Gęstość objętościowa - stosunek masy do objętości materiału wraz z zawartymi w niej porami wewnątrzmateriałowymi oraz w niektórych przypadkach otwory technologiczne.

Mrozoodporność - odporność na działanie niskich temp. To przeciwstawianie się materiału nasyconego wodą zniszczeniu jego struktury przy wielokrotnych naprzemiennych cyklach rozmrażania i odmrażania. Im większa porowatość materiału tym mniejsza mrozoodporność.

Materiały o małej gęstości objętościowej, dużej porowatości i wilgotności mają małą przewodność cieplną i wytrzymałość na ściskanie np.; styropian, wełna mineralna.

Materiały o małej porowatości i wilgotności mają większą przewodność cieplną i wytrzymałość na ściskanie np.; beton.

Materiały o zerowej porowatość np.; stal, bitumy, miedź, aluminium mają bardzo duże przewodność cieplną.

Nasiąkliwość - jest to maksymalna ilość wody jaką materiał może wchłonąc i utrzymać w sobie. Zwykle nasiąkliwość materiałów budowlanych jest mniejsza od porowatości. Nasycone wodą materiały mają mniejszą wytrzymałość na ściskanie niż próbki suche i większą gestość objętościową.

N=0% np.; szkło, metal

N= powyżej 1005 np.; drewno

Porowatość - zawartość procentowa porów w materiale (%). Im większa gęstość objętościowa tym mniejsza porowatość.

P=0% np.; szkło, bitumy, metale

P=95% np.,; wełna mineralna, pianka poliuretanowa

Przewodność cieplna - zdolność do przewodzenia ciepła przez dany materiał. Miarą przewodności cieplnej jest współczynnik przewodzenia ciepła (λ ). Lambda jest to ilość ciepła wyrażona w watach jaka przechodzi przez materiał o umownej powierzchni 1m² i grubości 1m w czasie 1 godziny i przy różnicy temperatur na obu przeciwległych 1 stopień K. Przewodność cieplna zależy od struktury materiału, ilości porów w materiale, rodzaju porów, od wilgotności materiału. Im mniejsza wartość współczynnika λ tym materiał gorzej przewodzi ciepło, tym jest lepszym izolatorem. Najlepszymi izolatorami są: suche powietrze (0,023 λ), suchy śnieg (0,027 λ), wełna mineralna (0,055 λ przy warunkach suchych)

Wilgotność - zawartość wilgoci w materiale w określonych warunkach cieplnowilgotnościowych. Wilgotność jest cechą zmienną zależną od wilgoci otoczenia. Ma ogromny wpływ na przewodność cieplną materiału która wzrasta w miarę wzrostu wilgoci.

Pospółka - jest to kruszywo naturalne niekruszone wielofrakcyjne o górnej granicy ziaren do 63 mm i o składzie naturalnym, lub jest to naturalna mieszanka piasku i żwiru.

Mieszanka kruszywa naturalnego- kruszywo wielofrakcyjne składające się z piasku i żwiru lecz o ustalonym sztucznie składzie ziaren.

Piasek - jest produktem wietrzenia skały i stanowi ziarna o wymiarach do 2 mm. Glównycm składnikiem piasku jest kwarcyt, którego zawartość przekracza 70%, a w wielu przypadkach nawet 90%.

Żwir - okruchowa skała osadowa w luźnej postaci, w budownictwie żwirem nazywamy kruszywo naturalne o frakcji 2-63 mm

Piasek i żwir należą do kruszywa zwykłego o gęstości 1800-3000 kg/m3.

Klasy betonu

Symbol literowo liczbowy np. B20, B25 itp. odpowiadający wytrzymałości na ściskanie tego betonu, przy czym liczba po literze „B” oznacza wytrzymałość gwarantowaną

Wytrzymałość gwarantowana

Jest to wytrzymałość na ściskanie zagwarantowana przez producenta wyrobu z prawdopodobieństwem 95%. Inna definicja: wymagane przy danej klasie ograniczenie dolne do minimalnej wytrzymałości betonu, przy założonej wadliwości 5% oraz przy posiadaniu ufności co najmniej 0,05.

