pamiętnika Marii
Człowiek, który żyje intensywnie, cały czas doznaje rozkoszy. Jeżeli uprawia seks, to dlatego, że jest rozkoszą przesycony, jego kielich aż się przelewa, jest to nieuniknione, człowiek taki odpowiada na wyzwanie życia i w tym momencie - tylko w tym momencie - traci kontrolę nad sobą.
Opis: z pamiętnika Marii
Człowiek może wytrzymać tydzień bez picia, dwa tygodnie bez jedzenia, całe lata bez dachu nad głową, ale nie może znieść samotności. To najgorsza udręka, najcięższa tortura.
Człowiek nigdy w pełni nie doceni seksu, nie obdarzy go szacunkiem, na jaki przecież zasługuje.
Postać: Maria
Człowiek poznaje siebie, dopiero gdy pozna własne granice.
Człowiek zakochany uprawia miłość bez przerwy, nawet wtedy, gdy tego nie robi. To nie ma nic wspólnego z jedenastoma minutami.
Postać: Maria
D
Daję ci w prezencie coś, co naprawdę należy do mnie. To wyraz szacunku wobec człowieka, który siedzi naprzeciw, sposób, by powiedzieć mu jakie to ważne, że jest blisko. Masz teraz malutką cząstkę mnie samej, cząstkę, którą podarowałam ci z własnej, nieprzymuszonej woli.
Postać: Maria
Długo stałam przed diabelskim młynem. Większość ludzi siadała do wagoników w poszukiwaniu mocnych wrażeń, lecz gdy tylko młyn ruszał, ci sami ludzie umierali ze strachu i błagali, żeby zatrzymać maszynerię.
Czego właściwie oczekiwali? Skoro wybrali przygodę, powinni być gotowi pójść na całość.
Opis: z pamiętnika Marii
Do tej pory uważałam, że dziewczyny idą do łóżka za pieniądze, bo życie nie pozostawiło im żadnego innego wyboru. Teraz widzę, że to nieprawda. Mogłam powiedzieć tak lub nie, nikt mnie do niczego nie zmuszał.
Opis: z pamiętnika Marii; o prostytutkach
Dzieciom czas płynie o wiele wolniej niż dorosłym.
E
Erekcja to jeszcze nie dowód, że mężczyzna jest stuprocentowym samcem. Jest nim, jeżeli potrafi dać rozkosz kobiecie. A jeżeli potrafi dać rozkosz prostytutce, uważa się za najlepszego spośród wszystkich samców.
Postać: prostytutka Nyah
G
Gdy spotykamy kogoś i zakochujemy się, myślimy, że cały wszechświat nam sprzyja.(...) Ale jeżeli coś nie pójdzie po naszej myśli, wszystko rozpryskuje się niczym bańka mydlana i znika! Czaple, muzyka w oddali, smak jego ust. Jak piękno, które istniało chwilę wcześniej, może rozproszyć się tak szybko?
Życie płynie bardzo prędko: przenosi nas z raju w otchłanie piekieł, w ciągu paru sekund.
Postać: Maria
Gdy uczeń osiąga coś dzięki nauczycielowi, nauczyciel również czegoś się uczy.
Postać: Terence
Gdy wykonuje się ćwiczenia fizyczne, gdy od ciała wymaga się dużo, umysł zyskuje osobliwą siłę duchową.
Postać: Ralf Hart
Gdybym spała i nagle obudziła się w wagoniku diabelskiego młyna, cóż bym czuła?
Najpierw czułabym się niczym więzień, bałabym się wysokości, serce podchodziłoby mi do gardła, kręciłoby mi się w głowie i chciałabym czym prędzej wysiąść. Lecz gdybym miała pewność, że te tory są moim przeznaczeniem, że Bóg steruje ta maszynerią, wtedy mój koszmar przerodziłby się w podniecającą przygodę. I diabelski młyn stałby się bezpieczną i ciekawą rozrywką, która kiedyś się przecież kończy. Jednak dopóki młyn się kręci, trzeba podziwiać roztaczający się wokół krajobraz i wrzeszczeć z radości.
Opis: z pamiętnika Marii
Grzech pierworodny nie polegał na tym, że Ewa zjadła jabłko, tylko że podzieliła się z Adamem, aby ze swoim odkryciem nie czuć się samotna.
Postać: Maria
I
Istnieją takie cierpienia, o których można zapomnieć dopiero wtedy, gdy umysł odrywa się od ciała.
J
Jak chyba wszystkim - w tym akurat przypadku uogólniam bez wahania - zajęło mi trochę czasu odnalezienie uświęconego sensu seksualności. Moja młodość przypadła na czasy skrajnej swobody seksualnej, odkryć i wybryków, po których nastąpił okres ascetyzmu i pokuty - trzeba było zapłacić cenę za lata rozpusty.
Opis: od autora
Jakim sposobem światło dociera do wnętrza domu? Poprzez okna otwarte na oścież. A jak dociera do ludzkiej duszy? Przez wrota miłości, o ile są otwarte. A jej wrota z całą pewnością były zatrzaśnięte na amen.
Postać: Maria
Jakże wygodnie jest marzyć, jeśli nie musimy urzeczywistniać naszych planów!
Postać: Maria
Jej myśli mknęły szybciej niż Mały Książę pomiędzy odległymi planetami.
Postać: Maria
Jeżeli już mam być komuś lub czemuś wierna, to przede wszystkim sobie samej.
Opis: z pamiętnika Marii
K
Każdy potrafi kochać, to wrodzony dar. Jednym przychodzi to spontanicznie, lecz większość z nas musi się tego ponownie nauczyć. Musimy przypominać sobie, jak się kocha, i wszyscy bez wyjątku spalić się w ogniu minionych namiętności, przeżyć raz jeszcze radość i udręki, wzloty i upadki, aż w końcu uda nam się dostrzec tajemniczą nić, która łączy wszystkie nasze spotkania. Wtedy ciało uczy się mówić językiem duszy - można to nazwać seksem.
Opis: z pamiętnika Marii
Każdy pragnie miłości absolutnej, a takiej miłości nie trzeba szukać w innych, ale w sobie. Ona drzemie w nas i tylko my możemy ją w sobie rozbudzić. Ale do tego potrzeba nam drugiego człowieka. Życie ma sens tylko wtedy, gdy mamy u swego boku kogoś, kto odwzajemnia nasze uczucia.
Klienci wiedzą, że muszą zapłacić za coś, co powinni mieć za darmo, i jest to dla nich przygnębiające. Kobiety wiedzą, że muszą sprzedawać to, co wolałyby ofiarować z radością i czułością, i jest to dla nich wyniszczające.
Opis: z pamiętnika Marii; o prostytucji
Kobieta czuje, gdy jakiś mężczyzna jest dla niej ważny. A czy mężczyzna ma podobną intuicję?
Opis: z pamiętnika Marii
Kobiety dość prędko zaczynają zajmować się czymś innym: dziećmi, porządkami, gotowaniem, tolerowaniem męskich skoków w bok, planowaniem wakacji, podczas których bardziej myślą o dzieciach niż o sobie, zajmują się nawet miłością, ale nie seksem.
Postać: Maria
Kocham tego człowieka, który siedzi przede mną, bo nie jest moją własnością ani ja nie należę do niego.
Postać: Maria
Kościół był tylko miejscem, gdzie ludzie spotykają się, by oddawać cześć czemuś, czego rozumem pojąć nie można.
Postać: Maria
Kto sam nie zaznał poniżenia, nie potrafi poniżyć.
Postać: Terence
L
Lepiej być nieszczęśliwą z bogatym mężem niż szczęśliwą z biednym.
Postać: matka Marii
Ł
Łatwiej jest się jej przyznać do zdrady męża, niż ujawnić stan swej garderoby.
Postać: Maria
Opis: o kobiecie
M
Mało mnie obchodzi, czy kiedyś było to uświęcone, czy nie, nienawidzę tego, co robię. To niszczy moją duszę, sprawia, że tracę kontakt ze sobą, uczy mnie, że ból jest nagrodą, że za pieniądze można kupić wszystko, wszystko usprawiedliwić. Wokół mnie nie ma ludzi szczęśliwych. Moi klienci wiedzą, że muszą zapłacić za coś, co powinni mieć za darmo, i jest to dla nich przygnębiające. Kobiety wiedzą, że muszą sprzedawać to, co wolałyby ofiarować z radością i czułością, i jest to dla nich wyniszczające.
Mam wybór: mogę być ofiarą losu lub poszukiwaczem przygód wyruszającym po skarb. Wszystko zależy od tego, jak będę postrzegała własne życie.
Opis: z pamiętnika Marii
Marzenia i rzeczywistość to dwie strefy trudne do pogodzenia.
Postać: Maria
Mężczyzna uparcie poszukiwał nowych wrażeń, wciąż jeszcze na swój sposób był jaskiniowym myśliwym, którym kierował instynkt zdobywcy.
Postać: Maria
Mężczyźni są bardzo dziwni.(...) Mogą bić, krzyczeć, grozić, ale kobieta napawa ich śmiertelnym lękiem. Może nie ta, z którą się ożenili, ale zawsze jest jakaś, która przepełnia ich strachem i umie podporządkować wszystkim swoim kaprysom. Choćby ich własna matka.
Opis: z pamiętnika Marii
Miłość jest w stanie w okamgnieniu całkowicie przeobrazić ludzkie życie. Ale - i to jest ta druga strona medalu - istnieje inne uczucie, które potrafi skierować ludzkie losy na zgoła odmienne tory: rozpacz. Tak, miłość zapewne może odmienić człowieka, ale rozpaczy udaje się to znacznie szybciej.
