6266


METODY RESOCJALIZACJI WG GÓRSKIEGO
walory osobiste- umiejętności, zdolności, talenty -oddziaływanie bepośrenie
sytuacje społeczne - układy między jednostkami a innymi ludźmi, -pośrednie
grupy formalne i nieformalne - do których przynależy lub chciałby przynależeć nielat
elementy kultury - jej wytwory i wzory

- METODA WPŁYWU OSOBISTEGO

stosunek wychowawczy - bezpośrednie interakcje między wychowawcą a wychowankiem w sytuacjach wychowawczych, gdy obaj wykazują chęć interakcji

1. o charakterze zewnętrznym-kontakt z wychowawcą sposobem na unikanie kar lub zdobycie ubocznych nagród, kontakt formalny, ograniczony do koniecznego);

2. o charakterze wewnętrznym - zachowanie wychowawcy ma wartość nagradzającą dla podopiecznego, zależy mu na aprobacie i udzielonych radach, z własnej woli i inicjatywy spędza czas z wychowawcą.

*skutecznie może posłużyć nią się tylko ten wychowawca, którego łączy z wychowankiem stosunek wewnętrzny

A)przykład własny - odwzorowanie przez wychowanka postępowania wychowawcy -naśladowanie, zasady:

- jego zachowania będą aprobowane przez społeczność, z którą identyfikuje się nielat

-dostarcza wzorów do zdobywania wartości, które ceni nielat - każde naśladowanie musi przynosić nagrodę w postaci osiągnięcia wartości, w celu których zdobycia zachowanie ma miejsce

- jest osoba znaczącą wewnętrznie, ma szacunek i autorytet

- zaczynać od spraw i sytuacji bliskich wychowankowi i stopniowo przechodzić do wartości, na których zależy wychowawcy

B)doradzanie wychowawcze

*udzielanie rad wychowankowi, który tego potrzebuje

*wychowawca wyjaśnia następstwo zachowań, informuje w jaki sposób wychowanek powinien postępować, dostarcza mu wzorów do zmiany. Niezbędny autorytet.

można zastosować gdy:

- przypadkowo znajdzie się w sytuacji wymagającej doradzenia

- gdy wychowawca zorganizuje takie warunki, w których dotychczasowe, negatywne wychowawczo postępowanie podopiecznego nie będzie przynosiło mu oczekiwanych nagród.

- uświadomienie wychowankowi niedociągnięć w jego zachowaniu, aby chciał je polepszyć

*obecnie teoria poradnictwa!!! - nie powinno się krytykować osób, które przychodzą z problemami. Porada nie jest wskazaniem rozwiązania, pomoc aby osoba sama ustaliła, jak chce rozwiązać problem

C)przekonywanie

- wymaga odwołania się do ważnych potrzeb, zainteresowań i problemów wychowanka, ze wskazaniem sposobu ich rozwiązania

- trzeba wywołać konflikt przekonań oraz spowodować rozwiązanie tego konfliktu zgodnie z oczekiwaniami

Działania dwufazowe: neutralizacja wartości negatywnych; ukształtowanie pozytywnego nastawienia wychowanka wobec ważnych kwestii.

Rodzaje argumentacji:
Racjonalna - odwołuje się do intelektu, stosowana wobec osób nieuprzedzonych;

Emocjonalna - odwołuje się do uczuć, najsilniej wpływa na osoby uprzedzone i negatywnie nastawione do wartości im wpajanych;

Jednostronna - argumenty “za” jakimś poglądem, osoby nastawione przychylnie;

Dwustronna - argumenty “za” i “przeciw”, osoby lepiej wykształcone i negatywnie nastawione.

ODDZIAŁYWANIE SYTUACYJNE

*wprowadzanie zmian tak, aby wpływ sytuacji na wychowanka był zgodny z życzeniami wychowawcy

*utrzymywanie elementów sytuacji, które wywierają oczekiwany wpływ na wychowanka

*organizowanie odpowiednich nowych sytuacji w zależności od potrzeb

A)metoda organizowania doświadczeń uczących

*stwarzanie takich sytuacji, w których pożądane zachowania wywołują naturalne następstwa dodatnie a zachowania niepożądane naturalne następstwa ujemne. Źródłem kar i nagród jest sytuacja

*następstwa karzące lub nagradzające mogą pochodzić tylko ze środowiska społecznego wychowanka w postaci reakcji jego członków.

