Logarytmy
Definicja logarytmu
Niech a i b będą liczbami dodatnimi oraz
.
|
Wartość logarytmu może być dodatnia, ujemna lub równa zero. Z określenia logarytmu wynikają podane niżej własności:
gdzie:
.
Z definicji logarytmu wynikają natomiast następujące równości:
gdzie:
.
Logarytmem naturalnym nazywamy logarytm o podstawie e
. Liczbę e definiuje się następująco:
. Jest to liczba niewymierna. Do obliczeń często przyjmujemy:
lub
Funkcja logarytmiczna
Niech
. Funkcję daną wzorem
, gdzie
, nazywamy funkcją logarytmiczną.
Sporządzimy teraz wykres funkcji logarytmicznej, korzystając z następującego twierdzenia:
|
Wykres funkcji
:
Wykres funkcji logarytmicznej nazywamy krzywą logarytmiczną. Krzywe logarytmiczne o równaniach
i
są symetryczne względem osi x dla każdego
.
Własności funkcji logarytmicznej:
Dziedziną funkcji jest zbiór liczb rzeczywistych dodatnich.
Zbiorem wartości jest zbiór liczb rzeczywistych.
Funkcja ma jedno miejsce zerowe: x=1.
Funkcja jest malejąca.
Funkcja jest różnowartościowa.
Dziedziną funkcji jest zbiór liczb rzeczywistych dodatnich.
Zbiorem wartości jest zbiór liczb rzeczywistych.
Funkcja ma jedno miejsce zerowe: x=1.
Funkcja jest rosnąca.
Funkcja jest różnowartościowa.
Własności logarytmów
twierdzenie o logarytmie iloczynu
Jeżeli a, x i y są liczbami dodatnimi oraz
, to:
|
twierdzenie o logarytmie ilorazu
Jeżeli a, x i y są liczbami dodatnimi oraz
, to:
|
twierdzenie o logarytmie potęgi
Jeżeli a, x są liczbami dodatnimi oraz
, to dla dowolnego
prawdziwa jest równość:
|
twierdzenie o zmianie podstawy logarytmu
Jeżeli a, b, x są liczbami dodatnimi oraz
, to:
Logarytmy dziesiętne
Logarytmy o podstawie 10 nazywamy logarytmami dziesiętnymi lub briggsowskimi - od nazwiska angielskiego matematyka Henry Briggsa, który w 1614 roku wprowadził je po raz pierwszy.
Zamiast
piszemy krótko
, np.
Logarytmy dziesiętne znalazły duże zastosowanie w obliczeniach astronomicznych i inżynierskich. Z tego powodu zostały ułożone tablice wartości tych logarytmów (patrz: tablice) i skonstruowano suwak logarytmiczny. Obecnie znaczenie logarytmów zmalało ze względu na wprowadzenie do powszechnego użytku kalkulatorów i innych urządzeń liczących.
Równania i nierówności logarytmiczne
|
|
Jak wiemy, wyrażenia logarytmowane i podstawa logarytmów muszą być dodatnie, przy czym podstawa logarytmu dodatkowo nie może być równa 1. Ograniczenia te wyznaczają dziedzinę równania lub nierówności logarytmicznej.
Jedną z metod rozwiązywania równań lub nierówności logarytmicznych jest doprowadzenie obu stron równania lub nierówności do logarytmy wyrażenia przy tej samej podstawie. Następnie wykorzystując różnowartościowość lub monotoniczność funkcji logarytmicznej o danej podstawie otrzymujemy związki między wyrażeniami logarytmowanymi. W najprostszych przypadkach możemy korzystać bezpośrednio z definicji logarytmu.
PRZYKŁADY:
rozwiąż równanie
.
Zakładamy, że x+1>0 i x-1>0, czyli
.
Korzystamy ze wzoru na logarytm iloczynu:
Prawą stronę równania zapisujemy w postaci logarytmu:
Korzystamy z różnowartościowości funkcji logarytmicznej:
Rozwiązanie x=-3 jest sprzeczne z założeniem, a więc rozwiązaniem jest: x=3.
rozwiąż równanie
.
Zakładamy, że x>0. Podstawiamy
i otrzymujemy równanie:
Wracamy do niewiadomej x i otrzymujemy:
Korzystamy z różnowartościowości funkcji logarytmicznej:
rozwiąż równanie
.
Zakładamy, że x>0 i
, czyli
.
Dwukrotnie korzystamy z różnowartościowości funkcji logarytmicznej:
rozwiąż równanie
.
Logarytmujemy obie strony równania:
Korzystamy ze wzoru na logarytm potęgi:
rozwiąż nierówność
, gdzie x>0.
Nie zmieniamy zwrotu nierówności, ponieważ funkcja
jest rosnąca.
rozwiąż nierówność
.
Zakładamy, że x-2>0 i x+2>0, czyli
.
Korzystamy z monotoniczności funkcji logarytmicznej:
Po uwzględnieniu założenia, otrzymujemy: