Egzamin z bloku zawodowego
Specjalizacja z zakresu anestezjologii i intensywnej opieki dla pielęgniarek 25.01.2008 r.
1. Najczęstszą przyczyną zgonu po udarze mózgu jest
obrzęk mózgu i wgłobienie
powikłania związane z unieruchomieniem
obie przyczyny
żadna z powyższych przyczyn
Przyczynowe leczenie w krwotoku podpajęczynówkowym polega na
unieruchomieniu chorego
zaklipsowaniu tętniaka
leczeniu przeciwzapalnym
leczeniu przeciwpadaczkowym
Leczeniem z wyboru w stanie padaczkowym w pierwszej fazie jest:
podawanie leków uspokajających
reżim łóżkowy
dożylne podanie diazepamu (Relanium)
sztuczna wentylacja
Przełom miasteniczny polega na:
osłabieniu siły mięśni oddechowych powodujące niewydolność oddechową
zaburzeniach połykania
opadaniu powiek i podwójnym widzeniu
zaburzeniach mowy
Leczenie ostrej zapalnej demielinizacyjnej poliradiculopatii (zespół Guillaina -Barre) polega na:
sterydoterapii
immunosupresji
wykonywaniu plamaferezy lub dożylnym podawanie wysokich dawek immunoglobulin
wszystkie metody są stosowane
Do zaburzeń przytomności dochodzi gdy:
uszkodzony jest pień mózgu
uszkodzone są obie półkule mózgu
uszkodzony jest pień mózgu i obie półkule
wszystkie stwierdzenia są prawdziwe
„Pływające gałki oczne” tzn. powolne, skojarzone, o zmiennym kierunku ruchy gałek ocznych wskazują na:
uszkodzenie strukturalne pnia mózgu
uszkodzenie strukturalne jednej półkuli
uszkodzenia strukturalne pnia oraz uszkodzenie strukturalne jednej półkuli
brak strukturalnego uszkodzenia np. objaw ten występuje w śpiączce metabolicznej, toksycznym uszkodzeniu mózgu
Stan wegetatywny to stan gdy:
a. nie stwierdza się żadnych oznak świadomości, natomiast oddech, krążenie, cykl sen - czuwanie jest zachowane
b. chory przytomny, ale bez logicznego kontaktu
c. występują zaburzenia mowy
d. występują zaburzenia oddychania
Majaczenie to stan przymglenia świadomości, upośledzenie pamięci, dezorientacja, zaburzenia językowe. Ważnymi czynnikami ryzyka tego stanu jest:
starszy wiek pacjenta (>80)
choroby ośrodkowego układu nerwowego
gorączka
wszystkie powyższe
W I etapie oceny pacjentów z u których wysunięto podejrzenia śmierci pnia mózgu wykluczeni są pacjenci
a. sztucznie wentylowani
b. u których rozpoznano przyczynę śpiączkę
c. wykazano strukturalne uszkodzenie mózgu
d. chorzy zatruci
W II etapie oceny pacjentów u których wysunięto podejrzenie śmierci pnia mózgu konieczne jest wykonanie przez ordynatora oddziału badań potwierdzających bezdech i nieobecność odruchów pionowych:
jeden raz
dwa razy w odstępach 6-godzinnych
dwa razy w odstępach 24-godzinnych
trzy razy w odstępach 3 - godzinnych
12. Obecność odruchów pionowych ocenia badając:
reakcję źrenic na światło
odruch rogówkowy i ruchy gałek ocznych
odruchy wymiotne i kaszlowe
wszystkie powyższe
13. Komisja ds. orzekania o śmierci osobniczej składa się z
2 lekarzy specjalistów neurochirurgów
2 lekarzy w tym jednego internisty i jednego specjalisty anestezjologa i intensywnej terapii
3 lekarzy w tym jednego specjalisty anestezjologa i intensywnej terapii oraz jednego specjalisty neurologa lub neurochirurga
żadne stwierdzenia nie jest prawidłowe
14. Komisja ds. orzekania o śmierci osobniczej bada chorego oraz przedstawioną dokumentację kontrolując czy stwierdzono:
a.. nieodwracalność strukturalnego uszkodzenia mózgu i wyczerpano możliwości terapeutyczne
b. brak odruchów pionowych
c . trwały bezdech
d. wszystkie powyższe zmiany patologiczne
15. Do orzeczenia o śmierci pnia mózgu konieczne jest wykonanie badań:
a. EEG
b. angiografii naczyń mózgowych
c. tomografii komputerowej głowy
d. jedno z wymieniowych
16. Który z wymienionych czynników nie prowadzi do ostrej niewydolności nerek w mechanizmie przednerkowym:
a. masywne krwawienie z przewodu pokarmowego
b. zażywanie dużych dawek niesteroidowych leków przeciwzapalnych
c. zawał serca z ostrą niewydolnością lewej komory
d. przedłużające się, obfite biegunki.
