1.Klasyfikacja materiałów budowlanych

2.Właściwości fizyczne materiałów budowlanych, które związane są z

oddziaływaniem wody i pary wodnej na materiał

3.Właściwości fizyczne materiałów budowlanych związane z

mikrostrukturą materiałów

4.Badanie gęstości za pomocą kolby La Chanteliera, metoda

piknometryczna, metody badania gęstości pozornej - objętościowej

5.Charakterystyka wyrobów drewnianych: tarcica, sklejki stolarskie,

gonty, dranice, płyty pilśniowe

6.Wyroby z surowców szklarskich do izolacji cieplnych

7.Wykorzystywanie w budownictwie wyrobów ceramicznych o

strukturze spieczonej

8.Materiały ceramiczne porowate - stropowe

9.Charakterystyka wyrobów ceramicznych o strukturze porowatej:

cegła budowlana, pustak ścienny modularny, cegły i pustaki poryzowane

10.Szkło płaskie ciągnione, walcowane, float, warstwowe-szyby zespolone

11.Właściwości techniczne ceramiki budowlanej

12.Wady i zalety drewna

13.Wykorzystanie drewna w budownictwie

14.Wykorzystanie włókna szklanego w budownictwie

1. Klasyfikacja materiałów budowlanych

Podział w zależności od funkcji pełnionej w budowli:

- materiały ścienne konstrukcyjne, samonośne, wypełniające, wykończeniowe - wyroby ceramiczne, kamienne, betonowe, żelbetowe, silikatowe, gipsowe, z metali, z tworzyw sztucznych.

- materiały stropowe konstrukcyjne, wypełniające - elementy betonowe, żelbetowe, ceramiczne, gipsowe, z drewna, stali.

- materiały do pokryć dachowych (dekarskie) - blachy, papy, dachówki, gonty.

- materiały izolacyjne - termoizolacyjne (izolacje cieplne), hydroizolacyjną (przeciwwilgociowe, wodochronne, wodoszczelne, paroszczelne), wiatrochronne, ogniochronne, przeciwdźwiękowe: z tworzyw sztucznych, bitumiczne i inne.

- materiały do ochrony przed korozją, chemoodporne - z tworzyw sztucznych, kamienia (bazalt, andezyt, granit), szkła, asfaltu, drewno.

- materiały instalacyjne (rury, kształtki, łączniki) - wodociągowe, kanalizacyjne, gazociągi, centralnego ogrzewania, armatura, przybory sanitarne, przewody elektryczne.

- materiały wykończeniowe o bardzo dużej różnorodności - ścienne (okładziny wewnętrzne i zewnętrzne, wyprawy tynkarskie, tapety, suche tynki gipsowe, farby, lakiery, emalie, sztukaterie), podłogowe (posadzki), profile wykończeniowe, kleje, kity, szpachlówki…

Podział w zależności od postaci występowania (wytwarzania) - gotowości do zastosowania w obiekcie budowlanym:

- materiały całkowicie gotowe do stosowania (użycia w budowli) - cegły, pustaki, dachówki, papy, kształtki, wykładziny podłogowe, wyroby malarskie, kleje, kity…

- materiały wymagające dalszego jeszcze przetwarzania - spoiwa mineralne, kruszywa, suche zaprawy, kity, kleje dwuskładnikowe…

Podział ze względu na pochodzenie i stosowane surowce:

- naturalne - kamienne, drewniane, z trzciny, słomy.

- z przeróbki surowców naturalnych - ceramika, szkło, metale, spoiwa mineralne, kruszywa spiekane z glin, lepiszcza bitumiczne, wyroby drewnopochodne, betony, zaprawy.

- syntetyczne (polimerowe) pochodzące z syntezy chemicznej związków organicznych, określane jako tworzywa sztuczne.

- z odpadów przemysłowych - kruszywa żużlowe, popiołowe, spoiwa gipsowe z gipsu z odsiarczania spalin, cementy z dodatkiem żużli (portlandzkie mieszane, hutnicze) lub popiołów lotnych (portlandzkie mieszane, pucolanowe).

Podział ze względu na charakter pracy w obiekcie budowlanym:

- konstrukcyjne (nośne) przenoszące obciążenia mechaniczne - beton, żelbet, kształtowniki metalowe, stal do zbrojenia betonu, cegły ceramiczne, elementy kamienne, drewno.

- niekonstrukcyjne - nie przenoszące obciążeń mechanicznych.