Miłość kojarzy się bardziej z nieobecnością niż obecnością ukochanej osoby.
Postać: Maria
Może dlatego się kochali? Bo wiedzieli, że nie potrzebują siebie nawzajem. Mężczyźni zawsze boją się kobiet, które im mówią: „Nie mogę bez ciebie żyć”.
Postać: Maria
Może to piękno spotkania dwojga ludzi, miłość od pierwszego wejrzenia, ale nie tylko - także emocje, jakie wzbudza to, co nieoczekiwane, robienie czegoś z entuzjazmem, wiara, że uda się spełnić marzenia. Namiętność wysyła sygnały, jak mam pokierować swoim życiem, i muszę nauczyć się te sygnały rozszyfrowywać.
Opis: z pamiętnika Marii; o namiętności
N
Na drugim biegunie bólu odkryła drzwi, które prowadziły na inny poziom świadomości, gdzie była już tylko przyroda - okrutna i nieprzejednana.
Postać: Maria
Na temat zazdrości można snuć długie, mądre wywody albo uznać ją za oznakę słabości, ale chyba nigdy nie uda się człowiekowi zazdrości poskromić.
Postać: Maria
Najsilniejsza jest taka miłość, która nie walczy ze swoją słabością. Tak czy inaczej, jeżeli to prawdziwa miłość (a nie tylko sposób, by się rozerwać, oszukać, zabić czas, który w tym mieście dłuży się niemiłosiernie), to wcześniej czy później poczucie wolności weźmie górę nad zazdrością i męczarniami, jakie ze sobą niesie. Każdy, kto uprawia sport, wie, że dla osiągnięcia dobrych wyników trzeba pogodzić się z codzienną dawką bólu. Na początku cierpienie zniechęca, ale z czasem okazuje się, że to tylko pewien etap na drodze do dobrego samopoczucia, aż w końcu staje się oczywiste, że bez bólu nie sposób nic osiągnąć.
Niebezpiecznie jest natomiast nastawić się na ten ból, w kółko o nim myśleć.
Postać: Maria
Najważniejsze spotkania odbywają się w duszy, na długo przed tym, nim spotkają się ciała. Zwykle do takich spotkań dochodzi wówczas, gdy dotykamy dna, gdy mamy ochotę umrzeć i narodzić się ponownie.
Opis: z pamiętnika Marii
Najważniejszym doświadczeniem człowieka jest poznanie granic własnej wytrzymałości. Tylko w ten sposób jesteśmy w stanie czegoś się nauczyć, ale to wymaga pewnej odwagi. Kiedy silniejszy poniża słabszego, jest zwykłym tchórzem albo mści się za nieudane życie. Tacy ludzie nie odważają się nigdy spojrzeć w głąb siebie, nie chcą wiedzieć, skąd się bierze potrzeba uwolnienia w sobie dzikiej bestii. Nie pojmują, że seks, ból, miłość to ludzkie granice. Tylko ten, kto pozna te granice, może poznać życie. Cała reszta to zabijanie czasu, powielanie tych samych schematów, starzenie się i umieranie bez świadomości, po co właściwie żyjemy.
Postać: Terence
Największą rozkoszą nie jest sam seks, ale pasja, która mu towarzyszy. Wtedy seks tylko uzupełnia taniec miłości, lecz nigdy nie jest istota sprawy.
Postać: Maria
Namiętność sprawia, że przestajemy jeść, spać, pracować. Burzy nasz spokój. Obraca wniwecz całą przeszłość.
Nikt nie lubi, kiedy jego świat rozsypuje się na kawałki. Dlatego ludzie zwykle starają się przewidzieć zagrożenie i go unikać, bo dzięki temu udaje im się podeprzeć kruchą konstrukcję, która i tak ledwo stoi. To inżynierowie minionych spraw.
Opis: z pamiętnika Marii
Nasi przodkowie nie wiedzieli i my nie wiemy, czego oczekuje od nas Bóg. A my, by nie zapomnieć, kim jesteśmy - bo nie wolno nam tego zrobić - piszemy książki lub malujemy obrazy.
Opis: z pamiętnika Marii
Nie masz jeszcze do mnie zaufania, sądzisz, że próbuję cię tylko oczarować. Nie pytaj: `[Dlaczego mnie wybrał? Co jest we mnie takiego szczególnego?'. Nie ma w tobie niczego szczególnego, niczego, co potrafiłbym opisać słowami. A jednak - oto tajemnica życia - odkąd cię zobaczyłem, nie mogę myśleć o niczym innym, tylko o tym, że cię potrzebuję.
Nie istnieje miłość bez wolności i na odwrót. Tylko ten, kto czuje się wolny, kocha bezgranicznie. A ten, kto kocha bezgranicznie, czuje się wolny.
Nie jestem ciałem, w którym mieszka dusza, jestem duszą, która ma widzialną część zwaną ciałem.
Opis: z pamiętnika Marii
Nie ma nic trudniejszego od czekania.
Postać: Maria
Nie należy igrać z flirtami, uczuciami i kontraktami.
Postać: Maria
Nie raz słyszałam o tym, że nie można poznać samego siebie, dopóki nie pozna się własnych granic. Ale czy musimy koniecznie wszystko o sobie wiedzieć? Człowiek istnieje nie tylko po to, by poszerzać granicę swego poznania, lecz również po to, by uprawiać ziemię, siać, żąć, wypiekać chleb.
Opis: z pamiętnika Marii
Nie trzeba za wiele rozmyślać o miłości.
Postać: matka Marii
Nie warto niczym się przejmować, tylko żyć tak, jakby dzisiejszy dzień był pierwszym (lub ostatnim) dniem mojego życia.
Opis: z pamiętnika Marii
Niech pani czyta. Niech pani zapomni o wszystkim, co mówiono pani dotąd o książkach, i niech pani czyta.
Postać: bibliotekarka
Niektóre książki rozbudzają nasze marzenia, inne przywołują nas do rzeczywistości, lecz każda winna odzwierciedlać to, co dla pisarza najistotniejsze: uczciwość pisania.
Niektórzy ludzie przyszli na świat, by samotnie borykać się z losem, ani to dobre, ani złe, takie jest życie.
Postać: Maria
Nigdy nie osiągnie tego, co zamierzyła, jeżeli nie będzie umiała wyrazić tego, co myśli.
Postać: Maria
Nikt nie chce cierpieć, a jednak wszyscy lub prawie wszyscy świadomie lub nie poszukują bólu, poświęceń, dzięki czemu mogą czuć się usprawiedliwieni, oczyszczeni, godni szacunku w oczach własnych dzieci, małżonków, sąsiadów, Boga.
Postać: Ralf Hart
Nikt nie rodzi się prostytutką.
Nikt nikogo nie traci, bo nikt nikogo nie ma na własność. I to jest prawdziwe przesłanie wolności: mieć najważniejszą rzecz na świecie, ale jej nie posiadać.
O
Odkąd zostaliśmy wypędzeni z raju, albo sami cierpimy, albo zadajemy cierpienie innym i przyglądamy się ich udrękom. Nic na to nie możemy poradzić.
Postać: Terence
Okazje nie trafiają się często i (...) trzeba przyjmować prezenty, jakie przynosi nam los.
Opis: z pamiętnika Marii
P
Pieniądze! Owe skrawki papieru o nijakich barwach, które powszechnie uznawano za wartościowe.(...) Ale gdyby ze stertą skrawków papieru zjawiła się w banku, szacownym, tradycyjnym, bardzo dyskretnym szwajcarskim banku i zapytała: „Czy mogę za nie kupić kilka godzin życia?”, usłyszałaby w odpowiedzi: „Nie, proszę pani, my życia nie sprzedajemy, my tylko kupujemy”.
Postać: Maria
Pierwszy dreszcz pożądania jest tak ważny, właśnie dlatego że chcemy go stłumić, bronimy się przed nim.
Postać: Maria
Piękna, zdolna kochać i być kochaną.
Postać: Maria
Opis: o Genewie
Plotki nikogo jeszcze nie zabiły - to tylko cena, jaką płaci się za sukces.
Postać: Maria
Po (...) nagłych pasjach zazwyczaj nazajutrz nie było śladu.
Postać: Maria
Pożądanie powinno dawać poczucie wolności, wzbogacać życie, przenosić góry.
Postać: Maria
Prostytucja nie jest zawodem jak inne. Ta, która zaczyna, zarabia więcej, ta, która ma doświadczenie, zarabia mniej.
Przez całe życie uważałam miłość za coś w rodzaju przyzwolonego niewolnictwa. To kłamstwo: nie istnieje miłość bez wolności i na odwrót. Tylko ten, kto czuje się wolny, kocha bezgranicznie. A ten, kto kocha bezgranicznie, czuje się wolny.
Opis: z pamiętnika Marii
Przychodzimy na świat z poczuciem winy, lękamy się, gdy szczęście puka do naszych drzwi, łudzimy się, że naszą śmiercią damy komuś nauczkę, bo wiecznie czujemy się bezsilni, podle traktowani, nieszczęśliwi.
Pytają, jak ja to robię, że tak dobrze radzę sobie z mężczyznami. Uśmiecham się i zbywam je milczeniem, ponieważ wiem, że lekarstwo jest gorsze od samego bólu: po prostu nie zakochuję się.
Postać: Maria
S
Sądzę, że zakochujemy się od pierwszego wejrzenia, chociaż rozsądek nam podpowiada, że to pomyłka, i wtedy zaczynamy walczyć z tym instynktownym uczuciem - tak naprawdę wcale nie chcąc zwyciężyć.
