Najczęściej spotykane typy palet

(długość x szerokość x wysokość):

"europaleta" (EUR) - 1200 x 800 x 144 mm, obciążenie do 1000 kg

1/2 (EUR) - 800 x 600 x 144 mm

powiększona (EUR) - 1200 x 1200 x 144 mm

ISO - 1200 x 1000 x 144 mm (tzw. angielka)

przeznaczona do kontenerów - 1135 x 1133 mm

Pakietowe jednostki ładunkowe

Pakietowa jednostka ładunkowa - ładunek składający się z co najmniej dwóch jednakowych sztuk, tworzący jeden zwarty pakiet, sformowany przy użyciu środków zespalających w sposób zapewniający trwałość formy i możliwość zastosowania zmechanizowanego przeładunku.

Długość i szerokość pakietu zależy od pakietowych wyrobów i są zazwyczaj większe od wymiarów gabarytowych palety, natomiast wysokość nie powinna przekraczać wysokości paletowej jednostki ładunkowej.

Paletowe jednostka ładunkowa

Paleta - pomocnicze urządzenie magazyowo - transportowe, służące do formowania jednostek ładunkowych. Zaprojektowane są tak, aby można było łatwo podnosić je za pomocą wózków widłowych. Wymiary palet są znormalizowane.

Paletowa jednostka ładunkowa - zwielokrotniony ładunek jednostkowy sformowany na palecie płaskiej lub skrzyniowej o pojemności nie przekraczającej 1 m³ i maksymalnej masie brutto 1 000 kg.

Podział palet

Paleta jest to platforma nośna z nadbudową lub bez nadbudowy, która służy do skomasowania towarów, w celu uformowania jednostki ładunkowej do transportu, magazynowania i układania w stosy, przy wykorzystaniu jezdniowych urządzeń przemieszczających lub wózków przemieszczających. Paleta ładunkowa - urządzenie przeznaczone do układania na nim ładunków, dostosowane do zmechanizowanego przemieszczania jako paletowa jednostka ładunkowa. Palety są pewnym rodzajem opakowań, ponieważ służą do transportu towarów oraz na nich jest on przechowywany . Gospodarka nie funkcjonowałaby normalnie bez tego elementu.

Pomieszczenia magazynowe, w których przechowywany jest towar są dostosowane do składowania w nich różnych typów palet. Warto tutaj wspomnieć, że logistyka wiąże z paletami funkcję ochronną co oznacza, iż ostatecznym celem firm logistycznych jest dostarczenie właściwych produktów w odpowiedniej ilości na wskazaną przez odbiorcę lokalizację oraz we właściwym czasie i przy zachowaniu właściwej jakości transportowej towaru.

Palety możemy podzielić biorąc pod uwagę różnorodne kryteria:

-         kryterium przeznaczenia (uniwersalne, specjalne)

-         kryterium rozwiązania konstrukcyjnego (płaskie, słupkowe, skrzyniowe, jednopłytowe, dwupłytowe, dwuwejściowe, czterowejściowe, składane, rozbieralne, nierozbieralne itp.)

-         kryterium sposobu użycia (jednorazowe, wielokrotnego użytku)

-         kryterium rodzaju tworzywa (drewniane, metalowe, z tworzyw sztucznych, papierniczych czy mieszanych)

-         kryterium występowania płóz, z pełnym blatem lub ażurowe itp.

-         Kryterium stanu palet (nowe, używane, zniszczone, naprawiane itp.)

Zalecenie normalizacyjne dotyczące koordynacji wymiarowej ustala:

-          Dla opakowań - wymiary palety 800x1200 mm pomniejszone o 5%, tj. wymiary 760x1140 mm. Dla środków transportowych i pomieszczeń magazynowych - wymiary palety 800x1200 mm powiększone o luz manipulacyjny tj. 900x1300 mm (minimum 870x1270 mm) inaczej miejsce paletowe.