Wytrzymałość umowna betonu

Wytrzymałość na ściskanie
mierzona na próbkach sześciennych 15x15x15 cm, dojrzewających w temp. 18°C ± 2°C i przy wilgotności powyżej 90%.

Wytrzymałość na ściskanie - nazywamy stosunek maksymalnej siły oddziałującej na materiał w momencie jego zniszczenia do powierzchni na którą ta siła działa.

Materiały o małej gęstości objętościowej, dużej porowatości i wilgotności mają małą przewodność cieplną i wytrzymałość na ściskanie np.; styropian, wełna mineralna.

Materiały o małej porowatości i wilgotności mają większą przewodność cieplną i wytrzymałość na ściskanie np.; beton.

Materiały o zerowej porowatość np.; stal, bitumy, miedź, aluminium mają bardzo duże przewodność cieplną.

Jeżeli gęstość objętościowa jest mniejsza od gęstości materiałów to porowatość jest większa.

Materiał o dużej porowatości ale malej nasiąkliwości to styropian.

Wymienić oraz podać zwięzłą charakterystykę wyrobów stosowanych do budowy ścian działowych.

a)płyty gipsowo-kartonowe - Wyrób składa się z gipsowego rdzenia i obustronnej okładziny, którą jest karton nadający płycie wymaganą wytrzymałość i gwarantujący gładkość jej powierzchni. Rdzeń wykonuje się z gipsu naturalnego lub syntetycznego.

W zależności od kształtu dłuższej krawędzi, płyty gipsowo - kartonowe dzieli się na odmiany:

KP - płyta o krawędzi prostej

KO - płyta o krawędzi okrągłej

KS - płyta o krawędzi spłaszczonej

KPO - płyta o krawędzi półokrągłej

KPOS - płyta o krawędzi półokrągłej spłaszczonej

b) wyroby silikatowe - otrzymuje się je z mieszaniny piasku kwarcowego, wapna palonego i wody, poprzez uformowanie pod ciśnieniem i utwardzone w procesie autoklawizacji (ok.160°C, 10 atm.). W wyniku tego procesu piasek SiO₂ reaguje chemicznie z wapnem tworząc nierozpuszczalne chemicznie wapno w wodzie o bardzo dużej sile wiązania.

płyty Pro-Monta - wymiary 667*500*80 (60 i 100)

d) cegła dziurawka - wyrób o strukturze porowatej, z otworami podłużnymi nazywamy wozówkami W lub podłużnymi, a z otworami poprzecznymi - główkowymi G lub poprzecznymi. Rowki na powierzchni cegieł dziurawek zwiększają przyczepność zapraw.

e) cegła kratówka - wyrób o strukturze porowatej,

Biorąc pod uwagę wymiary rozróżnia się trzy typy kratówek:

K-1 250x120x65 mm

K-2 250x120x140 mm (250x120x188 mm)

K-3 250x120x220

Elementy budowane z gipsu;

• do wykonywania elementów budynków ściennych i stropowych

• tynków wewnętrznych, suchego tynku w arkuszach, i wyrobów budowlanych np. bloków ściennych, pustaków, ścian działowych, jastrychów podłogowych.

• do wykonywania szczegółów architektonicznych, sztukaterii

• zasklepiania ubytków (prace remontowe)

charakterystykę płyt gipsowo-kartonowych.

Wyrób składa się z gipsowego rdzenia i obustronnej okładziny, którą jest karton nadający płycie wymaganą wytrzymałość i gwarantujący gładkość jej powierzchni. Rdzeń wykonuje się z gipsu naturalnego lub syntetycznego.

Płyty gipsowo - kartonowe w zależności od środków modyfikujących dodanych do gipsu w procesie produkcji, dzieli się na cztery rodzaje:

GKB - zwykłe, wykonane z zaczynu gipsowego i obłożone kartonem; przeznaczone do stosowania w pomieszczeniach o wilgotności względnej poniżej 70%.

GKF - ogniochronne, wykonane z zaczynu gipsowego z dodatkiem włókna szklanego; służące do wykonywania barier ogniowych i osłon ochronnych na elementach nośnych budynku.

