Jesteś tutaj: Strona główna > Francja > Paris > Comfort Inn Montparnasse > Potwierdzenie rezerwacji

1. Proszę wybrać pokój

2. Państwa dane

3. Kontakt

4. Potwierdzenie

Potwierdzenie rezerwacji

Dziękujemy za Państwa rezerwację

Booking.com numer rezerwacji	125.291.817
Kod PIN	1134
Rezerwacja została potwierdzona	czwartek, 29 stycznia 2009
Imię i nazwisko	ANDRZEJ JANKIEWICZ
Państwa e-mail	[e-mail]

Aby zmienić lub anulować rezerwację albo wysłać nam wiadomość, korzystając z naszego samoobsługowego narzędzia online - Moja Rezerwacja: https://secure.booking.com/mybooking.html?bn=125291817;pincode=1134.

To potwierdzenie to wszystko, czego Państwo potrzebują! Zawiera ono wszystkie szczegóły Państwa rezerwacji.

Dodatkowa kopia Państwa rezerwacji została także wysłana na adres [e-mail]. Jeśli nie otrzymają Państwo dodatkowej kopii, może się okazać, że została ona zablokowana przez filtr antyspamowy. Prosimy sprawdź folder ze spamem w swojej skrzynce mailowej.

Państwa rezerwacja

Informacje o hotelu

Hotel	Comfort Inn Montparnasse
Adres	37, Boulevard Du Montparnasse Paris, 75006 Francja
Numer telefonu	[phone]
Faks	[phone]
Adres mailowy	[e-mail]
Informacje dla podróżujących	Aby otrzymać szczegółowy opis dojazdu należy przejść do http://www.booking.com/directions.pl.html?id=125291817

Szczegóły rezerwacji

Imię i nazwisko Gościa

JANKIEWICZ

Rodzaj pokoju

Pokój Dwuosobowy ze Śniadaniem - Śniadanie wliczone w cenę - dla 2 osób

Przyjazd	czwartek, 12 lutego 2009, zameldowanie po 14:00
Wyjazd	poniedziałek, 16 lutego 2009, wymeldowanie przed 12:00
Liczba	1 pokój 2 osób
Ogólna suma	€ 392
Pokój 1	Oferta Specjalna przy pobycie na minimum 2 noce. Data 12/02 13/02 14/02 15/02 Cena (€) 98 98 98 98 Suma za ten pokój: € 392 Śniadanie: Śniadanie kontynentalne jest wliczone w cenę pokoju. Podatki: VAT jest wliczony w cenę. Opłata za obsługę jest wliczona w cenę. Podatek miejski/turystyczny w wysokości 0,91 EUR za osobę, za dobę nie jest wliczony w cenę. Koszt anulowania rezerwacji: do 10 lutego 2009 23:59 [CET] : € 0 od 11 lutego 2009 00:00 [CET] : € 98

Jak zmienić lub anulować Państwa rezerwację

Jeżeli chcą Państwo zmienić lub anulować rezerwację, prosimy przejść do: https://secure.booking.com/mybooking.html?bn=125291817;pincode=1134

Zasady działalności hotelu

To są ogólne zasady działalności hotelu. Mogą się one różnić w zależności od rodzaju pokoju; prosimy o sprawdzenie również opisu pokoju.

Zasady anulowania

• W przypadku anulowania lub zmian w rezerwacji do 1 dnia przed datą przyjazdu, hotel nie obciąży Gościa opłatą za anulowanie rezerwacji..

• W przypadku anulowania lub zmian w rezerwacji po tym terminie lub w przypadku nie pojawienia się Gościa w hotelu, hotel obciąży Gościa opłatą za pierwszą noc .

Zasady dotyczące dzieci i dodatkowych łóżek

• Wszystkie dzieci do lat 4 - pobyt bezpłatny, jeżeli śpią na obecnych łóżkach.

• Nie ma możliwości dostawienia dodatkowych łózek/ łóżeczek niemowlęcych w pokoju.

Parking dla Gości

• Parking nie jest dostępny.

Internet

• Internet bezprzewodowy jest dostępny w całym hotelu i kosztuje 3,00 EUR za godzinę .

Zwierzęta

• Zwierzęta są akceptowane na życzenie. Bez dodatkowych opłat.

Karta kredytowa / Gwarancja / Informacje dotyczące płatności

Płatność

Potwierdzili i zagwarantowali Państwo swoją rezerwację kartą kredytową. Tylko w celu gwarancji.

Wszystkie płatności należy uregulować podczas pobytu w hotelu.

Hotel zastrzega sobie prawo do pre-autoryzacji Państwa karty kredytowej przed przyjazdem.

Ten hotel akceptuje następujące formy płatności:

American Express, Visa, Euro/Mastercard, Diners

Informacje Biura Obsługi Klienta

Życzymy miłego pobytu!

