ZASADY BHP PRZY PRACY:
Magazynowanie materiałów
Opis czynności
Prace magazynowe obejmują czynności związane z rozładunkiem i załadunkiem towarów, obsługą urządzeń transportu wewnątrzmagazynowego, np. wózków paletowych i widłowych, dźwignic (elektrowciągów linowych i łańcuchowych, suwnic) oraz ręcznym przenoszeniem i podnoszeniem ładunków. W pracach tych wykorzystywane są również drabiny i podesty.
Główne zagrożenia
przeciążenia układu mięśniowo-szkieletowego podczas ręcznego podnoszenia i przenoszenia materiałów
upadki z wysokości (np. z drabiny lub podestu)
potknięcia, poślizgniecia i upadki na powierzchni
przygniecenia, zmiażdżenia przez poruszające się maszyny i urządzenia
uderzenia przez spadające i przenoszone przedmioty
zagrożenia związane z przechowywaniem substancji toksycznych i wybuchowych (zatrucia, pożar i wybuch)
Pomieszczenia magazynów
Budynki magazynów powinny być murowane i ognioodporne. Ważne jest, aby podłogi były odporne na działanie przechowywanych w magazynie substancji oraz na uszkodzenia mechaniczne, gdyż wszelkie nierówności utrudniają ruch wózków i poruszanie się pracowników. Jeśli to możliwe podłogi powinny tworzyć jeden poziom, bez progów, schodów i pochylni. Szerokość drzwi musi być dostosowana do rodzaju używanych środków transportu i organizacji ruchu.
W każdym pomieszczeniu muszą znajdować się czytelne tablice, określające dopuszczalne obciążenie stropu na 1m2. Ściany i sufit muszą być odporne na działanie przechowywanych substancji oraz, tak jak i podłoga, łatwe do odkurzania lub zmywania.
Okna powinny być zabezpieczone przed włamaniem. Stosunek powierzchni oszklonej okien do powierzchni podłogi powinien wynosić co najmniej 1/12. Oprócz oświetlenia dziennego powinno być zapewnione odpowiednie oświetlenie sztuczne. W miejscach przechowywania drobnych części i tam gdzie trzeba odczytywać etykiety należy zainstalować dodatkowe lampy.
Magazyny powinny być wyposażone w odpowiednią wentylację: naturalną lub grawitacyjną - w miejscach, w których nie przechowuje się materiałów niebezpiecznych (np. magazyny części zamiennych, narzędzi, wyrobów metalowych) oraz spełniającą określone przepisy p-poż. w magazynach materiałów niebezpiecznych.
Wysokość temperatury w pomieszczeniach magazynu zależy od rodzaju składowanych materiałów. Rodzaj ogrzewania musi odpowiadać przepisom o ochronie przeciwpożarowej. Wskazane jest, aby magazyn był wyposażony w instalację wodną i kanalizacyjną. W magazynach chemikalii niebezpiecznych instalacje takie są wymagane przepisami. Instalacja elektryczna musi być dostosowana do przechowywanych materiałów. Specjalne wymagania stanowią przepisy w stosunku do instalacji w magazynach materiałów wybuchowych i łatwo zapalnych.
Magazyny, których poziom podłogi najniższej kondygnacji znajduje się ponad terenem, powinny mieć rampy. W prawidłowo zbudowanych magazynach poziom podłogi znajduje się na takiej wysokości, aby tworzyła ona z rampą jedną płaszczyznę. Wysokość ramp musi być dopasowana do wysokości podłogi skrzyń ładunkowych najczęściej używanych pojazdów a ich szerokość do rodzaju środków transportu wewnętrznego. Nie wolno budować ramp bez schodów, tak aby pracownicy musieli zeskakiwać z wysokości lub wdrapywać się na rampę. Krawędzie rampy należy malować w skośne czarno-żółte pasy ostrzegawcze.
Podstawowe zasady magazynowania
Pracownicy zatrudnieni w magazynie powinni przejść przeszkolenie bhp, zwłaszcza w odniesieniu do przechowywania materiałów szkodliwych i niebezpiecznych oraz przenoszenia i przewożenia ładunków.
