Studium kosmetyczne

Kosmetologia

Temat: Chirurgia estetyczna i plastyczna

Podział i zastosowanie chirurgii upiększającej

Lekarz francuski Jean Jacques Legran, specjalista endokrynolog jest twórcą medycyny estetycznej. Z jego inicjatywy w 1975r. w Paryżu powstało Towarzystwo Medycyny Estetycznej. Dwa lata później zawiązało się także w Rzymie, a wkrótce potem podobne stowarzyszenia powstały w Belgii i Hiszpanii.

Chirurgia estetyczna (nazywana także kosmetyczną) stanowi integralną cześć chirurgii plastycznej.

Chirurgię upiększającą dzieli się na:

• Chirurgię plastyczną (rekonstrukcyjną), która polega na usuwaniu anomalii wrodzonych lub oszpeceń spowodowanych chorobą bądź wypadkiem, czyli przywróceniu normalnego wyglądu

• Chirurgie kosmetyczna (estetyczną), polegającą na korygowaniu wad wyglądu zgodnie z życzeniem pacjenta, w celu udoskonalenia urody

W chirurgii estetycznej wykorzystuje się metody i techniki chirurgiczne, fizykoterapeutyczne, dermatologiczne, kosmetyczne itp., a także wszystkie osiągnięcia, dzięki którym można poprawić wygląd zewnętrzny pacjenta. Chirurgia ta jest jedyną gałęzią medycyny zajmująca się głównie człowiekiem zdrowym. O zachowanie urody należy dbać od najwcześniejszych lat do późnej starości. Ideał piękna zmienia się w zależności od panującej mody, zwyczajów, kultury narodu itp. Często staje się nim modelka, aktorka czy pieśniarka, zachwycająca swoją urodą, kształtami ciała i eleganckimi strojami. Jeśli do odzyskania zadowolenia z własnego wyglądu nie wystarczy specjalna terapia z zastosowaniem zabiegów obejmujących całe ciało i perfekcyjne kompleksowe działanie kosmetyczki, fryzjera i kreatora mody, dopiero wówczas kieruje się klientkę do lekarza-plastyka.

Chirurgiem plastycznym może zostać każdy lekarz, który ukończy specjalizację z chirurgii ogólnej lub dziecięcej, następnie z chirurgii plastycznej i zda odpowiednie egzaminy. Jest to proces długotrwały, toteż chirurgów plastycznych jest niewielu. Chirurgia plastyczna wymaga od lekarza szczególnej wyobraźni przestrzennej. Bardzo przydatnymi cechami są również wrażliwość i zdolności plastyczne. Zdobyta wiedza pozwala im wówczas prawidłowo operować, zapobiegać powikłaniom, a w razie niepowodzenia leczyć je.

Niektórzy ludzie pragną opóźnić zewnętrzne objawy procesu starzenia się ze względu na wykonywaną pracę zawodową, inni na skutek wewnętrznych stresów i oporów psychicznych przed kontaktem z ludźmi, kompleksów, zaburzeń psychicznych, nerwic, psychoz. Inną grupę stanowią ludzie po wypadkach, w wyniku których doznali stałych, widocznych oszpeceń czy okaleczeń oraz ci, którzy przyszli na świat z defektami wrodzonymi. Zdarza się, ze w swej niedoskonałości upatruje się przyczyn niepowodzeń życiowych, popadając w depresje czy załamania psychiczne. W takich przypadkach należy skorzystać z pomocy chirurga plastycznego.

Obecnie chirurgia estetyczna staje się czymś powszednim, dostępnym dla wielu pacjentów, jednak nie każdy człowiek mimo wskazań estetycznych może poddać się zabiegowi chirurgicznemu. Operacja plastyczna to bardzo poważna decyzja, która wymaga odpowiednich warunków zdrowotnych. Jeśli nie stwierdza się przeciwwskazań do operacji, przeprowadza się kurację wzmacniającą zarówno pod względem zdrowia psychicznego, jak i fizycznego.

Właściwa kuracja przygotowawcza to zabiegi kosmetyczne, polegające na czyszczeniu twarzy, poprawie napięcia i odżywienia skóry, poprzez dobranie i zastosowanie odpowiedniej linii pielęgnacyjnej bogatej w składniki czynne. Po przejściu takiej kuracji pacjent o wiele lepiej znosi długotrwały pobyt w klinice, sam zabieg wydaje się lżejszy, a jego efekt bardziej zadowalający.

