CHARAKTERYSTYKA OSADÓW ŚCIEKOWYCH - CZYNNIKI WPŁYWAJĄCE NA GRANICZNY STOPIEŃ ODWODNIENIA OSADÓW.

Osady ściekowe to dyspersyjna zawiesina organiczno-mineralna, powstająca na każdej oczyszczalni, w wyniku prowadzenia procesów fizycznych, fizyczno-chemicznych i biologicznych.

Osady ściekowe zaliczają się do substancji trudno odwadnianych.

Czynniki wpływające na osiągany graniczny stopień odwodnienia :

• Zawartość substancji stałych

• Uwodnienie początkowe

• Rozkład i charakter wody w osadzie

• Wielkość cząstek

• Opór właściwy osadu

• Własności reologiczne

• Lepkość filtratu

• Wstępne przygotowanie osadów (kondycjonowanie)

• Rodzaj stosowanych urządzeń do odwadniania [7]

Osad ściekowy składa się z dwóch faz:

• Faza ciekła ( woda+rozpuszczone substancje)

• Faza stała ( wszystkie substancje nierozpuszczalne)

Struktura i charakter zależą w głównej mierze od pochodzenia osadów i znacznie wpływają na możliwość usunięcia z nich wody. O charakterze osadu decyduje skład chemiczny cząstek, ich gęstość i stan powierzchni. Natomiast o strukturze osadu decydują kształt i koncentracja cząstek w nim występujących. Cząstki tworzące zawiesinę mają zróżnicowany kształt i wymiary. Występują osady o strukturze ziarnistej (widoczne pojedyncze cząstki stałe), jaki i osady o strukturze kłaczkowatej. Inne właściwości posiadają osady ze ścieków komunalnych niż np. osady ze ścieków przemysłowych.

Osady posiadają dużą zdolność do zatrzymywania wody. Ich uwodnienie zazwyczaj wynosi ok. 92-99,5% [1]. Odwadnianie osadów ściekowych jest bardzo ważnym etapem przeróbki osadów. W jego wyniku otrzymuje się osad o zredukowanej masie i objętości. Pociąga to za sobą obniżenie kosztów dalszej przeróbki, ułatwia transport, pozwala na ich termiczną obróbkę. Zależność objętości osadów od zawartości wody przedstawia poniższy wykres:

Podatność osadów na odwadnianie zależy od charakteru ścieków doprowadzonych do oczyszczalni, ciągu technologicznego samej oczyszczalni, oraz momentu w którym wyodrębniony zostaje osad - osad wstępny, po mechanicznym oczyszczaniu ścieków odwadnia się najlepiej, z kolei możliwy stopień odwodnienia osadu nadmiernego (z duża ilością osadu czynnego, uwodnienie ok. 99%, złe właściwości sedymentacyjne) jest niższy.

Na oczyszczalniach głownie mamy do czynienia z odwadnianiem osadu mieszanego, po wcześniejszym zagęszczeniu i stabilizacji beztlenowej lub

tlenowej, przy czym możliwy do uzyskania stopień odwodnienia po stabilizacji tlenowej jest niższy niż w przypadku stabilizacji beztlenowej. Proces odwadniania powinien być poprzedzony zagęszczaniem, gdyż wraz ze wzrostem suchej masy w osadzie maleją koszty odwadniania.

Wodę zawartą w osadach możemy podzielić na:

• wodę wolną (grawitacyjną i międzycząsteczkową)

• wodę kapilarną

• wodę związaną biologicznie, chemicznie i fizycznie [1]

Graniczny stopień odwodnienia zależy od zdolności zawiesiny tworzącej osad do zatrzymywania wody wolnej i kapilarnej, gdyż wody związanej w zasadzie nie jesteśmy w stanie usunąć

Jak wspomniano wcześniej, cząsteczki zawiesin osadów mają różne wielkości i kształty. Najlepiej odwadniają się osady posiadające cząstki o możliwie jak najmniejszym zróżnicowaniu wielkościowym. Wynika to stąd, że w przypadku cząstek o podobnych wymiarach, nie następuje zatykanie kanalików odprowadzających wodę przez mniejsze cząstki suchej masy osadu, powodując zmniejszenie porowatości i zwiększenie oporu przepływy filtratu. Zjawisko to jest jeszcze intensyfikowane w wyniku przyłożenia w urządzeniach odwadniających dodatkowej siły zewnętrznej. Można stwierdzić, iż warunki hydrodynamiczne panujące w urządzeniach do odwadniania decydują o możliwym do osiągnięcia granicznym stopniu odwodnienia.