Obowiązkiem zakładu jest dostarczenie pracownikom odzieży roboczej i odpowiedniego odzieży ochronnej i ochron osobistych.
Przed przystąpieniem do pracy wykonywanej po raz pierwszy, mogącej spowodować zagrożenia, pracowników należy pouczyć o bezpiecznym sposobie wykonywania zadań. Obowiązek ten spoczywa na kierowniku magazynu lub osobach z kierownictwa.
Magazyn powinien być wyposażony w urządzenia do składowania materiałów (różnego rodzaju regały, pojemniki, palety itp.) oraz w odpowiedni sprzęt transportu wewnętrznego, np. wózki podnośnikowe itp.
Materiały należy tak składować, aby nie stwarzały zagrożenia dla pracowników oraz nie były narażone na uszkodzenie, zamoczenie itp. Ciężkie przedmioty i materiały sypkie trzeba tak układać, aby nie groziło ich zawalenie lub obsuwanie.
Materiałów nie wolno układać na drogach transportu wewnętrznego, drogach ewakuacyjnych i przejściach dla pieszych.
Zabronione jest składowanie w magazynach do tego nie przystosowanych materiałów wybuchowych, trujących, łatwo zapalnych, żrących itp.
Składowanie przedmiotów w magazynie:
drobne przedmioty przechowuje się w pojemnikach dostosowanych do wymiarów regałów lub w regałach z szufladami, zaopatrzonymi w przegródki.
wyroby walcowane ze stali należy przechowywać w specjalnych klamrach, a wyroby walcowane w krótkich odcinkach - na półkach w głębokich regałach
drut w kręgach można przechowywać na podkładach, ułożony poziomo w niewysokie stosy
blachę cienką najwygodniej jest przechowywać na odpowiednich rozmiarów regałach z półkami; w celu ułatwienia manipulacji blachą półki powinny się wysuwać, grubą blachę można układać skośnie na stojakach
beczki można przechowywać na drewnianych podkładach (w dwóch, najwyżej trzech warstwach) starannie podklinowując skrajne beczki, aby się nie stoczyły; lepsze wykorzystanie powierzchni magazynu oraz bezpieczeństwo pracy zapewnia specjalny stojak do beczek, wykonany ze stalowych kształtników, umożliwiający przechowywanie beczek w 4-5 warstwach
opony duże i ciężkie najwygodniej jest przechowywać na drewnianych lub metalowych stelażach, małe opony można przechowywać w stosach, pamiętając jednak, aby nie kłaść ogumienia bezpośrednio na podłodze, zwłaszcza betonowej, gdyż może to spowodować jego niszczenie
worki układa się na stosy, bezpośrednio na podłodze; w razie zaistnienia obawy, że zawarty w dolnej warstwie worków materiał może ulec zawilgoceniu, pod stos trzeba podłożyć deski, folię itp. Układając materiały w stosy należy pamiętać, że nie mogą one być zbyt wysokie; pracownicy musza pamiętać, że nie wolno wyjmować materiałów z dolnych warstw stosów, gdyż może się zawalić i przygnieść pracowników
materiały sypkie należy przechowywać w specjalnych skrzyniach, zaopatrzonych u góry w klapę służącą do nasypywania materiału, a u dołu w drzwiczki, przez które pobiera się materiał
materiały szkodliwe i niebezpieczne należy przechowywać w szczelnych naczyniach.
Magazynowanie i dystrybucja paliw płynnych i smarów
Zagrożenia powodowane przez benzynę
Paliwa płynne stwarzają poważne zagrożenia, zarówno ze względu na swą łatwopalność, wybuchowość ich par zmieszanych z powietrzem oraz toksyczność. Benzyna jest cieczą łatwo zapalną. Pary benzyny, dwa razy cięższe od powietrza, tworzą a nim mieszaniny wybuchowe w granicach stężeń od 0,76 do 7,6% objętości.
