LAETRILE

Najpierw przeczytaj

Poniżej znajdują się doniesienia z niektórych badań wykazujących, że cyjanek zabija raka. (Nasiona moreli mają Cyjanek w nich, ale nawet dobrzy muszą zarabiać, więc nie mogę powiedzieć, po prostu jeść pestki moreli i niektórych innych 1200 żywności z cyjankiem w nich.)

Kliknij tutaj, aby wielu zdrowej żywności z cyjankiem w nich

Kliknij tutaj, aby proces w jaki letril jest

 

Kliknij tutaj, aby list od Edwarda Griffina o letrilem

Definicje pojęć związanych z letrilem

(W skrócie, letril jest ekstrakt z nasion moreli) (wierzę i widziałem prostego APRICOT SEED lepiej to nawet ekstraktu.)

Inteligentna dyskusja substancji chemicznych, takich jak letrilem (amygdaline) wymaga dokładnej definicji naukowej terminologii chemicznej wszystkich związanych z tym tematem. W przeszłości oba pro-Laetrilists i przeciwpiechotnych Laetrilists stworzyli ogromną ilość nieporozumień, ponieważ obie strony odmówiły sobie z podstawowych zagadnień semantyki technicznych i definicje terminologii. Wielkie bóle zostały podjęte, aby uniknąć tej pułapki w niniejszej publikacji.

Co to jest letril i Amygdaline?

Warunki Letril i amigdalina są stosowane wymiennie i zgodnie z Merk Index (1989) są chemicznie synonimami. Żeby było jasne, to odczyt wyraźnie zajmuje się amigdaliny i nic więcej, ale cacogenic glikozyd zwanej amigdaliny chyba wyraźnie oznaczone inaczej, gdy przedmiotem letrilem metabolicznym leczeniu raka, które zostaną omówione krótko.

Krebs i spółka zrobili wiele, aby całkowicie myli kwestię jako precyzyjnego wzoru chemicznego letrilem przez wprowadzenie potpourri terminów chemicznych, takich jak letrilem, letril, mandelonitrile, mięsaki, nitrylozydu. Witamina B17 i betacyanogenic glikozydy. Wszystkie te związki nie są chemicznie takie same. Większość z tych zagadnień są omówione w publikacji FDA, letril, decyzja Comms1isioner za (HEX, 1977).

Istnieją dwie pisownie tego słowa letrilem i laetrile . Aktywowane Letril jest synonimem amigdalinę i zostaną użyte jako takie w tej książce, o ile nie zaznaczono inaczej. Według FDA termin letril z małych liter "I" jest pojęciem ogólnym, które obejmuje letril, letril ï ½ ®, letril, amigdalinę, nitrylozydu i witaminy B17. Jest również zawierać szereg innych związków, w którym to przypadku może ona jako "laetrile". Cały przedmiotem terapii amigdalinę jest nawiedzany przez chmury semantyki technicznych, z których większość może być zapisana na Krebsa i spółki i wielu ich zwolenników. Następujące związki chemiczne wszystkie zostały zaangażowane w takim czy innym czasie w scenariuszu amigdalinę:

Niektóre z poniższych uwag na temat struktury chemicznej i geneza laetriles zostały odbywa się bezpośrednio z serii listów, że I (BWH) otrzymał w 1980 r. z Ernst Krebs, Jr

Według Krebs, Jr "letril" pisane z małej "l" był po prostu surowy ekstrakt z amigdaliny. Jednakże, jest to bezwartościowe definicja chemiczna to żadnej wartości praktycznej.

Związek, który Krebs, Jr uzyskiwany z pestek moreli (śliwki armaeniaca Linneusza), znany jako letrilem był chemicznie czysta naturalna amigdaliny. Ernst T. Krebs i Ernst T. Krebs Jr zarejestrował letril terminu z amerykańskiego Urzędu Patentowego 30 czerwca 1953. Ten produkt jest czysty amigdaliny i to jest forma, która w przeszłości była wykorzystywana do celów leczniczych. Czysta Amigdalina jest forma, która jest obecnie przedmiotem dyskusji w tej książce.

Niepewność tożsamości chemicznej laetrile letril i amygdalyn jest poważny problem prawny, który w obliczu pro-laetrilsts, które są w dużej mierze ignorowane. FDA próbował zdefiniować charakter chemiczny letrilem i amigdaliny. (Kennedy, FDA Docket No 77N-0048, 1977). Kwestia semantyki chemicznych było piętą achillesową całego ruchu letril. Wyjaśnienie tożsamości chemicznej letrilem handlowej jest koniecznością. Należy mieć na uwadze, że Letril ten nie jest Surowy ekstrakt z pestek moreli, ale to "oczyszczona" czynnik chemiczny, który nie był ekstrahowany przy zastosowaniu, jeżeli alkohol etylowy. Wymaga to użycia właściwej terminologii chemicznej, która nie zawsze jest przyjemny w smaku dla chemika nie, ale jest niezbędny do każdej prawnej terapeutycznym lub farmaceutycznym omówienie letrilem. Definicja podana w niniejszym dokumencie nie może spotkać się z pełnej akceptacji przez wszystkie pro-literaliści, ale następuje Merck Index, który jest do przyjęcia dla chemików i FDA. Jest to podstawowy fakt, farmakologii, że musisz mieć spójność struktury chemicznej leku jesteś podających, jeśli w celu określenia właściwej dawki leku, to jest ostra i konsekwentna skuteczność w wynikach terapeutycznych. Będziemy przylegającą do Merck Index (1976).