Pielęgnacja domowa polega przede wszystkim na unikaniu przepracowania i stresów, zaniechaniu spożywania używek, takich jak: kawa, alkohol, palenie papierosów. Bardzo ważnym czynnikiem jest racjonalne odżywianie i higiena Życia codziennego, polegająca na przebywaniu na świeżym powietrzu, uprawianiu sportu oraz odpowiedniej ilości snu. Dzięki tym czynnikom pacjent powinien zrelaksować się odzyskać spokój i harmonię.

Planowane leczenie omów dokładnie z wybranym lekarzem. Poproś o broszurę opisującą sposób przygotowania się do operacji, grożące powikłania i zalecenia pooperacyjne. Przed operacją lekarz przypomni ci aby:

• Przez dwa tygodnie nie palić papierosów. Palenie znacznie upośledza gojenie i zwiększa ryzyko wystąpienia powikłań

• Przez tydzień nie przyjmować aspiryny, polopiryny lub innych leków zawierających kwas acetylosalicylowy. Leki te zmniejszają krzepliwość krwi, mogą więc być przyczyną krwawienia po operacji

• Przestrzegać ewentualnych szczególnych zaleceń dotyczących higieny

• Powstrzymać się od jedzenia i picia w dniu operacji

• Przed przyjściem do gabinetu zmyć makijaż i lakier z paznokci rąk i stóp

• Umówić się z osobą bliską na wspólny powrót do domu, jeśli po operacji nie przewiduje się pozostania w gabinecie na noc

• Umówić się z kimś bliskim na wspólne mieszkanie przez kilka dni po operacji, jeśli nie przewiduje się pozostania szpitalu

Pamiętaj, że każda infekcja, choćby zwykły katar, może być przyczyną przełożenia terminu operacji. Jeśli operacja planowana jest w szpitalu, należy się tam zgłosić dzień wcześniej lub w innym wyznaczonym dniu. W mniejszych gabinetach przyjęcie odbywa się o umówionej godzinie. Po przybyciu do gabinetu przechodzi niezwykle do osobnego pokoju, w którym można się przebrać i przygotować do operacji. Tam też przyjmuje się leki, które pomagają zwalczyć stres podczas zabiegu. Często leki te podawane są dożylnie, co wymaga uprzedniego założenia do żyły specjalnej miękkiej igły, która pozostaje wkłuta przez kilka godzin po operacji.

Po przejściu do sali operacyjnej i ułożeniu na fotelu lub stole, do skóry przyklejane są czujniki aparatów mierzących ważne dla życia wskaźniki, jak ciśnienie krwi czy rytm serca. Wokół fotela znajdują się zwykle monitory pozwalające kontrolować te dane.

Po skończone operacji pacjent przewożony zostaje do sali pooperacyjnej, gdzie pozostaje przez jakiś czas pod opieką pielęgniarki. Dopiero potem przechodzi do łóżka, w którym pozostaje na noc lub powraca z kimś do domu. Ból zwalczany jest dożylnymi lekami przeciwbólowymi. Po kilku godzinach utrzymuje się jedynie uczucie dyskomfortu, któremu jest już łatwo zapobiegać.

Operacje biustu

Umocowanie opadających piersi

Opadanie piersi związane bywa ze starzeniem się organizmu. Wieloletni wpływ ciężaru i utrata elastyczności skóry prowadzą w końcu do zmiany kształtu biustu. Opadnięcie piersi może dotyczyć również młodych kobiet. Zmianę kształtu powodować może ciąża i karmienie oraz utrata masy ciała. Czasem kształt piersi związany jest z czynnikami dziedzicznymi i może dotyczyć obu lub jednej piersi powodując asymetrię. Opadnięcie piersi wiąże się z utratą elastyczności i zmniejszeniem. Dla poprawy kształtu konieczne jest wówczas umocowanie (mastopeksja) i powiększenie piersi protezami. Opadnięcie dużych piersi dla trwałości wyniku może z kolei wymagać zmniejszenia z jednoczesnym umocowaniem. W takim przypadku poza wskazaniami estetycznymi o operacji decydować mogą względy medyczne.