Benzyna i jej pary - nawet w małych stężeniach działają szkodliwie na organizm człowieka. Mogą spowodować zaburzenia czynności układu nerwowego i niedokrwistość. Człowiek przebywający w atmosferze o dużym stężeniu par benzyny odczuwa pieczenie w oczach, nosie i krtani. Występuje kaszel, kichanie i silne łzawienie oczu. Po pewnym czasie występuje silne tętnienie w skroniach. Nawet niewielkie ilości benzyny, wchłonięte przez organizm człowieka, powodują objawy podobne do spowodowanych alkoholem. Wystąpić też mogą nudności, bóle głowy oraz przyspieszone bicie serca. Objawy te mijają po umieszczeniu zatrutego na świeżym powietrzu.
Wchłonięcie przez organizm większych ilości benzyny powoduje porażenie ośrodków nerwowych, zaburzenia mowy, utrudnienie połykania, a w końcu utratę przytomności której towarzyszą drgawki i skurcze, podobne do objawów padaczki. Występują też zaburzenia czynności układu krążenia, objawiające się nieregularnym tętnem, sinicą, spadkiem ciśnienia krwi i temperatury ciała oraz silnym poceniem się. Następuje zahamowanie czynności serca, rdzenia kręgowego oraz mózgu a w konsekwencji śmierć.
Jeśli zatrutego uda się uratować, mogą u niego występować konsekwencje zatrucia, objawiające się uszkodzeniami narządów oddychania, zaburzeniami działania przewodu pokarmowego, dróg moczowych, nerek, wątroby i układu nerwowego.
Przedstawione zatrucia powoduje czysta benzyna. Benzyna etylizowana jest bez porównania bardziej niebezpieczna.
Zagrożenia powodowane przez benzynę etylizowaną
Benzyna etylizowana, używana jako paliwo do silników spalinowych, jest silną trucizną.
Dla odróżnienia jej od innych gatunków benzyny jest ona barwiona. Do benzyny tej dodawany jest płyn etylowy, powodujący zwiększenie liczby oktanowej paliwa. Płyn etylowy składa się z czteroetylku ołowiu, dwubromku etylenu, dwuchlorku etylenu, nafty i barwnika.
Ze związków tych najbardziej toksyczny jest czteroetylek ołowiu. Powoduje on uszkodzenia układu nerwowego i porażenie ośrodków mózgowych. Ostre zatrucie czteroetylkiem ołowiu objawia się bladością skóry, obniżeniem ciśnienia krwi, niepokojem, bezsennością, drżeniem i napadowymi skurczami mięśni, osłabieniem, wymiotami, zaburzeniami psychicznymi, aż do napadów szału włącznie. Przy większej dawce tej trucizny występują drgawki, utrata świadomości i śmierć.
Czteroetylek ołowiu może dostać się nie tylko przez drogi oddechowe lub przewód pokarmowy, ale również przez nie uszkodzoną skórę.
Benzyna zawierająca płyn etylowy, tzw. etylina, jest również bardzo niebezpieczna i dlatego należy bezwzględnie unikać kontaktu ciała z etyliną oraz wdychania jej par. Przy wszelkich manipulacjach z etylina należy przestrzegać pewnych zasad:
etylinę można używać wyłącznie do napędu silników spalinowych
bezwzględnie zabronione jest używanie jej do mycia rąk, prania odzieży, czyszczenia plam, mycia detali pojazdów, napełniania zapalniczek, jako rozpuszczalnika do farb, lakierów oraz past itp.
zabronione jest zasysanie ustami etyliny - za pomocą rurek, węży itp.
nie wolno też przedmuchiwać ustami dysz gaźnikowych i przewodów silników spalinowych
nie wolno dotykać gołymi rękami przedmiotów zabrudzonych etyliną oraz pokrytych nalotem po odparowanej etylinie, takich, jak zbiornik, pompa, przewody, filtry, gaźnik, świece, głowica, zawory i denko tłoka, olej w misce olejowej, tłumnik.
nie wolno wycierać rękami wskaźników pomiarowych etyliny w zbiornikach pojazdów
należy unikać wdychania gazów spalinowych z silników napędzanych etyliną. Pomieszczenia, w których pracują takie silniki, muszą być prawidłowo wentylowane lub wyposażone z urządzenia odprowadzające gazy spalinowe na zewnątrz.