Chemicznego charakteru amigdalinę

Amigdalina jest pierwszy odkrył i najbardziej znany z glikozydy cyjanogenne. Krystaliczny Amigdalina wyizolowano po raz pierwszy w 1930 roku przez dwóch francuskich chemików, Robiquet i Boutron-Charlard, z gorzkich migdałów, Amygdalus communis Linnaeus, obecnie znany jako Prunus amygdalus Batsch, z rodziny różowatych Rosaceae . Stąd amigdalina termin jest odpowiednio nazwany po imieniu naukowej gorzkich migdałów. Jednak w dzisiejszych czasach amigdaliny jest komercyjnie ekstrakcji tworzą jądra moreli ( Prunus armeniaca Linneusza). Generic tem amygdalus pochodzi od greckiego amygdale, amigdaliny, że jest spożywane na całym świecie jako suplement diety. Pestek moreli są spożywane z umiarem, ale nie powinny być spożywane z migdałami.

Struktura chemiczna amigdalinę jest dobrze znane i jest wyraźnie zapisane w Merck Index (9 ^th Ed., str.. 81, 1976) jako D (1) mandelonitrile-b-D-glucosido-6-b-D-glukozyd (Inne synonimy:. (Ra-[(6-Ob-D-Glocopyranosyl-b-D-glukopiranozylo)] oksy benzeneacetronitrile; amygdaloidal; mandelanitrile-b-gentiobioside) wzór empiryczny jest C20 H27 NO11 masa cząsteczkowa wynosi 457,22.. Kompozycja elementem jest C 52,51%, H 5,959%, ​​N 3,06%, o 38.47%. Dodatkowe informacje na temat biochemii amigdaliny zobaczyć Vie unosić i Mack (1935) i Oke (1969).

Charakter chemiczny letrilem

Termin letril została po raz pierwszy zaproponowana przez Ernest T. Krebs, Jr, około 1949 roku. Słowo pochodzące ze skurczem termin chemiczny laevo-mandelonitrile. Niestety pochodzi z technicznego punktu widzenia, wprowadzenie laetrile termin nie pomógł wyjaśnić problem, ale jeśli już, to jest muddied się wody jeszcze bardziej. Krebs wykorzystał również letril termin szeroko wyznaczają glikozydy beta-cyjanogenne, co obejmuje amigdalinę oraz którykolwiek z jego krewnych chemicznych jak wcześniej zauważono. Krebs został również wyznaczony letril jak witaminy B17 oraz dodatkowo zaproponowała nitrylozydy utrzymujące który jest mniej lub bardziej ogólna nazwa dla tych samych glikozydy. Status witaminy z letrilu nie jest powszechnie akceptowane przez większość biochemików.

Syntetyczny Laetrileï pół ® jest produktem rozkładu wynikająca z hydrolizy amigdalinę. Letril syntetyczny najwyraźniej nigdy nie był dostępny w sprzedaży w Stanach Zjednoczonych w poważnym stopniu. Jednym z problemów jest mylące strukturę chemiczną jednym z elementów "letril" Krebsa, który zawiera jedną cząsteczkę glukozy mniejszy niż amigdalinę, lecz nie zawiera jonów cyjankowych. FDA uważa, że zamieszanie w semantyce letril celowo popełniane przez Krebsa i spółki z wyraźnym celem, aby nadal korzystać z leków zawierających amigdalinę podczas uzasadniające stosowanie leków przez teorie związane z letrilem Krebsa Jr, a oni są prawdopodobnie prawidłowe. Wyjaśnienie, na których Krebs uważał, że letril funkcjonował znany był jako teorii trofoblastu. Ta teoria, która nigdy nie została udowodniona została omówiona obszernie w książce Gurchot, w biologii. Kluczem do zagadki nowotworów, 1943).

Letril (amigdaliny) nie zawiera trujący cyjanek niezwiązanego bezpłatny, co jest sprzeczne z tym, co anty-literaliści chciałby publicznego wierzyć. Prawdziwi cyjanki zostaną omówione krótko.

