Ćwiczenie II
Amplifikacja DNA in vitro metodą łańcuchowej reakcji polimerazy (PCR).
Trawienie DNA enzymami restrykcyjnymi.
Elektroforeza agarozowa DNA.
Reakcja PCR
Łańcuchowa reakcja polimerazy (ang.: polymerase chain reaction, w skrócie PCR) jest metodą służącą do amplifikacji segmentu DNA położonego pomiędzy regionami o znanej sekwencji. W reakcji tej używane jako primery są dwa oligonukleotydy, komplementarne do sekwencji położonych na przeciwległych niciach matrycowego DNA, flankujące rejon DNA, który ma podlegać amplifikacji. DNA jest syntetyzowane w serii reakcji katalizowanych przez polimerazę DNA.
Każdy cykl składa się z następujących etapów:
denaturacji matrycowego DNA w temperaturze 94-95oC, w obecności czterech dNTP oraz dużego nadmiaru oligonukleotydów (primerów)
przyłączania primerów do sekwencji homologicznych w matrycowym DNA, co następuje po ochłodzeniu mieszaniny do temperatury 45-65oC
wydłużania primerów przez polimerazę DNA w temperaturze 72oC, co w rezultacie pozwala na syntezę fragmentu DNA.
Temperatura przyłączania primerów zależy od długości oligonukleotydów (długość ich nie powinna być mniejsza niż 16 nukleotydów, optymalna - 22-28 nukleotydów), ich temperatury topnienia i specyficzności łączenia się z matrycowym DNA.
Każdy cykl, składający się z denaturacji, przyłączania i syntezy, powtarzany jest wielokrotnie (od 25 do 40 razy). DNA będący produktem każdego cyklu, służy jako matryca w następnych cyklach, czego skutkiem jest szybkie powiększenie puli syntetyzowanego DNA.
Produktem reakcji PCR jest dwuniciowy fragment DNA, którego końcami są końce 5`primerów, a długość określona jest przez odległość pomiędzy primerami. W reakcji PCR stosuje się termostabilną polimerazę DNA wyizolowaną z termofilnej bakterii Thermus aquaticus (Taq polimeraza). Enzym ten nie traci aktywności w temperaturze wymaganej dla denaturacji DNA, a poza tym wykazuje dobrą wydajność syntezy DNA: możliwe jest uzyskanie do 1 μg DNA długości 2000 par zasad po 30 cyklach amplifikacji, stosując jako matrycę tylko 10-6 μg DNA. Matrycą do syntezy DNA może być DNA liniowy, plazmidowy (ccc), całego genomu np. bakterii; nie musi być on oczyszczany - wystarcza dodanie do mieszaniny reakcyjnej niewielkiej ilości zlizowanych przez zagotowanie komórek bakteryjnych.
Reakcja amplifikacji DNA metodą PCR odbywa się w specjalnym urządzeniu, termocyklerze, umożliwiającym szybkie zmiany temperatur.
Zastosowanie PCR:
amplifikacja fragmentu DNA,
diagnostyka molekularna:
wykrywanie DNA patogenów w próbkach klinicznych, identyfikacja próbek w medycynie sądowej (możliwa z bardzo niewielkiej próbki, np. pojedynczego włosa), analiza mutacji w chorobach nowotworowych,
synteza specyficznych sond,
tworzenie bibliotek genomów.
UWAGA!
Jako że w reakcji PCR mogą być amplifikowane tak małe ilości DNA, jak nawet pojedyncza cząsteczka, zlecane są następujące środki ostrożności, aby zapobiec zanieczyszczeniu próbki:
wszystkie czynności wykonywać w rękawiczkach
używać buforów przeznaczonych wyłącznie do reakcji PCR
używać wyłącznie jałowych odczynników, tipsów i probówek eppendorfa, pakowanych do jałowienia w rękawiczkach
nie chlapać roztworami DNA !!!