Opis: z pamiętnika Marii
Seks, podobnie jak narkotyki, jest ucieczką od rzeczywistości, pozwala zapomnieć o kłopotach, odprężyć się. I jak wszystkie używki szkodzi i wyniszcza.
Opis: z pamiętnika Marii
„Seks, seks, i jeszcze raz seks - o to sól życia!”, głoszą reklamy, gazety, filmy, książki. Choć nikt nie wie, o co tak naprawdę chodzi, wiadomo tylko - bo instynkt jest od nas silniejszy - że trzeba to robić. I tyle.
Opis: z pamiętnika Marii
Seks to nie jest kwestia teorii, woni kadzidła, czułych punktów, wygibasów i innych dziwactw.
Postać: Maria
Strach wszystkim miesza w kartach.
Postać: Maria
Sztuka miłości jest jak twoje malarstwo: wymaga techniki, cierpliwości, a przede wszystkim eksperymentowania we dwoje. Wymaga odwagi, trzeba posunąć się dalej, poza to, co zwykło się nazywać „uprawianiem miłości”.
Opis: z pamiętnika Marii; słowa skierowane do Ralfa
Sztuka seksu to zachowanie.
Opis: z pamiętnika Marii
Szwajcarzy nie lubią być natrętni, a cudzoziemcy jak ognia boją się podejrzeń o "molestowanie seksualne" - taki termin wymyślono po to, by kobiety na całym świecie czuły się brzydkie i nijakie.
Opis: wizyta Marii w Szwajcarii
Ś
Świat jest zbyt wielki, miłość niebezpieczna, a Matka Boska zbyt wysoko w niebie, aby wsłuchiwać się w prośby dzieci.
Postać: Maria w dzieciństwie
Świat napędza nie pogoń za przyjemnościami, lecz rezygnacja ze wszystkiego, co istotne. Czy żołnierz rusza na wojnę, by pokonać wroga? Nie, on idzie zginąć za ojczyznę. Czy żona okazuje mężowi, że jest zadowolona? Nie, ona na każdym kroku stara się mu udowodnić, jak bardzo się dla niego poświęca. Czy mąż idzie do pracy, by rozszerzyć swoje horyzonty, rozwinąć się? Skądże, dla dobra rodziny haruje wylewając wiadra potu. I tak dalej... Dzieci wyrzekają się swoich marzeń, by zadowolić rodziców, rodzice poświęcają własne życie, by zrobić przyjemność dzieciom, a ból i cierpienie stają się dowodem tego, co powinno przynosić wyłącznie radość: miłości.
Postać: Ralf Hart
T
Tak, kocham cię, tak jak nigdy nie kochałam żadnego mężczyzny i właśnie z tego powodu odchodzę. Gdybym została, marzenia przyćmiłyby rzeczywistość, chęć posiadania, pragnienie, by twoje życie należało do mnie... wszystko to, co przemienia miłość w niewolę. Tak jest lepiej, niech marzenie pozostanie marzeniem.
Opis: z pamiętnika Marii
Taki jest świat. Ludzie zachowują się tak, jakby zjedli wszystkie rozumy, a jeżeli przyjdzie wam do głowy zadać im proste pytanie, okaże się, że nie wiedzą nic.
Postać: Maria
Ten, kto odkrywa człowieka, o którym marzył od dawna, pojmuje, że zmysły się budzą, zanim spotkają się ciała. Słowa, spojrzenia, czułe gesty, w tym tkwi tajemnica tańca miłości.
Postać: Maria
Ten, kto stracił coś, co uważał za swoje (...), uczy się w końcu, że nic nie jest jego własnością.
Opis: z pamiętnika Marii
To bardzo proste, musisz tylko przestrzegać trzech podstawowych reguł. Po pierwsze, nie zakochaj się w kliencie. Po drugie, nie wierz obietnicom i zawsze każ sobie płacić z góry. Po trzecie, nie bierz narkotyków... - zawiesiła głos - ... i zacznij od razu. Jeżeli wrócisz do siebie dziś wieczór i nie uda ci się znaleźć faceta, dopadną cię wątpliwości i nie wystarczy ci odwagi, by tu wrócić.
Opis: o prostytucji
To dziwne, gdy mieszka się w jakimś mieście, zazwyczaj jego zwiedzanie odkłada się na później i na ogół się go dobrze nie poznaje.
Postać: Maria
Trzeba dać prezent, coś od siebie, zanim poprosisz o coś więcej.
Postać: Maria
U
Uścisk, w którym dwa ciała zlewają się na powrót w jedno, nazywamy dziś seksem.
Postać: Ralf Hart
W
W Brazylii mówią, że nie wolno zapalać więcej niż trzech świec tą samą zapałką.
Postać: Maria
W Brazylii panował bowiem osobliwy przesąd: wychodząc po pierwszej wizycie z czyjegoś domu, nie należało samemu otwierać drzwi, bo to mogłoby znaczyć, że już się nigdy do tego domu nie powróci.
Postać: Maria
W każdym momencie naszego życia jedną nogą tkwimy w świecie baśni, a drugą w otchłani piekieł.
W każdym z nas istnieje wewnętrzny zegar i aby dwie osoby mogły się kochać, trzeba, by w danej chwili oba zegary pokazywały tę samą godzinę, a to nie zdarza się codziennie. Ten, kto kocha, nie musi uprawiać seksu, by poczuć się dobrze. Dwie osoby, które się kochają i są ze sobą, muszą cierpliwie i wytrwale ustawiać wskazówki swoich zegarów za pomocą gier miłosnych i "przedstawień teatralnych", i zrozumieć, że uprawianie miłości to coś więcej niż spotkanie dwojga ludzi. To "uścisk" płci.
Opis: z pamiętnika Marii
W mężczyźnie drzemie także coś z kobiety - pragnie spotkać bratnią duszę, by nadać swemu życiu sens.
Postać: Maria
W miłości nie można się nawzajem ranić, bo przecież każdy odpowiada za własne uczucia i nie ma prawa potępiać drugiego.
Opis: z pamiętnika Marii
W pogoni za szczęściem wszyscy mamy równe szanse.
W sporcie możliwy jest dialog ciał, które się rozumieją.
Opis: z pamiętnika Marii
W tej dziedzinie niemal wszystko można robić samemu. Tylko po co?
Postać: Maria
Opis: o seksie
Wcale nie zaprzepaściła wtedy pierwszej w swym życiu okazji. To przydarza się wszystkim, w ten sposób każdy z nas rozpoczyna poszukiwanie swojej drugiej połowy.
Opis: Maria o swojej pierwszej, nieudanej miłości
We wszystkich niemal językach świata istnieje to samo przysłowie: „Czego oczy nie widzą, tego sercu nie żal”. Twierdzę, że nie ma nic bardziej fałszywego. Im bardziej oczy nie widzą, tym bardziej sercu żal - tych uczuć, które staramy się w sobie stłumić, o których chcemy zapomnieć. Gdy jesteśmy na wygnaniu, pielęgnujemy najmniejsze wspomnienie o ojczyźnie, o naszych korzeniach. Gdy jesteśmy daleko od ukochanej istoty, każdy mijany przechodzień przypomina nam o niej.
Opis: z pamiętnika Marii
Według Platona, u zarania dziejów istniały tylko istoty dwupłciowe, które w niczym nie przypominały dzisiejszych kobiet i mężczyzn. Jedna szyja podtrzymywała jedną głowę o dwóch twarzach, z których każda patrzyła w innym kierunku. Były niczym bracia syjamscy zrośnięci plecami. Miały dwa narządy płciowe, cztery nogi i cztery ręce. Lecz pewnego dnia zazdrośni bogowie zdali sobie sprawę, że czterorękie stworzenie jest zadziwiająco pracowite, że dwie pary oczu nieustannie czuwają i trudno podejść je podstępem, cztery nogi bez większego wysiłku mogą długo stać i daleko zajść. Ale najgorsze było to, że istota obdarzona zarówno męskim, jak i żeńskim narządem płciowym była samowystarczalna w rozmnażaniu. Wtedy Zeus, władca Olimpu, rzekł: "Mam pomysł jak odebrać moc tym śmiertelnikom". Cisnął piorunem i rozpłatał owe stworzenie na pół. Tak narodzili się kobieta i mężczyzna. Wprawdzie liczba ludności na ziemi się podwoiła, ale jednocześnie ludzie poczuli się słabi i zagubieni. Odtąd musieli przemierzać świat w poszukiwaniu swej utraconej połowy, w poszukiwaniu czułego uścisku, w którym mogliby odnaleźć dawną moc, umiejętność obrony przed podstępem, odporność na zmęczenie i wytrwałość w pracy. I ten uścisk, w którym dwa ciała zlewają się na powrót w jedno, nazywamy dziś seksem.
Wiele ładnych, młodych dziewcząt ulega czarowi łatwych pieniędzy. Zapominają, że pewnego dnia zestarzeją się i nie będą już miały okazji spotkać mężczyzny swojego życia.
Postać: bibliotekarka
Opis: o prostytutkach
Wolność w miłości to o nic nie prosić ani niczego nie oczekiwać.
Postać: Maria
Wszyscy chcą zarabiać pieniądze, ale nie wszyscy decydują się żyć na marginesie społeczeństwa.
Postać: Maria
Wszyscy czerpiemy swoistą przyjemność z cudzego nieszczęścia, z cudzej rozpaczy. To sadyzm, gdy wczuwamy się w rolę oprawców. I masochizm, gdy identyfikujemy się z ofiarami przemocy.