17. Która z wymienionych przyczyn ostrej niewydolności nerek wiąże się z największym ryzykiem kwasicy i ciężkiej hiperkaliemii:
a. uszkodzenie nerek przez aminoglikozydy
b. uszkodzenie nerek przez niesteroidowe leki przeciwzapalne
c. obfite długotrwałe wymioty
d. rabdomioliza
18. Które z wymienionych leków nie znajdują zastosowania w objawowym leczeniu hiperkaliemii:
a. Beta- agoniści (np. salbutamol)
b. Beta- blokery (np. propranolol)
c. Wodorowęglan wapnia
d. Insulina
19.Które stwierdzenie dotyczące leczenia ostrej niewydolności nerek jest prawdziwe:
a. każda ostra niewydolność nerek wymaga leczenia dializami
b. większość przypadków tzw. nefropatii po kontraście wymaga leczenia dializami
c. większość przypadków ostrej niewydolności nerek w przebiegu sepsy wymaga leczenia nerkozastępczego
d. dializować należy wszystkich pacjentów z ONN i poziomem potasu przekraczającym 6,0 mmol/L
20.Termin „oliguria” oznacza:
a. zmniejszenie objętości moczu poniżej 1000 ml/dobę
b. zmniejszenie objętości moczu poniżej 20 ml/godzinę
c. zmniejszenie objętości moczu poniżej 100 ml/dobę
d. bezmocz
21.W technikach pozaustrojowego oczyszczania krwi termin „predylucja” oznacza:
a. podawanie płynu substytucyjnego przed filtrem
b. podawanie płynu substytucyjnego poza filtrem
c. odwadnianie pacjenta w trakcie zabiegu
d. uzupełnianie utraconej objętości osocza (nawadnianie) podczas zabiegu
22. Ryzyko związane ze stosowaniem cytrynianu w antykoagulacji podczas hemofiltracji wiąże się przede wszystkim z rozwojem:
a. hipernatriemii
b. hiperkaliemii
c. hipokalcemii
d. hipochloremii
23.Co to jest plazmafereza:
a. selektywne usuwanie patogennych immunoglobulin z osocza pacjentów z chorobami autoimmunologicznymi
b. usuwanie osocza w całości i uzupełnienie łożyska osoczem świeżo mrożonym
c. usuwanie toksyn mocznicowych rozpuszczonych w osoczu
d. selektywne usuwanie toksyn mocznicowych związanych z albuminą
24. Przepływ krwi przez dializator w „standardowej” przerywanej hemodializie waha się w przedziale:
a. 25 - 50 ml/min.
b. 50 - 100 ml./min.
c. 150 - 300 ml/min.
d. powyżej 450 ml/min.
25. Który z poniższych parametrów jest najważniejszym wskazaniem do dializy u chorego z ostrą niewydolnością nerek w anurii:
a. mocznik 33 mmol/L
b. pH 7,15
c. kreatynina 390 μmol/L
d. potas 7,2 mmol/L
Przestrzeń wodna śródnaczyniowa jest składową:
a. przestrzeni śródmiąższowej
b. przestrzeni transcellularnej
c. przestrzeni śródkomórkowej
d. przestrzeni pozakomórkowej
Osmolarność to:
aktywność osmotyczna w jednostce roztworu
aktywność osmotyczna w jednostce rozpuszczalnika
suma aktywności osmotycznych poszczególnych substancji rozpuszczonych w roztworze
różnica aktywności osmotycznej pomiędzy dwoma przedziałami płynowymi
Głównym kationem płynu pozakomórkowego jest:
potas
magnez
sód
wodór
W bilansie wodnym pojęcie „perspiratio insensibilis” oznacza:
pozyskanie wody z pokarmami stałymi
utratę wody przez płuca i skórę
całkowitą utratę wody przez chorego
pozyskanie wody drogą procesów metabolicznych w organizmie
Z odwodnieniem hipotonicznym mamy do czynienia u chorego wtedy gdy:
utrata wody jest większa niż utrata elektrolitów
utrata wody jest mniejsza niż utrata elektrolitów
utrata wody jest taka sama jak utrata elektrolitów
utrata wody i elektrolitów jest mniejsza niż zdolność organizmu do mobilizacji wody z przestrzeni śródkomórkowej
Z przewodnieniem hipertonicznym mamy do czynienia u chorego wtedy gdy:
nadmiar wody jest większy niż nadmiar elektrolitów
nadmiar wody jest mniejszy niż nadmiar elektrolitów
nadmiar wody jest taki sam jak nadmiar elektrolitów
nadmiar wody i elektrolitów jest mniejszy niż zdolność organizmu do adaptacji poprzez modyfikowanie działania osi renina-angiotensyna-aldosteron
W przebiegu hiponatremii nie wolno zbyt szybko uzupełniać poziomu sodu ponieważ grozi to wystąpieniem powikłań w postaci:
wiotkiego porażenia czterokończynowego
zaburzeń świadomości
zaburzeń oddychania
wszystkich powyższych
W trakcie leczenia hipokalemii dawka godzinowa potasu nie powinna przekraczać:
10 mEq
20 mEq
30 mEq
40 mEq
Objawy Chwosta i Trousseau są charakterystyczne dla:
hiperkalemii
hiperkalcemii
hipokalemii
hipokalcemii
W przypadku gorączki do podstawowego zapotrzebowania płynowego chorego należy dodać:
250 ml na każdy oC powyżej 37
500 ml na każdy oC powyżej 37
750 ml na każdy oC powyżej 37
d. 1000 ml na każdy oC powyżej 37
Wysokie przetoki przewodu pokarmowego bogate w żółć i sok trzustkowy najczęściej przebiegają z:
zasadowicą i hiperkalemią
kwasicą i hiponatremią
kwasicą i hiernatremią
zasadowicą i hiperkalcemią
Kwasica mleczanowa jest typem kwasicy:
metabolicznej z powiększeniem luki anionowej
metabolicznej ze zmniejszeniem luki anionowej
oddechowej
mieszanej
Oddech Kusmaula jest charakterystycznym objawem klinicznym dla:
kwasicy oddechowej
zasadowicy oddechowej
kwasicy metabolicznej
zasadowicy metabolicznej
W badaniu gazometrycznym krwi tętniczej norma dla pCO2 wynosi:
25-35 mm Hg
30-50 mm Hg
35-45 mm Hg
45-55 mm Hg
Wg Marino (2001) śmiertelność chorych koreluje z poziomem mleczanów w surowic krwi i dla stężenia powyżej 10 mmol/l wynosi:
Do 20 %
20-40%
40-60%
95%
Kluczowym elementem patofizjologii każdej postaci wstrząsu jest:
a bladość skóry
b. spadek przepływu krwi przez tkanki
c. utrata świadomości
d. zmniejszenie pojemności minutowej serca
Brak centralizacji krążenia jest charakterystyczny dla wstrząsu:
septycznego
kardiogennego
hipowolemicznego
krwotocznego
Zmniejszenie rzutu serca jest typowym objawem wstrząsu:
a. anafilaktycznego
b. septycznego
c. neurogennego
d. kardiogennego
W leczeniu obrzęku płuc nie stosuje się:
a. Dopaminy
b. Nitrogliceryny
c. Beta-blokerów
d. Furosemidu
Kontrapulsację wewnątrzaortalną stosuje się w przypadku wstrząsu:
a. septycznego
b. kardiogennego
c. anafilaktycznego
