1. Dz. U. 01.79.855 „Prawo o stowarzyszeniach”;

2. Dz. U. 90.51.297 „Prawo o zgromadzeniach”;

3. Dz. U. 01.79.857 „O partiach politycznych”

4. Dz. U. 04.161.1688 „Prawo o aktach stanu cywilnego”

5. Dz. U. 03.207.2016 „Prawo Budowlane”

6. Dz. U. 00.28.353 „O obywatelstwie polskim”

7. Dz. U. 06.234.1694 „O cudzoziemcach”

8. Dz. U. 06.143.1027 „O dokumentach paszportowych”

9. Dz. U. 03.80.717 „ O planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym”

10. Dz. U.08.115.728 „O pomocy społecznej”

11. Dz. U. 06.139.992 „O świadczeniach rodzinnych”

12. Dz. U. 97. 115.741 „ O gospodarce nieruchomościami”

13. Dz. U. 07.155.1095 „O swobodzie działalności gospodarczej”

14. Dz. U. 07.50.331 „O ochronie konkurencji i konsumentów”

15. Dz. U. 00.80.903 „O własności lokali”

1. Administracyjne Prawo materialne - Wymień rodzaje (typy) norm prawa materialnego

Prawo materialne normy zawarte w przepisach prawa administracyjnego powszechnie obowiązującego (prawo powszechnie obowiązujące art. 87 konstytucji), które określają treść praw i obowiązków (zachowania się) ich adresatów

Rodzaje (typy) norm prawa materialnego - wyodrębnione z uwagi na sposób konkretyzowania obowiązków, czy uprawnień ich adresatów

1. normy konkretyzowane przez akt administracyjny

• stosowanie norm ogólnych prawa materialnego następuje przez akt administracyjny, czyli decyzje w rozumieniu KPA

• normy prawa materialnego mogą ustanawiać pewnego rodzaju nakazy lub zakazy, dają podstawę do roszczeń o uzyskanie określonego uprawnienia w drodze aktu indywidualnego (nakłada na indywidualnie określonego adresata obowiązki lub przyznaje określone uprawnienia)

• wyznacza przesłanki na jakich może nastąpić odebranie, nadanie lub ograniczenie praw jednostki (np. art. 28 ustawy >Prawo budowlane” - ustala przesłanki uzyskania pozwolenia na budowę

normy stosowane bezpośrednio (kontrolna rola organów)

• normy prawa materialnego określają wprost bez potrzeby wydania aktu indywidualnego (tj. aktu stosowania prawa, obowiązki adresata);

• rola organu administracji sprowadza się do kontroli ich przestrzegania, ewentualnej realizacji obowiązku ze środków przymusu (głównie egzekucyjnego)

• ustanawianie obowiązków następuje przez przepis ogólny bez potrzeby wydawania aktów indywidualnych (np. Ustawa „Prawo o ruchu drogowym” ustala obowiązki uczestnika ruchu

Niekiedy wyodrębnia się różnego rodzaju :

• inspekcje (np. sanitarną, ochrony środowiska);

• nadzory (np. nadzór budowlany, farmaceutyczny)

których celem jest kontrola czy adresat norm powszechnie obowiązujących z których wprost wynikają określone obowiązki przestrzega nakazów i zakazów w nich zawartych. Przepisy takie zawierają z reguły fragmenty procedur kontrolnych. W następstwie czynności kontrolnych mogą być wydane decyzje administracyjne :

• sankcje egzekucyjne;

• kary administracyjne

3. normy konkretyzowane przez czynności materialno-techniczne

• normy prawa materialnego ustalają prawa czy obowiązki adresata bez potrzeby wydawania aktu indywidualnego, ale jednocześnie ustalają obowiązki organu administracji publicznej do podjęcia określonej czynności materialnoprawnej (czynności urzędowej) polegającej np.

• prowadzeniu rejestru (np. pojazdów mechanicznych)

• ewidencji (np. działalności gospodarczej)

• stwierdzenia faktu zameldowania

organ wydaje dowody rejestracyjne, zaświadczenia, dowody osobiste, paszporty. W takich sytuacjach organ konkretyzuje (stosuje) przepis ogólny poprzez czynności materialnotechniczne uregulowane ustawą. Gdy następuje odmowa tych czynności wprowadza się wymóg wydania decyzji administracyjnej, aby strony mogły korzystać ze środków ochrony przewidzianych w KPA (od czynności materialnotechnicznych nie służą środki odwoławcze)

2. Wymień i scharakteryzuj cechy stowarzyszenia

Stowarzyszenie jest dobrowolnym, samorządnym, trwałym zrzeszeniem o celach nie zarobkowych.

