1. Konstrukcjonizm

1. odwzorowanie konstrukcji świata zewnętrznego za pomocą danych zmysłowych

2. pojmowanie świata jako konstrukcji ze ściśle określonymi powiązaniami

3. reprezentacja umysłowa świata zewnętrznego będąca produktem naszego umysłu nie poddająca się bodźcom zewnętrznym

4. interpretacja sygnałów receptorycznych podatna na wpływ naszego umysłu

2. Argument ubóstwa bodźca

1. sygnały niewystarczające uzupełnia się dodatkowymi bodźcami zewnętrznymi

2. niewystarczające dane z receptorów uzupełnia się własnymi domysłami (wartościami domyślnymi)

3. procesy rozpoznawania określonych obiektów można wyjaśnić na podstawie bardzo ubogich sygnałów dopływających do receptora

4. twierdzenie, że do rozpoznania obiektu nie wystarczą dane z jednego receptora

3. Hipoteza wykorzystywania według Neissera:

1. twierdzi, że przywołanie pamięciowe powinno być traktowane jedynie jako mechaniczne wydobycie zapisu percepcyjnego

2. opiera się na regule przywołań pamięciowych i ich niezmienności w kolejnych aktach wydobycia, natomiast wszystkie odstępstwa należy tłumaczyć niedoskonałością systemu pamięciowego

3. twierdzi, że przywołanie pamięciowe powinno być traktowane jako próba rekonstrukcji sytuacji percepcji, natomiast zawartość pamięci jest wykorzystywana jako materiał budulcowy w przywołaniu

4. jest to antyteza parydagmatu poziomów przetwarzania Craika i Lockharta

4. Stereotypizacja pamięci

1. kolejne przywołania pamięciowe coraz bardziej oddalają się od rzeczywistych własności przedmiotów na rzecz tego, co dla danej klasy przedmiotów typowe

2. nie występuje w zakresie pamięci przebiegu zdarzeń, a jedynie w zakresie pamięci uczestników i rekwizytów

3. różnice występujące w kolejnych przywołaniach pamięciowych tego samego zdarzenia nie podlegają żadnej wykrywalnej prawidłowości

4. prawidłowe są odpowiedzi a) i b)

5. Łagodna degradacja wyniku

1. niektórzy osobnicy mają to do siebie, że wówczas gdy w danym problemie zapewni mu się wszystkie przesłanki wnioskowań udziela w wyniku przeprowadzenia odpowiednich operacji odpowiedzi, a jeśli choć jednej przesłanki brakuje, nie udziela żadnej te różnice między osobnicze to właśnie łagodna degradacja wyniku

2. jest to zniekształcenie wyniku nawet przy dostarczeniu wszystkich niezbędnych przesłanek wnioskowań

3. człowiek może podać rozwiązanie, także wtedy, gdy przesłanki są niepełne, im jest ich mniej tym bardziej wynik jest zdegradowany

4. jest to różnica pomiędzy wynikami otrzymanymi przy użyciu prawidłowego i błędnego programu obróbki

6. Oszczędność poznawcza - struktury poznawcze powinny być zbudowane w taki sposób aby

1. minimalizować liczbę operacji w wykonaniu swoich zadań, minimalizując czas uzyskania wyniku

2. maksymalizować liczbę operacji, minimalizując czas uzyskania wyniku

3. minimalizować liczbę operacji, maksymalizując czas uzyskania wyniku

4. maksymalizować liczbę operacji, maksymalizując czas uzyskania wyniku

7. Nie jest prawdą, że schemat poznawczy

1. jest modułem systemu poznawczego służącym do budowania percepcyjnych i pamięciowych reprezentacji danej klasy obiektów lub zdarzeń

2. zawiera dane w postaci wartości domyślnych, jak i procedury dobierania jednych wartości, przy założeniu innych wartości

3. jego najbliższym znaczeniowo sąsiadem jest pojęcie , to co je łączy to to, że oznaczają konstrukty zbudowane na równych poziomach opisu systemu poznawczego

4. to jest to samo co moduł

8. Twórcy koncepcji schematowej uznali, że teoria, w której system poznawczy:

1. realizuje zasadę oszczędności poznawczej, tezę łagodnej degradacji wyniku, radzi sobie konstrukcjonistycznie z argumentem ubóstwa bodźca i wykazuje stereotypizację w wykorzystywaniu zasobów pamięciowych, jest spójna

2. realizuje zasadę oszczędności poznawczej, tezę łagodnej degradacji wyniku, radzi sobie konstrukcjonistycznie z argumentem ubóstwa bodźca i wykazuje stereotypizację w wykorzystywaniu zasobów pamięciowych, jest niespójna

3. realizuje zasadę oszczędności poznawczej, tezę łagodnej degradacji wyniku i wykazuje stereotypizację w wykorzystywaniu zasobów pamięciowych nie może radzić sobie konstrukcjonistycznie z argumentem ubóstwa bodźca

4. realizuje zasadę oszczędności poznawczej, tezę łagodnej degradacji wyniku, radzi sobie konstrukcjonistycznie z argumentem ubóstwa bodźca nie może wykazywać stereotypizacji w wykorzystywaniu zasobów pamięciowych

9. System poznawczy został podzielony na moduły, które: (więcej niż jedna prawidłowa odpowiedź)

1. zawierają zestaw hipotez dotyczących najbardziej prawdopodobnego obiektu, w którego reprezentowaniu są wyspecjalizowane

2. każdy z nich zawiaduje określonym elementem rzeczywistości

3. mogą się łatwo między sobą przełączać - zakres pamięci objęty procesem przeszukiwania nie jest odgraniczony od reszty, z danego modułu można wywołać dowolną liczbę innych

4. gdy zachodzi potrzeba skorzystania z bardziej dokładnych hipotez pojawiają się podmoduły, a gdy takiej potrzeby nie ma moduł ten zamarkowany jest w reprezentacji wyłącznie swoją nazwą - „reprezentacją reprezentacji”

10. Pamięć semantyczna jest to:

1. zapis znaczenia wyrażeń w języku naturalnym, który służy do interpretacji wypowiedzi w tym języku, a schemat jest odnoszony w teorii pamięci semantycznej przede wszystkim do jednostki na poziomie zdaniowym

2. zapis znaczenia wyrażeń w języku naturalnym, który służy do interpretacji wypowiedzi w tym języku, a schemat jest fragmentem tej pamięci, jej jednostką przede wszystkim na poziomie ponadzdaniowym

3. zapis znaczenia wyrażeń w języku naturalnym, który służy do interpretacji wypowiedzi w tym języku, a schemat jest odnoszony w teorii pamięci semantycznej przede wszystkim do jednostki na poziomie znaczenia słów

4. wszystkie powyższe odpowiedzi są nieprawidłowe

11. Deskrypcja strukturalna

1. ogólna forma dotycząca wszystkich reprezentacji, w stosunku do których zakłada się, że ich elementy wchodzą ze sobą w relacje

2. stanowi alternatywę reprezentacji macierzowej

3. gdy reprezentacja ma formę deskrypcji strukturalnej to znaczy, że składa się z połączonych ze sobą relacjami wieloczłonowymi nazw, definiowanych przez inne, prostsze nazwy

4. wszystkie powyższe odpowiedzi są prawidłowe

12. Przetwarzanie dół-góra:

1. jest sterowane pojęciowo (interpretacja), polega na rozpoznawaniu na kolejnych (umownych piętrach systemu konfiguracji elementów posiadających własne nazwy (co jest równoznaczne z posiadaniem odpowiednich schematów

2. jest sterowane danymi, polega na przygotowaniu systemu na dopływ określonych danych sensorycznych

3. nie przebiega jednocześnie z przetwarzaniem góra-dół

4. prawidłowe odpowiedzi to a) i c)

13. Dwa kierunki przetwarzania nie muszą negocjować wyniku w nieskończoność. Proces zatrzymuje się:

1. po zaktywizowaniu i sprawdzeniu wszystkich możliwych reprezentacji

2. gdy osiągnięta zostaje pierwsza nie zawierająca elementów niewyjaśnionych interpretacja

3. na najniższym poziomie systemu (odpowiadającym pierwotnym schematom bezpośrednio interpretującym sygnały receptoryczne)

4. brak prawidłowej odpowiedzi

14. Nieprawdą jest, że zagnieżdżenie:

1. to zawieranie się (pod)schematu w (nad)schemacie

2. określonej ilości podschematów w nadschemacie wpływa na stopień „integracji” elementów budowanych reprezentacji poznawczych

3. wszystkich schematów systemu w jednym schemacie nadrzędnym, pozwoliłoby systemowi na budowanie dobrze zintegrowanych i zawsze zgodnych z rzeczywistością reprezentacji

4. głębokie to takie, kiedy w kolejnych podschematach zawiera się wiele następnych podschematów itd.