Protokół przygotowania reakcji PCR:
1. Przygotowanie matrycowego DNA:
matrycą do reakcji PCR jest DNA plazmidowe wyizolowane na poprzednich ćwiczeniach - pBAD33YefMYoeB, zawierające geny antytoksyny:toksyny yefM:yoeB pod kontrolą promotora arabinozowego (para).
2. Przygotowanie mieszaniny reakcyjnej:
Reakcja odbywa się w całkowitej objętości 20 μl. W mieszaninie znajduje się: 10 pmoli każdego primera, 2 μl DNA matrycowego, 200 μM dNTP, 10 mM Tris-HCl pH 8.3, 50 mM KCl, 1,5 mM MgCl2, Taq polimeraza
3. Primery użyte do reakcji PCR flankujące geny yefM i yoeB:
- primer 1: 5'-CCTCGAGCTCATCATTGTACAATGAACTG-3' - na końcu 5` jest miejsce cięcia dla enzymu SacI (podkreślone)
- primer 2: 5`- TCCCAAGCTTAGATCTATAAGGCTACGCTAGC -3` - na końcu 5` jest miejsce cięcia dla enzymu HindIII (podkreślone)
UWAGA! Kolejność dodawania poszczególnych składników jest istotna!
4. Przepis praktyczny na 1 reakcję (1 probówkę) - 20 μl:
woda destylowana 9 μl
bufor 10 x stężony 2 μl
mieszanina dNTP 2 mM 2 μl
primer 1 (10 μM) 2 μl
primer 2 (10 μM) 2 μl
matrycowe DNA 2 μl (DNA po izolacji rozcieńczone 1:20)
Walk polimeraza 1 μl
5. Reakcja amplifikacji DNA
Program reakcji PCR:
denaturacja wstępna - 95oC, 5 minut
denaturacja - 95oC, 30s
przyłączanie primera - 52oC, 30s 10 cykli
wydłużanie - 72oC, 1 min
denaturacja - 95oC, 30s
przyłączanie primera - 58oC, 30s 20 cykli
wydłużanie - 72oC, 1 min
końcowe wydłużanie: 72oC, 5 minut
Trawienie DNA enzymami restrykcyjnymi
Enzymy restrykcyjne, inaczej restryktazy, to enzymy z grupy endonukleaz przecinające nić DNA w miejscu wyznaczanym przez specyficzną sekwencję DNA. Rozpoznawana sekwencja z reguły ma charakter symetryczny o długości od 4 do 8 par zasad. Nazwy enzymów są tworzone od pierwszej litery nazwy rodzajowej i dwóch pierwszych liter nazwy gatunkowej bakterii, z której enzym został wyizolowany. Po nich może wystąpić kilka liter lub cyfr arabskich oznaczających szczep bakterii. Nazwa zakończona jest rzymską cyfrą oznaczającą, jako który kolejny enzym został on wyizolowany z danego szczepu. DNA plazmidowe otrzymane na ćwiczeniu I zostanie potrawione enzymami restrykcyjnymi BamHI i HindIII, aby wyciąć wstawkę zawierającą geny antytoksyny i toksyny - YefM i YoeB wraz z promotorem arabinozowym.
Protokół przygotowania reakcji trawienia DNA na 20 ul objętości końcowej:
1. 16 ul DNA otrzymanego na poprzednich ćwiczeniach przenieść do nowej probówki eppendorfa.
2. dodać 2 ul buforu 10xFastDigest
3. dodać po 1 ul enzymów BamHI i HindIII - delikatnie wymieszać składniki reakcji
4. probówki wstawić do termobloku o temperaturze 37oC na 20 minut
5. następnie temperaturę w termobloku zmienić na 65oC i inkubować próbki przez kolejne 10-15 minut w celu inaktywacji enzymów restrykcyjnych.
Sekwencja plazmidu pBAD33YefMYoeB z podkreślonymi sekwencjami primerów 1 i 2 oraz zaznaczonymi miejscami restrykcyjnymi BamHI, SacI i HindIII
CATCATTGTACAATGAACTGTACAAAAGAGGAGATTGACATGCGTACAATTAGCTACAGC
GAAGCGCGTCAGAATTTGTCGGCAACAATGATGAAAGCCGTTGAAGATCATGCCCCGATC
CTTATTACTCGTCAGAATGGAGAGGCTTGTGTTCTGATGTCACTCGAAGAATACAACTCG
CTGGAAGAGACGGCTTATCTACTGCGCTCCCCCGCTAACGCCCGGAGATTGATGGACTCA
ATCGATAGCCTGAAATCAGGCAAAGGAACGGAAAAGGACATCATTGAGTGAAACTAATCT
GGTCTGAGGAATCATGGGACGATTATCTGTACTGGCAGGAAACAGATAAGCGAATTGTTA
AAAAGATCAATGAACTTATCAAAGATACCCGCAGAACGCCATTTGAAGGTAAGGGGAAGC
CAGAACCCCTGAAACATAATTTGTCAGGTTTCTGGTCCCGACGCATTACAGAGGAGCACC
GTCTGGTATACGCGGTTACCGACGATTCACTGCTCATTGCAGCATGTCGTTATCATTATT
GAACAGATTCATTCATAGAATGAATTGTCAGTTTTGATACGCTAGCGTAGCCTTATAGAT
CTAAGCTTGGCTGTTTTGGCGGATGAGAGAAGATTTTCAGCCTGATACAGATTAAATCAG
AACGCAGAAGCGGTCTGATAAAACAGAATTTGCCTGGCGGCAGTAGCGCGGTGGTCCCAC
CTGACCCCATGCCGAACTCAGAAGTGAAACGCCGTAGCGCCGATGGTAGTGTGGGGTCTC
CCCATGCGAGAGTAGGGAACTGCCAGGCATCAAATAAAACGAAAGGCTCAGTCGAAAGAC
TGGGCCTTTCGTTTTATCTGTTGTTTGTCGGTGAACGCTCTCCTGAGTAGGACAAATCCG
CCGGGAGCGGATTTGAACGTTGCGAAGCAACGGCCCGGAGGGTGGCGGGCAGGACGCCCG
CCATAAACTGCCAGGCATCAAATTAAGCAGAAGGCCATCCTGACGGATGGCCTTTTTGCG
TTTCTACAAACTCTTTTGTTTATTTTTCTAAATACATTCAAATATGTATCCGCTCATGAG
ACAATAACCCTGATAAATGCTTCAATAATATTGAAAAAGGAAGAGTATGAGTATTCAACA
TTTCCGTGTCGCCCTTATTCCCTTTTTTGCGGCATTTTGCCTTCCTGTTTTTGCTCACCC
AGAAACGCTGGTGAAAGTAAAAGATGCTGAAGATCAGTTGGGGCAAACTATTAACTGGCG
AACTACTTACTCTAGCTTCCCGGCAACAATTAATAGACTGGATGGAGGCGGATAAAGTTG
CAGGACCACTTCTGCGCTCGGCCCTTCCGGCTGGCTGGTTTATTGCTGATAAATCTGGAG
CCGGTGAGCGTGGGTCTCGCGGTATCATTGCAGCACTGGGGCCAGATGGTAAGCCCTCCC
GTATCGTAGTTATCTACACGACGGGGAGTCAGGCAACTATGGATGAACGAAATAGACAGA
TCGCTGAGATAGGTGCCTCACTGATTAAGCATTGGTAACTGTCAGACCAAGTTTACTCAT
ATATACTTTAGATTGATTTACGCGCCCTGTAGCGGCGCATTAAGCGCGGCGGGTGTGGTG
GTTACGCGCAGCGTGACCGCTACACTTGCCAGCGCCCTAGCGCCCGCTCCTTTCGCTTTC
TTCCCTTCCTTTCTCGCCACGTTCGCCGGCTTTCCCCGTCAAGCTCTAAATCGGGGGCTC
CCTTTAGGGTTCCGATTTAGTGCTTTACGGCACCTCGACCCCAAAAAACTTGATTTGGGT
GATGGTTCACGTAGTGGGCCATCGCCCTGATAGACGGTTTTTCGCCCTTTGACGTTGGAG