Postać: Terence
Wszyscy narkomani tak mówią: wystarczy w porę się zatrzymać. Ale jakoś niewielu się zatrzymuje.
Postać: bibliotekarka
Wszystkie te dziewczyny marzą o mężczyźnie, który odkryłby w nich prawdziwą kobietę, zmysłową przyjaciółkę. Ale wiedzą, że to płonne nadzieje.
Opis: z pamiętnika Marii; o prostytutkach
Wszystko, co jest w zgodzie z naszą naturą i naszymi najskrytszymi pragnieniami, jest dla nas normalne, nawet jeżeli jest wynaturzeniem w oczach Boga. Sami prosiliśmy się o piekło i budowaliśmy je przez tysiąclecia. Teraz zatem nic nie stoi na przeszkodzie, byśmy żyli w sposób najgorszy z możliwych.
Postać: Maria
Z
Zanim umrę, chcę walczyć o życie. Dopóki mogę iść o własnych siłach, pójdę tam, gdzie zechcę.
Opis: z pamiętnika Marii
Zawsze robię plany na przyszłość i zawsze zaskakuje mnie teraźniejszość.
Postać: Maria
Zrozumiałam, w jakim celu mężczyzna płaci za towarzystwo kobiety: chce być szczęśliwy.
Opis: z pamiętnika Marii
Zrozumieć miłość - oto mój cel. Gdy kochałam, czułam, że naprawdę żyję. Wiem też, że wszystko, co mam teraz, jakkolwiek może się wydawać ciekawe, nie wzbudza we mnie entuzjazmu.
Postać: Maria
Ż
Życie potrafi być skąpe: mijają dni, tygodnie, miesiące, lata i nic się nie wydarza. A potem uchylamy jakieś drzwi (...) i nagle przez szczelinę wdziera się istna lawa. W jednej chwili nie mamy nic, a już w następnej aż tyle, że trudno sobie z tym poradzić.
Życie składa się z prostych rzeczy.
Postać: Ralf Hart
Życie to brutalna, zapierająca dech w piersiach zabawa - jak skakanie ze spadochronem albo niebezpieczna górska wspinaczka.
Opis: z pamiętnika Marii
Żyjemy na padole łez (...). Można marzyć do woli, ale życie jest trudne i pełne pułapek.
Postać: Maria
Na brzegu rzeki Piedry usiadłam i płakałam
.
Bóg ukrył piekło w samym sercu raju.
Jednym z wizerunków Boga jest właśnie oblicze kobiety.
Jedynie człowiek szczęśliwy może promieniować szczęściem wokół.
Każdy gromadzi blizny w sercu.
Kto kocha, musi umieć zgubić się i odnaleźć.
B
Bogowie grają w kości i nie pytają wcale, czy chcesz przyłączyć się do gry. Jest im obojętne, że właśnie porzuciłeś kogoś, dom, pracę, karierę czy marzenia. Bogowie kpią sobie z twojego poukładanego życia, w którym każde pragnienie można osiągnąć wytężoną pracą i wytrwałością. Bogowie nie przejmują się zbytnio ani naszymi planami na przyszłość, ani oczekiwaniami. Gdzieś we wszechświecie rzucają kości, i przypadkiem wypada twoja kolej. I odtąd zwyciężyć lub przegrać - to tylko kwestia szczęścia.
Postać: Pilar
Bóg jest jeden, choć ma tysiące imion. Trzeba jednak wybrać jedno z nich, by móc Go zawołać.
Postać: przyjaciel Pilar
Bóg może być kobietą (...). A jeśli tak jest w istocie, to miłości nauczyło nas Jego kobiece wcielenie.
Postać: Pilar
Bóg ukrył piekło w samym sercu raju.
Postać: Pilar
Bóg zstępuje na ziemię, aby uświadomić nam naszą własną siłę. Jesteśmy częścią jego marzeń, a On pragnie je szczęśliwie spełnić. Jeśli zatem utwierdzimy się w przekonaniu, że Bóg stworzył nas po to, byśmy byli szczęśliwi - to będziemy musieli uznać, że każda klęska, każdy smutek wypływają z naszej winy. I to jest właśnie powód, dla którego zawsze zabijamy Boga. Czy to na krzyżu, czy w płomieniach, na wygnaniu lub po prostu w naszym własnym sercu.
Postać: ksiądz
Być może miłość postarza nas przed czasem, albo odmładza, kiedy po miłości nie ma już śladu.
Postać: Pilar
Bywa czasem, ze ogarnia nas bezgraniczne uczucie smutku, którego nie potrafimy opanować. Spostrzegamy, że magiczna chwila tego dnia dawno już minęła, a my jej wcale nie wykorzystaliśmy. A wtedy życie jakby ukrywa przed nami cały swój kunszt, cały urok.
Powinniśmy słuchać małego dziecka, którym niegdyś byliśmy i które wciąż jeszcze w sobie nosimy. Ono dobrze wie, co to są magiczne chwile. I choć często udaje nam się zagłuszyć jego płacz, to jednak nigdy nie zdołamy stłumić jego głosu.
To dziecko, którym byliśmy, ciągle jest w nas obecne.
C
Cierpienia nikomu nie szkodzą.
- (...) cierpienie istnieje (...).
- Istnieją jedynie porażki. Lecz nikt nie zdoła przed nimi uciec. Dlatego w walce o marzenia lepiej przegrać parę drobnych potyczek, niż zostać pokonanym na całej linii, nie wiedząc nawet, o co się walczyło.
Opis: z opowiadania przyjaciela Pilar
Czasem miłość bywa dziecinadą.
Postać: Pilar
Czasem nie warto do końca wszystkiego sobie wyjaśniać.
Postać: Pilar
Czekanie sprawia ból. Zapomnienie sprawia ból. Lecz nie móc podjąć żadnej decyzji jest najdotkliwszym cierpieniem.
Postać: Pilar
Czułam się jak małe dziecko - nieufna, zazdrosna o jego nowych przyjaciół i zła, bo poświęcał im więcej uwagi niż mnie.
D
Dar uzdrawiania jest łaską. Ale łaską jest również umiejętność godnego życia, miłości bliźniego, poszanowania pracy.
Postać: przyjaciel Pilar
Droga duchowa wiedzie poprzez codzienne doświadczanie miłości.
Opis: Paulo Coelho w Od autora
Droga miłości bywa czasem bardzo kręta.
Drogę wytycza się idąc.
Dziwne są koleje ludzkiego losu. Niemal nikomu ze znanych mi osób nie udało się poślubić swojej pierwszej miłości. Zaś ci, którym się to zdarzyło, często mi mówią, że ominęło ich coś istotnego, że nie doświadczyli czegoś, co mogło być im dane.
Postać: gospodyni
I
Im bardziej kochamy, tym bardziej zbliżamy się do duchowego poznania.
Opis: Paulo Coelho w Od autora
Im bardziej w naszej wierze zbliżamy się do Boga, tym bardziej wydaje się On pełen prostoty. A im więcej w Nim prostoty, tym silniejsza jest jego obecność.
Postać: przyjaciel Pilar
Inną rzeczą jest myśleć, że jesteśmy na dobrej drodze, a jeszcze inną wierzyć, że to jedyna droga.
Postać: przyjaciel Pilar
Inny jest tym, którym nauczono mnie być, ale to wcale nie ja. Inny wierzy, że powinnością każdego człowieka jest przez całe życie głowić się jak zgromadzić pieniądze, by na starość nie umrzeć z głodu. I człowieka tak bardzo pochłaniają myśli i plany na przyszłość, że przypomina sobie o życiu dopiero wtedy, gdy jego dni na ziemi są policzone. Ale wówczas na wszystko jest już za późno.
Opis: z opowiadania przyjaciela Pilar
Ilekroć człowiek z czystym sercem podąży drogą wiary, zawsze uda mu się połączyć z Bogiem i czynić cuda.
Postać: przyjaciel Pilar
J
Jak rozdarte królestwo nie potrafi odeprzeć ataków wroga, tak i rozdarty człowiek nie może życiu stawić godnie czoła.
Postać: przyjaciel Pilar powtarzając słowa przeora
Jaki sens ma rozprawianie o miłości, skoro miłość posiada swój własny glos i mówi sama za siebie. Tamtej nocy, na brzegu studni milczenie pozwoliło zbliżyć się naszym sercom i poznać się lepiej. Moje serce usłyszało, co mówiło jego serce i poczuło się szczęśliwe.
Postać: Pilar
Jednym z wizerunków Boga jest właśnie oblicze kobiety.
Postać: przyjaciel Pilar
Jedynie człowiek szczęśliwy może promieniować szczęściem wokół.
Postać: przyjaciel Pilar powtarzając słowa przeora
Jestem tym, kim może być każdy z nas, jeśli słucha swego serca. Człowiekiem, którego zachwyca tajemnica życia, który dostrzega cuda i czerpie radość z tego, co robi.
Opis: z opowiadania przyjaciela Pilar
Jeśli człowiek poszukuje miłości, to ją w końcu znajduje, a wtedy skupia wokół siebie jeszcze więcej miłości. Wystarczy, by jeden człowiek był nam życzliwy, a wtedy inni również stają się życzliwi. Zaś kiedy jesteśmy sami, to coraz bardziej zasklepiamy się w naszej samotności. Dziwne jest życie.
Postać: gospodyni
Jeśli nie narodzimy się na nowo, jeśli nie uda nam się spojrzeć na nasze życie raz jeszcze, z dziecinną prostotą i entuzjazmem - to gubimy sens życia.
Jeśli określona liczba ludzi zdobędzie dość wiary, by zmienić ten stan rzeczy, to wszyscy inni, w każdym punkcie globu, zakosztują dobrodziejstwa tej zmiany.
