1. Podstawowe pojęcia dotyczące bezpieczeństwa:

Co to jest bezpieczeństwo a poczucie bezpieczeństwa.

Poczucie bezpieczeństwa

Termin bezpieczeństwo (łac. sine cura) jest współcześnie definiowany jako stan pewności, spokoju, zabezpieczenia i oznacza brak zagrożenia lub ochronę przed nim.

Z uwagi na dynamikę rozwoju współczesnego świata, w tym rozwoju człowieka jako jednostki, zasadnym jest postrzeganie bezpieczeństwa jako stanu braku zagrożeń nie tylko dla przetrwania podmiotu, ale także dla jego rozwoju. Zrównoważony rozwój jednostki czy też organizacji (jaką jest państwo).

R. Zięba,  Instytucjonalizacja bezpieczeństwa europejskiego, Warszawa 2001, s. 27.

Bezpieczeństwo publiczne

to taki stan, w którym ogółowi obywateli indywidualnie nie oznaczonemu, żyjącemu w państwie i społeczeństwie, nie grozi żadne niebezpieczeństwo i to niezależnie od tego, jakie byłyby jego źródła. (1)

(1) E. Ura, Prawne zagadnienia bezpieczeństwa państwa,
Rzeszów 1988, s. 124

Bezpieczeństwo a porządek publiczny

Porządek publiczny: stan umożliwiający normalne (sprawne) funkcjonowanie państwa oraz społeczeństwa, tj. zapewniający prawidłowe funkcjonowanie:

- instytucji publicznych (przede wszystkim państwowych - chroniąc je przed zachowaniami zakłócającymi ich działalność),

- oraz ochronę interesów jednostki (w szczególności poprzez przyznanie jej praw podmiotowych).

(J. Świtka i in., Społeczno-moralna potrzeba bezp. i porz. publ.,
Lublin 2007, s. 84-85).

wersja internetowa

bezpieczeństwo publiczne - identyfikowane jest na ogół jako stan faktyczny wewnątrz państwa który umożliwia normalne funkcjonowanie organizacji państwowej i realizację ej interesów, zachowanie życia, zdrowia, mienia jednostek oraz korzystanie przez te jednostki z praw i swobód zagwarantowanych konstytucją. Wysuwając na plan pierwszy element ochrony dóbr i wartości, definiuje się pojęcie bezpieczeństwa publicznego jako „system urządzeń prawnopublicznych i stosunków społecznych, regulowany przez prawo i inne normy społeczne, którego celem jest ochrona społeczeństwa jednostki oraz ich mienia przed grożącymi niebezpieczeństwami, zwłaszcza ze strony gwałtownych czynów ludzi, jak również gwałtownych działań sił przyrody.

Porządek publiczny - rozumie się powszechnie stan polegający na przestrzeganiu przez ludzi reguł postępowania (zasad, nakazów, zakazów), których nieprzestrzeganie w warunkach życia w zbiorowości, narażałoby ich na konflikty i uciążliwości. W wąskim znaczeniu porządek publiczny utożsamiany jest z zachowaniem się ludzi w miastach publicznych, ogólnie dostępnych, przy czym przestrzeganie zasad zachowania się jest - według panujących poglądów - niezbędną przesłanką zorganizowanej koegzystencji ludzi w społeczeństwie.
Bezpieczeństwo państwa, bezpieczeństwo publiczne i porządek publiczny są wartościami chronionymi konstytucyjnie.

2. Administracja rządowa i samorządowa w systemie bezpieczeństwa i porządku publicznego

- policja - straż miejska

Do systemu należą:

1. Prezydent RP (art. 134, 135, 136 Konst. RP).

2. Organy administracji rządowej (art. 146 Konst. RP).

3. Jednostki samorządu
terytorialnego (ustawy samorządowe).

4. Organizacje i instytucje
pozarządowe i podmioty prywatne.

(S. Pieprzny, Ochrona bezpieczeństwa i porządku publicznego
w prawie administracyjnym, Rzeszów 2007, s. 162).

3. Wojewoda jako przedstawiciel Rady Ministrów wykonuje i koordynuje zadania w zakresie obronności i bezpieczeństwa państwa oraz zarządzania kryzysowego, wynikające
z odrębnych ustaw; USTAWA z dnia 23 stycznia 2009 r. o wojewodzie i administracji
rządowej w województwie

Wojewoda odpowiada za wykonywanie polityki Rady Ministrów w województwie, a w szczególności:

zapewnia współdziałanie wszystkich organów administracji rządowej
i samorządowej działających w województwie i kieruje ich działalnością
w zakresie:

- zapobiegania zagrożeniu życia, zdrowia lub mienia,
oraz zagrożeniom środowiska,

- bezpieczeństwa państwa i utrzymania porządku publicznego,

- ochrony praw obywatelskich,

- zapobiegania klęskom żywiołowym i innym
nadzwyczajnym zagrożeniom,

- zwalczania i usuwania ich skutków, na zasadach określonych w odrębnych ustawach;

Samorząd województwa

wykonuje zadania o charakterze wojewódzkim określone ustawami,
w szczególności w zakresie: bezpieczeństwa publicznego,

USTAWA z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie województwa.

Powiat

wykonuje określone ustawami zadania publiczne o charakterze ponadgminnym
w zakresie: - porządku publicznego i bezpieczeństwa obywateli,

USTAWA z dnia 5 czerwca 1998 r.

o samorządzie powiatowym.

Gmina

W szczególności zadania własne obejmują sprawy: porządku publicznego i bezpieczeństwa obywateli oraz ochrony przeciwpożarowej i przeciwpowodziowej, w tym wyposażenia i utrzymania gminnego magazynu przeciwpowodziowego,

USTAWA z dnia 8 marca 1990 r.

o samorządzie gminnym.

3. Podmioty posiadające uprawnienia do ingerencji w sferę praw i wolności obywatelskich

Straż graniczna

Do ochrony granicy państwowej na lądzie i na morzu oraz kontroli ruchu granicznego

tworzy się jednolitą umundurowaną i uzbrojoną formację - Straż Graniczną.

1a. Nazwa „Straż Graniczna”, jej skrót „SG” oraz znak graficzny Straży Granicznej

przysługują wyłącznie formacji, o której mowa w ust. 1.

1b. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia,

wzór znaku graficznego Straży Granicznej, uwzględniając w nim wizerunek orła

białego ustalony dla godła państwowego oraz ustalając kolorystykę tego znaku.

2. Do zadań Straży Granicznej należy:

1) ochrona granicy państwowej;

2) organizowanie i dokonywanie kontroli ruchu granicznego;

3) wydawanie zezwoleń na przekraczanie granicy państwowej, w tym wiz;

4) rozpoznawanie, zapobieganie i wykrywanie przestępstw i wykroczeń oraz

ściganie ich sprawców, w zakresie właściwości Straży Granicznej, a w

szczególności:

a) przestępstw i wykroczeń dotyczących zgodności przekraczania granicy

państwowej z przepisami, związanych z jej oznakowaniem oraz dotyczących

wiarygodności dokumentów uprawniających do przekraczania

granicy państwowej,

b) przestępstw skarbowych i wykroczeń skarbowych wymienionych w art.

134 § 1 pkt 1 Kodeksu karnego skarbowego,

c) przestępstw i wykroczeń pozostających w związku z przekraczaniem

granicy państwowej lub przemieszczaniem przez granicę państwową

towarów oraz wyrobów akcyzowych podlegających obowiązkowi oznaczania

znakami akcyzy, jak również przedmiotów określonych w przepisach

o broni i amunicji, o materiałach wybuchowych, o ochronie dóbr

kultury, o narodowym zasobie archiwalnym, o przeciwdziałaniu narkomanii

oraz o ewidencji ludności i dowodach osobistych,

d) przestępstw i wykroczeń określonych w ustawie z dnia 13 czerwca 2003

r. o cudzoziemcach (Dz. U. Nr 128, poz. 1175, z późn. zm.1)) oraz ustawie

z dnia 13 czerwca 2003 r. o udzielaniu cudzoziemcom ochrony na

terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 128, poz. 1176, z późn.

zm.2)),

e) przestępstw przeciwko bezpieczeństwu powszechnemu oraz przestępstw

przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji, pozostających w związku z

wykonywaniem komunikacji lotniczej,

f) przestępstw określonych w art. 228, 229 i 231 Kodeksu karnego, popełnionych

przez pracowników Straży Granicznej w związku

z wykonywaniem czynności służbowych,

g) przestępstw określonych w art. 229 Kodeksu karnego, popełnionych

przez osoby niebędące funkcjonariuszami lub pracownikami Straży

Granicznej w związku z wykonywaniem czynności służbowych przez

funkcjonariuszy lub pracowników Straży Granicznej,

h) przestępstw określonych w art. 190, 222, 223 i 226 Kodeksu karnego

skierowanych przeciwko funkcjonariuszom Straży Granicznej podczas

lub w związku z pełnieniem obowiązków służbowych;

5) zapewnienie bezpieczeństwa w komunikacji międzynarodowej i porządku

publicznego w zasięgu terytorialnym przejścia granicznego, a w zakresie

właściwości Straży Granicznej - także w strefie nadgranicznej;

5a) przeprowadzanie kontroli bezpieczeństwa w zasięgu terytorialnym przejścia

granicznego oraz w środkach transportu w komunikacji międzynarodowej;

5b) zapewnienie bezpieczeństwa na pokładzie statków powietrznych wykonujących

przewóz lotniczy pasażerów;

5c) ochrona szlaków komunikacyjnych o szczególnym znaczeniu międzynarodowym

przed przestępczością, której zwalczanie należy do właściwości

Straży Granicznej;

