1.Acanthamoeba castellanii
2.W rozpoznaniu zarażenia wykorzystuje się materiał pobrany w czasie biopsji, z którego wykonuje się preparaty histologiczne. Pełzaki Acanthamoeba można spotkać w materiale z mózgu, owrzodzeń skórnych, płuc a także nerek, wątroby, śledziony, macicy i prostaty. Rzadziej wykorzystuje się płyn mózgowo-rdzeniowy.
3.preparaty histologiczne wykonane z materiału pobranego podczas biopsji; metody molekularne PCR
4.Akantameboza; Ziarniniakowe zapalenie mózgu, zapalenie rogówki
5.Ziarniniakowe zapalenie mózgu (GAE) ma przebieg podostry lub przewlekły. W organizmie człowieka inwazja rozprzestrzenia się prawdopodobnie drogą krwionośną. Początek jest podstępny, gdyż objawy pojawiają się po długim okresie po zarażeniu i nie są specyficzne. Nagle pojawia się ból głowy, podwyższona temp.ciała, senność, napady padaczkowe, niedowład połowiczy, sztywność karku, zmiany osobowości pojawiające się okresowo, nudności,wymioty.
Zapalenie rogówki objawia się bólem oka, nawracającymi uszkodzeniami nabłonka rogówki, a następnie dochodzi do powstania łukowatych lub okrągłych w zarysie nacieków.
6.gruźlica, grzybica, neglerioza - pierwotne zapalenie opon mózgowych i mózgu
7.leczenie GAE nie zostało opracowane. W skórnych zarażeniach Acanthamoeba sp. Zaleca się dożylnie pentamidynę, doustnie sulfadiazynę, flukonazol.
W leczeniu pełzakowego zpalenia rogówki zaleca się leki p/grzybicze, polimyksynę B, neomycynę, neosporin, klotrimazol.
8.Wrotami inwazji są płuca, owrzodzenia, zraniona skóra lub uszkodzona rogówka. Czynnikami sprzyjającymi inwazji są osłabiona odporność, AIDS, przewlekłe choroby, noszenie soczewek kontaktowych.
Zapobieganie: skuteczna może być profilaktyka zapalenia rogówki. Soczewki kontaktowe powinno się przechowywać w sterylnych warunkach i przemywać tylko specjalnym, wyjałowionym płynem.
1.Ascaris lumbricoides- Glista ludzka;
2.kał- jaja(preparat bezpośredni), plwocina- larwy- w fazie płucnej;
3.preparat bezpośredni z kału-jaja; badanie kału metodą flotacyjną Fulleborna(grudkę kału miesza się z nasyconym roztworem NaCl w stosunku 1:20 i po kilkunastu minutach zbiera się z powierzchni kroplę materiału w którym mogą być jaja); metody radiologiczne i USG; morfologia krwi w fazie płucnej- eozynofilia; preparat bezpośredni z plwociny- eozynofile , kryształy Charkot-Leydena, rzadko larwy;
4.Askarioza Glistnica
5. 5-6 dni po zakażeniu: gorączka, duszności, dreszcze, kaszel, bóle w klatce piersiowej, plwocina z duża ilością śluzu podbarwiona krwią ; 2-3 msc. po zarażeniu: bóle brzucha, nudności, wymioty, biegunki lub zaparcia; Objawy neurologiczne: bóle głowy, pobudzenie, bezsenność, drgawki; Objawy alergiczne: pokrzywki, obrzęki powiek, zapalenie spojówek, nieżyt górnych dróg oddechowych, napady astmy; U dzieci zaburzenia rozwoju; Stany zapalne, zwężenia, niedrożności, perforacje na skutek mechanicznego działania na narządy.
6.fazę płucną różnicujemy z węgorzycą i ankylostomozą, fazę jelitową innymi pasożytami przew. pok. (np. tasiemczyce, włosogłówczyca)
7.albendazol(dzieci 2-5r.ż.- jednorazowo200mg; dorośli i dzieci>5r.ż.- jednorazowo400mg); mebendazol(jednorazowo500mg lub 2×dziennie po100mg przez 3 dni); pyrantel(jednorazowo11mg/kg m.c.);
8.człowiek najczęściej zaraża się przez spożycie zanieczyszczonych kałem zawierającym inwazyjne jaja warzyw, owoców lub wody. Nicienie mogą również przejść z zakażonej matki do płodu. Profilaktyka: ochrona gleby i wody przed zanieczyszczeniem kałem, przestrzeganie higieny osobistej, utrzymanie dobrych warunków sanitarnych.
1.DIPHYLLOBOTHRIUM LATUM- bruzdogłowiec szeroki
Preparat: człon (dość mały, wybarwiony na żółto, mała ilość rozgałęzień-widocznych makroskopowo) lub jaja- na pow. x40 wyglądają jak beczułka z pieprzem
2Kał (jaja, proglotydy)
3.Badanie kału:
a) makroskopowe-proglotydy
b) rozmaz- widoczne liczne jaja
c) na koproantygeny- test ELISA
+ szczegółowe różnicowanie gatunku - immunoelektroforeza ekstraktów dojrzałych proglotydów
4.Difylobotrioza (diphyllobothriosis)
5.Najczęściej brak objawów, ew. biegunka i bóle brzucha, spadek B12 i niedokrwistość megaloblastyczna, niedrożność jelita w przypadku dużej dł. tasiemca + objawy działania metabolitów (porażenia kk. dolnych i trudności w chodzeniu, zaburzenia narządów zmysłu- degeneracja rk i nn. obwodowych)
6.wykrycie charakterystycznych jaj lub proglotydów daje pewne rozpoznanie. Objawy są nieswoiste, mogą więc imitować szereg chorób gastrycznych: tasiemczyca, zatrucia pokarmowe, niedrożność porażenna i mechaniczna, zab. elektrolitowe, zespół jelita drażliwego. Niedokrwistość Addisona-Biermera. Objawy neurologiczne mogą imitować choroby demielinizacyjne, choroby rk i neuropatię obwodową.
7.Prazykwantel (Cesol) 5-10mg/kg.mc jednorazowo lub niklozamid 2g p.o jednorazowo
8.Człowiek zaraża się w czasie jedzenia niedogotowanego lub wędzonego mięsa ryb z plerocerkoidami. Zapobieganie= eliminacja zanieczyszczonych kałem żywicieli ostatecznych zbiorników wodnych poprzez przestrzeganie zasad sanitarnych, ew. zmiana nawyków żywieniowych (nie jeść surowych i wędzonych ryb)
1.Tasiemiec psi, Dipylidium caninum.
2. Kał, wymaz z okolicy odbytu, jaja w pakietach (rzadziej pojedynczych) lub troglodytów.
3. Badanie mikroskopowe pobranego materiału. Wykrywamy: a) proglotydyty o charakterystycznym kształcie nasion dyni lub ogórka, człony hermafrodytyczne zaopatrzone są w podwójny zestaw narządów rozrodczych męskich i żeńskich oraz zatok płciowych leżących na obydwu krawędziach, w członach macicznych macica wypełniona jest jajami zgrupowanymi w torebkach po 8-15 jaj w każdej, człony te mają zdolność poruszania się. b) jaja o wymiarach 25-40 um, wewnątrz jaj znajduje się onkosfera z 6 małymi hakami, jaja znajdują sie w pakietach (rzadziej pojedynczo).