• dobrowolnym (oznacza, że nikogo nie można zmuszać do przynależenia do stowarzyszenia, jak też wprowadzać ograniczeń dotyczących występowania ze stowarzyszenia. Oznacza to również zakaz tworzenia stowarzyszeń, w których obowiązywałaby reguła „bezwzględnego posłuszeństwa ich członków wobec władz stowarzyszenia);

• samorządnym (oznacza samodzielność w ustalaniu celów, programów i struktur stowarzyszenia)

• trwałym zrzeszeniem w celach nie zarobkowych (oznacza, że stowarzyszenia nie powołuje się dla celów, ale oznacza ciągłość w jego działaniu. Odróżnia to stowarzyszenie od zgromadzeń, manifestacji. Dla celów zarobkowych powołuje się inne jednostki organizacyjne np. spółki, przedsiębiorstwa. Stowarzyszenie opiera swą działalność na pracy społecznej członków. Niemniej może zatrudniać pracowników, jak też - z wyjątkiem stowarzyszeń zwykłych - może prowadzić działalność gospodarczą, byleby dochód z tej działalności służył dla realizacji statutowych. Nie może być on jednak przeznaczony do podziału między członków stowarzyszenia)

3. Podaj i scharakteryzuj rodzaje stowarzyszeń

1. Stowarzyszenia zarejestrowane ( w sądzie) - art. 8 ustawy Stowarzyszenie podlega obowiązkowi wpisu do Krajowego Rejestru Sądowego, o ile przepis ustawy nie stanowi inaczej. Sąd może odmówić zarejestrowania stowarzyszenia tylko wtedy, gdy stowarzyszenie nie spełnia warunków przewidzianych w ustawie. Rejestry Stowarzyszeń są jawne i dostępne dla każdego. Dla powstania stowarzyszenia zarejestrowanego wymagane jest zgłoszenie co najmniej 15 osób, powołanie komitetu założycielskiego oraz uchwalenie statutu, Komitet założycielski składa wniosek do sądu o zarejestrowanie. Po zbadaniu, czy statut stowarzyszenia jest zgodny z przepisami prawa i założyciele spełniają ustawowe wymagania, sąd rejestrowy wydaje postanowienie o zarejestrowaniu stowarzyszenia. Stowarzyszenie uzyskuje osobowość prawną i może rozpocząć działalność dopiero z chwilą wpisania go do KRS. Stowarzyszenia mogą posiadać majątek pochodzący ze składek, darowizn, ofiarności publicznej. Wyjątkowo stowarzyszenie może prowadzić działalność gospodarczą,, może otrzymywać dotacje, jeśli przepisy prawa to przewidują. Majątek zlikwidowanego stowarzyszenia przeznacza się na cel ustalony w statucie lub uchwale walnego zebrania członków. Gdy brak jest takich postanowień, sąd orzeka o przeznaczeniu majątku na określony cel społeczny. Stowarzyszenie może ulec rozwiązaniu albo na podstawie własnej uchwały, albo na podstawie postanowienia sądu rejestrowego. Rozwiązanie stowarzyszenia na podstawie postanowienia sądu rejestrowego zachodzi w przypadku, gdy organ nadzoru administracyjnego składa stosowny wniosek do sądu, gdy liczba członków stowarzyszenia jest mniejsza od liczby wymaganej do założenia stowarzyszenia, albo gdy stowarzyszenie nie posiada władz przewidzianych ustawą i nie ma warunków do ich powołania w okresie dłuższym niż rok, tj. gdy stowarzyszenie nie wykazuje aktywności. W przypadku rozwiązania stowarzyszenia ulega ono likwidacji. Jeśli rozwiązanie stowarzyszenia następuje przez Sąd, organ ten wyznacza likwidatora, gdy likwidacja wynika z uchwały walnego zebrania, zarząd pełni funkcję likwidatora. Po zakończeniu likwidacji likwidator składa wniosek o wykreślenie stowarzyszenia z rejestru.