5d) prowadzenie czynności w celu rozpoznawania i przeciwdziałania zagrożeniom

terroryzmem;

6) osadzanie i utrzymywanie znaków granicznych na lądzie oraz sporządzanie,

aktualizacja i przechowywanie granicznej dokumentacji geodezyjnej i kartograficznej;

7) ochrona nienaruszalności znaków i urządzeń służących do ochrony granicy

państwowej;

8) (uchylony);

9) gromadzenie i przetwarzanie informacji z zakresu ochrony granicy państwowej

i kontroli ruchu granicznego oraz udostępnianie ich właściwym organom

państwowym;

10) nadzór nad eksploatacją polskich obszarów morskich oraz przestrzeganiem

przez statki przepisów obowiązujących na tych obszarach;

11) ochrona granicy państwowej w przestrzeni powietrznej Rzeczypospolitej

Polskiej przez prowadzenie obserwacji statków powietrznych i obiektów latających,

przelatujących przez granicę państwową na małych wysokościach,

oraz informowanie o tych przelotach właściwych jednostek Sił Powietrznych

Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej;

12) zapobieganie transportowaniu, bez zezwolenia wymaganego w myśl odrębnych

przepisów, przez granicę państwową odpadów, szkodliwych substancji

chemicznych oraz materiałów jądrowych i promieniotwórczych, a także zanieczyszczaniu

wód granicznych;

13) zapobieganie przemieszczaniu, bez zezwolenia wymaganego w myśl odrębnych

przepisów przez granicę państwową środków odurzających i substancji

psychotropowych oraz broni, amunicji i materiałów wybuchowych;

13a) przeprowadzanie kontroli legalności wykonywania pracy przez cudzoziemców,

prowadzenia działalności gospodarczej przez cudzoziemców, powierzania

wykonywania pracy cudzoziemcom;

14) wykonywanie zadań określonych w innych ustawach.

2a. Straż Graniczna prowadzi postępowania w sprawach rozpoznawania, zapobiegania

i wykrywania przestępstw określonych w art. 228, 229 i 231 Kodeksu karnego,

popełnionych przez funkcjonariuszy Straży Granicznej w związku z wykonywaniem

czynności służbowych.

2b. Straż Graniczna realizuje zadania wynikające z przepisów prawa Unii Europejskiej

oraz umów i porozumień międzynarodowych na zasadach i w zakresie w

nich określonych.

3. Straż Graniczna w zakresie ochrony granicy państwowej i kontroli ruchu granicznego

współdziała z właściwymi organami i instytucjami Unii Europejskiej

oraz organami ochrony granic innych państw.

4. Straż Graniczna współpracuje z Szefem Krajowego Centrum Informacji Kryminalnych

w zakresie niezbędnym do realizacji jego zadań ustawowych.

Art. 2.

Organy administracji rządowej, jednostki samorządu terytorialnego oraz państwowe i

inne jednostki organizacyjne są obowiązane współdziałać z organami Straży Granicznej

oraz zapewnić im niezbędne warunki do wykonywania zadań określonych w

ustawie.

UPRAWNIENIA

W celu rozpoznawania, zapobiegania i wykrywania przestępstw i wykroczeń funkcjonariusze SG:

- pełnią służbę graniczną,

- prowadzą działania graniczne,

- wykonują czynności operacyjno-rozpoznawcze i administracyjno-porządkowe

prowadzą postępowania przygotowawcze według przepisów KPK,

- wykonują czynności na polecenie sądu i prokuratury oraz innych właściwych organów państwowych

SG w celu realizacji ustawowych zadań może korzystać z informacji o osobie, w tym danych osobowych uzyskanych przez uprawnione organy, służby i instytucje państwowe w wyniku wykonywania czynności operacyjno-rozpoznawczych lub prowadzenia kontroli operacyjnej oraz przetwarzać je w rozumieniu ustawy
o ochronie danych osobowych bez wiedzy i zgody osoby, której dane dotyczą.

Straż Graniczna przy wykonywaniu swoich zadań może korzystać z pomocy osób nie będących jej funkcjonariuszami.

Zabronione jest ujawnianie danych o osobie udzielającej pomocy SG, w zakresie czynności operacyjno-rozpoznawczych.

Przy wykonywaniu czynności operacyjno-rozpoznawczych funkcjonariusze mogą posługiwać się dokumentami, które uniemożliwiają ustalenie danych identyfikujących funkcjonariusza SG oraz środków, którymi posługuje się przy wykonywaniu zadań służbowych.

Przy wykonywaniu czynności operacyjno-rozpoznawczych podejmowanych w celu udokumentowania przestępstw, o których mowa w art. 9e ust. 1, albo ustalenia tożsamości osób uczestniczących w tych przestępstwach lub przejęcia przedmiotów przestępstwa Komendant Główny SG lub komendant oddziału SG może zarządzić niejawne nadzorowanie wytwarzania, przemieszczania, przechowywania i obrotu przedmiotami przestępstwa, jeżeli nie stworzy to zagrożenia dla życia lub zdrowia ludzkiego.

1. Funkcjonariusze, wykonując zadania, o których mowa w art. 1, Straż Graniczna jako jednostka do ochrony granic i jej zadania, ust. 2, mają prawo:
1) dokonywania kontroli granicznej;
2) dokonywania kontroli osobistej, a także przeglądania zawartości bagaży, sprawdzania ładunków w portach i na dworcach oraz w środkach komunikacji lotniczej, drogowej, kolejowej i wodnej - w celu wykluczenia możliwości popełnienia przestępstw lub wykroczeń, zwłaszcza skierowanych przeciwko nienaruszalności granicy państwowej lub bezpieczeństwu w międzynarodowej komunikacji;
2a) dokonywania kontroli bezpieczeństwa w przejściach granicznych, w portach lotniczych oraz w środkach komunikacji lotniczej, drogowej, kolejowej i wodnej - w celu wykluczenia możliwości popełnienia przestępstw lub wykroczeń, zwłaszcza skierowanych przeciwko nienaruszalności granicy państwowej lub bezpieczeństwa w międzynarodowej komunikacji
2b) pełnienia wart ochronnych na pokładzie statku powietrznego oraz stosowania niezbędnych środków, łącznie z użyciem środków przymusu bezpośredniego i broni służbowej, w celu unieszkodliwienia osoby, która stanowi bezpośrednie zagrożenie bezpieczeństwa lotu, zdrowia lub życia pasażerów lub członków załogi;
3) wydawania wiz i innych zezwoleń na przekroczenie granicy państwowej na podstawie odrębnych przepisów;
4) legitymowania lub ustalania w inny sposób tożsamości osoby;
5) zatrzymywania osób w trybie i przypadkach określonych w przepisach Kodeksu postępowania karnego i innych ustaw;
5a) zatrzymywania osób stwarzających w sposób oczywisty bezpośrednie zagrożenie dla życia lub zdrowia ludzkiego, a także dla mienia;
5b) doprowadzania osób, o których mowa w pkt 5, do właściwego organu Straży Granicznej, sądu lub prokuratury, a w przypadku cudzoziemców, wobec których prowadzone są postępowania określone w ustawie z dnia 13 czerwca 2003 r. o cudzoziemcach oraz w ustawie z dnia 13 czerwca 2003 r. o udzielaniu cudzoziemcom ochrony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, także do właściwej jednostki organizacyjnej Policji, wojewody, Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców, przedstawicielstw dyplomatycznych, urzędów konsularnych, placówek opiekuńczowychowawczych lub zakładów opieki zdrowotnej;
6) przeszukiwania osób, rzeczy, pomieszczeń i środków transportu w trybie i przypadkach określonych w przepisach Kodeksu postępowania karnego i innych ustaw;
6a) nakładania grzywien w drodze mandatu karnego za wykroczenia;
7) obserwowania i rejestrowania, przy użyciu środków technicznych służących do rejestracji obrazu i dźwięku, zdarzeń na drogach oraz w innych miejscach publicznych;
8) zatrzymywania pojazdów i wykonywania innych czynności z zakresu kontroli ruchu drogowego w trybie i przypadkach określonych w ustawie z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908, z późn. zm.);
9) zatrzymywania i cofania z granicy państwowej do nadawcy szkodliwych materiałów jądrowych i promieniotwórczych, środków chemicznych i biologicznych, jak również odpadów;
10) przebywania i poruszania się na gruntach bez uzyskiwania zgody ich właścicieli lub użytkowników oraz przechodzenia przez pola uprawne w czasie bezpośredniego pościgu, również z użyciem psa służbowego, jeżeli nie ma możliwości korzystania z dróg;
11) żądania niezbędnej pomocy od instytucji państwowych, organów administracji rządowej i samorządu terytorialnego oraz jednostek gospodarczych prowadzących działalność w zakresie użyteczności publicznej; wymienione instytucje, organy i jednostki obowiązane są, w zakresie swojego działania, do udzielenia tej pomocy, w zakresie obowiązujących przepisów prawa;
12) zwracania się o niezbędną pomoc do innych jednostek gospodarczych i organizacji społecznych, jak również zwracania się w nagłych wypadkach do każdej osoby o udzielenie doraźnej pomocy, w ramach obowiązujących przepisów prawa.
1a. Zatrzymanie osoby może być zastosowane tylko wówczas, gdy inne środki okazały się bezcelowe lub nieskuteczne.
1b. Czynności wymienione w ust. 1 powinny być wykonywane w sposób możliwie najmniej naruszający dobra osobiste osoby, wobec której zostały podjęte.
1c. Osobie zatrzymanej na podstawie ust. 1 pkt 5a przysługują uprawnienia przewidziane dla osoby zatrzymanej w Kodeksie postępowania karnego.
1d. Przy wykonywaniu czynności, o których mowa w art. 1, Straż Graniczna jako jednostka do ochrony granic i jej zadania, ust. 2 pkt 13a, funkcjonariusze Straży Granicznej mają prawo:
1) swobodnego poruszania się po terenie jednostki kontrolowanego bez obowiązku uzyskiwania przepustki oraz są zwolnieni z obowiązku poddania się rewizji osobistej;
2) kontrolowania dokumentów związanych z zatrudnieniem, powierzeniem pracy lub prowadzeniem działalności gospodarczej oraz sporządzania ich kopii;
3) ustalania tożsamości osób przebywających w miejscu przeprowadzania kontroli;
4) przesłuchiwania osób podejrzewanych o naruszenie przepisów, o których mowa w art. 10d;
5) żądania udzielania wyjaśnień od osób przebywających w miejscu przeprowadzania kontroli;
6) dokumentowania czynności kontrolnych z wykorzystaniem środków audiowizualnych;
7) korzystania z pomocy biegłych i specjalistów;
8) dokonywania oględzin miejsc wykonywania pracy, w szczególności w celu ustalenia liczby miejsc pracy.