BOOKING.COM rezerwacje hoteli online
E-mail: [e-mail]
Telefon: [phone] (Angielski)

O Booking.com | Biuro Obsługi Klienta | Ogólne Warunki Handlowe | Ochrona prywatności

Prawa autorskie © 1996-2009 Booking.com. Wszelkie prawa zastrzeżone. Booking.com jest częścią Priceline.com i ma biura w następujących miastach::
Amsterdam - Barcelona - Berlin - Cambridge - Cape Town - Dubai - Dublin - Londyn - Loulé (PT) - Monachium - New York - Norwalk (USA) - Paryż - Singapore - San Francisco - Sztokholm - Rzym - Wiedeń - Warszawa

Państwa numer referencyjny to: E3AAE

• Date: Mon, 26 Jan 2009 13:29:34 +0000
  > From: [e-mail]
  > To: [e-mail]
  > Subject: Email confirmation for PNR Ref: 25X3FW
  >
  > Thank you for booking with Aer Lingus. This is your passenger itinerary and receipt email
  > ==========================================================
  > **IMPORTANT - YOU MUST HAVE YOUR BOOKING REFERENCE WITH YOU TO CHECK IN
  > ** WEB Check-in - Save yourself time at the airport and check-in online from the comfort of your home or office. Log on to http://www.aerlingus.com and click on "Manage Booking" from the home page to Check-in in advance.
  > **AVOID THE QUEUES WITH "FASTPASS" SELF-SERVICE CHECK-IN**. FastPass is now available at the following airports: Dublin, Cork, London Heathrow, Belfast, Shannon and New York (JFK) for all Aer Lingus flights. Click on our Demo to see how easy it is.
  > http://www.aerlingus.com/FastPass
  > HERTZ for the best deals in car-hire click http://bespoke.hertz.com/bespoke/aerlingus
  > AER LINGUS HOTELS for worldwide offers at fantastic discounted rates
  > http://www.aerlingushotels.com?intcmp=AERconfemail
  > UK/BELFAST PARKING Book now and save up to 60% on http://www.aerlingusparking.com/wq646
  > ==========================================================
  >
  > *************************************
  > * *
  > * AER LINGUS *
  > * BOOKING REF: 25X3FW *
  > * *
  > *************************************
  >
  > DATE: 26JAN09
  >
  > Dear MR ANDRZEJ JANKIEWICZ
  >
  > This is a Ticketless flight. You are required to present the first page of this email at check-in to receive your boarding card. Your booking reference is shown above
  > You will also need the following to check-in for your flight
  > -1- International travel: valid passport and visa (where required)
  > All EU passport holders visiting the United States require an individual machine-readable passport to avail of the U.S. Visa Waiver Programme. Otherwise an advance visa is required from a U.S. Diplomatic or Consular Mission.
  >
  > -2- Travel within Ireland, within the UK, or between Ireland and the UK: Irish and UK citizens do not require a passport for travel between Ireland and the UK but must bring valid photo identification. The only only forms of photo identification accepted are the following;
  > 1. Passport 2. Drivers licence with photo 3. International student card 4. National ID card
  > 5. Bus pass with photo 6. Work ID with photo
  > For more information on travel documentation see http://www.aerlingus.com
  >
  > If you have a paper ticket, it must be presented at check-in.
  >
  > ITINERARY:
  >
  > ================================================================
  > MR ANDRZEJ JANKIEWICZ MS ANNA KOPACZ
  > ================================================================
  > AER LINGUS EI 524 Z/ECONOMY CLASS CONFIRMED
  > DEP DUBLIN THU 12FEB09 11.45AM
  > ARR PARIS/CHARLES DE GAULLE THU 12FEB09 2.20PM
  > CDG -TERMINAL 1 - AEROGARE 1
  >
  > MR ANDRZEJ JANKIEWICZ - 1BAG MS ANNA KOPACZ - 1BAG
  >
  > AER LINGUS EI 525 W/ECONOMY CLASS CONFIRMED
  > DEP PARIS/CHARLES DE GAULLE MON 16FEB09 3.00PM
  > CDG -TERMINAL 1 - AEROGARE 1
  > ARR DUBLIN MON 16FEB09 3.40PM
  >
  > MR ANDRZEJ JANKIEWICZ - 1BAG MS ANNA KOPACZ - 1BAG
  >
  > All Times Local
  >
  > Ticket Numbers 0532443340588-589 Date of Ticket Issue: 26JAN09
  > ================================================================

Comfort Inn Montparnasse

37, Boulevard Du Montparnasse, 75006 Paris (Pokaż mapę)

• Opis i dostępność

• Zdjęcia

• Opinie Gości

 

Więcej zdjęć

Ocena od 25 opinie

5.8

Hotel Comfort Inn Montparnasse to obiekt pierwszej klasy, zlokalizowany 20 kilometrów od lotniska Orly, idealne miejsce dla osób, które poszukują niskobudżetowego zakwaterowania, a jednocześnie jakości i komfortu.

Hotel Comfort Inn Montparnasse jest dogodnie zlokalizowany zarówno dla osób podróżujących w interesach, jak i dla przyjemności, na lewym brzegu Sekwany, kilka kroków od ulic, dzięki którym dzielnica ta jest tak popularna.

Pokoi: 28. Sieć hotelowa: Comfort Inn.