-         Rodzaje palet: Palety drewniane - płaskie, czterowejściowe (800x1200 mm wysokość 144 mm), służą do formowania jednostek ładunkowych z wyrobów odpornych na uszkodzenia mechaniczne w czasie piętrzenia i transportu. Palety słupkowe - wysokość słupków 100 cm, stosowane do wyrobów opakowanych lub nie opakowanych, charakteryzujących się niską wytrzymałością na ściskanie. Palety skrzyniowe - stosowane do ładunków o nieregularnych kształtach i niewielkich gabarytach. Rodzaje palet skrzyniowych: ze ścianami z blachy, drewna płyt wiórowych, tworzyw sztucznych ze ścianami z siatki, prętów itp. Nierozbieralne, o konstrukcji sztywnej, uniemożliwiającej demontaż poszczególnych elementów. Rozbieralne o konstrukcji umożliwiającej demontaż poszczególnych elementów. Składane o konstrukcji umożliwiającej składanie poszczególnych elementów. Palety specjalne - do formowania jednostek z wyrobów o specyficznych kształtach.

Rodzaje palet:

-         Palety dla wyrobów o dużych gabarytach i nieregularnych kształtach

-         Palety do wyrobów prostopadłościennych

-         Palety do beczek i bębnów

-         Palety do zwojów (papier, papa, dywany)

-         Palety jednorazowego użytku - wykonane z materiałów odpadowych oraz z tworzyw sztucznych spienionych. Wyroby o małych gabarytach luzem lub w opakowaniach jednostkowych, a także wyroby nieodporne na uszkodzenia mechaniczne w czasie magazynowania i transportu mogą być pakowane do metalowych lub z tworzyw sztucznych pojemników wielokrotnego użytku.

Rodzaje pojemników:

-         Pojemniki metalowe z blachy wykonywane są jako nieskładane, z zamknięciami przystosowanymi do plombowania. Stosowane są do formowania jednostek ładunkowych z wyrobów drobnych i ciężkich (śruby, łożyska, nakrętki).

-         Pojemniki metalowe siatkowe - wykonywane są jako składane, z zamknięciami umożliwiającymi plombowanie o wymiarach podstawy 400x800 mm, 600x800 mm oraz 1200x800 mm. Stosowane są do formownia jednostek ładunkowych z wyrobów przestrzennych, lekkich.

-         Pojemniki z tworzyw sztucznych (PE-HD) wykonywane są jako nieskładane lub składane. Posiadają wieko przystosowane do plombowania lub nie posiadają wieka. Stosowane są do formownia jednostek ładunkowych z wyrobów drobnych nieopakowanych lub opakowanych.

-         Pojemniki drewniane lub z materiałów drewnopochodnych wykonywane są jako nieskładane lub składane o wymiarach podstawy 400x800 mm oraz 600x800 mm, z zamknięciami umożliwiającymi plombowanie. Stosowane są do pakowania artykułów technicznych, piśmiennych, pasmanterii itp.

Pakietowe jednostki ładunkowe formowane są przeważnie z wyrobów nieopakowanych o wymiarach większych od wymiarów typowej palety ładunkowej, a więc szkła płaskiego, płyt pilśniowych, blach i rur stalowych, metalowych elementów konstrukcyjnych, elementów armatury ogrzewczej, wentylacyjnej. Wymiary jednostek pakietowych zależą od rodzaju formowanych wyrobów i dlatego można spotkać różnorodność stosowanych rozwiązań. Do wiązania pakietów stosuje się: jarzma, klamry, obejmy, taśmy, druty. Pakiet powinien być tak uformowany aby umożliwiał piętrzenie w stabilne stosy. W Polsce ustalono i przyjęto system wymiarowy oparty w swych założeniach teoretycznych na tzw. systemie norweskim, tj. ustalającym wewnętrzne wymiary opakowań transportowych ( w przeciwieństwie do szwajcarskiego w którym ustala się zewnętrzne wymiary opakowań transportowych).

 System ten został ujęty w normie PN-89/O-79021. Opiera się on na następujących zasadach: podstawą wyjściową systemu wymiarowego opakowań transportowych jest uprzywilejowana paleta ładunkowa o wymiarach 800x1200 mm; dla opakowań prostopadłościennych obowiązują szeregi wymiarów wewnętrznych opakowań transportowych oraz szeregi wymiarów zewnętrznych opakowań jednostkowych wkładanych do tych opakowań transportowych; przyjęto założenie teoretyczne, że grubość ścianek opakowania transportowego powinna być wprost proporcjonalna do jego wielkości i wynosić przeciętnie 5% wymiarów liniowych opakowań.