Straż pożarna

1. Powołuje się Państwową Straż Pożarną jako zawodową, umundurowaną i wyposażoną

w specjalistyczny sprzęt formację, przeznaczoną do walki z pożarami,

klęskami żywiołowymi i innymi miejscowymi zagrożeniami.

2. Do podstawowych zadań Państwowej Straży Pożarnej należy:

1) rozpoznawanie zagrożeń pożarowych i innych miejscowych zagrożeń;

2) organizowanie i prowadzenie akcji ratowniczych w czasie pożarów, klęsk

żywiołowych lub likwidacji miejscowych zagrożeń;

3) wykonywanie pomocniczych specjalistycznych czynności ratowniczych w

czasie klęsk żywiołowych lub likwidacji miejscowych zagrożeń przez inne

służby ratownicze;

4) kształcenie kadr dla potrzeb Państwowej Straży Pożarnej i innych jednostek

ochrony przeciwpożarowej oraz powszechnego systemu ochrony ludności;

5) nadzór nad przestrzeganiem przepisów przeciwpożarowych;

6) prowadzenie prac naukowo-badawczych w zakresie ochrony przeciwpożarowej

oraz ochrony ludności;

7) współpraca z Szefem Krajowego Centrum Informacji Kryminalnych w zakresie

niezbędnym do realizacji jego zadań ustawowych;

8) współdziałanie ze strażami pożarnymi i służbami ratowniczymi innych

państw oraz ich organizacjami międzynarodowymi na podstawie wiążących

Rzeczpospolitą Polską umów międzynarodowych oraz odrębnych przepisów;

9) realizacja innych zadań wynikających z wiążących Rzeczpospolitą Polską

umów międzynarodowych na zasadach i w zakresie w nich określonych.

3. Służbę w Państwowej Straży Pożarnej pełnią funkcjonariusze pożarnictwa, zwani

dalej „strażakami”.

Policja

OBOWIĄZKI

Art.58 Obowiązki policjanta

1. Policjant jest obowiązany dochować obowiązków wynikających z roty złożonego ślubowania.
2. Policjant obowiązany jest odmówić wykonania rozkazu lub polecenia przełożonego, a także polecenia prokuratora, organu administracji państwowej lub samorządu terytorialnego, jeśli wykonanie rozkazu lub polecenia łączyłoby się z popełnieniem przestępstwa.
3. O odmowie wykonania rozkazu lub polecenia, o których mowa w ust. 2, policjant powinien zameldować Komendantowi Głównemu Policji z pominięciem drogi służbowej.

4. Obowiązek noszenia munduru przez Policjanta, okazania legitymacji, utrzymywania sprawności fizycznej, poinformowania o nabyciu mienia w drodze przetargu i podjęcia działalności detektywistycznej, o wyjeździe zagranicznym

1. Policjanci wykonując czynności, o których mowa w art. 14, czynności wykonywane przez Policję, mają prawo:
1) legitymowania osób w celu ustalenia ich tożsamości,
2) zatrzymywania osób w trybie i przypadkach określonych w przepisach Kodeksu postępowania karnego i innych ustaw,
2a) zatrzymywania osób pozbawionych wolności, które na podstawie zezwolenia właściwego organu opuściły areszt śledczy albo zakład karny i w wyznaczonym terminie nie powróciły do niego,
3) zatrzymywania osób stwarzających w sposób oczywisty bezpośrednie zagrożenie dla życia lub zdrowia ludzkiego, a także dla mienia,
3a) pobierania od osób wymazu ze śluzówki policzków:
a) w trybie i przypadkach określonych w przepisach Kodeksu postępowania karnego,
b) w celu identyfikacji osób o nieustalonej tożsamości oraz osób usiłujących ukryć swoją tożsamość, jeżeli ustalenie tożsamości w inny sposób nie jest możliwe,
3b) pobierania materiału biologicznego ze zwłok ludzkich o nieustalonej tożsamości,
4) przeszukiwania osób i pomieszczeń w trybie i przypadkach określonych w przepisach Kodeksu postępowania karnego i innych ustaw,
4a) obserwowania i rejestrowania przy użyciu środków technicznych obrazu z pomieszczeń przeznaczonych dla osób zatrzymanych lub doprowadzonych w celu wytrzeźwienia, policyjnych izb dziecka, pokoi przejściowych oraz tymczasowych pomieszczeń przejściowych;
5) dokonywania kontroli osobistej, a także przeglądania zawartości bagaży i sprawdzania ładunku w portach i na dworcach oraz w środkach transportu lądowego, powietrznego i wodnego, w razie istnienia uzasadnionego podejrzenia popełnienia czynu zabronionego pod groźbą kary,
5a) obserwowania i rejestrowania przy użyciu środków technicznych obrazu zdarzeń w miejscach publicznych, a w przypadku czynności operacyjnorozpoznawczych i administracyjnoporządkowych podejmowanych na podstawie ustawy - także i dźwięku towarzyszącego tym zdarzeniom,
6) żądania niezbędnej pomocy od instytucji państwowych, organów administracji rządowej i samorządu terytorialnego oraz jednostek gospodarczych prowadzących działalność w zakresie użyteczności publicznej; wymienione instytucje, organy i jednostki obowiązane są, w zakresie swojego działania, do udzielenia tej pomocy, w zakresie obowiązujących przepisów prawa,
7) zwracania się o niezbędną pomoc do innych jednostek gospodarczych i organizacji społecznych, jak również zwracania się w nagłych wypadkach do każdej osoby o udzielenie doraźnej pomocy, w ramach obowiązujących przepisów prawa,
8) (uchylony).
2. Osobie zatrzymanej na podstawie ust. 1 pkt 3 przysługują uprawnienia przewidziane dla osoby zatrzymanej w Kodeksie postępowania karnego.
3. Zatrzymanie osoby może być zastosowane tylko wówczas, gdy inne środki okazały się bezcelowe lub nieskuteczne.
4. Osoba zatrzymana, o której mowa w ust. 1 pkt 3, może być okazywana, fotografowana lub daktyloskopowana tylko wtedy, gdy jej tożsamości nie można ustalić w inny sposób.
5. Osobę zatrzymaną należy niezwłocznie poddać - w razie uzasadnionej potrzeby
- badaniu lekarskiemu lub udzielić jej pierwszej pomocy medycznej.
6. Czynności wymienione w ust. 1 powinny być wykonywane w sposób możliwie najmniej naruszający dobra osobiste osoby, wobec której zostają podjęte.
7. Na sposób prowadzenia czynności, o których mowa w ust. 1, przysługuje zażalenie do miejscowo właściwego prokuratora.
7a. Osoba zatrzymana może zostać umieszczona w pomieszczeniu jednostki organizacyjnej Policji lub pomieszczeniu jednostki organizacyjnej Straży Granicznej przeznaczonym dla osób zatrzymanych.
7b. Pomieszczenia dla osób zatrzymanych lub doprowadzonych w celu wytrzeźwienia, pokoje przejściowe oraz tymczasowe pomieszczenia przejściowe mogą tworzyć i znosić komendanci wojewódzcy Policji oraz Komendant Stołeczny Policji.
8. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, sposób postępowania przy wykonywaniu uprawnień, o których mowa w ust. 1 pkt 1, 2a, 3, 3a lit. b), 3b i 5- 7, oraz wzory dokumentów stosowanych w tych sprawach, mając na względzie zapewnienie skuteczności działań podejmowanych przez Policję oraz poszanowanie praw osób, wobec których działania te są podejmowane.
8a. (uchylony).
8b. (uchylony).
9. Minister właściwy do spraw wewnętrznych, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw zdrowia, określi, w drodze rozporządzenia, tryb przeprowadzania badań lekarskich, o których mowa w ust. 5, uwzględniając przypadki uzasadniające potrzebę niezwłocznego udzielenia osobie zatrzymanej pierwszej pomocy medycznej lub potrzebę poddania jej niezbędnym badaniom lekarskim, czas i organizację tych badań oraz sposób ich dokumentowania.
10. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia:
1) warunki, jakim powinny odpowiadać pomieszczenia w jednostkach organizacyjnych Policji dla osób zatrzymanych lub doprowadzonych w celu wytrzeźwienia, zakres prowadzonej dokumentacji oraz wzory dokumentów wchodzących w jej skład,
2) warunki, jakim powinny odpowiadać pokoje przejściowe w jednostkach organizacyjnych Policji, w których można umieścić osoby zatrzymane lub doprowadzone na czas wykonania czynności służbowych, oczekiwania na przewóz do pomieszczenia dla osób zatrzymanych lub doprowadzonych w celu wytrzeźwienia albo do policyjnej izby dziecka lub doprowadzenie do jednostki penitencjarnej,
3) warunki, jakim powinny odpowiadać tymczasowe pomieszczenia przejściowe, które mogą być tworzone poza jednostkami organizacyjnymi Policji, w których można umieścić osoby zatrzymane lub doprowadzone w związku z naruszeniem porządku prawnego, na czas niezbędny do podjęcia decyzji co do dalszego zakresu i charakteru realizowanych wobec tych osób czynności służbowych,
4) warunki, jakim powinny odpowiadać policyjne izby dziecka,
5) regulamin pobytu osób w pomieszczeniach, pokojach i izbach, o których mowa w ust. 1 pkt 4a, uwzględniając ich lokalizację, wyposażenie, warunki techniczne pomieszczeń i niezbędne części składowe,
6) sposób przechowywania i niszczenia zapisów obrazu z pomieszczeń, pokoi i izb, o których mowa w ust. 1 pkt 4a, oraz udostępniania ich uprawnionym podmiotom oraz warunki właściwego zabezpieczenia utrwalonego obrazu przed utratą, zniekształceniem lub nieuprawnionym ujawnieniem
- kierując się potrzebą zapewnienia skuteczności działań podejmowanych przez Policję oraz potrzebą zapewnienia poszanowania praw osób, wobec których działania te są podejmowane.
11. Zgromadzone zapisy obrazu z pomieszczeń, izb i pokoi, o których mowa w ust. 1 pkt 4a, niezawierające dowodów pozwalających na wszczęcie postępowania karnego albo postępowania w sprawach o wykroczenia, postępowania dyscyplinarnego lub mogących być wykorzystanymi w postępowaniu w ramach czynności wyjaśniających albo dowodów mających znaczenie dla toczących się takich postępowań, Policja przechowuje przez okres co najmniej 30 dni, nie dłużej jednak niż 60 dni od dnia zarejestrowania, a następnie je niszczy.

