Lis pospolity
Wymiary
długość ciała z głową, bez ogona 50-90 cm
długość ogona 33-36 cm
masa ciała 2,2-11 kg
Jest zwierzęciem monogastrycznym z żołądkiem jednokomorowym złożonym
Uzębienie jest przystosowane do cięcia i miażdżenia pokarmu.
Siekacze są spłaszczone, kły ostre a trzonowce mają ostre, tnące brzegi.
Tylny przedtrzonowiec w szczęce górnej i pierwszy trzonowiec w żuchwie to tak zwane nożyce służące do miażdżenia pokarmu.
Wzór zębowy
3/3-1/1-4/4-2/3=42
Długość życia lisa na swobodzie wynosi około 10-12 lat.
Wiek do 2 lat można ocenić po starciu górnego zęba trzonowego (M') i siekaczy w żuchwie.
Ustalenie dokładnego wieku lisów jest możliwe na podstawie liczenia (pierścieni) cementu i zębiny na szlifach zębów.
Poluje w nocy,przede wszystkim o świcie.
Stosuje różne metody w zależności od zdobyczy-gryzonie atakuje podkradając się,a króliki z zasadzki.
Potrafi dokładnie rozgrzebywać teren w poszukiwaniu dżdżownic.
Lis pospolity jest zwierzęciem niezwykle sprawnym ruchowo.
biega z prędkością do 48km/h
skacze na 2 m wzwyż
dzięki wyczulonemu słuchowi lokalizuje dzwięki o częstotliwościach 65 000Hz
ma dobre mechanizmy termoregulacyjne,
bez problemu wytrzymuje temperatury
od -40 do 30ºC
Wydzielina zapachowa którą znaczą swe terytorium pochodzi z gruczołów okołoodbytowych, gruczołu nadogonowego oraz z gruczołów znajdujących się pomiędzy palcami przednich kończyn
Dojrzałość płciową lisy osiągają
pod koniec 1 roku życia.
Okres godowy przypada na styczeń-luty
Ciąża trwa około 51-54 dni, w miocie najczęściej 4-6 młodych, które rodzą się wczesną wiosną ślepe i głuche, z ciemnym wełnistym futrem
Niekiedy samiec pomaga w wychowaniu przynosząc upolowane zwierzęta.
Młode odżywiają się mlekiem matki do 8 tygodnia, samodzielność osiągają po 3-5 miesiącach.
Rozród hodowlanych lisów pospolitych rozpoczyna się w styczniu i trwa do marca
Faza przedrujowa (styczeń)
Faza rujowa (styczeń/marzec)
ruja właściwa trwa 1-3 dni
Faza porujowa
Faza spokoju (polowa maja/koniec grudnia)
zdolność rozrodcza samic utrzymuje się do 7 roku życia
W chwili narodzin młode ważą od 85-125g.
Otwierają oczy po 12 dniach
Matka karmi lisięta mlekiem i nie opuszcza ich przez pierwsze dwa tygodnie
Pożywienie przynosi jej samiec.
Gdy szczeniętom wyżną się pierwsze mleczne zęby do matczynego mleka dochodzi kolejny pokarm, a mianowicie nadtrawione i zwracane przez samice mięso.
Matka wyprowadza małe na świeże powietrze dopiero, kiedy będą miały 4-5 tygodni.
Kiedy po raz pierwszy wychodzą na zewnątrz nory mają szaroniebieskie oczy i wełnistą ciemnoszarą sierść.
Zwykle lisy żyją parami z młodymi, które przyszła na świat w danym roku.
Spotyka się zarówno lisy samotne jak i niewielkie grupy złożone z 4 - 6 dorosłych osobników.
Życie społeczne zależy od pory roku, siedliska i dostępności pokarmu.
Tropy
Lis stawia łapy jedna za drugą, pozostawiając wąski trop, ułożony w jednej linii. Taki chód nazywamy sznurowaniem Każdy ślad leży w odległości 25 cm od drugiego.
W kłusie odciski przednich i tylnych łap ustawione są obok siebie, a odległość między śladami może wynosić nawet do 50 cm.
W galopie pozostawia ślady czterech kończyn w tym samym miejscu.
oddawanie moczu, kilka kropli co sto metrów i kału w widocznych miejscach to jednocześnie sygnały wzrokowe i zapachowe
Lis polarny
Posiada dobrze rozwinięty zmysł węchu, wzroku i słuchu.
Bardzo wytrzymały na zimno, aktywny przy temperaturze dochodzącej do minus 70°C.
Okres godowy trwa od lutego do kwietnia.
Ciąża trwa 49-57 dni.
Porody przypadają na maj/czerwiec.
Samica rodzi 2-12 (przeciętnie 3-5) młodych, które osiągają dojrzałość płciową w wieku 10-11 miesięcy.
długość ciała 65-72 cm
ciężar ciała:
samice 12-15 kg
samce 13-17 kg
Na jesieni ciężar ciała lisów niebieskich jest największy i może on wynosić ponad 30 kg
(lisy fińskie)
Rozród lisów polarnych przypada na połowę lutego i trwa do końca kwietnia.
Faza przedrujowa (luty)
Faza rujowa (luty/ koniec kwietnia: niekiedy I dekada maja)
ruja właściwa trwa 4-5 dni
Faza porujowa
Faza spokoju (polowa maja/koniec grudnia)
Zdolność rozrodcza samic utrzymuje się do 6 roku życia.
Ciąża trwa 50-56 dni (średnio 53 dni)
Liczebność miotu: 8-10 (niekiedy 16-17).
Jenot (Nyctereutes procyonoides)
ssak należący do rzędu drapieżnych i rodziny psowatych.
inne nazwy: szop usuryjski, junat, lis japoński
Młode jenoty osiągają dojrzałośćpłciową w wieku 8-10 miesięcy. Są to zwierzęta monogamiczne.
Sezon godowy rozpoczyna się w początkach lutego i w zależności od klimatu i pogody w różnych strefach geograficznych trwa do końca kwietnia.
Kopulacja ma miejsce w nocy lub wczesnym rankiem i trwa od 6-7 do 20 min.
Cieczka u suk trwa od kilku godzin do 6 dni. W czasie cieczki dochodzi do 2-3 (maksymalnie 5) kopulacji.
Ciąża trwa 57-65 dni (średnio 61 dni).
W ciągu roku bywa tylko 1 miot
- w kwietniu i maju.
W miocie rodzi się 6-7 szczeniąt,
maksymalnie 15-16 .
Laktacja trwa 45-60 dni, lecz młode już w wieku 1 miesiąca zaczynają korzystać z pokarmu dostarczonego przez dorosłe zwierzęta.
Młode rodzą się ślepe, pokryte krótkim, gęstym, ciemnobrunatnym włosem puchowym.
Dwumiesięczne jenoty mają już umaszczenie zbliżone do dorosłych.
Jenoty żyją przeciętnie 1,5-2,0 lat, maksymalnie 10-11 lat.
Cechy biologiczne rodziny psowatych
|
LIS POSPOLITY |
LIS POLARNY |
JENOT |
Ciężar ciała |
F: 4,0-6,0 M: 4,4-7,0 |
F: 3,0 M: 3,5 |
Lato: 4,0-6,0 Zima: 6,0-10,0 |
Zasięg terytorialny |
F: 0,54-8,8 km2 M: 0,63-10 km2 |
20-30 km2 (do 120 km2) |
10 km2 |
Aktywność biologiczna |
zmierzch/noc |
zmienna |
nocna |
Tryb życia |
dowolny, (poligamia/monogamia, okres godowy, opieka rodzicielska 2 lub 1 |
samotniczy, w okresie rozrodu poligamia, opieka rodzicielska 2 lub 1 |
pary/rodziny, monogamia, opieka rodzicielska 2 |
|
LIS POSPOLITY |
LIS POLARNY |
JENOT |
Wielkość miotu |
2-7 |
1-11 |
5-7 |
Termin odsadzania |
2-3 miesiąc |
5-9 tydzień |
7-9 tydzień |
Odłączenie od stada |
5-7 miesiąc życia |
2 tyg.-3 miesiąc życia |
6 miesiąc życia |
Norka amerykańska - Mustela vison
Rozmieszczenie geograficzne norki obejmuje prawie cały kontynent Ameryki Północnej,
od Alaski po Florydę.
Sprowadzona została do Europy jako zwierzę fermowe około 1925 r. do Niemiec.
Zbiegłe z hodowli osobniki dały początek wolnym populacjom w wielu krajach Europy Środkowej i Skandynawii.
Norka żyje w zarośniętych brzegach zbiorników wodnych zarówno stojących jak i płynących.
W górach dochodzi do 1500 m n.p.m.
Podstawowy pokarm norki stanowią drobne ssaki, żaby, raki, ryby, owady wodne, w lecie okazyjnie także dzikie ptactwo wodne i domowe.