W celu uzyskania poprawy stopnia odwodnienia stosuje się różne metody przygotowujące osady do odwadniania. Metody te nazywane są kondycjonowaniem. Kondycjonowanie prowadzi do zmiany struktury osadu, w wyniku której następuje zwiększenie wielkości cząstek i zmniejszenie sił wiążących cząstek z wodą, a co za tym idzie zwiększenie ilości wody wolnej. Kondycjonowanie może być prowadzone drogą fizyczną i chemiczną.

Kondycjonowanie fizyczne polega na:

• Oddziaływaniu wysoką temperaturą (177-204C przy ciśnieniu 1,72-2,75kPa), w wyniku czego następuje zniszczenie trudno odwadnialnej struktury żelopodobnej i warstwy koloidalnej [4].

• Wymrażaniu osadów, w czasie której następuje koncentracja fazy stałej. Metoda ta nie jest stosowana ze względu na klimat panujący w naszym kraju

• Dodawaniu do osadów substancji strukturotwórczych jak pył węglowy, pył cementowy, popioły. Substancje te powodują zwiększenie porowatości osadu, polepszając właściwości sedymentacyjne osadów.

Kondycjonowanie chemiczne polega na wprowadzenia do odwadnianego osadu określonych zawiązków chemicznych:

• nieorganicznych - soli żelaza i glinu, często w obecności wapna jako czynnika korygującego zakres pH i zmniejszającego zużycie koagulanta

• organicznych - spolimeryzowanych związków polielektrolitowych kationitowych, anionitowych, obojętnych, o dużym ciężarze właściwym.

W wyniku kondycjonowania chemicznego następuje neutralizacja powierzchniowych ładunków cząstek, oraz adsorpcja powierzchniowa, w wyniku której powstają `'mostki'' zabezpieczające kanaliki przed zatykaniem.

Obecnie zastosowanie znajdują głównie polielektrolity. Związane to jest z zdecydowanie mniejszymi dawkami przy kondycjonowaniu polielektrolitami, a co za tym idzie objętość powstającego osadu jest mniejsza, niż w przypadku zastosowania środków nieorganicznych.

Typowy schemat stacji odwadniania osadów z kondycjonowaniem polielektrolitami przedstawiono poniżej:

www.CompRot.com.pl

1. zbiornik osadów; 2. mieszadło wolno mieszające; 3. rozdrabniacz; 4. pompa osadów; 5. mieszacz; 6. prasa; 7. pojemnik osadu odwodnionego; 8. odciek z prasy; 9. kompresor;10. ściek oczyszczony do płukania; 11. roztwarzacz polielektrolitu; 12. pompa dozująca;13. zbiornik zarobowy polielektrolitu;

14. polielektrolit w postaci proszku

Na możliwy do uzyskania graniczny stopień odwodnienia ma wpływ:

• rodzaj zastosowanego środka kondycjonującego

• dawka środka kondycjonującego

Wybór i dawka środka kondycjonującego powinien być poprzedzony szeregiem badań laboratoryjnych dla danego osadu, takich jak: próba wstrząsania, test ilościowy, test sedymentacji, test lejka Buchnera, badania właściwości reologicznych osadu [1]. Należy mieć też na uwadze typ urządzenia odwadniającego, uzyskany efekt odwodnienia oraz koszty zastosowania danego środka.

Nieodpowiedni dobór środka kondycjonującego lub jego przedawkowanie może prowadzić do pogorszenia efektów odwadniania na wskutek wzrostu lepkości, oporu i czasu ssania kapilarnego, oraz do zwiększenia kosztów związanych z nadmiernym zużyciem substancji kondycjonującej. Do nowatorskich sposobów zwiększania granicznego stopnia odwodnienia należą procesy z pogranicza fizyki, chemii i biochemii, wpływające na zmianę struktur osadów tj. ultradźwięki, chemoliza [7]

URZĄDZENIA DO MECHANICZNEGO ODWADNIANIA OSADÓW.