TCCACGTTCTTTAATAGTGGACTCTTGTTCCAAACTTGAACAACACTCAACCCTATCTCG
GGCTATTCTTTTGATTTATAAGGGATTTTGCCGATTTCGGCCTATTGGTTAAAAAATGAG
CTGATTTAACAAAAATTTAACGCGAATTTTAACAAAATATTAACGTTTACAATTTAAAAG
GATCTAGGTGAAGATCCTTTTTGATAATCTCATGACCAAAATCCCTTAACGTGAGTTTTC
GTTCCACTGAGCGTCAGACCCCGTAGAAAAGATCAAAGGATCTTCTTGAGATCCTTTTTT
TCTGCGCGTAATCTGCTGCTTGCAAACAAAAAAACCACCGCTACCAGCGGTGGTTTGTTT
GCCGGATCAAGAGCTACCAACTCTTTTTCCGAAGGTAACTGGCTTCAGCAGAGCGCAGAT
ACCAAATACTGTCCTTCTAGTGTAGCCGTAGTTAGGCCACCACTTCAAGAACTCTGTAGC
ACCGCCTACATACCTCGCTCTGCTAATCCTGTTACCAGTCAGGCATTTGAGAAGCACACG
GTCACACTGCTTCCGGTAGTCAATAAACCGGTAAACCAGCAATAGACATAAGCGGCTATT
TAACGACCCTGCCCTGAACCGACGACCGGGTCGAATTTGCTTTCGAATTTCTGCCATTCA
TCCGCTTATTATCACTTATTCAGGCGTAGCACCAGGCGTTTAAGGGCACCAATAACTGCC
TTAAAAAAATTACGCCCCGCCCTGCCACTCATCGCAGTACTGTTGTAATTCATTAAGCAT
TCTGCCGACATGGAAGCCATCACAGACGGCATGATGAACCTGAATCGCCAGCGGCATCAG
CACCTTGTCGCCTTGCGTATAATATTTGCCCATGGTGAAAACGGGGGCGAAGAAGTTGTC
CATATTGGCCACGTTTAAATCAAAACTGGTGAAACTCACCCAGGGATTGGCTGAGACGAA
AAACATATTCTCAATAAACCCTTTAGGGAAATAGGCCAGGTTTTCACCGTAACACGCCAC
ATCTTGCGAATATATGTGTAGAAACTGCCGGAAATCGTCGTGGTATTCACTCCAGAGCGA
TGAAAACGTTTCAGTTTGCTCATGGAAAACGGTGTAACAAGGGTGAACACTATCCCATAT
CACCAGCTCACCGTCTTTCATTGCCATACGGAATTCCGGATGAGCATTCATCAGGCGGGC
AAGAATGTGAATAAAGGCCGGATAAAACTTGTGCTTATTTTTCTTTACGGTCTTTAAAAA
GGCCGTAATATCCAGCTGAACGGTCTGGTTATAGGTACATTGAGCAACTGACTGAAATGC
CTCAAAATGTTCTTTACGATGCCATTGGGATATATCAACGGTGGTATATCCAGTGATTTT
TTTCTCCATTTTAGCTTCCTTAGCTCCTGAAAATCTCGATAACTCAAAAAATACGCCCGG
TAGTGATCTTATTTCATTATGGTGAAAGTTGGAACCTCTTACGTGCCGATCAACGTCTCA
TTTTCGCCAAAAGTTGGCCCAGGGCTTCCCGGTATCAACAGGGACACCAGGATTTATTTA
TTCTGCGAAGTGATCTTCCGTCACAGGTATTTATTCGGCGCAAAGTGCGTCGGGTGATGC
TGCCAACTTACTGATTTAGTGTATGATGGTGTTTTTGAGGTGCTCCAGTGGCTTCTGTTT
CTATCAGCTGTCCCTCCTGTTCAGCTACTGACGGGGTGGTGCGTAACGGCAAAAGCACCG
CCGGACATCAGCGCTAGCGGAGTGTATACTGGCTTACTATGTTGGCACTGATGAGGGTGT
CAGTGAAGTGCTTCATGTGGCAGGAGAAAAAAGGCTGCACCGGTGCGTCAGCAGAATATG
TGATACAGGATATATTCCGCTTCCTCGCTCACTGACTCGCTACGCTCGGTCGTTCGACTG
CGGCGAGCGGAAATGGCTTACGAACGGGGCGGAGATTTCCTGGAAGATGCCAGGAAGATA
CTTAACAGGGAAGTGAGAGGGCCGCGGCAAAGCCGTTTTTCCATAGGCTCCGCCCCCCTG