nie wolno neutralizować etyliny przez posypywanie suchym wapnem chlorowanym, gdyż może to spowodować jej zapalenie
Magazynowanie paliw, olejów i benzyny w beczkach
Beczki muszą być w dobrym stanie i całkowicie szczelne. Beczki należy wyładować z pojazdu za pomocą urządzeń mechanicznych lub ostrożnie taczać po złączonych z sobą i zabezpieczonych przed zsunięciem się dźwigarkach (legarach). W czasie staczania beczki należy zabezpieczyć liną. Pracownikowi staczającemu beczki nie wolno stać pomiędzy dźwigarami. Beczek nie wolno zrzucać na ziemię ani położone na niej elastyczne przedmioty.
Paliwa w beczkach należy magazynować w wydzielonym, zamkniętym pomieszczeniu, w ilości nieprzekraczającej 20 m3. Naczyń z benzyną i etyliną nie wolno przechowywać na klatkach schodowych, w przejściach i pomieszczeniach na poddaszu. Nie wolno także gromadzić nadmiernych ilości benzyny w halach napraw i pomieszczeniach warsztatów. Na każdej beczce powinien być umieszczony, wykonany niezmywalną farbą, napis: "etylina - benzyna trująca".
Magazyn musi mieć sprawną wentylację, a beczki nie mogą być w nim nadmiernie nagrzane. Codziennie trzeba sprawdzać czy z beczek nie wycieka paliwo. W razie stwierdzenia wycieków, paliwo natychmiast przelewa się do szczelnej beczki.
W magazynie powinny znajdować się, w dobrze widocznych miejscach, gaśnice w odpowiedniej ilości oraz wywieszone instrukcje bezpieczeństwa pracy. Prace w magazynie należy tak zorganizować, aby wydawane były w pierwszej kolejności te paliwa, które są najdłużej składowane.
Do przelewania materiałów pędnych z beczek należy używać ręcznych pomp lub innych urządzeń. Nie należy wykonywać tego przez przechylanie beczek i nalewanie paliwa do podstawionych naczyń, gdyż prawie zawsze następuje jego rozlanie. Do transportu beczek wewnątrz zakładu trzeba jak najszerzej wykorzystywać wózki ręczne lub z napędem mechanicznym i specjalistycznym osprzętem.
Naczynia ze smarami stałymi i płynnymi oraz puste beczki po paliwach mogą być, w razie braku zamkniętych magazynów, przechowywane pod wiatami, zabezpieczonymi mocną siatką z zamkniętą bramą. W magazynach paliw płynnych i smarów oraz pustych beczek instalacje elektryczne muszą mieć wykonanie przeciwwybuchowe. Niedozwolone są też żadne przeróbki instalacji przez pracowników magazynu oraz stosowanie instalacji prowizorycznych.
Jeśli w magazynie zainstalowana jest wentylacja mechaniczna, trzeba ją włączyć przed rozpoczęciem pracy, na co najmniej pięć minut przed wejściem do magazynu. Wyłączniki wentylacji mechanicznej powinny być zainstalowane na zewnątrz magazynu, koło drzwi wejściowych.
Budynki magazynów, w których przechowuje się benzynę i etylinę, uważa się za pomieszczenia zagrożone wybuchem i z tego powodu muszą one spełniać następujące warunki:
muszą być parterowe, bez podpiwniczenia i bez strychów, z lekką konstrukcją dachową, nie związaną z konstrukcją reszty budynku
drzwi magazynu powinny być wykonane z materiału niepalnego i muszą się otwierać na zewnątrz,
pomieszczenie musi mieć wyjście zapasowe
podłoga powinna być wykonana z materiału ogniotrwałego, nienasiąkliwego, nieiskrzącego i przewodzącego prąd elektryczny
progi powinny być nienasiakliwe i ogniotrwałe oraz o takiej wysokości, aby w przestrzeni nimi zamkniętej mogła pomieścić się cala ilość składowanej benzyny, w razie wylania się jej z beczek lub naczyń
okna magazynu powinny samoczynnie otwierać się za zewnątrz wskutek podmuchu wywołanego ewentualnym wybuchem. Ramy takich okien maluje się na czerwono.