Norka znakomicie pływa i nurkuje, pod wodą przebywa około 1-2 minut.
Wrogiem norki jest wydra, poza tym włóczące się psy i ptaki drapieżne.
Na fermach norka amerykańska może żyć do 7-10 lat.
Okres krycia u norek amerykańskich przypada na marzec (owulacja indukowana).
Ciąża trwa od 46 do 71 dni (średnio 49 dni).
Liczba młodych w miocie wynosi 4-6 sztuk, nawet do 10.
Okres laktacji trwa 2-2,5 miesiąca, wcześniej jednak, bo już pod koniec pierwszego miesiąca życia, młode zaczynają próbować pokarm mięsny.
Fretka (Mustela putorius furo)
niewielki drapieżnik z rodziny łasicowatych
fretka jest udomowioną formą tchórza (prawdopodobnie tchórza zwyczajnego, choć nie wyklucza się tchórza stepowego)
krzyżówka fretki z tchórzem zwyczajnym znana jest pod nazwą tchórzofretka
tchórz, fretka i tchórzofretka - krzyżują się swobodnie wydając płodne potomstwo
Od lat 80. XX-wieku rośnie
popularność fretki jako
zwierzęcia domowego.
Znalazło to wyraz we włączeniu fretek (obok psów i kotów) do grupy zwierząt podróżujących z paszportami dla zwierząt domowych w krajach UE.
W Portugalii obowiązuje zakaz hodowania (bez odpowiedniej zgody) i przewożenia fretek ze względu na ryzyko hybrydyzacji pomiędzy fretkami domowymi i dzikimi.
Fretka występuje w wielu odmianach barwnych.
Najczęściej spotykane to:
tchórzowata czyli ciemnobrązowe łapki, maska oraz włosy okrywowe, podszycie białe. Odmiana ta jest z wyglądu najbardziej zbliżona do tchórza dzikiego
pastelowa - często, mylnie określana jako cynamonowa to fretka jasnobrązowa z kremowym lub białym podszerstkiem
cynamonowa - o rudym ubarwieniu
albinos - biała z czerwonymi oczami
panda - biała głowa i tułów w kontrastowym kolorze
rzadziej spotykane są fretki łaciate, jednobarwne (poza albinosem) oraz syjamskie
ciąża trwa ok 42 dni
w miocie ok. 10 młodych
samica może mieć do dwóch miotów rocznie
fretki żyją przeciętnie 6-10 lat, a w sprzyjających warunkach 8-12 lat.
Cechy biologiczne rodziny łasicowatych
|
NORKA |
TCHÓRZOFRETKA |
Ciężar ciała |
F: 0,6 kg M: 1,2 kg |
F: 0,8 kg M: 1,25 |
Zasięg terytorialny |
F: 0,5-3,0 km2 M: 2,5-6,0 km2 |
F: 0,3-0,8 km2 M: 0,2-3,55 km2 |
Aktywność biologiczna |
zmierzch/noc |
noc |
Tryb życia |
samotniczy, poligamia, okres godowy |
samotniczy, poligamia, okres godowy |
|
NORKA |
TCHÓRZOFRETKA |
Wielkość miotu |
4-6 |
5-10 |
Termin odsadzania |
6 tydzień życia |
3 tydzień życia |
Odłączenie od stada |
3-4 miesiąc (niektóre samice 11 miesiąc życia) |
2-3 miesiąc życia |
Nutria (Myocastor coypus)
Rozmnaża się w ciągu całego roku.
Ciąża trwa 128-135 dni.
Samica rodzi najczęściej 4-7 młodych. Mają one otwarte oczy i są dość samodzielne.
Zazwyczaj 2 mioty rocznie.
Żyje parami do 10 lat
Cechy biologiczne roślinożernych zwierząt futerkowych
|
NUTRIE |
SZYNSZYLE |
Ciężar ciała |
F: 5-6 kg M: 6-7 kg |
F: 0,8 kg M: 0,5 kg |
Aktywność biologiczna |
zmierzch/noc |
noc |
Tryb życia |
gromadny - 2-15 zwierząt w stadzie, poligamia |
gromadny, monogamia |
Wielkość miotu |
5-6 |
2-3 |
Termin odsadzenia |
8 tydzień |
6-8 tydzień |
Dojrzałość płciowa |
6 miesiąc |
8 miesiąc |
Długość życia |
powyżej 7 lat |
powyżej 10 lat |
Postulaty Rady Europy dotyczące zwierząt futerkowych przyjęte przez Komisję Stałej Europejskiej Konwencji o Ochronie Zwierząt Hodowlanych 1999 r.
