Rok akademicki 2006/2007 |
Laboratorium Fizyki |
|||
Nr ćwiczenia: 71 |
Promieniowanie cieplne
|
|||
Wydział: WBiIŚ Kierunek: IŚ Grupa: OCiK lab. 3 |
Hanna Spierewka |
|||
Data wykonania |
Ocena |
Data zaliczenia |
Podpis |
|
07.11.2006 r. |
Teoria |
|
|
|
|
Sprawozdanie |
|
|
|
Zasada pomiaru
Celem ćwiczenia było wyznaczenie współczynnika pochłaniania powierzchni metalu. Istnieje związek między promieniowaniem ciała w danej temperaturze, a pochłanianiem przez nie padającego promieniowania. Związek ten został wykryty przez Kirchhoffa, który dowiódł, że zdolność emisyjna promieniowania Rλ ciał rzeczywistych jest mniejsza od odpowiedniej wartości RλC dla ciała doskonale czarnego. Zależność ta wyraża się za pomocą prawa Kirchhoffa i da się zapisać w następujący sposób:
(1)
gdzie: aλ(λ,T) - współczynnik pochłaniania światła
RλC(λ,T) - zdolność emisyjna ciała doskonale czarnego
Rλ(λ,T) - zdolność emisyjna ciała rzeczywistego
Jeśli, na przykład, zdolność emisyjna jakiegoś ciała wynosi 0,5 , to znaczy to, że ciało to emituje połowę tej ilości energii, jaką w tej samej temperaturze wysłałoby ciało doskonale czarne o tej samej powierzchni.
Można wykazać, że prawo Kirchhoffa stosuje się nie tylko do widmowej zdolności emisyjnej promieniowania Rλ , lecz również do emisji energetycznej R. Emisja energetyczna ciała musi być równa mocy P wypromieniowanej przez jednostkę powierzchni ciała R = P(S). Uwzględniając więc prawo Stefana-Boltzmana, tzn. P = σ T4 otrzymamy zależność:
Po uwzględnieniu faktu, że temperatura otoczenia To jest niższa od temperatury
ciała T, to ciało to wypromieniowuje moc:
(2)
Celem pomiaru było porównanie mocy P wypromieniowanej przez badane ciało
z mocą Po, wypromieniowaną w identycznych warunkach przez sadzę (współczynnik a=1). Wypromieniowana moc była pochłaniana przez termoparę, wytwarzając w jej obwodzie prąd elektryczny o mocy P1, proporcjonalnej do mocy P.
Uwzględniając zależność: (gdzie R to wartość oporu obwodu) musi zachodzić następująca zależność:
Zgodnie ze wzorem (2), przy uwzględnieniu tej samej temperatury T badanego ciała i sadzy, znajdujących się w tych samych warunkach zewnętrznych opisanych przez temperaturę To zachodzą następujące zależności:
Następnie dzieląc je stronami otrzymamy równanie pozwalające obliczyć współczynnik pochłaniania a materiału:
(3)
Jak widać współczynnik oblicza się ze stosunku napięć w obwodach termopary, przy czym:
U - napięcie w obwodzie termopary, jeśli ustawione jest nad nią badane ciało
UC - napięcie w obwodzie termopary, jeśli ustawione jest nad nią ciało poczernione sadzą
Powierzchnie obu ciał są równe.
Schemat układu pomiarowego
Ocena dokładności pojedynczych pomiarów
Woltomierz (Digital multimeter type V544):
ΔU= ± 10 [μV]
Tabele pomiarowe
Ut |
T |
U |
Uc |
a |
|
Δa |
||
[mV] |
[ºC] |
[μV] |
[μV] |
- |
- |
- |
||
1,5 |
37,3 |
166 |
185 |
0,80 |
0,05 |
0,18 |
||
2,0 |
49,5 |
226 |
247 |
0,84 |
0,01 |
0,14 |
||
2,5 |
61,7 |
294 |
313 |
0,88 |
0,03 |
0,12 |
||
3,0 |
73,7 |
364 |
390 |
0,87 |
0,02 |
0,09 |
||
3,5 |
85,6 |
447 |
476 |
0,88 |
0,03 |
0,08 |
||
|
|
|
|
|||||
0,85 |
0,14 |
0,12 |
* Chłodzenie
Ut |
T |
U |
Uc |
a |
|
Δa |
[mV] |
[ºC] |
[μV] |
[μV] |
- |
- |
- |
3,0 |
73,7 |
456 |
475 |
0,92 |
0,03 |
0,08 |
2,5 |
61,7 |
430 |
444 |
0,94 |
0,01 |
0,08 |
2,0 |
49,5 |
397 |
402 |
0,97 |
0,02 |
0,10 |
1,5 |
37,3 |
345 |
350 |
0,97 |
0,02 |
0,11 |
|
|
|
|
|||
0,95 |
0,08 |
0,092 |
Przykładowe obliczenia wyniku pomiarów wielkości złożonej
Współczynnik pochłaniania powierzchni materiału:
Dla t = 37,3 [°C], U = 166 [μV], Uc = 185 [μV]
* chłodzenie
Dla t = 73,7 [°C], U = 456 [μV], Uc = 475 [μV]
Rachunek błędów
Błąd przeciętny:
* chłodzenie
Błąd maksymalny obliczamy z metody różniczki logarytmowanej:
*chłodzenie
Zestawienie wyników pomiarów
Wartość średnia współczynnika absorbcji wynosi a = (0,85 ±0,12).
*chłodzenie
Wartość średnia współczynnika absorbcji wynosi a = (0,95 ±0,092).
Pozostałe wyniki pomiarów znajdują się w punkcie 4. sprawozdania
Uwagi i wnioski
Duży wpływ na błąd pomiaru miał brak dostatecznej izolacji termicznej ogrzewanych ciał. Przy pomiarze napięć rzędu 10-6 V nawet najmniejszy ruch powietrza w pobliżu termopar powodował znaczne skoki napięcia.