wyklady, Fundamentowanie


Zespołowe gry sportowe zaliczyć można do najbardziej różnorodnych gier zespołowych uprawianych w Europie i najpopularniejszych dyscyplin sportu.

Gry to środek wychowania fizycznego oraz środek rekreacji dorosłych i ludzi niepełnosprawnych.

Gra sportowa, stanowi jedną z odmian walki sportowej traktowanej jako akt wielopodmiotowy, w którym dominuje rywalizacja.

Gra sportowa została potraktowana jako zjawisko społeczne. Definicją gry sportowej jest działanie prowadzone przez przeciwników sportowych, zawodników lub drużyny zgodnie z ustalonymi przepisami - zasadami.

Zespól sportowy - to całość zorganizowana do współdziałania, składająca się
z jednostek, będących jej elementami. Członkowie zespołu mają ściśle określone zadania. Dotyczy to zarówno zakresu zadań, jak i uprawnień, obowiązków oraz stopnia odpowiedzialności poszczególnych członków. W zespole występuje egalitarny podział wpływów, zależy od cech osobowości danej jednostki, skali uzdolnień, wiedzy i umiejętności.

Zespół sportowy jako to zorganizowana całość:

  1. decydenci ( trener główny, trener asystent, lekarz, dietetyk, fizjoterapeuta)

  2. doradcy ( trener metodyk, biochemik, biomechanik, fizjolog, psycholog, socjolog)

  3. wykonawcy ( gracze podstawowi, gracze rezerwowi)

  4. koordynatorzy ( kierownik zespołu, organizator)

Elementy charakteryzujące czynności umysłowe gracza:

Zawodnik ma przed sobą cel działania => antycypacja => postrzeganie => ocena => działanie ( decyzja) => realizacja decyzji.

Czynniki warunkujące mistrzostwo gracza:

Przykłady alternatywnych możliwości działania:

Taktyczne postępowanie gracza podczas działań ofensywnych i defensywnych

rodzaj działania:

ATAK => zdobyć punkt => podać piłkę partnerowi, który może zdobyć punkt => zdobyć pozycję do uzyskania punktu => ułatwić partnerowi zdobycie punktu => przygotować pozycje do obrony.

ATAK => przygotować pozycje do obrony => zdobyć piłkę => przeszkodzić w utracie punktu => wspierać działania partnera => przygotować pozycje do ataku => zdobyć punkt.

OBRONA => zdobyć piłkę => przeszkodzić w utracie punktu => wspierać działania partnera => przygotować pozycje do ataku => zdobyć punkt.

Antycypacja sytuacji:

Rodzaje i systemy zawodów sportowych:

Zawody sportowe - najbardziej emocjonujący sprawdzian każdego trenera
i zawodnika. Każde zawody wymagają funkcjonowania dużego zaplecza organizacyjnego, propagandowego i finansowego

Rodzaje zawodów:

  1. mistrzowskie - imprezy zatwierdzane przez MENiS. Zadaniem jest wyłonienie mistrzów poszczególnych klas rozgrywek od najniższego szczebla do centralnego ( dwurundowe)

  2. pucharowe - wszystkie zespoły mogą brać udział, - przegrany odpada ( piłka nożna, siatkówka, koszykówka i piłka ręczna)

  3. towarzyskie - mecze organizowane prze kluby, miasta, okręgi na zasadzie osobnego porozumienia

  4. kontrolne - bardziej kontrolne jak propagandowe na zasadzie towarzyskich, mają charakter szkoleniowy, nazywane sparingami, przeważnie w okresie przygotowawczym.

Rodzaje zawodów:

    1. krajowe

    2. międzynarodowe - na podstawie pisemnej umowy ( termin, miejsce, ilość wymienianych zawodników), są uwzględniane w kalendarzu imprez, związków czy federacji, takich jak FIFA czy UEFA - są to kontakty klubowe miast

    3. międzypaństwowe - zawsze oficjalny, uroczysty charakter, Mistrzostwa Europy, Turniej Olimpijskie, oficjalne spotkania towarzyskie
      i międzynarodowe o charakterze towarzyskim.