Zalecenia dla zwierząt futerkowych
Postanowienia ogólne
Artykuł 1
Zwierzęta urodzone w stanie dzikim nie będą utrzymywane w warunkach fermowych
Opieka i nadzór na zwierzętami futerkowymi
Artykuł 3
Właściciele zwierząt futerkowych, osoby sprawujące nadzór oraz wszystkie osoby zajmujące się chowem, hodowlą lub ubojem podejmą wszystkie niezbędne kroki służące ochronie zdrowia i dobrostanu wymienionych gatunków zwierząt futerkowych.
Hodowla zwierząt futerkowych będzie prowadzona przez odpowiednią ilość przeszkolonego personelu zdolnego do odróżnienia stanu zdrowia od stanu choroby, ze znajomością zachowań behawioralnych.
W celu rozwinięcia pozytywnych relacji, osoba bezpośrednio zajmująca się zwierzętami powinna mieć z nimi kontakt już we wczesnym okresie po urodzeniu
Artykuł 5
Podczas dokonywania oględzin należy pamiętać że o złej kondycji zwierząt świadczą: apatia, brak apetytu, wydzieliny z nozdrzy lub oczu, nadmierne ślinienie, nieustający kaszel, spuchnięte stawy, zaburzenia behawioralne. Należy również zwrócić uwagę na obecność pasożytów zewnętrznych, wygląd odchodów oraz ilość spożywanego pokarmu i wody.
W przypadku osobników wyglądających na chore lub wykazujących objawy zaburzeń behawioralnych, odpowiedzialna za nie osoba spróbuje niezwłocznie ustalić przyczyny i podejmie odpowiednie kroki zaradcze.
Gdy działania doraźne nie przyniosą skutku, należy zasięgnąć porady lekarza wet. - specjalisty.
Zwierzęta chore, ranione lub zestresowane będą leczone bez zwłoki a w razie potrzeby zostaną odizolowane w odpowiednim pomieszczeniu lub ubite.
Ogrodzenia, pomieszczenia, wyposażenie
Artykuł 7
Przed przystąpieniem do budowy lub modyfikacji ogrodzeń, pomieszczeń czy wyposażenia należy zasięgnąć profesjonalnych porad w aspekcie zdrowia i dobrostanu zwierząt.
Nowe metody hodowli, nowe projekty ferm, nowe wyposażenie powinno być dokładnie przetestowane z punktu widzenia zdrowia i dobrostanu zwierząt.
Artykuł 8
Planowanie nowych pomieszczeń dla zwierząt powinno uwzględniać obecność środowiskowych czynników ryzyka jak hałas, wibracje, zanieczyszczenie powietrza oraz niesprzyjających warunków atmosferycznych (np.wiatr, nasłonecznienie).
Artykuł 9
Warunki utrzymania zwierząt powinny uwzględniać ich wymogi fizjologiczne ustalone na podstawie wiedzy i doświadczenia z natury i ferm hodowlanych.
Pomieszczenia, klatki i inne konstrukcje powinny zapewniać schronienie przed niekorzystnymi warunkami środowiskowymi, spełniać potrzeby biologiczne zwierząt, utrzymywać dobry stan higieny, co ograniczy ryzyko wystąpienia chorób, zaburzeń behawioralnych, urazów.
Ponadto pomieszczenia dla zwierząt powinny spełniać zasady bezpieczeństwa przeciwpożarowego.
Konstrukcja klatki powinna zapewniać inspekcję zwierząt oraz łatwe wyciąganie zwierząt.
Konstrukcja ogrodzeń i pomieszczeń dla zwierząt powinna ograniczać przedostawanie się na fermę gryzoni i ptaków.
Każde zwierzę powinno mieć zapewniony obszar gdzie może się skryć przed ludźmi lub innymi zwierzętami z sąsiednich klatek.
Artykuł 11
Przestrzeń życiowa zwierząt powinna być ustalona w odniesieniu do wymagań gatunkowych, wieku, płci i masy ciała.
Warunki utrzymywania zwierząt
Artykuł 13
Nie zezwala się na rutynowe lub systematyczne używanie środków farmakologicznych kompensujących niewłaściwe warunki sanitarne lub stosowanie niewłaściwych metod utrzymania. Używanie stymulatorów wzrostu i substancji przyspieszających dojrzewanie futra jest zabronione.
