Uprawa winorośli we Francji

Winorośl może zadowolić się dowolną glebą, ale są pewne prawidłowości.
Na glebach żyznych, wilgotnych przyrost masy zielonej jest bardzo duży, owoce są większe i plon jest obfity, powoduje to jednak późniejsze wchodzenie w stan spoczynku zimowego.
Na glebach słabych i suchych przyrost masy jest słaby, owoce są małe i mniej liczne lecz często słodsze a krzewy są lepiej przygotowane do zimowania i rzadziej przemarzają.
Optymalna gleba to gleba żyzna, głęboka i gliniasta, lekko wilgotna (o pH 6,5 - 7,1) z możliwością nawadniania (Np. rzeka lub staw w pobliżu) w okresie od maja do połowy sierpnia.

Regiony uprawy winorośli we Francji to:

• Alzacja

• Beaujolais

• Bordeaux

• Burgundia

• Dolina Loary

• Dolina Rodanu

• Jura francuska

• Korsyka

• Langwedocja

• Prowansja

• Roussillon

• Sabaudia

• Sud-Ouest

• Szampania

Alzacja

Alzacja jest najbardziej na północ wysuniętym regionem winnym Francji. Dzięki Wogezom (pasmo górskie na południowym zachodzie regionu) i górom Schwarzwaldu, które znajdują się za niemiecką granicą region ten posiada mikroklimat niezależny od wpływów atlantyckich. Cechą tego mikroklimatu są suche i słoneczne lata, oraz jesień często pełna słońca, co pozwala na dojrzewanie winogron, mimo wysunięciu tego regionu najbardziej na północ. Ponadto możliwe są późne zbiory dotkniętych szlachetną pleśnią gron, z których wytwarza się naturalnie słodkie wina. Alzacki system uprawy jest wyjątkiem wyróżniającym się od ogólnie stosowanego we Francji. Apelacje w swojej nazwie często zawierają nazwę szczepu, z którego powstaje wino.

Beaujolais

Rozciąga się na łagodnych zboczach wzgórz , które nie przekraczają swoją wysokością 500 metrów. W regionie dominują marglowe i wapienne gleby z wyjątkiem północy regionu, gdzie pojawia się granit i łupek.

Bordeaux

Bordeaux to najsłynniejszy region winiarski Francji. Posiada wyjątkowo łagodny klimat, który zawdzięcza atlantyckiemu prądowi Golfsztrom oraz obecności rzek i nadbrzeżnych lasów chroniących przez skutkami atlantyckich sztormów. Pagórkowate ukształtowanie terenu skutkuje istnieniem dużych powierzchni wystawionych na promienie słoneczne, które podnosi jakość dojrzewających winogron. Połączenie tych cech ze specyficznymi żwirowo-wapiennymi i żwirowo-gliniastymi glebami powoduje, że od wieków w regionie tym powstają wina o charakterystycznej surowości i elegancji.

Burgundia

Burgundia leży w połowie drogi między Morzem Śródziemnym i Atlantykiem, w strefie klimatu umiarkowanego środkowoeuropejskiego, który charakteryzuje się gorącymi, suchymi latami i stosunkowo mroźnymi zimami. Najlepsze winnice leżą na nachylonych na południe zboczach, które osłaniają uprawy od wilgotnego zachodniego wiatru i dogrzewają je promieniami słońca. Wzgórza Burgundii to jałowe i kamieniste gleby. Wapień nadaje winom intensywnego aromatu, glina ciemnego koloru i wyrazistą strukturę oraz taniny, a żwir dodaje lekkości.

Dolina Loary

Powierzchniowo jest to największy region francuski, rozciągający się od Atlantyku wzdłuż Loary i jej dopływów aż do Burgundii i Beaujolais. Winnice ciągną się na przestrzeni niemal 900 kilometrów. Ze względu na dużą powierzchnię region dzieli się na 5 subregionów: Źródła Loary (La Limagne), Górna Loara (Le Vignoble du Centre), Turenia (La Touraine), Andegawenia (Anjou-Saumur) i Bretania (Pays Nantais).

Dolina Rodanu (Côtes du Rhône)

Na południe od Lyonu (konkretnie miejscowości Vienne pod Lyonem), wzdłuż pradoliny Rodanu aż po Avignon znajdują się winnice należące do apelacji doliny Rodanu. Region ten od północy sąsiaduje z Beaujolais, a na południu wbija się między Prowansję i Langwedocję, nie docierając jednak do samego ujścia Rodanu do Morza Śródziemnego. Region ten jest jednym z trzech najlepiej rozpoznawanych na świecie regionów winiarskich Francji. I nie jest to dziwne, gdyż obok Bordeaux i Burgundii powstaje tu najwięcej wina (znacznie więcej niż w Dolinie Loary, mimo że tamten region jest większy). Jak się można domyślać większość ziem w dolinie Rodanu to gleby osadowe, naniesione tu przez lata kształtowania się doliny. Są to osady wapienne, gliny, lessy czy piaski. Tylko na szczytach niewielkich wzniesień zdarzają się granitowe podłoża. Tak duża różnorodność powoduje, że są tu naturalne warunki do powstawania szerokiej gamy win.