2. Właściwości fizyczne materiałów budowlanych, które związane są z oddziaływaniem wody i pary wodnej na materiał

Nasiąkliwość materiałów - maksymalna wilgotność materiału, względna ilość wody jaką materiał może wchłonąć i utrzymać (zdolność pochłaniania wody przez materiał przy ciśnieniu atmosferycznym).

Nasiąkliwość wagowa - stosunek wody pobieranej przez materiał w stanie suchym do masy próbki w stanie nasyconym n_m

Nasiąkliwość objętościowa - w procentach, stosunek masy wody wchłoniętej przez materiał do objętości próbki w stanie suchym.
,

Szczelność określa jaką część całkowitej objętości badanego materiału zajmuje masa materiału bez porów.

S= ro0/ro x 100%

Porowatość określa jaką część całkowitej objętości materiału stanowi objętość porów.

P= ro - ro0/ro x 100%

Porowatość i szczelność materiałów mają duże znaczenie, decydują o takich cechach jak wytrzymałość, mrozoodporność.

Wilgotność zawartość wody w materiale (w danej chwili).

W=mw-ms/ms x 100%

Wilgotność ma ogromny wpływ na przewodność cieplną materiału, która znacznie wzrasta w miarę wzrostu wilgotności.

Higroskopijność zdolność szybkiego wchłaniania przez materiał pary wodnej z otaczającego powietrza

Podciąganie kapilarne

Przesiąkliwość to zawilgocenie materiału pod wpływem wody pod ciśnieniem. Wyraża się ilością wody w gramach, która w ciągu 1 godziny przenika przez 1 cm2 powierzchni próbki materiału przy stałym ciśnieniu. Jest cechą szczególnie ważną dla materiałów hydroizolacyjnych i pokryć dachowych.

Mrozoodporność to przeciwstawianie się materiału nasyconego wodą zniszczeniu jego struktury przy wielokrotnych naprzemiennych cyklach zamrażania i odmrażania. Podczas zamarzania woda w porach materiału zwiększa swoją objętość o ok. 10%., wywołując tym samym naprężenia mogące zniszczyć strukturę materiału.

3. Właściwości fizyczne materiałów budowlanych związane z mikrostrukturą materiałów

Gęstość - (masa właściwa) masa jednostki objętości materiału w stanie całkowitej szczelności bez uwzględniania porów wewnątrz materiałów.Gęstość objętościowa - (pozorna) masa jednostki objętości wysuszonego materiału występującego w stanie naturalnym tj. wraz z zawartymi porami.

Nasiąkliwość materiałów - maksymalna wilgotność materiału, względna ilość wody jaką materiał może wchłonąć i utrzymać.

Nasiąkliwość wagowa - stosunek wody pobieranej przez materiał w stanie suchym do masy próbki w stanie nasyconym n_m

Nasiąkliwość objętościowa - w procentach, stosunek objętości wody wchłoniętej przez materiał do objętości w stanie suchym.
, gdzie V-objętość w stanie suchym.

Gęstość nasypowa masa jednostki objętości materiału sypkiego w stanie luźnym. Do oznaczenia jej stosuje się objętościomierze o różnej pojemności naczyń pomiarowych, zależnie od rodzaju kruszywa.

4. Badanie gęstości za pomocą kolby La Chanteliera, metoda piknometryczna, metody badania gęstości pozornej - objętościowej

Metoda bezpośredniego pomiaru masy i objętości materiału - Do oznaczenia gęstości używamy kolby La Chanteliera. Rozdrabniamy materiał, próbka ok. 0.5 kg przesiewamy przez sito kwadratowe oczka 0.5 mm, odważamy 110-130g, ponownie rozdrabniamy, przesiewamy przez sito 0.08 mm, suszymy do stałej masy i ważymy z dokładnością 0.01g. Kolbę napełniamy benzenem lub spirytusem stężonym, wkładamy do zlewki z wodą o stałej temperaturze. Po 1h stabilizuje się poziom, który wyrównujemy do 0cm³. Wsypujemy materiał i odczytujemy objętość na podstawie różnicy poziomów.
, gdzie m-masa całej zanurzonej próbki, m₁-masa części próbki, która pozostała po wsypaniu, V_a-odczytana objętość. Pomiar robimy dwa razy i bierzemy średnią.