Postać: przyjaciel Pilar
K
Każdego dnia wraz z dobrodziejstwami słońca Bóg obdarza nas chwilą, która jest w stanie zmienić to wszystko, co jest przyczyną naszych nieszczęść. I każdego dnia udajemy, że nie dostrzegamy tej chwili, ze ona wcale nie istnieje. Wmawiamy sobie z uporem, ze dzień dzisiejszy podobny jest do wczorajszego i do tego, co ma dopiero nadejść. Ale człowiek uważny na dzień, w którym żyje, bez trudu odkrywa magiczną chwilę. Może być ona ukryta w tej porannej porze, kiedy przekręcamy klucz w zamku, w przestrzeni ciszy, która zapada po wieczerzy, w tysiącach i jednej rzeczy, które wydają nam się takie same. Ten moment istnieje naprawdę, to chwila, w której spływa na nas cała siła gwiazd i pozwala nam czynić cuda. Tylko niekiedy szczęście bywa darem, najczęściej trzeba o nie walczyć. magiczna chwila dnia pomaga nam dokonywać zmian, sprawia, iż ruszamy na poszukiwanie naszych marzeń. I choć przyjdzie nam cierpieć, choć pojawią się trudności, to wszystko jest jednak ulotne i nie pozostawi po sobie śladu, a z czasem będziemy mogli spojrzeć wstecz z dumą i wiarą w nas samych.
Biada temu kto nie podjął ryzyka. Co prawda nie zazna nigdy smaku rozczarowań i utraconych złudzeń, nie będzie cierpiał jak ci, którzy pragną spełnić swoje marzenia, ale kiedy spojrzy za siebie - bowiem zawsze dogania nas przeszłość - usłyszy go głos własnego sumienia: „A co uczyniłeś z cudami, którymi Pan Bóg obsiał dni twoje? Co uczyniłeś z talentem, który powierzył ci Mistrz? Zakopałeś te dary głęboko w ziemi, gdyż bałeś się je utracić. I teraz została Ci jedynie pewność, że zmarnowałeś własne życie”.
Biada temu, kto usłyszał te słowa. Bo uwierzył w cuda, dopiero gdy magiczne chwile życia odeszły na zawsze.
Każdy gromadzi blizny w sercu.
Każdy z nas posiada jakiś dar. U niektórych przejawia się on spontanicznie, inni docierają do niego za cenę wielu wyrzeczeń.
Postać: przyjaciel Pilar
Kiedy but jest nowy, uwiera. Życie wcale nie jest inne: dopada nas znienacka i zmusza do pójścia w nieznane - gdy tego wcale nie chcemy, gdy tego nie potrzebujemy.
Postać: Pilar
Kiedyś siedziało tam dwoje zakochanych. W ciszy rozmawiały ze sobą ich serca. A gdy te dwa serca powiedziały już sobie wszystko, mogły dzielić ze sobą wielkie tajemnice.
Kochać to niebezpieczna rzecz.
Postać: przyjaciel Pilar
Kto kocha, musi umieć zgubić się i odnaleźć.
Księżniczka zmieniła się w ropuchę.[...]
-Nie łudzę się. Wiem że mnie nie kochasz.
Jego słowa sprawiły że poczułam się jeszcze bardziej zagubiona.
-Ale będę o to walczył. W życiu bowiem istnieją rzeczy, o które warto walczyć do samego końca.[...] A ty jesteś tego warta - zakończył.
Odwróciłam głowę. Przed chwilą czułam się niczym ropucha, teraz stawałam się na nowo księżniczką.
L
Legenda głosi, że jeden jedyny palik wbity w serce wampira wystarcza, by pozbawić go życia. Wtedy serce budzi się do życia i uwalnia energię miłości, która pokonuje zło.
Postać: Pilar
Ludzkość wymyśliła wiele sposobów samobójstwa. Ci, którzy próbują uśmiercić swoje ciało, znieważają boksie przykazania na równi z tymi, którzy próbują uśmiercić swoją duszę, choć zbrodnia tych ostatnich jest mniej widoczna dla ludzkich oczu.
Ł
Łatwo jest cierpieć z powodu miłości do bliźniego, do świata czy do dziecka. Ten ból stanowi część życia i takie cierpienie jest szlachetne, wysublimowane. Łatwo jest cierpieć dla jakiejś sprawy, dla jakiegoś powołania, gdyż od takiego bólu tylko serce rośnie.
Ale cóż właściwie znaczy cierpieć dla mężczyzny? Zupełnie nic. Jedynie życie staje się podobne do piekła. Ani wielkie, ani szlachetne - ot, zwykła marność.
M
Mądrość ludzi jest szaleństwem w oczach Boga.
Mędrzec jest mędrcem tylko dlatego, że kocha. Zaś głupiec jest głupcem, bo wydaje mu się, że miłość zrozumiał.
Postać: Przyjaciel Pilar
Mężczyźni zawsze mają jakieś powody (...). A wszystko kończy się zazwyczaj tym, że porzucają kobiety.
Postać: Inna
Miłość jest jak narkotyk. Na początku odczuwasz euforię, poddajesz się całkowicie nowemu uczuciu. A następnego dnia chcesz więcej. I choć jeszcze nie wpadłeś w nałóg, to jednak poczułeś już jej smak i wierzysz, że będziesz mógł nad nią panować. Myślisz o ukochanej osobie przez dwie minuty, a zapominasz o niej na trzy godziny. Ale z wolna przyzwyczajasz się do niej i stajesz się całkowicie zależny. Wtedy myślisz o niej przez trzy godziny, a zapominasz na dwie minuty. Gdy nie ma jej w pobliżu - czujesz to samo co narkomani, kiedy nie mogą zdobyć narkotyku. Oni kradną i poniżają się, by za wszelką cenę dostać to, czego tak bardzo im brak. A ty jesteś gotów na wszystko, by zdobyć miłość.
Postać: Pilar
Miłość jest pełna pułapek. Kiedy chce dać znać o sobie - oślepia światłem i nie pozwala dojrzeć cieni, które to światło tworzy.
Miłość jest zawsze nowa. I bez względu na to, czy w życiu kochamy raz, dwa czy dziesięć razy, zawsze stajemy w obliczu nieznanego. Miłość może nas pogrążyć w ogniu piekieł albo zabrać do bram raju - ale zawsze gdzieś nas prowadzi. I czas się z tym pogodzić, albowiem jest ona treścią naszego istnienia. Jeśli się jej wyrzekniemy, umrzemy z głodu pod drzewem życia, nie mając śmiałości, by zerwać jego owoce. Miłości trzeba szukać wszędzie, nawet za cenę długich godzin, dni i tygodni smutku i rozczarowań.
Bowiem kiedy wyruszamy na poszukiwanie Miłości - ona zawsze wyjdzie nam naprzeciw.
I nas wybawi.
Postać: Pilar
Miłość każe robić głupstwa.
Postać: ksiądz
Miłość łatwo rozpala serca kobiet.
Postać: Pilar
Miłość nie pyta o nic, bo kiedy zaczynamy się nad nią zastanawiać, ogarnia nas przerażenie, niewypowiedziany lęk, którego nie sposób nazwać słowami. Może jest to obawa bycia wzgardzonym, odrzuconym, obawa, że pryśnie czar? Może wydaje się to śmieszne, ale właśnie tak się dzieje. Dlatego nie należy stawiać pytań, lecz działać.(...) trzeba wystawić się na ryzyko.
Postać: Pilar
Miłość nigdy nie przychodzi po trochu.(...) Jeszcze wczoraj świat miał jakiś sens, mimo iż jego w nim nie było. Dzisiaj potrzebowałam go u swego boku, by dojrzeć prawdziwą istotę rzeczy.
Postać: Pilar
Miłość odkrywa się kochając.
Postać: Pilar
Miłość trwa wiecznie, to tylko ludzie się zmieniają!
Mogłam. Nigdy nie zdołamy zrozumieć sensu tego słowa, gdyż w każdej chwili naszego życia istnieją sytuacje, które mogły się wydarzyć, ale z jakichś powodów się nie wydarzyły.
Postać: Pilar
Może czasem nie warto starać się, by cokolwiek zrozumieć?
Można przebudować całe miasto, ale nie da się przenieść studni. Wokół studni spotykają się zakochani, zaspokajają swoje pragnienie, budują domy, wychowują dzieci. I jeśli ktoś postanawia odejść, to studnia żadną miarą za nim nie podąży. Podobnie porzucona miłość zostaje, ale nadal wypełnia ją ta sama czysta woda.
Postać: Pilar
N
Na brzegu rzeki Piedry usiadłam i płakałam. Legenda głosi, że wszystko, co wpada do tej rzeki- liście drzew, owady, pióra ptaków - przemienia się w kamienie spoczywające na jej dnie. Ach, gdybym tak mogła wyrwać serce z mojej piersi i wrzucić je w nurt rzeki... Wtedy nie byłoby więcej bólu ani tęsknoty, ani wspomnień.
Na brzegu rzeki Piedry usiadłam i płakałam. Zimowy chłód sprawił, iż czułam delikatny dotyk spływających po mojej twarzy łez, i mieszały się one z lodowatą wodą płynącą u mych stóp. Gdzieś daleko rzeka ta zlewa się z inną, a potem jeszcze z inną, aż- z dala od mych oczu i mego serca- wszystkie te wody wtapiają się w morze. Niech moje łzy popłyną hen, daleko, aby mój ukochany nie dowiedział się nigdy, że płakałam z jego powodu. Niech moje łzy popłyną hen, a wtedy zapomnę rzekę Piedrę, klasztor, kościół w Pirenejach, wszechobecną mgłę oraz ścieżki, które razem przeszliśmy. Zapomnę drogi, góry, pola z moich marzeń- marzeń, których się wyparłam.