Odwadnianie osadów ściekowych może być prowadzone w sposób naturalny (poletka i laguny), oraz mechaniczny (wirówki, prasy filtracyjne, prasy komorowe, prasy komorowo-membranowe,). Odwadnianie mechaniczne, w przeciwieństwie do metod naturalnych, jest niezależne od warunków klimatycznych i pogodowych, dając dużą skuteczność i stabilność procesu. Stacje odwadniania mechanicznego zajmują nieporównywalnie mniejszą powierzchnię niż poletka czy laguny. Stosowanie tych ostatnich jest jednak uzasadnione w przypadku małych oczyszczalni, gdzie zastosowanie wysokowydajnych pras czy wirówek byłoby nieopłacalne, ze względu na małe ilości powstającego osadu.

WIRÓWKI

Jedną z podstawowych metod odwadniania osadów ściekowych jest wirowanie. Najczęściej używane są wirówki o walcowo-stożkowym bębnie ułożonym poziomo. W tego typu urządzeniach odwadnianie polega na przyspieszeniu sedymentacji cząstek stałych w osadzie, w wyniku występowania siły odśrodkowej związanej z ruchem obrotowym bębna wirówki. Następuje też wyraźna seperacja pomiędzy fazą ciekłą i stałą. Graniczny stopień odwodnienia możliwy do osiągnięcia na wirówkach

w osadach mieszanych wynosi 17-25% s.m., w osadach wstępnych 26-36% s.m. Zaletą wirówek w porównaniu z prasami jest to, że wymagają mniejszych kontroli operatora, ich zamknięta struktura ogranicza kontakt obsługi z osadem i zapobiega wydzielaniu się nieprzyjemnych zapachów. Zajmują też mniej miejsca niż prasy.

WIRÓWKI DEKANTACYJNE

Odwadnianie odbywa się w poziomym, stożkowo walcowym bębnie. Wewnątrz usytuowany jest przenośnik ślimakowy, który wiruje w tym samym kierunku co bęben.

Katalog firmy Alfa Laval

Różnica obrotów pomiędzy bębnem a przenośnikiem, jest kontrolowana przy pomocy komputera, co zapewnia optymalną pracę maszyny. Osad odwadniany jest podawany w stożkowej części wirówki, poprzez rurę wlotową która jest umieszczona w wydrążonym wale przenośnika. W wyniku działania siły odśrodkowej, osad zostaje wyrzucany do wnętrza bębna. Cząstki stałe osadu, o większej gęstości niż woda, skupiają się na bębnie wirówki, natomiast odciek tworzy pierścień bliżej osi wirówki. Za pośrednictwem przenośnika ślimakowego, odwadniany osad jest transportowany w kierunku wylotu osadu ( w części stożkowej urządzenia), gdzie jest wyrzucany na zewnątrz poprzez porty wylotowe umieszczone na obwodzie. Sklarowana ciecz odpływa z szerszego końca bębna.

PRASY FILTRACYJNE - TAŚMOWE.

Wysokociśnieniowe prasy filtracyjne są przeznaczone do odwadniania osadów nadmiernych, stabilizowanych tlenowo lub beztlenowo. Uwodnienie osadów podawanych na tego rodzaju urządzenia powinno się mieścić w zakresie 95-99%. Zastosowanie pras filtracyjnych daje możliwość uzyskania osadu odwodnionego o zawartości suchej masy od 35-45% [7]. Wysoka efektywność tych urządzeń jest podyktowana rozwiązaniami konstrukcyjnymi, które pozwalają na przeprowadzenie nawet sześciostopniowego odwadniania osadów, w komorach ułożonych jedna pod drugą. Ciśnienie odwadniania w tego typu urządzeniach sięga 15 bar. Istnieje możliwość hermetyzacji pras taśmowych, w celu ograniczenia wydzielania się nieprzyjemnych zapachów.

Prasa filtracyjna z firmy Klein www.huber.com.pl

Strefy w wysokociśnieniowej prasie taśmowej:

www..Andritz- Guinard.com

1. Strefa filtracji wstępnej.

Jest to pierwsza strefa w której następuje odwadnianie osadu. Następuje tu grawitacyjne odfiltrowanie wody wolnej na poziomym sicie. W celu intensyfikacji procesu, stosuje się przeszkody typu szykany, które dodatkowo rozwarstwiają osad.

