Drukujemy małe zdjęcia z minami dzieci, wyrażające różne emocje. Następnie dziecko losuje zdjęcie i zgaduje, jaką emocję przedstawia buzia malucha na fotografii, np. śmieje się. Pytasz "dlaczego się śmieje?" i prosisz, aby dziecko wymyśliło historię związaną z przedstawioną na zdjęciu emocją.
Dziecko prowadzące (lub rodzic) zadaje pytania uczestnikom zabawy - każdemu po kolei, a odpowiadający musi odpowiadać "pomidor". Pytania mogą być bardzo różne.
Jeśli osoba odpowiadająca zacznie się śmiać, wówczas oddaje fant (jakąś rzecz np. skarpetką, kapeć). Na koniec zabawy dzieci, które oddały fanty, muszą je odkupić poprzez wykonanie ustalonego przez resztę dzieci zadania, np. skakanie jak żabka.
Cały wężyk robi: hop!
Głowa w lewo, w lewo krok.
Do przodu głośno kroki trzy.
Idę na koniec, prowadzisz Ty!
Uczestnicy ustawiają się jeden za drugim i chwytają za ramiona tworząc wężyk. Prowadzący stoi pierwszy i zaczyna śpiewać piosenkę, pokazując ruchy zgodne z treścią, a pozostałe dzieci wykonują równo z nim:
Cały wężyk robi: hop! - skok obunóż do przodu
Głowa w lewo, w lewo krok. - przechylamy głowę w lewo i robimy krok w lewo
Do przodu głośno kroki trzy - 3 skoki obunóż do przodu
Idę na koniec prowadzisz Ty! - pierwsza osoba wskazuje na osobę za sobą, która ma prowadzić i biegnie na koniec.
Następnie znów odśpiewana zostaje piosenka i następuje zmiana prowadzącego wężyk. Zabawa trwa tak długo aż wszyscy uczestnicy będą prowadzącymi.
Dzieci dobierają się parami. Jedno dziecko zawiązuje sobie oczy. Drugie będzie go prowadziło. Łapią się za ręce i ruszają przed siebie.
Na koniec zabawy można zadać pytania:
- Jak się czuliście nic nie widząc?
- Czy odczuwaliście strach?
Bez słów, używając tylko gestów i ewentualnych przedmiotów, należy pokazać bajkę lub postać z bajki tak, by druga osoba mogła ją odgadnąć. Jeśli jest dużo uczestników można utworzyć dwie drużyny. Zabawa bardzo twórcza i wzbudzająca pozytywne emocje.
Pytamy dziecko o ulubione zwierzątko i rysujemy takie na środku kartki. Potem wymyślamy historyjkę o przygodach ulubieńca. Na zmianę dorysowujemy kolejne elementy lub postaci, które spotyka zwierzątko podczas swoich przygód.
Osoba prowadząca mówi np. zielone, a reszta uczestników musi jak najszybciej dotknąć czegoś zielonego. Ta osoba, która ostatnia znajdzie przedmiot w kolorze zielonym, staje w środku i podaje kolejny opis. Nie muszą to być tylko kolory, mogą być również kształty, np. okrągły - dzieci znajdują to, co w otoczeniu jest okrągłe.
Dzieci siadają w kole. Jedno dziecko wychodzi do innego pomieszczenia, w tym czasie pozostali wybierają pośród siebie dyrygenta, który będzie pokazywał jak gra się na różnorodnych instrumentach.
Pozostałe dzieci mają za zadanie naśladować dyrygenta, który co chwilę zmienia pokazywany instrument.
Zadaniem dziecka zgadującego jest odgadnięcie, kto jest dyrygentem grupy. Jeśli dziecko nie odgadnie, wówczas ponownie wychodzi. Zabawę powtarzamy.
Gra w memo własnoręcznie wykonanymi kartami
Dziecko wykonuje karty razem rodzicem, są to np. karty z literkami, bardzo kolorowe, takie którymi będzie nam się świetnie grało.
Robimy po 2 karty z danej litery. Gotowe karty kładziemy literkami do podłogi. Następnie staramy się znaleźć parę takich samych literek. W każdej kolejce gracz może podejrzeć dwie karty, jeśli tworzą parę, zabiera je, jeśli nie - ponownie odwraca rysunkami (literkami) do dołu.
W ten sposób dziecko całkiem nieświadomie uczy się liter.