Z pomieszczeń magazynowych wolno wydawać i pobierać benzynę tylko w zamkniętych naczyniach. Do otwierania beczek z benzyną należy używać nieiskrzących kluczy lub specjalnych urządzeń
Dźwignice
Do dźwignic najczęściej stosowanych w warsztatach samochodowych można zaliczyć podnośniki pneumatyczne, wciągarki, żurawiki, suwnice, dźwigniki kanałowe hydrauliczne do unoszenia pojazdów, a także podnośniki hydrauliczne (dwukolumnowe synchroniczne, czterokolumnowe, podprogowe nożycowe).
Przewody ślizgowe dźwignic, zawieszone bezpośrednio nad terenem pracy, powinny znajdować się na wysokości, co najmniej 3,5 m.. Przy używaniu dźwignic sterowanych z poziomu podłogi, obsługujący musi mieć pozostawione wolne przejście do swobodnego poruszania się i manewrowania dźwignicą. Nie wolno pracować dźwignicami, których przewody elektryczne mają uszkodzoną izolację.
Miejsca pracy przy dźwignicach powinny być dobrze oświetlone.
Ważnym elementem dźwignic mającym wpływ na bezpieczeństwo pracy są liny i łańcuchy oraz, stosowane jako urządzenia pomocnicze, różnego rodzaju zawiesia. Jako ogólne zalecenie należy przyjąć zasadę, że nie wolno używać dźwignic, jeśli wchodzące w ich skład cięgła-liny lub łańcuchy są uszkodzone, zużyte, z popękanymi drutami czy splotami. To samo zalecenie odnosi się do zawiesi. Cięgna nie mogą ocierać się o konstrukcję dźwignicy w czasie jej pracy. Cięgna muszą też być zabezpieczone przed wypadnięciem z bębna lub krążka.
Liny muszą być prawidłowo i pewnie zamocowane na bębnach. Liny mocuje się, poza półtorakrotnym nawinięciem ich na bębny, za pomocą, co najmniej dwóch zacisków linowych lub za pomocą samozaciskającego się klina. Niedopuszczalne jest łączenie i sztukowanie lin nośnych za pomocą wiązania, splatania, lutowania itp.
Również cięgła dźwignic wykonane z łańcuchów muszą być w dobrym stanie. Nawet jedno uszkodzone, przetarte czy odkształcone ogniwo eliminuje łańcuch z użycia. Łańcuchów nie wolno łączyć ani sztukować za pomocą drutów, śrub z nakrętkami itp. Dozwolone jest łączenie łańcuchów ogniwowych ogniwami łącznikowymi zamykanymi za pomocą zgrzewania, spawania lub specjalnych śrub.
Ważnym elementem dźwignic są haki. Należy używać tylko haki będące w dobrym stanie technicznym, bez pęknięć i z nie wytartą nadmiernie gardzielą. Jeżeli wymiary gardzieli haka zwiększyły się - wskutek rozgięcia - więcej niż o 10% w stosunku do wymiaru początkowego, hak należy wymienić. Nie wolno używać haków nieatestowanych.
Osoby obsługujące dźwignice muszą mieć odpowiednie umiejętności i kwalifikacje, potwierdzone egzaminem i świadectwami. Przy pracy na dwie zmiany, na każdą zmianę powinien być wyznaczony dźwigowy. Do obowiązków dźwignicowego należy czuwanie, aby pod podnoszonym, zawieszonym lub opuszczanym ładunkiem nie znajdowali się ludzie.
Nie wolno przemieszczać ładunków nad ludźmi oraz nad kabinami pojazdów. Przy mechanicznym załadunku kierowca obowiązany jest opuścić kabinę i stanąć poza zasięgiem dźwignicy. Jeśli droga przemieszczania ładunku jest zastawiona jakimiś przedmiotami lub znajdują się na niej ludzie, należy dźwignice zatrzymać. Dźwignicowy ma obowiązek ostrzegać ludzi znajdujących się na drodze przemieszczania ładunku.