GKBI - impregnowane, wykonywane z zaczynu gipsowego z dodatkiem środka Hydrofobowego; stosowane w pomieszczeniach, w których wilgotność przekracza 70% jednak nie dłużej niż przez 12 godzin na dobę.

GKFI - ogniochronne impregnowane, wykonane z zaczynu gipsowego z dodatkiem włókna szklanego i środka hydrofobowego.

W zależności od kształtu dłuższej krawędzi, płyty gipsowo - kartonowe dzieli się na odmiany:

KP - płyta o krawędzi prostej

KO - płyta o krawędzi okrągłej

KS - płyta o krawędzi spłaszczonej

KPO - płyta o krawędzi półokrągłej

KPOS - płyta o krawędzi półokrągłej spłaszczonej

Wymienić i naszkicować wyroby ceramiczne i inne o wymiarach 25*12*6,5 cm

cegła pełna zwykła

cegła dziurawka

cegła kratówka

cegła termalitowa

cegła pełna klinkierowa

silikatowa cegła pełna

Cegła pełna klinkierowa

Wyroby o strukturze zwartej otrzymuje się w podobny sposób jak wyroby ceglarskie, z tą jednak różnicą, że są wypalane w temperaturze spiekania (ok. 1350˚C), w której minerały ulegają stopieniu, a wyrób uzyskuje bardziej zwartą i o większej wytrzymałości strukturę. Materiał uzyskuje dużą wytrzymałość na ściskanie oraz niespotykaną odporność na działanie czynników atmosferycznych i chemicznych.

Klasyfikuje się na zwykłe Z i licowe L, może być z otworami (drążone D, szczelinowe S) lub bez otworów B (pełne).

Wymiary: 250x120x65 mm (jak cegieł budowlanych zwykłych)

Klasy wytrzymałościowe: 25, 35 [kg/cm²](25 spotyka się bardzo rzadko)

Nasiąkliwość wagowa n_w= do 12% przy klasie 25

do 6% przy klasie 35

gęstość objętościowa ρ₀= 2000 kg/m³

przewodność cieplna λ=0,80 W/m·K

mrozoodporność 25 cykli w -20˚C, ale wytrzymałość zachowa przy większej ilości cykli.

Zastosowanie: nie powinno się stosować do ścian konstrukcyjnych zewnętrznych w budownictwie mieszkaniowy ze względu na wysoki współczynnik λ oraz wysokie koszty cegły (3 4-kortnie droższe od cegły zwykłej pełnej).

Stosuje się na ściany konstrukcyjne, słupów, filarów, w budownictwie monumentalnym, użyteczności publicznej np. kościoły, kaplice, banki i inne obiekty reprezentacyjne.

Także:

•jako wykładziny wewnętrzne żelbetowych kominów przemysłowych (dla ochrony skorupy betonowej przed korozją związków zawartych w spalinach)

•do budowy kominów w budownictwie mieszkaniowym, zwłaszcza tych części wystających ponad dach (ze względów także estetycznych)

•do celów kanalizacyjnych i innych budowli podziemnych (np. studnie rewizyjne, studzienki kanalizacyjne)

• do celów elewacyjnych i do celów małej architektury (baseniki, studnie, w ogrodach itp.)

Jaki warunek musi spełniać wytrzymałość betonu określona na próbkach 15*15*15 cm, aby przy liczbie kontrolowanych próbek n < 15, można było partię betonu zakwalifikować do danej klasy?

Wariant pierwszy

Liczba próbek n<15 (3-14 szt.)

Partia betonu może być zakwalifikowana do danej klasy jeśli jego wytrzymałość mierzona na próbkach 15x15x15 cm spełni warunek:
∝ - współczynnik zależny od ilości próbek

Ilość próbek	∝
3-4	1,15
5-8	1,10
9-14	1,05

Np. są trzy próbki: 25,4; 24,8; 27,2. wybiera się o najniższej wytrzymałości. Dobiera się klasę, np. B20 R_i min. ≥ 1,15 · 20 = 23 MPa. 24,8 jest większe od 23, dlatego można przyjąć klasę betonu jako B20.