2. stowarzyszenia zwykłe ( art. 40 ustawy) Dla założone stowarzyszenia zwykłego wystarczy zgłoszenie co najmniej trzech osób, uchwalenie regulaminu (zamiast statutu!!!), który określi nazwę, cel, teren i środki działania, siedzibę oraz przedstawicieli reprezentujących stowarzyszenie. Informuje się tylko administracyjny organ nadzoru o założeniu stowarzyszenia Jeśli w ciągu 30 dni od uzyskania informacji nie zakazano działalności stowarzyszenia , może ono rozpocząć działalność. W innym przypadku administracyjny organ nadzoru lub prokurator mogą wystąpić z wnioskiem do sądu o wydanie postanowienia o zakazie założenia stowarzyszenia. Stowarzyszenia zwykłe nie mogą : tworzyć terenowych jednostek organizacyjnych, nie mogą łączyć się w związki stowarzyszeń, nie mogą zrzeszać osób prawnych, nie mogą prowadzić działalności gospodarczej, przyjmować darowizn, spadków i zapisów, otrzymywać dotacji, korzystać z ofiarności publicznej, a środki finansowe mogą uzyskiwać tylko ze składek członkowskich.

3. związki stowarzyszeń - mogą je tworzyć stowarzyszenia zarejestrowane w liczbie, co najmniej trzech. Mogą je powołać także inne osoby prawne ( np. fundacja), z tym, że gdy są to podmioty realizujące cele zarobkowe (np. spółka), mogą być tylko członkami wspierającymi.

4. Kto sprawuje nadzór nad stowarzyszeniami

Wojewoda - właściwy ze względu na siedzibę stowarzyszenia - w zakresie nadzoru nad działalnością stowarzyszeń jednostek samorządu terytorialnego, w pozostałych przypadkach należy on do starosty właściwego ze względu na siedzibę stowarzyszenia. Sądy rejestrowe.

Celem nadzoru nad stowarzyszeniami jest przestrzeganie prawa oraz statutu (regulaminu) stowarzyszenia.

Organ administracji, w ramach nadzoru ma uprawnienia typu kontrolnego i może żądać od zarządu odpisów uchwał walnego zgromadzenia, może żądać od władz stowarzyszenia tylko niezbędnych wyjaśnień.

5. Podaj cechy zgromadzenia publicznego

Cechy zgromadzenia publicznego :

1. zgromadzenie organizowane na otwartej przestrzeni dostępnej dla nieokreślonych imiennie osób;

2. zgromadzenie publiczne wymaga uprzedniego zawiadomienia organu gminy właściwego ze względu na miejsce zgromadzenia - nie później niż 3 dni przed zgromadzeniem i nie wcześniej jak 30dni przed zgromadzeniem.

Zawiadomienie o zgromadzeniu powinno zawierać :

1. imię i nazwisko, datę urodzenia i adres organizatora oraz nazwę i adres osoby prawnej lub innej organizacji, jeżeli w jej imieniu organizuje on zgromadzenie;

2. cel, program oraz język w którym będą porozumiewać się uczestnicy zgromadzenia;

3. miejsce, datę, godzinę rozpoczęcia, planowany czas trwania, przewidywaną liczbę uczestników oraz projektowaną trasę przejścia, jeżeli przewiduję się zmianę miejsca w czasie trwania zgromadzenia;

4. określenie planowanych przez organizatora środków służących zapewnieniu pokojowego przebiegu zgromadzenia oraz środków, o których dostarczenie zwraca się do organu gminy

6. Organizacja zgromadzenia - obowiązki organizatora

1. Zgromadzenie publiczne powinno mieć Przewodniczącego, który otwiera zgromadzenie kieruje nim i je zamyka;

2. Przewodniczącym jest organizator, chyba, że powierzy on swoje obowiązki innej osobie albo uczestnicy zgromadzenia za jego zgodą wybiorą innego przewodniczącego;

3. Przewodniczący odpowiada za zgodny z przepisami prawa przebieg zgromadzenia i podejmuje w tym celu przewidziane środki w ustawie

4. Przewodniczący ma prawo zażądać opuszczenia zgromadzenia przez osobę, która swoim zachowaniem narusza przepisy ustawy albo uniemożliwia lub usiłuje udaremnić zgromadzenie. W razie niepodporządkowania się żądaniu, przewodniczący może zwrócić się o pomoc do policji lub straży miejskiej