Nie ma granicy wieku, poniżej której operacji się nie wykonuje. Najczęściej jednak lekarz doradza, by z leczeniem wstrzymać się do momentu całkowitego ukończenia wzrostu, to jest do chwili, gdy biust osiąga swój ostateczny kształt. Ponieważ ciąża i karmienie mogą wpływać na późniejszy kształt piersi, zaleca się również, by z operacją poczekać do czasu, gdy wpływ tych czynników będzie widoczny. Dotyczy to zwłaszcza kobiet, które w najbliższym czasie planują macierzyństwo.

Wizyta u lekarza

Korekcje opadających piersi wykonują jedynie specjaliści chirurgii plastycznej. Lekarz zapyta cię zapewne o oczekiwania związane z operacją. Poprosi o opisanie kształtu i rozmiaru piersi, które pragniesz mieć. Pozwoli to ocenić czy operacja spełni twoje wymagania. Chirurg zapyta także o obecny stan zdrowia i przebyte wcześniej choroby. Dobrze jest mieć ze sobą wyniki ostatnio wykonywanych badań. Pyta tez czy nie planowana jest w najbliższym czasie ciąża lub dieta. W obu przypadkach może doradzić, by wstrzymać się przez ten czas z operacją.

Operacja

Korekcje opadających piersi wykonuje się zwykle w gabinetach prywatnych prywatnych lecznicach oraz nieco rzadziej w szpitalach. Operacja polega na usunięciu nadmiaru skóry i przemieszczeniu brodawki z otoczką do góry.

• Przed operacją na piersiach zaznacza się flamastrem linie, wzdłuż których poprowadzone będą cięcia

• Z okolicy nad i pod otoczką oraz z dolnej części piersi usuwa się skórę. Zmniejsza się również średnicę otoczki, gdy jest zbyt duża

• Pozbawioną skóry dolną część piersi z brodawką i otoczką przeciąga się w górę. Przesuwaną część gruczołu otacza się z obu boków skórą z górnej części piersi, a następnie zaszywa od dołu tak, by obejmowała podniesioną pierś.

Metody operacji

W opisanej metodzie powstające blizny mają kształt kotwicy. Przebiegają: wokół otoczki, pionowo od otoczki pod pierś, poziomo pod piersią. Mimo że z czasem blizny bledną, nigdy nie znikają zupełnie. Rozważając operację, należy wziąć to pod uwagę. Jeśli chirurg wybierze dla ciebie inną metodę, blizny mogą pozostać w innych miejscach. Lekarz wybierze metodę najbardziej odpowiednią dla ciebie. Może to być modyfikacja opisanej wyżej techniki tradycyjnej. W metodach tradycyjnych podciąga się pierś umieszczając ją i kształtując w napiętej skórze, pozostawionej po usunięciu jej nadmiaru. Kolejna bardzo popularna metoda plastyki pionowej (mammoplastyka pionowa) polega na modelowaniu tkanki gruczołowej, co nadaje piersiom nowy kształt. Nadmiar skóry nie jest usuwany i z czasem obkurcza się samoistnie. W tej technice unika się blizny poziomej przebiegającej pod piersią. Inną techniką, nadającą się do małych piersi z niewielkim opadem, jest metoda okołootoczkowa. Polega ona na usunięciu nadmiaru skóry z okolicy otoczki. Jedyna pozostająca blizna schowana jest wówczas wokół granicy jej ciemnej skóry.

Najczęściej stosuje się znieczulenie ogólne. W przypadku mniejszych piersi stosowane bywa znieczulenie miejscowe, pogłębione dożylnym.

Po operacji

Po operacji na piersiach pozostawia się opatrunki wzmacniane plastrem elastycznym. Czasem podczas operacji zakładane są wewnątrz ran dreny, które wyjmuje się bezboleśnie drugiego dnia, gdy zmienia się opatrunek. Szwy zdejmuje się etapami, począwszy od pierwszego tygodnia. W tym czasie obrzęki i zasinienia widoczne na piersiach zwykle ustępują. Blizny pozostają jednak czerwone i grube jeszcze przez wiele miesięcy. Miesięcy ciągu kilku tygodni po operacji kształt piersi może ulegać zmianom. Związane to jest z ustępowaniem obrzęków i nieznacznym obniżeniem się piersi w miarę gojenia. Nabierają one w tym czasie bardziej naturalnego kształtu. Ostateczny efekt widoczny może być dopiero po kilku miesiącach.