Metoda piknometryczna - skalujemy piknometr, ważymy go z dokładnością 0.001g, wlewamy wodę destylowaną 20°C i ponownie ważymy, różnica mas daje obliczenie masy wody m₁=m₂-m₃, gdzie m₁-masa wody w piknometrze, m₂-masa piknometru z wodą, m₃-masa piknometru. Obliczamy objętość piknometru
. Do piknometru wsypujemy próbkę suchą i przesianą 0.075g, ok.10g, ważymy z próbką, napełniamy wodą, benzenem lub alkoholem i znów ważymy.

Metody oznaczenia gęstości pozornej - objętościowej:

a) materiał - kształt regularny - metoda bezpośrednia przez geometryczny obmiar

b) materiał - kształt nieforemny, pory zamknięte

- hydrostatyczna - wykorzystuje pomiar za pomocą wagi hydrostatycznej, suchy materiał nasyca się wodą i waży w powietrzu -> m_p
, gdzie m_p-masa w powietrzu, m_w-masa w wodzie,

- menzurka z wodą - na podstawie różnicy poziomów zwierciadła wody.

c) materiały - kształt nieregularny, pory otwarte. Metoda parafinowania, suchy materiał powlekamy parafiną i ważymy

5. Charakterystyka wyrobów drewnianych: tarcica, sklejki stolarskie, gonty, dranice, płyty pilśniowe

Tarcica - drewno pozyskane z pnia drzewa, rozpiłowane na drobniejsze elementy - materiał pozyskany na tartakach. Jest to główny przerób drewna. Tarcica dzieli się ze względu na przenaczenie (zastosowanie), sposób przetarcia oraz wymiar elementów. Drewno przerobione na tarcicę jest w większości wykorzystywane w budownictwie i meblarstwie.

Sklejki stolarskie - materiał drewnopochodny o bardzo szerokim zastosowaniu. Jest to płyta sklejona z nieparzystej liczby cienkich arkuszy drewna. arkusze są tak ułożone by włókna jednej warstwy krzyżowały się z włóknami warstw sąsiednich. Dzięki temu sklejka jest odporna na wilgoć i nie zmienia pod jej wpływem ani wymiarów ani kształtu.

Gonty - drewniany materiał do wykonywania pokryć dachowych. Deseczka z drewna iglastego, o przekroju klina, z wpustem wzdłuż szerszej krawędzi. Łączona poprzez wsunięcie jednej deseczki w drugą. Mogą być cięte lub łupane. Cięte dodatkowo posiadają pióro i wpust co zapewnia większą szczelność. Można układać je na każdym nawet bardzo skomplikowanym dachu.

Dranice - drewniany materiał do wykonywania pokryć dachowych. Ręcznie łupana deska z drewna iglastego. Do krycia dachów w regionalnym i zabytkowym budownictwie drewnianym.

Płyty pilśniowe - powstają ze spilśnionych, czyli splątanych ze sobą drewna i roślin (np. lnu, konopi) sprasowanych pod wysokim ciśnieniem. Wyróżniane są płyty pilśniowe miękkie i twarde.

6. Wyroby z surowców szklarskich do izolacji cieplnych

Szkło piankowe - otrzymywane przez spienienie proszku szklanego z substancją wywołującą w temperaturze mięknienia szkła fazę gazową. W Polsce jest produkowane szkło piankowe przy użyciu spieniaczy węglowych (węgla lub węglanu wapnia). W dobrze spienionym szkle pory i pęcherze stanowią ok. 90% całkowitej objętości, z czego większość to pory zamknięte, a nasiąkliwość powierzchniowa nie przekracza 5%. Szkło piankowe odporne jest na większość agresywnych środowisk chemicznych, z wyjątkiem kwasu fluorowodorowego. Ze względu na możliwość zastosowania szkło piankowe jest bardzo uniwersalnym materiałem izolacyjnym. Ze względu na wysoką cenę szkło piankowe stosuje się tylko tam, gdzie nie jest możliwe użycie innych materiałów izolacyjnych.

Przędza szklana - stosowana do izolacji cieplnej. Skład się z włókien o średnicy ok. 35 μm, z których są formowane maty. Gęstość przędzy po sprasowaniu pod ciśnieniem 0,2 mPa nie powinna być większa od 120 kg/m3, a przewodność cieplna powinna wynosić ok. 0,05W/(m-K) Najczęściej spotykane maty mają długość dochodzącą do 3000 mm, szerokość 500 lub 1000 mm oraz grubość 10-50 mm.

