Pojęcie informacji
W gospodarce nieruchomościami informację można interpretować jako zagregowane dane o terenie (przestrzeni), jakie należy zgromadzić, ażeby decyzje podejmowane w tym procesie były właściwe i skuteczne.
W celu osiągnięcia tego pozytywnego efektu, informacja powinna być:
dokładna i prawdziwa,
łatwo osiągalna i istotna dla sprawy,
aktualna i właściwie opisywać obszar zainteresowania,
oryginalna i prezentowana w dogodnej dla odbiorcy formie.
W gospodarce nieruchomościami dane o terenie są niezbędne m. in. w ustaleniu:
praw własności do nieruchomości i zakresu ich ograniczenia;
informacji o osobie właściciela nieruchomości i możliwości jego gospodarowania;
danych o cenach i tendencjach kształtujących się na rynku lokalnym w poszczególnych okresach;
cech waloryzujących poszczególne obszary;
pozwoleń na zabudowę działki obecnie i w przyszłości oraz ograniczeń z tym związanych;
danych opisujących i charakteryzujących nieruchomości na potrzeby tego procesu, takich jak m.in.:
rodzaj nieruchomości,
położenie,
sposób użytkowania,
przeznaczenie w planie miejscowym,
stopień wyposażenia w urządzenia infrastruktury technicznej,
stan zagospodarowania,
aktualnie kształtujące się ceny w obrocie nieruchomościami.
Informacje:
ogólne i szczegółowe
graficzne i opisowe
Zestaw informacji szczegółowych o nieruchomości
Lokalizacja
Charakterystyka gruntu
|
Geometria gruntu i zabudowy
Charakterystyka zabudowy (budynku)
, |
Informacje o nieruchomości na potrzeby procesu gospodarki nieruchomościami można podzielić na:
Informacje wstępne - charakteryzują rodzaj nieruchomości, cel wyceny, rodzaj transakcji i charakterystykę osób: zbywającej i nabywającej nieruchomość itp.
Informacje prawne - opisują tożsamość właściciela nieruchomości (władającego lub użytkownika), formę władania lub użytkowania, identyfikację nieruchomości od strony prawnej i ewidencyjnej, wskazania wynikające z planu miejscowego, przeznaczenie terenu i ograniczenia z tym związane itp.
Informacje lokalizacyjne - opisują i oceniają położenie nieruchomości (lokalizację ogólną i szczegółową), dojazd i dostęp do nieruchomości (kołowy, kolejowy, lotniczy i wodny), wady i zalety lokalizacji i otoczenie itp.
Informacje techniczne - opisują atrybuty nieruchomości wpływające na ich cenę transakcyjną:
dla nieruchomości gruntowej niezabudowanej: powierzchnia, kształt (rozłóg), ukształtowanie pionowe (hipsometria), rodzaj użytków gruntowych i ich powierzchnie, klasyfikacja bonitacyjna, nośność, uzbrojenie techniczne, sposób użytkowania;
dla nieruchomości budynkowych: funkcja budynku, wiek fizyczny i ekonomiczny, technologia wykonania, konstrukcja, materiały konstrukcyjne, powierzchnia (zabudowana, całkowita, użytkowa), kubatura, liczba kondygnacji, wyposażenie w instalacje techniczne, zużycie (techniczne, funkcjonalne, ekonomiczne) itp;
dla nieruchomości zabudowanych: są gromadzone informacje opisujące zarówno grunt, jak i budynki (zabudowania) wchodzące w skład tej nieruchomości oraz jej inne elementy składowe (np. budowle, urządzenia trwale z gruntem związane, nasadzenia).
Informacje porównawcze - są pozyskiwane z lokalnego rynku nieruchomości, zalicza się do nich ceny transakcyjne i daty zawarcia transakcji dla poszczególnych rodzajów nieruchomości, płacone czynsze, dochody uzyskiwane z nieruchomości, współczynniki charakteryzujące popyt i podaż itp.
Obligatoryjne źródła informacji:
Są to zbiory informacji mające uregulowania prawne normujące ich funkcjonowanie:
księgi wieczyste,
kataster nieruchomości (do czasu jego złożenia ewidencja gruntów i budynków),
geodezyjna ewidencja sieci uzbrojenia terenu,
miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego,
państwowy zasób geodezyjny i kartograficzny,
tabele i mapy taksacyjne (obecnie w opracowaniu).
Fakultatywne źródła informacji:
Są to zbiory informacji powstałe w wyniku przetworzenia danych gromadzonych w źródłach obligatoryjnych - po dodaniu danych tematycznych:
branżowe systemy informacyjne o sieciach uzbrojenia terenu i o budynkach wchodzących w skład zasobów komunalnych, zrzeszeń właścicieli prywatnych, spółdzielni mieszkaniowych itp.;
dokumentacja techniczna i projektowa, szkice obmiaru obiektów budowlanych;
wykazy prowadzone przez urzędy skarbowe;
bazy danych o cenach i wartościach nieruchomości prowadzone przez administrację rządową, samorządową, stowarzyszenia (np. rzeczoznawców majątkowych), biura pośrednictwa i obrotu nieruchomościami i wiele innych jednostek organizacyjnych;
bazy danych gromadzone przez firmy i towarzystwa ubezpieczeniowe;
opracowania statystyczne, zbiory jednostkowych wskaźników cenowych z budownictwa, katalogi nakładów rzeczowych.
Księgi wieczyste
Podstawa prawna
1. Ustawa z dn. 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece. (j.t. Dz. U. z 2001 r., Nr 124, poz. 1361)
2. Rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z 17 września 2001r. w sprawie prowadzenia ksiąg wieczystych i zbiorów dokumentów. (Dz. U. z 2001 r., Nr 102, poz.1122)
Księga wieczysta
to urzędowy rejestr mający na celu ustalenie praw rzeczowych na nieruchomości.
Podstawowym celem ksiąg wieczystych jest ustalenie stanu prawnego nieruchomości, własnościowego spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego, spółdzielczego prawa do lokalu użytkowego, prawa do domku jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej oraz zapewnienie bezpieczeństwa obrotu nieruchomościami.
Księgi wieczyste charakteryzują niżej wymienione zasady:
jawność
domniemanie wiarygodności
rękojmia wiary publicznej
zasada wpisu
zasada pierwszeństwa
zasada skuteczności
Budowa, treść, informacje z ksiąg wieczystych
Dział I. Przedmiotowy
- oznaczenie nieruchomości i wpis praw związanych z własnością.
Dział II. Podmiotowy
- opis podmiotów, którym przysługują prawa rzeczowe.
Dział III. Ciężary i ograniczenia
- wpisy i wykreślenia dotyczące ograniczonych praw rzeczowych, ograniczeń w rozporządzaniu nieruchomością i innych praw i roszczeń.
Dział IV. Hipoteka
- wpisy i wykreślenia dotyczące ustanowienia wierzytelności zabezpieczonych hipoteką i roszczeń związanych z tym ograniczonym prawem rzeczowym.
Kataster nieruchomości - ewidencja gruntów i budynków
Podstawa prawna
Ustawa z dn. 17 maja 1989 r. prawo geodezyjne i kartograficzne (Rozd. 4.). (j.t. Dz. U. z 2005r., Nr 240, poz. 2027)
Rozporządzenie Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dn. 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków. Dz. U. Nr 38, poz. 454.
Ewidencja gruntów i budynków
to jednolity dla całego kraju, systematycznie aktualizowany zbiór informacji o gruntach, budynkach i lokalach, ich właścicielach oraz innych osobach fizycznych lub prawnych nimi władających.
Ewidencję gruntów i budynków charakteryzuje:
jawność operatu ewidencyjnego - każda osoba zainteresowana może w obecności pracownika wyznaczonego do prowadzenia tego systemu wejrzeć w operat;
jednolitość i powszechność - jednolity system gromadzenia i przetwarzania danych obejmujący wszystkie nieruchomości zlokalizowane na terytorium całego kraju;
publicznoprawny charakter ewidencji - jest to jedyne prawnie obowiązujące źródło informacji o przedmiocie (gruntach, budynkach) oraz właścicielach i osobach władających, dane ewidencjonowane w tym systemie są obligatoryjne;
wiarygodność i prawdziwość danych - dane zgromadzone w operacie ewidencyjnym są zgodne z rzeczywistym stanem prawnym.
Podstawowe pojęcia ewidencji gruntów i budynków:
Jednostka ewidencyjna
Obręb ewidencyjny
Działka gruntu
Działka budowlana
Budynek
Lokal
Użytek gruntowy
Kontur klasyfikacyjny
Jednostki rejestrowe:
gruntowa
budynkowa
lokalowa
Grupa rejestrowa
Dane o podmiocie |
Dane o działce gruntowej
|
Dane o budynku |
Dane o lokalu |
Osoby fizyczne:
z systemem PESEL.
Osoby prawne i jednostki organizacyjne
z rejestrem REGON,
|
|
|
|
|
EGiB |
KW |
Główny cel systemu |
urzędowe zinwentaryzowanie informacji przestrzennej i opisowej o gruntach, budynkach i lokalach |
ustalenie stanu prawnego nieruchomości gruntowych, budynkowych, lokalowych |
Najmniejszy obiekt podlegający rejestracji |
działka ewidencyjna |
nieruchomość gruntowa, budynkowa, lokal |
Mniejsza jednostka zbierania danych |
obręb |
księga wieczysta |
Większa jednostka zbierania danych |
jednostka ewidencyjna (gmina) |
rejon Wydziału księgowo-wieczystego |
Jednostka prowadząca rejestr |
starosta |
Sąd Rejonowy |
Zasięg kompetencji stosownego urzędu |
powiat |
obszar kompetencji Sądu Rejonowego |
Organ ustawodawczy |
Rzeczpospolita Polska |
Rzeczpospolita Polska |
Najważniejsze akty prawne określające funkcjonowanie systemu |
ustawa prawo geodezyjne i kartograficzne, rozporządzenie w sprawie ewidencji gruntów i budynków |
kodeks cywilny, ustawa o księgach wieczystych i hipotece |
Zupełność (pokrycie kraju) |
część opisowa 100% |
księgi prowadzone są dla ustalonych obszarów kompetencji sądów rejonowych - ale nie wszystkie nieruchomości są ujawnione |
Stopień informatyzacji |
część opisowa 99.8%, |
coraz większy |
Wprowadzanie zmian |
z urzędu lub na wniosek zainteresowanego |
z urzędu lub na wniosek zainteresowanego |
Jednolitość prowadzenia |
tak |
tak |
Jawność |
ograniczona |
pełna |
Czy jeden rejestr może istnieć bez drugiego |
tak |
nie |
Rękojmia wiary publicznej |
nie |
prawa rzeczowe - tak, |
Jak mają się do siebie pod względem wzajemnego zawierania działka katastralna i nieruchomość gruntowa |
jedna działka ewidencyjna nie powinna zawierać więcej niż jedną nieruchomość gruntową |
jedna nieruchomość gruntowa może zawierać więcej niż jedną działkę ewidencyjną |
Struktura organizacyjna ewidencji gruntów i budynków
Mapa zasadnicza
to wielkoskalowe opracowanie kartograficzne, zawierające aktualne informacje o przestrzennym rozmieszczeniu obiektów ogólnogeograficznych oraz elementach ewidencji gruntów i budynków, a także sieci uzbrojenia terenu: nadziemnych, naziemnych i podziemnych. Wykonywana jest w formie numerycznej lub klasycznej i stanowi podstawowy element państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego.