4.Dypylidioza (dipylidiosis).
5. Może przebiegać bezobjawowo lub mogą występować zaburzenia jelitowe, niestrawność, bóle jelitowe, biegunka, utrata apetytu, u dzieci możliwe podenerwowanie i pobudzenie.
6. Tasiemczyca, hymenolepidoza, owsica, glistnica
7. Nikozamid, prazykwantel, leki przeczyszczające.
8. Zjedzenie larwy, poczwarki lub dorosłej postaci pchły z cysticerkoidem. Profilaktyka- przestrzeganie zasad higienicznych (ograniczenie rozprzestrzeniania jaj tasiemca w środowisku) i ochrona (zwłaszcza dzieci) przed zarażeniem cysticerkoidem D. canium znajdującym się w ciele pchły.
.Echinococcus granulosus, TASIEMIEC BĄBLOWCOWY
2.Pobieranie wycinków,barwienie w celu oglądania pod mikroskopem świetlnym.Dodatkowo pobieramy krew w celu wykrycia odpowiednich markerów.
3.Echinococcosis cystica, unilocularis,Bąblowica.
4. Nie ma objawów charakterystycznych dla niepowikłanej bąblowicy, dlatego o rozpoznaniu decydują badania dodatkowe. Pewne rozpoznanie ustala się po odnalezieniu haczyków, protoskoleksów lub fragmentów pęcherza. Najczęściej rozpoznanie ustala się badaniem biopsyjnym. Radiologicznie widzi się charakterystyczne zwapnienia, uniesienie przepony (wątrona), zmiany kostne. USG można ocenić pęchęrz pasożyta.Badanie serologiczne są istotne, lecz nie decydujące
5. Nie ma objawów charakterystycznych. Objawy i przebieg choroby zależą od miejsca usadowienia torbieli larwalnych, ich ilości i wielkości. Bąblowiec umiejscawia się najczęściej w wątrobie(60%) i płucach(20%), o wiele rzadziej w mózgu, mięsniu sercowym, nerkach, śledzionie, w kościach i innych. Bąblowce, najczęściej pojedyńcze lub do kilku rosną powoli, osiągając rozmiar 1cm w ciągu roku. W wątrobie wokół pasożyta, tzw. Endocysty, człowiek wytwarza grubą warstwę łącznotkankową, tzw. Perycystę która w innych narządach jak płuca i mózg jest bardzo delikatna. W wątrobie może powodować ucisk na drogi żółciowe i w efekcie żółtaczkę, zastoinowe zapalenie dróg żółciowych, a uciskając naczynia wrotne objawy nadciśnienia wrotnego. W płucach bąblowiec może prowadzić do niedodmy.
W wątrobie bąblowiec często pęka mogąc tworzyc przetoki z drogami żółciowymi, lub penetrować do jamy otrzewnej prowadząc do wstrząsu anafilaktycznego i rozsiewu pasożyta. W płucach pęknięcie rzadziej prowadzi do wstrząsu, gdyż treść jest odkrztuszana przez oskrzela.
6.Niedodma,zapalenie płuc, Gruźlica płuc i kości .Choroby związane z powiększeniem narządów nieznanego pochodzenia. Nowotwory. Bąblowica jednokomorowa.
7. Za usunięciem chirurgicznym bąblowca przemawiają: objawy związane ze wzrastającym uciskiem dają możliwość powikłań oraz stała alergizacja. Przed zabiegiem chirurgicznym stosuje się 7 dniową kuracje mebendazolem. W przypadku bąblowca wątroby postępowanie polega na hepatektomii, perycystektomii lub cystektomii z drenażem lub bez. W przypadku mnogich torbieli lub przeciwskazań do zabiegu stosuje się chemioterapię albendazolem doustnie rpzez 3 miesiące. Powikłania bąblowicy wymagają często dodatkowego leczenia chirurgicznego i internistycznego.
8. Człowiek zaraża się zwykle za pośrednictwem psów. Typową przyczyną jest nierozważna pieszczota ze zwierzęciem - całowanie psa w pysk, co powoduje zbliżenie ust do nosa, gdzie na okolicznych włosach mogą być przyczepione jaja tasiemca, czy przez ślinę. Źródłem zakażenia mogą być również jaja tasiemca wydalone przez lisy na leśne owoce. Oczywiście ryzyko jest niewielkie - toteż po zjedzeniu niemytych jagód w lesie nie powinniśmy od razu biec do lekarza podejrzewając bąblowicę. Unikajmy liźnięć i całowania swego domowego zwierzęcia! Przed zbiorami czarnych jagód (jagód borówki czernicy) - niezależnie od tego, jak realne jest to zagrożenie - warto dokładnie umyć zakurzone owoce.
1.Entamoeba histolytica - pełzak czerwonki
2.kał (na obecność cyst lub trofozoitów), treść pobrana z obwodowej części ropnia, zeskrobiny, materiał biopsyjny pobierany podczas wziernikowania esicy, popłuczyny oskrzelikowo-pęcherzykowe.
3.a) Świeży materiał natychmiast po pobraniu bada się w kropli 0,9% NaCl. Dodanie kropli płynu Lugola ułatwia znalezienie cyst. W stolcach płynnych wykrywa się trofozoity, w stolcach uformowanych cysty.
b) rozmazy trwałe barwione metodą trójchromową i hematoksyliną żelazistą.
c) metoda PCR - wykrycie swoistych koproantygenów,
d) testy serologiczne - w rozpoznawaniu pełzakowicy pozajelitowej oraz podczas aktywnej inwazji jelitowej: test hemaglutynacji pośredniej (IHA) i test immunoezymatyczny ELISA.
4.Pełzakowica, ameboza (amoebosis), (czerwonka pełzakowa).
