Roman Chojnacki III MDL L-41
LABORATORIUM OBROBKI PLASTYCZNEJ
LABORATORIUM
Temat: Wyznaczanie krzywej umocnienia metoda Hayera.
Rzeszów 2000
1.)Cel ćwiczenia
Celem ćwiczenia jest poznanie odkształceń podczas jednoosiowego
rozciągania próbek wykonanych z różnych materiałów oraz wyznaczenie równania opisującego umacnianie materiału.
2.)Rozciąganie próbki trójstopniowej (metoda Heyera).
Wartość stałych C i n oblicza się na podstawie wyznaczonych doświadczalnie współrzędnych dwóch punktów krzywej umocnienia , przy czym zadaniem próby rozciągania jest określenie współrzędnych tylko tych punktów.
Kształt i wymiary próbki stosowanej w metodzie Heyera przedstawiono na rys.1.
Część środkowa próbki składa się z trzech odcinków A,B,C, różnej szerokości bo:boB.=1.01 boA ,boC = 1.1 boA .Aby umożliwiać dokładne określenie odkształceń eB i ec , nanosimy na odcinkach B i C bazy pomiarowe l0B i l0C . Po rozciągnięciu próbki aż do momentu wyraźnego przewężenia lub zerwania w części A odczytujemy wartość siły maksymalnej i mierzymy długość odcinków lB i lC . Szukane wartości odkształceń obliczamy jako:
Naprężenia uplastyczniające , odpowiadające obliczonym odkształceniom , są równe naprężeniom rozciągającym , które występują w tych częściach próbki w fazie końcowej rozciągania :
gdzie AB i AC oznaczają pola odpowiednich przekrojów poprzecznych próbki , które można określić z warunków stałej objętości odcinków pomiarowych :
Korzystając przyjętego równania krzywej umocnienia dla materiałów wyżarzonych , obliczamy odpowiednie wartości naprężeń :
Wykorzystując dane zależności oraz fakt , że wartość siły maksymalnej rozciągającej część B i C próbki była taka sama , obliczamy wartości stałych materiałowych n i C :
3.)Wyniki pomiarów :
|
g0 [mm] |
l0B [mm] |
l0C [mm] |
b0B [mm] |
b0C [mm] |
lB [mm] |
lC [mm] |
P [kN] |
Żelazo |
1 |
20 |
20 |
15.4 |
16.8 |
23.94 |
20,9 |
5.55 |
Miedź |
1 |
20 |
20 |
15.1 |
16.7 |
24.14 |
22,75 |
3.4 |
Aluminium |
1 |
20 |
20 |
15.4 |
16.7 |
24.2 |
22 |
1.2 |
Dla Fe
Dla Cu:
Dla Al.:
4.)Zestawienie wyników.
e |
sFe [MPa] |
sCu [MPa] |
sAl [MPa] |
0.02 |
302,50 |
108,45 |
32,81 |
0.03 |
322,52 |
128,06 |
39,70 |
0.04 |
337,51 |
144,1 |
45,45 |
0.05 |
349,63 |
157,9 |
50,47 |
0.06 |
359,84 |
170,16 |
54,98 |
0.07 |
368,71 |
181,26 |
59,12 |
0.08 |
376,58 |
191,46 |
62,95 |
0.09 |
383,65 |
200,93 |
66,53 |
0.1 |
390,09 |
209,8 |
69,91 |
0.2 |
435,24 |
278,77 |
96,83 |
0.3 |
464,03 |
329,18 |
117,16 |
0.4 |
485,61 |
370,39 |
134,12 |
0.5 |
503,04 |
405,88 |
148,95 |
0.6 |
517,74 |
437,38 |
162,28 |
0.7 |
530,5 |
465,91 |
174,47 |
0.8 |
541,82 |
492,13 |
185,77 |
0.9 |
552,1 |
516,48 |
196,34 |
1 |
651,264 |
539,28 |
206,31 |
5.)Wnioski:
Krzywa umocnienia dla miedzi wydaje się być bardziej stroma niż żelaza czy aluminium czyli dla tych samych odkształceń występowały dużo większe przyrosty naprężeń. Spowodowane to było większą plastycznością materiału , a co za tym idzie dużo szybciej się umacniał.