Przez kilka pierwszych dni możesz odczuwać ból, zwłaszcza przy nagłych ruchach i kaszlu. Ustępuje on po lekach przeciwbólowych. Dolegliwości powrócą podczas pierwszej menstruacji. Później przez kilka miesięcy krótki gwałtowny ból może pojawić się bez widocznej przyczyny. Przez kilka tygodni po operacji piersi wydają się pozbawione czucia. Wraz ze zmniejszaniem się obrzęków czucie zacznie powracać. W tym czasie trzeba nosić stanik, który zapewni im pewną ochronę. Zdejmuje się go jedynie podczas toalety. Należy unikać wszelkich przypadkowych urazów. Po operacji skóra piersi wydaje się napięta i wysuszona. Można ją nawilżać kremem, o ile okolice ran pozostawisz suche. Latem nie należy opalać piersi. Operowana okolica jest bardzo wrażliwa na działanie promieni słonecznych. Dobrze jest stosować krem z wysokim filtrem przeciwsłonecznym i dodatkowo osłaniać biust stanikiem. Powrót do pracy możliwy jest już po dwóch lub trzech tygodniach, a ćwiczenia fizyczne i bieganie dopiero po kilku następnych.

Powikłania

Poważniejsze powikłania zdarzają się rzadko. Ryzyko trzeba omówić szczegółowo z lekarzem. Powikłania, które trzeba znać to:

• Krwawienie - zwykle jest niewielkie i ustępuje samo. Jeśli nie daje się opanować opatrunkiem, może wymagać interwencji w sali operacyjnej

• Zakażenie - przeważnie można je zwalczyć antybiotykami. Może prowadzić do rozejścia się rany i powstania brzydkich, szerokich blizn. Poważniejsze konsekwencje są rzadkie.

• Powstanie blizn - jest nie uniknione, o czym trzeba pamiętać. Z upływem czasu blizny blednieją i stają się mniej widoczne. W rzadkich przypadkach dochodzi do powstania blizn przerostowych. Leczenie może być wówczas długotrwałe.

• Brak symetrii w kształcie piersi lub ułożeniu brodawek - najczęściej niedokładności takie są drobne i nie łatwe do zauważenia. Rzadziej mogą wymagać późniejszej korekcji

• Utrata wrażliwości piersi - jest zwykle przejściowa i dotyczy głównie brodawek. Bardzo rzadko może być trwała

Musisz się liczyć także z możliwością rzadszych powikłań, których nie wymieniono. Utrata zdolności karmienia piersią jest bardziej typowa dla redukcji piersi. W przypadku podniesienia nie powinna się zdarzyć.

Redukcja piersi

W kulturze europejskiej duże piersi nie muszą być postrzegane jako niedoskonałość anatomiczna. Pacjentki decydujące się na zmniejszenie biustu mają zwykle do tego dość poważne powody. Przerost piersi jest często przyczyna dolegliwości spowodowanych ich ciężarem. Odpowiada ona za bóle kręgosłupa, kłopoty z oddychaniem, a nawet deformacje w obrębie kości. Zmniejszenie masy piersi może uwolnić od cierpienia, jednocześnie nadając im proporcje i kształt. Wyniki operacji przynoszą większości pacjentek zadowolenie, mimo dość widocznych blizn i zaburzeń wrażliwości, które pozostawia.

Przerośnięte piersi są przyczyną dolegliwości niezależnie od wieku. Często jednak lekarze doradzają, aby wstrzymać się z operacją przynajmniej do czasu osiągnięcia ostatecznej dojrzałości, to jest do chwili, gdy piersi przestają rosnąć. Czasem zaleca się operację dopiero po przebytej ciąży, która również jest czynnikiem wpływającym na zmiany kształtu. Operację zmniejszania piersi wspomaga się często odsysaniem tłuszczu. Połączenie obu technik pozwala uzyskać bardziej naturalny kształt. Zmniejszanie piersi samym tylko odsysaniem rzadko daje dobre wyniki. Pozostająca w nadmiarze skóra nie obkurcza się zwykle na tyle, by uformować nową pierś o atrakcyjnym kształcie.

Wizyta u lekarza

Operacje zmniejszania piersi wykonują jedynie chirurdzy plastyczni. Pierwsze pytania lekarza dotyczyć będą dolegliwości, które możesz odczuwać oraz wielkości i kształtu piersi, jakie chcesz mieć po operacji. Lekarz spyta też czy i kiedy planuje się ciążę. Operacja może spowodować problemy z karmieniem. Z drugiej strony ciąża i karmienie mogą znacznie zmienić ich kształt. Piersi wcześniej zoperowane mogą wydać ci się nie atrakcyjne. Możliwe również, że okres ten wpłynie na zmianę stosunku do biustu. Przygotuj się również na pytania dotyczące zdrowia. Chirurg spyta o choroby, które przechodziłaś, o przyjmowane obecnie leki i występowanie nowotworów nowotworów rodzinie.