2. Strefa klinowa.

W zależności od rozwiązań konstrukcyjnych urządzeń, strefa ta może być pionowa lub pozioma. Osad wprowadzany jest pomiędzy dwie taśmy tworzące pionowy klin, gdzie wskutek ruchu taśmy następuje zmniejszanie się przekroju oraz wzrost ciśnienia. Istnieje możliwość regulacji grubości warstwy osadu podawanych na dalsze strefy, poprzez regulowanie rozstawu klina.

3. Strefa niskociśnieniowa.

Warstwa osadu znajdująca się pomiędzy dwoma taśmami filtracyjnymi kierowana jest na perforowany walec, dzięki czemu uzyskuje się intensywne odwadnianie w obu kierunkach. Filtrat z wewnątrz walca odprowadzany jest w sposób ciągły na zewnątrz.

4. Strefa wysokociśnieniowa

Składa się z następujących po sobie pełnych walców o coraz mniejszej średnicy. Liczba walców jest różna w zależności od rozwiązań producentów. Dzięki oplotowi taśm w kształcie litery S, uzyskuje się ciągła zmianę kierunków przepływu i powstawanie sił ścinających (zależnych od naciągu taśmy i średnicy walców), które pozwalają na uwalnianie wody z wewnętrznej części placka osadu. Dzięki siłom ścinającym osad jest rozwarstwiany i nie dochodzi do powstawania warstwy zwiększającej opór przegrody filtracyjnej.

5. Strefa prasująca.

Istnieje możliwość montowania dodatkowych walców, w celu dalszego zwiększenia zawartości suchej masy w odwodnionym osadzie. Dodatkowy walec jest dociskany w sposób hydrauliczny do ostatniego walca strefy wysokociśnieniowej. Rozwiązanie to znajduje zastosowanie dla osadów zawierających włókna, przy odwadnianiu osadów komunalnych raczej nie stosowane.

PRASY KOMOROWE I MEMBRANOWE

Prasy komorowe są bardzo efektywnymi urządzeniami do odwadniania osadów. Zbudowane są z szeregu płyt przylegających do siebie.

   
   

Membranowe płyty filtracyjne

     
     
Membranowe płyty filtracyjne www.profil.com pl

Płyty te są tak wyprofilowane, że w wyniku dociśnięcia jednej płyty do drugiej tworzą się między nimi komory. Na każdej płycie zamontowana jest tkanina filtracyjna. Za wprowadzanie odwadnianego osadu do komór odpowiedzialny jest kolektor przebiegający przez środek wszystkich płyt. Doprowadzenie osadu do kolektora odbywa się za pomocą odpowiednich pomp. Czynnikiem intensyfikującym odwadnianie jest narastające ciśnienie wynikające z wprowadzania osadu do komór. Kolejnym etapem odwadniania jest mechaniczny docisk placka osadu. Należy dostosować liczbę płyt oraz ich wymiary, do ilości powstającego osadu na oczyszczalni. Z tego względu prasy komorowe są bardzo elastycznymi urządzeniami, są stosowane zarówno na małych jak i na wielkich oczyszczalniach.

www.montech-leczna.pl

Prasa komorowa firmy MONTECH PFK 630 o pojemności 0,13-0,4m³ (ilość płyt 20-58), znajdująca zastosowanie na małych oczyszczalniach o przepływie 500-1500 m³/d

www.montech-leczna.pl

Prasa komorowa firmy MONTECH PFK 1200 o pojemności 1-4m³ (ilość płyt 39-141), znajdująca zastosowanie na oczyszczalniach o przepływie 4000-15000m³/d

Wadą pras komorowych jest to, iż w warstwie placka osadu znajdującej się najbliżej przegrody filtracyjnej, wskutek zwiększającego się ciśnienia,

następuje znaczny wzrost oporu filtracji, który uniemożliwia dalsze odfiltrowanie wody, znajdującej się w środkowej części odwadnianego placka osadu. Redukcja tego negatywnego zjawiska ma miejsce w prasach membranowych. Wprowadzono w nich pomiędzy płytę komorową a przegrodę filtracyjna dodatkową membranę. Po wprowadzeniu nadawy do komór, następuje pneumatyczny docisk membran do osadu. W wyniku tego, najbardziej ściśnięte warstwy osadu znajdują się w środku odwadnianego placka osadu (nie następuje tak znaczny przyrost oporu filtracji jak w przypadku pras komorowych), co znacznie poprawia efektywność i szybkość filtracji. Graniczny stopień odwodnienia możliwy do uzyskania na prasach komorowych z zastosowaniem polielektrolitów to 30-35% s.m., natomiast przy zastosowaniu pras membranowych zawartość suchej masy po odwadnianiu wynosi 30-38%.