Wata szklana - luźno ułożone włókna szklane o grubości 3-35 μm. Wata szklana jest formowana w maty, płyty i kształtki. Maty z wełny stosuje się jako izolację cieplną i akustyczną ścian, stropów oraz konstrukcji szkieletowych. Płyty z waty szklanej są używane do izolacji ścian warstwowych, dachów i stropodachów. Z waty szklanej są produkowane pokryte folią aluminiową kształtki do izolacji rurociągów transportujących gorące media o temperaturze 200-500°C.

7. Wykorzystywanie w budownictwie wyrobów ceramicznych o strukturze spieczonej

Wyroby o strukturze spieczonej - Wyrobami o strukturze spieczonej są wyroby wypalane w temperaturze, w której niektóre minerały ulegają stopnieniu, dzięki czemu wyrób ma strukturze zwartą o małej nasiąkliwości i dużej wytrzymałości. Wyroby o nasiąkliwości zwykle ok. 6%, a maksy­malnie do 12%, do których zalicza się cegły kominowe, klinkier drogowy, płytki klinkierowe, płytki i kształtki ścienne kamionkowe, rury i kształtki kamionkowe kanalizacyjne, płytki kamionkowe..

Do wyrobów o strukturze spieczonej zalicza się:

• Wyroby klinkierowe (cegła klinkierowa budowlana, płytki elewacyjne, cegły i kształtki elewacyjne, cegła klinkierowa drogowa, cegła kanalizacyjna, cegły kominowe;

• Wyroby kamionkowe (charakteryzują się dużą wytrzymałością, małą nasiąkliwością i dużą odpornością na działanie różnych związków chemicznych, ale są stosunkowo mało odporne na nagłe zmiany temperatury): płytki kamionkowe, rury i kształtki kamionkowe.

8. Materiały ceramiczne porowate - stropowe

Wyroby o czerepie porowatym, o porowatości do 22%, zwane ceramiką czerwoną, do których zalicza się między innymi:

• wyroby ceglarskie, jak cegły pełne, cegły kratówki i dziurawki, pustaki ścienne i stropowe, pustaki przewodów dymowych, dachówki i gąsiory, rurki drenarskie,

• wyroby szkliwione, jak np. kafle, płytki ścienne i elewacyjne,

• wyroby ogniotrwałe, jak cegły i kształtki szamotowe, krzemionkowe czy dolomitowe.

Ceramiczne elementy stropowe:

• Pustaki ceramiczne układane na deskowaniu (pustaki Ackermana),

• Stropy belkowo-pustakowe (pustak DZ3) - strop Fert, strop CERAM, strop OTEP.

9. Charakterystyka wyrobów ceramicznych o strukturze porowatej: cegła budowlana, pustak ścienny modularny, cegły i pustaki poryzowane

Ceramika o strukturze porowatej - o porowatości do 22%, zwana ceramiką czerwoną Cegły budowlane - powinny mieć kształt prostopadłościanu o prostych i równych krawędziach oraz płaskich powierzchniach. Cegły o tradycyjnych polskich wymiarach mają wielkość 65x120x250mm. Powierzchnię największą nazywa się podstawą, powierzchnię pośrednią wozówką, a najmniejszą główką. Produkowane są także cegły o wysokości 140 i 220 mm, odpowiadające wielokrotności wysokości cegły o wymiarach tradycyjnych, zwiększonej o grubość jednej lub dwóch spoin. Do budowania murów wymagających tynkowania są stosowane cegły zwykłe, do wykonywania licowej warstwy muru niewymagającej tynkowania używane są cegły licowe.

Pustaki ścienne ze względu na procentową objętość otworów dzieli się na 3 grupy: 1- pustaki i cegły budowlane, cegły modularna i cegły klinkierowe o obj. otworów nieprzekraczającej 25%. 2- Cegły kratówki i inne cegły oraz pustaki modularne i pustaki poryzowane o obj. otworów 25-55%. 3- Cegły dziurawki, pustaki poziomo drążone oraz pustaki modularne i poryzowane o obj. ponad 55%. Pustaki ścienne modularne przeznaczone są do wykonywania ścian zewnętrznych i wewnętrznych, konstrukcyjnych i niekonstrukcyjnych, obustronnie tynkowanych. ceramika czerwona poryzowana, otrzymywana przez dodanie do gliny skład­ników łatwo palnych, jak np. trociny czy mączka drzewna, które w czasie wypalania wyrobu ulegają utlenieniu, pozostawiając mikropory zwiększające termoizolacyjność wyrobu,