Operacja

Redukcje piersi wykonuje się przede wszystkim w szpitalach. Dość często operuje się również w lecznicach i gabinetach prywatnych. Operacja polega na wycięciu części gruczołu razem z leżącą nad nim skórą. Pozostawia się górno-boczne części piersi oraz brodawkę z częścią otoczki.

• Przed operacją chirurg zaznacza na piersiach flamastrem linie wynikające z wykonanych wcześniej pomiarów. To granice, wzdłuż których poprowadzone są cięcia

• Operacje rozpoczyna się od zmniejszenia średnicy otoczki, która jest zwykle zbyt duża

• Pierś dzieli się na dwie boczne części, pozostawiając dodatkowo przebiegający przez środek pionowy pasek gruczołu, do którego przytwierdzona jest brodawka z otoczką.

• W dolnych partiach obu bocznych części piersi oddzielonych opisanym wyżej paskiem gruczołu, usuwa się nadmiar tkanki i skóry

• Otoczkę umocowaną do pionowego paska gruczołu podciąga się do góry, między nie operowane górne części piersi

• Obie górne części piersi zaszywa się razem. Wokół i pod wszywaną wyżej oraz na środku otoczką. Pionowy pasek gruczołu, na którym otoczka się utrzymuje, zagłębia się pod skórę zeszytych razem części górnych

Metody operacji

W opisanej wyżej stosowanej najczęściej metodzie blizny pozostają w trzech miejscach, tak jak po operacji umocowania opadających piersi. Blizny w tych miejscach są niewidoczne pod zwykłym kostiumem kąpielowym. Łatwo je ukryć nawet w wydekoltowanej sukni. Z czasem bledną i stają się mniej widoczne. Jednak nigdy nie znikają zupełnie.

Istnieje wiele metod redukcji piersi stosowanych w różnych sytuacjach. Chirurg wybierze sposób najodpowiedniejszy dla ciebie. W rzadkich przypadkach bardzo dużego przerostu piersi istnieje konieczność odłączenia brodawki z otoczką od reszty gruczołu (przeszczep brodawki). Po operacji brodawkę wszywa się w odpowiednie miejsce. Przerywa to jednak ciągłość naczyń krwionośnych, nerwów i kanalików prowadzących pokarm do brodawki. Po takiej operacji nie jest już możliwe karmienie piersią. W nieco mniejszych przerostach stosuje się ostatnio metodę określaną jako mammoplastykę pionową. Sposób ten pozwala wymodelować piersi o bardzo naturalnym kształcie, czemu zawdzięcza dużą popularność. Pozwala dodatkowo uniknąć blizny poziomej pod piersią. Zabieg wykonuje się w znieczuleniu ogólnym.

Po operacji

Podczas operacji w ranę wkładane są miękkie plastikowe rurki (dreny), których zadaniem jest odsysanie resztek krwi z operowanego miejsca. Pozostają one przez dzień lub dwa. Opatrunki i plastry elastyczne są zakładane tak jak w poprzedniej operacji. Środki ostrożności, jakie należy podjąć po operacji są również takie same. Skóra jest napięta, należy stale nosić specjalny stanik, chronić piersi przed słońcem i urazami.

Powikłania

Szczegółową listę powikłań możliwych po redukcji piersi dostaje się od lekarza. Wymienione poniżej należą do bardziej typowych, jednak nie jedynych:

• Krwawienie

• Zakażenie

• Niesymetria

• Utrata czucia

• Pozostanie blizn

• Utrata brodawki i otoczki - częściowa lub całkowita martwica otoczki i brodawki wynika z niewystarczającego ukrwienia. Powikłanie to jest rzadkie. Obie części piersi można później odtworzyć wykorzystując przeszczepy skóry

• Utrata zdolności karmienia piersią - może wynikać z uszkodzenia przewodów mlecznych doprowadzających mleko do brodawki. Operacja zmniejszenia piersi nieuchronnie prowadzi do uszkodzenia dużej części przewodów. W większości technik pozostaje ich jednak na tyle dużo, by karmienie było możliwe.