PRASY ŚRUBOWE

www.lamda-pi.pl

1. Zbiornik wstępnego zagęszczania 2. Ślimak 3. Przelew pilasty 4. Sito szczelinowe 5. Docisk 6. Zbiornik z mieszadłem 7. Rama 8. Układ napędzający 9. Regulator docisku 10. Rynna wysypu 11. Odpływ 12.Doprowadzenie osadu. 13. Ramię rakcyjne 14. Zawór spustowy

Cykl pracy tego typu urządzeń polega na doprowadzeniu osadu z flokulatora, poprzez układ doprowadzający, do zbiornika zagęszczacza wstępnego. W zbiorniku z mieszadłem następuje wstępne odsączenie osadu i jego dalsza flokulacja. Nadmiar cieczy jest odprowadzany do zbiornika cieczy osadowej poprzez przelew pilasty. Dzięki wykorzystaniu zbiornika zagęszczacza

wstępnego wydłużony został czas flokulacji osadu. Następnie osad jest podawany przez ślimak ,napędzany motoreduktorem o płynnej regulacji prędkości obrotowej, na sito szczelinowe gdzie następuje odsączenie osadu.

Ciecz osadowa odprowadzona jest poprzez odpływ. Przy wylocie sita jest

zamontowany docisk, którego siła docisku do wylotu jest regulowana poprzez mechanizm regulujący. Odsączony osad jest następnie poprzez rynnę wysypu i układ transportujący (np. przenośnik taśmowy) odprowadzany na miejsce składowania. Prasa posiada zawór spustowy, który pozwala na umycie maszyny po skończeniu pracy. Urządzenie jest zamontowane na ramie która pozwala na łatwy transport i montaż. Układ napędowy ślimaka jest wyposażony w ramię reakcyjne które tłumi drgania i szarpnięcia (np. przy włączeniu napędu).

Urządzenie posiada zagęszczacz zamontowany na prasie. Instalacja wyposażona jest w system do przygotowania i dawkowania polielektrolitów- flokulantów ułatwiających proces flokulacji i odwadniania. Parametry pracy zależą od rodzaju osadów i dobranych rodzajów i dawek flokulantów czy ewentualnie koagulantów i są każdorazowo ustalane indywidualnie. Zastosowanie osadnika - zagęszczacza połączonego z prasą śrubową umożliwia odwadnianie osadów o dużym wstępnym uwodnieniu, przy zachowaniu zakładanej efektywności. Wydajność typowych pras śrubowych wynosi 2-10 m3/h. Osiągany graniczny stopień odwodnienia wynosi 20-25% s.m.

SYSTEM ODWADNIANIA DRAIMAD

Urządzenia odwadniające systemu Draimad, są rozwiązaniem skierowanym w stronę małych oczyszczalni ścieków, gdzie dominuje naturalny sposób odwadniania osadów na poletkach. Niewątpliwą wadą odwadniania naturalnego jest podatność na wpływy atmosferyczne, niezbędność posiadania znacznych powierzchni terenu oraz uciążliwość dla otoczenia i wynikająca z tego potrzeba ustanawiania większych stref ochronnych.

Odwadnianie osadów w systemach Draimad prowadzone jest w workach hydrofobowych, wykonanych z z tworzywa polipropylenowego, które to tworzywo zapewnia odpowiednią przepuszczalność hydrauliczną i wysoką sprawność zatrzymywania części stałych osadu. Worki te umieszczone są w specjalnej ramie ze stali nierdzewnej, która odpowiada za odpowiedni rozdział osadu oraz odprowadzenie filtratu. W skład kompletnej instalacji wchodzą też zespól dozowania i przygotowania elektrolitu, wózek do transportu pełnych worków, oraz przyrząd do ich zamykania.