Jeszcze we mnie tkwi wspomnienie owej magicznej chwili, momentu, w którym jedno "tak" lub jedno "nie" mogło całkowicie odmienić mój los. Zdawać by się mogło, że wydarzyło się to bardzo dawno temu. A przecież upłynął zaledwie tydzień, od kiedy odnalazłam i utraciłam moją miłość. Na brzegu rzeki Piedry napisałam tę historię. Dłonie mi marzły, nogi drętwiały i często zmuszona byłam przerywać pisanie. "Spróbuj po prostu żyć. Rozpamiętywanie jest zajęciem starców" - mawiał Być może miłość postarza nas przed czasem, albo odmładza, kiedy po młodości nie ma już śladu. Ale jak zapomnieć tamte chwile? Piszę, aby przemienić smutek w tęsknotę, a samotność we wspomnienia, aby potem, kiedy skończę już opowiadać tę historię, móc wyrzucić ją do rzeki Piedry, jak powiedziała kobieta, która mnie przygarnęła. A wody- według słów pewnej świętej - mogą ugasić to co napisał ogień.
Wszystkie historie miłości są takie same.
Nadejdzie dzień, w którym spotkasz kogoś, mężczyznę, którego pokochasz bez ryzyka.
Nie mamy prawa osądzać bliźniego.
Postać: przyjaciel Pilar
Niech się dzieje wola Twoja, Panie. Bo znasz słabość duszy Twych dzieci i nakładasz na każdego jedynie taki ciężar, jaki jest zdolny udźwignąć. Błagam Cię, byś chociaż Ty zrozumiał moją miłość, bo to jedyna rzecz, którą naprawdę posiadam, jedyna rzecz, którą będę mogła zabrać ze sobą do innego świata. I spraw, by moja miłość pozostała odważna i czysta, wiecznie żywa, pomimo wszystkich otchłani i pułapek tego świata.
Niektórzy ludzie żyją skłóceni z innymi ludźmi, skłóceni z samymi sobą, skłóceni z życiem. Wówczas zaczynają odgrywać spektakl w oparciu o scenariusz, który jest odbiciem ich własnych frustracji.
Postać: przyjaciel Pilar
Nieraz zdarzyło nam się skarżyć we łzach: "Cierpię z powodu miłości, która tego niewarta". Cierpimy, bo czujemy, że dajemy więcej, niż otrzymujemy w zamian. Cierpimy, bo nasza miłość jest nie doceniana. Cierpimy, bo nie udaje nam się narzucić naszych reguł gry.
Opis: Paulo Coelho w Od autora
Nigdy nie powinniśmy zapominać o tym iż doznanie duchowe jest nade wszystko praktycznym doświadczaniem Miłości.
Opis: Paulo Coelho w Od autora”
Nikt nie potrafi kłamać, nikt nie potrafi niczego ukryć, jeśli patrzy komuś prosto w oczy. A każda kobieta posiadająca choć odrobiną wrażliwości potrafi czytać z oczu zakochanego mężczyzny. Nawet jeśli przejawy tej miłości bywają czasem absurdalne.
Postać: Pilar
Nikt nie zdoła przed nimi uciec. Dlatego w walce o marzenia lepiej przegrać parę drobnych potyczek, niż zostać pokonanym na całej linii, nie wiedząc nawet, o co się walczyło.
Opis: o porażkach
O
Oczekiwanie. Pierwsza lekcja miłości, jakiej się nauczyłam. Dzień dłuży się w nieskończoność, snujemy tysiące planów, prowadzimy sami ze sobą wymyślone dialogi, przyrzekamy się zmienić - i trwamy w niepokoju aż do nadejścia osoby, którą kochamy.
A kiedy jest wreszcie obok, to brak nam słów. Bowiem długie godziny oczekiwania wywołują napięcie, napięcie przekształca się w lęk, a lęk sprawia, że wstydzimy się okazać własne uczucia.
Ona jest kobiecym obliczem Boga i sama przez to staje się Boginią
Opis: o Matce Boskiej
Postać: przyjaciel Pilar
Otworzyłam okno i otworzyłam moje serce. Słońce zalało cały pokój, a miłość zalała moją duszę.
Postać: Pilar
P
Ponieważ są to nasze marzenia, tylko my jesteśmy w stanie ocenić, jak wysoką cenę za nie płacimy.
Pozostanę tu przy tobie (...). A gdy pójdziesz spać, ułożę się do snu u drzwi twojego pokoju. A kiedy odjedziesz, podążę twoim śladem. Aż powiesz mi: Zostaw mnie!, a wtedy odejdę. Ale do końca moich dni nie przestanę cię kochać.
Postać: przyjaciel Pilar
Pozwoliłaś wiać wichrom, otworzyłaś drzwi, a teraz miłość całkiem już zawładnie twoim życiem. Jeśli będziemy działać szybko, może uda się jeszcze zapanować nad biegiem wypadków.
Postać: Inna
Prawda jest zawsze tam, gdzie istnieje wiara.
Postać: przyjaciel Pilar
Przecież nie ma nic głębszego od miłości.
Postać: Pilar
Przez lata toczyłam nieustanną walkę z własnym sercem, gdyż bałam się smutku, cierpienia i rozstań. Żyłam w przekonaniu, że prawdziwa miłość jest ponad tym wszystkim i lepiej umrzeć niż jej nie zaznać. Wydawało mi się, że odwaga jest przymiotem innych ludzi, teraz ze zdumieniem odkrywałam jej istnienie w sobie samej. Nawet jeśli miłość niesie z sobą rozłąkę, samotność i smutek, to warta jest ceny, jaką trzeba za nią zapłacić.
Postać: Pilar
R
Rzadko (...) zdajemy sobie sprawę, że żyjemy otoczeni Niezwykłością. Wokół nas codziennie dzieją się cuda, Boskie znaki wytyczają nam drogę, zaś anioły próbują na wszelkie sposoby dać znać o sobie. Jednak nie zwracamy na to większej uwagi, ponieważ nauczono nas, że jedynie kanony i nakazy prowadzą do Boga. Nie jesteśmy w stanie pojąć, że On jest wszędzie tam, gdzie pozwalamy Mu wejść.
Opis: Paulo Coelho w Od autora
S
Spróbuj po prostu żyć. Rozpamiętywanie jest zajęciem starców.
Postać: przyjaciel Pilar
Spójrz tylko na te góry. One nie muszą się modlić. Same są modlitwą do Boga. Znalazły swoje miejsce na ziemi i tu pozostaną. Były tu, nim człowiek ujrzał niebo, usłyszał grzmot pioruna i nim zadał sobie pytanie, kto to wszystko stworzył. Rodzimy się, cierpimy, umieramy, a góry stoją tam, gdzie stały. Bywają takie chwile, kiedy pytamy samych siebie, czy warto czynić jakikolwiek wysiłek. Dlaczego nie być jak te stare góry i nie pozostać na swoim miejscu?
Postać: ksiądz
Ś
Świat posiada własną duszę i bywa, że owa dusza wywiera wpływ na wszystko i na wszystkich w tym samym czasie.
Postać: ksiądz
T
Ten, kto kocha, podbija świat - bez obawy, że cokolwiek utraci. Prawdziwa miłość to akt całkowitego oddania.
Opis: Paulo Coelho w Od autora
Ten, kto potrafi poskromić swoje serce, potrafi podbić cały świat.
Postać: Pilar
Ten, kto wyrusza na poszukiwanie Boga, traci tylko swój czas. Może przebiec wiele ścieżek, zgłębić wiele religii, wstąpić do wielu sekt, ale w ten sposób nigdy nie spotka Boga. Ponieważ Bóg jest tutaj, teraz, obok nas. Możemy dostrzec Jego obecność w tej mgle, w tej ziemi, w ubraniu i w butach. Jego aniołowie czuwają nad naszym snem i wspomagają nas w codziennej pracy. Aby spotkać Boga, wystarczy uważnie rozejrzeć się wokół siebie. Niemniej to spotkanie nie należy do łatwych. W miarę jak Bóg wprowadza nas w arkana swoich tajemnic, zaczynamy się gubić. Bowiem On nakazuje nam kierować się głosem marzeń i serca, a to sprawia nam sporo trudności, gdyż przywykliśmy żyć inaczej. I wtedy ze zdziwieniem odkrywamy, że Bóg pragnie po prostu, byśmy byli szczęśliwi, gdyż jest naszym Ojcem.
Postać: ksiądz
To szaleńcy wymyślili miłość.
Son los locos que inventaron el Amor. (hiszp.)
Opis: słowa piosenki
To, co wydarzyło się dawno temu, pozostaje w pamięci bardziej żywe niż to, co zdarzyło się wczoraj.
Tylko niekiedy szczęście bywa darem, najczęściej trzeba o nie walczyć.
U
Upadek z trzeciego piętra jest równie tragiczny w skutkach, jak upadek z wysokości stu pięter. Jeśli już mam spadać, niechaj będzie to przynajmniej z wysoka.
Postać: Pilar
W
W baśniach księżniczka całuje ropuchę, a ta zamienia się w pięknego księcia. Zaś w życiu księżniczka całuje księcia, a on przeistacza się w ropuchę.
Postać: Pilar
W ciszy rozmawiały ze sobą ich serca. A gdy te dwa serca powiedziały już sobie wszystko, mogły dzielić ze sobą wielkie tajemnice.