Niezależnie od tego, jak można czuć się o wykorzystaniu laetrile termin, słowo jest tu zatrzymać i nadzieję, że wszystko można zrobić, to określić jej wykorzystanie. W interesie jasności, stosowanie Laetrile termin (amigdaliny) będzie ograniczona w niniejszej publikacji, że określone przez Merck Index (9 ^th ed., 1976), które zostało omówione w poprzednim akapicie.

Optyczne izomery amigdalinę

Izomery optyczne są dwa lub więcej związków, które mają ten sam skład chemiczny i te same dwuwymiarowych wzorów strukturalnych, ale różnią się rozmieszczeniem przestrzennym atomów lub grup o jednej lub więcej asymetrycznych atomów lub wiązań, które są obecne, tak że płaszczyzna światło spolaryzowane obraca się w innym kierunku, albo (w lewo, w prawo lub lewoskrętnej, Dextro). Amigdalina występuje w postaci dekstro lub w postaci lewoskrętnej. Zwykła amigdalina oznacza D ( l ) mandelonitrile-β-D-glucosido-6-D-glukozyd (Merck, 1976). Jednakże, gdy racemizację (tworzenie mieszaniny, w której a prawo-i le vorotatory optycznie czynne izomery w równych ilościach) ma miejsce cząsteczki amigdalina można przekształcić w jego ciągnięcia izomerów optycznych dekstro-i lavo form. Analizy chemiczne wykazały, że racemiczny amigdalina jest 56.25% z dekstro i 43,75% w postaci lewoskrętnej. Ta kwestia jest uważana biologicznych i terapeutycznych znaczenie, ponieważ forma Dextro jest uważany jako terapeutycznie aktywny w terapii raka, przy czym forma leve jest podobno terapeutycznie jest formą aktywną. Konieczne jest zatem, że najwyższy poziom kontroli jakości są stosowane w produkcji amigdaliny. Niezastosowanie się do tych punktów uznana może doprowadzić do niewłaściwych dawkach i słabych wyników terapeutycznych (Krieble, 1912; Levi, et al, 1965; Rubin i Issahary, 1976)

 

Linamarin

Linamarin jest canogenic glikozyd chemicznie związane amigdalinę, który pochodzi z różnych gatunków roślin. Linamarin jest znana od 1891 roku. Nie zawiera wolnego cyjanku. Cyjanek jonowy (CN-) tylko staje się wolny, gdy ulega hydrolizie. Jednym z najbardziej powszechnych źródeł roślinnych linamarin jest manioku, znana również jako lub z tapioki (manioku Manihot esculenta Crantz).

Maniok jest głównym jedzenie skrobi dla milionów ludzi na całym tropikalnym świecie, i stanowi cenne źródło węglowodanów, białka, wapnia, żelaza, tiaminy, ryboflawiny i niacyny. Maniok jest powszechnie stosowany przez anty-laetrilists jako przykład trujących właściwości ", ponieważ" laetrile tropikalny neuropatia ataksyjne wole endemiczne i wydaje się być związana z niedożywieniem. Uważa się, że istnieje wiele czynników uczestniczących w causation ataktycznymi neuropatii. Przypisując ataksyjne neuropatię wyłącznie linamarin jest wątpliwej ważności naukowej i ma jeszcze mniej znaczenia dla amigdaliny (letril) od linamarin nigdy nie był używany w terapii nowotworowej metabolicznego w Stanach Zjednoczonych, ale zostały wykorzystane w innych częściach świata. Toksyczność linamarin zostało omówione szczegółowo przez Nestel & MacIntyre (1973). Tych, które używane linamarin zastrzeżeń mieć dobre wyniki, podobne do laetrile, ale było mniej kosztowne (Navarroto letril po niższych kosztach). Należy również zauważyć, że żaden z lekarzy stosujących linamarin kiedykolwiek poinformował swoich pacjentów rozwija ataksyjne neuropatii według Victora Herberta w badaniu Czad Zielonej.

Należy zauważyć, że linamarin ma inną strukturę chemiczną niż amigdalinę. Linamarin jest 2 - (D-glucopyranoslyloxy)-2-methylprpanenitrile lub phaseolunatin. Wzór empiryczny jest C10H17NO6. Masa cząsteczkowa wynosi 247,24. Skład pierwiastkowy jest c 48,58%, H 6,93%, N 5,67%, o 38.83%.

 

Benzaldehyd

Benzaldehyd znany również jako aldehyd benzoesowy i w handlu jako sztuczny olejku z migdałów. Wzór chemiczny C7H6O. Ma masę cząsteczkową wynoszącą 106,12. Skład pierwiastkowy jest C 79,22%, H 5,70%, O 15,08%. Benzaldehyd występuje w jądrach z gorzkich migdałów i moreli. Benzaldehyd mogą być wytwarzane syntetycznie z chlorku benzylu i wapna przez utlenianie toluenu. Jest on stosowany w handlu w perfum i barwników, aromatów. To jest normalny metaboliczny produkt uboczny amigdaliny (letril) i wykazano, że mają aktywność przeciwnowotworową u zwierząt laboratoryjnych (Takeuchi, er wsp., 1978) i działa jak środek przeciwbólowy (Barker & Levitan, 1976; Contreras, 1982).