Podstawowymi skalami mapy zasadniczej są:
skala 1:500 - dla terenów o dużym stopniu zainwestowania lub obszarów przewidzianych do zainwestowania intensywnego;
skala 1:1 000 - dla terenów małych miast, aglomeracji miejskich i przemysłowych oraz terenów osiedlowych wsi będących siedzibami gmin;
skala 1:2 000 - dla pozostałych zwartych terenów osiedlowych, terenów rolnych o drobnej, nieregularnej szachownicy stanu władania oraz większych zwartych obszarów rolnych i leśnych na terenach miast,
skala 1:5 000 - dla terenów o rozproszonej zabudowie wiejskiej oraz gruntów rolnych i leśnych w gminach.
Kryteria doboru skali bazowej mapy są następujące:
stopień zagęszczenia terenu szczegółami sytuacyjnymi stanowiącymi treść mapy zasadniczej,
stopień wyposażenia terenu w urządzenia podziemne,
przewidywane zamierzenia inwestycyjne.
Mapa zasadnicza jest redagowana w systemie nakładek tematycznych oznaczonych następująco:
E - nakładka ewidencji gruntów i budynków,
U - nakładka sieci uzbrojenia terenu,
S - nakładka sytuacji powierzchniowej,
W - nakładka rzeźby terenu (wysokościowa),
R - nakładka realizacyjnych uzgodnień projektowych.
Geodezyjna ewidencja sieci uzbrojenia terenu (GESUT)
Podstawa prawna:
Ustawa z dn. 17 maja 1989 r. prawo geodezyjne i kartograficzne (Rozd. 5.). (j.t. Dz. U. z 2005r., Nr 240, poz. 2027)
Rozporządzenie Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dn. 2 kwietnia 2001 r. w sprawie geodezyjnej ewidencji sieci uzbrojenia terenu oraz zespołów uzgadniania dokumentacji projektowej. Dz. U. Nr 38, poz. 455.
Instrukcje techniczne:
G-7 Geodezyjna Ewidencja Sieci Uzbrojenia Terenu (GESUT). GGK,
K-1 Mapa Zasadnicza. Główny Geodeta Kraju,
Geodezyjna ewidencji sieci uzbrojenia terenu (GESUT)
to uporządkowany zbiór informacji przestrzennych i opisowych o uzbrojeniu terenu i podmiotach nim zarządzających.
Głównym celem założenia i prowadzenia GESUT jest dostarczanie informacji:
dla działalności inwestycyjnej, projektowej i realizacyjnej, w celu zapobieżenia kolizjom istniejących i projektowanych SUT,
dla uzupełnienia treści mapy zasadniczej,
dla założenia ewidencji branżowych przez podmioty zarządzające sieciami.
Geodezyjna ewidencja sieci uzbrojenia terenu obejmuje:
ewidencję geodezyjną zawierającą dane geodezyjne o sieciach uzbrojenia terenu,
ewidencję branżową zawierającą podstawowe charakterystyki branżowe sieci.
Podstawowe pojęcia GESUT
Uzbrojenie terenu
Przewód
Odcinek przewodu
Oś odcinka przewodu
Obiekt punktowy
Budowle podziemne
Podział sieci uzbrojenia terenu
Sieci dzielą się na rodzaje i typy . Zgodnie z instrukcją G-7 wyróżniono 16 rodzajów sieci. W każdym rodzaju sieci wydzielono typy sieci, a w typie - funkcje.