 Wykorzystanie powierzchni ładownej palety przez opakowania transportowe o dnie prostokątnym powinno wynosić około 100%; dopuszcza się mniejsze wykorzystanie powierzchni palety, jednak nie poniżej 90%; opakowania nie mogą zbytnio wystawać poza obrzeże palety, przewisy muszą się mieścić w przewidzianym luzie wynoszącym +40 mm na każdy wymiar liniowy. Jako największe wymiary liniowe opakowań transportowych przyjęto pomniejszone o 5% wymiary palety 800x1200 mm, a jako najmniejsze-graniczny wymiar dla opakowań-190 mm. Wymiary liniowe opakowań transportowych utworzono przez podzielenie pomniejszonych o 5% wymiarów palety przez liczby naturalne oraz przez odpowiedni dobór powstałych w ten sposób wymiarów wewnętrznych długości opakowań transportowych. Postanowienia normy stosuje się przy projektowaniu opakowań transportowych z różnych tworzyw i do różnych towarów z wyjątkiem przypadków, gdy kształt towaru wymaga odbiorcy zagranicznego lub inne specjalne okoliczności uzasadniają zastosowanie innych wymiarów opakowań.

Tektura

- rodzaje i specyfikacja

W branży opakowaniowej występuje duża liczba rodzajów tektury. Poniżej przedstawiamy najpopularniejsze gatunki tektury wraz z krótkim opisem i specyfikacją.

• Tektura 2-warstwowa
   

 
Tektura składa się z papieru zewnętrznego oraz warstwy falowanej.
Ten rodzaj tektury znajduje zastosowanie w zabezpieczaniu produktów oraz jako forma przekładki.
 

• Tektura 3-warstwowa
    
  
  
   
  Tektura falista 3-warstwowa to najbardziej uniwersalny materiał wykorzystywany przy produkcji opakowań jednostkowych i zbiorczych. Zbudowana jest z dwóch warstw pokryciowych papieru: zewnętrznej i wewnętrznej połączonych pofalowaną warstwą papieru zwaną flutingiem.

 
 
W zakresie tektur 3-warstwowych rozróżniamy:

• tektury o fali B (grubość ok. 2,5-3,0 mm)
  
  
  Tektura ta znajduje zastosowanie w przy produkcji małych pudełek.
   

• Tektury o fali C (grubość ok. 3,5-4,0 mm)
  
  
  Tektura ta znajduje zastosowanie w przy produkcji pudełek o dużej wytrzymałości. Alternatywa dla tektury 5-warstwowej.
   

• tektury o fali E - mikrofala (grubość ok. 1,1-1,7 mm) 
  
  
  Tektura ta znajduje zastosowanie w przy produkcji małych opakowań. Tektura o bardzo estetycznym wyglądzie.
   

• Tektury te występują w kolorze naturalnym oraz jednostronnie lub dwustronnie białym,

• W zależności od rodzaju papierów użytych do ich produkcji wykazują zróżnicowaną wytrzymałość,

• Występują w szerokim zakresie gramatur. W naszej produkcji wykorzystujemy tektury trójwarstwowe w gramaturach  od 280 g/m2 do 610 g/m2,

 
 

• Tektura 5-warstwowa

 
 


 
Tektura falista 5-warstwowa to materiał wykorzystywany  przy produkcji wielkogabarytowych opakowań zbiorczych lub opakowań jednostkowych dla produktów o dużym ciężarze. Duża sztywność tej tektury daję gwarancję maksymalnej ochrony Państwa produktów. Zbudowana jest z dwóch warstw pokryciowych papieru: zewnętrznej i wewnętrznej oraz dodatkowej środkowej warstwy płaskiej połączonych szkieletem w postaci dwóch, pofalowanych warstw papieru zwanych flutingiem.

W zakresie tektur 5-warstwowych rozróżniamy:

• tektury o układzie fal: BC (grubość ok. 6,0-6,5 mm),
  
  
  Bardzo wytrzymała tektura. Idealna do opakowań o dużej wytrzymałości.
   