5.Okres inkubacji 2-26 dni. Początek choroby może być nagły lub podstępny, przebieg ostry lub przewlekły. Często choroba jest bezobjawowa. Objawowa pełzakowica może mieć postać jelitową (dyzenteria lub zapalenie jelita grubego bez dyzenterii) lub postać pozajelitową, tj. watrobową, płucną i rzadziej innych narządów. Pełzakowica jelitowa: biegunki, dyzenteria, bóle i skurcze brzucha, wzdęcia, chudnięcie i zmęczenie. Stolce są normalne lub rozwolnione (kilka dziennie),w ostrej inwazji płynne z krwią i śluzem w zależności od zajęcia jelita grubego. Ostra postać (objawy do miesiąca): biegunki od łagodnych do piorunujących, bolesne bóle brzucha parcie na stolec, wzdęcia nudności, wymioty, temperatura 38-39 st. Ostra piorunująca pełzakowica jest postacią zagrażającą życiu obfite krwawienia, rozlane bóle brzucha, śluzowe stolce. Postać przewlekła (> miesiąca) długie przerwy z łagodnymi objawami z okresową reaktywacją ostrego stanu, objawy przewlekłego wrzodziejącego zapelenia jelita grubego. Pełzakowe zapalenie wątroby: najczęściej przebiega z zespołem objawów jelitowych i silnymi bólami rozpierającymi lub przeszywającymi, promieniującymi do prawej łopatki. Ponadto nudności, wymioty, brak łaknienia, powiększenie wątroby. Pełzakowy ropień wątroby: liczne podziały pierwotniaków w wątrobie mogą prowadzić do rozwoju jednego lub wielu małych owrzodzeń. Wraz z rozwojem choroby narastają bóle w prawym podżebrzu, występuje podwyższona temperatura, nocne pocenie, utrata łaknienia, zmniejszenie masy ciała. Leukocytoza 15-30 tys, wątroba jest powiększina i bolesna. Postać płucna: rozwija się przez ciągłość: gorączka, kaszel, bóle w klp, plwocina o barwie czekoladowej i gęstej konsystencji. Postać mózgowa: pojedyncze lub mnogie ropnie: bóle głowy, zawroty, wymioty, napady padaczkowe, zmiany osobowości.
6.czerwonka bakteryjna (shigelliosis), salmonelloza, gruźlica jelit, infekcja Campylobacter, nieczerwonkowy pełzakowy nieżyt jelita grubego, choroba Crohna, colitis ulcerosa.
7.postać bezobjawowa - leczenie nie jest niezbędne, można podać jodohydroksychinolinę iodoquinol i metronidazol /// bezobjawowa pełzakowica gdy w kale cysty - Furamide 500mg 3x dziennie przez 10 dni /// bezobjawowa (w kale cysty i trofozoity) -iodoquinol 650 mg 3x dziennie przez 20 dni lub metronidazol 750 mg 3x dziennie przez 10 dni /// ostre zap jelita grubego - chloroquine 250 mg 2x dziennie + iodoquinol lub metronidazol (dawki jw.) /// pełzakowy ropień wątroby - metronidazol (dawki jw.) + dehydroemetyna 1,5 mg/ kg m.c. dz przez 10 dni.
8.Postać inwazyjna - cysty, zarażenie - spożycie zanieczyszczonej wody lub produktów spożywczych (wydalane z kałem cysty mogą się dostać do gleby, wody), pełzakiem mogą zarazić się homoseksualiści w czasie praktyk homoseksualnych. Źródło zakażenia - najczęściej człowiek z bezobjawowym przebiegiem.
Profilaktyka: poprawa stanu sanitarnego środowiska i żywności, unikanie zanieczyszczania fekaliami środowiska. Staranne mycie warzyw i owoców, picie przegotowanej wody, jedzenie zabezpieczać przed muchami, które są mechanicznymi przenosicielami E. histolytica.
1.Enterobius Vermicularis, Owsik ludzki
2.Jaja E. Vermicularis można wykryć w okolicy odbytu ,rzadko w moczu. U dzieci jaja można znaleźć pod paznokciami.
3. Owsicę rozpoznaje się poprzez badanie kału na obecność jaj, w ciężkich przypadkach samic pasożyta. Test taśmy celofanowej polega na dotknięciu lepką stroną taśmy celofanowej okolic odbytu, co powoduje przywarcie do niej jaj. Próbki należy zebrać rano przed kąpielą i skorzystaniem z toalety. Test jest ujemny, gdy otrzymuje się kolejno 3 do 4 wyników ujemnych
4.Enterobioza ,Owsica
5. Około 1/3 zakażeń przebiega subklinicznie, w objawowych postaciach choroby najczęstszymi manifestacjami owsicy są: świąd odbytu, utrata łaknienia, nerwowość (prawdopodobnie produkty metabolizmu owsików drażnią zakończenia nerwowe niepokój i podniecenie (objawiające się zgrzytaniem zębów), czasem niedokrwistość. Przyczyną bólu jest wtórne zakażenie bakteryjne i martwica śluzówki odsłaniająca jej zakończenia nerwowe. Na skórze okołoodbytniczej i krocza można zaobserwować twory barwy szarobiałej (są to samice owsika ludzkiego). Możliwe są zakażenia ektopiczne, gdy pasożyty znajdą się w nietypowych miejscach przewodu pokarmowego - często zasiedlany jest wyrostek robaczkowy. Rzadko robaki dostają się do dróg moczowo-płciowych. U kobiet ciężarnych
Mogą być przyczyną poronień.
6. zapalenie jelita grubego, zapalenie wyrostka robaczkowego, zapalenie dróg moczowo płciowych ,zapalenie pęcherza moczowego
7. Leczenie stosuje się w postaciach objawowych infestacji i polega na podaniu jednorazowej dawki mebendazolu (200 mg p.o.), albendazolu (200 mg p.o.) lub pyrantelu (10 mg/ kg masy ciała p.o.). Kurację pyrantelem powtarza się za 2 tygodnie, albendazolem i mebendazolem za miesiąc.
8.Najczęściej zarażenie odbywa się drogą odbyt-palce-jama ustna. Źródłem inwazji może być inna osoba przebywająca w najbliższym otoczeniu lub ta sama osoba zarażona pasożytem jest też zarażenie drogą inhalacyjną , jeśli jaja przyklejone do unoszących się cząstek kurzu dostana się w czasie wdechu do części nosowej gardła a stąd po połknięciu do jelita. Jednym ze sposobów profilaktyki jest przestrzeganie higieny.
1.Giardia lamblia - lamblia jelitowa.
2.kał, treść dwunastnicza
3.w kale uformowanym - cysty, w kale płynnym - trofozoity, trofozoity w treści dwunastniczej (test nitkowy).
Test immunoezymatyczny ELISA, za pomocą którego wykrywa się w kale swoiste antygeny (koproantygeny).
Testy serologiczne - IgG utrzymują się w surowicy przez długi okres, IgM pojawiją się wcześnie po zarażeniu, ich poziom szybko spada po 2-3 tyg.
4.Gardioza (lamblioza)
5.Giardia lokalizuje się w jelicie cienkim, przewodach żółciowych, pęcherzyku żółciowym, rzadziej w dalszych częściach przewodu pokarmowego np. wyrostku robaczkowym. U większości zarażenie przebiega bezobjawowo. Okres inkubacji 1-3 tyg. Objawy: nudności, wymioty, bóle w nadbrzuszu, bóle głowy, stany podgorączkowe, biegunka (kał półpłynny, płynny, z dużą ilością śluzu i tłuszczu). W ostrych i przewlekłych stanach: utrata masy ciała, wyniszczenie, hipoproteinemia, hipogammaglobulinemia.
6.ameboza
7.metronidazol 250mg 3x dz przez 5 dni, dodatkowo można podawać albendazol 400 mg/ dz przez 5 dni. Dla kobiet w ciązy zaleca się paromomycynę 25-35 mg/kg mc/ dz w trzech dawkach przez 7 dni.