*czyny sprzeczne z zasadami piętnowane przez społeczność, a postępowanie zgodne z nimi - aprobowane

B)nagradzanie i karanie wychowawcze

*zewnętrzne dyscyplinowanie wychowanka, odpowiednie dobieranie kar i nagród

C)uświadamianie skutków zachowań

*zapowiadanie wzmocnień dodatnich pod warunkiem określonego zachowania się jednostki, lub wzmocnień negatywnych w wypadku negatywnego zachowania

*zasady:

- ukazywane konsekwencje muszą być dostępne doświadczeniu i wyobraźni wychowanka

- zaczynać od uświadamiania skutków, które odnoszą się do motywacji egoistycznych i stopniowo przechodzi do o szerszym znaczeniu społecznym

D)trening

*wielokrotne powtarzanie danych zachowań w określonych warunkach celem ich utrwalenia, kary i nagrody

*celowe stwarzanie odpowiednich warunków i sytuacji, w których powtarzałyby się te zachowania podopiecznego, które zamierzamy utrwalić

-> autogenny-nabywanie umiejętności kontrolowania własnych uczuć, które mają wpływ na zachowanie.

-> interpersonalny(międzyosobniczy)- służy kształtowaniu stosunków międzyjednostkowych

- psychodrama - konstruktywne wyrażanie własnych emocji przez jednostkę

- socjodrama - kształtowanie społecznych zachowań grupy,

SOCJOTECHNIKI - grupa jako środek resocjalizacji-

A) samorządność - zasada postulująca doprowadzenie wychowanka do samodzielnego i świadomego kierowania swoim postępowaniem i do samodyscypliny

*planowanie działalności grupy(wspólne ustalanie celów)

*organizowanie działalności grupy(podział na zespoły i wyznaczenie zadań)

*kierowanie działalnością grupy(koordynacja indywidualnych poczynań jednostek)

*przestrzeganie przez grupę zasad warunkujących jej działalność

*kontrola i oceniania działalności poszczególnych członków grupy

B)kształtowanie celów, norm i struktury grupy

a)kształtowanie celów:

- przez przyjęcie celów grupy i stopniowe przekształcanie ich destrukcyjnych sposobów realizacji,
-przyjęcie celów, które nie są sprzeczne z celami wychowawcy

- przez nadawanie celom konstruktywnym atrakcyjnej formy, które jednocześnie są sprzeczne z jej celami destruktywnymi
- przez uzależnienie możliwości osiągania celów grupy od przyjęcia przez nią celów wychowawcy

b)kształtowanie norm

- uświadamianie członkom grupy norm - ich przestrzeganie warunkuje osiąganie pożądanych przez grupę celów

- organizowanie sytuacji sprzyjających zmianie istniejących i wprowadzaniu nowych norm
- demokratyczne powoływanie organów egzekujących przestrzeganie określonych norm

c)kształtowanie struktury grupy

- pozycja jednostki w grupie zależy od tego, na ile zgodnie z oczekiwaniami i normami grupy postępuje

- im wyższa pozycja członka grupy, tym większy wywiera ona wpływ na cele, normy i życie grupy

- przydzielenie wychowankom zadań o różnym znaczeniu dla życia grupy - np. dla jednostek konstruktywnych zadania o większym znaczeniu

- zmiana udziału jednostki w życiu grupy - nadawanie i pozbawianie członków grupy określonych funkcji

C)podnoszenie spoistości i prestiżu grupy

- grupy spoiste silniej wpływają na swoich członków - aktywją zdolności i podwyższają poziom produktywności, gwarantują trwałość grupy

- grupa jest spoista, gdy jej atrakcyjność dla członków jest wysoka i odwrotnie.

a)tworzenie grup elitarnych - im bardziej elitarna tym lepiej

b)zmiana cech grupy - by w większym stopniu mogła zaspokajać potrzeby jej członków. Potrzebna aprobata grupy. Tak rozdzielać zadania grupowe, aby ich wykonanie było dostosowane do możliwości każdej jednostki.

Kulturotechniki -wzory zachowań (nauka, praca, rekreacja) i wytwory (szkoła, zakład pracy, instytucje rekr.)

wykorzystuje się elementy dóbr kultury. Efektywność metod zależy od osobowości wychowanka, uprzednich wpływów społecznych, od sprawności metodycznej, a wiec kwalifikacji kadry, umiejętności wychowawców oraz od klimatu w instytucji resocjalizacyjnej.