 

Thiocyanate

Związek ten znany jest również jako sulfocyanate z rhodanate. Wzór chemiczny SCN. Masa cząsteczkowa wynosi 58,07. Skład pierwiastkowy jest S 55,2%, C 20,6%, N 14,0%. Sole sodowe i potasowe thicyanate były szeroko stosowane w przeszłości w Stanach Zjednoczonych do leczenia nadciśnienia. Studiował najpierw thiocyanate Claude Bernard w 1857 roku, ale pomimo tej długiej historii używania mechanizm działania nie jest jeszcze znana. Thiocyanate jest normalny produkt uboczny metabolizmu w wyniku spożycia pokarmów zawierających cyjanek (nitrylozydów), takich jak kukurydza, sorgo, proso, fasola, maniok, sałata, kapusta, warzywa kapustne, pestek moreli, migdały, itp. (Osol i Farrar, 1947). National Research Council.

 

Pirogeny

FDA i inne agencje często odnoszą się do pyrogenów i pirogenicznych reakcji na skutek nieprawidłowo wyprodukowanego laetrile. Pirogenów są toksyczne substancje wytwarzane przez pewne mikroorganizmy, które zostały zanieczyszczone rozwiązanie, leki lub szkła w procesie wytwarzania. Pirogenów są czasami nazywane pirogenów jak zakażenia bakteryjne lub endotoksyny. Bakteriologów uznały je od 1875 roku. Pirogenów są uzyskiwane ze ścianek komórek bakterii Gram-ujemnych i zostały zidentyfikowane biochemicznie jako lipo polisacharydy o wysokiej masie cząsteczkowej. Jednakże, oprócz tych toksyn końcowych są różne inne rodzaje bakterii, wirusów i grzybów, Gram-dodatnie również zdolne do wytwarzania substancji pirogenicznych znane i mogą powodować niekorzystne skutki w równych ilościach submicrogram. Pirogenów nie są ograniczone do laetrile i mogą być znalezione w dowolnym roztworze, zanieczyszczonej wody lub medycynie. Muszą być wstrzykiwane wywołują skutki. Reakcje pirogeniczne składać gorączka, dreszcze, zmiany w morfologii krwi, biały i w rzadkich przypadkach mogą mieć negatywny wpływ wielu innych narządów. Reakcje pirogenności są zwykle krótkotrwałe, samoistnie i są leczone objawowo.

Cyjanek

Celem tego motywu na temat cyjanku jest wyjaśnienie ciągłe błędne przekonanie, że letril zawiera cyjanek chemiczną. Nie zawiera cyjanek chemiczny, ale to nie zawierają cyjanku jon (-CN). Gdy letril jest metabolizowany w organizmie przekształcany jest do tiocyjanian, względnie nietoksyczny produkt, który ma działanie hamujące przed rakiem (Contreras, 1982).

Określenie "cyjanku" jest używany do oznaczenia cyjanowodór (znany także jako kwas cyjanowodorowy, kwas pruski lub formonitrile) lub soli cyjanku (cyjanek sodu (NaCN), cyjanek potasu (KCN), cyjanek lub wapnia (Ca (CN) 2. ). słowo "cyjanku" albo symbol "CN" są powszechnie stosowane do wyznaczenia zarówno cyjanku wodoru, jak również sole cyjanku. Te substancje cyjankowe są również określane jako "wolnego cyjanku". Gdy stosuje się określenie "cyjanku" , odnosi się do jednego z powyższych substancji. To ważny fundamentalny punkt chemii i toksykologii, bo w tej kwestii zależy większość oszustw i fałszywych roszczeń anty-laetrilists. Większość informacji zawartych w niniejszej prezentacji jest bezpośrednio z Publikacja Narodowego Instytutu Zdrowia i Bezpieczeństwa Pracy (NIOSH), amerykańskiego Departamentu Zdrowia, Edukacji i Opieki (DHEW), zatytułowanego Narażenie zawodowe na cyjanowodór i cyjanek Sole (NIOSH, 1976) oraz Merck Index, 9 ^-tego wydania 1976 i 11 ^th wydanie, 1989.

Cyjanek wodoru (kwas cyjanowodorowy, kwas cyjanowodorowy, albo formonitrile) Cyjanowodór wytwarza się na dużą skalę przez katalityczne utlenianie amoniaku mieszanin metan, lub katalitycznego rozkładu postaci amidu. Wzór chemiczny HCN. Masa cząsteczkowa wynosi 27,03. Skład pierwiastkowy jest C 44,44%, H 3,73%, N 51,83%. Jest bezbarwnym gazem lub cieczą, posiadające penetrujący charakterystyczny zapach gorzkich migdałów.