8.Żródłem zarażenia jest kał ludzi chorych lub bezobjawowych nosicieli pasożytów zawierający formy inwazyjne - cysty. Transmisja G. lamblia może się odbywać wg następujących schematów: człowiek -środowisko-człowiek ///// człowiek-człowiek //// zwierzę- człowiek///// człowiek - zwierzę. Człowiek zaraża się cystami najczęściej dostają się one przez jamę ustną wraz z pokarmem lub wodą. (niemyte warzywa, owoce, zanieczyszczona woda). Transmisja człowiek - człowiek w czasie kontaktów seksualnych. Profilaktyka polega na przestrzeganiu zasad higieny osobistej, zabezpieczeniu wydalin i ścieków komunalnych, wykrywaniu zarażeń i ich likwidacji.
1.Nazwa łacińska i polska pasożyta.
IXODES RICINUS; KLESZCZ POSPOLITY
2. Materiał pobierany od pacjenta w celu wykrycia pasożyta.
w przypadku zmian ograniczonych do skóry pobieramy wycinek skóry do badania histopatologicznego. Jeżeli mamy podejrzenia co do chorób przenoszonych przez kleszcza pobieramy krew (w celu izolacji patogenu) oraz wycinki tkanek do badania hist-pat.
3. Metody badań wykorzystywane do identyfikacji gatunku pasożyta.
W zmianach miejscowych skóry:
- wycinki skóry do badania hist-pat. Obserwujemy w badaniu: zmiany zapalne z obrzękiem podścieliska, ogniska ropne i martwicze, zmiany ropne z tworzeniem ropni, proliferacja naczyń włosowatych, zmiany obejmują naskórek i skórę właściwą. W nacieku zapalnym makrofagi, na obwodzie zmian eozynofile
Choroby odkleszczowe:
- ODKLESZCZOWE ZAPALNIE MÓZGU; wykrywanie wirusa we krwi; badania serologiczne; wzrost miana swoistych p/ciał
-BORELIOZA: wywiad epidemiologiczny; izolacja krętków z tkanek i oglądanie w ciemnym polu widzenia; oznaczanie IgM i IgG w surowicy i płynie m-rdz.
BABESZJOZA: gruby i cienki rozmaz, testy serologiczne wykrywające swoiste p/ciała; testy immunofluorescencji pośredniej; PCR
4. Objawy kliniczne choroby wywoływanej przez pasożyta.
Zmiany miejscowe ograniczone do skóry: zaczerwienienie i opuchlizna, rumień
Skórne r-cje alergiczne wywołane toksynami klescza. R-cje anafilaktyczne (toksyny)
Choroby przenoszone przez I. ricinus:
-Kleszczowe zapalenie mózgu; borelioza; tularemia; gorączka Q, ludzka monocytarna/granulocytarna erlichioza; babeszjoza; choroba skokowa owiec; krymsko-kongijska gorączka krwotoczna.
5. Objawy kliniczne choroby wywoływanej przez pasożyta.
Zmiany miejscowe ograniczone do skóry: zaczerwienienie i opuchlizna, rumień.
R-cje alergiczne i anafilaktyczne wywołane toksynami kleszcza.
CHOROBY ODKLESZCZOWE:
- Kleszczowe zapalenia mózgu: gorączka, złe samopoczucie, bóle mięśni i stawów, nieżyt górnych d, oddechowych, wymioty, objawy neurologiczne (mózgowe i oponowo m-rdz)
- Borelioza: WCZESNE OBJAWY: erytrema chronicum migrant; PÓŹNIEJSZE;ukł. mięśniowo-szkieletowy - (wędrujące bóle w stawach, bóle mięśniowe); układ nerwowy - (zap. opon m-rdz, zap n. czaszkowych, porażenie Bella); układ krążenia - (blok AV, zapalenie m.sercowego i osierdzia, pancarditis)
6.Różnicowanie objawów
Zmiany miejscowe powodowane alergenami, uczuleniem., lekami innymi kleszczami (Dermacentor reticulatus) lub atakiem obrzeżków (Argas reflexus). R-cje anafilaktyczne powodowane przez obrzezka gołębiego.
Objawy zapalenia opon m-rdz i mózgu powodowane przez wirusy, bakterie i grzyby. Organiczne choroby neurologiczne (porażenia). Różnicowanie chorób odklesczowych przenoszonych przez kleszcze.
Biegunki innego pochodzenia.
7.Leczenie
Zmiany miejscowe - tetracykliny - doksycyklina 400mg/dobę
R-cje alergiczne - leczenie objawowe
Wstrząs anafilaktyczny- leczenie p/wstrząsowe (adrenalina 0,5-1,0 mg s.c; 0,3-0,5 hydrokortyzon i.v; ponadto i.m leki p/histaminowe)
W leczeniu boreliozy leki p/krętkowi - tetracykliny dożylnie 400 mg/dobę przez 6 tygodni + leczenie objawowe(p/bólowe)
Brak leczenia przyczynowego odklesczowego zapalenia mózgu. Leczymy objawowo jak przy infekcjach wirusowych OUN.
Babeszjoza - Klindamycyna 600 mg chininę 650 mg 3x dz. przez 7 dni dla dorosłych . Dzieciom klindamacyna 20-40 mg/kg/dz. 3x dz. i chininę 25mg/kg/dz. 3x 7 dni
8.Sposoby zarażenia i profilaktyka:
SOSOBY ZARAŻENIA: na człowieka napadają przede wszystkim nimfy, samice, rzadziej larwy. Na zakażenie narażeni są najbardziej rolnicy, leśnicy, grzybiarze; osoby posiadające w domostwach psy i koty, które mogą zakażać się kleszczami. Typowym siedliskiem kleszczy są wilgotne lasy porośnięte trawą i krzakami. Ze śliną w czasie ssania krwi lub zawartości jelita w trakcie regurgitacji mogą być transmitowane do żywiciela drobnoustroje chorobotwórcze oraz toksyny.
ZAPOBIEGANIE: ograniczenie przebywania w typowych siedliskach kleszczy (wilgotne lasy), unikanie chodzenia po ścieżkach, które są szlakami zwierząt oraz unikanie siadania na trawie. Właściwy ubiór - długi rękaw, długie spodnie, buty kryte, jasny ubiór ułatwia uwidocznienie kleszczy. Staranne oglądanie ubioru i zwierząt po powrocie z lasu. Stosowanie Repelentów- środków odstraszających kleszcze.
W przypadku zaatakowania kleszcza należy go usunąć łapiąc przy skórze pincetą i ruchem obrotowym wyciągnąć. Miejsce ukłucia zdezynfekować.