1. K. aktywności szkolnej - rozbudzanie zainteresowań nauką szkolną, indywidualizacja, stopniowanie trudności , ocena powinna zachęcać do działań

* uczenie się przez utrwalanie

* uczenie się przez przeżywanie i odkrywanie

* uczenie się przez praktykę
2. Kulturotechnika aktywności pracowniczej

* praca zawodowa (aktywność związana z rola społeczną pracownika, a więc z uczestnictwem w określonym systemie społecznym, którym jest zakład pracy)

* praca społecznie użyteczna (wykonanie czegoś, co jest potrzebne samym wychowankom np. boisko lub wykonanie czegoś co jest potrzebne osobom spoza grupy skupiającej wychowanków np. droga do szpitala) - nie można podejmować w skutek, mniej lub bardziej jawnego przymusu ze strony kierownictwa.

* praca porządkowo-gospodarcza (np. pomoc w kuchni - ograniczenie się tylko do nich jest nieuzasadnione i prowadzi do ogromnego zubożenia oddziaływań resocjalizacyjnych)

3. Kulturotechnika aktywności rekreacyjnej

* sport i turystyka (zajęcia sportowe- charakter terapeutyczny- rozładowują napięcie, wzmacniają mechanizm kontroli wewnętrznej, sukcesy indywidualne- sukcesy zespołu; turystyka - integracja grupy)

* rekreacja wypoczynkowo-rozrywkowa

* zajęcia kulturalno-oświatowe

- możliwość wyboru zajęć rekreacyjnych przez wychowanków i dobrowolność uczestnictwa

4. wzory kulturowe

a)osobowe - reprezentowane przez rzeczywiste lub fikcyjne postacie z życia, filmu, literatury, które posiadają cechy do wykształcenia w wychowanku. Postać musi być wewnętrznie znacząca.

b)społeczne - cechy reprezentowane przez zbiorowości ludzi

c)aktywności - wzory życia rodzinnego, miłości, przyjaźni, zabawy, odpoczynku, stosunek człowieka do grożących mu niebezpieczeństw, wzory wyrażające postawę wobec ludzi w ogóle, itp.

STREETWORKING

GRUPY DOCELOWE:

młodzież (unikająca „tradycyjnych form pracy z dorosłymi”), osoby świadczące usługi seksualne „Dzieci ulicy”, bezdomni, (młodzi uciekinierzy), narkomani, żebracy

PARTYWORKING

(bezpieczniejszego seksu, STI (choroby weneryczne), narkotyków)

The milieu therapy Terapia otoczeniem/ środowiskiem społecznym

Niedostosowanie wynikiem wadliwie funkcjonującego środowiska potrzeb jednostki

Interwencja pedagogiczna: manipulowanie elementami środowiska, sterowanie procesami, uzdatnianie zasobów

1. To takie organizowanie środowiska( zasobów materialnych, ludzkich), aby służyło realizacji celów terapeutycznych (resocjalizacyjnym i rozwojowym). [animacja społeczna, praca socjalna, empowerment itd.]

2. Organizacja otoczenia polegającej na postawieniu wychowanka w sytuacji „totalnego naporu" pozytywnych oddziaływań, wywołujący kryzys wewnętrzny. [psychoanaliza, psychoterapia, socjoterapia, antropotechniki].

HISTORIA

  1. Organizacja placówek, systemów wychowawczych w celu rozwinięcia umiejętności życiowych i prospołecznych u „moralnie zaniedbanych”,

2. Komuny terapeutyczne, które poprzez oddziaływanie empatią budują w jednostce poczucie autonomii.

EFEKTY

Interwencja psychopedagogiczna realizująca cele terapeutyczne w oparciu o interakcję z DOROSŁYM.

ZASADY organizacji sytuacji wychowawczej (1)

ADRESACI

„JA jestem OK-TY jesteś OK” Założenia Augusta Aichhorna:

celem wychowania powinno być skompensowanie wielkiego niedosytu miłości poprzez przyjacielską postawę, zapewnianie równowagi psychicznej, organizowanie dużej ilości zabaw i częste rozmowy;

istotą procesu resocjalizacji jest możliwość przeżycia kryzysu emocjonalnego.