Paryż: Luwr i okolice

Place du Carrousel, zamykający od wschodu promenadę ogrodu Tuileries i ogrodu Carrousel, stanowi zarazem przedpole Luwru (Louvre) - najbardziej dostojnego z paryskich pałaców, mieszczącego największe muzeum sztuki na świecie, po ostatnich rozbudowach nazywanego najczęściej Le Grand Louvre (Wielki Luwr).



Rozległy dziedziniec przed pałacem nosi imię Napoleona. Pierwszą rzeczą, która rzuca się w oczy, jest potężna szklana piramida, przez którą prowadzi obecnie główne wejście do muzeum. Wraz z otoczeniem stanowi ona efekt spektakularnej przebudowy przeprowadzonej w latach 80. i 90. XX w. z inicjatywy prezydenta François Mitteranda, który osobiście zatwierdził do realizacji oryginalny projekt amerykańskiego architekta chińskiego pochodzenia Ieoh Ming Peia.

Nieco w prawo, przed szklaną budowlą, wznosi się konny pomnik Ludwika XIV, umieszczony w osi Champs-Élysées. Jest to ołowiany odlew marmurowej rzeźby, wykonanej przez Giovanniego Berniniego w latach 60. XVII w.

Sam pałac ma trzy skrzydła, otaczające dziedziniec Napoleona. Lewe, noszące imię kardynała Richelieu, zostało włączone do muzeum dopiero w czasie ostatniej przebudowy, kiedy wyprowadziło się zeń (do supernowoczesnego budynku w dzielnicy Bercy) Ministerstwo Finansów. Po prawej stronie widać skrzydło Denon (dyrektora placówki w czasach Napoleona), na wprost - skrzydło Sully (ministra finansów za czasów Henryka IV). Głównym akcentem dekoracyjnym tej części jest wieżowy zegar, stąd też pawilon leżący najbliżej pierwszego dziedzińca nosi nazwę Pavillon de l'Horloge.

Przecinającą go bramą przechodzi się na wewnętrzny Cour Carrée (Dziedziniec Kwadratowy). W jego południowo-zachodnim krańcu znajdowała się najstarsza część Luwru, wzniesiona za czasów Ludwika II Augusta i Karola V w XII w.

Przez bramę w skrzydle wschodnim i po kamiennym moście przerzuconym nad fosą wychodzi się na przylegający do budynku pl. du Louvre. Warto przyjrzeć się wschodniej fasadzie pałacu-muzeum, gdzie znajduje się słynna kolumnada Perraulta.

Pełna majestatu elewacja, zwieńczona kolosalnym frontonem (którego bloki podnoszono specjalną machiną skonstruowaną przez Perraulta), na długie lata stała się wzorem dla architektów. Uchodzi za jeden z najpiękniejszych przejawów stylu francuskiego, nazywanego niekiedy stylem Ludwika XIV.

Budowa Luwru rozpoczęła się w 1190 r., kiedy to król Filip II August, wyruszając na krucjatę, chciał pozostawić obronną warownię strzegącą centrum miasta przed spodziewanym najazdem saksońskim. Generalną przebudowę podjął słynny renesansowy władca Franciszek I, zlecając to zadanie architektowi Pierre'owi Lescotowi.

Paryż: Place de l'Etoile i Łuk Triumfalny

Zamykający trakt Pól Elizejskich place de l'Étoile, oficjalnie noszący nazwę place du Général de Gaulle to zaprojektowane przez barona Haussmanna w połowie XIX w. rondo o średnicy ok. 120 m, od którego promieniście odchodzi 12 reprezentacyjnych alei. Na środku stoi jedna z największych i najbardziej znanych budowli Paryża - Łuk Triumfalny.



Konstrukcja powstała z inicjatywy Napoleona po zwycięstwie pod Austerlitz w 1805 r. Prace trwały długo i z przerwami - ostatecznie monument ukończono za rządów Ludwika Filipa w 1836 r., a 15 grudnia 1840 r. przejechał pod nim kondukt żałobny cesarza, którego prochy właśnie wtedy sprowadzono z Wyspy św. Heleny.

Pokryta bogatą dekoracją rzeźbiarską konstrukcja ma 49 m wysokości, 45 m szerokości i 16 m głębokości. Na głównych fasadach widnieją cztery alegoryczne rzeźby z lat 1832-1836. Powyżej umieszczono sześć płaskorzeźb różnych autorów przedstawiających główne bitwy Napoleona oraz wydarzenia rewolucji. Pod attyką znajduje się fryz o łącznej długości 167 m z Wymarszem i powrotem Wielkiej Armii. Na attyce umieszczono 30 tarcz z nazwami miejscowości, w których Napoleon toczył zwycięskie bitwy. Na szczycie Łuku miał początkowo znajdować się wielki pomnik cesarza, ale po jego upadku zarzucono ten pomysł i w 1886 r. na dachu umieszczono kwadrygę autorstwa Alexandra Falguiere'a. Rzeźbę zdjęto pod koniec XIX w. i w efekcie dziś Łuk nie jest niczym zwieńczony. Na wewnętrznych ścianach umieszczono nazwy 128 miejscowości, gdzie rozgrywane były bitwy z czasów rewolucji i Napoleona oraz nazwiska 660 marszałków i generałów Wielkiej Armii. Warto odnaleźć Pułtusk, Ostrołękę, Heilsberg (Lidzbark Warmiński) i Danzig (Gdańsk) oraz nazwiska generałów Poniatowskiego, Dąbrowskiego, Zajączka (tu jako Zayonschek), Kniaziewicza, Chłopickiego (Klopisky), Sułkowskiego i Łazowskiego.