1.Naegleria fowleri
2.płyn mózgowo - rdzeniowy
3.Cechy płynu m-rdz: mętny, ropny lub krwisto-ropny, zwiększone ciśnienie, leukocyty w płynie od kilku tysięcy do > 20 tys/ µl, w płynie również wystepują trofozoity pełzaka. Pełzaków poszukuje się w preparatach bezpośrednich i trwałych po barwieniu metodą trójchromatyczną barwnikiem Giemzy lub Wrighta. Preparaty poddajemy ocenie w mikroskopie kontrastowo-fazowym lub świetlnym. W preparatach barwionych trójchromem jądro jest czerwone, cytoplazma zielona. Jeśli identyfikacja jest trudna zakłada się hodowlę na bulionie miesnym lub agarze z dodatkiem bakterii. W preparacie histologicznym wykonanym z materiału pobranego z mózgu widać zaokrąglone trofozoity z jądrem otoczonym przez halo i cytoplazma z wakuolami. W późniejszym stadium obserwuje się liczne małe ropnie, zapalenie naczyń i ogniska nekrotyczne.
4.Neglerioza (naegleriosis), pierwotne zpalenie opon mózgowych i mózgu (PAM).
5.Okres inkubacji 1-7 dni. W pierwszym dniu pojawiają się objawy podobne do infekcji górnych dróg oddechowych z niewysoką gorączką i bólami głowy, wkrótce potem nudności i wymioty towarzyszące objawom zapalenia opon mózgowych. Po 1-2 dniach - silne bóle głowy, wysoka gorączka (39-40 st), nudności, wymioty, sztywność karku, nadmierna senność lub pobudzenie. Obserwuje się objawy: Kerniga i Brudzińskiego. Charakterystyczne w PAM są objawy związane z zajęciem przez pełzaki płata węchowego (zaburzenia powonienia), pojawiają się także zaburzenia innych zmysłów, tj. wzroku (podwójne lub osłabione widzenie, zacieranie się konturów) i smaku. Na koniec rozwija się obrzęk płuc. Śmierć nastepuje po 3-6 dniach od pierwszych objawów.
6.Akantameboza (ziarniniakowe zap mózgu) ///
7.Amfoterycyna B i.v. 0,75-1,5 mg/ kg m.c. /dz.
8.Żródło: jeziora, potoki, baseny i inne zbiorniki wodne oraz wilgotna gleba, pyły wdychane z powietrzem. Człowiek zaraża się trofozoitem który wnika przez jamę nosowo-gardłową, a dalej przedostaje się przez kość sitową wzdłuż nerwów wechowych do OUN. (niektórzy uważają że postacią inwazyjną może być zarówno trofozoit jak i cysta). Profilaktyka - Zapobiec inwazji jest trudno ze względu na występowanie tego pierwotniaka w różnych środowiskach, szczególnie korzystne są dla rozwoju wody o wyższej temperaturze.
1.Nazwa łącińska i polska:
wesz głowowa - pediculus humanus capitis
2.Materiał pobierany od pacjentaw celu wykrycia pasożyta:
jajeczka przyklejaj się do włosów, a larwy i postacie dorosłe znajdują się na skórze głowy,we włosach oraz na okryciu głowy
3.Metody badań wykorzysywane do identyfikacji gatunku pasożyta:
wzrok i mikroskop świetlny
Wesz ludzka jest silnie spłaszczona grzbietowo-brzusznie, ma krótką głowę, czułki osadzone skośnie ku przodowi. Jej tułów jest ponad dwukrotnie dłuższy od głowy. Porusza się przy pomocy trzech par silnych nóg zakończonych pojedynczym pazurem. Ma odwłok kształtu wydłużonego owalu składający się z ośmiu segmentów. Samica składa około 100 jaj zwanych gnidami, które są mocowane specjalną wydzieliną u nasady włosa lub ubrania.
4.Nazwa choroby wywoływanej przez oglądanego pasożyta:
wszawica
Wszy mogą również przenosić wiele groźnych chorób zakaźnych takich jak: dur powrotny, tyfus plamisty, dżuma, gorączka okopowa.
5.Objawy kliniczne choroby wywaołanej przez pasożyta:
- wszawica często przebiega bezobjawowo
- w przypadku silnego zawszenia występuje świąd spowodowany reakcją alergiczna na ślinę
wszy
- we wszawicy głowowej i łonowej może dojść do przeczosów
- dotyczy owłosionej części głowy - jajeczka przyklejają się do włosów, a larwy i postacie dorosłe znajdują się na skórze głowy,we włosach oraz na okryciu głowy
6.Nazwy chorób z jakimi należy różnicować chorobę wywoywaną inwazją oglądanego pasożyta:
inne wszawice
- wszawica łonowa dotyczy najczęściej okolic narządów płciowych i odbytu, ale w przypadku
dużego zawszenia również brwi, pach i innych owłosionych części ciała
- we wszawicy odzieżowej wszy wykrywane są na włosach pokrywających ciało okryte
odzieżą. Na bieliźnie lub wierzchniej odzieży, gnidy i larwy można znaleźć przede
wszystkim w szwach odzieży stykającej się bezpośrednio z ciałem
7.Leczenie choroby wywoływanej przez pasożyta:
- kąpiel z zastosowaniem środków dezynsekcyjnych do mycia włosów lub proszków
dezynsekcyjnych do włosów i odzieży
- do dezynsekcji bielizny osobistej, pościelowej, odzieży i kocy można stosować preparaty
pyliste lub dezynsekcje w komorach
8.Sposoby zarażania człowieka pasożytem i metody profilaktyki stosowane do ograniczenia rozprestrzeniania choroby wywołanej przez danego pasożyta:
wszawica głowowa przenoszona jest z człowieka na człowieka przez bezpośredni
kontakt oraz przez przedmioty bezpośrednio użyte przez osoby zakażone, jak grzebienie czy okrycia wieszchnie głowy.Nie da się zapobiec wszawicy, ale regularne sprawdzanie zapewnia wczesne wykrycie i leczenie, jeśli jest ono konieczne. Najlepszą metodą wykrywania wszy jest przeczesywanie grzebieniem na mokro. Potrzebny będzie zwykły szampon, odżywka do włosow i grzebień służący do wykrywania wszy. Należy pamiętać, że trzeba szukać żywych , poruszających się wszy głowowych - to jedyny dowod na wykrycie wszawicy. Ząbki grzebienia muszą być wystarczająco cienkie, aby złapać wesz.