• tektury o układzie fal:  EB (grubość ok. 3,7-5,0 mm) 

Tektura ta znajduje zastosowanie w przy produkcji pudełek o dużej wytrzymałości. Alternatywa dla tektury 5-warstwowej fali BC. 
  

• Tektury te występują w kolorze naturalnym oraz jednostronnie lub dwustronnie białym,

• W zależności od rodzaju papierów użytych do ich produkcji wykazują zróżnicowaną wytrzymałość,

• Występują w szerokim zakresie gramatur. W naszej produkcji wykorzystujemy tektury pięciowarstwowe w gramaturach od 480 g/m2 do 1300 g/m2,

Ręczne prace transportowe - podstawowe informacje

Określenie  "ręczne prace transportowe" -  oznacza każdy rodzaj transportowania lub podtrzymywania przedmiotów, ładunków lub materiałów przez jednego lub więcej pracowników, w tym przemieszczanie ich poprzez: unoszenie, podnoszenie, układanie, pchanie, ciągnięcie, przenoszenie, przesuwanie, przetaczanie lub przewożenie.

Prace tego typu wykonywane są na stanowiskach wymagających przenoszenia przedmiotów o małej lub dużej masie, czynności manipulacyjnych, prac montażowych czy sterowania maszynami lub urządzeniami.


Zasady zapobiegania ryzyku zawodowemu przy ręcznych pracach transportowych określone są w postanowieniach polskiego prawa zawartych w:

• Rozporządzeniu  Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 14 marca 2000 w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy przy ręcznych pracach transportowych (Dz. U. 2000 nr 26 poz. 313) ze zm. (Dz. U. 2000 nr 82 poz. 930)

• oraz zaleceniach dyrektywy 90/269/EWG

Dotyczą one prawidłowych sposobów podnoszenia i przenoszenia, pokazują technikę oraz prawidłowe metody podnoszenia i przenoszenia, a także służą ich praktycznemu zastosowaniu w codziennej pracy i przy codziennych czynnościach poza pracą.

Dodatkowe ograniczenia dotyczące wykonywania ręcznych prac transportowych przez kobiety oraz młodocianych określono w rozporządzeniach:

• Rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 10 września 1996 w sprawie wykazu prac szczególnie uciążliwych lub szkodliwych dla zdrowia kobiet (Dz. U. 1996 nr 114 poz. 545) ze zm. (Dz. U. 2002 nr 127 poz. 1092)

• Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 24 sierpnia 2004 w sprawie wykazu prac wzbronionych młodocianym i warunków ich zatrudniania przy niektórych z tych prac (Dz. U. 2004 nr 200 poz. 2047) ze zm. (Dz.U. 2005 nr 136 poz. 1145)
  
  Zgodnie z ww. rozporządzeniami:

• określenie "praca dorywcza" - oznacza ręczne przemieszczanie przedmiotów, ładunków lub materiałów nie częściej niż 4 razy na godzinę, jeżeli łączny czas wykonywania tych prac nie przekracza 4 godzin na dobę

• określenia "sprzęt pomocniczy" - oznacza środki mające na celu ograniczenie zagrożeń i uciążliwości związanych z ręcznym przemieszczaniem przedmiotów, ładunków lub materiałów oraz ułatwienie wykonywania tych czynności; do środków tych zalicza się w szczególności: pasy, liny, łańcuchy, zawiesia, dźwignie, chwytaki, rolki, kleszcze, uchwyty, nosze, kosze, legary, ręczne wciągniki i wciągarki, krążki i wielokrążki linowe, przestawne pochylnie, taczki i wózki.