Zwierzętom nie wolno podawać pożywienia i płynów zawierających substancje, które mogą powodować niepotrzebne cierpienie i urazy.
Zwierzętom nie wolno podawać żadnych substancji oprócz tych o działaniu leczniczym i profilaktycznym, chyba ze wyniki badań naukowych lub praktyczne doświadczenie wskazują, że taka substancja nie ma negatywnego wpływu na zdrowie i dobrostan zwierząt.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Specjalne zalecenia dla norek i fretek
Domki wykotowe powinny być wykonane z materiału termoizolacyjnego, nie stanowiącego zagrożenia dla zdrowia zwierząt. Otwarcie domku nie może powodować wypadnięcia nowonarodzonych zwierząt.
Zwierzęta należy regularnie zaopatrywać w odpowiednią ilość dobrej jakości siana, zwłaszcza w zimie i okresie wykotów.
Stabilne stosunki między zwierzętami można łatwiej uzyskać gdy zwierzęta wychowywane są w grupie.
Odsadzanie zwierząt powinno nastąpić nie wcześniej niż w 8 tygodniu życia.
Odsadzone norki nie powinny znajdować się w bliskim sąsiedztwie z matką.
Klatki ze zwierzętami powinny znajdować się na odpowiedniej wysokości od podłoża, zaś grunt pod klatkami należy posypać piaskiem, żużlem, żwirem lub innym materiałem pozwalającym na łatwe utrzymanie w czystości miejsc pod klatkami.
Klatki nie należy stawiać jedna nad drugą.
Na fermach gdzie występuje zjawisko stereotypii lub dochodzi do samookaleczeń należy bezzwłocznie zmienić system hodowli.
Jeżeli zastosowane zmiany nie polepszyły sytuacji na fermie, należy zawiesić daną hodowlę.
Minimalna przestrzeń dla zwierząt - nie mniej niż 30 cm szerokości i 70 cm długości, nie wliczając domków wykotowych
norki dorosłe - 2550cm2
po odsadzeniu (do 2 zwierząt) - 2550cm2
plus 850 cm2 do każdej dodatkowej sztuki
minimalna wysokość klatki - 45 cm
Zalecenia te powinny zostać wprowadzone na fermy zwierząt futerkowych do 31 grudnia 2010 roku.
Specjalne zalecenia dla lisów
Należy niezwłocznie wprowadzić zmiany w systemie hodowli lisów, które będą uwzględniać ich cechy biologiczne.Otoczenie lisów należy wzbogacić w przedmioty do gryzienia.
Zwierzęta powinny być od urodzenia przyzwyczajane do kontaktu z człowiekiem.
Warunki hodowli muszą zapewnić dobry stan kończyn a zwłaszcza pazurów.
W momencie parowania zwierząt lub w innych przypadkach obecności dorosłych zwierząt w jednej klatce należy zastosować odpowiedni nadzór.
Jeżeli na fermie występują przypadki zagryzania osesków przez matkę, należy zmienić system produkcyjny (np. warunki utrzymania samic ciężarnych, żywienie lub wymienić linie genetyczne).
Należy stworzyć lisom możliwość ukrycia się przed ludźmi lub zwierzętami z sąsiednich klatek.
Każde zwierzę powinno mieć zapewnione:
odosobnioną przestrzeń
podwyższenie (pomost) w klatce lub domek z dachem na którym mogłoby odpocząć i obserwować sąsiednie klatki.
Samice ciężarne oraz samice z przychówkiem powinny mieć zapewniony dom wykotowy podzielony na dwie części: „przedpokój” i „pokój główny” wyłożony materiałem termoizolacyjnym.
Lisy odsadzone nie powinny znajdować się w bliskim sąsiedztwie z matką.
Klatki ze zwierzętami powinny znajdować się na odpowiedniej wysokości od podłoża, zaś grunt pod klatkami należy posypać piaskiem, żużlem, żwirem lub innym materiałem pozwalającym na łatwe utrzymanie w czystości miejsc pod klatkami.
Klatki nie należy stawiać jedna nad drugą.
Minimalna przestrzeń dla lisów nie mniej niż 75 cm szerokości i 100 cm długości
lisy dorosłe - 0,8 m2
samica wraz z przychówkiem - 2,0 m2
po odsadzeniu (do 2 zwierząt) - 1,2 m2
plus 0,5 m2 do każdej dodatkowej sztuki
minimalna wysokość klatki - 70 cm
Zalecenia te powinny zostać wprowadzone na fermy zwierząt futerkowych do 31 grudnia 2010 roku.