Cyjanek sodu: handlowa postać tego związku z postaci tego związku jest 95-98% czysty, i jest znany jako cyanogran. Mieszaniny cyjanku sodu z chlorku sodu lub węglan sprzedawane są w różnych celach. NaCN jest białą krystaliczną substancją stałą w temperaturze pokojowej. Wzór chemiczny jest NaCN. Masa cząsteczkowa wynosi 49,02. Skład pierwiastkowy jest C 24,50%, N 28,58%, Na 48.92%. NaCN składa się albo z białych granulek lub stopionych kawałków. Jest bezzapachowy po wyschnięciu, ale pojawi się zapach HCN przy wilgotnym. Wodny roztwór silnie zasadowy. Jest on produkowany z gazu koksowniczego drogą reakcji z HCN i wodorotlenek sodu.

Cyjanek potasu: wzór chemiczny jest KCN. Masa cząsteczkowa wynosi 65,11. Skład pierwiastkowy jest C 18.440%, K 60,05%, N 21,51%. Wyrób handlowy zawiera około 95% KCN. Silne rozwiązania mogą być wchłaniane przez skórę. KCN w postaci białych granulek lub stopionych kawałków, które, po wystawieniu na działanie powietrza, może wydzielać zapach HCN. Wodny roztwór silnie zasadowy. KCN jest komercyjnie wytwarzany sposobami podobnymi do NaCN.

Cyjanek wapnia: wzór chemiczny Ca (CN) 2, znane w handlu jako czarny cyjanku. Masa cząsteczkowa wynosi 92,12. Skład pierwiastkowy jest C 26,0%, Ca 43,52%, N 30,41%. Produkt handlowy tego związku zawiera 40-50% Ca (CN) 2. Ca (CN) 2 składa się z kryształów lub proszku. Wilgotna emituje zapach HCN. Ca (CN) 2 w handlu jest wykonana poprzez ogrzewanie cyjanamid wapnia w piecu elektrycznym w wysokich temperaturach, w obecności chlorku sodu, a następnie szybko chłodzi. Ca (CN) 2 stosuje się w rozmaitych procedurach produkcyjnych.

 

Inne środki chemiczne stosowane w wariancie laetrile

Beta- cyjanogenne glukozydy : Istnieją dwa terminy, które można stosować zamiennie, są beta- cyanorphoric glukozyd beta - cyanogenetic glukozyd. Te dwa terminy chemiczne stosowane zamiennie. Są dwa związki, które można podzielić uzyskując cyjanogenne glikozyd, które zawierają jony cyjanku i glukozy, które są podobne do amygdallin.

Enzym: Są to wyspecjalizowane białka wytwarzane przez organizmy żywe, które działają jako katalizatory w celu przyspieszenia reakcji chemicznej. Na ogół działają tylko na określonym podłożu.

Beta- glukozydazy: enzym obecny w roślinach, który bierze udział w metabolizmie glukozydy. Enzym ten został zidentyfikowany w moreli, brzoskwini, owoców i ziaren, powiązanych i katalizuje rozkład amigdaliny do uwolnienia dwóch cząsteczek glukozy i cząsteczki mandelonitrile. Enzym ten znajduje się tylko w śladowych ilościach w tkankach zwierzęcych.

Beta -glucoronidase: pochodne kwasu, zwane również glukuronidów. Enzym katalizuje ponoć produkt przebicia letrilem (1-mandelonitrile- beta -glukuronowym kwasu), aby uwolnić aleuronową i mandelonitrile

Mandelonitrile: Czy specyficzna jednostka chemiczna. Forma dekstro pochodzi z hydrolizy amigdalinę.

Nitrylozyd : termin zaproponowany przez Ernest T. Krebs, Jr, który obejmuje wszystkie cyanophoriouglyconsides dietetycznego znaczenia.

Prunasin : monosacharyd pochodną mandelonitrile obejmującej cyjanohydryny benzaldehydu sprzężona z resztą prawo-glukozy.

Sarcarcinase : określeniem preparatu enzymatycznego w postaci mieszaniny o następującym Krebs, Sr i opisanych przez niego 1933 zgłoszeniu patentowym, w mieszaninie z następujących enzymów: amylazy prunase, oksynitrylazę, katalazy, peroksydazy i proteoloytic enzymu. Zasugerował również izomaltazy obecności, lipazy i być może inne enzymy.