Na taras Łuku (L'Arc de Triomphe; pl. du Général de Gaulle, 8e, m Charles de Gaulle-Étoile; tel. [phone]; IV-VIII 9.30-23.00, XI-III 10.00- 22.30; 6,40 €, ulgowy 3,60 €) można wejść po schodach (od północnej strony) lub wjechać windą (tylko dla niepełnoprawnych). Z góry roztacza się fantastyczny widok na Paryż: na wschodzie perspektywę Champs-Élysées zamyka Luwr, na południu błyszczy złota kopuła kościoła Invalides i sterczy w niebo wieża Eiffla, na północy majestatycznie wznoszą się minarety bazyliki Sacré-Coeur, na zachodzie zaś imponujące wieżowce i „kwadratowy łuk” Défense.

Pięknie prezentuje się także sama étoile, czyli „gwiazda” - rozciągające się u stóp turysty aleje odchodzące od pl. du Général de Gaulle. Najszersza z nich - licząca 140 m szerokości av. Foch - jest zarazem najszerszą ulicą Paryża.

Rozmieszczone w dwóch miejscach tarasu panoramy pozwalają zidentyfikować główne budynki stolicy. Z tarasu widokowego schodzi się wprost do małego muzeum, gdzie co 10 minut prezentowana jest multimedialna projekcja ukazująca najważniejsze momenty w dziejach Łuku.

Paryż: Katedra Notre-Dame i okolice

Katedra Marii Panny z Paryża to najlepiej rozpoznawalny zabytek gotycki na świecie.



Jej budowę rozpoczęto z inicjatywy biskupa Paryża Maurice'a de Sully'ego w 1163 r., a ukończono ponad 200 lat później. Katedra (6, pl. du parvis de Notre-Dame/pl. Jean-Paul II, 4e, m Cité/St-Michel, RER B St-Michel-Notre- Dame, autobus #24, 25, 27, 96, parking płatny pl. du Parvis de Notre-Dame; tel. [phone]; codz. 8.00-18.00, bezpł., wstęp na wieże 5,34 €, ulgowy 3,51 €) ma układ orientowany - prezbiterium, dookoła którego prowadzi podwójne obejście, znajduje się w części wschodniej, najstarszej.

Parvis de Notre-Dame

Spory dziedziniec z trudem mieści turystów z całego świata, jacy codziennie przychodzą podziwiać Notre-Dame. Po lewej stronie placu warto zajrzeć do Crypte archéologique du Parvis de Notre-Dame (krypta archeologiczna; 1, pl. du parvis de Notre-Dame/pl. Jean-Paul II, 4e, m Cité/St-Michel, RER B St-Michel-Notre-Dame, autobus #24, 25, 27, 96, parking płatny pl. du Parvis de Notre-Dame; tel. [phone]; wt.-nd. 10.00- 18.00; 3,30 €, ulgowy 2,20/1,60 €, dzieci do 13 lat bezpł.), gdzie można zapoznać się z wykopaliskami z czasów galo-rzymskich i pozostałości dawnej Lutecji. Po prawej, na niewielkim skwerze, stoi konny pomnik Karola Wielkiego i jego dwóch rycerzy, Rolanda i Oliviera (bohaterów słynnego średniowiecznego poematu). Na środku placu wzrok przyciąga gwiazda z brązu, zwana Point Zéro - miejsce, od którego we Francji liczone są odległości wszystkich miejscowości od Paryża. 13 VI 2006 r. Rada Miejska na wniosek mera Bertranda Delanoë nadała dziedzińcowi imię papieża Jana Pawła II.

Katedra

Imponująca fasada zachodnia przyciąga codziennie tysiące par oczu i tysiące obiektywów aparatów fotograficznych. Uwagę zwracają przede wszystkim wyniosłe, płasko zakończone wieże, wielka rozeta nad głównym wejściem oraz trójczęściowy portal, z głębokimi ostrymi łukami nad każdą z bram.

Fronton dzieli się na wyraźne trzy pasy: pierwszy to potrójny portal wejściowy zwieńczony Galerią Królów z 28 figurami nadnaturalnej wielkości, drugi - ażurowa galeria biforiów, ozdobiona wielką rozetą o 10-metrowej średnicy (w jej centrum - medalion z Matką Boską) i zwieńczona galerią chimer, trzeci wreszcie tworzą dwie płaskie wieże o wysokości 69 m. Między wieżami widać czubek XIX-wiecznej iglicy.