ACAAGCATCACGAAATCTGACGCTCAAATCAGTGGTGGCGAAACCCGACAGGACTATAAA
GATACCAGGCGTTTCCCCCTGGCGGCTCCCTCGTGCGCTCTCCTGTTCCTGCCTTTCGGT
TTACCGGTGTCATTCCGCTGTTATGGCCGCGTTTGTCTCATTCCACGCCTGACACTCAGT
TCCGGGTAGGCAGTTCGCTCCAAGCTGGACTGTATGCACGAACCCCCCGTTCAGTCCGAC
CGCTGCGCCTTATCCGGTAACTATCGTCTTGAGTCCAACCCGGAAAGACATGCAAAAGCA
CCACTGGCAGCAGCCACTGGTAATTGATTTAGAGGAGTTAGTCTTGAAGTCATGCGCCGG
TTAAGGCTAAACTGAAAGGACAAGTTTTGGTGACTGCGCTCCTCCAAGCCAGTTACCTCG
GTTCAAAGAGTTGGTAGCTCAGAGAACCTTCGAAAAACCGCCCTGCAAGGCGGTTTTTTC
GTTTTCAGAGCAAGAGATTACGCGCAGACCAAAACGATCTCAAGAAGATCATCTTATTAA
TCAGATAAAATATTTGCTCATGAGCCCGAAGTGGCGAGCCCGATCTTCCCCATCGGTGAT
GTCGGCGATATAGGCGCCAGCAACCGCACCTGTGGCGCCGGTGATGCCGGCCACGATGCG
TCCGGCGTAGAGGATCTGCTCATGTTTGACAGCTTATCATCGATGCATAATGTGCCTGTC
AAATGGACGAAGCAGGGATTCTGCAAACCCTATGCTACTCCGTCAAGCCGTCAATTGTCT
GATTCGTTACCAATTATGACAACTTGACGGCTACATCATTCACTTTTTCTTCACAACCGG
CACGGAACTCGCTCGGGCTGGCCCCGGTGCATTTTTTAAATACCCGCGAGAAATAGAGTT
GATCGTCAAAACCAACATTGCGACCGACGGTGGCGATAGGCATCCGGGTGGTGCTCAAAA
GCAGCTTCGCCTGGCTGATACGTTGGTCCTCGCGCCAGCTTAAGACGCTAATCCCTAACT
GCTGGCGGAAAAGATGTGACAGACGCGACGGCGACAAGCAAACATGCTGTGCGACGCTGG
CGATATCAAAATTGCTGTCTGCCAGGTGATCGCTGATGTACTGACAAGCCTCGCGTACCC
GATTATCCATCGGTGGATGGAGCGACTCGTTAATCGCTTCCATGCGCCGCAGTAACAATT
GCTCAAGCAGATTTATCGCCAGCAGCTCCGAATAGCGCCCTTCCCCTTGCCCGGCGTTAA
TGATTTGCCCAAACAGGTCGCTGAAATGCGGCTGGTGCGCTTCATCCGGGCGAAAGAACC
CCGTATTGGCAAATATTGACGGCCAGTTAAGCCATTCATGCCAGTAGGCGCGCGGACGAA
AGTAAACCCACTGGTGATACCATTCGCGAGCCTCCGGATGACGACCGTAGTGATGAATCT
CTCCTGGCGGGAACAGCAAAATATCACCCGGTCGGCAAACAAATTCTCGTCCCTGATTTT
TCACCACCCCCTGACCGCGAATGGTGAGATTGAGAATATAACCTTTCATTCCCAGCGGTC
GGTCGATAAAAAAATCGAGATAACCGTTGGCCTCAATCGGCGTTAAACCCGCCACCAGAT
GGGCATTAAACGAGTATCCCGGCAGCAGGGGATCATTTTGCGCTTCAGCCATACTTTTCA
TACTCCCGCCATTCAGAGAAGAAACCAATTGTCCATATTGCATCAGACATTGCCGTCACT
GCGTCTTTTACTGGCTCTTCTCGCTAACCAAACCGGTAACCCCGCTTATTAAAAGCATTC
TGTAACAAAGCGGGACCAAAGCCATGACAAAAACGCGTAACAAAAGTGTCTATAATCACG
GCAGAAAAGTCCACATTGATTATTTGCACGGCGTCACACTTTGCTATGCCATAGCATTTT
TATCCATAAGATTAGCGGATCCTACCTGACGCTTTTTATCGCAACTCTCTACTGTTTCTC
CATACCCGTTTTTTTGGGCTAGCGAATTCGAGCT
Elektroforeza DNA w żelu agarozowym