STRAŻ OCHRONY KOLEI

1. Do zadań SOK należy:

1) ochrona życia i zdrowia ludzi oraz mienia przed bezprawnymi zamachami

naruszającymi te dobra;

2) ochrona bezpieczeństwa i porządku publicznego, w tym zapewnienie spokoju na

obszarze kolejowym, w pociągach i innych pojazdach kolejowych;

3) inicjowanie i organizowanie działań mających na celu zapobieganie przestępstwom i

wykroczeniom oraz zjawiskom kryminogennym i współdziałanie w tym zakresie z

organami państwowymi, samorządowymi i organizacjami społecznymi;

4) kontrola przestrzegania przepisów porządkowych obowiązujących na obszarze

kolejowym, w pociągach i innych pojazdach kolejowych;

5) współdziałanie z formacjami ochronnymi wykonującymi ochronę osób lub mienia na

obszarze kolejowym;

6) współdziałanie z innymi służbami państwowymi w zakresie realizacji ich zadań na

terenie obiektów kolejowych i infrastruktury kolejowej;

7) zabezpieczenie miejsca przestępstwa lub wykroczenia, katastrofy lub innego

podobnego zdarzenia albo miejsc zagrożonych takim zdarzeniem przed dostępem

osób postronnych lub zniszczeniem śladów i dowodów, do momentu przybycia

właściwych służb, a także ustalenie, w miarę możliwości, świadków zdarzenia.

3. SOK może wykonywać swoje zadania poza obszarem kolejowym w następujących

przypadkach:

1) bezpośredniego pościgu za osobą, w stosunku do której istnieje podejrzenie

popełnienia czynu zabronionego prawem na obszarze kolejowym, w pociągach i

innych pojazdach kolejowych;

2) konieczności doprowadzenia osoby zatrzymanej bądź ujętej na obszarze kolejowym

do jednostki Policji lub innego organu powołanego do ścigania przestępstw i

wykroczeń, usytuowanych poza obszarem kolejowym;

3) ochrony przewozów mienia kolejowego lub mienia powierzonego kolei, w tym

wartości pieniężnych oraz innych przedmiotów wartościowych;

4) sprawowania ochrony budynków, obiektów zarządców infrastruktury kolejowej i

przewoźników kolejowych;

5) przeprowadzania kontroli w punktach zbierania odpadów metali w zakresie

pochodzenia metali z infrastruktury oraz taboru kolejowego;

6) w razie prowadzenia czynności wyjaśniających w sprawach o wykroczenia;

7) doprowadzenia osób nietrzeźwych do izby wytrzeźwień lub innej właściwej placówki

utworzonej lub wskazanej przez jednostkę samorządu terytorialnego, jeżeli osoby te

zachowaniem swoim dają powód do zgorszenia w miejscu publicznym, znajdują się

w okolicznościach zagrażających ich życiu lub zdrowiu albo zagrażają życiu i

zdrowiu innych osób.

Art. 3.

1 Organy administracji rządowej, jednostki samorządu terytorialnego oraz instytucje

państwowe są zobowiązane, w zakresie swego działania, do współpracy z SOK, a w

szczególności do udzielania pomocy w realizacji zadań SOK.

2. SOK współpracuje z formacjami ochronnymi innych państw, które zapewniają ochronę

transportu kolejowego, i z innymi międzynarodowymi organizacjami zajmującymi się

problematyką bezpieczeństwa na obszarach kolejowych.

STRAŻ MIEJSKA

FUNKCJONARIUSZE STRAŻY MIEJSKIEJ MAJĄ PRAWO DO:

1/ udzielania pouczeń;

2/ legitymowania osób w uzasadnionych przypadkach w celu ustalenia ich tożsamości;

3/ ujęcia osób stwarzających w sposób oczywisty bezpośrednie zagrożenie dla życia i zdrowia ludzkiego, a także dla mienia i niezwłocznego doprowadzenia do najbliższej jednostki Policji;

4/ nakładania grzywien w postępowaniu mandatowym za wykroczenia  określone w trybie przewidzianym przepisami o postępowaniu w sprawach o wykroczenia;

5/ dokonywania czynności wyjaśniających, kierowania wniosków o ukaranie do sądu, oskarżania przed sadem i wnoszenia środków odwoławczych w trybie i zakresie określonych w Kodeksie postępowania w sprawach o wykroczenia;

6/ usuwania pojazdów i ich unieruchomiania przez blokowanie kół w przypadkach, zakresie i trybie określonych w przepisach o ruchu drogowym;

7/ wydawania poleceń;

8/ żądania niezbędnej pomocy od instytucji państwowych i samorządowych;

9/ zwracania się, w nagłych przypadkach , o pomoc do jednostek gospodarczych, prowadzących działalność w zakresie  użyteczności publicznej oraz organizacji społecznych, jak  również do każdej osoby o udzielanie doraźnej pomocy na zasadach określonych w ustawie o Policji;

10/ obserwowania i rejestrowania przy użyciu środków technicznych  obrazu zdarzeń w miejscach publicznych.

ZADANIA STRAŻY MIEJSKIEJ:

1/ ochrona spokoju i porządku w miejscach publicznych;

2/ czuwanie nad porządkiem i kontrola ruchu drogowego w zakresie określonym w przepisach o ruchu drogowym;

3/ współdziałanie z właściwymi podmiotami w zakresie ratowania życia i zdrowia obywateli, pomocy w usuwaniu awarii technicznych i skutków klęsk żywiołowych oraz  innych miejscowych zagrożeń;

4/ zabezpieczenie miejsca przestępstwa , katastrofy lub innego podobnego  zdarzenia  albo miejsc zagrożonych takim zdarzeniem  przed dostępem osób postronnych lub zniszczeniem śladów i dowodów; do momentu przybycia właściwych służb, a także ustalenie, w miarę możliwości, świadków zdarzenia;

5/ ochrona obiektów komunalnych i urządzeń użyteczności publicznej;

6/ współdziałanie z organizatorami i innymi służbami w ochronie porządku podczas zgromadzeń i imprez publicznych;

7/ doprowadzenie osób nietrzeźwych lub przekazywanie Policji do Policyjnej Izby Zatrzymań, jeżeli osoby te zachowaniem swoim dają powód do zgorszenia w miejscach publicznych, znajdują się w okolicznościach zagrażających życiu lub zdrowiu albo zagrażają życiu i zdrowiu innych osób;

8/ informowanie społeczności lokalnej o stanie i rodzajach zagrożeń, a także inicjowanie i uczestnictwo w działaniach mających na celu zapobieganie popełnianiu przestępstw i wykroczeń oraz zjawiskom kryminogennym i współdziałanie w tym zakresie z organami państwowymi;

9/ konwojowanie dokumentów, przedmiotów wartościowych lub wartości pieniężnych dla potrzeb gminy.