16. W koncepcji schematowej pamięć:

1. służy przede wszystkim tworzeniu interpretacji (lub „próbom zrozumienia”) aktualnej rzeczywistości

2. przywołanie pamięciowe jest funkcją uboczną, a nie podstawową

3. polega na rekonstrukcji wspomnienia na podstawie opisów wydobycia (wskazówek), które zawierają informacje o tym, jakie schematy uczestniczyły w budowie danej reprezentacji percepcyjnej i są bezpośrednio zapisywane w schematach

4. wszystkie powyższe odpowiedzi są prawidłowe

17. System adresowy schematów: (więcej niż jedna prawidłowa odpowiedź)

1. jest względny

2. jest wirtualny

3. pozycje schematów są określone tylko względem siebie

4. pozycje schematów są określone w sposób absolutny

18. Które z poniższych twierdzeń odnosi się do przywołań pamięciowych:

1. są bardzo silnie zależne od aktualnego stanu systemu

2. tylko aktywizacja akurat tego systemu, który uczestniczył był w epizodzie, który chcemy przywołać, gwarantuje, że opis wydobywania jednoznacznie wskaże nam choćby część zrealizowanych wówczas schematów

3. im więcej razy wystąpiła podobna konfiguracja schematów, tym większa będzie tendencja systemu do ich mylenia (prawa interpretacji pro- i retroaktywnej)

4. wszystkie powyższe odpowiedzi są prawidłowe

19. Które z poniższych twierdzeń odnosi się do przywołań pamięciowych:(więcej niż jedna prawidłowa odpowiedź)

1. im mniej dokładna była obróbka danych w sytuacji percepcji, tym mniej dokładny będzie opis wydobycia i więcej będzie dodawanych wartości domyślnych

2. kolejne przywołania tego samego epizodu będą różnić się między sobą i coraz bardziej przybliżać do sytuacji stereotypowych

3. im większa część percepcji danego epizodu kontrolowana była przez jeden schemat, tym po aktywizacji tego schematu więcej dowiemy się o tej sytuacji

4. nic nie gwarantuje, że na skutek następnych doświadczeń dany schemat nie zmieni swojej charakterystyki i że nawet najdokładniejszy opis wydobycia nie doprowadzi do nieprecyzyjnego przywołania

20. Które nazwisko jest błędnie przyporządkowane teorii, twierdzeniu lub prawu:

1. Tulving - Zasada Specyficzności Kodowania - zależność jakości przywołań od stanu aktualnego

2. Abelson - prawa interpretacji pro-i retroaktywnej

3. Craik i Lockhart - zależność jakości przywołań od poziomu obróbki danych w percepcji

4. Ockhman - prawo prostoty w przełączaniu się schematów

21. Które z poniższych twierdzeń jest niezgodne z koncepcją systemu ram Minsky`ego

1. system ram, to zagnieżdżenie się pewnego zestawu schematów (ram) w wielu komunikujących się bezpośrednio ze sobą schematów nadrzędnych

2. niższe piętro składa się ze schematów reprezentujących elementy obiektu, a na górnym znajdują się struktury organizujące szczyty (nazwy) w struktury odpowiadające relacjom tych elementów widzianym przez obserwatora z danej pozycji

3. wyższe piętro jest zawsze aktywne, a schematy na dolnym piętrze przełączane są kolejno wraz z rzeczywistym lub wyobrażonym ruchem obiektu

4. każdy z tych schematów akceptuje reprezentacje z wcześniejszego piętra za stałe odpowiednio włączając i wyłączając elementy widoczne i niewidoczne

22. Reprezentacja zorientowana na obiekt:

1. reprezentacja obiektu z danego punktu widzenia

2. reprezentuje obiekt „jako taki”, niezależnie od jego pozycji względem obserwatora

3. wyklucza się z reprezentacją zorientowaną na widza, więc jej poszczególne elementy nie mogą służyć jako półprodukt w reprezentacji zorientowanej na widza

4. prawidłowe odpowiedzi to a) i c)

23. W teorii Schanka i Abelsona występują:

1. skrypty plany i tematy

2. plany skrypty i schematy

3. tematy, skrypty i sceny

4. ramy, plany i schematy

24. Połącz odpowiednio definicje z nazwami:

A. nie podaje standardowego następstwa scen, tylko informację o tym, jak aktorzy sytuacji społecznych osiągają pewne cele

B. określa jakie typowe cele mają aktorzy sytuacji społecznych, np. student, wykładowca

C. schemat budujący reprezentacje często powtarzających się codziennych zdarzeń z punktu widzenia jednego z uczestników zdarzenia i zawiera jako zestaw wartości domyślnych możliwe następstwa kolejnych scen

I skrypt

II plan

III temat

1. A - I; B - II; C - III

2. A - II; B - III; C - I

3. A - III; B - I; C - II

4. A - I; B - III; C - II

25. Język CD według teorii Schanka i Abelsona zawiera:

1. 11 podstawowych działań

2. 21 podstawowych działań

3. 10 podstawowych działań

4. 5 podstawowych działań

26. Język ASN w teorii schematów grupy LNR:

1. opiera się na teorii gramatyki przypadków Fillmore`a - pojęcia czynności (czasowniki) traktowane są jako wieloczłonowe relacje między zmiennymi (wykonawcą, odbiorcą itd.)

2. utworzenie reprezentacji dla konkretnej czynności polega na ustaleniu wartości zmiennych

3. zawiera 5 podstawowych działań

4. prawidłowe odpowiedzi to a) i b)

27. MOP jest to:

1. nowy skomplikowany system schematowy w teorii Schanka i Abelsona - w którym skrypty były strukturami generowanymi przez specjalny mechanizm nadrzędny przy wykorzystaniu czterech poziomów statycznej pamięci

2. ulepszona wersja języka ASN, w której czasowniki przedstawiane są za pomocą kilku nierozkładalnych działań

3. poprzednia, wcześniejsza wersja języka ASN, która wymagała jedynie niewielu poprawek (znana też pod nazwami ELINOR i MEMOD)

4. pierwotne wyrażenie, nierozkładalne na inne, pochodzące z języka ASN i oznaczające przyłożenie fizycznej siły do obiektu (inaczej - PROPEL)

28. Koncepcja schematowa:

1. ma dużą moc wyjaśniającą, ale niewielką predyktywną

2. ma dużą moc predyktywną, ale niewielką wyjaśniającą

3. nie ma żadnych potwierdzeń w wynikach tradycyjnych eksperymentów psychologicznych

4. jest doskonale potwierdzona eksperymentalnie

29. Nowa wizja rozwoju reprezentacji:

1. podkreśla lokalność zmian rozwojowych, które następują niezależnie od siebie w różnych dziedzinach doświadczenia podmiotu

2. chociaż jest budowana przez różnych ludzi jest spójna teoretycznie i poparta wynikami badań

3. posługuje się dynamicznymi schematopodobnymi całościami, regulującymi rzeczywiste działania, a nie klasycznie rozumianymi strukturami poznawczymi

4. wszystkie powyższe odpowiedzi są prawidłowe

30. Nie jest prawdą, że podstawowe jednostki reprezentacji (schematy, skrypty itp.):

1. zawierają wiedzę na temat sytuacji z życia codziennego, przechowują przede wszystkim typowe powtarzalne elementy zdarzeń

2. zawierają pamięć sytuacji niezwykłych, podstawowych wpisanych w naszą psychikę wspomnień - jest to tzw. pamięć migawkowa

3. znajduje w nich odbicie struktura czasowa zdarzeń lub porządek czynności

4. rozwijają się bardzo wcześnie

31. Z koncepcją Schanka i Abelsona niezgodne jest stwierdzenie, że:

1. pierwsze doświadczenia z określoną sytuacją tworzą pierwotny skrypt na jej temat

2. duża część skryptów ma zaprogramowane od urodzenia pewne wartości domyślne

3. w wyniku kolejnych doświadczeń dochodzi do generalizacji skryptu - powstanie połączeń warunkowych , co daje podstawę do utworzenia alternatywnych ścieżek w skrypcie

4. w wieku ok. 4 lat następuje przejście od rozumowania opartego na skryptach do rozumowania opartego na planach

32. Który z poniższych etapów nie pojawia się w rozwoju skryptu:

1. pierwotny skrypt powstaje w czasie pierwszego doświadczenia;

2. te elementy skryptu, które powtórzą się w podobnej sytuacji zostaną potwierdzone, jako jego stałe elementy, te które się nie powtórzą wypadną ze skryptu, natomiast te, które się powtórzą od czasu do czasu zostaną uznane za alternatywne ścieżki skryptu;

3. zachodzi generalizacja skryptu - część wiedzy w nim zawarta zostaje rozszerzona na inne skrypty, dzięki czemu organizm przechodzi do następnej fazy rozwojowej z równomiernie rozwiniętą wiedzą w różnych dziedzinach

4. po wielu doświadczeniach elementy skryptu zostaną podporządkowane głównemu celowi

33. Różnica między sposobem myślenia dziecka i dorosłego:

1. ma charakter jakościowy

2. ma charakter ilościowy - jest to różnica pomiędzy nowicjuszem a ekspertem

3. jest taka sama we wszystkich dziedzinach

4. brak prawidłowej odpowiedzi

34. Wiedza kategorialna

1. może być organizowana w hierarchie

2. jest rezultatem osiągnięcia wyższego stadium rozwoju

3. polega na przeniesieniu wiedzy zapisanej explicite w osobnych jednostkach reprezentacji do procedur

4. wszystkie powyższe odpowiedzi są prawidłowe

35. Według badań Nelson relacje dzieci:

1. opisywały fragmenty konkretnych epizodów - co zaprzecza istnieniu u nich skryptów

2. były różnie uporządkowane , nie miały żadnej stałej struktury

3. świadczą o przechowywaniu wiedzy zgeneralizowanej

4. wskazują na to, że generowana sekwencja zdarzeń skraca się wraz z ilością doświadczeń w konkretnej sytuacji - elementy epizodyczne wypadają ze skryptu

36. Nelson przeprowadziła jeszcze serię innych badań, wraz z Gruendel. Polegały one na protokołowaniu rozmów czteroletnich dzieci, prowadzonych podczas zabaw związanych tematycznie z sytuacjami życia codziennego. Badania te wykazały, że:

1. rozmowy dzieci w tym wieku zawsze wykazują egocentryzm

2. dzieci dysponują standardowymi, społecznymi skryptami dotyczącymi takich sytuacji

3. egocentryzm nie pojawia się, gdy dwoje rozmówców nie dysponuje tym samym zasobem wiedzy - wówczas ciekawość nakazuje raczej słuchać rozmówcy

4. egocentryzm nie pojawia się w rozmowach dorosłych (zwłaszcza z różnych kultur)

37.Badania Mandler nad odtwarzaniem krótkich opowiadań wykazały, że: (więcej niż jedna prawidłowa odpowiedź)

1. struktury reprezentacji, którymi posługiwali się w tym wypadku dorośli, okazały się w tym wypadku bardziej elastyczne i pozwalały lepiej odtwarzać opowiadania o nietypowej budowie, które dzieciom sprawiały wiele kłopotu

2. badani w każdym wieku przejawiają silną tendencję do odtwarzania opowiadań w typowym, naturalnym porządku, wyznaczonym przyczynowymi i logicznymi relacjami między zdarzeniami

3. dzieci nie są w stanie utrzymać poprawnej sekwencji wydarzeń podczas odtwarzania opowiadania

4. zarówno dzieci jak i dorośli zapamiętywali te same fragmenty lepiej lub gorzej (choć stopień zapamiętywania zwiększał się z czasem), co świadczy o podobnej ich reprezentacji, a więc i o podobnych strukturach reprezentacji