Urządzenie DRAIMAD typ 03BCAVPK z 3 workami hydrofobowymi www.teknofanghi.ita

Odwadnianie z wykorzystaniem tego typu urządzeń odbywa się w 2 fazach. Pierwszy etap polega na wprowadzeniu osadu do worków poprzez specjalny system doprowadzający. Odwadnianie zachodzi w sposób grawitacyjny, dzięki odpowiednim właściwościom materiału, z jakiego zostały wykonane worki. Wg danych producenta, w trakcie kilkugodzinnego

odwadniania w wyżej wymieniony sposób, osiągany stopień odwodnienia wynosi ok. 15-20 s.m. Istnieje możliwość intensyfikacji procesu filtracji poprzez naprzemienne doprowadzanie odwadnianego osadu i sprężonego powietrza

do komory nad workami. Działanie nadciśnienia przyśpiesza pro­ces filtracji prawie dwukrotnie. 1 faza odwadniania trwa w zależności od rodzaju osadu i zastosowania sprężonego powietrza od 10 do 24 godzin.

Osad po 24-godzinnym odwadnianiu. www.teknofanghi.ita

Po tym czasie następuje zamknięcie worków i ich przetransportowanie na składowisko na wolnym powietrzu. Dzięki naturalnemu odparowywaniu następuje dalsze odwadnianie osadów. Należy nadmienić, iż w przeciwieństwie do odwadnianiu na poletkach, proces ten nie jest uzależniony od warunków atmosferycznych, gdyż worki uniemożliwiają przenikanie wilgoci i wód deszczowych. Czas składowania wynosi od 2-4 miesięcy. Uzyskuje się po tym czasie osad o stopniu odwodnienia od 40-70% s.m. (K. Kjunajtis 2000r.) Urządzenia Draimed dostępne są w wersjach o 2, 3, 6, 12 workach, przy czym wersje 6-cio i 12-sto workowe są sterowane automatycznie, co zapewnia maksymalne wykorzystanie pojemności worków, przystosowanie programu do charakterystyki osadu, kontrolowanie pracy zewnętrznej pompy osadu i zespołu przygotowania, dozowania polielektrolitu oraz zastosowanie wspomagania nadciśnieniem.

PRASY JEDNOTAŚMOWE MONOBELT.

Kolejnym urządzeniem znajdującym zastosowanie przy odwadnianiu osadów jest prasa Monobelt. W urządzeniu na uwagę zasługuje fakt wykorzystania tylko jednorodnej taśmy, bez metalowych łączników. W wyniku tego (wg danych producenta Teknofanghi) żywotność taśmy jest 2-3 razy dłuższa niż w przypadku tradycyjnych taśm. Odwadnianie osadów na prasie monobelt zachodzi w 2 etapach.

MONOBELT^® typ NP08
www.teknofanghi.ita

W pierwszej fazie osad przechodzi przez zagęszczacz wstępny, gdzie następuje wstępne odseparowanie wody.

Osad opuszczający zagęszczacz wstępny. www.teknofanghi.ita

Następnie osad podawany jest zsypem na taśmę do strefy niskiego ciśnienia o długości ok. 2,0 m. Strefa ta składa się z naprzemiennie usytuowanych grzebieni równomiernie rozprowadzających osad i płyt dociskowych odpowiedzialnych za odwadnianie osadu pod siłami nacisku. Kolejno usytuowana jest strefa klinowa, gdzie za odwadnianie odpowiedzialna jest ruchoma taśma oraz okładzina bębna filtracyjnego. Następnie osad przechodzi do strefy maksymalnego ciśnienia o dł ok. 1,5 metra gdzie w wyniku działania ruchomej taśmy i okładziny cylindra filtracyjnego osad podlega działaniu sił ściskających (wywołanych odpowiednim naprężeniem taśmy ruchomej) oraz sił ścinających (spowodowanych ruchem taśmy napędzanej silnikiem cylindra filtracyjnego). Dzięki tym siłom możliwe jest odprowadzenie wody z wewnętrznych warstw placka osadu. Końcowy stopień odwodnienia w zależności od właściwości osadu wynosi 18-30% s.m. [3]. Do zalet tego typu urządzeń zaliczyć dłuższą żywotność samej taśmy, ze względu na jej jednolity charakter W porównaniu z innymi prasami charakteryzują się mniejszymi nakładami inwestycyjnymi, poza tym są dużo lżejsze, nie wymagają fundamentu.