Jura francuska

Jura jest najmniej znanym w Polsce regionem winiarskim Francji. Tamtejsze wina nie są łatwe i przez to mało kto je docenia. Sprawy dopełnia niewielka produkcja, czyli mniejsza dostępność tych win.

Korsyka

Korsyka jako wyspa na Morzu Śróziemnym posiada na tyle specyficzne warunki uprawy . Niektórzy łączą ją z Prowansją, ale to błędne podejście. Po pierwsze gleby na całej Korsyce (poza regionem Patrimonio) są granitowe. W Prowansji na pewnej części występuje granit, ale dodatkowo mamy tam inne skały krystaliczne w tym łupki i margle. Poza tym spore obszary Prowansji zdominowane są przez osadowe skały wapienne. Z drugiej strony klimat Prowansji tylko w rejonie nadmorskim jest klasycznym śródziemnomorskim klimatem, takim jak na całej Korsyce. W pozostałej części Prowansji daje się odczuć wpływ zimnych Alp

Langwedocja

Langwedocja to region w południowo-wschodniej Francji, między Masywem Centralnym, doliną Rodanu, Morzem Śródziemnym i Pirenejami z wyciętym na południu trójkątem Roussillon. W Langwedocji, która ma wspaniały klimat śródziemnomorski schładzany chłodnymi wiatrami od Pirenejów inwestuje w produkcję wina coraz więcej firm światowych.

Prowansja

Na wschodnim wybrzeżu Morza Śródziemnego położony jest region, znany przede wszystkim z produkcji różowego wina, najlepszego do spożycia na miejscu oraz z mieszanki ziół zwanej w Polsce Prowansalską. Bliskość bogatych w turystów kurortów Lazurowego Wybrzeża, powoduje wzrost cen ziemi.

Roussillon (Katalonia Francuska)

Winnice Roussillon położone są między wschodnimi Pirenejami a zatoką Lwią na Morzu Śródziemnym. Jest to fragment historycznego regionu Katalonia, do Francji przyłączony dopiero w XVII i XVIII wieku, stąd inna nazwa tego regionu to Katalonia Francuska. Trzy doliny rzek Le Tech, La Tet i L'Agly tworzą wiele lokalnych terroirs charakteryzujących się różnym położeniem, mikroklimatami, a przede wszystkim niezwykłym zróżnicowaniem gleb, od łupków, gnejsów, granitów, po żwir i wapień. Do niedawna, region słynął głównie ze słodkich win uprawianych w regionach Banyuls, Maury i Rivesaltes.

Sabaudia (Savoie)

Sabaudia to kolejny bardzo mało znany w Polsce region. Jest to teren alpejski, choć winnice zakładane są w dolinach na terenach do 500 metrów n.p.m. Stąd ziemia w tych winnicach to najczęściej polodowcowe i morenowe wapienie, piaski, łupki, margle i gliny. Na takim terenie i w takim klimacie powstają najczęściej wina białe.

Sud-Ouest (Akwitania i Środkowe Pireneje)

Sud-Ouest to region składający się z dwóch subregionów czyli Akwitanii i Środkowych Pirenejów. Jest to mozaika bardzo różniących się od siebie winnic, i różnorodność uprawianych szczepów, która jest podstawową cechą tego regionu.

Szampania

Szampania to jeden z mniejszych, ale najbardziej znany nawet wśród laików rejon winiarski. Jest on położony w północno-wschodniej części Francji. Uważany jest za jeden z najważniejszych rejonów ze względu na produkowane tu i słynne na całym świecie wina musujące o nazwie własnej Szampan (Champagne). Jest ona zastrzeżoną na wyłączność francuską nazwą regionalną, tak więc nazywanie win musujących z innych regionów czy innych krajów szampanem to duży błąd (choć w polskiej nomenklaturze cały czas pokutuje nazwa rosyjski szampan). Ziemia w Szampanii to grube na ponad 100 metrów pokłady kredy. Te grube warstwy kredy zatrzymują wilgoć oraz gromadzą ciepło promieni słonecznych w ciągu dnia, by oddawać je nocą. Dzięki temu, mimo że średnie temperatury roczne nie przekraczają tu 10° C a silne wiatry znad Atlantyku niosą częste ochłodzenia nie ma większych problemów z dojrzewaniem winogron w tak trudnym klimacie.

---