38. Według Mandler niezmienniki strukturalne:

1. występują w rozwoju razem z Piagetowskimi niezmiennikami funkcjonalnymi

2. są to schematopodobne jednostki reprezentacji spotykane zarówno u dzieci jak i u dorosłych

3. powstają w ten sposób, że piagetowskie niezmienniki funkcjonalne (takie jak procesy asymilacji i akomodacji) będąc stosowane do zasadniczo stałej rzeczywistości dają w rezultacie niezmienne struktury

4. wszystkie powyższe odpowiedzi są prawidłowe

39. Badania Chi dowodzą, że:

1. 10- letni mistrzowie szachów gorzej i wolniej zapamiętują układy na szachownicy niż dorośli amatorzy, zwłaszcza, gdy ci ostatni lepiej wykonywali analogiczne zadania pamięciowe na materiale składającym się z listy słów

2. młodzi znawcy klasyfikacji dinozaurów gorzej od dorosłych laików wykonywali zadania w tej dziedzinie

3. wzrost doświadczenia w danej dziedzinie umożliwia rozwój struktur do poziomu przypominającego piagetowskie myślenie formalne, ale nie wywiera to wpływu na inne dziedziny

4. dorośli szachiści amatorzy reprezentowali poziom niższy niż ich własny „poziom ogólny”, ale wyższy niż dzieci mistrzowie szachów

40. Badanie nad rozwiązywaniem problemu wieży z Hanoi dostarczyło ciekawych wniosków. Wykazały one, że człowiek dorosły podczas rozwiązywania problemu nie czyni od razu użytku ze swoich możliwości formalnego , abstrakcyjnego rozumowania, lecz powtarzają etapy kształtowania się tej umiejętności u dzieci. Które z poniższych etapów są we właściwej kolejności:

1. manipulowanie na chybił-trafił; faza tworzenia i weryfikowania w działaniu pierwszych częściowych reprezentacji struktury zadania; pełne zrozumienie istoty zadania

2. formułowanie celi częściowych; faza tworzenia i weryfikowania w działaniu pierwszych częściowych reprezentacji struktury zadania; pełne zrozumienie istoty zadania

3. formułowanie celi częściowych; faza planowania rozwiązania; pełne zrozumienie istoty zadania

4. manipulowanie na chybił-trafił; faza planowania rozwiązania; pełne zrozumienie istoty zadania

41. W systemie proceduralnym:

1. jest osobna reprezentacja danych i operacji

2. korzystanie z wiedzy odbywa się przez realizację procedury w konkretnym kontekście

3. są uniwersalne operacje

4. zawarta wiedza jest dostępna bezpośrednio przez przywołanie i odczytanie odpowiedniej procedury

42. Eksperyment D`Andrade:

1. dotyczył logicznego zadania - weryfikacji prawdziwości implikacji

2. wykazał, że różnice w treści zadania przesądziły o skuteczności prób rozwiązania

3. wykazał, że na co dzień używane są struktury wiedzy związanej z aktualnym doświadczeniem : konkretne, zorientowane na cel, całościowe i nie wchodzące w interakcje z wiedzą abstrakcyjną lub z wiedzą z innych dziedzin

4. wszystkie powyższe odpowiedzi są prawidłowe

43. Mandler twierdzi, że:

1. niemowle posiada wiedzę wyłącznie proceduralną

2. rozwój wiedzy deklaratywnej zbiega się z okresem rozwijania się początków mowy

3. źródłem wiedzy deklaratywnej jest jedynie przekaz werbalny

4. źródłem wiedzy deklaratywnej jest jedynie stymulowane zewnętrznymi okolicznościami przeszukiwanie własnych procedur w celu wydobycia z nich wiedzy przedmiotowej

44. W czasie deklaratywizacji wiedzy z elementu narzędzia poznania staje się ona przedmiotem poznania. To przekształcanie się wiedzy proceduralnej w deklaratywną zachodzi: : (więcej niż jedna odpowiedź prawidłowa)

1. dzięki pojawianiu się w pamięci deklaracji informacji uzyskanych dzięki uruchomieniu procedury

2. spontanicznie

3. gdy liczba procedur narasta ponad pewną wielkość i reprezentacja staje się nadmiernie redundatywna i nieekonomiczna

4. gdy procedury osiągną poziom automatycznego funkcjonowania

45. Z koncepcją Karmiloff-Smith nie jest zgodne twierdzenie, że:

1. w pierwszej fazie rozwoju wiedzy dominuje rola przedmiotu i przetwarzanie inicjowane pojęciowo, a w drugiej fazie rola przedmiotu i przetwarzanie inicjowane przez dane

2. rozróżnia ona ukryte (implicit) i jawne (explicit) reprezentacje, sukcesywnie pojawiające się w rozwoju

3. gdy specyficzne procedury rozwijają się na tyle, że funkcjonują automatycznie i adekwatnie, uruchomiony zostaje metaproceduralny operator, koordynujący organizację i interakcję wielu specyficznych, zorientowanych na cel procedur

4. w rozwoju występuje stały trend ku metapoznaniu

46. Według koncepcji Karmiloff-Smith rozwój przechodzi przez pewne fazy. Która z poniższych faz jest ujęta niezgodnie z tą koncepcją:

1. w fazie początkowej wiedza jest implicite wpisana w procedury i nawet jeżeli jedna procedura zawiera te same elementy co inna, to fakt ten nie może być dostrzeżony ani wykorzystany

2. pod koniec fazy pierwszej procedury osiągają poziom automatycznego funkcjonowania i ten sukces przyczyną uruchomienia metaprocesu, który powoduje wyodrębnienie wiedzy zawartej w procedurach i ponowny jej zapis w reprezentacjach jawnych

3. całość wydobytej wiedzy zostaje zapisana w utworzonej specjalnie do tego celu jednostce reprezentacji, która zarazem wiąże ze sobą kilka spożytkowujących tę wiedzę procedur

4. wszystkie powyższe fazy są opisane prawidłowo

47. Karmiloff-Smith wyróżnia trzy etapy ostatniej fazy. Który z poniższych etapów jest nieprawdziwy:

1. struktury reprezentacji organizują się wokół celów, którym służyły procedury

2. struktury reprezentacji organizują się wokół tematycznych jednostek wiedzy

3. pojawiające się ponownie na początku fazy drugiej błędy zanikają

4. tworzą się w pełni jawne reprezentacje

48.Nelson w swojej koncepcji nie:

1. rozróżnia relacji syntagmatycznych i paradygmatycznych

2. twierdzi, że relacje syntagmatyczne łączą pojęcia, które mogą się wzajemnie zastępować w tym samym kontekście (np. góra i wzgórze), a paradygmatyczne występują między pojęciami, które wzajemnie tworzą dla siebie kontekst (np. wysoka i góra)

3. relacje między kolejnymi elementami tego samego skryptu można uznać za syntagmatyczne

4. relacje między elementami skryptu, które mogą tworzyć alternatywne drogi, to relacje paradygmatyczne

49. Z koncepcją Nelson na temat procesu rozwoju niezgodne jest twierdzenie, że:

1. początkowo dziecko ma dostęp jedynie do relacji syntagmatycznych, dzięki czemu może przetwarzać jeden element skryptu po drugim

2. generalizowanie relacji paradygmatycznych i uwalnianie ich z partykularnego kontekstu, w jaki były uwikłane, dzięki czemu powstaje wiedza kategorialna

3. rozwój wiedzy kategorialnej stwarza możliwość dokonywania porównań i innych abstrakcyjnych operacji na struktueach ogólnych

4. wszystkie powyższe etapy są opisane prawidłowo

50. Przesunięcie poziome jest to:

1. zjawisko występowania u tej samej osoby w tym samym czasie struktur charakterystycznych dla różnych etapów rozwoju

2. zjawisko występowania tych samych formalnie struktur u osób w różnym wieku i w różnych dziedzinach doświadczenia

3. zjawisko związane z efektem kohorty, polegające na różnym rozwoju różnych pokoleń - różnice rozwojowe na pewnych poziomach występują ze względu na przeżycia charakterystyczne dla danego pokolenia

brak poprawnej odpowiedzi

51. Mikrozmiany rozwojowe:

1. tradycyjnie opisywane stadia rozwoju

2. polegają na przekroczeniu pewnego progu opanowania danej dziedziny, poza którym spontanicznie dochodzi do przekształcenia narzędzia poznania w przedmiot poznania

3. zachodzą niezależnie w różnych dziedzinach

4. prawidłowe odpowiedzi to b) i c)

52. System modelujący zdolność człowieka do rozpoznawania obrazów powinien:

1. być elastyczny

2. rozpoznawać obrazy (litery, linie) niezależnie od położenia i wielkości

3. zakłócenia obrazu nie powinny mieć wpływu na rozpoznawanie

4. wszystkie powyższe odpowiedzi są prawidłowe

53. W skład systemu Pandemonium wchodzą:

1. demony obrazu; demony cech; demony poznawcze; demon podejmujący decyzję i czasami demony kontekstu

2. demony obrazu; demony dźwięku; demony dotyku; demon podejmujący decyzję i czasami demony kontekstu

3. demony obrazu; demony dźwięku; demony poznawcze; demon podejmujący decyzję i czasami demony kontekstu

4. demony cech; demony dźwięku; demony obrazu; demon podejmujący decyzję i czasami demony kontekstu

54. Dokładny odbiór obrazu zapewnia:

1. to, że zespół cech potrzebny do rozpoznania obrazu jest możliwie jak najprostszy i poddaje się analizie, przy której stosowane są proste obwody połączeń

2. to, że dany demon reaguje maksymalnie tylko wtedy, gdy występują wszystkie poszukiwane cechy

3. nieobecność którejkolwiek z cech, lub obecność dodatkowej powoduje stłumienie reakcji

4. wszystkie powyższe odpowiedzi są prawidłowe

55. Detektor cech jest to:

1. pojedyncza komórka reagująca na określony eodzaj linii

2. jeden z demonów w systemie Pandemonium

3. połączenie kilku komórek reagujących na różne rodzaje linii

4. brak prawidłowej odpowiedzi

56. 7 demonów wyodrębniania cech:

1. dostarcza zbyt mało informacji - stąd pojawiają się błędy w percepcji

2. dostarcza nadmiar informacji

3. dostarcza odpowiedniej liczby informacji

4. nigdy nie popełnia błędu, błędy pojawiają się dopiero na wyższym szczeblu

57. Matryca pomyłek jest to:

1. tabela przedstawiająca potencjalne pomyłki w rozróżnianiu słyszanych wyrazów, stworzona na podstawie analizy transkrypcji naturalnych dialogów

2. tabela tworzona, poprzez analizę błędów popełnianych przez różnych ludzi, w czasie rozpoznawania liter w utrudnionych warunkach

3. tabela przedstawiająca potencjalne pomyłki w odczytywaniu wyrazów, stworzona na podstawie analizy słownika

4. tabela przedstawiająca potencjalne pomyłki w rozróżnianiu słyszanych wyrazów, stworzona na podstawie analizy transkrypcji słów czytanych przez lektora

58. Problemy z segmentacją mowy wynikają z tego, że:

1. chociaż amplituda i częstotliwość fal dźwiękowych są takie same u jednego człowieka, to u różnych ludzi wykazują duże zróżnicowanie

2. chociaż amplituda i częstotliwość fal dźwiękowych są takie same u różnych ludzi w tych samych kontekstach, to u jednego człowieka w różnych kontekstach wykazują duże zróżnicowanie

3. nie wiadomo czy w ogóle istnieją, a jeśli tak, to jakie są podstawowe cechy, które można by było wykorzystać do rozpoznania mowy

4. chociaż między wyrazami występują pewne wyraźne przerwy, to jednak są zbyt krótkie, aby jakakolwiek maszyna mogła je odróżnić od szumu

59. Fonemy są to:

1. pewne podstawowe sylaby, wpływające na sposób wymawiania twardy lub miękki - dźięki nim łatwiej rozpoznawać wyrazy

2. jednostki podstawowe mowy - mają pewną funkicjonalną wartość

3. dźwięki, które same nie mają znaczenia, ale mogą zmienić znaczenie wyrazu

4. tylko samogłoski

60. Cechy dystynktywne są to:

1. unikalne właściwości dźwięku, związane z wytwarzaniem go przez aparat mowy (dźwięczny-bezdźwięczny, szczelinowy-zwarty)

2. cechy charakterystyczne dla spółgłosek i samogłosek - dzięki tym cechom rozpoznajemy sylaby, a więc i całe wyrazy

3. cechy wyrazu, związane z liczbą przerw podczas wymawiania go

4. żadna z powyższych odpowiedzi nie jest prawidłowa

61. Które ze stwierdzeń na temat kontekstu jest nieprawidłowe:

1. jest to ogromna ilość informacji , jaka jest nagromadzona i jaka jest zazwyczaj automatycznie wykorzystywana do zrozumienia zdarzeń

2. dostarcza zasad, które pozwalają na tworzenie się percepcyjnego świata - wiedzy, czego możemy oczekiwać, co pozwala na stosowną interpretację spostrzeżeń

3. jest niezbędny, chociaż interpretacja danych sensorycznych opiera się głównie na informacji jaką sygnał zawiera, to czasem gdy warunki są utrudnione potrzebna jest wiedza, czym miał on być

4. pozwala łatwiej zapamiętać słyszane słowa (eksperyment z mokrymi skarpetkami)

62. Które ze stwierdzeń na temat redundacji jest prawidłowe:

1. czasem mówimy i piszemy znacznie mniej słów, niż jest to konieczne dla zrozumienia tego, co chcemy powiedzieć bądź napisać - są to tak zwane skróty myślowe

2. pozwala skoncentrować wybiórczo uwagę na oddzielnych częściach komunikatu, przewidywać następne jego części i skupić się na kluczowych słowach

3. prowadzi do błędów w percepcji i niewłaściwego rozumienia komunikatu

4. prowadzi do utrudnienia warunków percepcji

63. Synteza przekazu sensorycznego odbywa się w następującej kolejności:

1. przekaz sensoryczny - analiza sensoryczna - analiza cech - proces aktywnej syntezy - pamięć

2. przekaz sensoryczny - analiza sensoryczna - analiza cech - pamięć - proces aktywnej syntezy

3. pamięć (nastawienie) - przekaz sensoryczny - analiza sensoryczna - analiza cech - proces aktywnej syntezy

4. pamięć (nastawienie) - przekaz sensoryczny - proces aktywnej syntezy - analiza sensoryczna - analiza cech

64. Logicznie spójny przekaz, zgodny z obu źródłami informacji tworzony jest przez proces aktywnej syntezy. Które stwierdzenie jest poprawne w odniesieniu do tego procesu:

1. jest to powstawanie i weryfikowanie oczekiwań w trakcie interpretacji przekazu

2. jest to konstruowanie wrażenia na podstawie pamięci i danych sensorycznych

3. opiera się wyłącznie na własnych modelach wewnętrznych

4. ma zdolność konstruowania i sprawdzania hipotez tylko na jednym poziomie - nie można jednocześnie analizować gramatyki i znaczenia wyrazu

65. Kiedy w czasie odbioru sygnału pojawi się np. słowo niezgodne z kontekstem, to:

1. nie zostanie ono zrozumiane

2. zostanie przekręcone

3. zostanie zrozumiane, ale pobudzi system do powtórzenia całej analizy

4. zostanie pominięte

66. Której z poniższych cech nie posiada system analizy przez syntezę:

1. może wykorzystywać wszystkie źródła informacji i nie musi zachodzić po kolei - rozpracowuje zadanie równocześnie z kilku stron

2. może być przydatny wyłącznie wtedy, gdy kontekst jest wyraźny - przecież grupa niewyraźnych słów nie pomoże zintrpretować innego niewyraźnego wyrazu

3. jeżeli cały człon , lub też cały wyraz nie wydają się niezbędne dla zrozumienia zdarzeń sensorycznych, to zostaną pominięte

4. jeżeli pojedyncza litera musi być przeanalizowana dla zrozumienia jakiegoś wyrazu, to zostanie ona przeanalizowana

67. Casami zdarza się, że korzystamy tylko z jednego źródła infrmacji - cech sensorycznych, wtedy:

1. obraz jest stabilny, wręcz sztywny - nic nie wpływa na bodźce wzrokowe

2. spostrzeżenia nie poddaje się stabilnej interpretacji

3. wrażenie zostaje lepiej zapamiętane - jest to tak zwane wspomnienie migawkowe, powstaje, gdy jesteśmy tak silnie wzburzeni, że nie potrafimy już czynnie interpretować obrazu

4. brak poprawnej odpowiedzi

68. Absolutyzm fenomenalistyczny:

1. problemy z interpretacją bodźców niejasnych - absolutny charakter oczekiwań

2. problemy z interpretacją bodźców niejasnych - absolutny charakter bodźca

3. poczucie pewności w odniesieniu do stałości i prawdziwości spostrzeżeń

4. Prawidłowe odpowiedzi to b) i c)

69. Zjawisko ϕ polega na:

1. spostrzeganiu dwóch zapalających się i gasnących świateł, zamiast jednego poruszającego się

2. spostrzeganiu dwóch poruszających się świateł, zamiast dwóch zapalających się i gasnących

3. spostrzeganiu jednego poruszającego się światła, zamiast dwóch zapalających się i gasnących

4. nie dostrzeganiu błysków światła, gdy następują one po sobie odpowiednio szybko

70. Antropolog Colin Turnbull opisuje pewien naturalny eksperyment, w którym wziął udział pigmej Kenge. Wydarzenie to polegało na tym, że:

1. Kengej pierwszy raz zobaczył z bliska bawoły i nie mógł uwieżyć, że są takie duże (wcześniej oglądał te „małe” zwierzątka z perspektywy

2. Kenge zabrany do miasta pomylił ludzi widzianych z dachu wieżowca z mrówkami

3. Kenge pierwszy raz był na równinie i kiedy dostrzegł w oddali bawoły, uznał je za owady

4. Brak prawidłowej odpowiedzi

71. Doświadczenie fenomenologiczne to:

1. doświadczenie ponadzmysłowe

2. doświadczenie nacechowane silnym wzburzeniem emocjonalnym

3. doświadczenie percepcyjne (spostrzeżenie) - to jak dana rzecz przedstawia się obserwatorowi

4. nagłe zrozumienie problemu - wgląd

72. Złudzenie Mullera-Lyera polega na:

1. spostrzeganie lini prostych jako krzywych na tle

2. spostrzeganie odcinków jako równych lub różnych w zależności od tego w którą stronę jest skierowany grot strzały

3. złudzenie kontrastu - identyczne kolory spostrzegamy jako różne, gdy występują na różnym tle

4. spostrzeganie lini schodzących się w perspektywie jako równoległych

73. Podczas koncentrowania się na jakimś punkcie oko:

1. wykonuje ruch skokowe

2. podlega drganiom

3. pozostaje nieruchome

4. prawidłowe odpowiedzi to a) i b)

74. Dwie linie mogą być spostrzegane jako oddzielne, nawet wtedy gdy:

1. odległość między nimi wynosi mniej niż jedną minutę łuku

2. odległość między nimi wynosi mniej niż jedną dziesiątą minuty łuku

3. odległość między nimi wynosi mniej niż jedną setną minuty łuku

4. brak prawidłowej odpowiedzi

75. Bodźce proksymalne to:

1. bodźce bliskie - ze wzorca na siatkówce

2. bodźce odległe - stymulacja od rzeczywistego przedmiotu

3. bodźce bliskie - odbierane przez kontaktoreceptory

4. bodźce odległe - odbierane przez chemoreceptory

76. Bodźce dystalne to:

1. bodźce bliskie - ze wzorca na siatkówce

2. bodźce odległe - stymulacja od rzeczywistego przedmiotu

3. bodźce bliskie - odbierane przez kontaktoreceptory

4. bodźce odległe - odbierane przez chemoreceptory

77. Złudzenia są:

1. anormalnymi przykładami naszej dziwacznej percepcji

2. przejawami defektów w systemie percepcyjnym

3. przejawami defektów w systemie nerwowym

4. dowodem na to, że nasza percepcja nie jest całkowicie zależna od bodźców

78. Nieprawdą jest, że transdukcja:

1. to wykrywanie natężenia bodźca

2. jest procesem dwufazowym

3. polega na przekładaniu bodźca na potencjał genratorowy (depolaryzację błony receptorowej), a następnie na częstotliwość impulsów nerwowych