Wariant drugi

n ≥ 15
R - wartość średnia;

s - odchylenie standardowe średnie

Omówić kolejność czynności przy projektowaniu betonu metodą zaczynu (włącznie z receptą roboczą).

Metoda zaczynu

Tok postępowania:dobór uziarnienia kruszywa z uwzględnieniem jego maksymalnej szczelności

przygotowanie próbki kruszywa o masie co najmniej 20kg (w naszym przypadku 12kg)

wyliczenie ze wzoru Boloney`a stosunku C/W

przygotowanie zaczynu o stosunku C/W wyliczonym wcześniej

wykonanie próbnego zarobu (próbna mieszanka) przez stopniowe dolewanie zaczynu do kruszywa aż do uzyskania żądanej konsystencji.

wyznaczenie objętości próbnego zaczynu

ustalenie tzw. recepty laboratoryjnej czyli wyliczenie rzeczywistej ilości podstawowych składników w 1m³ mieszanki betonowej z wzorów:
;
;

C_r, K_r, W_r - rzeczywiste składniki w kg na 1m³.

C₁, K₁, W₁ - ilości składników w próbnym zarobie o objętości V₁

Domieszki uplastyczniające

Wyróżnia się:

Zwykłe (zmniejszające ilość wody zarobowej do 10-18%, obniżają napięcie powierzchniowe wody zarobowej)

Superplastyfikatory tzw. upłynniacze (zmniejszenie ilości wody zarobowej o 18-35%, powodują powstawanie wokół ziaren cementu podwójnej warstwy jonowej, dzięki której zmniejszają się siły tarcia i następuje intensywna dyspersja zaczynu cementowego.)

DYSPERSYJNY UKŁAD,

układ rozproszony, układ niejednorodny fizycznie, składający się z fazy ciągłej — fazy rozpraszającej (dyspersyjnej) i fazy rozproszonej (zdyspergowanej)

DYSPERSJI STOPIEŃ, chem.

stosunek powierzchni fazy rozproszonej układu dyspersyjnego do jej objętości

Plastyfikatory - wyniku zastosowania preparatów uplastyczniających w mieszankach betonowych uzyskują one lepszą urabialność mieszanki. Efekt działania zależy od ilości i rodzaju domieszki, ilości i rodzaju cementu (np. klasy), ilości wody zarobowej, oraz od rodzaju i jakości kruszywa.

Funkcją plastyfikatorów i superplastyfikatorów jest przede wszystkim:

• zmniejszenie napięcia powierzchniowego wody

• zmniejszenie ilości użytej wody zarobowej, bez pogorszenia wytrzymałości końcowej

• zwiększają zwilżalność ziaren cementu i polepszają stopień ich rozproszenia.

• zmniejszenie wodożądności składników mieszanki betonowej

• zwiększenie szczelności betonu - poprawa odporności na działanie czynników agresywnych

• podwyższenie wytrzymałości końcowej

• napowietrzenie mieszanki betonowej (zwiększenie mrozoodporności betonu)

zastosowanie:

w betonach transportowanych na znaczne odległości

w warunkach letnich do wykonywania dużych masywów betonowych, z uwagi na spowolnienie uwalniania ciepła hydratacji.

do podawania zapraw i mieszanek betonowych metodami hydraulicznymi

Warunek wytrzymałościowy (Boloney`a)

Zależność wytrzymałości od składu, wg wzoru Fereta R=A(^c/_(w+p) - a); p - porowatość mieszanki betonowej (porowatość betonu) w dm³/m³, a - stała zależna od jakości kruszywa i cementu, zawsze przyjmuje się a=0,5

Wg Boloney`a (uproszczony wzór Boloney`a) p=0; jest słuszny w granicach 1,2 ≤ c/w ≤ 2,8

R=A(^c/_w - a)

Przekształcony wzór Boloney`a

R=A_i(^c/_w± a) słuszny jest w granicach 1,2 ≤ c/w ≤ 3,2

„3,2” wynika z używania plastyfikatorów i super-plastyfikatorów, w wyniku czego użycie wody jest mniejsze.