STRAŻ CELNA
Funkcjonariusze wykonujący kontrole są uprawnieni do:

1. żądania udostępniania akt, ksiąg i wszelkiego rodzaju ewidencji i dokumentów związanych z przedmiotem kontroli, w tym dokumentów elektronicznych, oraz do sporządzania z nich odpisów, kopii, wyciągów, notatek, wydruków i udokumentowanego pobierania danych w formie elektronicznej;

2. żądania zamknięcia dokumentacji dotyczącej towarów i czynności podlegających kontroli w celu umożliwienia porównania rzeczywistego stanu ze stanem ewidencyjnym;

3. legitymowania lub ustalania w inny sposób tożsamości osób;

4. przeszukiwania osób i pomieszczeń, w tym z użyciem urządzeń technicznych i psów służbowych;

5. przesłuchiwania świadków;

6. zasięgania opinii biegłych;

7. dokonywania oględzin;

8. badania towarów, surowców, półproduktów i wyrobów, w tym pobrania próbek towarów, surowców, półproduktów i wyrobów gotowych w celu ich zbadania;

9. przeprowadzania rewizji towarów, wyrobów i środków transportu, w tym z użyciem urządzeń technicznych i psów służbowych;

10. żądania powtórzenia, jeżeli to możliwe, każdej czynności, w wyniku której uzyskuje się dane o przyjmowanych, wydawanych lub wprowadzanych do procesu produkcyjnego surowcach, materiałach, produkcji w toku i półproduktach oraz uzyskanych produktach, wyrobach gotowych i wysokości strat produkcyjnych;

11. nakładania zamknięć urzędowych na urządzenia, pomieszczenia, naczynia oraz środki transportu;

12. uczestniczenia w podlegających kontroli czynnościach, o których mowa w art. 30 ust. 2 pkt 2;

13. przeprowadzania w uzasadnionych przypadkach, w drodze eksperymentu, doświadczenia lub odtworzenia możliwości gry na automacie, gry na automacie o niskich wygranych lub gry na innym urządzeniu;

14. zabezpieczania zebranych dowodów;

15. sporządzania szkiców, filmowania i fotografowania oraz dokonywania nagrań dźwiękowych;

16. zatrzymywania i kontrolowania środków transportu oraz statków w rozumieniu ustawy z dnia 18 września 2001 r. Kodeks morski [Dz. U. Nr 138, poz. 1545, z późn. zm. 22)] i ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o żegludze śródlądowej [Dz. U. z 2006 r. Nr 123, poz. 857, z późn. zm. 23)];

17. zbierania niezbędnych materiałów w zakresie kontroli;

18. wstępu i poruszania się po terenie podmiotu podlegającego kontroli bez potrzeby uzyskania przepustki oraz nie podlegają rewizji osobistej przewidzianej w regulaminie wewnętrznym tego podmiotu. Funkcjonariusze podlegają przepisom o bezpieczeństwie i higienie pracy obowiązującym ten podmiot;

19. wydawania osobom poleceń określonego zachowania się, w granicach niezbędnych do wykonania czynności, o których mowa w pkt 3, 4, 9 i 16, albo w celu uniknięcia bezpośredniego zagrożenia bezpieczeństwa osób lub mienia.

20. przebywania i poruszania się po gruntach bez uzyskiwania zgody ich właścicieli lub użytkowników w czasie bezpośredniego pościgu, również z użyciem psa służbowego, przy czym za wyrządzone szkody przysługuje odszkodowanie według zasad prawa cywilnego (jeżeli nie ma możliwości korzystania z dróg).

Oprócz uprawnień określonych powyżej funkcjonariusz ma prawo

1. zatrzymywania i przeszukiwania osób, zatrzymywania rzeczy oraz przeszukiwania pomieszczeń, bagażu, ładunku, środków transportu i statków w trybie i przypadkach określonych w przepisach Kodeksu postępowania karnego;

2. zatrzymywania osób wskutek pościgu, o którym mowa w artykule 20 Konwencji sporządzonej na podstawie artykułu K.3 Traktatu o Unii Europejskiej w sprawie wzajemnej pomocy i współpracy między administracjami celnymi, sporządzonej w Brukseli dnia 18 grudnia 1997 r. (Dz. U. z 2008 r. Nr 6, poz. 31), w celu niezwłocznego przekazania ich funkcjonariuszom administracji celnej właściwego państwa członkowskiego;

3. zatrzymywania osób i przedmiotów, których dane wprowadzone zostały do systemów, o których mowa w ustawie z dnia 24 sierpnia 2007 r. o udziale Rzeczypospolitej Polskiej w Systemie Informacyjnym Schengen oraz Systemie Informacji Wizowej (Dz. U. Nr 165, poz. 1170 oraz z 2008 r. Nr 195, poz. 1198 i Nr 216, poz. 1367), w celu podjęcia wnioskowanych we wpisie działań albo do bezzwłocznego przekazania osoby lub przedmiotu uprawnionemu organowi;

4. nakładania grzywien w drodze mandatu karnego za wykroczenia i wykroczenia skarbowe, na zasadach określonych w Kodeksie postępowania w sprawach o wykroczenia i Kodeksie karnym skarbowym;

5. zwracania się o niezbędną pomoc do jednostek gospodarczych i organizacji społecznych, jak również zwracania się w nagłych wypadkach do każdej osoby o udzielenie doraźnej pomocy, w ramach obowiązujących przepisów prawa.

Straż Leśna

 W Lasach Państwowych tworzy się Straż Leśną. Zadania, o których mowa w art. 45, Służba Leśna zadania i wymagania, ust. 1 pkt 3, wykonywane są przez strażników leśnych zaliczanych do Służby Leśnej.
1a. Strażą Leśną kieruje Główny Inspektor Straży Leśnej podporządkowany Dyrektorowi Generalnemu.
1b. Jednostki Straży Leśnej w Lasach Państwowych stanowią:
1) posterunki w nadleśnictwach podporządkowane nadleśniczemu;
2) grupy interwencyjne w regionalnych dyrekcjach Lasów Państwowych podporządkowane dyrektorowi regionalnej dyrekcji Lasów Państwowych.
1c. Dyrektor Generalny określa:
1) organizację i zakres działania posterunków i grup interwencyjnych, o których mowa w ust. 1b;
2) szczegółowe zasady szkolenia strażników leśnych.
2. Strażnicy leśni przy wykonywaniu zadań określonych w ust. 1 mają prawo do:
1) legitymowania osób podejrzanych o popełnienie przestępstwa lub wykroczenia, jak również świadków przestępstwa lub wykroczenia, w celu ustalenia
ich tożsamości;
2) nakładania oraz pobierania grzywien, w drodze mandatu karnego, w sprawach i w zakresie określonych odrębnymi przepisami;
3) zatrzymywania i dokonywania kontroli środków transportu na obszarach leśnych oraz w ich bezpośrednim sąsiedztwie, w celu sprawdzenia ładunku oraz przeglądania zawartości bagaży, w razie zaistnienia uzasadnionego podejrzenia popełnienia czynu zabronionego pod groźbą kary;
4) przeszukiwania pomieszczeń i innych miejsc, w przypadkach uzasadnionego podejrzenia o popełnienie przestępstwa, na zasadach określonych w Kodeksie postępowania karnego;
5) ujęcia na gorącym uczynku sprawcy przestępstwa lub wykroczenia albo w pościgu podjętym bezpośrednio po popełnieniu przestępstwa oraz jego doprowadzenia do Policji;
6) odbierania za pokwitowaniem przedmiotów pochodzących z przestępstwa lub wykroczenia oraz narzędzi i środków służących do ich popełnienia;
7) prowadzenia dochodzeń oraz wnoszenia i popierania aktów oskarżenia w postępowaniu uproszczonym, jeżeli przedmiotem przestępstwa jest drewno pochodzące z lasów stanowiących własność Skarbu Państwa, w trybie i na zasadach określonych w Kodeksie postępowania karnego;
8) prowadzenia postępowania w sprawach o wykroczenia oraz udziału w rozprawach Sądem rejonowym w charakterze oskarżyciela publicznego i wnoszenia środków zaskarżania do sądów rejonowych od rozstrzygnięć sądu rejonowego w sprawach zwalczania wykroczeń w zakresie szkodnictwa leśnego;
9) noszenia broni palnej długiej i krótkiej lub gazowej oraz ręcznego miotacza gazowego;
10) żądania niezbędnej pomocy od instytucji państwowych, zwracania się o taką pomoc do jednostek gospodarczych, organizacji społecznych, jak również w nagłych przypadkach do każdego obywatela o udzielenie doraźnej pomocy, na zasadach określonych w ustawie o Policji.
2a. Odebrane przedmioty, narzędzia i środki, o których mowa w ust. 2 pkt 6, należy przechowywać pod zamknięciem w sposób zabezpieczający je przed utratą lub uszkodzeniem.
2b. Strażnicy leśni są uprawnieni do dokonywania kontroli podmiotów gospodarczych zajmujących się obrotem i przetwarzaniem drewna i innych produktów leśnych, w celu sprawdzania legalności pochodzenia surowców drzewnych i innych produktów leśnych.
3. Strażnik leśny może, wobec osób uniemożliwiających wykonywanie przez niego czynności określonych w ustawie, stosować środki przymusu bezpośredniego w postaci:
1) siły fizycznej, przez zastosowanie chwytów obezwładniających oraz podobnych
technik obrony lub ataku;
2) pałki gumowej służbowej;
3) chemicznych środków obezwładniających w postaci ręcznego miotacza gazu i broni gazowej;
4) kajdanek;
5) psa służbowego.
3a. Czynności, o których mowa w ust. 3, powinny być wykonywane w sposób możliwie najmniej naruszający nietykalność osoby, wobec której zostały podjęte.
3b. Na sposób przeprowadzenia czynności, o których mowa w ust. 3, przysługuje zażalenie do prokuratora.
4. Zastosowanie przez strażnika leśnego środka przymusu bezpośredniego powinno odpowiadać potrzebom wynikającym z istniejącej sytuacji i zmierzać do podporządkowania się osoby wydanym poleceniom.
5. Jeżeli zastosowanie środków przymusu bezpośredniego, wymienionych w ust. 3, okaże się niewystarczające, strażnik leśny ma prawo użycia broni palnej w następujących przypadkach:
1) w celu odparcia bezpośredniego, bezprawnego zamachu na życie własne lub innej osoby;
2) przeciwko osobie, która wezwana do natychmiastowego porzucenia broni lub innego niebezpiecznego narzędzia nie zastosuje się do tego wezwania, a jej zachowanie wskazuje na bezpośredni zamiar ich użycia przeciwko niemu lub innej osobie;
3) przeciwko osobie, która usiłuje przemocą odebrać broń.
6. Użycie broni palnej powinno następować w sposób wyrządzający możliwie najmniejszą szkodę osobie, przeciwko której użyto broni, i nie może zmierzać do pozbawienia jej życia, a także narażać na niebezpieczeństwo utraty życia lub zdrowia innych osób.
7. Do wykonywania przez strażnika leśnego czynności, o których mowa w ust. 2 pkt 1 i 3, a także do użycia przez niego środków przymusu, o których mowa w ust. 4-6, stosuje się odpowiednio przepisy ustawy o Policji.
8. Strażnikowi leśnemu wykonującemu obowiązki służbowe na gruntach stanowiących własność Skarbu Państwa zarządzanych przez Lasy Państwowe przysługują uprawnienia określone odrębnymi przepisami odnoszącymi się do:
1) Państwowej Straży Łowieckiej - w zakresie zwalczania kłusownictwa;
2) utracił moc;
3) Państwowej Straży Rybackiej - w zakresie kontroli legalności dokonywania połowu.