Założenia Antoniego Makarenko:

terapia metodą „wstrząsową”; „totalnego nacisk” na uspołecznienie wychowanka.

Kara pozbawienia wolności w systemie dozoru elektronicznego

Zgodnie z art. 2. Ustawy z dnia 7 września 2007 r. o wykonywaniu kary pozbawienia wolności poza zakładem karnym w systemie dozoru elektronicznego:

System dozoru elektronicznego (SDE) jest jednym z systemów wykonywania kary pozbawienia wolności, polegającym na kontrolowaniu zachowania skazanego przebywającego poza zakładem karnym przy użyciu aparatury monitorującej -Elektroniczna bransoletka i nadajnik

1. Służące do ciągłej sygnalizacji [ tzw. systemy aktywne]

składają się z nadajnika, odbiornika podłączonego do telefonu oraz komputera przyjmującego sygnały z odbiornika. Odbiornik montowany jest na stałe w mieszkaniu skazanego. W systemie komputerowym programowane są przedziały czasu, w jakich monitorowany powinien przebywać w zasięgu odbiornika. System komputerowy sprawdza, czy monitorowany powinien w określonym czasie przebywać w mieszkaniu i w razie naruszenia ustalonych zasad odnotowuje samowolne oddalenie się monitorowanego

2. Systemy programowanego kontaktu:

Komputer łączy się telefonicznie z monitorowanym. Noszona bransoleta po przyłożeniu do telefonu potwierdza tożsamość monitorowanego. Telefony (analizatory oddechu), jaki i bransolety (rejestrujące przez skórę poziom alkoholu w organizmie) wskazują na ewentualny stan nietrzeźwości skazanego.

Dla kogo dozór elektroniczny:

Dla osób, których kara pozbawienia wolności nie przekracza 6 miesięcy

Skazany musi wrazić zgodę i posiadać określone miejsce stałego pobytu

Osoby pełnoletnie wspólnie zamieszkujące musza wyrazić na to zgodę !

Jeżeli jest to wystarczające do osiągnięcia celów kary

Podczas, gdy szczególne względy bezpieczeństwa i stopień demoralizacji, a także inne szczególne okoliczności nie przemawiają za potrzebą osadzenia skazanego w zakładzie karnym

Warunki mieszkaniowe skazanego umożliwiają funkcjonowanie SDE

Obowiązki skazanego w czasie odbywania kary w systemie dozoru elektronicznego

Uiszczenie w określonym terminie równowartości kosztów postępowania wykonawczego związanych z wykonywaniem kary pozbawienia wolności w SDE

Organ decyzyjny- Sąd penitencjarny, który orzeka:

Pomysł zrodził się USA w 1964 r. W Polsce

Od wrzesnia 2009 r 1098 skazanych zostało do tej pory objętych systemem dozoru elektronicznego.

319 osób zakończyło już odbywanie kary.

Aktualnie dozór jest stosowany wobec 779 osób, ma być do 7,5 tys. skazanych.

Argumenty Za stosowaniem systemu

Argumenty Przeciw systemowi

SPRAWIEDLIWOŚĆ NAPRAWCZA - mediacja

Kręgi naprawcze skoncentrowane są na konflikcie między ludźmi, polegają na stworzeniu serii spotkań, które oferowane są osobom zaangażowanym w konflikt bezpośrednio, pośrednio. Kręgi naprawcze odkrywają leżące u podstaw konfliktu potrzeby, problemy, które ten konflikt zapoczątkowały. Wspierają rozwiązania służące zaspokojeniu potrzeb uczestników oraz umocnieniu ich społeczności lokalnej. Dają one osobom możliwość doświadczenia w życiu jak i w praktyce nie używania przemocy.

Sprawiedliwość naprawcza - to „filozofia”, która zastępuje zemstę na sprawcach - naprawą, przebaczeniem i łaską, pojednaniem. Można powiedzieć, że jest to proces, w którym uczestnicy, korzystając z szansy, jaka przed nimi stoi, biorą na siebie ryzyko samodzielnego rozwiązania problemów wynikających z przestępstwa, zmierzając do zadośćuczynienia i przebaczenia.