5. Jeżeli uczestnicy zgromadzenia nie podporządkują się zarządzeniom przewodniczącego wydanym w wykonaniu jego obowiązków lub, gdy przebieg zgromadzenia sprzeciwia się niniejszej ustawie albo narusza przepisy ustaw karnych przewodniczący rozwiązuje zgromadzenie

6. Z chwilą rozwiązania lub zamknięcia zgromadzenia jego uczestnicy są obowiązani do bez nieuzasadnionej zwłoki opuścić miejsce w którym odbywało się zgromadzenie

7. Zakaz zgromadzenia publicznego - przesłanki decyzji o zakazie zgromadzenia publicznego, w jakim terminie powinna być doręczona decyzja o zakazie zgromadzenia, czy na decyzję o odmowie zgromadzenia przysługuje środek odwoławczy, jeżeli tak to w jakim terminie i do kogo?

Organ gminy zakazuje zgromadzenia publicznego jeżeli:

1. jego cel lub odbycie sprzeciwiają się ustawie oraz naruszają przepisy ustaw karnych;

2. odbycie zgromadzenia może zagrażać życiu lub zdrowiu ludzi albo mieniu w znacznych rozmiarach

Decyzja o zakazie zgromadzenia publicznego powinna być doręczona organizatorowi w terminie 3 dni od dnia zawiadomienia o zgromadzeniu jednak nie później niż 24 godziny przed planowanym terminem rozpoczęcia zgromadzenia.

Odwołanie od decyzji zakazującej przeprowadzenia zgromadzenia wnosi się w terminie 3 dni od dnia doręczenia. Decyzję wydaną w wyniku odwołania doręcza się organizatorowi w terminie 3 dni od dnia otrzymania odwołania. Wniesienie odwołania nie wstrzymuje wykonania decyzji.

W decyzji zakazującej organ gminy, wojewoda nie może określić innego miejsca i czasu odbycia się zgromadzenia, trasy przejazdu lub przemarszu.

8. Rozwiązanie zgromadzenia - kto i w jakich okolicznościach może rozwiązać zgromadzenie publiczne, komu przysługuje prawo do odwołania od tej decyzji , jeżeli przysługuje takie prawo to w jakim terminie i do kogo?

Zgromadzenie może być rozwiązane przez przedstawiciela organu gminy (wójt, burmistrz), jeżeli jego przebieg zagraża życiu lub zdrowiu ludzi albo mieniu w znacznych rozmiarach lub gdy narusza przepisy ustawy albo przepisy ustaw karnych, a przewodniczący, uprzedzony o konieczności rozwiązania wzbrania się to uczynić - wówczas rozwiązanie zgromadzenia następuje przez wydanie decyzji ustnej, poprzedzonej trzykrotnym ostrzeżeniem uczestników zgromadzenia o możliwości jego rozwiązania, a następnie ogłoszonej przewodniczącemu w obecności zgromadzonych, której nadaje się rygor natychmiastowej wykonalności. Decyzję tę doręcza się organizatorowi na piśmie w terminie 24 godzin od jej podjęcia. Organizatorowi oraz uczestnikowi zgromadzenia przysługuje prawo odwołania się od decyzji w sprawie rozwiązania zgromadzenia w terminie 3 dni od dnia rozwiązania zgromadzenia.

Organem odwoławczym od decyzji wydanych w sprawach dot. zgromadzeń jest wojewoda.

9. Partia polityczna - struktura i zasady jej działania

Partie polityczne kształtują swoje struktury oraz zasady działania zgodnie z zasadami demokracji, w szczególności przez zapewnienie jawności tych struktur, powoływania organów partii w drodze wyborów i podejmowania uchwał większością głosów.