Ogrom wnętrza tonuje nieco panujący zazwyczaj półmrok, ale warto pamiętać, że katedra może pomieścić ok. 9 tys. wiernych. Blisko 140-metrową perspektywę podkreślają strzeliste łuki nad prezbiterium.

Uwagę zwiedzających zwracają wielkie rozety na ramionach transeptu, ozdobione pięknymi XIII-wiecznymi witrażami.

Kaplice nawy z prawej strony od wejścia zdobi cykl wielkich obrazów nazywanych Mays z lat 1630-1707, fundowanych co roku przez paryskie cechy (głównie złotników) w dniu 1 maja, św. Józefa Robotnika.

Główny ołtarz jest XIX-wieczną realizacją projektu Eugene Viollet-le-Duca, natomiast płaskorzeźby na zewnętrznej stronie otaczających go ścian i na ścianie chóru pochodzą z XIV w. W tym samym okresie wykonano usytuowany na prawo od głównego ołtarza posąg Matki Boskiej z Dzieciątkiem, nazywanej Notre-Dame de Paris (Matka Boska Paryska), wiązany z patronką katedry, choć w rzeczywistości przeniesiony z istniejącej wcześniej na wyspie kaplicy St-Aignan.

Katedra dysponuje organami zaliczanymi do najlepszych w kraju (często organizowane są koncerty). W XIX-wiecznym skarbcu (wejście od zakrystii po prawej stronie) przechowywane są m.in. relikwiarze z czasów napoleońskich (wystawiane są na widok publiczny w Wielki Tydzień). Można tam również obejrzeć arcydzieła sztuki złotniczej - monstrancje, kielichy, krucyfiksy, tabernakula, a także zabytkowe ornaty i liczne dzieła sztuki.

W tylnej części katedry, na lewo od drzwi wejściowych, obok kiosku z pamiątkami i dewocjonaliami znajduje się wejście na wieże. Po 387 stopniach dociera się na taras wieży południowej, by tam, w towarzystwie słynnych chimer i maszkaronów, z pozycji Dzwonnika z Notre-Dame obejrzeć jedną z najsłynniejszych panoram Paryża.

Paryż: Katedra Notre-Dame i okolice

...ciąg dalszy


Palais de Justice

Przylegający od wschodu do pl. Dauphine Pałac Sprawiedliwości (4, bd de Palais, 1er; latem pn.-pt. 9.30-18.00, zimą pn.- pt. 10.00-17.00; bezpł. z wyj. Sainte-Chapelle i Conciergerie) to miejsce, w którym rezydowali pierwsi władcy Paryża i Francji, poczynając od przywódców Paryzjów i gubernatorów rzymskich. Największe inwestycje powstały ok. połowy XIII w. za sprawą Ludwika Świętego, który w miejscu istniejącej wcześniej kaplicy wybudował słynną Sainte-Chapelle, rozbudował też pałac w stronę Sekwany, dodając m.in. galerię kupców, salę królewską i istniejącą do dziś szeroką wieżę, w której w XV w. urządzono sale tortur. Pod koniec XVIII w. powstały reprezentacyjne schody od strony bd du Palais. W czasie rewolucji oraz Komuny Paryskiej pałac został poważnie zniszczony. Obecny jego kształt to efekt XIX-wiecznej rekonstrukcji.

Od czasów Walezjuszy pałac na Cité był siedzibą Parlamentu, czyli wówczas najwyższej izby sądownictwa królewskiego. W czasie rewolucji obradował tu trybunał ludowy, a sam budynek przemianowano na Pałac Sprawiedliwości. Instytucje resortu sprawiedliwości funkcjonują do dziś.

Conciergerie

Okazała twierdza (1, Quai de l'Horloge, 1er, m Châtelet/St-Michel/Cité, RER B Châtelet/St-Michel, C St-Michel, autobus #21, 24, 27, 38, 58, 81, 85 oraz Balabus; tel. [phone]; III-X 9.30-18.00, XI-II 9.00-17.00; 6,50 €, ulgowy 4,50 €, bilet łączony z Sainte-Chapelle 9,50 €) została wybudowana w XIV w. dla strażnika (le concierge) - głównego zarządcy domu królewskiego. Obradował tu Trybunał Wielkiej Rewolucji Francuskiej, hojnie szafujący karą śmierci na gilotynie. Od strony Sekwany nad murami więzienia wznosi się okrągła Tour d'Argent, wybudowana na początku XII w. dla pomieszczenia królewskiego skarbca.

Do zwiedzania udostępniony jest wewnętrzny dziedziniec, sąsiadująca z nim niewielka Sala Straży oraz ogromna Sala Gwardii Królewskiej z początków XIV w, dawniej służąca jako jadalnia straży i służby królewskiej. Ta ostatnia należy do największych świeckich pomieszczeń gotyckich na świecie (długość 70 m, szerokość 27 m, wysokość 7 m). Ma cztery nawy rozdzielone dziewięcioma przęsłami, wsparte na kolumnach i filarach. Warto zajrzeć do pałacowej kuchni z czterema paleniskami, na których można było z łatwością upiec całego wołu.