System sprawiedliwości naprawczej jest nastawiony przede wszystkim na pokrzywdzonego

- na naprawienie szkód, jakie poniósł w wyniku przestępstwa-materialne, moralne, psychiczne. Ma też możliwość zobaczenia sprawcy, porozmawiania z nim, a nawet przebaczenia.

Istniejący już model sprawiedliwości naprawczej oparty np. na mediacji daje możliwość innego spojrzenia na wymiar sprawiedliwości, pomóc w rozwiązaniu wielu spraw sądowych z korzyścią dla pokrzywdzonego jak i dla sprawcy, a także z pożytkiem dla społeczności lokalnej.

Sprawiedliwość naprawcza w porównaniu z retrybutywną.
Sprawiedliwość naprawcza w zakresie polityki karnej oferuje alternatywne wobec retrybucji sposoby rozwiązania kryzysu wywołanego przestępstwem. Jej idee koncentrują się wokół takich pojęć jak „relacje międzyludzkie”, „pojednanie” , „naprawienie wyrządzonej szkody”.

Sprawiedliwość naprawcza promowana jest jako model mający wyeliminować karę retrybutywną. Zapomina się jednak, że człowiek może, ale nie musi chcieć ani się poprawić, ani pojednać, ani dobrowolnie naprawić wyrządzonej szkody.

Retrybutywna racjonalizacja kary ukierunkowuje ją na odpłacenie przestępcy „równym za równe”. Sprawcy powinno oddać się to, co mu się słusznie należy, proporcjonalnie do popełnionego czynu. Kara jest adekwatna do wagi przestępstwa.

Mediacja -Forma sprawiedliwości naprawczej funkcjonująca w polskim prawie od 1 września 1997 roku. Postępowanie mediacyjne w sprawach karnych reguluje ustawa z 13 czerwca 2003 roku

Zasady mediacji: akceptowalność, Neutralność, Bezstronność, Poufność

Rola mediatora - informuje strony o przebiegu mediacji i wyjaśnia stronom wszystkie niejasności dotyczące kolejnych spotkań, dba o dobrą atmosferę i pomaga stronom ustalić wspólne reguły postępowania podczas rozmów, stara się zrozumieć konflikt i rzeczywiste interesy uczestników sporu. Jest dla stron i działa dla ich dobra czuwa nad całym procesem komunikacji

W jakich sprawach może być stosowana mediacja?

W postępowaniu cywilnym W sprawach karnych, rodzinnych i gospodarczych

Etapy postępowania mediacyjnego w sprawach karnych

Po otrzymaniu zlecenia z Sądu lub Prokuratury mediator:

nawiązuje kontakt z pokrzywdzonym i podejrzanym (oskarżonym) ustalając termin spotkania, przeprowadza z podejrzanym (oskarżonym) i pokrzywdzonym spotkania indywidualne informując o istocie i zasadach postępowania, przeprowadza postępowanie mediacyjne z udziałem obu stron, pomaga w sformułowaniu treści ugody pomiędzy pokrzywdzonym a podejrzanym (oskarżonym)

Liczba spotkań

Korzyści dla ofiary

ugoda zawarta w postępowaniu mediacyjnym stwarza realną szansę na szybką i dobrowolną naprawę wyrządzonej szkody

utrzymanie poprawnych relacji między stronami, zwłaszcza w sytuacji bliskich relacji między sprawcą a pokrzywdzonym, np. rodzinnych czy wywołanych bliskością miejsca zamieszkania lub pracy

Korzyści dla sprawcy w sprawach z oskarżenia prywatnego w razie pojednania stron postępowanie umarza się lub łagodzi karę

ZADANIA MEDIATORA RÓWNIEŚNICZEGO (Moore, 1996)

- Celem mediacji jest wypracowanie takiego rozwiązania, w którym mamy do czynienia z dwoma zwycięzcami. - Mediacja powinna się kończyć kontraktem, pisemnym porozumieniem, który ma zawierać przeprosiny za nieprzyjazne zachowanie, ofertę rekompensaty strat oraz wyrządzonych szkód i krzywd.