1. Statut partii politycznej określa jej cele, strukturę i zasady działania, a w szczególności:

1. nazwę, skrót nazwy i siedzibę partii,

2. sposób nabywania i utraty członkostwa,

3. prawa i obowiązki członków,

4. organy partii, w tym organy reprezentujące partię na zewnątrz oraz uprawnione do zaciągania zobowiązań majątkowych, ich kompetencje oraz czas trwania ich kadencji,

5. tryb dokonywania wyboru organów partii i uzupełniania składów tych organów,

6. sposób zaciągania zobowiązań majątkowych, uzyskiwania środków finansowych oraz tryb sporządzania i zatwierdzania informacji o działalności finansowej partii,

7. zasady tworzenia i znoszenia terenowych jednostek organizacyjnych partii,

8. zasady dokonywania zmian statutu,

9. sposób rozwiązania się partii oraz tryb połączenia z inną partią lub innymi partiami.

2. Statut partii politycznej uchwala zgromadzenie ogólne członków partii lub zgromadzenie ich demokratycznie wybranych przedstawicieli.

Członek partii politycznej ma prawo do wystąpienia z niej.

10. Kto prowadzi ewidencję partii politycznych i co powinno zawierać zgłoszenie?

1. Partię polityczną zgłasza się do ewidencji partii politycznych, zwanej dalej "ewidencją", prowadzonej przez Sąd Okręgowy w Warszawie, zwany dalej "Sądem".

2. Zgłoszenie powinno zawierać nazwę, skrót nazwy i określenie adresu siedziby partii politycznej oraz imiona, nazwiska i adresy osób wchodzących w skład organów uprawnionych w statucie do reprezentowania partii na zewnątrz oraz do zaciągania zobowiązań majątkowych. Do zgłoszenia można załączyć wzorzec symbolu graficznego partii politycznej.

3. Do zgłoszenia należy załączyć:

1. statut partii politycznej,

2. wykaz zawierający imiona, nazwiska, adresy zamieszkania, numery ewidencyjne PESEL i własnoręczne podpisy popierających zgłoszenie co najmniej 1000 obywateli polskich, którzy ukończyli 18 lat i mają pełną zdolność do czynności prawnych; każda strona wykazu powinna być opatrzona adnotacją zawierającą nazwę partii politycznej zgłaszanej do ewidencji.

4. Do zbierania podpisów osób popierających zgłoszenie, o których mowa w ust. 3, stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z dnia 5 lipca 1990 r. - Prawo o zgromadzeniach (Dz.U. Nr 51, poz. 297, z 1999 r. Nr 41, poz. 412, z 2000 r. Nr 12, poz. 136 i z 2001 r. Nr 46, poz. 499).

5. Nazwa, skrót nazwy i symbol graficzny partii politycznej powinny odróżniać się wyraźnie od nazw, skrótów nazw i symboli graficznych partii już istniejących.

6. Zgłoszenia dokonują 3 osoby spośród osób, o których mowa w ust. 2, przyjmując odpowiedzialność za prawdziwość danych zawartych w zgłoszeniu.

11. Rodzaje aktów stanu cywilnego - właściwość miejscowa;

Akt stanu cywilnego - pojedynczy wpis w księdze stanu cywilnego, który rejestruje stan cywilny osoby poprzez urzędowe odnotowanie określonych zdarzeń. W prawie polskim istnieją trzy rodzaje takich aktów: akt urodzenia, akt małżeństwa i akt zgonu.

12. Zasady ogólne sporządzania aktów stanu cywilnego i prowadzenia ksiąg

Zasady ogólne sporządzania aktów stanu cywilnego i prowadzenia ksiąg:

• akt urodzenia, małżeństwa, zgonu sporządza się oddzielnie dla każdego aktu

• akty stanu cywilnego mogą zawierać tylko te dane wymagane przez prawo

• nie można w nich zamieszczać danych naruszających prawa osobiste

• kierownik urzędu stanu cywilnego obowiązany jest zażądać dowodów potwierdzających prawdziwość danych zgłoszonych do wpisów ksiąg ( w razie niezgody przeprowadzić postępowanie wyjaśniające)

• odpowiednio je zabezpieczyć i przechowywać

13. Akt urodzenia i akt zgonu - terminy zgłoszenia, podmioty zobowiązane do zgłoszenia;

Akt urodzenia - należy dokonać zgłoszenia w terminie 14 dni ( gdy dziecko urodziło się martwe w ciągu 3 dni). Podmioty zobowiązane do zgłoszenia: ojciec, lekarz, położna, matka

Jeżeli dziecko urodzi się w szpitalu lub zakładzie obowiązek spoczywa na tym zakładzie.