WNIOSKI

Wybór odpowiedniego sposobu odwadniania osadów jest sprawą trudną. Na początku należy się zdecydować czy odwadnianie prowadzone będzie w warunkach naturalnych, czy w sposób mechaniczny za pomocą urządzeń opisanych wcześniej. Wybór urządzenia na pewno jest zdeterminowany przez wielkość oczyszczalni, w której dane urządzenie ma pracować. W przypadku małych oczyszczalni, posiadających duże ilości powierzchni do zagospodarowania, najodpowiedniejsze ciągle mogą okazać

się naturalne sposoby odwadniania (poletka, laguny). Jednakże są urządzenia, jak choćby opisane wcześniej urządzenie Draimad czy odpowiedniej wielkości prasy komorowe, które z powodzeniem mogą być eksploatowane na mniejszych oczyszczalniach. Przed dokonaniem wyboru konkretnego urządzenia należy poznać charakterystykę osadu, który będziemy odwadniać, czyli:

• zawartość związków organicznych

• gęstość

• wielkość cząsteczek tworzących osad

• procentowy udział koloidów

• potencjał zeta

• opór właściwy

• ściśliwość [4].

Nie bez znaczenia przy doborze urządzeń do odwadniania osadów są koszty. Zarówno koszty inwestycyjne jak i eksploatacyjne przeróbki osadów są bardzo wysokie. W skład tych kosztów wchodzą:

• koszty instalacji do odwadniania

• instalacji do obróbki osadów przed ostatecznym unieszkodliwieniem

• pomieszczeń pomieszczeń terenów

• środków transportu

• koagulantów

• obsługi

• wywozu osadu z oczyszczalni do miejsca przeznaczenia

• środków wspomagających procesy przeróbki [7]

Oprócz kosztów czynnikiem poniekąd narzucającym wybór odpowiedniego urządzenia jest sposób unieszkodliwienia osadu, po jego

odwodnieniu. Jeżeli osady wywożone są na składowiska odpadów

komunalnych, należy wybierać urządzenia gwarantujące jak najwyższy stopień odwodnienia (prasy wysokociśnieniowe, prasy membranowe). Im wyższy graniczny stopień odwodnienia, tym niższe koszty związane z transportem jak i opłatami na samych składowiskach. W przypadku gdy osady będą wykorzystywane przyrodniczo, należy mieć na uwadze sposób w jaki osad będzie wprowadzany do gruntu (płynny, wapnowany, wysuszony). Sposób wprowadzania osadu do gruntu określa wymagany stopień odwodnienia, a co za tym idzie wybór odpowiedniego urządzenia do odwadniania osadów.

Literatura:

[1] E. Szwabowska `' Projektowanie procesów odwadniania osadów ściekowych'' Gliwice 1994

[2] Ł. Fukas-Płonka, E. Żielewicz-Madej `'Analiza ekonomiczna sposobu odwadniania osadów na instalacji mobilnej'' Mat. Konf. `' Unieszkodliwianie osadów ściekowych z małych i gminnych oczyszczalni ścieków'' Kietrz 2000

[3] K. Tjunajtis `'Nowoczesne systemy odwadniania osadów ściekowych''

Mat. Konf. `' Unieszkodliwianie osadów ściekowych z małych i gminnych oczyszczalni ścieków'' Kietrz 2000

[4] M. Urbaniak `'Przeróbka i wykorzystanie osadów ze ścieków komunalnych'' Lublin, Łódź 1997

[5] J. Biernacka, L. Pawłowska `'Przeróbka i zagospodarowanie osadów z miejskich oczyszczalni ścieków'' Lublin 1997

[6] F. Adam `'Odwadnianie osadów na wirówkach'' Mat. Konf. `'Podstawy oraz praktyka przeróbki i zagospodarowania osadów'' LEM. Kraków 1998

[7] Ł. Fukas-Płonka, E. Żielewicz-Madej `'Odwadnianie osadów na prasach taśmowych i komorowych'' Mat. Konf. `'Podstawy oraz praktyka przeróbki i zagospodarowania osadów'' LEM. Kraków 1998

Strony internetowe i prospekty firmy Huber, Bellmer, Montech, Andritz, Prowater, Nixon, Lambda, Teknofanghi, CompRot,

Seminarium specjalizacyjne 1

Szukasz gotowej pracy ?

To pewna droga do poważnych kłopotów.

Plagiat jest przestępstwem !

Nie ryzykuj ! Nie warto !

Powierz swoje sprawy profesjonalistom.

---