4. dotyczy tylko zmysłu słuchu

79. Próg absolutny jest to:

1. wielkość bodźca, przy której receptor może zostać trwale uszkodzony

2. wielkość bodźca, przy której receptor przestaje reagować adekwatnie do natężenia

3. wielkość bodźca, przy której jest on wykrywany w 70% przypadków

4. wielkość bodźca, przy której jest on wykrywany poprawnie w 50% przypadków

80. Wartość podprogowa

1. wielkość bodźca, przy której receptor przestaje reagować adekwatnie do natężenia

2. wielkość bodźca, poniżej progu absolutnego

3. wielkość bodźca, przy której jest on wykrywany w 50% przypadków

4. wielkość bodźca, przy której receptor może zostać trwale uszkodzony

81. Skalowanie psychofizyczne jest to:

1. szacowanie wielkości bodźca na jednej ze skal standardowych (pomysł Webera)

2. technika mierzenia reakcji psychologicznej na bodźce fizyczne

3. szacowanie odległości bodźca na jednej ze skal standardowych (pomysł Stevensa)

4. sposób przeliczania wyników eksperymentów nad percepcją

82. Nieprawdą jest, żę wynaleziona przez Webera ledwo dostrzegalna różnica:

1. oparta jest na funkcji potęgowej

2. to jednostka pomiaru wrażnia (ldr)

3. może być określona, gdy podamy bodziec standardowy i ustalimy o ile silniejszy musi być inny bodziec, aby był „ledwo dostrzegalnie różny” w 75% przypadków

4. stanowi zawsze tą samą część wielkości pierwotnego bodźca

83. Prawo Wbera-Fechnera twierdzi, że:

1. wrażenie wzrasta za każdym razem, gdy natężenie bodźca podwaja się (funkcja logarytmiczna)

2. wrażenie wzrasta za każdym razem o pewną (taką samą) część natężenia bodźca

3. wrażenie wzrasta za każdym razem, dwa razy tyle, o ile wzrósł bodziec

4. brak prawidłowej odpowiedzi

84. Prawo Stevensa:

1. zostało uzupełnione przez Webera

2. twierdzi, że równe stosunki bodźców dają w wyniku równe stosunki wrażeń subiektywnych (funkcja potęgowa)

3. wrażenie wzrasta za każdym razem, gdy natężenie bodźca podwaja się (funkcja logarytmiczna)

4. twierdzi, że wrażenie wzrasta za każdym razem, dwa razy tyle, o ile wzrósł bodziec

85. Zmysły somatyczne to (prawidłowa jest więcej niż jedna odpowiedź):

1. zmysły skórne

2. tylko zmysły ulokowane głęboko ciele - proprioreceptory

3. zmysły: kinestetyczny, błędnikowy

4. receptory dotyku, bólu, ciepła i zimna

86.Nieprawdą jest, że proprioreceptory to:

1. receptory równowagi

2. receptory stawowe i mięśniowe

3. receptory ścięgnowe

4. receptory w ścianach naczyń krwionośnych

87. Które receptory są odpowiednio powiązane z bodźcami:

1. ciałka Meissnera - dotyk; ciałka Krausego - zimno; ciałka Paciniego - ciepło; nagie zakończenia włókien nerwowych - ból

2. ciałka Meissnera - ciepło; ciałka Krausego - zimno; ciałka Paciniego - dotyk; nagie zakończenia włókien nerwowych - ból

3. ciałka Meissnera - ból; ciałka Krausego - ciepło; ciałka Paciniego - zimno; nagie zakończenia włókien nerwowych - dotyk

4. ciałka Meissnera - dotyk; ciałka Krausego - ciepło; ciałka Paciniego - zimno; nagie zakończenia włókien nerwowych - ból

88. Nieprawdą na temat zmysłu smaku jest, że:

1. zalicza się go do zmysłów chemicznych

2. receptorami są rzęski komórek dwubiegunowych zlokalizowane na krawędziach i bocznej powierzchni języka

3. bodźce muszą być rozpuszczalne w wodzie i wchodzić w określone reakcje chhemiczne z powierzchnią błony receptorów

4. poszczególne rodzaje kubeczków smakowych mają taki sam próg wrażliwości na różne substancje

89. Nieprawdą na temat czopków jest, że:

1. jest ich około 7 milionów, w większości skupionych w plamce żółtej

2. są ich 4 rodzaje, o przesuniętych krzywych wrażliwości, odpowiadające tzw barwom podstawowym (czerwonej, zielonej, niebieskiej i żółtej)

3. są aparatem widzenia nocnego

4. są wrażliwsze od pręcików - odpowiedzialne są za widzenie kolorów (fotopigment to jodopsyna)

90. Prawidłowa droga odbierania wrażeń wzrokowych to:

1. receptory - komórki dwubiegunowe - komórki zwojowe - nerw wzrokowy - punkt przekaźnikowy w ciele kolankowatm bocznym wzgórza - kora czołowa

2. receptory - komórki dwubiegunowe - komórki zwojowe - nerw wzrokowy - punkt przekaźnikowy w ciele kolankowatm bocznym wzgórza - kora potyliczna

3. receptory - komórki zwojowe - komórki dwubiegunowe - nerw wzrokowy - punkt przekaźnikowy w ciele kolankowatm bocznym podwzgórza - kora potyliczna

4. receptory -komórki dwubiegunowe - komórki zwojowe - nerw wzrokowy - punkt przekaźnikowy w ciele kolankowatm bocznym podwzgórza - kora czołowa

91. Konwergencja to:

1. łączenie się jednego receptora z klikoma komórkami zwojowymi

2. rozpad fotopigmentu pod wpływem światła

3. dochodzenie informacji z wielu receptorów do jednej komórki zwojowej

4. regeneracja fotopigmentu podczas snu

92 . Dywergencja to:

1. łączenie się jednego receptora z klikoma komórkami zwojowymi

2. rozpad fotopigmentu pod wpływem światła

3. dochodzenie informacji z wielu receptorów do jednej komórki zwojowej

4. regeneracja fotopigmentu podczas snu

93. Plamka ślepa :

1. jest wynikiem uszkodzenia siatkówki pod wpływem procesu starzenia się

2. jest wynikiem choroby genetycznej

3. jest to miejsce na siatkówce skąd wychodzi nerw wzrokowy

4. jest to inna nazwa plamki żółtej, gdzie nie ma pręcików

94. Nieprawdą na temat pręcików jest, że:

1. nie występują w plamce żółtej

2. mają tysiąc razy niższy próg górny niż czopki

3. ich fotopigment to jodopsyna

4. odbierają różne odcienie jasności

95. Nieprawdą jest na temat rodopsyny, że:

1. jest to fotopigment w pręcikach

2. rozpada się na retyninę i opsynę

3. są jej trzy rodzaje

4. pod wpływem światła rozpada się na części

96. Proces adaptacji do ciemności (prawidłowa jest więcej niż jedna odpowiedź):

1. zachodzi w siatkówce każdego oka

2. zachodzi w mózgu

3. zajmuje przeciętnie ok. 1/2 godziny

4. zajmuje około jednej godziny

97. Nieprawdą jest, że komórki przeciwstawne:

1. współpracują z czopkami w widzeniu barw

2. znajdują się w ciele kolankowatym wzgórza

3. są ich cztery rodzaje: pobudzana przez czerwień, hamowana przez zieleń; pobudzana przez zieleń, hamowana przez czerwień; pobudzana przez żółty, hamowana przez niebieski; pobudzana przez niebieski, hamowana przez żółty

4. dodają one impulsy otrzymywane z jednej kategorii receptorów

98. Według odkrycia Hubel`a i Wiesel`a, przetwarzanie informacji przebiega hierarchicznie, na 6 kolejnych etapach:

1. jeden w siatkówce; jeden w ciele kolankowatym bocznym i cztery w korze wzrokowej

2. jeden w siatkówce; jeden w ciele kolankowatym bocznym, jeden we wzgórzu, jeden w podwzgórzu i dwa w korze wzrokowej

3. jeden w siatkówce; jeden w podwzgórzu i cztery w korze wzrokowej

4. jeden w siatkówce; dwa w ciele kolankowatym bocznym, , jeden w podwzgórzu i dwa w korze wzrokowej

99. Cechy wyzwalające:

1. układy bodźców sensorycznych, które wyzwalają reakcje wrodzone (popędowe)

2. układy bodźców sensorycznych, które wywołują reakcje w określonych neuronach czuciowych

3. cechy bodźca wzbudzające reakcje emocjonalne

4. cechy, które wyzwalają mechanizmy związane z przeżyciem, są odpowiedzialne np. za wdrukowanie

100. Analizatory cech to:

1. neurony, które reagują stale na określone bodźce - nie ulegają habituacji (odpowiedzialne są za szybkie spostrzeganie bodźców zagrażających

2. neurony, które szbko ulegają habituacji - odpowiedzialne są za spostrzeganie zmian w otoczeniu

3. neurony, które reagują selektywnie na cechy wyzwalające

4. brak prawidłowej odpowiedzi

101. Gałka oczna składa się kolejno z:

1. rogówka - tęczówka - soczewka - ciało szkliste - naczyniówka - twardówka

2. rogówka - soczewka - tęczówka - ciało szkliste - twardówka - naczyniówka

3. tęczówka - rogówka - soczewka - ciało szkliste - twardówka - naczyniówka

4. rogówka - tęczówka - soczewka - ciało szkliste - twardówka - naczyniówka

102. Światło z jednego punktu w prawej połowie pola widzenia stymuluje:

1. punkty po prawej stronie obu gałek ocznych, które wysyłają impulsy drogami nerwowymi biegnącymi po prawej stronie mózgu i aktywują pewien punkt w korze mózgowej prawej półkuli

2. punkty po lewej stronie obu gałek ocznych, które wysyłają impulsy drogami nerwowymi biegnącymi po lewej stronie mózgu i aktywują pewien punkt w korze mózgowej lewej półkuli

3. punkty w lewej gałce ocznej, które wysyłają impulsy drogami nerwowymi biegnącymi po lewej stronie mózgu i aktywują pewien punkt w korze mózgowej lewej półkuli

4. punkty w prawej gałce ocznej, które wysyłają impulsy drogami nerwowymi biegnącymi po prawej stronie mózgu i aktywują pewien punkt w korze mózgowej prawej półkuli