10. Szkło płaskie ciągnione, walcowane, float, warstwowe-szyby zespolone

Szkło płaskie ciągnione to płyty otrzymywane przez cięcie taśmy szklanej formowanej metodą ciągnienia dyszową (Forcaulta) lub bezdyszową (Pittsbur-gha). Powierzchnia płyt może być szlifowana, polerowana lub matowa. Płyty mogą być hartowane, pochłaniające lub przepuszczające określony zakres pro­mieniowania. Szkło płaskie ciągnione przezroczyste jest stosowane do szklenia otworów okiennych, zaś szkło płaskie ciągnione szlifowane i polerowane w celu usunięcia wad optycznych z jego powierzchni jest używane tam, gdzie wymaga­na jest jego wyższa jakość. Szkło płaskie ciągnione jest wytwarzane w taflach prostokątnych grubości 1,0-10 mm.

Szkło płaskie walcowane gładkie produkowane jest w płytach otrzymywa­nych przez cięcie taśmy szklanej formowanej metodą walcowania, a jego podsta­wowe cechy i wymagania określa PN-86/B-13050. Surowe płyty ze szkła walco­wanego przeznaczone są do dalszej obróbki poprzez szlifowanie i polerowanie. Szkło płaskie walcowane jest stosowane do szklenia otworów okiennych, drzwio­wych itp. Produkuje się je grubości 3,5-10 mm.

Szkło płaskie float to płyty szklane otrzymywane przez pocięcie taśmy szkla­nej formowanej na powierzchni stopionego metalu (przeważnie cyny). Może być ono poddawane dalszej obróbce polegającej na hartowaniu, gięciu, polerowaniu itp. Jest to szkło przejrzyste o jednolitej grubości, które charakteryzuje się bra­kiem zniekształceń optycznych. Ze szkła float, z uwagi na jego wysoką jakość, montuje się szyby zespolone. Szkło float jest produko­wane w zakresie grubości 2-25 mm i wymiarach tafli od 1300x1605 mm do 3210x6000 mm. Przepuszczalność światła słonecznego dla szyby float o grubości 2,0 mm wynosi 91%. Szkło float często jest pokrywane specjalnymi warstwami, które modyfikują jego cechy. Szeroko stosowane jest szkło float pokryte warstwą tlenków metali, które stanowią barierę dla promieniowania cieplnego (długofalowego), co ogra­nicza jego emisję na zewnątrz.

Szyba zespolona to wyrób składający się co najmniej z dwóch szyb oddzielonych elementem dystansowym na całym obwodzie, połączonych ze sobą w sposób hermetyczny. Przestrzeń między szybami jest wypełniona powietrzem lub gazem szlachetnym. Szyby zespolone stosowane są wszędzie tam, gdzie jest wymagane podwójne oszklenie i duża izolacyjność termiczna. Szyby można łączyć przez:

- spajanie szkła ze szkłem wzdłuż obrzeża,

- spajanie szkła z metalem przez przylutowanie taśmy metalowej jako prze­kładki wzdłuż obrzeża tafli szklanej,

- umieszczenie elementów dystansowych wykonanych z metalu lub tworzywa sztucznego wzdłuż obrzeża tafli szklanych.

Do szklenia okien najchętniej są stosowane szyby zespolone stanowiące ze­staw dwóch szyb sklejonych za pomocą metalowej ramki dystansowej wypełnio­nej substancją pochłaniającą wilgoć z przestrzeni międzyszybowej (tak zwane sito molekularne). Ramka dystansowa jest szczelnie przyklejona do szyb kitem butylowym i zaizolowana z zewnątrz kitem tikolowym (masą nieprzepuszczającą wilgoci i powietrza)

11. Właściwości techniczne ceramiki budowlanej

- wysoka wytrzymałość (na ściskanie, bo na rozciąganie dużo słabsza)

- odporność ogniowa;- mrozoodporność;- małe przewodnictwo cieplne

- duża akumulacja ciepła;- zapewnia dobry mikroklimat- klinkier, krzemionka - b.mała ścieralność i nasiąkliwość, duża odporność chemiczna;- najstarszy materiał wytwarzany przez człowieka