Tour de l'Horloge

Charakterystyczna kwadratowa Wieża Zegarowa Pałacu Sprawiedliwości została wzniesiona w 1350 r. W 1585 r. z inicjatywy Henryka III Walezego zawisł na niej zegar ozdobiony herbami Francji, Polski i Litwy. Mechanizm czasomierza (pierwszego w Paryżu miejskiego zegara) jest dziełem Henryka de Vicpos, a renesansowe płaskorzeźby wykonał w tym samym roku Germain Pilon.

Paryż: Katedra Notre-Dame i okolice

...ciąg dalszy


Sainte-Chapelle

Jeden z najwspanialszych zabytków gotyckich we Francji, Świętą Kaplicę (4, bd du Palais, 1er, m Cité, autobus #21, 27, 38, 85, 96 oraz Balabus; tel. [phone]; III-X 9.30-18.00, XI-II 9.00- 17.00; 5,50 €; ulgowy 3,50 €, bilet łączony z Conciergerie 9,50 €; koncerty na piętrze III-XII 19.00 i 21.00), wybudował w latach 1245-1248 król Ludwik Święty, by umieścić w niej bezcenne relikwie związane z męką Chrystusa. Ukończono ją w rekordowym czasie 33 miesięcy i poświęcono w 1248 r.

Kaplica ma dwie kondygnacje - w pierwszej, niższej, gromadził się tłum dworzan i służby, w drugiej mieli prawo zasiadać tylko członkowie rodziny królewskiej.

W 1630 r. część wyposażenia strawił pożar. W czasie rewolucji kaplicę zamieniono na magazyn mąki, a relikwie w większości zniszczono. Rekonstrukcję przeprowadzono w latach 1838-1867 pod kierunkiem m.in. Félixa-Louis-Jacques Dubana i Eugene Viollet-le-Duca. Następnie wybudowano obecną 33-metrową iglicę wieńczącą dach. Strzelistość budowli podkreślają również pinakle wznoszące się wokół górnej kaplicy i dwie ostro zakończone wieże nad zachodnią fasadą. Te ostatnie ozdobione są koronami cierniowymi, co nawiązuje do relikwii, dla której kaplicę zbudowano. Rzeźba anioła trzymającego krzyż, nad prezbiterium, niegdyś obracała się przy zastosowaniu mechanizmu zegarowego i była widoczna z większości miejsc w Paryżu.

Obecny wygląd portalu w fasadzie zachodniej to zasługa głównie Victora Geoffroy- Dechaume'a, który wykonał pseudogotyckie rzeźby zdobiące wejście. Wielka rozeta została ufundowana przez Karola V w 1485 r. Dolna kaplica, dość szeroka przy wysokości zaledwie 7 m, sprawia wrażenie gęstego lasu kolumn, których przysadziste trzony podpierają szeroko rozłożone łuki sklepień podobne do kielichów kwiatów.

Sklepienie w ciemnym kolorze zdobią złote gwiazdy w kształcie burbońskich lilii. Kolumny są odsunięte od ścian bocznych, przez co jednonawowe pomieszczenie sprawia wrażenie trzynawowego. Inaczej wygląda górna kaplica, do której wchodzi się po krętych schodach na ścianie wejściowej. Jest trzykrotnie wyższa od dolnej (20,5 m przy szerokości 17 m), co podkreślają ostre łuki sklepienia, zwężające się nad prezbiterium. Tu także ciemny sufit zdobią gwiazdy, a ściany wydają się być zbudowane z kolorowego szkła. Wzrok przyciągają witrażowe okna, każde o wysokości 15 m, rozdzielone tylko wąskimi kolumnami.

Większość witraży zachowała się bez uszkodzeń od XIII w. Na kolumnach umieszczono 12 drewnianych posągów apostołów, z czego sześć to XIII-wieczne oryginały z XIII wieku.

Kaplica nie ma obecnie charakteru kościoła, nie odbywają się tu nabożeństwa i nie ma przedmiotów kultu.

Paryż: Wieża Eiffla

Wieża Eiffla powstała dla uświetnienia Wystawy Światowej zorganizowanej w Paryżu w 1889 r., a zarazem - dla uczczenia stulecia Wielkiej Rewolucji Francuskiej. Każdy z elementów zaprojektowano osobno i już w fabryce oznaczono specjalnym symbolem miejsca, do którego pasował.



Pomysłodawcą ażurowej konstrukcji był współpracownik Eiffla, Maurice Koechlin - chodziło o to, by smukła wieża stawiała jak najmniejszy opór podmuchom wiatru, a poza tym miała to być budowla tymczasowa. W chwili otwarcia wieża była najwyższym budynkiem świata (prymat straciła w 1931 r., kiedy wybudowano w Nowym Jorku Empire State Building).

W 1957 r. nadbudowano jeszcze 20-metrową iglicę, zawierającą urządzenia telewizyjne. Od początku jedną z atrakcji wieży był wspaniały widok z trzech platform widokowych, na które można było albo wejść schodami, albo wjechać windą (do dziś sprawny jest mechanizm windy hydraulicznej z 1889 r. podnoszący windę z drugiego na trzeci poziom).