Grupa uczestników siada w kręgu na krzesłach i typuje jednego uczestnika z koła. Ten odstawia swoje krzesło na bok i staje w środku kręgu wypowiadając następujące zdanie: „Jadę do Afryki i zabieram ze sobą wszystkich, którzy... (np. mają niebieskie oczy)”. Osoba w środku dowolnie formuje drugą część zdania, po wypowiedzeniu zdania wszyscy uczestnicy, którzy identyfikują się z tym zdaniem (mają niebieskie oczy) zmieniają miejsce siedzenia, tak by nie pozostać na swoim miejscu. Celem zabawy jest jak najszybciej usiąść na wolnym krześle, osoba która nie zdążyła znaleźć miejsca na krześle staje w środku i wypowiada formułę zdania, dodając drugą część inną niż wcześniej np. którzy maja brata, lubią lody, lubią grać w piłkę itd.
Zabawę można przeprowadzić, kiedy dzieci dość dobrze się znają. Dzieci siadają w kółku. Jedna osoba wychodzi z niego, staje tyłem do reszty, a rodzic/wychowawca wskazuje osobę, która ma się odezwać (może powiedzieć cokolwiek: hej, to ja, wlazł kotek na płotek itp. Lepiej, żeby były to krótkie wyrażenia, bo inaczej zadanie będzie zbyt proste). Dziecko, które stało tyłem, odwraca się i próbuje wskazać osobę, która się odezwała. Ma nieograniczoną ilość prób. Kiedy w końcu trafi, osoba, która wcześniej mówiła, będzie zgadywać.
Najlepiej kiedy liczba uczestników jest nieparzysta. Wszystkie dzieci ustawiają się w parach . Osoba bez pary staje na środku i mówi np. nosy do nosów. Pary mają to zadanie wykonać . Kilka razy dziecko mówi zadania, po czym daje hasło 'ludzie do ludzi i uczestnicy zamieniają się parami. Ta osoba która tej pary nie znajdzie wydaje kolejne zadania.
W rywalizacji uczestniczą dwuosobowe zespoły. Zadaniem każdego z zespołów jest stworzenie mumii - jedna osoba stoi nieruchomo, druga zamienia ją w mumię obwijając papierem. Wygrywa zespół, który szybciej stworzy mumię dokładnie zakrywając papierem ubranie obwijanego zawodnika.
Warto wykorzystać tę zabawę do zrobienia wspaniałych rodzinnych fotografii.
Dzieci śpiewają piosenkę (można ją też recytować), melodia sama z czasem się ułoży do tych słów:
Jedna łapka - pokazujemy jedną rączkę
druga łapka - pokazujemy drugą rączkę
ja jestem niedźwiadek - wskazujemy na siebie
Jedna nóżka, druga nóżka - pokazujemy jedną nogę, drugą nogę
oto jest mój zadek - klepiemy się po pośladkach
Lubię miodzik - masujemy brzuszek
kocham miodzik - masujemy brzuszek
podkradam go pszczółko - machamy rączkami, pokazując jak pszczółki latają
Jedną łapką, drugą łapką, albo wciągam rurką - pokazujemy jedną rączkę, drugą rączkę, dotykamy buzi.
Świetna zabawa i dla maluszków i dla starszych dzieci.
Jedna osoba wybiera sobie przedmiot z pokoju, np. książkę. Następnie mówi: "mój przedmiot zaczyna się na literę K". Inni muszą zgadnąć, o jaki przedmiot chodzi. Jeśli nie zgadną w ciągu 3 minut, osoba podaje drugą literę tego słowa. Zabawa kończy się, kiedy słowo zostanie odgadnięte. Wtedy zaczyna kolejna osoba.
Jest to zabawa przeznaczona co najmniej dla 3 osób. Im więcej tym lepiej. Bawiące sie osoby siadają lub stoją w kręgu na dywanie. Wylosowana osoba trzyma kłębek wełny i rozpoczyna zabawę, zadając pytanie np. odnoszące sie do jej osoby np. jaki kolor lubię najbardziej?, jaka jest moja ulubiona bajka?, jaki jest mój ulubiony deser? itp. Która osoba zgłosi sie pierwsza i trafnie odpowie na pytanie odbiera kłębek wełny, z tym ze pierwsza osoba zatrzymuje koniec wełny. Następnie druga osoba zadaje kolejne pytanie i po odpowiedzi zatrzymuje nic, a kłębek podaje osobie, która odpowiedziała. Im więcej pytań tym gęściej upleciona jest siec pajęcza pomiędzy uczestnikami zabawy. Jest to dobry test znajomości wzajemnej domowników i znajomych. Można również umawiać się na początku gry na inne pytanie np. rzeczy rozpoczynające się na literę A. Wszystko zależy od chęci i inwencji domowników. Można bawić sie równie dobrze w domu jak i na świeżym powietrzu.
Dzieci stają w kółku, jedno wybrane dziecko staje poza kółkiem.