Postać: Pilar
W Miłości nie ma żadnych reguł. Choćbyśmy trzymali się wiernie podręczników, sprawowali nadzór nad sercem, postępowali zgodnie z góry ustalonym planem - wszystko to nie zda się na nic. Bowiem o wszystkim decyduje serce i ono ustanawia prawa.
Opis: Paulo Coelho w Od autora
W prawdziwym życiu miłość musi być możliwa. Nawet jeśli nie od razu wzajemna, miłość zdoła przetrwać jedynie wtedy, jeśli istnieje iskierka nadziei - bodaj najmniejsza - że zdobędziemy z czasem ukochaną osobę. A reszta jest czystą fantazją.
Postać: Pilar
W życiu (...) istnieją rzeczy, o które warto walczyć do samego końca.
Postać: Przyjaciel Pilar
Warto kochać jedynie tę osobę, którą jesteśmy w stanie utrzymać u swego boku.
Postać: Pilar
Wiara i miłość nie podlegają dyskusji.
Postać: Pilar
Wiedziałam, że miłość jest jak tama. Jeśli pozwolisz, aby przez szczelinę sączyła się strużka wody, to w końcu rozsadza ona mury i nadchodzi taka chwila, w której nie zdołasz opanować żywiołu. A kiedy mury runą, miłość zawładnie wszystkim. I nie ma wtedy sensu zastanawiać się, co jest możliwe, a co nie, i czy zdołamy zatrzymać przy sobie ukochaną osobę. Kochać - to utracić panowanie nad sobą.
Postać: Pilar
Wielu rodziców popełnia błędy w stosunku do własnych dzieci, bowiem wydaje się im, że wiedzą, co jest dla nich lepsze.
Postać: ksiądz
Wierzę zatem, że jeśli człowiek poszukuje miłości, to ją w końcu znajduje, a wtedy skupia wokół siebie jeszcze więcej miłości. Wystarczy, by jeden człowiek był nam życzliwy, a wtedy inni również stają się życzliwi. Zaś kiedy jesteśmy sami, to coraz bardziej zasklepiamy się w naszej samotności. Dziwne jest życie.
Woda jest (...) symbolem kobiecej mocy. Mocy, której żaden mężczyzna - nawet najbardziej światły i doskonały - nigdy nie będzie mógł posiąść.
Postać: przyjaciel Pilar
Wody (...) mogą ugasić to, co napisał ogień.
Wszechświat zawsze pomaga nam spełnić marzenia, tylko my jesteśmy w stanie ocenić, jak wysoką cenę za nie płacimy.
Postać: przyjaciel Pilar
Wszyscy czynimy cuda. Chrystus powiedział, że jeśli nasza wiara będzie wielkości ziarnka gorczycy, powiemy górze: „Przyjdź!” - i ona przyjdzie.
Postać: ksiądz
Wszystkie historie miłości są takie same.
Wystarczy, że ulegniesz - i już go nie ma. Tacy są mężczyźni.
Postać: Inna
Z
Zawsze trzeba podejmować ryzyko. Tylko wtedy uda nam się pojąć, jak wielkim cudem jest życie, gdy będziemy gotowi przyjąć niespodzianki, jakie niesie nam los.
Ż
Życie duchowe nie jest niczym innym, jak właśnie miłością. Kochać wcale nie znaczy czynić dobro, wspomagać czy też chronić kogoś, bowiem w ten sposób traktujemy bliźniego jak zwykły przedmiot, zaś siebie samych postrzegamy jako istoty mądre i szlachetne. A to nie ma nic wspólnego z miłością. Kochać - znaczy połączyć się z drugim człowiekiem i dostrzec w nim iskrę Boga,
Opis: Paulo Coelho w Od autora”; za Tomaszem Mertonem
Życie duchowe wcale nie wymaga wstąpienia do seminarium, ani wstrzemięźliwości, ani postu, ani ślubów czystości. Wystarczy przyjąć, że Bóg istnieje i wierzyć. A potem już każdy podąża własną droga i czyni cuda.
Postać: ksiądz
Życie w małym prowincjonalnym miasteczku, choć nie daje kobiecie obycia i poloru - uczy, jak słuchać głosu serca i posługiwać się intuicją.
Postać: Pilar
Piąta góra
Bóg czasem bywa bardzo surowy, ale nigdy ponad to, co człowiek może znieść.
Ciesz się każdą chwilą, abyś potem nigdy nie żałował, że utraciłeś młodość. Każdemu etapowi życia Pan przypisał właściwe mu niepokoje.
Człowiek musi przejść przez różne etapy, zanim wypełni swe przeznaczenie.
Wszystkie bitwy naszego życia czegoś nas uczą, nawet te, które przegraliśmy.
Wszystko co się zdarza, ma swój sens.
Życie nie składa się z pragnień, lecz z czynów.
Pielgrzym
Czas nie zawsze przemija w jednakowym rytmie. To my decydujemy o rytmie czasu.
Droga wiedzy stoi otworem przed wszystkimi ludźmi, przed każdym zwykłym człowiekiem.
Gdybyśmy byli tak mądrzy, by wsłuchać się w ciszę! Lecz wciąż jesteśmy ludźmi i nie potrafimy nawet słuchać własnych rozmów.
Kiedy już rozwiążesz jakiś problem, przekonujesz się, że było to dziecinnie łatwe.
Pogoń za szczęściem jest sprawą osobistą i (...) nie istnieje wzorzec, który moglibyśmy przekazać innym.
Podręcznik wojownika światła
Wojownik skupia się na maleńkich cudach codzienności.
Jeśli potrafi w nich dojrzeć to, co piękne, znaczy to, że i on nosi w sobie piękno, bowiem świat jest zwierciadłem, w którym odbija się twarz każdego człowieka.
Wojownika światła nie trzeba prosić, żeby dawał.
Wiedząc to, niektórzy mówią: "Ten, kto potrzebuje, powinien się o to upomnieć".
Wojownik światła wie, że wielu ludziom nie udaje się - po prostu się nie udaje - poprosić o pomoc.
Wojownik światła walczy czasem z tymi, których kocha.
Człowieka, który ma przyjaciół, nigdy nie złamią wichry losu.
Ma on w sobie dość sił, by pokonać trudności i iść dalej naprzód.
Wojownik światła wie, że nikt nie jest głupcem, i że każdy może nauczyć się wiele od życia - nawet jeśli wymaga to czasu.
Daje z siebie zawsze to, co najlepsze, ale też najlepszego oczekuje od innych.
Wojownik światła wie, że żaden człowiek nie jest samotną wyspą. Wie, że nie może walczyć sam. Jakiekolwiek byłyby jego zamiary, zawsze potrzebuje innych ludzi.
Weronika postanawia umrzeć
Człowiek pozwala sobie na luksus szaleństwa tylko wtedy gdy ma po temu warunki.
Gdy kobiety decydują się na śmierć, wybierają bardziej romantyczne sposoby - otwierają sobie żyły albo przedawkowują środki nasenne.
Im szczęśliwsi mogą być ludzie, tym bardziej nieszczęśliwi się stają.
Ludzie nie są w stanie pojąć, co to jest szczęście.
Nic na świecie nie zdarza się przez przypadek.
Zahir
Bliskość śmierci zawsze sprawia, że staramy się żyć lepiej.
Co to jest wierność? Poczucie, że posiadam na zawsze czyjeś ciało i duszę?
Jak może mi brakować czegoś, czego nigdy nie miałam?
Miłość jest chorobą, z której nikt nie pragnie się wyleczyć. Ten, kogo dotknęła, nie chce wrócić do zdrowia, kto cierpi z jej powodu, nie szuka lekarza.
Prawdziwi przyjaciele to ci, którzy są przy tobie, gdy dobrze ci się wiedzie. Dopingują cię, cieszą się z twoich zwycięstw. Fałszywi przyjaciele to ci, którzy pojawiają się tylko w trudnych chwilach, ze smutną miną, niby solidarni, podczas gdy tak naprawdę twoje cierpienie jest pociechą w ich nędznym życiu.
Wolność to stan ducha.
Paulo Coelho dla Zwierciadła
Bycie konsekwentnym wymaga od nas, abyśmy zakładali krawat pasujący do skarpetek. I zmusza nas do zachowania tego samego zdania, które mieliśmy wczoraj. A gdzie w tym wszystkim zapodział się bieg świata?
Źródło: Błogosławieństwo błędu , Zwierciadło, nr 5/1927, maj 2007
Gdy poruszamy się od źródeł (narodziny) do celu (śmierć), pojawiają się wciąż nowe pejzaże. Powinniśmy wychodzić im na spotkanie z radością, a nie ze strachem, bo bezcelowa jest obawa przed nieuchronnym. Rzeka przenigdy nie przestanie płynąć.
Źródło: W 90 dni dookoła świata (3), Zwierciadło, nr 3/1925, marzec 2007
Gdy wody się uspokajają, wszystko wkoło nas staje się prostsze, my stajemy się bardziej otwarci, szlachetniejsi, a nasze gesty szerokie.
Źródło: W 90 dni dookoła świata (3), Zwierciadło, nr 3/1925, marzec 2007
Jest bardzo trudno szukać Boga, który nigdy się nie ukazuje.
Źródło: Dwadzieścia lat później (1), Zwierciadło, nr 9/1919, wrzesień 2006
- Kto najlepiej włada szpadą?
- Ten, kto jest niczym skała. Nie wyjmując broni z pochwy, bez potrzeby wybaczania napastnikowi potrafi pokazać, że nikt go nie zwycięży.