Regulamin rozgrywek:

Każde spotkanie powinno odbyć się zgodnie z ustnym lub specjalnie opracowanym regulaminem rozgrywek

  1. postanowienia ogólne:

  1. system zawodów:

  1. wzór na obliczenie ilości spotkań:

n(n-1)/2, gdzie:

n - ilość drużyn zgłoszonych do zawodów

x - ilość spotkań

Trener - motto:

„Każdy popełnia błędy - rzecz w tym, aby popełniać ich jak najmniej”

Na model trenera mają wpływ:

Piłka ręczna:

Pochodzenia piłki ręcznej:

  1. Dania 1898 „ handbold”, Nielsen - grali na halach w ta grę, zimą. W 1906 roku
    w Danii, powstały pierwsze przepisy gry w piłkę ręczna

  2. Niemcy „torball”, w pierwszym okresie był to sport dla kobiet, w 1920 roku Torball, przekształcił się w handball

  3. Czechy 1907 „Huzela” - sport podobny do rugby, koedukacyjny ( bramki w kształcie litery „H”

1928 rok MFPR ( IHF), Bazyleja rządzi światowa piłką ręczna

1938 rok I-sze MŚ w piłce ręcznej

1972 rok Monachium, pierwszy raz piłka ręczna

Szczypiorniak => ( miasto - Szczypiorno), po I wojnie światowej w niemieckim obozie jenieckim, grano w piłkę ręczna, po raz pierwszy w Polsce. Ta nazwa obowiązywała, oficjalnie do 1953 roku.

Organem naczelnym w Polsce jest ZPRP

Pierwsze Mistrzostwa Polski rozegrano w 1930 roku.

Grano na halach ( 7 osób - pole bramkowe 7 metrów) oraz na boiskach do piłki nożnej
( 11 osób - pole bramkowe 13 metrów), przy grze na boisku inaczej kozłowano, co 3 kroki kozioł.

Sukcesy polskiej piłki ręcznej na świecie:

  1. Montreal 1976 rok - brązowy medal na IO ( trener J. Czerwiński)

  2. Niemcy 1982 - III m MŚ ( trener Kuchta)

  3. Polska, Gdańsk 2002 - złoty medal młodzieżowych ME ( trener Nowiński)

Piłka ręczna składa się z organizacji ataku i organizacji obrony:

Organizacja ataku:

  1. szybki bezpośredni - 1 lub 2 długie podania do szybko biegnącego partnera przed bramka i zdobycie bramki

  2. szybki pośredni - więcej podań ( kilka) - szybkie przemieszczania się pod bramkę przeciwnika

  3. pozycyjny ( atak piszemy z kreską).

Atak ustawienie 2-1-3: pierwsza linia: 2 - ch skrzydłowych ( niscy, szybcy, o dużej masie),
1 obrotowy ( wysoki, o dużej masie ciała), druga linia: 2 - bocznych rozgrywających
( najwyżsi z drużyny, zdobywają bramki z rzutach z wyskoku), 1 środkowy rozgrywający
( mózg drużyny, odpowiada za grę).

Atak ustawienie 2-2-2: pierwsza linia: 2 - skrzydłowych, 2 obrotowych, druga linia:
2 bocznych rozgrywających i 1 środkowy rozgrywający.

Działania zawodnika w ataku pozycyjnym: atak bramki ( atak prostopadły) - atak prostopadły to atak na obrońcę. Obrońca wychodząc do atakującego, zostawia za sobą wolna przestrzeń, zyskujemy wtedy miejsce. Po ataku prostopadłym, następuje zwód.

Atak wiążący - atak pomiędzy dwóch obrońców.

Ponowienie ataku, to atak wiążący wielokrotny - gdzieś w końcu zabraknie obrońcy
i atakujący będzie miał czysta sytuacje bramkową.

Zmiany zawodników:

Rodzaje ataku:

Sposoby ataku:

2 przerwy na czas w każdej połowie.

Są specjaliści od gry w ataku / obronie; wchodzą np.: na 1 akcje lub 1 obronę piłki

Gracza można zmieniać tylko, podczas gdy drużyna jest w posiadaniu piłki, nigdy po stracie piłki.