Kiedy dzieci podają sobie piłkę, osoba stojąca poza kółkiem mówi piłka parzy. Dziecko, które w tym momencie złapie piłkę zamienia się miejscami z dzieckiem spoza kółka i zabawa zaczyna się od nowa.
Pocztówkę rozcinamy na kilka części. Im dziecko starsze, tym części może być więcej, a następnie wspólnie układamy, aż powstanie cały obrazek. Na koniec możemy przykleić powstały obrazek na kartkę.
Ze starych skarpetek robimy zabawne laleczki. Przyszywamy guziki (oczka i nosek) i wycięty z materiału półksiężyc (usta). Z wełny robimy włoski i przyszywamy u góry.
Tak przygotowaną laleczkę nakładamy na rękę. Z krzeseł ustawiamy kurtynę. Przykrywamy kocem i teatrzyk gotowy.
Dzieci ustawiają się w kole i układają ręce - jak do gry w łapki i śpiewają/ recytują
Szły świnie po drabinie, było 13,
jeśli sami nie wierzycie, porachować raczcie
raz, dwa, trzy, cztery, 5, 6, 7 ,8, 9, 10, 11, 12, -13
Dzieci grają w "łapki" uderzając się kolejno na słowa piosenki. Uwaga! Przy śpiewaniu cyfr - trzeba uważać na liczbę 13 - kto zostanie "złapany" uderzony na 13 - ten odpada z gry.
Nową kolejkę zaczyna dziecko, które miało zwycięską "12".
Taniec czarownic i czarnoksiężników
Dzieci ustawiają się w kole. Dorosły zajmuje się obsługą odtwarzacza muzyki. W rytm muzyki dzieci przekazują sobie miotłę. W pewnym momencie muzyka jest nagle ściszana. Dziecko, które ma w tym momencie miotłę w ręku odpada. Zwycięski maluch zostaje królową czarownic (królem czarnoksiężników).
1. Wymyśla się długi wyraz, np.: FILHARMONIA
2. Każde z dzieci zapisuje sobie ten wyraz na górze kartki (poziomo)
3. Teraz mają dzieci 5 minut na napisanie telegramu, w którym poszczególne litrey podanego wyrazu będą pierwszymi literami słów w telegramie, np.: Frania i Lola Hodują Astry, Razem Mogą Odebrać Nagrodę Instytutu Agronomi. Po 5 minutach odczytują na głos. Dzieci same oceniają, kto napisał najśmieszniejszy, najczytelniejszy i najbardziej niespotykany telegram.
4. Telegram może również zawierać imię, nazwisko i adres osoby, do której ma być wysłany, np.: Franek Ilnicki Lublin Hutnicz Adam Rano Mama Odbierze Notes I Atlas.
Zabawa bardzo przydatna w podróży, rozwija spostrzegawczość . Dziecko opisuje np. "to co widzę jest okrągłe i służy do kierowania samochodem" odp. "kierownica".
Stajemy w kole z dziećmi i wszyscy trzymamy się za ręce. Podnosimy do góry rękę dziecka stojącego po prawej stronie i mówimy to jest mój przyjaciel, dziecko mówi jak ma na imię i podnosi rękę następnego dziecka w kółku, mówiąc to jest mój przyjaciel.
I tak dookoła, aż wszystkie dzieci będą miały okazję powiedzieć, jak mają na imię i wszystkie ręce będą podniesione do góry. Wtedy wszyscy kłaniamy się.
Gasimy światło. Gdy oczy przyzwyczają się do ciemności, jedna osoba trzymając zgaszoną latarkę odlicza. Po skończeniu odliczania i zasygnalizowaniu "szukam" włącza latarkę i szuka. Odnalezieni członkowie zabawy szukają pozostałych towarzysząc osobie z latarką.
Dwoje dzieci zaczyna - reszta kibicuje. Dzieci przywiązują sobie balony do prawych kostek.
Następnie krążą w kółko i próbują nadepnąć na balon przeciwnika.
Wygrywa ten, który jako pierwszy przebije balon przeciwnikowi. Wygrana osoba ma prawo do wyboru nowego przeciwnika do dalszej "walki".
Każde dziecko losuje zwierzątko z jakim będzie sie utożsamiać - dzieci będą udawać ruchy i głosy swoich zwierzątek.
Mama (lub ktoś inny) czyta dzieciom wiersze o zwierzętach, a gdy mama wypowie nazwę któregoś z nich, dziecko ma za zadanie udawać jego głos i ruchy. Jeśli dzieci się zmęczą, mama może im poczytać różne ciekawostki na temat zwierząt i ich zwyczajów.