Podział sieci uzbrojenia terenu
Rodzaj sieci (litera kodu)
|
Typ sieci (druga litera kodu) |
Identyfikacja na mapie GESUT |
||
1 |
2 |
3 |
4 |
5 |
Kanalizacyjne |
k
|
- ogólnospławne - deszczowe - sanitarne - przemysłowe - lokalne |
o d s p l |
brązowy |
Wodociągowe |
w |
- ogólne - lokalne |
o l |
niebieski |
Gazowe |
g |
- wysokoprężne - średnioprężne - niskoprężne |
w s n |
żółty |
Ciepłownicze |
c |
- wysokiego ciśnienia - niskiego ciśnienia - parowe |
w n p |
fioletowy |
Elektroenergetyczne |
e |
- wysokiego napięcia - średniego napięcia - niskiego napięcia - inne |
W S N i |
czerwony |
Telekomunikacyjne |
t |
- tranzytowe - miejscowe |
t m |
pomarańczowy |
Benzynowe |
b |
|
|
czarny |
Niezidentyfikowane |
x |
- rurowe - kablowe |
r k |
zielony |
Naftowe |
n |
|
|
czarny |
Poczty pneumat. |
p |
|
|
czarny |
Sieci komputerowe |
a |
- doziemne - w kanalizacji |
d k |
czarny
|
TV kablowej |
v |
- doziemne - w kanalizacji |
d k |
czarny |
Melioracyjne |
m |
|
|
czarny |
Inne sieci rurowe |
i |
|
|
czarny |
Kanały zbiorcze |
z |
|
|
czarny |
Inne sieci kablowe |
j |
- doziemne - w kanalizacji |
d k |
czarny |
Zakres informacji GESUT
Informacje podmiotowe:
nazwa osób prawnych i nazwiska osób fizycznych,
adresy właścicieli (zarządzających),
miejsce archiwizacji dokumentacji branżowej i jej numer,
data założenia GESUT, data i nr zmiany wprowadzonej do GESUT.
Informacje przedmiotowe:
Dane adresowe:
godło mapy zasadniczej,
nr i nazwa jednostki ewidencyjnej,
nr działki,
ulica i nr porządkowy;
Dane identyfikacyjne:
- rodzaj sieci,
typ sieci,
funkcja przewodu,
nr ewidencyjny przewodu,
nr ewidencyjny urządzenia podziemnego w katalogu urządzeń sieci
uzbrojenia terenu,
nr porządkowy węzła lub punktu osiowego;
Dane geometryczne:
współrzędne x, y, z węzłów i punktów osiowych,
miary bieżące przewodu,
wymiary urządzeń podziemnych,
metoda inwentaryzacji;
Parametry techniczne:
średnica wewnątrz dla przewodów rurowych,
napięcie dla przewodów elektroenergetycznych,
ciśnienie dla przewodów gazowych,
ogólna charakterystyka węzłów.
Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego
Podstawa prawna
Ustawa z dn. 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. (Dz. U. z 10 maja 2003 r. Nr 80, poz. 717)
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie wymaganego zakresu projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (Dz.U. 164.1587)
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie sposobu ustalania wymagań dotyczących nowej zabudowy i zagospodarowania terenu w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (Dz.U. 164.1588)
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie oznaczeń i nazewnictwa stosowanych w decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego oraz w decyzji o warunkach zabudowy (Dz.U. 164.1589)
W celu ustalenia przeznaczenia terenów, w tym dla inwestycji celu publicznego, oraz określenia sposobów ich zagospodarowania i zabudowy rada gminy podejmuje uchwałę o przystąpieniu do sporządzenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.
W planie miejscowym określa się obowiązkowo:
1) przeznaczenie terenów oraz linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu lub różnych zasadach zagospodarowania;
2) zasady ochrony i kształtowania ładu przestrzennego;
3) zasady ochrony środowiska, przyrody i krajobrazu kulturowego;
4) zasady ochrony dziedzictwa kulturowego i zabytków oraz dóbr kultury współczesnej;
5) wymagania wynikające z potrzeb kształtowania przestrzeni publicznych;
6) parametry i wskaźniki kształtowania zabudowy oraz zagospodarowania terenu, w tym linie zabudowy, gabaryty obiektów i wskaźniki intensywności zabudowy;
7) granice i sposoby zagospodarowania terenów lub obiektów podlegających ochronie, ustalonych na podstawie odrębnych przepisów, w tym terenów górniczych, a także narażonych na niebezpieczeństwo powodzi oraz zagrożonych osuwaniem się mas ziemnych;
8) szczegółowe zasady i warunki scalania i podziału nieruchomości objętych planem miejscowym;
9) szczególne warunki zagospodarowania terenów oraz ograniczenia w ich użytkowaniu, w tym zakaz zabudowy;
10) zasady modernizacji, rozbudowy i budowy systemów komunikacji i infrastruktury technicznej;
11) sposób i termin tymczasowego zagospodarowania, urządzania i użytkowania terenów;
12) stawki procentowe, na podstawie których ustala się opłatę planistyczną.
Plan miejscowy sporządza się w skali 1:1.000, z wykorzystaniem urzędowych kopii map zasadniczych albo w przypadku ich braku map katastralnych, gromadzonych w państwowym zasobie geodezyjnym i kartograficznym. W szczególnie uzasadnionych przypadkach dopuszcza się stosowanie map w skali 1:500 lub 1:2.000, a w przypadkach planów miejscowych, które sporządza się wyłącznie w celu przeznaczenia gruntów do zalesienia lub wprowadzenia zakazu zabudowy, dopuszcza się stosowanie map w skali 1:5.000.
Rysunek planu jest sporządzany techniką barwną na podkładach mapowych. Treść rysunku planu stanowią:
rozwiązania projektowe;
nazwa obszaru objętego planem;
zestawienie oznaczeń zastosowanych na rysunku planu i skala opracowania;
linie rozgraniczające tereny o różnym rodzaju użytkowania oraz linie wewnętrznego ich podziału;
linie zabudowy;
układ komunikacyjny (drogi, ulice, budowle komunikacyjne itp.);
trasy głównych przewodów do zaopatrzenia w wodę i energię;
szczegółowe usytuowanie i ukształtowanie urządzeń i obiektów;
kolejność realizacji elementów zagospodarowania.
Tekst planu zawiera ustalenia i informacje, których nie można wyrazić graficznie. W ustaleniach planu podaje się m.in.:
funkcje obszaru objętego planem,
graniczne wielkości liczbowe głównych elementów programu zagospodarowania przestrzennego terenu,
symbole przeznaczenia terenów i ich powierzchnię,
sposób użytkowania w okresach perspektywicznych,
wskaźnik intensywności zagospodarowania i wysokości budynków,
kolejność realizacji ustaleń planu.
Plan miejscowy jest ważnym źródłem informacji o roli, znaczeniu i położeniu poszczególnych nieruchomości w przestrzeni. Do tych informacji należą m.in.:
funkcja terenu i lokalizacja funkcji w stosunku do innych funkcji;
lokalizacja funkcji w stosunku do elementów ukształtowania przestrzennego, np. układów komunikacyjnych, centrów, terenów rekreacyjnych itp.);
ograniczenia wynikające z zasad kształtowania form przestrzennych, np. rodzaju zabudowy;
ustalenia dotyczące przewidywanego zakresu uzbrojenia i wyposażenia terenu w urządzenia infrastruktury technicznej i społecznej;
ograniczenia w sposobie użytkowania poszczególnych terenów, np. ograniczenia wynikające z utworzenia stref ochronnych lub chronionych.