1-wesz odzieżowa (lac. Pediculus h. corporis)
2-osobnik dojrzały znaleziony na skórze, ubraniu; gnida
3- rozpoznanie opiera się na stwierdzeniu linijnych przeczosów, przebarwień i odbarwień oraz świądu o jednakowym nasileniu w ciągu doby. Potwierdzeniem rozpoznania jest stwierdzenie pasożytów i gnid w szwach ubrania
4-wszawica odzieżowa (lac. Pediculosis vestimenti), „choroba wagabundy”, „choroba włóczęgów”
5-w czasie ssania krwi wprowadzana jest ślina wszy, powodująca zaczerwienienie, potem w miejscu wkłucia pojawiają się czerwone swędzące grudki ułożone w sposób liniowy wzdłuż miejsca przylegania szwów ubrania do skóry; świąd i drapanie powoduje powstawanie przeczosów oraz sprzyja wtórnym nadkażeniom bakteryjnym; mogą tworzyć się bardzo drobne blizny otoczone odbarwioną lub przebarwioną skórą
6-ukąszenia przez pluskwiaki,świrzb
7-wszy odzieżowe niszczy się przez stosowanie insektycydów zabijających aktywne stadia, odzież i pościel poddaje się działaniu mrówczanu etylu, skuteczne są także starzse metody tj: gotowanie bielizny, prasowanie gorącym żelazkiem, przetrzymywanie zainfekowanej odzieży w temp -15 stopni
8-wszy rozprzestrzeniają się w czasie kontaktu bezpośredniego i drogą pośrednią w trakcie używania wspólnych ubrań, bielizny; przenoszą się najczęściej w miejscach zatłoczonych (przedszkole, szkoła, wojsko), w złych warunkach higienicznych, wśród bezdomnych, w czasie klęsk żywiołowych lub wojen
1. Sarcoptes Scabiei, Świerzbowiec ludzki
2. Zeskrobina skóry, biobtat skóry zmienionej chorobowo, krew
3. Zeskrobinę umieszcza się w 5% KOH i ogląda pod lupą, badanie histopatologiczne (wczesna faza - przewaga eozyno file i limfocyty, faza późna - przewaga makrofagów i komórek plazmatycznych), badanie laboratoryjne krwi (poziom przeciwciał IgE, IgM, IgG podwyższony a IgA obniżóny), badanie przedmiotowe skóry (stwierdzenie korytarzy w skórze po posmarowaniu jodyną lub tuszem, zmiany gródkowo pęcherzykowe, świad nasilający się w nocy), wywiad epidemiologiczny
4Świerzb, scabies
5.
Świąd nasilający się w porze nocnej, zmiany rumieniowo grudkowe, wtórna zakarzenie (zmiany gródkowo-pęcherzykowe, mogą się pojawiać żółto-brązowe strup, zmiany krostowe tzw.zliszowajcenie)
6. Wyprysk (egzema), swiąd (pruritus), atopowe zapalenie skóry (dermatitis atopica), wszawica odzieżowa (pediculosis vestimenti)
7. Lindan 0,3-1% stosowany w postaci kremu, żelu lub logionu, lek wciera się na całą skóre z wyjątkiem szyi i pozostawia na 12-24 godziny, po każdym dniu należy wziąć kąpiel, zmienić bieliznę, ubranie, pościel, zdjęte ubrania i pościel należy uprać, wyprasować i nie używac przez 3-4 dni. Kuracje stosować 3 kolejne dni ponieważ lek nie zabija jaj (w tym czasie następuje ich wylęg)
8. 2/3 pacjentów do zarażenia dochodzi w sposób bezpośredni, przez długotrwały kontakt ścisły z osobą zarażoną, 1/3 pacjentów zaraża się za pośrednictwem przedmiotów (pożyczenie ubrania, używanie ręcznika osoby zarażonej) Zabobieganie, unikanie kontaktu z osobami zarażonymi oraz ich przedmiotami osobistymi, zachowanie higieny osobistej.
1.Tasiemiec nieuzbrojony (Taenia saginata)
2 Kał
3.Badanie kału na obecność członów lub jaj. Metoda dekantacji, metoda flotacji, metoda rozmazu Kato-Miura. Test ELISA wykrywający antygeny tasiemca.
4.Tasiemczyca, tenioza, cestodoza (Taeniosis, Cestodosis)
5.Objawy nie są swoiste. Występuje zgaga, nudności, bóle brzucha szczególnie gdy jesteśmy głodni, mdłości, zaparcia na przemian z biegunką, rozszerzenie źrenic, eozynofilia, wilczy apetyt lub brak apetytu, wstręt do niektórych (niegdyś lubianych) potraw, nocne dreszcze, rozdrażnienie nerwowe, wychudzenie lub duża nadwaga, niedokrwistość, niekiedy zapalenie wyrostka robaczkowego. Dolegliwości są najczęściej spotykane u dzieci zarażonych tasiemcem, a nie u dorosłych. Dolegliwości występują też u osob z upośledzonym układem immunologicznym. Objawy zarażenia zależą od ilości pasożytow oraz stanu zdrowia człowieka.
6. tasiemiec uzbrojony, tasiemiec karłowaty, tasiemiec bąblowcowy, bruzdogłowiec szeroki
7.Prazykwantel(Cesol) to lek przeciwpasożytniczy, działa toksycznie na tasiemce, zwiększaja przepuszczalność ich błon komórkowych dla jonów wapniowych. Powoduje to skurcz pasożyta.
Niclosamid Związek chemiczny zwalczający pasożyty przewodu pokarmowego, zwłaszcza tasiemce (Taenia saginata, Taenia solium, Diphyllobothrium latum, Hymenolepis nana). Nie drażni błony śluzowej przewodu pokarmowego i w minimalnym stopniu wchłania się z przewodu pokarmowego. Tasiemce zostają wydalone razem z kałem. Uwaga! W 2 godziny po podaniu leku należy zażyć środek przeczyszczający, co zapobiega strawieniu martwych pasożytów. Nie należy spożywać alkoholu w trakcie leczeniam.
Albendazol (Zentel) 400mg leku przez 3 kolejne dni, w przypadku braku efektu po 3tyg leczenie można powtórzyć. Wskazany jest w leczeniu większości inwazji tasiemczyc oraz wągrzycy układu nerwowego. Nie wolno go podawać kobietom ciężarnym!.
Po 3 mc od zakończenia kuracji -zaleca się kontrolne badanie kału.
8.Człowiek zakaża się po spożyciu surowego (metka, tatar), niedogotowanego lub niedosmażonego (np. na grillu) mięsa wołowego. W przewodzie pokarmowym człowieka zachodzi rozwój scolexu i szyjki w postać dorosłą z członami.
Zapobieganie; Nie spożywać półsurowych mięs (steki krwiste, niedopieczone szaszłyki itp.) Polepszyć warunki hodowli bydła i warunki sanitarne na wsi (zapobieganie zanieczyszczaniu fekaliami ludzkimi wody i gleby). Należy unikać spożywania mięsa niewiadomego pochodzenia. Zamrażanie mięsa do -10C zabija larwy po ok 5 dniach, ale wytrzymują temp nawet 45C.
1. TOXOCARA CANIS- glista psia
Preparat: jaja na pow. x40 owalne z brązowym kołem w środku
2. bioptat tkanek- larwy (zwykle płuca, wątroba, trzustka, śledziona, nerki, węzły limfatyczne, ściany przewodu pokarmowego, mm. szkieletowe)
krew- testy serologiczne (niespecyficzne)
3. Potwierdzeniem inwazji jest znalezienie larw w wycinkach tkanek, nastręczające wiele trudności (dlatego ważny jest wywiad!-piesek). Badania serologiczne (ELISA, Western blot, immunoflourescencja) są niespecyficzne (mogą wystąpić reakcje krzyżowe- wyniki fałszywie dodatnie)
4. Toksokaroza (toxocarosis)= zespół larwy trzewnej wędrującej (larva migrans visceralis)
5. Objawy ogólne (narządowe):osłabienie, nacieki płucne, hepatosplenomegalia, limfadenopatia, eozynofilia, spadek mc i anoreksja, dolegliwości mięśniowe, objawy alergiczne.
objawy związane z typową lokalizacją larw: oczy=wady lub utrata wzroku, zez zbieżny, leucocoria; mózg=padaczka i drgawki, ataksja, śpiączka, objawy zap. opon mr, mózgu i rk.