Można się bawić w domu jak i na dworze.
Każde dziecko siedząc w kole wybiera sobie jakiego zwierzaka chce udawać, po czym kolejno pokazuje pozostałym wymyślone ruchy połączone z odgłosami wydawanymi przez to zwierzę oraz wymawia swoje imię np. robi koci grzbiet miaucząc i mówiąc Ewa. Po przedstawieniu się w ten sposób rozpoczyna się zabawa, polegająca na pokazaniu własnej interpretacji wybranego przez siebie zwierzaka i podaniu swojego imienia, a następnie wywołaniu dowolnego kolegi poprzez naśladowanie zapamiętanych ruchów i podaniu imienia naśladowanego kolegi , np. koci grzbiet, miauknięcie i imię Ewa, potem naśladowanie zwierzaka kolegi, tj. stanie na jednej nodze i klekotanie z podaniem imienia Zenek. Wywołany Zenek wstaje, pokazuje swojego bociana i naśladuje inne dziecko, łącząc to z zapamiętanym imieniem.
Prowadząca rozpoczyna zabawę będąc „matką” i stając odwrócona plecami do pozostałych uczestników zabawy - „dzieci”. Matka woła „Córko, córko gdzie jesteś?”, dzieci: „Na dworze”, matka: „Córko, córko, co robisz?”, dzieci: „Bawię się”, matka: „Ewo, Ewo, do domu!”. Dzieci o tym imieniu biegną do mamy, kto dotknie mamy, ten zajmuje jej miejsce. Wołając chłopców zamienia się wyraz wołając syna, dopuszczalne jest podawanie kilku imion.
Dzieci stoją w dwóch kołach współśrodkowych zwrócone twarzami do siebie
Witam was, witam was, ( dzieci klaszczą naprzemiennie w prawą a następnie lewą dłoń kolegi z naprzeciwka)
na zabawę już czas
Jestem ja, jesteś ty, (wskazują na siebie i kolegę)
raz, dwa, trzy (uderzają oburącz w dłonie kolegi)
Przejście o jeden krok w prawo do następnego kolegi. Zabawa zaczyna się ponownie.
Integracyjne powitanie każdego uczestnika, szczególnie się sprawdza w małych grupach, śpiewane na melodię „Panie Janie”.
Witaj ..imię.. witaj.. imię ... (dzieci podają sobie dłonie)
jak się masz, jak się masz (poklepują się po plecach)
Wszyscy cię witamy (machanie dłonią)
wszyscy cię kochamy (ręce na sercu)
bądź wśród nas, bądź wśród nas (ukłon)
Spacer po całej sali do melodii. Na przerwę w muzyce każdy ma okrążyć najbliższą osobę. Gdy znów zabrzmi muzyka - spacer kontynuujemy. Nie wolno okrążać tej samej osoby drugi raz.
Spacer w parach
Spacer parami przy muzyce, na ściszenie melodii reagujemy zmieniając jak najszybciej dziecko w parze. Nie wolno dwa razy spacerować z tym samym partnerem.
Pingwin
Dzieci ustawiają się jedno za drugim trzymając dłonie na ramionach kolegi. Tańcząc śpiewają piosenkę:
Och jak przyjemnie i jak wesoło (poruszanie się do przodu „sprężynując” na ugiętych nogach)
W pingwina bawić się, się, się (na „ się” podskok)
Raz nóżką w prawo, raz nóżką w lewo (nogi w bok zgodnie ze słowami, pięta do podłogi)
Do przodu, do tyłu (podskoki do przodu i do tyłu)
I raz, dwa, trzy (3 podskoki w miejscu)
Stonoga
Dzieci ustawiają się jedno za drugim trzymając dłonie na ramionach kolegi. Poruszają się po sali i śpiewają „idzie sobie stonoga, stonoga, stonoga, aż się trzęsie podłoga, podłoga bęc!. Sposób poruszania się i śpiewu dostosowany ma być do polecenia prowadzącego, np. stonoga ma być wesoła, smutna, wojskowa, zła, zmęczona, zamyślona, szczęśliwa, chora itp.
Podział na dwie dowolne grupy, np. chłopców i dziewczynki. Jedna grupa trzymając się za ręce stoi w kole i tworzy „pułapkę” na myszy - dzieci z drugiej grupy (ręce wysoko uniesione do góry). Na sygnał „Pułapka otwarta” myszki biegają po pułapce, po sygnale dźwiękowym pułapka się zamyka ( ręce opuszczone i przysiad) i więzi myszki, które nie zdążyły opuścić pułapki. Po kilkakrotnym powtórzeniu zabawy zmiana ról.
|