Witamina B17: Opisane Krebs, Jr jako grupy związków, które zawierają wodę zasadniczo nietoksyczne souluble glikozydy występujące w ponad 800 roślin. Określenie, które Krebs, Jr używane zamiennie z nitrylozydów, letril, amigdalina, beta-cyjanogenne glukozydów. To jest przykład, że błąd Krebs popełnionej w jego działalności terapię letrilem. Witamina B17 nie został zaakceptowany jako prawdziwy witaminy przez większość biochemika.

Jak działa letril działa?

 

Próba będzie wyjaśnić uzasadnienie naukowe dla stosowania Laetrile w terapii nowotworowej metabolicznego. Należy zaznaczyć, że są setki leków, które są obecnie stosowane w leczeniu całym świecie, w którym dokładny mechanizm działania terapeutycznego nie jest w pełni znany. Aspiryna jest jednym z takich leków. Dokładny mechanizm działania dla letrilem nie jest znana, ale istnieje wiele hipotez, które zostały przedstawione. Zobacz Viehoever i Mack (1935).

Metaboliczne lekarze są przekonani, że rak odżywianie odgrywa istotną rolę w leczeniu raka, a niektóre z powodów, dla ich wiary zostały wyrażone w rozdziale drugim. Terapia Letril znacznym stopniu opracowane i stosowane w oparciu o to podejście odżywczej.

Jedna z teorii dotyczących działania letrilem w organizmie opiera się na pracach Ernest Krebs, Jr, a czasami nazywane teorii cyjanku. Niemniej jednak, teoria nie jest całkowicie podejmowania Krebsa, ale jest oparta na faktach biochemicznych pochodzących z różnych źródeł. W celu śledzenia postępów w rozwoju tej teorii cyjanku będzie pomocny do badania biochemicznego szlak amigdalinę cyny ciała i jego związek chemiczny do letrilem i końcowych produktów rozkładu.

Należy zauważyć, że istnieją dwa oddzielne ścieżki, które zostały oznaczone jako I i II. Ścieżka I jest dobrze rozwinięta w literaturze chemicznej zajmującej się amigdaliny, i wynika z hydrolizy amigdaliny przez enzymy β-glucocidase, emulsin, itp., i kwasów (Krieble, 1912; Viehoever & Mack, 1935; Haisman i Knight, 1967 ; Oke, 1969). Nie wydaje się, aby każde pytanie dotyczące ważności naukowej drogi, ja z otrzymanych produktów końcowych cyjanowodór, końcowego produktu końcowego, który kończy się w tiocyjanianu, inhibitora raka nietoksycznych.

Ścieżka II Drugi szlak degradacji, która została zaproponowana przez Krebsa i jest istotnym składnikiem w teorii, jak Letril działa w komórce nowotworowej. Chociaż wartość naukową tego procesu została zakwestionowana (Greenberg, 1975), rośnie ilość biochemicznych dowodów, że proces ten ma miejsce w wątrobie osób spożyciu amigdalinę. Istnieje teoria, że ​​prunasen glukozydu może być katalizowane w glukuronidu letrilem, lecz trwa to dwuetapową utleniające i dokładny proces nie została doświadczalnie. Jednakże stwierdzono, że tworzenie glukuronidu zachodzi w wątrobie i w mniejszym stopniu w jelitach i nerkach (White, Handler i Smith, 1973). Aby glukuronidu laetrile do wytwarzania HCN i benxaldehyde podane w Pathway II wymaga enzym β-glukuronidazy, i został wykazanie, że enzym ten jest obecny w tkance nowotworowej sutka, jelita, macicy, raka żołądka, okrężnicy, brzucha ściany i przełyku, około 100 do 3600 razy wyższa niż jest obecnie nierakowych tkanki (Fishman i Anlyan 1947).

W celu kontynuowania hipotezy Krebsa, w jaki sposób amigdalina (letril) działa przed rakiem, jest jeden dodatkowy punkt, który musi być wyjaśnione, które odnosi się do wystąpienia rhodanase enzymu lub transulferase (transulferase) w komórkach wątroby. Rhondanase została odkryta przez Lang w 1933 roku, a obecnie wiadomo, że dotyczy konwersji toksycznych kwas cyjanowodorowy do Thiocyanate, nietoksyczny raka inhibitor (Oke, 6, NRC, 1982). Rhodanse pojawia się również aktywnie uczestniczyć w tworzeniu cyanocobalmin lub witaminy B12. Rhodanase jest teraz wiadomo, że są częścią procesu detoksykacji organizmu (Auriiga & Koj, 1975). Jednakże stwierdzono, że normalne komórki zawierają względnie wysokie stężenie rhodanase i niską koncentrację rhodanase jest obecnie znany jako część procesu oczyszczania organizmu (Auriga i Koj, 1975). Jednakże stwierdzono, że normalne komórki zawierają względnie wysokie stężenie rhodanase i niskie stężenie enzymu β-glukuronidazy, że niektóre komórki nowotworowe są wysokie, β-glukuronidaza i mało rhodanase. Komórki nowotworu (raka, czerniaka, szpiczaka mnogiego) wytwarzania ludzkiego chrionic kosmówkowej (hCG) (Braunstein i wsp., 1973). HCG obecny w komórce nowotworowej rhodanase hamuje, a tym samym blokuje rozmowę cyjanowodorem tiocyjanian (Sanchez i Beltran, 1951). Zatem normalne obronnego mechanizmu komórkowego jest zmniejszona w komórkach nowotworowych, a staje się coraz bardziej wrażliwe na działanie cyjanku. Według Krebsa celem do projektowania cząsteczkę Letril glukuronid było dostarczenie cząsteczki, które skoncentrować jego toksycznego działania przeciwko komórce nowotworowej i nie przyjmującego. Krebsa Postuluje ponieważ komórki nowotworowe zawierał wysokie stężenie β-glukuronidazy, enzym ten będzie działać na glukuronidu letrilem, a tym samym uwolnienie jonów cyjanku przeciwko komórce nowotworowej. To wcisnąć aktywność enzymów ochronnych komórek rakowych i w ten sposób ją zniszczyć.