Powiększenie piersi

Decyzja o powiększeniu piersi podejmowana bywa z różnych względów. Stad różne są oczekiwania dotyczące wyników operacji. Szanse na zadowolenie są dość duże. Trzeba jednak pamiętać, że to normalna operacja. Dla wielu chorych ludzi decyzja taka jest niechcianą koniecznością. Nie należy jej zatem podejmować nie mając pewności.

Jedynym wskazaniem do tej operacji u młodych dziewczyn, nie w pełni dojrzałych jest niesymetria piersi. Jeśli jedna pierś jest wyraźnie mniejsza od drugiej, można ją powiększyć operacyjnie już u szesnastolatki. Często doradza się jednak, aby wstrzymać się z leczeniem przynajmniej do 18 roku życia.

Dawne metody

Stosowaną w latach pięćdziesiątych technikę wstrzykiwania płynnego silikonu dawno zarzucono z powodu powikłań. Należały do nich stany zapalne, stałe przebarwienia skóry oraz powstawanie twardych guzków pod skórą piersi i brzucha, zawierających spływający z tkanek silikon. W niektórych przypadkach leczenie wymagało amputacji piersi.

Podobnie niebezpieczne powikłania grożą po reklamowanej czasem jako nowość technice powiększania piersi zastrzykami własnego tłuszczu odsysanego z bioder i ud. Nie daje ona trwałych wyników, zmuszając pacjentki do wielokrotnych wstrzyknięć zanikającego po krótkim czasie tłuszczu. Część przeszczepionej tkanki ulega wchłonięciu, reszta spływa pod skórę lub gromadzi się w postaci wapniejących guzów. Obecność takich guzów w piersi znacznie ogranicza możliwość wczesnego wykrycia nowotworu. Może również prowadzić do mylnego rozpoznania i niepotrzebnej amputacji gruczołu.

Wizyta u lekarza

Jedyni lekarze mający wiedzę i doświadczenie wymagane przy takiej operacji to specjaliści chirurgii plastycznej. Należy jednak zwrócić uwagę, że w licznych gabinetach mających w nazwie chirurgię plastyczną nie pracuje ani jeden specjalista z tego zakresu.

Lekarz będzie chciał się dowiedzieć, co pacjentkę skłoniło do tej decyzji. Mogą paść dość osobiste pytania, np. o relacje z mężem. Potem zapyta o oczekiwania (wielkość, kształt). Należy się też przygotować na pytania o obecny stan zdrowia. Jeśli pacjentka leżała w szpitalu powinna mieć karty informacyjne. Bardzo ważne pytania będą dotyczyć występowania nowotworów w rodzinie. Uważa się obecnie, że protezy silikonowe nie wpływają na powiększenie zagrożenia nowotworem piersi. Ich obecność może jednak ograniczyć możliwość wczesnego wykrycia nowotworu rozwijającego się z innych przyczyn. Skłonność rodzinna jest czynnikiem zwiększającym ryzyko. W tej sytuacji powinnaś przywiązać szczególną uwagę do badań kontrolnych w przyszłości. Chirurg spyta też, czy planujesz w przyszłości schudnąć lub zajść w ciążę. W obu przypadkach można spodziewać się dalszych zmian kształtu piersi. Obecność protezy nie wpływa na zdolność karmienia. Lekarz zleci również kontrolną mammografię.

Protezy

Protezy różnią się budową, kształtem i wielkością. Chirurg doradzi najlepsze dla pacjentki.

• Budowa - obecnie stosuje się protezy wypełniane żelem silikonowym i protezy wypełniane solą fizjologiczną. Inne szczegóły budowy, dotyczą ilości ścian utrzymujących w środku żel lub sól. Nowoczesne protezy zabezpiecza się w ten sposób przed pęknięciem. Inny rodzaj zabezpieczenia polega na nadawaniu protezie szorstkiej powierzchni. Zmniejsza to ryzyko obkurczenia torebki łącznotkankowej wytwarzanej przez organizm wokół protezy.

• Kształt - stosuje się protezy okrągłe i profilowane, określane jako anatomiczne. Protezy anatomiczne maja zbliżony kształt do gruczołu piersiowego. Są nieco nowocześniejsze, ale i droższe.