Bezwzględnie zabronione jest przemieszczanie ładunków o masie przekraczającej dopuszczalny udźwig dźwignicy. Nie wolno podnosić ładunków przymarzniętych i zagłębionych w ziemi. Mas ładunku nie wolno określa „na oko”, gdyż może to być przyczyną awarii dźwignicy i w konsekwencji ciężkiego wypadku.
Pracownicy obsługujący dźwignicę obowiązani są znać i stosować ustalony przypisami system sygnałów. Służą one do porozumiewania się dźwignicowego z pracownikami podwieszającymi i zdejmującymi zawiesia z haka. Sygnały te powinny być jednoznacznie rozumiane przez wszystkich pracowników.
Niezależnie od tego większe dźwignice muszą być wyposażone z sygnalizację akustyczną, a także i optyczną.
Żurawie
W zasięgu pracy żurawia nie wolno składować żadnych przedmiotów, pozostawiać narzędzi, części lub zespołów pojazdów, odpadków itp., gdyż mogłoby to być przyczyną poważnego wypadku. W zasięgu pracy żurawia nie powinna też przebywać żadna osoba poza pracownikami go obsługującymi. Nie wolno nikomu przebywać ani przechodzić pod zawieszonym na haku ładunkiem.
Ważnym urządzeniem, zapewniającym stateczność żurawi, są przeciwwagi. Stosuje się je przy żurawiach wolnostojących i przejezdnych. Przeciwwagi powinny być osłonięte. Obsłudze nie wolno zmieniać ich położenia ani masy (nie wolno jej zmniejszać ani zwiększać) gdyż grozi to przewróceniem albo przeciążeniem dźwignicy
Dźwignice o napędzie elektrycznym
Muszą być wyposażone w przycisk zatrzymywania, zainstalowany przy stanowisku sterowniczym. Naciśnięcie tego przycisku powinno spowodować wyłączenie zasilania wszystkich obwodów siłowych dźwignicy.
Dźwignice ze sterowaniem linkowym
Do włączania napięcia zasilania mogą mieć zamiast przycisku zatrzymywania, kluczyk, wkładany i przekrecany w zamku kasety, po wyjęciu którego napięcie jest wyłączone. Nastawnice lub sterowniki dźwignic uruchamiane za pomocą linek lub łańcuchów powinny, po ustaniu siły ciągnącej, wracać do położenia spoczynkowego. Linki i łańcuchy powinny być izolowane elektrycznie. Linki i łańcuchu powinny zwisać pod wolnym przejściem wzdłuż hali.
Wyciągarki ręczne
Każda ręczna wciągarka powinna być zaopatrzona w specjalny rodzaj hamulca - korbę bezpieczeństwa. Zapadki uniemożliwiające wsteczny ruch wału bębna nie zastępują korby bezpieczeństwa i instaluje się je niezależnie od tego urządzenia.
Wózki widłowe i kołowe
Transport poziomy odbywa się w warsztatach samochodowych najczęściej przy użyciu różnego rodzaju wózków platformowych ręcznych lub z napędem mechanicznym oraz wózków podnośnikowych.
Transport wózkami ręcznymi
Wszystkie wózki muszą być w dobrym stanie technicznym, kompletne oraz codziennie przed rozpoczęciem pracy sprawdzane. Wózki używane na pochyleniach powinny być wyposażone w sprawnie działające hamulce. Wózki dwukołowe muszą być zaopatrzone w urządzenia do unieruchamiania kół w czasie, gdy wraz z ładunkiem są pochylone, w ochraniacze dłoni na rękojeściach oraz w szelki ułatwiające transport ciężkich ładunków. Koła wózków powinny być osadzone na łożyskach tocznych i ogumione. Masa wózka nie powinna przekraczać 150 kg. Wskazane jest, aby na wózkach umieszczony był napis określający ich nośność.