103. Zdolności wykrywania kształtów:

1. są wrodzone, więc ujawniają się u każdego organizmu bez względu na uprzednie doświadczenia

2. są wrodzone, ale potrzeba doświadczeń we wczesnym dzieciństwie, aby się ujawniły

3. zachodzi tylko na drugim poziomie przetwarzania informacji

4. brak prawidłowej odpowiedzi

104. Sekwencja przetwarzania informacji:

1. zachodzi na kilku poziomach

2. każdy poziom działa automatycznie, niezależnie od tego jaki wzorzec reakcji i hamowania wystąpił na poprzednim poziomie

3. na każdym poziomie zachodzą ściśle wyznaczone sekwencje - np. na drugim zachodzi analiza i wykrywanie kształtu

4. wszystkie powyższe odpowiedzi są prawidłowe

105. Hubel i Wiesel w badaniach na kotach stwierdzili, że:

1. komórki zwojowe mają koliste pole recepcyjne; każda z nich ma albo środek reagujący pobudzniem na bodziec i otoczkę reagującą hamowaniem, lub na odwrót

2. komórki w korze wzrokowej kota często mają podłużne pola recepcyjne

3. komórki zwojowe często mają podłużne pola recepcyjne

4. komórki w korze wzrokowej kota mają koliste pole recepcyjne; każda z nich ma albo środek reagujący pobudzniem na bodziec i otoczkę reagującą hamowaniem, lub na odwrót

106. Nieprawdą jest, że redukowanie redundacji:

1. to jest redukowanie wejść, które mówią to samo

2. zachodzi przez adaptację i selektywną wrażliwość na kierunek ruchu

3. zachodzi przez hamowanie oboczne (komórki oddziałowują hamująco na komórki sąsiednie)

4. wszystkie powyższe odpowiedzi są prawidłowe

107. Ucho jest zbudowane (prawidłowa jest więcej niż jedna odpowiedź):

1. tak aby zmaksymalizować ilość enrgii, która jest pochłaniana z fal dźwiękowych uderzających o błonę bębenkową

2. tak aby chronić błonę bębenkową przed nadmiarem energii, która jest pochłaniana z fal dźwiękowych uderzających o błonę bębenkową

3. ma dwa zespoły mięśni chroniące przed zbyt silnymi dźwiękami

4. z ucha zewnętrznego, środkowego i wewnętrznego (ślimak)

108. Zasada rezonansu mówi, że:

1. najgłośniej słyszane są miarowe, powtarzalne dźwięki - wytwarzają dobry rezonans

2. błona bębenkowa jest w różnych miejscach nastrojona na różne częstotliwości

3. błonę bębenkową wprawiają w drganie dźwięki z zakresu 20 Hz do 20 kHz

4. bodziec jest odbierany, gdy rzęski komórek rzęskowych zostaną wpawione w rezonans

109. Teoria miejsca Helmotza (pitch is which) mówi, że (prawidłowa jest więcej niż jedna odpowiedź):

1. intensywność bodźca jest określana przez częstotliwość z której reaguje dane włókno

2. możemy się zorientować z jakiego miejsca dochodzi dźwięk, gdy porównamy sygnał z obu uszu

3. różne włókna błony podstawowej reagują na różne częstotliwości

4. nie możemy zorientować się z jakiego miejsca dochodzi do nas dźwięk,gdy jego źródło jest równo oddalone od obu uszu

110. Teoria telefoniczna Rutherforda mówi, że:

1. częstotliwość, impulsów nerwowych jest bezpośrednio skorelowana z częstotliwością fali dźwiękowej - błona podstawowa działa podobnie jak mikrofon telefonu wysyłając do ózgu impulsy o różnych częstotliwościach

2. o głośności bodźca decyduje ilość pobudzonych włókien nerwowych

3. włókna nerwowe działają w grupach, przy czym różne grupy reagują w różnych momentach

4. prawidłowe odpowiedzi to a) i b)

111. T eoria salw Wevera i Braya mówi, że:

1. włókna nerwowe działają w grupach, przy czym różne grupy reagują w różnych momentach

2. jest uzupełnieniem teorii telefonicznej

3. według ostatnio uzyskanych danych, aby wyjaśnić zjawisko słyszenia całego zakresu tonów należy ją połączyć z teorią miejsca

4. wszystkie z powyższych

112. Decybel:

1. jest to jednostka logarytmiczna urzywana do mierzenia intensywności dźwięku

2. pozwala określić ile razy intensywność danego dźwięku jest większa od intensywności dźwięku odpowiadającemu dolnemu progowi słyszenia

3. za zero w skali decybelowej można przyjąć dowolny punkt, pod warunkiem, że jest on wyraźnie określony

4. wszystkie powyższe odpowiedzi są prawidłowe

113. Nieprawdą na temat zmysłu słuchu jest to, że:

1. stosunek najmniejszego do największego ciśnienia, na jakie wrażliwe jest nasze ucho wynosi około 1 : 5 000 000

2. jeżeli zatkasz palcami oba uszy usłyszysz skurcze mięśni twoich ramion i palców

3. ucho nie odbiera dźwięków o częstotliwości wyższej niż 5000 cykli na sekundę - włókna działające grupowo nie mogą przenosić impulsów w szybszym tempie

4. błonę bębenkową wprowadzają w drganie dźwięki z zakresu 20Hz do 20 kHz

114. Nieprawdą na temat dotyku jest, że:

1. płód reaguje na dotyk po ok 8 tygodniach od chwili poczęcia

2. wrażliwość twarzy i głowy jest mniejsza niż reszty ciała - ochrona w czasie porodu (pierwsza wychodzi główka)

3. wrażliwość na dotyk rozwija się od głowy ku dołowi ciała

4. w trzynastym lub czternastym tygodniu całe ciało jest wrażliwe na dotyk

115.Nieprawdą jest, że wrażliwość na temperaturę:

1. u niemowląt jest silniejsza na gorąco, niż na zimno

2. dotyczy także temperatur zewnętrznych

3. dotyczy także temperatury pokarmu - niemowlęta urodzone przedwcześnie, podobnie jak donoszone mogą odmówić wypicia mleka o niewłaściwej temperaturze

4. występuje już przed urodzeniem

116. Nie jest prawdą na temat wrażliwości na ból, że:

1. wrażliwość płodu na ból jest mała

2. w ciągu pierwszych dni życia jest już wysoka

3. to, że rozwija się przed urodzeniem ma chronić dziecko w czasie porodu

4. jest ona większa na twarzy niż gdzie indziej

117. Prawdą na temat zmysłów chemicznych (smak i powonienie), jest że:

1. są słabo rozwinięte w momencie urodzenia

2. niemowlęta wykazują takie same różnice jak dorośli w reakcji na zapachy przyjemne lub nieprzyjemne dla tych ostatnich (preferencje zapachowe są wrodzone)

3. noworodki reagują ruchami ssania na bodźce słone i słodkie, a ruchami obronnymi na bodźce kwaśne i gorzkie

4. noworodki nie potrafią odróżniać jedynie takich zapachów jak - kwas octowy, asafetyda, alkohol fenyloetylowy oraz olejek anyżowy

118. Nie jest prawdą na temat zmysu słuchu, że:

1. tempo bicia serca płodu wzrasta gwałtownie w reakcji na dźwięk rozbrzmiewający blisko brzucha matki

2. wysokie tony są przyjemniejsze dla płodu i noworodka niż niskie

3. przez kilka dni po urodzeniu słuch jest przytępiony przez płyn amniotyczny

4. niemowle (do ukończenia 4 tygodnia życia) reaguje żywiej na szelest papieru lub dźwięk talerzy niż na głosy

119. Nie jest prawdą na temat zmysłu wzroku, że:

1. istnieje wrodzona zdolność do spostrzegania kształtów i barw oraz głębi

2. sktywność ruchowa jest niezbędna dla normalnego rozwoju percepcji

3. aby spostrzegać stałość wielkości i kształtu przedmiotu poruszającego się potrzebne są pewne doświadczenia - nie jest to zdolność wrodzona, nie występuje jeszcze u niemowląt

4. może on być trwale upośledzony w wyniku braku wczesnych doświadczeń - wychowanie w całkowitej ciemności może spowodować nawet degenerację siatkówki

120. Paralaksa ruchu jest to:

1. nie reagowanie na sygnały głębi, ale na spostrzeganą zmianę własnego ruchu względem niej (a zwłaszcza jego szybkości)

2. umieszczanie zwierząt w klatce i pozwalnie im się poruszać jedynie dzięki ruchowi innego zwierzęcia

3. tzw, ruch pozorny - inaczej zjawisko fi

4. brak prawidłowej odpowiedzi

121. Brytyjski asocjacjonizm (Locke, Berkeley i Hume):

1. twierdził, że proste idee to nie podlegające redukcji elementy doświadczenia zmysłowego, a złożone idee kształtują się z prostych w wyiku wyuczonych skojarzeń

2. wiedza o rzeczywistości może pochodzić jedynie z wrażeń przetwarzanych przez aparat zmysłowy

3. jego idee zostały zaakceptowane przez Wundta i Titchenera

4. wszystkie powyższe odpowiedzi są prawidłowe

122. Psychologowie postaci (Kohler, Koffka i Wertheimer):

1. kładli nacisk na wrodzone procesy organizujące, które sprawiają, że struktury są pierwotną właściwością doświadczenia

2. nie zgadzali się z koncepcją kojarzenia elementów i z analizą introspekcyjną

3. konfigurację uważali za podstawową jednostkę percepcji i innych doświadczeń - całość jest czymś więcej niż sumą swych części

4. wszystkie powyższe odpowiedzi są prawidłowe

123. Badania Barlowa nad neuronami:

1. potwierdziły tezę postaciowców, że cechy strukturalne są wytworem sił organizacyjnych, które jednak działają w mózgu, a nie na poziomie receptorów

2. doprowadziły do obalenia tezy postacioowców, że cechy strukturalne są wytworem sił organizacyjnych działających w układzie nerwowym

3. potwierdziły tezę postaciowców, że cechy strukturalne są wytworem sił organizacyjnych, które jednak działają już na poziomie receptorów, a nie w mózgu

4. brak prawidłowej odpowiedzi

124.Która z teorii percepcji jest błędnie przyporządkowana twórcom:

1. teoria transakcyjna, Amesa mówi, że percepcja opiera się na naszych założeniach co do rzeczywistości i naszych transakcjach ze środowiskiem

2. Wundt i Titchener - nawet przed uczeniem się percepcja dostarcza nam struktur i relacji

3. Eleanor Gibson - uczenie się spostrzegania nie jest w istocie procesem dodawania czegoś, lecz redukcji, w trakcie którego dokonujemy nowych zróżnicowań i identyfikujemy stałe struktury

4. Kohler, Koffka i Wertheimer - teoria postaci

125. Z teorią Eleonor Gibson niezgodne jest stwierdzenie, że aby percepcja w wieku dojżałym była efektywna, dzieci muszą nauczyć się:

1. rozróżniać bodźce, które wydają się podobne

2. złożonych spostrzeżeń, przez kojarzenie spostrzeżeń prostych

3. zdawać sobie sprawę, że zmiany w wyglądzie zewnętrznym nie zawsze oznaczają zmiany w tożsamości

4. rozpoznawać relacje, reguły i struktury, które organizują oddzielnie części w całość lub umożliwiają rozkładanie całości na elementy

126. W trakcie rozwoju percepcyjnego:

1. uczymy się ignorować pewne aktualne cechy percepcyjne sytuacji, aby dokonać takich transformacji tej sytuacji jakie są potrzebna dla wytworzenia wyobrażeń przedstawiających, w jaki sposób sytuacja ta mogłaby wyglądać w innych warunkach

2. ośmiolatki potrafią już posługiwać się jedynie sygnałami pojęciowymi

3. przekształcamy się z empiryków w teoretyków

4. wszystkie powyższe odpowiedzi są prawidłowe

127. Teoria Hebba twierdzi, że:

1. w odpowiedzi na wydarzenia percepcyjne w mózgu powstają trwałe ślady pamięciowe - tzw. engramy

2. wielokrotna stymulacja tego samego układu receptorów utrzymuje aktywizację określonego zbioru komórek nerwowych i powoduje nierówne wyćwiczenie pewnych części siatkówki

3. dysleksja polega na odwracanie kolejności liter w wyrazie - co jest związane z brakiem umiejętności ponownego odwrócenia w mózgu odwróconego na siatkówce obrazu

4. brak prawidłowej odpowiedzi

128. Eksperyment Strattona dotyczył:

1. zniekształcenia pola wzrokowego żaby poprzez odwrócenie chirurgicznie biegu jej nerwów wzrokowych (podobnie jak w eksperymencie Sperrego)

2. odwrócenia własnego pola widzenia - poprzez użycie okuarów pryzmatycznych (podobnie jak w eksperymencie Kohlera)

3. rozpoznawania przedmiotów przez dorosłych, którzy odzyskali wzrok (podobnie jak w eksperymencie Von Sendena)

4. rozwoju percepcyjnego

129.Dominacja wzrokowa (owładnięcie wzrokowe) polega na:

1. tym, że kiedy proces percepcyjny uwzględnia tylko jedną interpretację figury odwracalnej

2. dominacji koloru nad kształtem w przypadku karty trikowej

3. tym, że kiedy wzrokowe i słuchowe sprzężenie zwrotne są niezgodne, przedmiot lokalizuje się na podstawie wzroku

4. na efekcie bliskości - kontekst tak dominuje w odbiorze, że gdy tylko jest taka możliwość figura będzie interpretowana zgodnie z nim

130. Które z poniższych czynników decydujących o spostrzeganiu nie dotyczą rozróżniania figura - tło:

1. podobieństwo i wspólny los

2. zamykanie i kontynuacja

3. odwracalność figury i tła i tzw. dobroć figury

4. znane standardy i względne położenie

131. Które(y) z poniższych czynników decydujących o spostrzeganiu nie dotyczą spostrzegania głębi:

1. bliskość

2. faktura, światła i cienie

3. perspektywa powietrzna i liniowa

4. konwergencja (zbeżność oczu)

132. Nie jest prawdą, że różnica siakówkowa

1. jest to różnica między obrazami jakie otrzymujemy z dwojga oczu, pozwalająca spostrzegać głębię

2. jest to konwergencja, czyli zbieżność oczu

3. jest to zmiana zachodząca w soczewkach oczu, ich lekkie spłaszczenie lub wybrzuszenie pooduje różnice w padaniu światła na siatkówkę

4. prawidłowe odpowiedzi to a) i b)

133. Potrafimy rozpoznać źródło dźwięku:

1. dzięki temu, że fale dźwiękowe rozchodzą bardzo powoli

2. z wyjątkiem sytuacji, gdy jest ono z przodu, z góry, z dołu lub z tyłu i jego odległość dla obu uszu jest identyczna

3. fale dźwiękowe odziaływujące na oba uszy są już w innej fazie, mają inną siłę i do bliższego ucha dochodzą wcześniej

4. wszystkie powyższe odpowiedzi są prawdłowe

134. Które z poniższych różnic w spostrzeganiu są błędnie przyporządkowane skutkom:

1. różnice w ćwiczeniu ujawniają się w spostrzeganiu figur niejednoznacznych

2. różnice kulturowe w spostrzeganiu dotyczą spostrzegania złudzeń

3. wytworzone nastawienie wpływa na szybkość spostrzegania przedmiotów

4. wszystkie powyższe są prawidłowo przyporządkowane

135. Która z dziedzin parapsychologii jest błędnie przyporządkowana definicji:

1. jasnowidzenie - wiedza o właściwościach danego obiektu, osoby lub zdarzenia uzyskana bez pomocy zmysłów

2. przepowiadanie telepatyczne - poznawanie przez daną osobę utajonego zdarzenia zachodzącego w danej chwili w myślach innej osoby

3. przepowiadanie jasnowidzące - znajomość charakteru przyszłych zdarzeń

4. psychokineza (lewitacja) - sterowanie przedmiotami i zdarzeniami za pomocą aktu myśli, czy woli

136. Które z poniższych czynników sprawiają, że świadek jest wiarygodny:

1. stres - powoduje lepsze utrwalenie szczegółów - świadkowie często twierdzą, że nigdy nie zapomną twarzy napastnika

2. uprzednie warunkowanie i doświadczenia - znajomość typowego przebiego takich sytuacji pozwala łatwiej uporządkować szczegóły

3. osobiste uprzedzenia i stereotypy - jeżeli wygląd napastnika zgadzał się z posiadanym przez jednostkę stereotypem, lub kłóciłsię z nim zostanie łatwiej rozpoznany

4. brak prawidłowej odpowiedzi

137. Kategoryzacja:

1. wchodzi w skład procesu percepcji

2. wyjątkowość niektórych przedmiotów polega na tym co odróżnia je od kategorii, do której zostały przydzielone

3. jest cechą procesów poznawczych

4. wszystkie powyższe odpowiedzi są prawidłowe

138. Cechą procesu percepcji nie jest:

1. kategoryzacja

2. reprezentacyjna funkcja spostrzegania to jego zmienna zgodność z rzeczywistością

3. nie na wrodzonych jednostek spostrzegania - wszystkich trzeba się dopiero uczyć

4. wierność odzwierciedlenia jest nie tyle sprawą reprezentacji, ile konstruowania modelu

139. Uczenie się spostrzegania prowadzi do powstania pewnego modelu prawdopodobieństwa warunkowego, tego co z czym występuje w naszym języku. Nie polega ono na:

1. uczeniu się elementarnych jednostek percepcyjnych

2. uczeniu się stosunków między właściwościami napotkanych przedmiotów i zdarzeń

3. uczeniu się kategorii i ich systemów

4. uczeniu się przewidywania i sprawdzania co z czym współwystępuje

140. Synestezja jest to:

1. wpływ kontekstu na spostrzeganie

2. wrażenie, że dźwięki wzmagają się przy włączonym oświetleniu, a cichną przy wyłączonym

3. fakt, że subiektywna wielkość bodźca eksponowanego pojedynczo zależy od średniej geometrycznej ważonej całej serii bodźców

4. stałość błędów percepcyjnych

141. Które z poniższych stwierdzeń jest nie zgodne z prawdą:

1. uczenie się percepcyjne polega na uczeniu się odpowiednich sposobów kodowania, a następnie przydzielaniu bodźców na wejściu do odpowiednich kategorialnych systemów kodujących

2. reprezentacja polega na wiedzy jak posłużyć się wskazówkami, w odniesieniu do systemu kategorii

3. wielkości spostrzegane zawsze odpowiadają cechom metrycznym świata zewnętrznego

4. w spostrzeganiu występują błędy stałe i zmienne

142. Prawo poziomu adaptacji Helsona mówi, że:

1. subiektywna wielkość bodźca eksponowanego pojedynczo zależy od średniej geometrycznej ważonej całej serii bodźców - kategorialne klasyfikowanie dostarcza człowiekowi pewnego rodzaju mapy wielkości fizycznych, czy też ich reprezentacji

2. działanie czynników behawioralnych jest tym silniejsze im większa wartość społeczna przedmiotu

3. kiedy stawiane są dwie hipotezy percepcyjne najczęściej dochodzi do dominacji jednej z nich

4. na bodźce niezagrażające neurony szybko przestają reagować, dochodzi do ich adaptacji

143. Dostępność kategorii (może być więcej niż jedna prawidłowa odpowiedź):

1. sprawia, że większa ilość informacji na wejściu jest potrzebna, aby zaliczyć przedmiot do danej kategorii

2. mierzymy ilością sensorycznej informacji na wejściu, aby uzyskać reakcję przypisującą obiekt do danej kategorii; zależy ona od oczekiwań osoby co do prawdopodobieństwa zajścia danych zdarzeń, oraz od tego, czego ona szuka, odpowiednio do potrzeb i aktualnych zadań organizmu

3. sprawia, że mniejszą liczbę cech informacji badany uzna za wskazujące na przynależność do kategorii

4. sprawia, że większe jest prawdopodobiństwo, że inne kategorie równie dobrze, a może nawet lepiej nadające się dla otrzymanej informacji ulegną zamaskowaniu

144. Które z poniższych można zaliczyć do etapów percepcji (może być więcej niż jedna prawidłowa odpowiedź):

1. prymitywna kategoryzacja - proces utajony i nieświadomy

2. poszukiwanie wskazówek - może być utajone i nieświadome

3. sprawdzanie dla potwierdzenia - pojawia się proces wybiórczej blokady

4. zakończenie potwierdzenia - gwałtowne zmniejszenie się podatności na wskazówki dodatkowe