Decyzja o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego określa:
1) rodzaj inwestycji;
2) warunki i szczegółowe zasady zagospodarowania terenu oraz jego zabudowy wynikające z przepisów odrębnych, a w szczególności w zakresie:
a) warunków i wymagań ochrony i kształtowania ładu przestrzennego,
b) ochrony środowiska i zdrowia ludzi oraz dziedzictwa kulturowego i zabytków oraz dóbr kultury współczesnej,
c) obsługi w zakresie infrastruktury technicznej i komunikacji,
d) wymagań dotyczących ochrony interesów osób trzecich,
e) ochrony obiektów budowlanych na terenach górniczych;
3) linie rozgraniczające teren inwestycji, wyznaczone na mapie w odpowiedniej skali
Zmiana zagospodarowania terenu w przypadku braku planu miejscowego, polegająca na budowie obiektu budowlanego lub wykonaniu innych robót budowlanych, a także zmiana sposobu użytkowania obiektu budowlanego lub jego części, wymaga ustalenia, w drodze decyzji, warunków zabudowy
Wydanie decyzji o warunkach zabudowy jest możliwe jedynie w przypadku łącznego spełnienia następujących warunków:
1) co najmniej jedna działka sąsiednia, dostępna z tej samej drogi publicznej, jest zabudowana w sposób pozwalający na określenie wymagań dotyczących nowej zabudowy w zakresie kontynuacji funkcji, parametrów, cech i wskaźników kształtowania zabudowy oraz zagospodarowania terenu, w tym gabarytów i formy architektonicznej obiektów budowlanych, linii zabudowy oraz intensywności wykorzystania terenu;
2) teren ma dostęp do drogi publicznej;
3) istniejące lub projektowane uzbrojenie terenu jest wystarczające dla zamierzenia budowlanego;
4) teren nie wymaga uzyskania zgody na zmianę przeznaczenia gruntów rolnych i leśnych na cele nierolnicze i nieleśne albo jest objęty zgodą uzyskaną przy sporządzaniu miejscowych planów, które utraciły moc;
5) decyzja jest zgodna z przepisami odrębnymi.
Dokumentacja urządzeniowo-rolna
Mapy glebowo - rolnicze
Mapy glebowo - rolnicze wykonywane są w skali 1:5 000. Na ich treść składają się elementy o znaczeniu zasadniczym, zagadnieniowym oraz elementy drugorzędne, sytuacyjne. Do pierwszej grupy elementów należą kontury:
kompleksów rolniczej przydatności gleb oraz jednostek glebowych (poszczególnych odmian gleb) wchodzących w skład tych kompleksów,
gleb rolniczo nieprzydatnych (nadających się pod zalesienie) z wykazaniem granic jednostek glebowych,
lasów, terenów zabudowanych (o zwartej zabudowie) oraz wodozbiorów z zaznaczeniem wód - nieużytków,
nieużytków rolnych,
miejsca i numery odkrywek glebowych zbadanych i opisanych przez redaktora mapy.
Klasyfikacja gleboznawcza gruntów (bonitacyjna)
grunty orne (R) : I, II, IIIa, IIIb, IVa, IVb, V, VI, VIz
łąki (Ł) : I, II, III, IV, V, VI
pastwiska (Ps) : I, II, III, IV, V, VI, VIz
grunty leśne (Ls) : I, II, III, IV, V, VI (lasy prywatne)
grunty zadrzewione (Lz) : I, II, III, IV, V, VI.
Klasyfikacja glebowo - rolnicza
Przy uwzględnieniu aspektów przyrodniczych i ekonomicznych wyróżnia się 14 kompleksów rolniczej przydatności gleb, tj. obszarów o zbliżonych właściwościach rolniczych i podobnym użytkowaniu gruntów.
Klasyfikacja glebowo-uprawowa
Dokumentacja urządzeniowo - leśna
Dokumentację urządzeniowo - leśną tworzą następujące dokumenty:
plan urządzenia lasu,
uproszczony plan urządzenia lasu,
inwentaryzacja stanu lasu.
Przy ich sporządzaniu uwzględnia się:
wymogi: hodowli, ochrony, urządzania, ochrony przeciwpożarowej, użytkowania lasu,
wymogi ochrony przyrody i krajobrazu,
zasady gospodarki w lasach uznanych za lasy ochronne,
potrzeby obronności i bezpieczeństwa państwa,
zagospodarowanie otoczenia lasów.
Plan urządzenia lasu
Plan urządzenia lasu sporządza się na 10 lat dla lasów będących w zarządzie Lasów Państwowych, dla każdego nadleśnictwa, a także dla każdego obiektu będącego w użytkowaniu wieczystym na mocy odrębnych przepisów.