d. krwotocznego
Najczęstszą przyczyną wstrząsu kardiogennego jest:
a. migotanie przedsionków
b. zawał serca
c. przedawkowanie beta-blokerów
d. leczenie diuretykami
Choremu z obrzękiem płuc należy w pierwszej kolejności podać:
a. tlen
b. Aspirynę
c. Morfinę
d. Digoksynę
Ośrodkowe ciśnienie żylne pozwala na ocenę:
a. stanu nawodnienia chorego
b. wydolności lewej komory serca
c. rzutu serca
d. skuteczności leczenia dopaminą
49.Cewnikowanie tętnicy płucnej umożliwia ocenę:
a. stanu nawodnienia chorego
b. ciśnienia napełniania lewej komory
c. skuteczności przetaczania krwinek czerwonych
d. wskazań do przetoczenia osocza
50.Choremu ze wstrząsem krwotocznym należy przetoczyć:
a. koncentrat krwinek czerwonych
b. świeżo mrożone osocze
c. koncentrat krwinek płytkowych
d. wszystkie powyższe razem
51.Najczęstszym powikłaniem żywienia dojelitowego jest:
a. biegunka
b. zatkanie cewnika
c. zaburzenia metaboliczne
d. przemieszczenie końcówki cewnika
e. zaparcia
52. Do wtórnych powikłań niedożywienia zaliczamy:
a. wzrost częstości zakażeń
b. opóźnienie gojenia ran
c. zmniejszenie masy ciała
d. zanik mm oddechowych
e. A+B
53. Prawidłowa masa ciała (lub nadwaga); spadek poziomu albumin i obniżenie odporności; zaburzenia gospodarki elektrolitowej i węglowodanowej, to cechy niedożywienia typu:
a. niedożywienie typu marasmus
b. niedożywienie typu kwashiorkor
c. niedożywienie typu mieszanego
d. a+b
e. nie można ustalić takiej zależności
54.Prezerwacja narządów ma na celu:
a. spowolnienie szybkości metabolizmu i utraty związków wysokoenergetycznych przez komórki poprzez hipotermię
b. zapobieganie obrzękowi komórkowemu poprzez stabilizację błony komórkowej
c. utrzymanie środowiska wewnątrzkomórkowego w możliwie nieodmienionym stanie
d. wszystkie prawidłowe
Parametry dawcy optymalne dla podtrzymania funkcji narządów powinny wynosić:
a. ctk skurczowe 60 mm/Hg, diureza > 60ml /godz, pO2> 60mmHg, Hb> 60g/l
b. ctk skurczowe 80 mm/Hg, diureza > 80ml /godz, pO2> 80mmHg, Hb> 80g/l
c. ctk skurczowe 100 mm/Hg, diureza > 100ml /godz, pO2> 100mmHg, Hb> 100g/l
d. ctk skurczowe 120mm/Hg, diureza > 120ml /godz, pO2> 120mmHg
Długość tchawicy noworodka urodzonego o czasie wynosi:
a. 2-3 cm
b. 4-5 cm
c. 6-7 cm
d. 8-9 cm
e. 10-11
Utrzymanie drożności dróg oddechowych jest trudniejsze niż u dorosłego z uwagi na 1) duży język 2) wysokie położenie nagłośni 3) zwężenie podgłośniowe 4) obecność migdałka gardłowego 5) niewielką objętość jamy ustnej A
a. 1.2
b. 1,2,3
c. 1,2,3,4
d. 2,3,4
e. 1,2,5
Najwęższe miejsce dróg oddechowych u noworodka to: D
a. przedsionek nosa
b. okolica nozdrzy tylnych
c. szpara głośni
d. okolica chrząstki pierścieniowatej
e. okolica błony pierścienno-tarczowej
Przeszczep ksenogeniczny (heterogeniczny) to przeszczep:D
a. w obrębie tego samego organizmu
b. między osobnikami genetycznie jednakowymi, czyli bliźniakami jednojajowymi
c. miedzy osobnikami tego samego gatunku bez pełnej zgodności tkankowej
d. narządy pochodzą od innego gatunku (zwierząt)
Przeszczep allogeniczny ( homologiczny) to przeszczep:
a. w obrębie tego samego organizmu
b. między osobnikami tego samego gatunku jednakowymi genetycznie
c. miedzy osobnikami tego samego gatunku różnymi genetycznie
d. narządy pochodzą od innego gatunku ( zwierząt )
61.Prawdziwe jest zdanie: C
a. transplantacja z ciał żywych nie prowadzi do naruszalności integralności osobowości dawcy
b. zasada wartościowania ryzyka dawcy i biorcy przeszczepu
c. żadnych organów dla celów transplantacji nie można pobrać z ciał osoby żyjącej
d. narządy niezbędne dla życia mogą być ofiarowane drugiej osobie, tylko przy świadomej zgodzie dawcy
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|