Przepisy regulują formy nadawania imion (nie mogą być ośmieszające), kierownik S.C. może odmówić nadania takiego imienia.

Jeśli po sporządzeniu aktu rodzice nie dokonali wyboru imienia, dokonuje go kierownik urzędu S.C. a rodzice w ciągu 6 miesięcy sporządzenia aktu urodzenia mogą złożyć oświadczenie na piśmie o zmianie imienia.

Akt zgonu:

• zgon należy zgłosić nie później niż w ciągu 3 dni a jeśli nastąpił na wskutek choroby zakaźnej - w ciągu 24 godzin

• do zgłoszenia zobowiązani są: małżonek, dzieci zmarłego, najbliżsi krewni i powinowaci, osoby zamieszkałe w lokalu, w którym nastąpił zgon, osoby będące przy śmierci, administrator domu, szpital lub zakład gdzie nastąpił zgon.

• akt zgonu sporządza się na podstawie karty zgonu (ustawa określa, jakie dane powinien on zawierać)

• przepisy określają również treść aktu zgonu w razie śmierci osoby o nieustalonej tożsamości

14. Podstawa sporządzenia aktu urodzenia dziecka nieznanych rodziców.

15. Co wydaje się z ksiąg stanu cywilnego? Jaka jest różnica między odpisem zupełnym a skróconym aktu stanu cywilnego i kiedy się takie odpisy wydaje?

Z ksiąg stanu cywilnego wydaje się:

• odpisy zupełne lub skrócone akty stanu cywilnego

• zaświadczenia - o dokonanych wpisach lub ich braku, zaginięciu lub zniszczeniu

Różnica

Zaświadczenia i odpisy są wydawane na wniosek:

• organu państwowego, osoby której stan cywilny został stwierdzony,

• krewnych w linii prostej, małżonka, rodzeństwa, przedstawiciela ustawowego

• oraz na wniosek podmiotów, które wykażą interes prawny

16. Obywatelstwo (definicja) Nabywanie obywatelstwa polskiego - zasady (ciągłości, wyłączności obywatelstwa polskiego, zasada równouprawnienia małżonków)

Obywatelstwo -jest to trwała więź określonej osoby z państwem, która obejmuje wzajemne prawa i obowiązki (def. wg. Leońskiego)

Nabywanie obywatelstwa polskiego:

1) zasada ciągłości - obywatelami polskimi są osoby, które posiadają obywatelstwo polskie na podstawie dotychczasowych przepisów ( od uzyskania niepodległości powstały 3 ustawy -(08.01.1951 r., 13.02.1962 r., 28.01.2000 r.)

2) zasada wyłączności obywatelstwa polskiego - obywatel polski nie może być równocześnie uznawany za obywatela innego państwa 9 może posiadać wiele obywatelstw, ale wobec władz polskich jest obywatelem polskim a nie cudzoziemcem)

3) zasada równouprawnienia małżonków - samo zawarcie związku małżeńskiego nie wywołuje zmian w obywatelstwie małżonków ( zmiana obywatelstwa jednego z małżonków nie pociąga za sobą zmiany obywatelstwa drugiego małżonka)

17. Podaj sposoby nabycia obywatelstwa polskiego

Sposoby nabycia obywatelstwa polskiego: (4 sposoby) .

1) z mocy prawa:

• przez urodzenie z rodziców polskich - prawo krwi (art.4.ustawy)

• dziecko urodzone lub znalezione w Polsce, - gdy oboje rodzice są nieznani bądź nieokreślone jest ich obywatelstwo - prawo ziemi ( zasada terytorialna- pomocniczy charakter)

2) w drodze aktu administracyjnego:

• instytucja naturalizacji - czyli nadania obywatelstwa ( art.8) cudzoziemcowi na jego wniosek, jeżeli zamieszkuje na terytorium RP co najmniej 5 lat

• mała naturalizacja - uznanie za obywatela polskiego ( art.9) osoby o nieokreślonym obywatelstwie, na jego wniosek, jeżeli zamieszkuje na terytorium R P co najmniej 5 lat

Decyzja ma charakter konstytutywny wydawana na wniosek zainteresowanego.