Wieża (La Tour Eiffel; Champ-de-Mars, 7e, m Bir-Hakeim; IX-V 9.30- 23.00, VI-VIII 9.00-24.00) zawsze przyciągała dziwaków i desperatów. W 1909 r. hrabia Charles Lambert jako pierwszy obleciał ją dookoła samolotem. W 1911 r. paryski krawiec Reisfeldt uszył specjalną pelerynę, by sfrunąć z góry jak ptak i rzecz jasna na oczach gapiów roztrzaskał się o bruk... Alpiniści urządzali zawody we wspinaniu się na kratownicę, ktoś zjechał ze schodów na rowerze, ale przede wszystkim wieża przyciągała samobójców (do tej pory odnotowano blisko 400 prób).

Paryż: Musee d'Orsay

Charakterystyczny budynek dawnego dworca kolejowego, ozdobiony od strony Sekwany dwiema symetrycznie umieszczonymi tarczami zegarowymi, od 1986 r. mieści, gromadzące zbiory sztuki od 1848 do 1914 r.


Gmach powstał na miejscu dawnego Palais d'Orsay (zburzonego w czasie Komuny Paryskiej) według projektu Wiktora Laloux w związku z Wystawą Światową w 1900 r.
Główna część muzeum - wielka hala dworcowa - przeznaczona została na ekspozycję rzeźby. W boczne ściany wkomponowano na trzech poziomach i kilku tarasach półpiętrowych sale, gdzie pokazywane jest malarstwo, rysunek, rzeźba małych rozmiarów, a także fotografia i sztuka użytkowa.
Trzonem ekspozycji są prace impresjonistów, które trafiły tu głównie z galerii Jeu de Paume. Po wejściu do pierwszej sali impresjonistów na drugim piętrze jako pierwsze rzuca się w oczy Śniadanie na trawie Maneta.
Nie jest to bynajmniej obraz impresjonistyczny: powstał w 1863 r., stanowi nawiązanie zarówno do dzieła Tycjana Wiejski koncert, jak i grafiki Marcantonio Raimondiego Sąd Parysa, z którego Manet zaczerpnął zarówno upozowanie głównych postaci, jak i ich gesty. Skandal, jaki wybuchł po jego zaproponowaniu na wystawę, skłonił artystę i jego przyjaciół do stworzenia niezależnej wystawy (nazwanej Salonem Odrzuconych), gdzie pokazywano dalekie od akademickiej poprawności obrazy.
Tymczasem impresjonizm jako kierunek artystyczny rozwinął się (a przynajmniej został nazwany) nieco później, a początek dało mu dzieło Claude Moneta Impresja: wschód słońca, powstałe w 1872 r., także bardzo krytykowane przez uznanych znawców. Dziś jest perłą kolekcji stołecznego muzeum Marmotan.
W następnej sali pokazywane są najważniejsze dzieła Edgara Degasa. To jeden z głównych reprezentantów impresjonizmu, miłośnik tancerek i muzyków, autor pokazywanych tu Lekcji tańca, Prasowaczek, Orkiestry w Operze, Absyntu, a także rzeźb, spośród których największą sławę zdobyła brzydka jak noc, za to ubrana w stanik i taftową sukienkę Czternastoletnia tancerka, pokazywana wraz z innymi dziełami tego artysty w specjalnej gablocie na środku sali.
Jednym z najbardziej francuskich twórców impresjonistycznych był Anglik (ale urodzony i wychowany w Paryżu) Alfred Sisley. W kolejnym pomieszczeniu jego Powódź w Marly i Zima w Louveciennes sąsiaduje z pochodzącym z Antyli „papieżem impresjonizmu”, Camillem Pisarro, autorem m.in. Czerwonych dachów.
W tej i następnej sali prezentowana jest może najpiękniejsza kolekcja całego d'Orsay - dzieła Renoira i Moneta. Z lewej strony, obok wejścia, widać uroczą Huśtawkę, dalej Kąpiące się Pierre-Auguste Renoira, a na wprost wejścia, też po lewej, świetną Zabawę w Moulin de la Galette tego samego autora. Po przeciwnej stronie - Wjazd pociągu na dworzec St. Lazare Claude Moneta.
W kolejnej sali eksponowane są rzeźby Degasa i Renoira (chyba jednak byli lepszymi malarzami!). W następnej - cykl Moneta Katedra w Rouen, ukazujący tę samą fasadę świątyni malowaną w odmiennym oświetleniu, w różnych porach dnia i roku. Obok obraz z cyklu Nenufary tego samego autora (reszta cyklu eksponowana jest w muzeum Orangerie w ogrodach Tuileries). W sąsiedniej sali uwagę zwraca znany obraz Dziewczęta przy fortepianie Renoira.
Układ ekspozycji ma mniej więcej charakter chronologiczny, a więc po impresjonizmie pokazywany jest postimpresjonizm, reprezentowany przede wszystkim przez dzieła ojca nowoczesnego malarstwa - Paula Cézanne'a, spośród których najwięcej osób ogląda Grających w karty.
W następnym pomieszczeniu na wprost wejścia wzrok przyciągają dwa duże panneaux Henri Toulouse-Lautreca, pokazujące nocne życie Montmartre'u. Pastele (Renoir, Degas, Manet) wystawiono obok, w przyćmionym oświetleniu. I za chwilę zwiedzający natyka się na kolejne bardzo znane dzieła, autorstwa Vincenta van Gogha, w tym autoportrety, Kościół w Auvers-sur-Oise, Pokój artysty w Arles i Portret doktora Paula Gacheta.
Muzeum (1, rue de la Légion-d'Honneur, 7e, m Solférino, RER C Musée d'Orsay; wt.-nd. 9.30-18.00, zimą wt.-sb. 10.00-18.00, nd. 9.00-18.00, czw. do 21.45; 7,50 €, ulgowy 5,50 €, poniżej 18 lat i 1. nd. miesiąca bezpł.)