Na rysunkach zawodnika ataku rysujemy trójkątem, z zawodnika obrony kółeczkiem, podanie piłki strzałką, podanie natomiast przerywana strzałką. Kolejność podań oznaczamy kolejno numerkami.

Systemy obrony:

  1. system obrony każdy swego => nastawiona na zabranie piłki

    1. bez przekazywania

    2. z przekazywaniem

  2. system obrony strefowej ( przemieszczanie zawodników w stronę piłki, tworzenie przewagi liczebnej)

    1. obrona w jednej linii

    2. obrona w dwóch linach

    3. obrona w trzech linach - wszyscy przesuwają się w stronę piłki

kontratak:

  1. bezpośredni ( 1 długie podanie)

  2. pośredni ( kilka podań)

Siatkówka

Historia:

1895 powstanie siatkówki ( USA, Morgan)

1896 powstanie pierwszych przepisów gry w siatkę

1913 pierwsze Igrzyska Azjatyckie

1914 - 1918 ( okres I wojny światowej) - piłka siatkowa, weszła do Europy

1930 w Polsce „ latająca piłka”

1923 pierwszy międzynarodowy mecz rozegrany przez Polskę

1947 powstanie Międzynarodowej Organizacji Piłki Siatkowej

1964 IO Tokio, pierwszy występ siatkówki na IO

1964 IO Tokio 3 miejsce kobiet

1968 IO Meksyk 3 miejsce kobiet

1974 MŚ Meksyk złoty medal mężczyzn

1976 IO Montreal 1 miejsce kobiet

2003 ME 1 miejsce kobiet

Klasyfikacja elementów techniki gry ze względu na cele stawiane zawodnikom podczas gry.

Czynności główne

Cel: zdobycie piłki

1. zagrywka

  1. dolna

  2. górna

    • tenisowa (w kontakcie z podłożem)

      • rotacyjna

      • szybująca

    • tenisowa (wyskok)

      • rotacyjna

      • szybująca

    • hakiem

      • rotacyjna

      • szybująca

2. atak

  1. zbicie ( pełną ręką)

  2. plasowanie

  3. kiwnięcie

3. blok

Czynności podstawowe

Cel: stworzenie korzystnej sytuacji do przeprowadzenia ataku

Odbicia:

  1. oburącz górne

  2. oburącz dolne

  3. jednorącz górne

  4. jednorącz dolne

  5. innymi częściami ciała

Czynności elementarne ( lokomocyjne)

Cel: wybór dogodnego miejsca i pozycji w działaniach ofensywnych i defensywnych

1. postawa gotowości do gry

2. sposoby przemieszczania się:

  • chód, bieg

  • krok dostawny

  • krok skrzyżny

  • doskok

  • wypad

  • zwód

  • pady: przodem, bokiem, w tył

  • wyskok

  • rzut siatkarski

Taktyka indywidualna => zasady skutecznego i ekonomicznego działania zawodnika w grze

Taktyka indywidualna - jest to celowe wykorzystywanie umiejętności podejmowania przez poszczególnych zawodników w konkretnych sytuacjach najbardziej trafnych decyzji. Taktyka indywidualna to - umiejętność rozwiązywania specyficznych problemów sytuacyjnych, pojawiających się w czasie gry.

Taktyka zespołowa:

system wariant

wystawiający z linii ataku bez zmiany stref, ze zmiana stref

wystawiający z linii obrony bez zmiany stref, ze zmianą stref

rodzaj system wariant

blok a) w strefach lub pojedynczy, grupowy

z przekazywaniem

b) każdy swego pojedynczy, grupowy

obrona w polu z asekuracja bloku:

Przepisy gry:

  1. techniczna - 1 minuta; ( po 8 i 16 zdobytych punktach w setach 1-4, w 5 secie nie ma przerw technicznych.

  2. 2 przerwy dla trenera ( w każdym secie po 2) trwające po 30 sekund

  3. między setami przerwy 3 minutowe

  4. nietypowe przerwy