STRAŻ ŁOWIECKA

Zadaniem Państwowej Straży Łowieckiej jest kontrola realizacji przepisów ustawy, a w szczególności w zakresie:
1)ochrony zwierzyny,
2)zwalczania kłusownictwa i wszelkiego szkodnictwa łowieckiego,
3)zwalczania przestępstw i wykroczeń w zakresie łowiectwa,
4)kontroli legalności skupu i obrotu zwierzyną.

4. Odpowiedzialność dyscyplinarna, karna i cywilna za przekroczenie uprawnień

Art. 132 Odpowiedzialność dyscyplinarna policjanta

1.Policjant odpowiada dyscyplinarnie za popełnienie przewinienia dyscyplinarnego polegającego na naruszeniu dyscypliny służbowej lub nieprzestrzeganiu zasad etyki zawodowej.
2. Naruszenie dyscypliny służbowej stanowi czyn policjanta polegający na zawinionym przekroczeniu uprawnień lub niewykonaniu obowiązków wynikających z przepisów prawa lub rozkazów i poleceń wydanych przez przełożonych uprawnionych na podstawie tych przepisów.
3. Naruszeniem dyscypliny służbowej jest w szczególności:
1) odmowa wykonania albo niewykonanie rozkazu lub polecenia przełożonego, względnie organu uprawnionego na podstawie ustawy do wydawania poleceń policjantom, z wyłączeniem rozkazów i poleceń, o których mowa w art. 58, obowiązki policjanta, ust. 2,
2) zaniechanie czynności służbowej albo wykonanie jej w sposób nieprawidłowy,
3) niedopełnienie obowiązków służbowych albo przekroczenie uprawnień określonych w przepisach prawa,
4) wprowadzenie w błąd przełożonego lub innego policjanta, jeżeli spowodowało to lub mogło spowodować szkodę służbie, policjantowi lub innej osobie,
5) postępowanie przełożonego w sposób przyczyniający się do rozluźnienia dyscypliny służbowej w podległej jednostce organizacyjnej lub komórce organizacyjnej Policji,
6) stawienie się do służby w stanie po użyciu alkoholu lub podobnie działającego środka oraz spożywanie alkoholu lub podobnie działającego środka w czasie służby albo w obiektach lub na terenach zajmowanych przez Policję,
7) utrata służbowej broni palnej, amunicji lub legitymacji służbowej,
8) utrata przedmiotu stanowiącego wyposażenie służbowe, którego wykorzystanie przez osoby nieuprawnione wyrządziło szkodę obywatelowi lub stworzyło zagrożenie dla porządku publicznego lub bezpieczeństwa powszechnego,
9) utrata materiału zawierającego informacje niejawne.
4. Czyn stanowiący przewinienie dyscyplinarne, wypełniający jednocześnie znamiona przestępstwa lub wykroczenia albo przestępstwa skarbowego lub wykroczenia skarbowego, podlega odpowiedzialności dyscyplinarnej niezależnie od odpowiedzialności karnej.
4a. W przypadku czynu stanowiącego przewinienie dyscyplinarne, wypełniającego jednocześnie znamiona wykroczenia, w przypadku mniejszej wagi lub ukarania grzywną, przełożony dyscyplinarny może nie wszczynać postępowania dyscyplinarnego, a wszczęte umorzyć.
4b. W przypadku czynu stanowiącego przewinienie dyscyplinarne mniejszej wagi przełożony dyscyplinarny może odstąpić od wszczęcia postępowania i przeprowadzić ze sprawcą przewinienia dyscyplinarnego udokumentowaną w formie notatki rozmowę dyscyplinującą.
4c. Notatkę, o której mowa w ust. 4b, włącza się do akt osobowych na okres roku.

O dyscyplinarnej odpowiedzialności policjanta można mówić, kiedy ten narusza dyscyplinę służbową i nie przestrzega etyki zawodowej. Naruszeniem takiej dyscypliny jest między innymi:
• odmowa lub niewykonanie rozkazu przełożonego,
• niedopełnienie obowiązków służbowych lub ich zaniechanie,
• wprowadzenie w błąd przełożonego lub innego policjanta,
• przebywanie na służbie pod wpływem alkoholu lub innego środka odurzającego,
• utrata służbowej broni, amunicji, legitymacji bądź dokumentu zawierającego tajemnicę służbową lub państwową.

Odpowiedzialność cywilną i majątkową funkcjonariuszy reguluje szereg ustaw. Najważniejszą z nich jest Konstytucja, która gwarantuje osobie trzeciej pełne odszkodowanie na zasadach przewidzianych w kodeksie cywilnym. Z kolei odpowiedzialność majątkową funkcjonariuszy reguluje ustawa o tejże odpowiedzialności. Wedle niej bezpośrednią odpowiedzialność za szkodę majątkową wyrządzoną przez funkcjonariusza ponosi Skarb Państwa. Funkcjonariusz taki za wyrządzoną szkodę na mieniu bądź osobie odpowiada pośrednio. Oznacza to, że Skarb Państwa może domagać się od niego naprawienia szkody w postaci regresu odszkodowania. Duże znaczenie ma tutaj wina funkcjonariusza - istotna jest kwestia, czy daną szkodę policjant popełnił on umyślnie czy nieumyślnie. Odpowiedzialność majątkowa funkcjonariuszy istnieje także w odniesieniu do powierzonego im mienia: broni, samochodu, na które istnieje prawo zwrotu bądź wyliczenia się z niego.

tryb tworzenia wewnętrznych i zewnętrznych służb ochrony 

Wewnętrzne służby ochrony, powołane przez przedsiębiorców, mogą wykonywać usługi
w zakresie ochrony osób i mienia po uzyskaniu przez nich koncesji.

Wewnętrzne służby ochrony podlegają kierownikowi jednostki lub osobie pisemnie
przez niego upoważnionej, bezpośrednio podporządkowanej temu kierownikowi.

Właściwy terytorialnie komendant wojewódzki Policji może, w drodze decyzji administracyjnej, wydać zezwolenie na utworzenie wewnętrznej służby ochrony
w jednostce, w skład, której nie wchodzą obszary, obiekty i urządzenia umieszczone w ewidencji, o której mowa w art. 5 ust. 5, na wniosek kierowników tych jednostek, uzasadniony ważnym interesem gospodarczym lub publicznym.

Zezwolenie na utworzenie wewnętrznej służby ochrony, nie może być wydane, jeżeli:

1)   plan ochrony nie zawiera wymaganych informacji;

2)   jednostka wnioskująca nie zapewnia spełnienia warunków wynikających z przepisów wydanych na podstawie ustawy.

Wewnętrzne służby ochrony w jednostkach nie podlegających obowiązkowej ochronie tworzy się po uzyskaniu zezwolenia wydanego przez właściwego terytorialnie komendanta wojewódzkiego Policji.

Kierownik jednostki, który bezpośrednio zarządza obszarami, obiektami i urządzeniami podlegającymi obowiązkowej ochronie, powołuje wewnętrzną służbę ochrony w terminie 3 miesięcy od dnia uzgodnienia planu ochrony.

Powołanie wewnętrznych służb ochrony potwierdza protokół sporządzony przez komisję. Protokół podpisują wszyscy członkowie komisji.

Strukturę organizacyjną wewnętrznej służby ochrony, w zależności od rodzaju i wielkości jednostki, mogą tworzyć:

1)   oddziały,

2)   pododdziały,

3)   samodzielne posterunki.

W zależności od składu struktury organizacyjnej w wewnętrznej służbie ochrony można tworzyć następujące stanowiska służbowe:

1)   szef ochrony,

2)   zastępca szefa ochrony,

3)   dowódca zmiany,

4)   starszy wartownik-konwojent,

5)   wartownik-konwojent,

6)   młodszy wartownik-konwojent.

tryb uzyskania licencji pracownika ochrony (fizycznego?) oraz zabezpieczenia technicznego

Wykonywanie czynności związanych z ochroną osób i mienia wymaga posiadania
licencji pracownika ochrony fizycznej lub pracownika zabezpieczenia technicznego.

Rodzaje licencji:

• licencja pierwszego stopnia pracownika ochrony fizycznej,

• licencja drugiego stopnia pracownika ochrony fizycznej,

• licencja pierwszego stopnia pracownika zabezpieczenia technicznego

• licencja drugiego stopnia pracownika zabezpieczenia technicznego

Do wydawania licencji pracownika ochrony fizycznej i zabezpieczenia technicznego uprawniony jest właściwy komendant wojewódzki Policji.