• Wielkość - w zależności od potrzeb protezy mogą mieć różną objętość. Razem z wielkością rośnie średnica podstawy protezy, zatem również jej wymiar boczny

Operacja

Protezy wkładane są pod tkankę gruczołu piersiowego, tak by opierały się o ścianę klatki piersiowej. Protezę można też włożyć głębiej, czyli aż pod mięsień. Wielu chirurgów uważa, że włożenie protezy pod mięsień zmniejsza ryzyko obkurczenia się torebki łącznotkankowej. Kształt piersi powiększonych obiema metodami może się nieco różnić.

Wystarcza zwykle znieczulenie miejscowe, uzupełniane głębszym znieczuleniem dożylnym. Zapewnia ono wystarczający komfort i bezbolesny przebieg operacji. Stosowane jest też znieczulenie ogólne.

Blizny

Zaletą protez z solą fizjologiczną jest możliwość ich wkładania przed napełnieniem. Po operacji pozostają wówczas niewielkie blizny. Nie zależnie jednak od rodzaju zastosowanych protez blizny schowane są zawsze w mało widocznych miejscach. W zależności od sposobu wkładania protezy:

• Pod pachą - w tym miejscu mogą być najmniej widoczne, jednak operacja wymaga specjalnej techniki i instrumentów

• W dolnej części otoczki - są tu zwykle doskonale ukryte i małe. Tą drogą wkłada się tylko protezy wypełniane solą fizjologiczną

• Pod piersią - jeśli wkłada się protezy wypełnione silikonem, blizny mogą być nieco większe, jednak pozostają tu dobrze ukryte

Po operacji

Opatrunki i dreny są zakładane tak samo jak w dwuch poprzednich operacjach, zaleca się też noszenie specjalnego stanika modelującego piersi.

Po operacji piersi są tkliwe. Uczucie to ustępuje po kilku dniach, a po tygodniu można już wrócić do pracy. Przez trzy tygodnie należy się powstrzymywać od ćwiczeń fizycznych. Przez przynajmniej miesiąc należy unikać jakichkolwiek urazów.

Powikłania

Niektóre najczęściej występujące powikłania to:

• Powstanie krwiaka - utrzymujące się krwawienie po operacji może prowadzić do zgromadzenia większej ilości krwi w przestrzeni wokół protezy. Zwykle krew taka wydostaje się na zewnątrz przez dreny. Czasem z różnych przyczyn nie cała krew jest odprowadzona, w efekcie pozostając w ranie. Powstanie krwiaka może wymagać ponownej operacji

• Zakażenie - dotyczy każdej operacji, jednak w przypadku powiększenia piersi grozi dodatkowo koniecznością usunięcia protezy na kilka miesięcy. Po wyleczeniu proteza może zostać ponownie założona. Do zakażenia może dojść w każdym okresie po operacji, jednak najczęściej pojawia się ono w pierwszym tygodniu

• Przerost torebki łącznotkankowej - powstająca wokół protezy torebka jest rodzajem blizny wytwarzanej przez organizm wokół ciała obcego. W skutek przerostu torebka ta może zacząć się obkurczać prowadząc do stwardnienia całej piersi, zmiany kształtu i bólu. Może to wymagać ponownej operacji, otworzenia lub usunięcia torebki, a nawet wymiany lub usunięcia protezy

• Pęknięcie protezy - nawet nowoczesne wzmocnione protezy nie są wieczne i prędzej czy później mogą ulec pęknięciu. Pęknięcie protezy z solą już po chwili prowadzi do opadnięcia piersi. Uwolniona sól nie jest szkodliwa i ulega wchłonięciu. Pęknięcie protezy z żelem może nie być od razu widoczne. Uwolniony silikon pozostaje zwykle wewnątrz torebki otaczającej protezę. Jeśli pęka również torebka, silikon zostaje zwykle otoczony nową. Rzadziej przemieszcza się w inne miejsce. Wymaga to usunięcia silikonu i wymiany protezy. Pęknięciu protezy może towarzyszyć tkliwość piersi

Bibliografia

1. „Jak być piękną na co dzień” - Irena Rudowska - Państwowy Zakład Wydawnictw Lekarskich - Warszawa 1990

2. „Medycyna Piękności” - Maria i Bartłomiej Noszczyk - Wydawnictwo Lekarskie PZWL - Warszawa

3. „Kosmetyka stosowana” - Joanna Dylewska-Grzelakowska - Wydawnictwo Szkolne i Pedagogiczne - Warszawa 1992

4. „Być piękną” - Felicja Borzyszkowa-Sękowska - ABELIT Centrum Komputerowo Wydawnicze - Warszawa 1997

---