Poprawa bezpieczeństwa przy ręcznych pracach transportowych w polskim prawodawstwie polega przede wszystkim na:

• eliminowaniu tych prac

• dokonywaniu oceny ryzyka na  stanowiskach wymagających tego typu prac i dopasowaniu wielkości przenoszonej masy do możliwości siłowych pracownika

• ochronie zdrowia pracownika podczas podnoszenia i przenoszenia poprzez zachowywanie przez niego prawidłowej pozycji poszczególnych części ciała podczas tych czynności, a szczególnie właściwego ułożenia kręgosłupa

Ze względu na bezpieczeństwo i ochronę zdrowia pracowników zatrudnionych przy ręcznych pracach transportowych PRACODAWCA powinien:

• dołożyć wszelkich starań, aby zmniejszyć zakres ręcznych prac transportowych w przedsiębiorstwie

• oceniać ryzyko zawodowe związane z wykonywaniem ręcznych prac transportowych, w szczególności biorąc pod uwagę:
  -   masę przemieszczanych przedmiotów
  -   warunki środowiska pracy
  -   organizację środowiska pracy
  -   indywidualne predyspozycje pracownika

• przedsięwziąć właściwe środki, aby to ryzyko zmniejszyć i gdzie to możliwe -  zapewnić sprzęt pomocniczy odpowiednio dobrany do wielkości, masy i rodzaju przemieszczanych przedmiotów, umożliwiający bezpieczne i dogodne wykonywanie pracy

Podczas wykonywania ręcznych prac transportowych należy stosować się do kilku głównych zasad:

• stosować sprzęt pomocniczy w celu zmniejszenia obciążenia układu mięśniowo-szkieletowego, a w szczególności kręgosłupa

• unikać dużych skrętów i niepotrzebnego pochylania tułowia

• dążyć do tego, aby pozycja ciała była możliwie najbardziej zbliżona do naturalnej

• najkorzystniejszą wysokością, z której podnoszone są przedmioty, jest wysokość blatu stołu, wysokość ta powinna być dopasowana indywidualnie

• pole podstawy układu człowiek - przedmiot  powinno być jak największe, ale nie powinno zwiększać obciążenia kończyn dolnych

• stosować odpowiednie sposoby podczas podnoszenia przedmiotów nietypowych, o dużych rozmiarach czy dużej masie

• przedmioty przenoszone powinny mieć uchwyty

• przedmioty o dużych rozmiarach i dużej masie powinny być przenoszone zespołowo z zachowaniem wszystkich ww. środków bezpieczeństwa i zaleceń dotyczących sposobów podnoszenia i przenoszenia przedmiotów

Dopuszczalne masy podnoszonych i przenoszonych ładunków dla różnych kategorii pracowników:

Rodzaj pracy	MŁODOCIANE	KOBIETY
	Wiek 16-18 lat	Wiek od 18 lat
Praca stała	8 kg	12 kg
Praca dorywcza	14 kg	20 kg
	MŁODOCIANI	MĘŻCZYŹNI
	Wiek 16-18 lat	Wiek od 18 lat
Praca stała	12 kg	30 kg
Praca dorywcza	20 kg	50 kg

• W razie konieczności podnoszenia przedmiotu trzymanego w odległości większej niż 30 cm od tułowia, należy zmniejszyć o połowę dopuszczalną masę przedmiotu przypadającą na jednego pracownika lub zapewnić wykonywanie tych czynności przez co najmniej dwóch pracowników

• Niedopuszczalne jest ręczne przenoszenie przedmiotów o masie przekraczającej 30 kg na wysokość powyżej 4 m lub na odległość przekraczającą 25 m

• Podczas oburęcznego przemieszczania przedmiotów siła użyta przez pracownika niezbędna do zapoczątkowania ruchu przedmiotu nie może przekraczać wartości:
  1) 300N - przy pchaniu,
  2) 250N - przy ciągnięciu

• Ręczne przetaczanie przedmiotów o kształtach okrągłych (np. beczek, rur o dużych średnicach) jest dpouszczalne pod warunkiem spełnienia następujących wymagań:
  1) masa przedmiotów przetaczanych po terenie poziomym nie może
      przekraczać 300 kg na jednego pracownika
  2) masa przedmiotów wtaczanych na pochylnie przez jednego pracownika
      nie może przekraczać 50 kg

• Przenoszenie przedmiotów, których długość przekracza 4 m i masa 30 kg, powinno odbywać się zespołowo, pod warunkiem aby na jednego pracownika przypadała masa nie przekraczająca:
  -  25 kg - przy pracy stałej
  -  42 kg - przy pracy dorywczej

• Niedopuszczalne jest zespołowe przenoszenie przedmiotów na odległość przekraczającą 25 m lub o masie przekraczającej 500 kg

---