Gdy c/w < 2,5 to A_i = A₁ (z tabel) oraz stała „a” przyjmuje „­^_„

Gdy c/w ≥ 2,5 to A_i = A₂ (z tabel) oraz stała „a” przyjmuje „+„

Do projektowania przyjmuje się

R₂₈ >=1,3*R_B^G

Napisać wzór na warunek konsystencji (ciekłości) mieszanki betonowej. Wymienić rodzaje konsystencji mieszanki i opisać jeden (wybrany) sposób jej pomiaru.

Warunek urabialności (warunek konsystencji lub wzór na wodę)

C · w_c + K · w_k = W

w_c - wodożądność cementu (odczytywana z tabel);

w_k - wodożądność kruszywa (wyznaczalna doświadczalnie)

Wodożądność kruszywa. (w_k) zależy od konsystencji mieszanki betonowej jaką chcemy uzyskać, zależy też od uziarnienia kruszywa (im drobniejsze kruszywo tym większą posiada wodożądność), porowatości i stanu powierzchni ziarn (kruszywa łamane o chropowatych powierzchniach mają większą wodożądność o około 10-20% w porównaniu z kruszywem naturalnym tej samej frakcji.

Konsystencja mieszanek betonowych

- wilgotna K-1

- gęstoplastyczna K-2

- plastyczna K-3

- półciekła K-4

- ciekała K-5

Na 1 m3 mieszanki betonowej wyznaczono „Kr” kg kruszywa suchego i „Wr” dm3 wody. Napisać wyrażenie na prawidłową ilość kruszywa i wody wiedząc, że wilgotność naturalna kruszywa wynosi „w”%.

warunek urabialności (warunek konsystencji lub wzór na wodę)

C · w_c + K · w_k = W

w_c - wodożądność cementu (odczytywana z tabel);

w_k - wodożądność kruszywa (wyznaczalna doświadczalnie)

Wodożądność kruszywa. (w_k) zależy od konsystencji mieszanki betonowej jaką chcemy uzyskać, zależy też od uziarnienia kruszywa (im drobniejsze kruszywo tym większą posiada wodożądność), porowatości i stanu powierzchni ziarn (kruszywa łamane o chropowatych powierzchniach mają większą wodożądność o około 10-20% w porównaniu z kruszywem naturalnym tej samej frakcji.

warunek szczelności

wg Boloney`a, p=0

wg Fereta

gęstość objętościowa

C₁, K₁, W₁ - ilość składników w próbnym zarobie, V₁ - próbna objętość zarobu.

Gęstość betonu

Mianownik to tzw. objętość absolutna (warunek szczelności)

ρ_K=2,65 kg/dm³

ρ_C=3,10 kg/dm³

Sposób pomiaru konsystencji mieszanki betonowej metodą Vebe

Istota badania polega na pomiarze czasu zmiany kształtu próbki mieszanki betonowej, ze stożkowego w walcowy, po poddaniu jej wibracjom. Czas ten, liczony od chwili rozpoczęcia wibracji do chwili ustalenia się poziomu mieszanki w cylindrycznym naczyniu pomiarowym, jest wskaźnikiem konsystencji.

Kolejne etapy badania: ułożenie części mieszanki betonowej w formie stożkowej w trzech warstwach, zagęszczając każdą z nich przez 25 - krotne zagłębienie pręta

usunięcie nadmiaru mieszanki usunięcie formy

oparcie krążka na stożku mieszanki i wibrowanie jej do chwili zetknięcia się całej powierzchni krążka z mieszanka w naczyniu.