3) przez oświadczenie woli - mogą złożyć (decyzja przyjęcia- prawo opcji - wyboru):

• dziecko po ukończeniu 16 lat a upływem 6 miesięcy od dnia uzyskania pełnoletności (art.6. ust.3)

• cudzoziemiec pozostający w związku małżeńskim, co najmniej 3 lata i 6 miesięcy (art.10)

• osoba, która utraciła polskie obywatelstwo wskutek zawarcia związku małżeńskiego z cudzoziemcem, po ustaniu tego małżeństwa, - jeżeli złożą odpowiednie oświadczenie woli przed właściwym organem i organ wyda decyzje o przyjęciu oświadczenia.

Reintegracja- powrót do poprzedniego obywatelstwa (art.6 i 11 ust.1)

4) przez repatriację - ( również z mocy prawa) to jednoczesne zapewnienie powrotu na terytorium danego państwa i uzyskanie przez powracającego obywatelstwa polskiego.

Reguluje ustawa z 5 grudnia 2000 roku o repatriacji.

Określa zasady nabycia obywatelstwa polskiego w drodze repatriacji, prawa repatrianta, a także zasady i tryb udzielania pomocy repatriantom i członkom ich rodzin.

18. Czy cudzoziemcowi przebywającemu na terytorium RP można przedłużyć wizę? Jeżeli tak to jakie warunki muszą być spełnione.

19. Podaj kiedy wydaje się kartę pobytu cudzoziemcowi?

Kartę pobytu wydaje się cudzoziemcowi, który uzyskał:

1. zezwolenie na zamieszkanie na czas oznaczony - (ważna przez okres zezwolenia)

2. zezwolenie na osiedlenie się - ważna 10 lat "

kartę pobytu wydaje się po wjeździe na terytorium R P

3. status uchodźcy

4. zgodę na pobyt tolerowany

20. Sposoby nabycia obywatelstwa Polskiego przez cudzoziemca.

21. Powołanie Szefa Urzędu d/s Cudzoziemców i w jakich sprawach organ ten jest właściwy?

22. Podaj definicję i rodzaje paszportów

Paszport - dokument urzędowy, który uprawnia do przekroczenia granicy i pobytu za granicą polskiego obywatela, a także poświadcza jego obywatelstwo oraz tożsamość osób w nim wskazanych.

paszportów:

1) paszport „zwykły"

2) dyplomatyczny

3) służbowy Ministerstwa Spraw Zagranicznych

4) blankietowy

• paszporty dyplomatyczne i służbowe wydaje, wznawia i dokonuje w nich zmian Minister Spraw Zagranicznych ( wznawiać ich ważność i dokonywać w nich zmian za granicą może konsul)

• Konsul wydaje paszporty blankietowe za granicą i to obywatelom polskim nie posiadającym paszportu wydanego w Polsce w celu umożliwienia powrotu do kraju

• pozostałe paszporty wydaje wojewoda, .chodź wyjątkowo za granica może to uczynić konsul, a w wyjątkowych przypadkach paszport może wydać

23. Na czyj wniosek można odmówić wydania dokumentu paszportowego?

24. Komu można wydać paszport tymczasowy?

25. Kto jest uprawniony do otrzymania paszportu dyplomatycznego?

26. Jakie są terminy ważności paszportu, paszportu tymczasowego, paszportu dyplomatycznego i służbowego?

27. Kiedy dokument paszportowy podlega unieważnieniu?

Unieważnienie paszportu (przesłanki), obowiązują tutaj postanowienia KPA o unieważnieniu decyzji oraz o wznowieniu postępowania.

• unieważnienie na wskutek utraty obywatelstwa polskiego przez osobę posiadającą paszport

• obowiązek zwrotu paszportu organowi bez względy na sposób unieważnienia, który może być wymuszony na podstawie przepisów o egzekucji.

28. Komu przysługuje prawo do świadczeń z pomocy społecznej i komu w szczególności się je udziela.

Ustawa ustala, kto jest uprawniony do korzystania z pomocy społecznej:

• osoby o w trudnych sytuacjach życiowych, w których same nie są w stanie ich pokonać:

- ubóstwo, sieroctwo, bezdomność

- potrzebę ochrony macierzyństwa

- bezrobocie - upośledzenie fizyczne lub umysłowe

- długotrwała choroba

- bezradność w sprawach opiekuńczo-wychowawczych

- bezradność w sprawach prowadzenia gospodarstwa domowego

- alkoholizm i narkomania

- trudności w przystosowaniu się do życia po opuszczeniu zakładu karnego

Prawo do korzystania z pomocy społecznej przysługuje:

• obywatelom polskim, jeśli zamieszkują i przebywają na terytorium R P

• cudzoziemcom, gdy posiadają zezwolenie na pobyt stały albo, gdy legitymują się statusem uchodźcy, a umowy międzynarodowe nie stanowią inaczej

29. Formy świadczeń pomocy społecznej.

Rodzaj i forma świadczeń jest odpowiednia do okoliczności uzasadniającej udzielenia pomocy

• świadczenia są udzielane bezpłatnie, odpłatnie lub za częściową odpłatnością

• świadczenia pieniężne (zasiłek stały, okresowy, wyrównawczy, renta socjalna, bezzwrotny zasiłek specjalny okresowy lub celowy)

• pozostałe świadczenia ( udzielenie schronienia, posiłku i niezbędnego ubrania), obowiązek ten ciąży na gminie poprzez realizację tymczasowych miejsc noclegowych w noclegowniach, domach dla bezdomnych lub w innych miejscach, dostarczanie bielizny, odzieży, obuwia oraz zapewnienie jednego gorącego posiłku dziennie.

• świadczenia w formie usług opiekuńczych przysługujące osobom samotnym, które z powodu wieku lub innych przyczyn pozbawione są pomocy innych osób

W przypadku niemożności zapewnienia usług opiekuńczych w miejscu zamieszkania można ubiegać się o umieszczenie w domu pomocy społecznej.

• inne formy pomocy społecznej to poradnictwo specjalistyczne, praca socjalna, świadczenia w naturze lub pieniężne w celu ekonomicznego usamodzielnienia ( Np. udostępnienie maszyn i narzędzi pracy, wypłacanie zasiłków celowych lub udzielanie pożyczek)

• umieszczanie dzieci i małoletnich w rodzinach zastępczych

30. Komu przysługują świadczenia rodzinne i co wchodzi w skład tych świadczeń

31. Kto realizuje zadania w zakresie świadczeń rodzinnych, jako zadania zlecone z zakresu administracji rządowej i co do tych zadań należy?

32. Kto to jest mikroprzedsiębiorca, mały przedsiębiorca i średni przedsiębiorca?

33. Co nazywamy działalnością gospodarczą?

Działalność gospodarcza - zarobkowa działalność wytwórcza, handlowa, budowlana, usługowa oraz poszukiwanie, rozpoznawanie i eksploatacja zasobów naturalnych wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły.

Dzielność gospodarcza to:

• prowadzona w celach zarobkowych i na rachunek własny .

• cel — przynoszenie zysku

• prowadzona samoistnie - nie w drodze pełnomocnictwa lub na podstawie stosunku pracy

34. W jakim terminie wydaje się decyzje o wpisie do ewidencji działalności gospodarczej i i co taka decyzja zawiera?

35. W jakim zakresie organ koncesyjny jest uprawniony do przeprowadzenia kontroli działalności gospodarczej?

36. Zadania rzecznika konsumentów - właściwość miejscowa i sposób powołania.

37. W jakich przypadkach organ koncesyjny cofa koncesję?

38. Co jest publikowane w Dzienniku Urzędowym Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów?

39. Jakie prawa ma właściciel lokalu?

40. Czym jest samodzielny lokal mieszkalny w rozumieniu przepisów Ustawy „ O własności lokali”?

41. Jak można ustanowić odrębną własność lokalu, a jakiej formie?

42. Co powinna zawierać umowa o ustanowieniu własności lokalu?

43. Na czym polega wywłaszczenie nieruchomości, kiedy wywłaszczenie może być dokonane, jaki organ jest właściwy w sprawach wywłaszczenia?

44. Co uwzględnia się w planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym?

45. Wygaśnięcie prawa użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej.

46. Organ zobowiązany do sporządzenia studium - obszary studium.

47. Sporządzanie dziennika budowy - zapisy w dzienniku oraz organ upoważniony do ich dokonywania.

48. Kiedy następuje rozpoczęcie budowy? Co zaliczamy do prac przygotowawczych?

49. Co jest katastrofą budowlaną, a co nie?

50. Podstawowe obowiązki organów administracji architektoniczno-budowlanej i nadzoru budowlanego?

---