Licencje wydaje, odmawia wydania, zawiesza i cofa, w formie decyzji administracyjnej, właściwy ze względu na miejsce zamieszkania osoby komendant wojewódzki Policji.

Licencje wydaje się na czas nieokreślony.

Za wydanie licencji pobiera się opłatę.

Licencja wygasa z mocy prawa w przypadku niewykonywania przez pracownika ochrony zawodu przez okres dłuższy niż 2 lata.

Do okresu niewykonywania przez pracownika ochrony zawodu nie wlicza się czasu zawieszenia praw wynikających z licencji

O wydanie licencji pracownika ochrony fizycznej pierwszego i drugiego stopnia może ubiegać się osoba, która:

1)   posiada obywatelstwo polskie lub obywatelstwo innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym;

2)   ukończyła 21 lat;

3)   ukończyła szkołę podstawową;

4)   ma pełną zdolność do czynności prawnych, stwierdzoną własnym oświadczeniem;

5)   nie była skazana prawomocnym orzeczeniem za przestępstwo umyślne;

6)   ma uregulowany stosunek do służby wojskowej.

Licencję pracownika ochrony fizycznej pierwszego stopnia wydaje się osobie, która spełnia w/w warunki oraz:

1)   posiada nienaganną opinię wydaną przez komendanta komisariatu Policji właściwego ze względu na jej miejsce zamieszkania;

2)   posiada zdolność fizyczną i psychiczną
do wykonywania zadań, stwierdzoną orzeczeniem lekarskim;

3)   legitymuje się dyplomem lub świadectwem szkoły lub innej placówki oświatowej, które potwierdzają uzyskanie specjalistycznego wykształcenia, albo pełniła nienaganną służbę
w stopniu podoficera lub chorążego w BOR przez okres co najmniej 15 lat, albo ukończyła kurs pracowników ochrony pierwszego stopnia i zdała egzamin przed właściwą komisją.

Licencję pracownika ochrony fizycznej drugiego stopnia wydaje się osobie, która:

1)   posiada nienaganną opinię wydaną przez komendanta komisariatu Policji właściwego ze względu na jej miejsce zamieszkania;

2)   posiada zdolność fizyczną i psychiczną
do wykonywania zadań, stwierdzoną orzeczeniem lekarskim;

3)   legitymuje się dyplomem lub świadectwem szkoły lub innej placówki oświatowej, które potwierdzają uzyskanie specjalistycznego wykształcenia, albo pełniła nienaganną służbę
w stopniu oficera w Biurze Ochrony Rządu przez okres co najmniej 15 lat, albo ukończyła kurs pracowników ochrony drugiego stopnia i zdała egzamin przed właściwą komisją.

O wydanie licencji pracownika zabezpieczenia technicznego pierwszego i drugiego stopnia może ubiegać się osoba, która:

  1)   ukończyła 18 lat;

2) posiada obywatelstwo polskie lub obywatelstwo innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym;

3)  ma pełną zdolność do czynności prawnych, stwierdzoną własnym oświadczeniem;

4) nie była skazana prawomocnym orzeczeniem za przestępstwo umyślne;

Licencję pracownika zabezpieczenia technicznego pierwszego stopnia wydaje się osobie, która:  
1)   posiada nienaganną opinię wydaną przez komendanta komisariatu Policji właściwego ze względu na jej miejsce zamieszkania;

2)   posiada zdolność fizyczną i psychiczną do wykonywania zadań, stwierdzoną orzeczeniem lekarskim;

3)   posiada wykształcenie zawodowe techniczne o specjalności elektronicznej, elektrycznej, łączności, mechanicznej lub ukończyła kurs pracownika zabezpieczenia technicznego albo została przyuczona do wymienionych zawodów na podstawie odrębnych przepisów.

Licencję pracownika zabezpieczenia technicznego drugiego stopnia wydaje się osobie, która:

1)   posiada nienaganną opinię wydaną przez komendanta komisariatu Policji właściwego ze względu na jej miejsce zamieszkania;

2)   posiada zdolność fizyczną i psychiczną do wykonywania zadań, stwierdzoną orzeczeniem lekarskim;

2)   posiada wykształcenie, co najmniej średnie techniczne o specjalności elektronicznej, elektrycznej, łączności lub mechanicznej albo stopień specjalizacji zawodowej przyznawany na podstawie odrębnych przepisów

uprawnienia i zadania pracownika ochrony

Do zakresu działania wewnętrznej służby ochrony należy:

1) zapewnienie bezpieczeństwa osób znajdujących się w granicach chronionych obszarów i obiektów jednostki

2) ochrona obiektów, pomieszczeń i urządzeń jednostki przed dostępem do nich osób nieuprawnionych

3) ochrona mienia jednostki przed kradzieżą, zniszczeniem lub uszkodzeniem,

4) konwojowanie mienia jednostki,

5) zapobieganie zakłóceniom porządku na terenie jednostki oraz powiadamianie kierownika jednostki o zdarzeniach powodujących naruszenie porządku,

6) ujawnianie faktów dewastacji mienia jednostki,

7) niezwłoczne powiadamianie organów ścigania o czynach przestępnych zaistniałych na terenie jednostki i zabezpieczanie miejsca ich popełnienia do czasu przybycia organów ścigania.

nadzór i kontrola nad działalnością podmiotów ochrony

1. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji może upoważnić Komendanta Głównego Policji do kontroli działalności gospodarczej w zakresie usług ochrony osób i mienia wymagającej koncesji.

2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, Komendant Główny Policji może powierzać przeprowadzenie kontroli komendantom wojewódzkim Policji.

1. Minister właściwy do spraw wewnętrznych może upoważnić Komendanta Głównego SG do kontroli działalności gospodarczej w zakresie usług ochrony osób i mienia dotyczących prawidłowości dokonywania kontroli bezpieczeństwa przeprowadzanej w krajowych portach lotniczych.

2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, Komendant Główny SG powierzyć przeprowadzenie kontroli komendantom oddziałów SG.

Komendant Główny Policji sprawuje nadzór nad działalnością specjalistycznych uzbrojonych formacji ochronnych, z zastrzeżeniem art. 44 i 44a, (MON i SG) w zakresie:

1)   zasad i sposobów realizacji zadań ochrony osób i mienia;

2)   sposobów użycia przez pracowników tych formacji środków przymusu bezpośredniego lub broni palnej;

3)   posiadania przez pracowników ochrony niezbędnych kwalifikacji.

Nadzór, polega na:

1)   kontroli organizacji i zasad działania, uzbrojenia, wyposażenia oraz współpracy z innymi formacjami i służbami;

2)   kontroli zgodności aktualnego stanu ochrony jednostki z planem ochrony;

3)   wstępie na teren obszarów i obiektów, a także innych miejsc, w których jest prowadzona ochrona, oraz żądaniu wyjaśnień i udostępniania bądź wglądu w dokumentację ochronną;

4)   wstępie na teren siedziby przedsiębiorcy prowadzącego działalność w zakresie ochrony osób i mienia, w takich dniach i godzinach, w jakich jest prowadzona lub powinna być prowadzona działalność;

5)   wydawaniu pisemnych zaleceń mających na celu usunięcie stwierdzonych nieprawidłowości i dostosowanie działalności specjalistycznej uzbrojonej formacji ochronnej do przepisów prawa.

Kierownik jednostki, w skład, której wchodzą obszary, obiekty i urządzenia chronione przez specjalistyczne uzbrojone formacje ochronne, lub osoba przez niego upoważniona są obowiązani do usunięcia w terminie określonym w zaleceniu uchybień i nieprawidłowości stwierdzonych podczas kontroli.

Funkcjonariuszowi Policji przysługuje prawo do wykonywania czynności kontrolnych po okazaniu legitymacji służbowej i pisemnego upoważnienia.

+ ulubione pytanie dr. Łuki - SUFO

Specjalistyczne Uzbrojone Formacje Ochronne (SUFO) - wewnętrzne służby ochrony, które są tworzone na podstawie ustawy o ochronie osób i mienia z 1997 r.

SUFO tworzone są jako prywatne firmy przez osoby, które uzyskały koncesje na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług ochrony osób i mienia, posiadają pozwolenie na broń na okaziciela, wydane na podstawie odrębnych przepisów.

Podstawowym zadaniem SUFO jest ochrona osób i mienia (ochrona obiektów, konwojowanie). Zadanie te realizują pracownicy ochrony posiadający licencję (1 lub 2 stopnia). SUFO w zakresie ochrony osób i mienia ma obowiązek współpracy z Policją, jednostkami ochrony przeciwpożarowej, obrony cywilnej i strażami miejskimi.

Pracownicy SUFO mają prawo do:

- legitymowania, kontroli osobistej oraz zatrzymania osób,

- stosowanie siły fizycznej jako środka przymusu bezpośredniego,

- stosowanie środków przymusu bezpośredniego takich jak pałka, kajdanki, gaz obezwładniająco-paraliżujący, paralizator itp.,

- użycia broni palnej ostrej.

Uprawnienia reguluje Ustawa o Ochronie Osób i Mienia, art. 36, 37 i 38 mówiący o Uprawnieniach Pracownika Ochrony (licencjonowanego) w granicach i poza granicami chronionych obiektów i obszarów. Są tam również zamieszczone Środki Przymusu Bezpośredniego jakich może używać, gdzie, kiedy i w jakim stopniu, oraz wszystkie przypadki użycia broni palnej bojowej/ostrej,

Nadzór nad działalnością specjalistycznych uzbrojonych formacji ochronnych sprawuje Komendant Główny PolicjiArt. 36.