Przyszłe badania będą koncentrować się na ustaleniu standardów dotyczących systemu utrzymania hodowlanych zwierząt futerkowych w celu zminimalizowania ryzyka wystąpienia chorób, uszkodzeń ciała, zmniejszenia bojaźliwości zwierząt, eliminacji stereotypii oraz stresu.
Specjalne zalecenia dla nutrii
Środowisko hodowlane powinno zapewniać nutriom:
wzajemny kontakt
swobodny dostęp do zbiorników wodnych, z obecnością tuneli i klatek
możliwość budowania konstrukcji z drewna oraz domków wykotowych ze słomy
separację samic i ich miotów od innych zwierząt ze stada w celu zapewnienia bezpieczeństwa karmiącym matkom (pogryzienia, bójki)
Domki wykotowe muszą składać się z dwóch pomieszczeń i posiadać dwa wyjścia.
Minimalna przestrzeń dla nutrii (bez wody):
70% podłogi powinno być wykonane z jednorodnego materiału
nutrie dorosłe - 1,0 m2
samica wraz z przychówkiem - 2,0 m2
młode nutrie - 0,5 m2
Zalecenia te powinny zostać wprowadzone na fermy zwierząt futerkowych do 31 grudnia 2010 roku.
Specjalne zalecenia dla szynszyli
szynszyle powinny mieć zapewniony piasek do kąpieli, podwyższenie (pomost), drewniane elementy do gryzienia, wyosobnioną przestrzeń do odpoczynku i ukrycia się, odpowiednią ściółkę
25% podłogi powinno być wykonane z jednorodnego materiału
należy unikać odosabniania zwierząt, zwłaszcza osobników młodych, po odsadzeniu a przed uzyskaniem dojrzałości płciowej
aby zapobiec utracie włosa podczas wykonywania oględzin lub zabiegów lekarskich należy odpowiednio uchwycić zwierzęta (podstawa ogona-kończyny przednie/szyja)
Minimalna przestrzeń dla szynszyli
nie mniej niż 50 cm szrokości i 60 cm długości
szynszyle dorosłe do 2 zwierząt - 0,5 m2
samica wraz z przychówkiem - 0,5 m2
szynszyle po odsadzeniu - 0,3 m2
- plus 0,16 m2 do każdej dodatkowej sztuki
Minimalna wysokość klatki 100 cm
Zalecenia te powinny zostać wprowadzone na fermy zwierząt futerkowych do 31 grudnia 2010 roku.
Trwałość futer wyprawionych
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Fizjologiczne parametry życiowe zwierząt futerkowych
|
Lisy |
Norki |
Nutrie |
Szynszyle |
Króliki |
|
Ciepłota |
młode 39,5-40,50C
dorosłe 39,0-40,00 C |
39,7-40,80 C |
36,8-38,00 C |
37,00 C |
38,8-40,00 C |
|
Tętno |
100-160 |
110-300 |
125-175 |
150-300 |
130-325 |
|
Oddechy |
12-60 |
35-160 |
32-120 |
100-150 |
30-60 |
Wybrane dane z fizjologii rozrodu hodowlanych zwierząt futerkowych
|
Lisy |
Norki |
Nutrie |
Szynszyle |
Króliki |
Typ cyklu płciowego |
|
|
|
Poli-estryczny |
|
ruja |
|
|
|
cały rok co 30-45 dni |
|
krycie |
|
|
|
listopad-maj |
|
Długość ciąży |
|
|
|
111-112 |
|
|
Lisy |
Norki |
Nutrie |
Szynszyle |
Króliki |
miot |
pospolity 3-6/1-10
polararny 8-12/3-16 |
4-8/2-10 |
4-7 |
1-2 |
4-10, małe rasy-małe mioty |
termin odsadzenia |
6-10 tydz. |
8-10 tydz, |
10-12 tydz. |
8 tydz. |
6-8 tydz. |
I ruja po porodzie |
10 m-cy |
8-10 m-cy |
12-24 h |
24 h |
w czasie ciąży, szczyt popędu 26-29 dzień po porodzie |
|
Lisy |
Norki |
Nutrie |
Szynszyle |
Króliki |
dojrzałość płciowa |
8-10 m-c |
8-10 m-c |
7-9 m-c |
8 m |
4-6 m-c |
zdolność do rozrodu |
6-7 lat |
5 lat |
4 lata |
8-12 lat |
4-5 lat |