Pracownia Zakładu Fizyki Technicznej Politechniki Lubelskiej |
||||||||
Nazwisko i imię
|
Grupa
|
|||||||
Data wykonania ćwiczenia:
|
Symbol ćwiczenia: OP 1.1 |
Temat zadania: Wyznaczenie współczynnika załamania światła z pomiarów kąta załamania oraz kąta granicznego. |
||||||
Zaliczenie: |
Ocena: |
Data: |
Podpis |
1.WPROWADZENIE Teoretyczne
Przeprowadzając doświadczenie korzystamy z podstawowych praw fizyki dotyczących promieni świetlnych, a ściślej mówiąc prawa Snelliusa.
Prawo refrakcji w pełnym brzmieniu możemy przedstawić następująco;
Promień padający, odbity i załamany na granicy dwóch ośrodków optycznych rzadszego i gęstszego oraz prostopadła w punkcie padania leżą w jednej płaszczyźnie.
Kąt padania i odbicia są sobie równe
(1)
Jeżeli promień świetlny biegnie z ośrodka optycznie rzadszego, to na granicy tych ośrodków ulega on załamaniu.
W miarę wzrostu kąta padania promienia α promień załamania coraz bardziej odchyla się od normalnej i przy kącie α=γ, promień załamany biegnie wzdłuż powierzchni granicznej, czyli β=90o.
Przy kącie α>γ, promień padający nie przejdzie do ośrodka I, lecz ulegnie całkowitemu odbiciu na granicy ośrodków. Kąt γ nazywamy kątem granicznym i możemy go wyrazić w następujący sposób;
czyli;
2. WYKONANIE ĆWICZENIA;
W celu wyznaczenia współczynnika załamania, napełniamy badaną cieczą płaską kuwerturę w kształcie półwalca. Następnie umieszczamy ją centralnie na tarczy z podziałką kątową, tak aby płaska ściana boczna kuwety pokrywała się ze średnicą tarczy. Po ustawieniu kuwety rzucamy na jej płaską ścianę, w punkcie centralnym tarczy wąski strumień światła z lampki mikroskopowej i mierzymy kąt załamania. Następnie oświetlając kuwetę od strony wypukłej, znajdujemy kąt graniczny. Po wykonaniu tego doświadczenia przeprowadzamy kolejne, z tą różnicą, że zamiast kuwety używamy ciało stałe o tym samym kształcie co poprzednio użyta kuweta.
3. TABELA POMIARÓW I WYNIKÓW OBLICZEŃ
SYMBOL OBIEKTU : S5 |
||||||
LP. |
|
|
SIN |
SIN |
N12 |
|
1 |
65,00 |
37,50 |
0,83 |
-0,20 |
-4,18 |
-O,5 |
2 |
50,00 |
31,00 |
-0,26 |
-0,40 |
0,65 |
|
3 |
40,00 |
26,00 |
0,75 |
0,76 |
0,98 |
|
4 |
30,00 |
20,00 |
-0,99 |
0,91 |
-1,08 |
|
5 |
20,00 |
13,50 |
0,91 |
0,80 |
1,14 |
|
SYMBOL OBIEKTU : S3 |
||||||
LP. |
|
|
SIN |
SIN |
N12 |
|
1 |
65,00 |
35,00 |
0,83 |
-0,43 |
-1,93 |
-1,44 |
2 |
50,00 |
29,00 |
-0,26 |
-0,66 |
0,40 |
|
3 |
40,00 |
24,50 |
0,75 |
-0,59 |
-1,26 |
|
4 |
30,00 |
19,00 |
-0,99 |
0,15 |
-6,59 |
|
5 |
20,00 |
13,00 |
0,91 |
0,42 |
2,17 |
|
SYMBOL OBIEKTU : S4 |
||||||
LP. |
|
|
SIN |
SIN |
N12 |
|
1 |
65,00 |
35,50 |
0,83 |
-0,81 |
-1,02 |
-0,68 |
2 |
50,00 |
29,50 |
-0,26 |
-0,94 |
0,28 |
|
3 |
40,00 |
24,50 |
0,75 |
-0,59 |
-1,26 |
|
4 |
30,00 |
19,13 |
-0,99 |
0,28 |
-3,57 |
|
5 |
20,00 |
13,00 |
0,91 |
0,42 |
2,17 |
|
SYMBOL OBIEKTU : S2 |
||||||
LP. |
|
|
SIN |
SIN |
N12 |
|
1 |
65,00 |
36,00 |
0,83 |
-0,99 |
-0,83 |
-2,12 |
2 |
50,00 |
30,00 |
-0,26 |
-0,99 |
0,27 |
|
3 |
40,00 |
25,00 |
0,75 |
-0,13 |
-5,63 |
|
4 |
30,00 |
19,00 |
-0,99 |
0,15 |
-6,59 |
|
5 |
20,00 |
13,00 |
0,91 |
0,42 |
2,17 |
|
SYMBOL OBIEKTU : S1 |
||||||
LP. |
|
|
SIN |
SIN |
N12 |
|
1 |
65,00 |
38,00 |
0,83 |
0,30 |
2,79 |
-0,22 |
2 |
50,00 |
31,00 |
-0,26 |
-0,40 |
0,65 |
|
3 |
40,00 |
25,00 |
0,75 |
-0,13 |
-5,63 |
|
4 |
30,00 |
20,00 |
-0,99 |
0,91 |
-1,08 |
|
5 |
20,00 |
13,00 |
0,91 |
0,42 |
2,17 |
|
4. ANALIZA BŁĘDU;
Zostanie przeprowadzona metodą różniczkowania wzoru (1).
Wyrażając Δα i Δβ w mierze łukowej .
Δα =Δβ=1o=Π/180o
stąd otrzymujemy na tej podstawie;
obliczenia przeprowadzamy dla jednego z pomiarów, który dał wynik najbardziej zbliżony do wartości średniej.
Po podstawieniu wartości liczbowych otrzymujemy;
dla próbki nr 1
zaś błąd procentowy maksymalny możliwy do popełnienia:
dla próbki nr 2;
zaś błąd procentowy maksymalny możliwy do popełnienia:
4. WNIOSKI;
Na podstawie przeprowadzonego doświadczenia wykazaliśmy, że współczynnik załamania dla próbki nr 1 wynosi 1,4940971. Natomiast na podstawie analizy błędu stwierdziliśmy błąd na poziomie 16,4%. Dla próbki nr 2 współczynnik ten wynosił 1,525893, natomiast błąd pomiaru wynosił 12,36%.
W obu przypadkach wielkość błędu należy uznać za znaczną, dlatego przy wykonywaniu ćwiczenia należy zwrócić baczną uwagę na sposób wykonania tego doświadczenia.
Przy wykonaniu tego ćwiczenie nie możemy zapominać o możliwości zwiększenia dokładności pomiaru. Zastosowanie większej liczby pomiarów oraz dokładniejszych przybliżeń pozwoliłoby na uzyskanie bardziej optymalnego wyniku pomiaru współczynnika załamania światła na granicy dwóch ośrodków.
1