Czas wibrowania z dokładnością do 1s jest wskaźnikiem konsystencji
V1,V2

Sposób pomiaru konsystencji mieszanki betonowej metodą opadu stożka

Badanie obejmuje następujące czynności: (stozek 30cm)

Wypełnienie formy mieszanką betonową w trzech warstwach zagęszczając każdą z nich przez 25 - krotne zagłębienie pręta

Usunięcie nadmiaru mieszanki

Podniesienie formy i postawienie tuż obok stożka utworzonego z mieszanki

Pomiar różnicy wysokości formy stożkowej i odkształconego stożka mieszanki

Różnica wysokości formy i stożka zwana opadem stożka, wyznaczona z dokładnością do 1cm, jest wskaźnikiem konsystencji S1 (1040mm),S2(50-90mm),S3(100-150), S4(>160)

Sposób pomiaru konsystencji mieszanki betonowej metodą stopnia zagęszczalności

Walec o wysokości 40 cm wypełniony mieszanką betonową ( za pomocą pacy) umieszczamy na wstrząsarce i utrząsamy aż objętość zmniejszy się i dalej nie będzie następował jej spadek

C1,C2… - konsystencja

h- wysokość walca ( 40 cm)

s - różnica między wysokościami walca mieszanki betonowej przed i po utrząsaniu

Wykonać próbny zarób mieszanki betonowej ze składników:

cement 3,84 kg

piasek 8,90 kg

żwir 22,37 kg

woda 3,10 l

otrzymano mieszankę o objętości 12,6 dm3.

Należy obliczyć, podać:

ile w mieszance jest zaprawy cementowej.

Napisać receptę laboratoryjną tej mieszanki, tzn. receptę suchych składników na 1 m3

Jaki jest wskaźnik cementowo-wodny tej mieszanki.

C/W=

Obliczyć receptę dla tej mieszanki., lecz wykonanej z wilgotnego piasku o w=2,1% i wilgotnego żwiru o w=0,6%

Szyby zespolone

Są to szyby termoizolacyjne, składają się z 2 lub 3 szyb trwale złączonych ze sobą za pomocą ramki dystansowej. Szerokość komór wynosi 6, 12 lub 16 mm. Jako uszczelnienie stosuje się kit poliuretanowy lub tiokol. Ramę szyb wykonuje się z blachy aluminiowej grubości 1mm. Najczęstsza grubość poszczególnych szyb wynosi 4 mm. Suchość powietrza między szybami uzyskuje się przez umieszczenie w ramkach dystansowych absorbentu pary wodnej (żelu krzemionkowego).

Glinoporyt.

Otrzymywany z glin nie pęczniejących, do których dodaje się materiały organiczne wypalające się, najczęściej miał, węgiel brunatny lub tzw. ługi posulfitowe. Ziarna mają kształt nieregularny, pewna część porów ma charakter porów otwartych, nie mają szklistej otoczki; pory wewnętrzne 1-4 mm. Dzieli się na klasy: od 300 do 1100, kryterium jest gęstość objętościowa.

Porównać deskę z balem drewnianym.

Deski grubość najmniejsza 16mm największa <50 szerokość najmniejsza 80 dla gr.<30 100dla gr.>30 największa bez ograniczeń.

Bale gr. Najmniejsza 50 największa >100 dla szer. >250. Szer. Najmniejsza dwukrotna grubość a największa nie ograniczona

Wapno Suchogaszone (hydratyzowane)

Produkt jest w postaci proszku, otrzymywany przez działanie na wapno niegaszone wodą w odpowiedniej ilości (małą ilością wody, w sposobie przemysłowym), zawierający głównie wodorotlenek wapniowy. Hydratyzowane wapno do zapraw murarskich stosowane jest bez przygotowania, do tynkarskich 24 godz.

Wiązanie zapraw wapiennych:

Wapno palone

Wypalanie wapieni:
, CO₂ jako gaz uchodzi do atmosfery. W temperaturze 800 - 900 °C przebiega dość szybko (zaczyna już w temperaturze 700 °C). Szybkość reakcji uzależniona jest od ilości CaO w skale wejściowej. Im bardziej jest czysta tym wyższa musi być temperatura. Temperatury wyższej od 1100°C nie zaleca się (CaO zaczyna stapiać się z innymi składnikami skały i traci możliwość wiązania po zalaniu wodą). W ten sposób uzyskuje się wapno zwykłe palone (niegaszone

Wapno palone mielone

- otrzymuje się przez zmielenie w młynach kulowych wapna palonego wraz z dodatkiem 5-15% żużla wielkopiecowego, powodującego, że wapno tego rodzaju gasi się szybciej i szybciej twardnieje.

Papy asfaltowe na włókninie przeszywanej,

otrzymuje się w wyniku nasycenia włókniny asfaltem impregnacyjnym, a następnie powleczenie z obu stron masą asfaltową z dodatkiem wypełniaczy mineralnych oraz posypanie obustronnie drobnym piaskiem lub mączką mineralną. Stosuje się je na spodnie warstwy pokryć dachowych (P) oraz do izolacji przeciwwilgociowej i wodoszczelnych. Osnowę z włókniny się przeszywa, gdyż ma duże zmiany wymiarów na rozciąganie.

Papę asfaltową zgrzewaną

na osnowie zdwojonej przeszywanej z tkaniny szklanej i welonu szklanego otrzymuje się przez nasycenie osnowy asfaltem impregnacyjnym, powleczenie z obu stron asfaltową powłoką, nałożenie na spodnią stronę papy przekładki antyadhezyjnej i posypanie strony wierzchniej drobnoziarnistą posypką mineralna. zastosowanie: do odpowiedzialnych izolacji przeciwwilgociowych i wodoszczelnych jako warstwy podkładowe oraz warstwy wierzchnie.

Papy zgrzewane asfaltowo - polimerowe maja od spodu folię, która topi się pod wpływem podwyższonej temperatury wywołanej palnikiem na gaz propan butan. Nadtopieniu też ulega powłoka bitumiczna. Wyróżnia się odmiany:

• APP daje powłokę plastyczną, dodaje się 20 - 30% ataktycznego polipropylenu. Modyfikacja opóźnia procesy starzenia się, jest mniej wrażliwa na promieniowanie UV. Papy z dodatkiem APP są odporne na działanie związków zasadowych, pochodnych ropy naftowej oraz kwaśnych deszczów. APP dobrze łączą się między sobą. Nie można układać na gorąco, ponieważ lepik nie nadtopi papy. Prac dekarskich powinno prowadzić się w temp. poniżej +5°C, ponieważ występuje wtedy duża wilgotność względna powietrza i podłoża.

• SBS daje powłokę elastyczną, modyfikuje się styrenem butadienem, procentowy udział to ok.14%.

Modyfikatory ulepszają właściwości papy np. zwiększają zakres pracy papy w różnych temperaturach. W czasie gdy zwykłe papy przeznaczone są do pracy w temp. 0-60 ^ºC, to modyfikowane przeznaczone są dla temperatur w zakresie od -30 do 130 ^ºC.

Papy modyfikowane charakteryzują się też małym spadkiem rozciągliwości na przestrzeni czasu (lat). Zaletą też jest brak wrażliwości na promienie UV. Papy SBS można nakładać przyklejając na zwykły lepik, co z kolei nie jest możliwe przy APP (nie można nakładać na gorący lepik)

Porównanie właściwości cementu portlandzkiego i hutniczego tej samej klasy.

• Czas wiązania cementu portlandzkiego i hutniczego jest porównywalny (powyżej 60 min.).

• w hutniczym jest dłuższy czas narastania wytrzymałości

• Hutniczy także wolniej twardnieje w ciągu pierwszych tygodni, charakteryzuje się ponadto:

• opóźnieniem wzrostu wytrzymałości w niższych temp. <10°C;

• większą wrażliwością na przedwczesne wysychanie

• większa odpornością na działanie wód zasolonych i kwaśnych

• większą odporność na działanie podwyższonych temperatur

• elementy wykonane z cementu hutniczego charakteryzują się większą szczelnością , a w związku z tym na korozję siarczanową i chlorową, większą mrozoodpornością

wytyczne co do zastosowania cementów hutniczych.

Można stosować tam gdzie cement portlandzki o tej samej klasie z zastrzeżeniami:

• nie można stosować w niższych temperaturach niż +5°C

• nie wolno stosować zimą do konstrukcji cienkościennych

• powierzchnie elementów jak i deskowania należy obficie zwilżyć wodą nie dopuszczając do powierzchniowego przeschnięcia

• terminy rozdeskowania elementów są od kilku do kilkunastu dni dłuższe niż dla cementów portlandzkich.

Wyroby silikatowe - wapienno piaskowe, otrzymuje się je z mieszaniny piasku kwarcowego, wapna palonego i wody, poprzez uformowanie pod ciśnieniem i utwardzone w procesie autoklawizacji . W wyniku tego procesu piasek SiO₂ reaguje chemicznie z wapnem tworząc nierozpuszczalne chemicznie wapno w wodzie o bardzo dużej sile wiązania. Identyczny skład mieszaniny, ale poddany utwardzaniu w procesach naturalnych ma znacznie niższą wytrzymałość.

Właściwości: barwa biała, nasiąkliwość do15%, gęstość nasypowa 1900 kg/m³, λ=0,7 W/(m·K),

Rc=7,5-20 MPa

Keramzyt - jest to tworzywo sztuczne, lekkie, otrzymywane z iłów charakteryzujących się skłonnością do termicznego pęcznienia. Keramzyt jest wypalany w temperaturze 1000-1200 °C w piecu obrotowym. Porowatość ogólna w keramzycie dochodzi do 80%, z tego ok. 70-90% to pory zamknięte; średnica porów ø=0,8-1,5 mm. Ziarenko keramzytu ma otoczkę szklistą o grubości 0,5-1 mm. Ziarno keramzytu ma kształt zbliżony do kulistego, z tytułu porowatej struktury są bardzo dobrym izolatorem. Z betonu z kruszywem keramzytowym buduje się domy w Skandynawii. Z keramzytobetonu produkuje się różne elementy do budowy ścian: pustaki szczelinowe (można wznosić ściany jednowarstwowe), bloczki z wkładką termoizolacyjną lub wypełniane masą styropianową, bloczki pełne

Domieszki napowietrzające

Domieszki te to związki powierzchniowoczynne o łańcuchowej budowie, które poprzez redukcję napięcia powierzchniowego wody zarobowej wprowadzają do mieszanki pory powietrzne w kształcie kuleczek o średnicy 0,05-0,1 mm, które rozprowadzone są w całej objętości , co powoduje przerwanie istniejącego systemu kapilarnego betonu. Przy zawartości cementu do 250 kg/dm³ domieszki powodują wzrost wytrzymałości, natomiast przy betonach zawierających cementu > 250 kg/dm³ każdy dodatkowy 1% powietrza powoduje obniżenie wytrzymałości o ok. 4%.Domieszki te zwiększają mrozoodporność elementów i konstrukcji betonowych i żelbetowych. Beton w ten sposób zmodyfikowany służy do: budowy nawierzchni dróg, wznoszenia budowli hydrotechnicznych. W szalunkach daje powierzchnie gładkie, które nie są przewidziane do tynkowania.

Nazwy handlowe: Abiesol P1, Abiesol 70, Abiesol 84, Betoplast N, Addiment LPS-A.

Cement

Należy dobrać cement o odpowiednich parametrach jak: czas wiązania, oznaczenie zmian objętości, zawartości zanieczyszczeń organicznych, zawartości części pylastych (dla frakcji 0-2 mm należy na bieżąco kontrolować wil. naturalną kruszywa)

W zależności od rodzaju konstrukcji oraz od obecności i stopnia zagęszczenia zbrojenia ograniczeniu podlega maksymalny wymiar ziaren kruszywa:

ziarna kruszywa nie powinny być większe niż 1/3 najmniejszego wymiaru przekroju poprzecznego elementu.

Ziarna kruszywa nie powinny być większe niż ¾ odległości między prętami zbrojenia.

Klasy cementów

Klasa cementu jest to symbol cyfrowy odpowiadający wartości średniej wytrzymałości na ściskanie zaprawy normowej wykonanej z tego cementu. Skład zaprawy normowej: C 450g, P 1350g, W H₂O 225g. Piasek normowy jest piaskiem konfekcjonowanym (paczkowany); C:P:W 1:3:0,5

Warunki dojrzewania:

pierwsza doba w formach i w termostacie (temp. 20±2°C, wilg. ⇑ 90%

27 dób w zanurzeniu w wodzie

---