145. Kategoria (reguła, na podstawie której klasyfikujemy obiekty jako równoważne) nie określa:

1. właściwości kryterialnych, jakie musi posiadać obiekt i granic akceptacji

2. sposobu łączenia cech (koniunkcja, relacja, dysjunkcja)

3. wagi poszczególnych właściwości

4. brak prawidłowej odpowiedzi

146. Jest prawdą na temat mechanizmy grupowania i integracji:

1. pośredniczą w powstaniu gotowości percepcyjnej

2. tam gdzie istnieje integracja musi istnieć proces umożliwiający przechowywać zapis prawdopodobnych zmian i ewentualności, jakie mogą się zdarzyć w otoczeniu

3. oceny prawdopodobieństw warunkowych, formułowane w wyniku stykania się z sekwencjami zdarzeń wykazują pewne odchylenia, jak np. tendencja do traktowania zdarzeń jako zależnych w czasie, lub odchylenia zależne od oczekiwanych lub unikanych wyników

4. wszystkie powyższe odpowiedzi są prawidłowe

147. Na regulowanie dostępności mają wpływ (może być więcej niż jedna prawidłowa odpowiedź):

1. ilość alternatyw

2. oczekiwania co do prawdopodobieństwa

3. instrukcja

4. kontekst

148. Do mechanizmów pośredniczących w powstawaniu gotowości percepcyjnej nie zaliczamy:

1. regulowanie dostępności

2. sygnalizowanie zgodności i jej braku

3. blokowanie

4. brak prawidłowej odpowiedzi

149. Teoria Hebba (asocjacyjna teoria percepcji, teoria wzbogacania) mówi, że:

1. utrwalone asocjacje nerwowe ułatwiają spostrzeganie zdarzeń, które uprzednio występowały razem

2. oczekiwania, czyli centralnie wywołane ułatwienia są wrodzone, opierają się na istnieniu integratorów częstotliwości (guzki synaptyczne, lub jakieś procesy)

3. zdolność do spostrzegania tożsamości przedmiotu mimo zachodzących w nim zmian jest wynikiem uczenia się

4. wszystkie powyższe odpowiedzi są prawidłowe

150. Do zakłóceń gotowości percepcyjnej nie należą:

1. nieodpowiednie kategorie

2. korygowanie oczekiwań dotyczących wydarzeń przyszłych

3. nieodpowiednia regulacja dostępności - związana z pragnieniami, lękami, ilością kategorii alternatywnych, szumem maskującym wskazówki, brakiem stałości postawionej hipotezy, hierarchią progów

4. pochopność percepcyjna

151. Do wyznaczników percepcyjnych należą (może być więcej niż jedna prawidłowa odpowiedź):

1. wyznaczniki wutochtoniczne

2. cechy układu nerwowego, od których zależą takie zjawiska jak : proste spostrzeganie par, tendencja do zamykania figur niepełnych, kontrast

3. wyznaczniki behawioralne

4. aktywne, adaptacyjne funkcje organizmu, które umożliwiają sterowanie wszystkimi funkcjami wyższymi i ich regulację

152. Nie jest prawdą, że hipoteza percepcyjna:

1. jest to proces selekcji w spostrzeganiu

2. jest wrodzona - realizm perzepcyjny nie wzrasta z wiekiem, cały czas to co spostrzegamy wydaje nam się rzeczywiste

3. jest kompromisem pomiędzy tym co prezentują procesy autochtoniczne i tym co wyselekcjonują procesy behawioralne

4. zależy od czynników motywacyjnych

153. Nie jest prawdą na temat hipotezy percepcyjnej, że:

1. kary i nagrody zmieniają organizację percepcyjną - ale nie można tego procesu uwarunkować

2. hipoteza która była nagradzana ulega fiksacji

3. kiedy pojawiają się dwie hipotezy jednocześnie najczęsciej dominuje jedna z nich, ale może też dochodzić do kompromisów

4. im większa jest wieloznaczność i wartość społeczna przedmiotu tym większa szansa na zadziałanie czynników behawioralnych

154. Które z poniższych stwierdzeń jest nie zgodne z prawdą:

1. spostrzeganie to proces powstający w wyniku stymulowania organizmu uprzednio przygotowanego (nastawionego)

2. równowaga konstrukcyjno obronna w spostrzeganiu (zasada mni-maksu) polega na takim organizowaniu pola percepcyjnego, aby zmaksymalizować spostrzeżenia ważne dla aktualnych potrzeb i oczekiwań organizmu, a zminimalizować spostrzeżenia szkodliwe dla tych potrzeb

3. proces utrzymywania równowagi konstrukcyjno obronnej nie zachodzi przy spostrzeganiu realistycznym, a jedynie przy życzeniowym

4. oczekiwanie życzeniowe - oczekiwanie, którego potwierdzenie przez rzeczywiste zdarzenia jest mało prawdopodobne

155. Niespójność obrazu:

1. powoduje brak wzmocnienia - niezbędnego dla funkcjonowania oczekiwań realistycznych i życzeniowych

2. przestaje być pogwałceniem oczekiwań stałości otoczenia i jest rozpoznawana bez trudności, jeśli ktoś często stykał się ze sprzecznością o pokrewnym charakterze

3. powoduje trudności w spostrzeganiu go

4. wszystkie powyższe odpowiedzi są prawidłowe

156. Które z poniższych reakcji na niespójność nie są opisane prawidłowo:

1. reakcja dominacji - percepcyjne odrzucenie tych elementów układu bodźców, któe powodują powstanie niespójności (ulegają one asymilacji)

2. technika kompromisowa - spostrzeganie przedmiotu pośredniego (kompromisowego) - asymilacja do oczekiwań

3. rozpad - bodziec zostaje jakby rozłożony na części - osoba rozpoznaje każdą z nich oddzielnie

4. rozpoznanie niespójności

157. Dogmat Fechnera mówił, że:

1. procesy osobowościowe są zmiennymi pośredniczącymi w procesie spostrzegania

2. dla dotarcia do prawdziwego stanu rzeczy w zakresie percepcji należy dążyć do zniesienia błędów stałych w spostrzeganiu poprzez ich zrównoważenie

3. potrzeba krótszego czasu na sformułowanie nowej hipotezy, niż na odrzucenie błędnej

4. hipoteza to nastawienia na to co zobaczymy

158. Im silniejsza jest hipoteza tym:

1. większe jest prawdopodobieństwo jej aktywizacji w danym momencie

2. większa ilość odpowiedniej informacji konieczna do jej potwierdzenia

3. mniejsza ilość informacji nieodpowiedniej lub sprzecznej konieczna jest do jej zanegowania

4. wszystkie powyższe odpowiedzi są prawidłowe

159. Wyznacznikami siły hipotezy nie są:

1. częstość uprzednich potwierdzeń

2. monopol

3. konsekwencje poznawcze, motywacyjne i społeczne

4. brak prawidłowej odpowiedzi

160. Rezonans jest to:

1. informacja istotna, czyli taki bodziec na wejściu, jakim osoba może posłużyć się dla potwierdzenia lub zaprzeczenia własnych oczekiwań na temat otoczenia

2. odpowiednia rekonstrukcja, dopasowanie elementów obrazu, na wzór postawionej hipotezy

3. monopol hipotezy

4. brak prawidłowej odpowiedzi

161. Nie jest prawdą, że Nowy Nurt:

1. zajmował się wybiórczością, regułami rządzącymi selekcją świadomości jak i organizacją, oraz że nawiązywał do neurolofizjologii

2. jego strefami kontrowersji były - autyzm a programowanie adaptacyjne i percepcja a poznanie

3. jednoznacznie rozwiązał problem selektywność a dominacja bodźca

4. kładł nacisk na programowy charakter pobierania informacji przy spostrzeganiu i na rolę aktywacji niespecyficznej jako czynnika organizacji

1d; 2b; 3c; 4a; 5c; 6a; 7c; 8a; 9a,b,d; 10d; 11d; 12a; 13b; 14c; 15b; 16d; 17a,b,c; 18d; 19a-d; 20b; 21c; 22b; 23a; 24b; 25a; 26d; 27a; 28a; 29d; 30b; 31b; 32c; 33b; 34a; 35c; 36b; 37a,b,d; 38d; 39c; 40a; 41b; 42d; 43b; 44a-d; 45a; 46d; 47a; 48b; 49d; 50a; 1d; 2b; 3c; 4a; 5c; 6a; 7c; 8a; 9a,b,d; 10d; 11d; 12a; 13b; 14c; 15b; 16d; 17a,b,c; 18d; 19a-d; 20b; 21c; 22b; 23a; 24b; 25a; 26d; 27a; 28a; 29d; 30b; 31b; 32c; 33b; 34a; 35c; 36b; 37a,b,d; 38d; 39c; 40a; 41b; 42d; 43b; 44a-d; 45a; 46d; 47a; 48b; 49d; 50a; 51d; 52d; 53a; 54d; 55c; 56b; 57b; 58c; 59c; 60a; 61c; 62b; 63a; 64a; 65c; 66b; 67b; 68c; 69c; 70c; 71c; 72b; 73d; 74a; 75a; 76b; 77d; 78d; 79d; 80b; 81b; 82a; 83a; 84b; 85a,c,d; 86d; 87a; 88d; 89c; 90b; 91c; 92a; 93c; 94c; 95c; 96a,c; 97d; 98a; 99b; 100c; 101d; 102b; 103b; 104a; 105a; 106d; 107a-d; 108b; 109a,c; 110d; 111d; 112d; 113c; 114b; 115a; 116b; 117c; 118b; 119c; 120a; 121d; 122d; 123c; 124b; 125b; 126d; 127b; 128b; 129c; 130d; 131a; 132a; 133d; 134d; 135b; 136d; 137d; 138c; 139a; 140b; 141c; 142a; 143b,d; 144a-d; 145d; 146d; 147a-d; 148d; 149a; 150b; 151a-d; 152b; 153a; 154c; 155d; 156c; 157b; 158a; 159d; 160b; 161c

1

Internetowa Baza Pomocy Studentów Psychologii - psychol

www.psychobaza.prv.pl

Odwiedź nas!

---