6. Glistnica, Strongyloidoza, Trychinelloza oraz szereg chorób nieparazytologicznych do zmyślenia (głównie neurologicznych)
7. Zmniejszanie reakcji zapalnych wywołanych migrującymi larwami (GKS, leki antyHst) + dietylkarbamazyna 6mg/kg.mc/d w 3 dawkach/d przez tydzień lub Albendazol 400mg 2x1 przez 5 dni
8. Roznosicielem jaj są psy, człowiek zaraża się od psa lub z zanieczyszczonym pokarmem lub wodą, ew. przez zanieczyszczone jajami ręce. Profilaktyka polega na przestrzeganiu zasad sanitarno-higienicznych (w tym rozsądnego bytowania z psem- dzieci!) oraz eliminacji nosicielstwa psów.
1. Toxoplasma gonidii
2. co pobieramy do badań: w podejrzeniu wrodzonej- płyn owodniowy, krew płodu, łożysko, krew pępowinową
W podejrzeniu nabytej- krew, bioptat węzłów chłonnych
Gdy obniżona odporność- krew, szpik,płyn m-rdz, popłuczyny oskrzelikowi-pęcherzykowe, bioptat tk. Mózg
3. metody badań identyfikacyjnych: podstawowe: serologiczne- test immunofluorescencyjny, aglutynacji bezpośredniej, immunoenzymatycznyELISA
Test Sabina-Feldmana lub immunofluorescencji pośredniej w ostrej postaci, wykrywają IgM lub IgG, miano przeciwciał zabezpieczających przed p.wrodzoną u kobiety wynosi do 300IU/ml
Badania histo-pat i metody biologiczne informują o występowaniu pasożyta i fazie zarażenia(ostra, przewlekła)
4. toxoplazmoza
5. objawy: *osoby immunokompetentne: najczęściej bezobjawowo, jeśli są objawy to: limfadenopatia, wysypka gorączka,bóle mięśni, złe samopoczucie, zapal.wątroby, opon m-rdz, serca, siatkówki, naczyniówki
*obniżona odporność daje ostry przebieg: zapalenie: mózgu(ropnie), opon, płuc, serca, mięśni, gorączka, zaburzenia umysłowe, czuciowe, ruchowe, drgawki,śpiączka,chorioretinitis
*postać wrodzona: triada Sabina-Pinkertona-zapal.siatkówki,naczyniówki, wodogłowie lub małogłowie,zwapnienia śródczaszkowe
6. różnicuj:guz mózu, zanik mózgu, sclerosis multiplet, zapal.wielonerwowe
7 .leki *w ciąży trisulfapirymidynę lub spiromycynę
*reszta pirymetaminę lub trisulfapirymidyne
8. sposoby zarażenia: *droga pokarmowa-spożycie surowego mięsa z cystami lub pseudocystami oraz oocystą, która wydalona z kałem kota zanieczyszcza żywność i wodę. Uwaga dzieci jedzą piasek z piaskownicy
*przez łożysko
Unikanie surowego mięsa, mycie rąk
WŁOSIEŃ KRĘTY; TRICHINELLA SPIRALIS
2. Wykrywamy larwy w materiale pobieranym w czasie biopsji z mięśni (m. trójgłowy, m. dwugłowy, m. brzuchaty łydki). Larwy włośnia wybierają mięśnie dobrze ukrwione jak: język, przepona i m. międzyżebrowe
3. oglądanie larw pod mikroskopem: skrawki rozgniata się między dwoma szkiełkami podstawowymi lub trichinoskopie i ogląda się pod mikroskopem.
Przy objawowej postaci choroby stwierdza się 50-100 larw/1g mięśni. W mięśniach widoczne są larwy T. spiralis otoczone w różnym stopniu zwapniałą torebką.
- testy serologiczne : wykrywamy antygen krążący - metody immunoradiometryczne (IRMA), p/ciała (immunofluorescencja pośrednia); ELISA
ROZPOZNANIE: na pdst. wykrycia larw w preparacie z mięśni; objawach klinicznych i wywiadzie epidemiologicznym.
4 Trichinelloza (Trichinellosis); Włośnica
5 FAZA JELITOWA: w okresie uwalniania się larw z torebek łącznotkankowych w p. pokarmowym. Są to bóle brzucha, biegunka, nudności, wymioty. Gorączka rzadko.
FAZA UKŁADOWA: w okresie wędrówki larw i osiedlania się w mięśniach. Są to : złe samopoczucie, osłabienie, bóle mięśniowe, obrzęki (wokół oczu, nosa, na skroniach i rekach). We krwi obwodowej eozynofilia. Bóle głowy, zaczerwienienie twarzy, zapalenie spojówek, wysypka, anoreksja i zwiększone pragnienie.
Uszkodzenia mięśni : trudności w poruszaniu powiekami, oddychaniu, żuciu mówieniu i chodzeniu. Gorączka pojawia się po wniknięciu larw do mięśni (400C).
Zapalenie m. sercowego. Wniknięcie larw do OUN może sugerować zawał zakrzepowy lub krwotoczny, zap. opon m-rdz. i mózgu, niedowłady, napady padaczkowe.
Zaburzenia psychiczne. Zapalenia: kłęb. nerkowych, płuc, naczyń. Dysfunkcja wątroby.
6.różnicowanie: - ostre zatrucia pokarmowe, cholera, biegunki innego pochodzenia, grypa, bóle reumatyczne
- ch. mięśni (miopatia pod wpływem leków, zapalenia mięśni)
- ch. immunologiczne: uogólnione zap. naczyń, kolagenozy, uczulenia polekowe
- ch. pasożytnicze: schistosomatoza, filarioza, bąblowica i fascjoloza
- ch. rozrostowe: białaczka eozynofilowa, chłoniaki
7.Leczenie: Mebendazol(Vermox) - 20mg/kg m.c co 6h przez 7 dni lub 200-400mg 3x dz przez 3 dni, następnie 400-500mg 3x przez 10 dni. W dużej inwazji tiabendazol lub albendazol
8. SPOSOBY ZARAŻENIA: - spożywanie mięsa zwierząt mięsożernych zawierającego larwy
- okazjonalnie człowiek zaraża się przez zjedzenie mięsa zwierząt roślinożernych karmionych mączką kostną
Rezerwuarem dla człowieka jest mięso: świń, dzika, niedźwiedzia brunatnego i białego.