- Mediacje szkolne uczą odpowiedzialności. Mediacja to dobra metoda porozumiewania się bez przemocy jako alternatywnej metody wychowawczej

- dla ucznia pokrzywdzonego mediacja oznacza, że: jest podmiotem konfliktu,

- ma szansę uniknąć kary, stygmatyzacji, powrócić do normalnego życia

- mediacja- nauka radzenia sobie w codziennych sytuacjach konfliktowych, zwiększa świadomość uczniów w kwestii możliwości współtworzenia pokoju społecznego, szacunku dla każdego człowieka

PROGRAMY PROFILAKTYCZNE W ŚRODOWISKU OTWARTYM Odlot

Cele programu

-Rozwijanie umiejętności interpersonalnych, umiejętność mówienia - NIE.

-Uczenie świadomego decydowania o sobie i ponoszenia konsekwencji własnych decyzji.

-Promocja zdrowego stylu życia

Programy rówieśnicze - droga do młodzieży poprzez młodzież

U jej podstaw leży potwierdzone badaniami zjawisko silnego wpływu rówieśników na młodych ludzi w okresie dorastania . Programy rówieśnicze wykorzystujące silny wpływ grupy rówieśniczej są nie tylko skuteczne i atrakcyjne dla młodych ludzi ale także wspierają i podnoszą poziom działań dydaktycznych szkoły.

Atrakcyjny rówieśnik lub nieco starszy kolega ma znaczna siłę oddziaływania:

- stanowi pozytywnych wzorzec ( do modelowania zachowań)

- może negować destrukcyjne normy grupowe

- może osłabiać błędne przekonania normatywne (jest dowodem, wszyscy np. piją i akceptują picie)

Często wzmacnia się pozytywnych liderów proponując im treningi umiejętności społecznych co zapewnia im wsparcie i zwiększa ich skuteczność oddziaływania. W programach tych wykorzystuje się fakt, że młodzież w okresie dorastania często zwraca się ze swoimi problemami do rówieśników a nie do osób dorosłych

pozytywni liderzy młodzieżowi pełnią różnorodne role:

Indywidualnych doradców i słuchaczy

Łączników z programami profesjonalnymi,

Liderów szkolnych programów zwiększających samoświadomość uczniów i poprawiających klimat szkoły

Wzorców ról dla uczniów z problemami

Organizatorów różnorodnych działań edukacyjnych

Rodzaje programów dla liderów młodzieżowych:

„Podaj dłoń”, „Nasze spotkania” - celem jest wytrenowanie ważnych umiejętności interpersonalnych:

-otwartości i zaufanie,

-umiejętności wyrażania myśli i uczuć,

-akceptacja i rozumienie siebie i innych

-umiejętność rozwiązywania konfliktów

- radzenie sobie w sytuacjach trudnych,

- pomaganie innym,

„Program rówieśniczego doradztwa” - celem jest wyłonienie młodzieży i nauczycieli cieszących się zaufaniem uczniów a następnie przygotowanie ich do pełnienie roli „doradców” w środowisku szkolnym.

„Program aktywizacji samorządów uczniowskich” - celem jest edukacja młodzieży pełniącej różnorodne funkcje w samorządach szkolnych oraz ich opiekunów (nauczycieli). Edukacja ukierunkowana jest na rozwijanie umiejętności współdziałania z dorosłymi oraz podnoszenie odpowiedzialności za współdziałanie zdrowego środowiska wychowawczego w szkole.

„Śnieżna kula” - celem nadrzędnym jest stworzenie w lokalnej społeczności stałego sytemu wsparcia dla młodzieży oraz dorosłych, który umożliwiłby profilaktykę środowiskową i promowałby zdrowy styl życia, ze szczególnym naciskiem na zaangażowanie młodzieży.

PROGARMY PENITENCJARNE REALIZOWANE W POLSCE

Przyczyny deficytów wychowawczych:
- nieprawidłowa socjalizacja, brak wzorców do naśladowania, zaburzona samoocena, angażowanie się w patologiczne związki interpersonalne.

Deficyty wychowawcze jako przedmiot oddziaływań resocjalizacyjnych
-brak asertywności, brak kultury osobistej, wulgarność językowa, agresywność, brak poczucia obowiązku wobec rodzinny i innych, pogarda dla pracy, brak przygotowania do życia małżeńskiego, brak szacunku dla starszych, brak celów życiowych,

Poprzez programy resocjalizacyjne (reedukujące) osadzeni mogą:
-zdobyć wiedzę o interakcjach międzyludzkich,
-nauczyć się konstruktywnie rozwiązywać problemy,
-nauczyć się wyjaśniać i przewidywać zachowania ludzi,
-stosować odpowiednie umiejętności społeczne do danej sytuacji,
-aktywizacja zawodowa skazanych-