Mechanizm, za pomocą którego funkcje enzymatyczne cyjanku jest dobrze znane w literaturze naukowej. Cyjanek łączy z oksydazy cytochromu, a tym samym hamuje jego funkcji jako oksydacyjnego enzymu w transferze elektronów i stanowi historyczną beztlenowych, który został opisany przez Petersa i Van Slyke w 1931 (Oke, 1969; Sakai, 1963). Ponieważ prawidłowe komórki zawierają duże ilości rhodanase i stosunkowo niewielkie ilości β-glukuronidazy, dostępny rhodonase będzie detoksykacji jony cyjanku, tworzące nietoksyczne inhibitory raka tiocyjanianu. Brązowy, drewno, i Smith (1960) stwierdzili, że badania eksperymentalne w systemach nowotworowych zwierząt psów i myszy w odpowiedzi na leczenieIth pozajelitowego wstrzyknięcia cyjanku sodu. Zwierzęta żyją dłużej. Administracja cyjanku w ludzkich przypadków raka macicy terminala, które były zbyt daleko posunięta, aby używać innych form leczenia nie udało się odpowiedzieć na cyjanku sodu. Niemniej jednak stwierdzono, że badacze nie było toksyczne efekty akumulacyjne z cyjanku i tam działanie hamujące wobec komórek nowotworowych. Nie było uzupełnienie tej pracy.

Krebsa ponadto odnotowano, że dodatkowe korzyści miały być uzyskane przez pacjentów nowotworowych z wykorzystaniem laetrile powodu dobrze znanych przeciwbólowe benzaldehydu. Uważa się, że benzaldehyd wytwarzają swoje działanie przez obniżenie przepuszczalności błony neuronu na jony sodowe i potasowe (Barker i Lewitana, 1976). Obecnie zaobserwowano ten efekt przeciwbólowy i udokumentowane w kilkuset pacjentów (Contreras, 1982). Nie wydaje się być działanie synergistyczne, ponieważ od pewnego rodzaju benzaldehydu sam w sobie nie wydaje się, aby zapewnić bardzo wysoką przeciwbólowego, jak uzyskiwany z zespołu mandelonitrile-bezaldehyde. Najnowsze badania wykazały, że benzadehyde hamuje triphoshpatase enzym adenozyny (ATPazy), uczestniczącego w produkcji energii komórkowej z procesów biologicznych, enzym, który w ten sposób blokuje tlenowej glikolizy. Hamowanie ATPazy zmniejszenia wykorzystania glukozy jako źródła energii dla komórek nowotworowych (racker 1972; Erwin, Kim i Anderson, 1975). Benzadehyde przekształca się do kwasu benzoesowego o enzymu oksydazy aldehydowej. Enzym ten jest hamowany przez cyjanek, które w terapii laetrile, uniemożliwia konwersję do kwasu benzoesowego (Johns, 1967). Toksyczne działanie na komórki nowotworowe laetrile Uważa się, że z powodu działania synergistycznego cyjanku i benzaldehydu (Burke McNaughton i Van Ardene 1971).

Oddawania moczu (1977) opisuje mechanizm letrilem na podstawie tego, kancerogeny zmniejszają się transport tlenu przez błony wewnątrzkomórkowe komórki. Spadek transportu tlenu powoduje spadek stężenia jonów wodorowych (pH) od 7,35 do 6,0 powodu konwersji glukozy do kwasu mlekowego w wyniku utraty tlenu. Przy wyzwoleniu enzymów lizosomalnych metabolizm komórkowy wraca do sposobu fermentacji, który z kolei zmienia metabolizm DNA-RNA i podstawowe genetyczne mechanizmy regulacyjne komórki są ograniczone. Passwater uważa, że ​​jonów cyjanku zmierza do przywrócenia wewnątrzkomórkowego przepuszczalność pH komórki i podstawowe genetycznej maszyny regulacyjne komórki. Zobacz także Szent-Gyorgi (1957,1976).