Paryż: Opera de Paris-Bastille

Najnowocześniejszy teatr muzyczny Europy, Opera Bastylii została wybudowana z okazji 200-lecia zdobycia znienawidzonej twierdzy z inicjatywy prezydenta François Mitteranda jako „opera ludowa” i uroczyście otwarta 14 VII 1989 r.



Budynek zaprojektowany przez mieszkającego w Kanadzie urugwajskiego architekta Carlosa Otta ma kształt niezbyt regularnego walca i należy do najbardziej krytykowanych realizacji architektonicznych ostatnich lat. Nowoczesne rozwiązania technologiczne (m.in. pięć ruchomych scen) pozwalają na błyskawiczne i efektowne zmiany dekoracji. Kompleks mieści specjalistyczną bibliotekę, fonotekę i wideotekę, a także salę wystawową.

Opera Bastylii (pl. de la Bastille/120, rue de Lyon, 12e, m Bastille, RER Gare de Lyon, autobus #20, 29, 65, 69, 76, 86, 87, 91; tel. [phone]; zwiedzanie tylko w zorganizowanych grupach po uprzednim umówieniu się; 11 €, ulgowy 9/6 €)

Paryż: Panteon

Panteon to miejsce narodowej pamięci i pochówku wybitnych Francuzów.



W 1744 r. Ludwik XV, złożony ciężką chorobą, zwrócił się o pomoc do św. Genowefy (jak to paryżanie mają w zwyczaju w trudnych sytuacjach), ślubując, że po wyzdrowieniu wystawi na szczycie wzgórza świątynię jako wotum dziękczynne. Król wyzdrowiał, ale finanse Francji wciąż nie miały się najlepiej, dlatego budowa kościoła ślimaczyła się ponad 40 lat i została ukończona tuż przed rewolucją. W 1791 r.

Konstytuanta przekształciła go w miejsce pochówku „wielkich ludzi epoki wolności francuskiej”. Jako pierwsi w Panteonie spoczęli Wolter i Rousseau, a następnie uczestnicy rewolucji Mirabeau i Marat (tych ostatnich kolejny zakręt historii wymiótł z Panteonu na cmentarz St-Étienne).

Potem kilkakrotnie jeszcze budowla zmieniała charakter ze świeckiego na sakralny i odwrotnie, ostatecznie laicki i muzealny charakter nadano jej w 1885 r., dokonując pochówku Wiktora Hugo.

Plan budynku (pl. du Panthéon, m Cardinal Lemoine/Cluny-La Sorbonne; latem codz. 9.30-18.30, zimą codz. 10.00-18.15; 6,40 €, ulgowy 3,96 €) oparty na planie krzyża greckiego nawiązuje do rzymskiego Panteonu z II w. i katedry św. Marka w Wenecji, natomiast kształt zewnętrzny i kopuła - m.in. do katedry św. Pawła w Londynie i bazyliki św. Piotra w Rzymie.

Paryski Panteon uchodzi za jeden z najważniejszych dzieł okresu klasycyzmu. Charakterystyczna kopuła, widoczna z wielu miejsc stolicy, opiera się wyłącznie na kolumnach i filarach, co sprawia wrażenie lekkości i strzelistości. Zachodnią fasadę, w której dominuje potężny fronton, zdobi 22 korynckich kolumn tworzących zewnętrzny przedsionek.

Wnętrze mauzoleum przytłacza ogromem. Środek zajmuje replika wahadła, przy użyciu którego w 1855 r. Léon Foucault wykazał istnienie ruchu obrotowego Ziemi.

Ściany pokrywają malowidła o tematyce narodowo-historycznej różnych autorów z drugiej połowy XIX w. W podziemiach kryją się grobowce wybitnych uczonych, pisarzy i artystów, takich jak Wolter, Rousseau, Wiktor Hugo, Emil Zola, Honoré Mirabeau, wynalazca pisma dla niewidomych Louis Braille, fizycy Paul Langevin, Maria Skłodowska i Piotr Curie, chemik Marcelin Berthelot. Warto wspiąć się po 425 schodach na kopułę - widok z galerii obejmuje niemal całe centrum Paryża.

---