ZAPOBIEGANIE: - zamrażanie i gotowanie mięsa niszczy larwy
- wędzenie, suszenie i solenie nie zabija larw
- spożywać mięso kontrolowane weterynaryjnie
- ograniczanie spożycia mięsa wieprzowego
1.Trichomonas vaginalis, rzęsistek pochwowy
2.treśc pochwowa, wydzielina cewki moczowej, rzadziej mocz
3. Rozpoznanie opiera się na wykryciu trofozoitów T. vaginalis. Ze świeżego materiału wykonuje się preparaty bezpośrednie w kropli 0,9% NaCl lub 0,1% r-ru safraniny. Safranina barwi komórki nabłonka, białe krwinki i bakterie, zaś nie barwi żywych rzęsistków, co ułatwia rozpoznanie. Wykonuje się preparaty trwałe utrwalone w alkoholu metylowym i barwi barwnikiem Giemzy lub Wrighta. Najlepszą wykrywalność uzyskuje się podczas hodowli na podłożach sztucznych.
4.Rzęsistkowica trichomonioza (trichomonosis)
5.-cuchnące i pieniste upławy surowiczo-ropne lub mętne nasilające się przed i bezpośrednio po miesiączce oraz u kobiet w ciąży
-błona śluzowa i ujście cewki moczowej zaczerwienione obrzęknięte, swędzące
-u kobiet może występować zapalenie cewki moczowej, pęcherza moczowego (bolesne oddawanie moczu, częstomocz, moczenie nocne) i szyjki macicy (kobiety zgłaszają ból w podbrzuszu)
-u mężczyzn ostra rzęsistkowica związana jest z zapaleniem napletka i żołędzi, cewki moczowej i pęcherza moczowego (w okolicy ujścia zewnętrznego cewki moczowej chorzy odczuwają swędzenie, pieczenie przy oddawaniu moczu i ból, występuje częstomocz, może wystąpić zapalenie prostaty i/lub zapalenie najądrza, z cewki moczowej wycieka obfita, ropna, śluzowa, mętna często pienista wydzielina
-pierwotniaki mogą wniknąć do przewodów Skenego i gruczołów Bartholina
-może powodować zapalenie miedniczek nerkowych
6. -zakażenie grzybami drożdżopodobnymi Candida
-zapalenie pochwy o etiologii bakteryjnej
-rzeżączka
-kiła
-HIV
7. Lekiem z wyboru jest Metronidazol (Flagyl) 250mg 3xdziennie przez 10 dni. U mężczyzn podaje się 250mg 2xdziennie przez 10 dni. Alternatywnie może być podana jednorazowa dawka 2,0g. Noworodkom do 4 tygodnia podaje się Metronidazol w dawce 30mg/kg m.c./dzień przez 5-8dni. W przypadku oporności na metronidazol podaje się Tynidazol w jednorazowej dawce 2,0g.
8. Zarażenie rzęsistkiem pochwowym odbywa się najczęściej na drodze kontaktów płciowych, możliwe jest także zarażenie noworodków od chorych matek w czasie porodu lub bezpośrednio po nim. Do zarażenia może dojść wśród ludzi korzystających z urządzeń sanitarnych wspólnie z osobami chorymi i z kąpieli borowinowych. Rozprzestrzenianie można ograniczyć poprzez: wczesne wykrycie (np. badania kontrolne pracowników), leczenie osób zarażonych oraz przestrzeganie zasad higieny osobistej. Zarażeniom pośrednim można zapobiegać przez zwrócenie szczególnej uwagi na czystość narzędzi ginekologicznych i urologicznych, dbałość o stan higieniczny urządzeń sanitarnych w miejscach przebywania dużych grup ludzi i w miejscach kąpieli borowinowych. W przypadku wykrycia rzęsistka u obu partnerów seksualnych leczenie należy prowadzić równocześnie.
1.Trichuris Trichura, Włosogłówczyca
2.Rozmaz kału- wykrycie jaj T. trichura. Intensywność inwazji określa liczba jaj w rozmazie. 10 jaj w rozmazie wskazuje na małą liczebność pasożytów, zaś ponad 50jaj na dużą. Stosuje się także metody zagęszczające, tj. sedymentację i flotację.
3.Koproskopia- umożliwia wykrycie jaj charakterystycznego beczułkowatego kształtu o kolorze ciemnobrązowym z przezroczystymi czopami na obydwu biegunach. Jaja mają długość od 50-54 mikrometra i szerokość 22-23 mikrometrów.
Badanie proktoskopowe- wykrywanie osobników dorosłych, które posiadają charakterystyczną przednią część ciała, która jest bardzo cienka. Samiec o długości od 30-45mm ma zakręcony tylny koniec ciała. Samica jest długości od 35-50 mm z zaokrąglonym tylnym końcem ciała.
4.Trichuroza, włosogłówczyca (trichurosis)
5.Choroba może przebiegać w łagodnej, bezobjawowej postaci. Przy dużej liczebności występują objawy jelitowe, takie jak: bóle, biegunki, zaparcia, nudności i wymioty. Utrata apetytu i biegunki mogą prowadzić do anoreksji. Choroba może przejść w postać przewlekłą. U dzieci opisywano także zniekształcenia palców w czasie dużej inwazji pasożytów i w przewlekłych biegunkach.
Podczas trwania trichurozy występuje nieraz inwazja innych pasożytów, np. Entamoeba histolityca, Ascaris lumbricoides. Wówczas pojawiają się również objawy charakterystyczne dla parazytoz wywoływanych przez te gatunki. Chorzy wykazują nerwowość i cierpią na bezsenność przy równoczesnym występowaniu ogólnego osłabienia.
6. różnicowanie: -Choroba Leśniowskiego i Crohna
-wrzodziejące zapalenie jelita grubego,
-niedokrwistość o nieznanej etiologi
7.W leczeniu trichurozy stosuje się mebendazol( Vermox) 200-400 mg przez 3dni, albendazol (Zentel) 400mg przez 3 dni u osób dorosłych i dzieci powyżej 6 r.ż. i 200mg u dzieci między 2-6 r.ż , tiabendazol ( Mintezol) w dawce 50 mg/kg m.c. przez 3 dni lub pyrantel (Pyrantelum ) 50mg/kg m.c. przez 3 dni
8.Człowiek zaraża się per os jajami inwazyjnymi znajdującymi się na zanieczyszczonych warzywach, owocach i innych artykułach spożywczych oraz w wodzie. W zarażeniu pośredniczą muchy, które przenoszą jajeczka z larwami z odchodów i gleby na produkty spożywcze. Innym ogniskiem zarażenia jest ,,droga brudnych rąk''. Na włosogłówczycę przeważnie chorują dzieci ze względu na mniejszą dbałość o higienę osobistą.
Zapobieganie:
Utrzymanie dobrych warunków sanitarnych jest podstawą do zapobiegania rozprzestrzenianiu pasożytów. Niezbędne jest staranne mycie warzyw i owoców oraz zabezpieczanie źródeł wody przed kałem zanieczyszczonym jajami nicienia.