- wyroby ceramiczne ścienne i stropowe produkowane są w grupach wymiarowych;- wyroby o wym. tradycyjnych - wielokrotność lub podzielność wymiarów cegły : 250x120x65mm;- wyroby o wym. modularnych - podstawą jest 100mm lub wielokrotność oraz podział na jednostki dziesiętne pomniejszone o grubość spoiny (12mm) Np. 288x188x88mm

12. Wady i zalety drewna

Wady Drewna:

Drewno jest materiałem niejednorodnym pod względem budowy. Posiada liczne wady, anomalie, uszkodzenia lub inne wrodzone i nabyte cechy, które obniżają jego wartość techniczną i ograniczają zakres użyteczności. Z punktu widzenia przerobu surowca drzewnego, drewno powinno mieć kształt walca, równomierną słoistość, przebieg włókien równoległy do podłużnej osi, oraz nie powinno mieć sęków (gałęzi).

Polska norma (PN-79/D-01011, "wady drewna") wyróżnia następujące grupy wad:

sęki, pęknięcia, wady kształtu, wady budowy, zabarwienia, zgnilizny, uszkodzenia mechaniczne.

W porównaniu do wielu innych materiałów drewno cechuje szereg wad związanych z jego biologicznym pochodzeniem. Materiały i produkty drzewne bez odpowiedniego zabezpieczenia łatwo ulegają deprecjacji pod wpływem wody, owadów, grzybów i małży będących pasożytami drewna. Zmienne warunki wilgotności prowadzą często do paczenia się i pękania drewna. Owady i grzyby obniżają mechaniczną wytrzymałość drewna.

Wady drewna zawsze powodują obniżenie jego wartości i mogą spowodować jego dyskwalifikację jako materiału. Zależą od różnych czynników:- związane ze wzrostem drzewa to - sęki, rdzenie położone mimośrodowo, rdzenie podwójne, zawoje, skręt włókien, pęknięcia (np. mrozowe) itp.;- związane z żerowaniem owadów na drzewie lub drewnie; - związane z procesami gnilnymi, zagrzybieniem podczas wzrostu drzewa albo po jego ścięciu, powodują zmianę zabarwienia, siniznę, zgniliznę czyli mursz.; - związane z występowaniem grzybów na drzewie lub drewnieDo ochrony drewna, zwłaszcza w budownictwie, należą takie praktyki jak:

- nie używanie drewna pochodzącego z rozbiórki starych domów,

- nie malowanie drewna farbami olejnymi przed jego wysuszeniem,

- wietrzenie pomieszczeń, w których drewno jest zastosowane,

- wykonanie poprawnej izolacji przeciwwilgociowej,

- wykonanie impregnacji preparatami grzybo- i pleśniobójczymi,

- wykonanie zabezpieczenia przeciwogniowego.

Metody impregnacji drewna:
Metoda kąpieli - całkowite zanurzenie drewna w impregnacie w specjalnych wannach odpornych na działania chemikaliów. Czas impregnowania od kilku do kilkudziesięciu minut.
Metoda smarowania- ręczne, wielokrotne posmarowanie całej powierzchni drewna cieczą impregnacyjną.
Metoda polewania - nanoszenie impregnatu na całą powierzchnię drewna za pomocą urządzenia natryskowego.
Metoda próżniowo-ciśnieniowa - najlepsza metoda impregnacji, przeprowadzana w tzw. autoklawach /specjalne hermetyczne zbiorniki/. Impregnat wnika na głęb. od 8 do 20 mm.

Zalety drewna jako surowca:

- łatwe w obróbce (gatunki miękkie),

- izoluje termicznie i elektrycznie,

- materiał ekologiczny,

- odporne na działanie wielu czynników chemicznych.

13. Wykorzystanie drewna w budownictwie

Drewno w budownictwie
Dawniej z drewna litego budowano wiele prestiżowych obiektów takich jak : kościoły, wiatraki, mosty, domy.
Współczesne budownictwo nadal korzysta z drewna, lecz najczęściej stosuje je do konstrukcji wielkowymiarowych lub szkieletowych. Dzisiejsze budownictwo pochłania największe od lat ilości drewna, stając się stymulatorem rozwoju stolarki budowlanej, przemysłu meblarskiego i innych.