Źródło: Zwierciadło, nr 7/1929, lipiec 2007
Nie warto koncentrować się na przeciwnościach mocniejszych od nas czy starać się z nimi walczyć, bo stracimy całą energię. Najlepiej poszukać wyjścia i pójść naprzód.
Źródło: W 90 dni dookoła świata (3), Zwierciadło, nr 3/1925, marzec 2007
Nie zapominajcie o śmierci. To sprawi, że pełniej przeżyjecie każdy dzień.
Źródło: W 90 dni dookoła świata (4) - Opowieść z Władywostoku , Zwierciadło, nr 4/1926, kwiecień 2007
Niemożliwe jest pozostawać we własnej samotności, choćby nie wiem jak była romantyczna.
Źródło: W 90 dni dookoła świata (3), Zwierciadło, nr 3/1925, marzec 2007
Obiecałam sobie cieszyć się zawsze wraz ze wschodem słońca, każdego ranka na nowo. Dostrzegać przyszłość, ale nigdy nie poświęcać dla niej teraźniejszości. Przyjmować miłość, ilekroć spotkam ją na swej drodze, i przenigdy nie odkładać niczego, co może mnie uradować.
Postać: Kanadyjka
Źródło: Dwadzieścia lat później (3), Zwierciadło, nr 11/1921, listopad 2006
Pozwól, aby wszechświat kręcił się wokół własnej osi, odkryj radość płynącą z uczucia niespodzianki, jaką możesz się stać sam dla siebie.
Źródło: Błogosławieństwo błędu , Zwierciadło, nr 5/1927, maj 2007
Przebaczenie jest dwukierunkową drogą, bo ilekroć przebaczamy komuś, przebaczamy również samemu sobie. Jeśli jesteśmy wyrozumiali dla innych, łatwiej przychodzi nam pogodzenie się z własnymi błędami. A wtedy bez winy i goryczy udaje nam się polepszyć swoje nastawienie do życia.
Źródło: Zwierciadło, nr 7/1929, lipiec 2007
Rodzimy się w miejscu dla nas przeznaczonym. Zaczynamy naszą drogę słabi, delikatni, gdy nawet liść zdolny jest wstrzymać nasz ruch. Z czasem, gdy z szacunkiem donosimy się do tajemnicy źródła, które nas zrodziło, i ufamy jego wiecznej mądrości, zdobywamy wszystko, co jest nam potrzebne do przebycia drogi.
Źródło: W 90 dni dookoła świata (3), Zwierciadło, nr 3/1925, marzec 2007
To chęć wędrówki stwarza naszą drogę, jednak gdy zaczynamy podróż w kierunku marzenia, odczuwamy ogromny strach, tak jakbyśmy się czuli zmuszeni wykonać wszystko poprawnie. A przecież jeśli każdy z nas przeżywa własne życie, to kto wymyślił wzorzec poprawności?
Źródło: Błogosławieństwo błędu , Zwierciadło, nr 5/1927, maj 2007
W świecie Internetu każdy ma podstawowe prawo do informacji i przyjemności.
Źródło: Przyjaciel przyjacielowi, Zwierciadło, nr 6/1928, czerwiec 2007
W wielkich miastach nikt ze sobą nie rozmawia - wszyscy są zanurzeni w swych problemach, zawsze się śpieszą.
Źródło: W 90 dni dookoła świata (1), Zwierciadło, nr 1/1923, styczeń 2007
Wiara zatrzymuje wszystkie ciosy, przemieni truciznę w krystalicznie czystą wodę.
Źródło: Wojownik światła i jego świat, Zwierciadło, nr 8/1930, sierpień 2007
Wiele spraw w naszym życiu osobistym i zawodowym podobnych jest do chińskiego bambusa. Pracujemy, wkładamy swój czas i wysiłek, aby zaowocowało to wzrostem, ale bywa tak, że całymi tygodniami, miesiącami czy nawet latami nie widać rezultatów. Ale jeśli wykażemy się cierpliwością i uporczywie inwestować będziemy w siebie, piąty rok nadejdzie, a z nim zmiany, których zupełnie się nie spodziewaliśmy.
Źródło: Wędrując po Internecie, Zwierciadło, nr 8/1918, sierpień 2006
Zmieniaj od czasu do czasu opinię, pod warunkiem że nikomu to nie zaszkodzi, i zaprzeczaj sam sobie, nie wstydząc się tego. Masz do tego prawo. Nieważne, co pomyślą inni, bo oni i tak będą myśleć swoje.
Źródło: Błogosławieństwo błędu , Zwierciadło, nr 5/1927, maj 2007
Żaden mężczyzna ani żadna kobieta nie może zasiąść przy ognisku i wyznać innym: „Zawsze postępowałem właściwie”. Kto tak twierdzi, kłamie i nie poznał jeszcze siebie samego.
Źródło: Wojownik światła i jego świat, Zwierciadło, nr 8/1930, sierpień 2007
Wywiady
Argentyński pisarz Jorge Luis Borges mówił, że są tylko cztery tematy, które pojawiają się w książkach: historia miłości między dwojgiem ludzi, historia miłosna między trojgiem ludzi, walka o władzę i temat podróży.(...) Mnie najbardziej pociąga podróżowanie, ponieważ czuję się pielgrzymem i dlatego ten temat pojawia się prawie we wszystkich moich książkach.
Tom kultury Empik, nr 9,11-24 maja 2007
Może nie znam sąsiada z siódmego piętra bloku, w którym żyję, ale znam ludzi, którzy mieszkają rozrzuceni po całym świecie - właśnie dzięki Internetowi. Po prostu ludzie stają się sobie bliżsi dzięki niemu.
Tom kultury Empik, nr 9,11-24 maja 2007
Wiele razy zdarzało mi się zboczyć z drogi własnej legendy. Wydaje mi się, że wszystkim nam się to zdarza. Schodziłem z mojej drogi przede wszystkim dlatego, że wszyscy wokół powtarzali mi, że bycie pisarzem jest niemożliwe.(...) A później kiedy zdałem sobie sprawę, że można iść w ślad za własną legendą, zacząłem bać się podążania ta drogą, ponieważ obawiałem się porażki. Dlatego moją pierwszą książkę napisałem w 1989 roku, gdy miałem 39 lat.
Tom kultury Empik, nr 9,11-24 maja 2007
Wierzę, że Internet spowodował prawdziwą rewolucję w pisarstwie. Niektórzy ludzie twierdzą, że odciągnie on czytelników od książek, ale to nieprawda. Uważam, że dzięki Internetowi wszyscy piszemy i czytamy więcej.
Tom kultury Empik, nr 9,11-24 maja 2007
Inne
Bądź niczym bijące źródło, nie zaś jak staw, w którym zawsze stoi ta sama woda.
Bez względu na to, jak bardzo rozgrzany jest niedopałek, wyjęty z ognia, szybko gaśnie. Bez względu na to, jak bardzo mądry może być człowiek, będąc daleko od swoich bliskich, nigdy nie zdoła zachować swojego ciepła i płomienia swojej miłości.
Źródło: Samotny niedopałek
Być może lepiej dla nich, że dotrą do granic i zrozumieją jak ważne jest, aby się odważyć, by rozmawiać z nieznajomymi, by nauczyć się gdzie można spotkać ludzi, aby unikać wracania do domu z zamiarem oglądania telewizji lub czytania książki - jeżeli tak nie zrobią, przestaną dostrzegać jakie życie ma znaczenie, samotność stanie się wadą, a długa droga powrotna do obcowania z innymi ludźmi nie zostanie nigdy odnaleziona.
Źródło: Całkowita samotność
Czasem zło przychodzi pod maską dobra, lecz jego prawdziwym celem jest szerzenie zniszczenia.
Źródło: Być jak płynąca rzeka
Głupiec, który lubi udzielać rad, jak pielęgnować ogród, nigdy nie zadba o własne rośliny.
Źródło: Być jak płynąca rzeka
Jeśli w moim sercu wyrasta coś niedobrego, proszę Boga o odwagę, bym to wyrwał bez litości.
Źródło: Być jak płynąca rzeka
Każdy czyn dokonany w gniewie jest skazany na klęskę.
Źródło: Być jak płynąca rzeka
Każdy z nas chce się zaangażować, chce mieć przy swoim boku osobę, która będzie towarzyszyła mu w podziwianiu piękna Genewy, dyskutowała o życiu lub nawet jadła razem z nami kanapkę. Lepiej zjeść tylko pół kanapki, niż całą, nie mając w pobliżu kogoś, z kim można się czymkolwiek podzielić.
Źródło: Całkowita samotność
Miłość nie pyta o nic, bo kiedy zaczynamy się nad nią zastanawiać ogarnia nas przerażenie, niewypowiedziany lęk, którego nie sposób nazwać słowami. Może jest to obawa bycia wzgardzonym, odrzuconym, obawa, że pryśnie czar? Może wydaje się to śmieszne, ale właśnie tak się dzieje. Dlatego nie należy stawiać pytań, lecz działać. Trzeba wystawiać się na ryzyko.
Nawet gdy przyjaciel działa wbrew tobie, wciąż jest twoim przyjacielem.
Źródło: Być jak płynąca rzeka
Nawet najmocniej rozpalony żar szybko gaśnie, gdy jest z dala od ognia.
Źródło: Być jak płynąca rzeka
Praca jest darem, kiedy pomaga zrozumieć, co robimy, ale może być przekleństwem, kiedy staje się ucieczką przed pytaniem o sens życia.
Źródło: Być jak płynąca rzeka
Targnięcie się na własne życie leży w ludzkiej naturze