Podział programów realizowanych w polskich zakładach karnych:
1) Oddziaływania redukujące deficyty wychowawcze:
-programy z zakresu kształcenia umiejętności społecznych i wychowawczych, Pokochaj siebie, ulecz swoje życie
-wypełnianie i wzmacnianie ról rodzicielskich, np.: „Mój tata i ja”
-wypełnianie ról społecznych poprzez pracę z osobami niepełnosprawnymi, Bona
-wzmacnianie ról społecznych poprzez opiekę nad zwierzętami i pielęgnację roślin, np.: „Ogrody za murem”,
-programy aktywizacji zawodowej, Klub pracy- kurs aktywnego poszukiwania pracy
-programy przygotowujące do życia na wolności, Uniwersytet Więzienny- droga do wolności
2) oddziaływania psychokorekcyjne:
-programy z zakresu profilaktyki agresji, np. „Herkules”,
-programy profilaktyki zachowań autoagresywnych w zakładach karnych, np: „Feniks”- program readaptacji osób zagrożonych zachowaniami suicydalnymi,
-programy z zakresu profilaktyki przemocy w rodzinie, np: „Bo zupa był za słona- program przeznaczony dla sprawców przestępstw przeciwko rodzinie”,
-programy z zakresu profilaktyki uzależnień, np.: „Atlantis”
-programy terapii sprawców przestępstw seksualnych,
-programy z zakresu profilaktyki i edukacji zdrowia, np: „Program kursów pierwszej pomocy przedmedycznej”,
-programy psychokorekcyjne,
3) oddziaływania edukacyjne przez kulturę:
programy edukacji kulturalno- oświatowej, np.: „Nauka języka angielskiego”,
programy aktywizacji kulturowej, np.: „Krajobrazy wschodniego pogranicza”,
programy rozwijania twórczości własnej skazanych, np.: „Plastuś 2007”, „Galeria u rzeźnika”
programy z zakresu kultury fizycznej i sportu, np.: „Przez sport do wolności”.

Program penitencjarny jest skuteczny wtedy, gdy uwzględnia:
-stopień ryzyka powrotu do przestępstwa,
-indywidualne czynniki kryminogenne oraz wynikające z nich potrzeby resocjalizacyjne,
-dostosowanie programu do możliwości skazanych,
-swoboda działania personelu więziennego,
-integralność programu.

Przez sport do wolności

Cel główny: przygotowanie podopiecznych do pełnienia ról społecznych oraz wywoływanie trwałych zmian w ich osobowości, w postawach i zachowaniu

Cele szczegółowe

-zapewnienie aktywnego spędzania czasu wolnego,

Metody i techniki oddziaływań

  1. wiedza: zdobycie podstawowych wiadomości o budowie układu mięśniowego człowieka, o wynikach i osiągnięciach polskich sportowców, oraz zasadach gier zespołowych;

  2. umiejętności: umiejętności współpracy w grupie, rozładowania napięć fizycznych i psychicznych

  3. postawy: wczuwanie się w stany psychiczne innych osób

PROGRAM PROFILAKTYCZNY STARSZY BRAT - STARSZA SIOSTRA

Pomoc młodemu człowiekowi w przyswojeniu dobrych nawyków, które umożliwiają mu prowadzenie zdrowego i produktywnego życia: chęć do nauki, pozytywne postrzeganie samego siebie i przyszłości; pozytywne wartości takie jak troskliwość, sprawiedliwość społeczna, uczciwość i odpowiedzialność; kompetencje społeczne: zawieranie przyjaźni, planowanie, podejmowanie decyzji oraz przeciwstawianie się zachowaniom negatywnym.

Program ma na celu dobro dziecka, respektując wolę jego rodziców, uczestnicy programu:

dziecko; rodzina dziecka; wolontariusz; osoba kierująca przypadkiem.

projekt obejmuje następujące kategorie dzieci:

starszy brat, starsza siostra: przyjaciel, współtowarzysz, obrońca, pomaga w nauce, rozwija zainteresowania, odwiedza ciekawe miejsca, uczy współpracy i komunikacji, propaguje zdrowy styl życia

0x01 graphic
0x01 graphic


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
6266
6266
6266
6266
6266
6266
6266

więcej podobnych podstron