Uproszczony plan urządzenia lasu
Wykonuje się dla pozostałych lasów (komunalne, prywatne, agencyjne) o ile kompleks ma powierzchnię co najmniej 10 ha.. Plan wykonuje się na okres 10 lat, zatwierdza go wojewoda.
Inwentaryzacja stanu lasu
Inwentaryzacja stanu lasu, sporządzana na okres 10 lat, dla lasów jak w przypadku uproszczonego planu urządzenia lasu ale o powierzchni mniejszej od 10 ha.
KSIĄŻKA OBIEKTU BUDOWLANEGO
Właściciel lub zarządca jest obowiązany prowadzić dla każdego budynku oraz obiektu budowlanego nie będącego budynkiem, którego projekt jest objęty obowiązkiem sprawdzenia, książkę obiektu budowlanego, stanowiącą dokument przeznaczony do zapisów dotyczących przeprowadzanych badań i kontroli stanu technicznego, remontów i przebudowy, w okresie użytkowania obiektu budowlanego.
Obowiązek prowadzenia książki obiektu budowlanego nie obejmuje właścicieli lub zarządców budynków indywidualnego budownictwa jednorodzinnego, zagrodowego, letniskowego oraz obiektów budowlanych, których budowa nie wymaga pozwolenia na budowę.(Dz. U. 98.135.882)
Wykaz wybranych katalogów jednostkowych wskaźników cenowych z zakresu budownictwa, wykorzystywanych do ustalania wartości odtworzeniowej obiektów budowlanych
Zbiór jednostkowych wskaźników cenowych z zakresu
budownictwa ogólnego, mieszkaniowego oraz
przemysłowego BISTYP-CONSULTING Sp. z o.o.,
- Katalog ORGBUD-SERWIS
- Biuletyn Cenowy Budownictwa
- Katalog SEKOCENBUD
- Informacyjny zestaw średnich krajowych cen czynników
produkcji budowlanej
- Katalog cen PROMIKS
- Cennik WACETOB
- Kwartalnik firmy UNIKAT
Dr inż. K.Rząsa „Źródła informacji o nieruchomościach” 6
Dr inż. K.Rząsa „Źródła informacji o nieruchomościach” 8
Kraj
Rzeczpospolita Polska
Województwo, powiat
woj. warmińsko-mazurskie
( identyfikator: WWPP )
Gmina, miasto dzielnica
jednostka ewidencyjna
Purda
identyfikator: WWPP_R.
Obręb
Bartążek
id. WWPPGG_R.XXXX
Działka
WWPPGG_R.XXXX.NDZ.
położenie,
przeznaczenie,
funkcja użytkowa,
ogólne dane techniczne
położenie,
granice,
powierzchnia,
użytki gruntowe,
klasy gleboznawcze
Budynek
[ID DZIAŁKI]Nr_BUD
Lokal
[ID BUDYNKU].NR_LOK
gruntowa
WWPPGG_XXXX.GNr
właściciel
budynkowa
WWPPGG_R.XXXX.BNr
użytkownik wieczysty
Jednostka rejestrowa
lokalowa
WWPPGG_R.XXXX.LNr
posiadacz samoistny
Grupa rejestrowa
Informacje adresowe i identyfikatory
Informacje z rynku nieruchomości
Informacje
o przedmiocie
Informacje
o podmiocie
Kataster nieruchomości
Ewidencja gruntów i budynków
GESUT
Urzędy wojewódzkie,
powiatowe,
gminy
Sądy rejonowe,
biura notarialne
Ewidencje branżowe
Księgi wieczyste
Biura pośrednictwa
i obrotu nieruchomościami
Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego
Urzędy skarbowe
Mapa zasadnicza
z nakładkami tematycznymi
Firmy, towarzystwa ubezpieczeniowe
Sprawdzenie możliwości podłączenia w sieci UIT
Giełdy nieruchomości
SYSTEM INFORMACJI
O NIERUCHOMOŚCIACH
Wizja terenowa
NIERUCHOMOŚĆ