Transport wózkami jezdniowymi z napędem
Wózki te powinny mieć stanowisko kierowcy zabezpieczone: osłonami chroniącymi przed urazami w razie kolizji oraz umożliwiającymi szybkie opuszczenie wózka. Powierzchnia pomostu przeznaczonego dla kierowcy wózka musi mieć powierzchnię zabezpieczającą przed poślizgnięciem się. Wózek powinien być wyposażony w sprawnie działający sygnał dźwiękowy, światła przednie oraz światła tylne, w tym hamowania "stop".
Wyłącznik prądu w wózkach elektrycznych powinien być sprzężony z hamulcem, aby po włączeniu hamulca następowało jednoczesne wyłączenie prądu.
W wózkach z silnikami spalinowymi wylot rury wydechowej musi być umieszczony tak, aby spaliny nie zagrażały kierowcy.
Przy transporcie wózkami należy przestrzegać następujących, podstawowych zasad:
kierowca wózka musi mieć odpowiednie, potwierdzone świadectwami kwalifikacje,
wszystkie wózki powinny być w dobrym stanie technicznym,
nie wolno obciążać wózka ponad jego nośność,
ładunek nie może wystawać poza obrys pojazdu ani przesłaniać pola widzenia,
przedmioty cięższe powinny być ładowane niżej
na platformach ładunkowych ani widłach wózków nie wolno przewozić ludzi,
przetaczane' wózki ręczne należy pchać z boku lub z tyłu przy narożnikach,
zabronione jest używanie wózków z silnikami spalinowymi w magazynach paliw i materiałów łatwopalnych oraz używanie w pomieszczeniach wózków spalinowych napędzanych benzyną etylizowaną,
nie wolno gwałtownie hamować obciążonego wózka,
ciśnienie w oponach powinno być zgodne z instrukcją
nie należy używać wózków w pomieszczeniach niedostatecznie oświetlonych,
nie można podnosić ładunku na jednym zębie wideł,
nie można wchodzić lub schodzić z wózka w czasie jazdy,
podczas załadunku wózek powinien być ustawiony poziomo,
nie można jeździć z ładunkiem podniesionym na widłach do góry,
nie wolno podtrzymywać bezpośrednio rękami ładunku podczas transportu,
nie można wjeżdżać wózkiem z napędem na pochylnie o nachyleniu większym niż jest to dozwolone w jego dokumentacji techniczno-ruchowej,\
pozostawianie wózka bez zabezpieczenia go przed uruchomieniem przez osoby postronne,
oddalanie się kierowcy od wózka, jeśli silnik jego pracuje lub ładunek jest podniesiony,
pozostawianie wózka na drogach komunikacyjnych oraz zatrzymywanie na zjazdach i pochylniach,
przebywanie lub przechodzenie ludzi pod podniesionym ładunkiem.
W czasie jazdy wychylny maszt wózka należy maksymalnie pochylić do tyłu, a w wózkach mających maszt stały, wychylić do góry ruchome widły. Prędkość jazdy należy dostosować do rozmiarów i rodzaju ładunku, stanu jezdni i jej pochylenia oraz trasy przejazdu. Nie wolno doprowadzić do rozkołysania ładunku. Przy przemieszczaniu ładunków przestrzennych, które utrudniają obserwację drogi, należy jechać tyłem. Na wzniesienia trzeba wjeżdżać przodem, a zjeżdżać tyłem.
Przy transporcie ciężkich opon samochodowych i ciągnikowych zaleca się stosowanie trzpienia lub innego wyposażenia ułatwiającego i usprawniającego transport.
Poza drogami dla pojazdów i dla pieszych w niektórych warsztatach mogą znajdować się drogi dla wózków służących do transportu różnego rodzaju ładunków. Drogi dla wózków ręcznych jezdniowych powinny mieć nawierzchnię. twardą, równą i gładką. Szerokość tych dróg powinna uwzględniać przewidywany rodzaj ruchu (transport jedno- lub dwukierunkowy, ruch pieszy, kołowy itp.).
Nawierzchnia dróg transportowych powinna być utwardzona, gładka, odporna na ścieranie, o dobrej przyczepności i nie wytwarzająca kurzu, nienasiąkliwa oraz łatwo zmywalna.