 

Co to jest letril (Amigdalina) Terapia?

Letril (amigdalina) terapia jest formą terapii, która wykorzystuje jako część metabolicznym leczeniu raka, w glikozydowej cyjanogenne amigdaliny, lub jednego z jego, wraz z szeroko pojętego programu żywieniowego do użycia w kontroli raka produktów ubocznych. Taka terapia obejmuje stosowanie witamin, minerałów, adaptogenne niej, pschoneuroimmunolgy i energii elektromagnetycznej. Rak jest sterowana przez zastosowanie użycia biochemicznej symfonii nietoksycznych środków fizycznych.

Letril (amigdaliny) nie spełnia specyfikacji środek przeciwnowotworowy, jak zwykle wyznaczone przez ortodoksyjnych onkologów klinicznych. Ten aspekt będzie omówione bardziej szczegółowo w dalszej części książki.

Jak skuteczna jest letril w leczeniu raka metabolicznego?

Letril nie jest magiczny. Istnieje wiele czynników, które są wprowadzane do zespołu leczenia raka. Rodzaj raka zaangażowanych jest ważne. Niektóre rodzaje raka są bardziej wrażliwe niż inne. Letril równie skuteczne we wszystkich typach raka. W swoich badaniach klinicznych, w Izraelu, gdzie zostały przy użyciu letril, Rubin i Issahary (1976) stwierdził, że to było najbardziej skuteczne wobec nowotworów Aden i choroby Hodgkina. Jest to nieco mniej skuteczny w mięsaki i białaczki tych. Podobne wyniki uzyskano w Meksyku, Stanach Zjednoczonych i innych krajach (Navarro, 1957a, b; Contreras, 1982). Navarro (1955, 1957a, b) oraz Navarro i Lagman (1956) odnotowano bardzo dobre wyniki stosując letril i chemotropism enzymu w badaniu pięciu lat w 83 pacjentów chorych na raka. Rodzaje nowotworów leczonych zawiera adenocarinoma piersi, żołądka, płuc, języka, krtani, nosogardzieli, odbytu, okrężnicy, wątroby, przełyku, raka tarczycy, macicy, choroba Hodgkina, lymphorcomas mięsaki Fibro itd. W żadnym momencie nie napotykają dowodów toksyczności z wykorzystaniem laetrile. Uzyskały one następujące wyniki: Dwadzieścia procent pacjentów otrzymują zmniejszenie wielkości guza lub całkowitej regresji. Okazało się, że większość pacjentów doznał znacznie mniejszy ból z wyjątkiem tych, które miały głęboki radioterapii. Niektórzy pacjenci byli w stanie złagodzić celebrowano zapach powierzchownych zmian nowotworowych przez miejscowych zastosowań laetrile. Byli w stanie złagodzić celebrowano zapachu nowotworów wewnętrznych za pomocą zastrzyków pozajelitowym laetrile. Apetyt poprawił u pacjentów z anoreksją wynikające masy ciała. Pacjenci z rakiem nadciśnieniem opracowano obniżenie ciśnienia krwi. Kilku pacjentów rozwinął niską gorączkę. Czytelnik powinien zobaczyć oryginalne artykuły dla dalszych szczegółów.

Jedną z rzeczy, że znaleźli to, że one lepiej regresję nowotworu, gdy letril jest używany w połączeniu z witaminą A i enzymów. Są prowadzone badania laboratoryjne na myszach pracujących z mysiego raka Aden i okazało się, że dostali się do 89,3% regresję nowotworu w zależności od wielkości guza (Contreras, 1982). Jest to jeden z powodów, dlaczego Zieloni używali witaminy A i enzymów w diecie Czadu, ale Trybunał uczynił je przerwać te składniki odżywcze.

Znaczenie letrilem Jakość Chemicznej

W pierwszych dniach produkcji letrilem, jednym z podstawowych problemów w raporcie komisarza FDA (USFDA, 1977). Nigdy nie był pewien, o kontroli jakości od jednego producenta do drugiego. Letril został jako producent do następnego. Letril było produkowane w USA, Meksyku, Izraela, Szwajcarii, Niemczech i innych krajach. Tylko izomer laevo okazał się najbardziej skuteczny terapeutycznie. Przez okres czasu sądzono, najwyższej jakości, aby być produkowane w Szwajcarii i RFN, ale nawet to nie było pewne. KEM, SAA Labs w Tijuana, Meksyk, w ostatnich latach również produkowane letril przy użyciu wysokiej jakości FDA dobrej praktyki wytwarzania.

http://www.apricotsfromgod.info/laetrile.htm

---