Drewno jako element architektury wnętrz
Wnętrze mieszkalne kształtowane jest przez określone czynniki, takie jak przestrzeń, światło, barwa, przedmioty. Do ich uzyskania i podkreślania drewno wykorzystywane jest bardzo często. Można je więc znaleźć we wnętrzu w postaci posadzek, boazerii, sufitów, stolarki i w końcu nieodzownych w każdym pomieszczeniu mieszkalnym - mebli.
Tradycyjna posadzka wykonana jest z litych desek podłogowych przybijanych do legarów. Deski, mimo że we współczesna stylistyka zmieniła ich szerokość, grubość a także technologię ich mocowania, stosowane są do dziś. Nowoczesne techniki osadzania posadzek zamieniły natomiast popularne niegdyś gwoździowanie na klejenie, a nawet na tzw. "podłogi pływające". Do materiałów wymagających stosowanie zapraw klejących należą popularne parkiety, mozaiki, deski klejone warstwowo (barlinieckie Bar) a także płyty i panele podłogowe. Specjalistycznych klejów wymagają w szczególności okładziny z coraz powszechniej stosowanego drewna egzotycznego, którego właściwości znacznie odbiegają od cech naszego rodzimego drewna. Bez kleju nie obejdzie się także przy mocowaniu prawie wszystkie akcesoriów dodatkowych - takich jak listwy wykańczające itp.

Boazerie to rodzaj wykonanych z drewna wykładzin ściennych. Z ich pomocą można w łatwy sposób kreować wnętrze, zmieniając optycznie jego wymiary, wystrój, kolorystykę i klimat. Boazerie stanowią także warstwę ochronną dla ścian oraz rodzaj wewnętrznej izolacji termicznej. Najczęściej spotykane typy tej okładziny to: boazerie ramowo - płycinowe, płytowe i deskowe. Poza drewnem litym, do ich produkcji coraz częściej stosuje się materiały tworzywowe jak MDF, HDF i całkowicie wykończone panele np. naśladujące stare drewno. Od kilku lat na rynku dostępne są także panele całkowicie tworzywowe, z przeznaczeniem do stosowania na zewnątrz budynków. Stolarka budowlana stanowi stałe wyposażenie wnętrza i sprowadza się najczęściej do okien i drzwi. Wymiary stolarki, ich rozmieszczenie i kolor dobierane są w zależności od wielkości i przeznaczenia pomieszczenia. Stosowanie drewna w tym zakresie w ostatnich latach niestety uległo ograniczeniu. Jest to wynikiem działającej na niekorzyść drewna reklamy. Można by na jej podstawie wnioskować, że z drewna nie da się zrobić dobrego okna. Nie jest to prawdą - jedynym problem w stolarce drewnianej jest jej wciąż niedoskonała konserwacja. Kiedyś okna uchodziły za element sztuki zdobniczej - dziś stolarka drewniana straciła na popularności a w produkcji najczęściej łączy się je z innymi materiałami, takimi jak metal albo tworzywo sztuczne.

Meble są jednym z mobilnych elementów wnętrza. Drewno jako materiał konstrukcyjny zawsze było i nadal jest popularnym materiałem do ich produkcji. Innowacyjność w konstruowaniu oraz postęp w poszukiwaniu nowej formy dla mebli, najłatwiej zauważyć oglądając współczesne meble szkieletowe, bardziej tradycyjną formę prezentują meble skrzyniowe.

Schody poza innymi materiałami do dziś wykonywane z drewna. Do ich tworzenia i szczegółowego rozrysowania obecnie wykorzystuje się skomplikowane techniki komputerowe. Ich konstrukcje i formy cały czas ewoluują - od prostej formy belek do nowoczesnych schodów gięto-klejonych.

14. Wykorzystanie włókna szklanego w budownictwie

Włókna szklane - włókna chemiczne otrzymywane ze szkła wodnego i czasami też ze stopionego szkła.

włókna szklane grube (tzw. wata szklana lub wełna szklana) są włóknami nieciągłymi, o średnicy 5-30 µm; stosowane gł. jako izolacja cieplna, akustyczna, przeciw wilgoci.

włókna szklane ciągłe, o średnicy 3-13 µm są stosowane w postaci przędzy, wyrobów tkanych i dzianych oraz rowingu (zespół pasm włókien szklanych złączonych ze sobą bez skrętu) jako materiał izolacyjny w elektrotechnice, do wyrobu filców, tkanin dekoracyjnych, do wzmacniania tworzyw sztucznych, do zbrojenia betonu.

włókna supercienkie o średnicy 1-3 µm są stosowane do wyrobu dobrych izolacji akustycznych i cieplnych.

---