1. Pracownik ochrony przy wykonywaniu zadań ochrony osób i mienia w granicach

chronionych obiektów i obszarów ma prawo do:

1) ustalania uprawnień do przebywania na obszarach lub w obiektach chronionych

oraz legitymowania osób, w celu ustalenia ich tożsamości;

2) wezwania osób do opuszczenia obszaru lub obiektu w przypadku stwierdzenia

braku uprawnień do przebywania na terenie chronionego obszaru lub

obiektu albo stwierdzenia zakłócania porządku;

3) ujęcia osób stwarzających w sposób oczywisty bezpośrednie zagrożenie dla

życia lub zdrowia ludzkiego, a także dla chronionego mienia, w celu niezwłocznego

oddania tych osób Policji;

4) stosowania środków przymusu bezpośredniego, o których mowa w art. 38

ust. 2, w przypadku zagrożenia dóbr powierzonych ochronie lub odparcia

ataku na pracownika ochrony;

5) użycia broni palnej w następujących przypadkach:

a) w celu odparcia bezpośredniego i bezprawnego zamachu na życie lub

zdrowie pracownika ochrony albo innej osoby,

b) przeciwko osobie, która nie zastosowała się do wezwania

natychmiastowego porzucenia broni lub innego niebezpiecznego

narzędzia, którego użycie zagrozić może życiu lub zdrowiu pracownika

ochrony albo innej osoby,

c) przeciwko osobie, która usiłuje bezprawnie, przemocą odebrać broń palną

pracownikowi ochrony,

d) w celu odparcia gwałtownego bezpośredniego i bezprawnego zamachu na

ochraniane osoby, wartości pieniężne oraz inne przedmioty wartościowe

lub niebezpieczne.

2. Użycie broni palnej powinno następować w sposób wyrządzający możliwie

najmniejszą szkodę osobie, przeciwko której użyto broni, i nie może zmierzać

do pozbawienia jej życia, a także narażać na niebezpieczeństwo utraty życia lub

zdrowia innych osób.

3. Broni palnej nie używa się w stosunku do kobiet o widocznej ciąży, osób, których

wygląd wskazuje na wiek do 13 lat, osób w podeszłym wieku oraz o widocznej

niepełnosprawności.

4. Czynności, o których mowa w ust. 1, powinny być wykonane w sposób możliwie

najmniej naruszający dobra osobiste osoby, w stosunku do której zostały

podjęte.

Nowe brzmienie

wprowadzenia do

wyliczenia w art. 35

wchodzi w życie z

dn. 8.09.2012 r. (Dz.

U. z 2012 r. poz.

908).

©Kancelaria Sejmu s. 19/23

2012-08-22

5. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy tryb działań, o

których mowa w ust. 1 pkt 1-3.

Art. 37.

Pracownik ochrony przy wykonywaniu zadań ochrony osób i mienia poza granicami

chronionych obiektów i obszarów ma prawo do:

1) wykonywania czynności, o których mowa w art. 36 ust. 1 pkt 3;

2) użycia podczas konwojowania wartości pieniężnych oraz innych przedmiotów

wartościowych lub niebezpiecznych środków przymusu bezpośredniego,

o których mowa w art. 38 ust. 2 pkt 1-3 oraz 5 i 6, lub broni palnej, w przypadku

gwałtownego, bezprawnego zamachu na konwojowane wartości lub

osoby je ochraniające.

Art. 38.

1. Pracownik ochrony może stosować środki przymusu bezpośredniego w przypadkach

określonych w art. 36 ust. 1 pkt 4 i art. 37 pkt 2 wyłącznie wobec osób

uniemożliwiających wykonanie przez niego zadań określonych w ustawie.

2. Środkami przymusu bezpośredniego, o których mowa w ust. 1, są:

1) siła fizyczna w postaci chwytów obezwładniających oraz podobnych technik

obrony;

2) kajdanki;

3) pałki obronne wielofunkcyjne;

4) psy obronne;

5) paralizatory elektryczne;

6) broń gazowa i ręczne miotacze gazu.

3. Pracownik ochrony może stosować środki przymusu bezpośredniego odpowiadające

potrzebom wynikającym z istniejącej sytuacji i niezbędne do osiągnięcia

podporządkowania się wezwaniu do określonego zachowania.

4. Środków przymusu bezpośredniego, o których mowa w ust. 2 pkt 3-6, nie stosuje

się wobec kobiet o widocznej ciąży, osób, których wygląd wskazuje na wiek

do 13 lat, osób w podeszłym wieku oraz o widocznej niepełnosprawności.

5. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki i sposoby

użycia środków przymusu bezpośredniego, o których mowa w ust. 2.

6. [Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji14)] <Minister właściwy do

spraw wewnętrznych> określi, w drodze rozporządzenia, rodzaje obiektów, w

których mogą być stosowane paralizatory elektryczne.

Analiza stanu potencjalnych zagrożeń

Występujące zagrożenia:

1. Naturalne (obiektywne):

1. Powódź

2. Huragan

3. Wyładowania atmosferyczne

4. Wielkie upały i mrozy

5. Inne zdarzenia, generujące powstanie awarii urządzeń przemysłowych względnie katastrofy i pożary

2. Wywołane przez człowieka (subiektywne)

1. Kradzieże, w tym kradzieże pracownicze.

2. Dywersja, sabotaż

3. Szpiegostwo przemysłowe

4. Zabór gotówki (włamanie, napad)

5. Podłożenie ładunków wybuchowych i inne akty terroru

6. Oszustwa

7. Wyłudzenia

8. Naruszenie przepisów dotyczących informacji niejawnych oraz ochrony danych osobowych,

9. Zakłócanie porządku publicznego

10. Zagrożenie ekologiczne

11. Wandalizm

12. Zniszczenie mienia

Ochrona informacji niejawnych na terenie obiektu chronionego:
a) nielegalne szkicowanie fotografowanie i itp.
b) kradzieże
c) nieuprawniony wstęp do pomieszczeń zastrzeżonych
d) zdarzenia nadzwyczajne (wykaz zarejestrowanych zagrożeń zagrożeń wydarzeń za ostatni rok)
e) źródła i przyczyny zaistniałych zdarzeń nadzwyczajnych (syntetyczny opis)

Elementy planu ochrony obiektu

Zgodnie z art. 7, ust. 2 ustawy o ochronie osób i mienia, plan ochrony obiektu składa się z sześciu podstawowych części zawierających:

         charakterystykę obiektu,

         analizę stopnia zagrożenia,

         ocenę aktualnego stanu ochrony,

         dane dotyczące specjalistycznej uzbrojonej formacji ochronnej,

         opis technicznych zabezpieczeń obiektu,

         zasady organizacji i wykonywania ochrony fizycznej.

Charakterystyka obiektu

Przy opisywaniu chronionego obiektu wskazane jest, oprócz podania jego adresu i nazwy urzędowej, określenie charakterystycznych cech zewnętrznych, takich jak rodzaj budynku, typ elewacji, kolor, znaki szczególne.

Analiza stopnia zagrożenia

Zagrożenie jest to nagłe lub przewidziane zdarzenie spowodowane siłami natury lub wynikające z działalności człowieka, mogące spowodować niebezpieczeństwo dla zdrowia i życia ludzi oraz środowiska, jak również dla innych ważnych dla człowieka wartości. Zagrożenie może spowodować kryzys bezpośrednio lub doprowadzić do jego wystąpienia.

Analiza stopnia zagrożenia jest zazwyczaj prowadzona według kryteriów określających klasy poszczególnych środków ochrony. Środki te można podzielić na trzy rodzaje:

• zabezpieczenia budowlano-mechaniczne,

• system alarmowy,

• ochrona fizyczna.

Ocena aktualnego stanu ochrony

Ta część planu ochrony powinna być sporządzona w taki sposób, aby na jej podstawie można było stwierdzić, że chroniony obiekt jest zabezpieczony w sposób właściwy, zarówno technicznie i organizacyjnie.

Dane dotyczące specjalistycznej uzbrojonej formacji ochronnej

Główną uwagę należy skierować na dokładne przedstawienie, kto i jakimi środkami dysponuje. Podaje się stan etatowy pracowników ochrony, uwzględniający ich dane osobowe, posiadane uprawnienia oraz funkcje, jakie pełnią w ochronie obiektu. Jeżeli w ochronie bierze udział grupa interwencyjna, także ona powinna być opisana. Określa się rodzaj oraz liczbę egzemplarzy broni i środków przymusu bezpośredniego dla jednej zmiany z uwzględnieniem zmian, które mogą wynikać np. z układu godzin pracy w ochranianym obiekcie.

Dane dotyczące zabezpieczeń technicznych

• bezawaryjne funkcjonowanie systemu i urządzeń;

• prawidłowy nadzór zdalny i lokalny;

• elastyczność systemu i możliwość jego rozbudowy w przyszłości;

• łatwość identyfikacji strefy, w której dokonano włamania, sabotażu, napadu i związanej z tymi zdarzeniami linii alarmowej;

• możliwości programowania reakcji systemu na określone zdarzenia (np. opcje wymuszonego obchodu, sprawdzenie służb ochrony, dozór napięcia zasilania poszczególnych elementów systemu).

Zasady organizacji i realizacji ochrony fizycznej

Jest to bardzo ważny punkt planu ochrony, w którym zawarte są dokładne informacje na temat zakresu zadań i dyslokacji ochrony fizycznej w chronionym obiekcie. Podaje się tu lokalizację i godzinowy terminarz działania posterunków. Informacje te dotyczą posterunków stałych, doraźnych, patroli, obchodów, grup interwencyjnych i konwojów.

---