Elektroforeza jest metodą rozdzielania w polu elektrycznym cząsteczek różniących się wielkością i ładunkiem elektrycznym. DNA jako kwas obdarzony jest ładunkiem ujemnym (nadawanym przez ujemnie naładowane grupy fosforanowe), toteż w polu elektrycznym migruje w kierunku bieguna dodatniego. Ponieważ stosunek ładunku elektrycznego do masy cząsteczki jest w DNA stały, cząsteczki będą rozdzielały się pod względem masy. DNA rozdziela się w żelu o określonym usieciowaniu. Gęstość tego usieciowania, czyli wielkość porów w żelu, określa zdolność rozdzielczą żelu i zależy od jego stężenia (im wyższe stężenie tym gęstsze usieciowanie - dzięki temu możliwe jest dokładniejsze rozdzielanie cząsteczek niewiele różniących się długością). Do analizy cząsteczek DNA o wielkości od kilkuset do kilku tysięcy par zasad stosuje się na ogół żele agarozowe o stężeniu od 0,7 do 1,2 %. Taki żel umożliwia rozdzielenie cząsteczek różniących się długością kilkunastu - kilkudziesięciu par zasad. Z kolei cząsteczki różniące się tylko jedną parą zasad można skutecznie rozdzielić w żelach poliakrylamidowych
Agaroza jest cukrem złożonym. Otrzymuje się ją z oczyszczonej frakcji wyciągu z krasnorostów - agaru (wykorzystywanego na przykład w przemyśle spożywczym do robienia galaretek, oraz w laboratoriach do zestalania podłóż do hodowli mikroorganizmów). Agaroza znakomicie rozpuszcza się w gorącej wodzie, a stygnąc tworzy żel o regularnym usieciowaniu. Do elektroforezy agarozę rozpuszcza się w buforze do elektroforezy, pełniącym funkcję elektrolitu.
Rozdział cząsteczek DNA odbywa się dzięki właściwościom żelu. DNA migruje w żelu pod wpływem prądu. Dłuższe fragmenty o większej masie, przeciskając się przez siateczkę żelu napotykają na większy opór, toteż ich przemieszczanie zachodzi wolniej. Frakcje cząsteczek o tej samej wielkości, obdarzonych identycznym ładunkiem, migrują w tym samym tempie - jeżeli po pewnym czasie od rozpoczęcia elektroforezy wybarwimy DNA w żelu, zobaczymy prążki odpowiadające poszczególnym frakcjom cząsteczek DNA na tej samej wysokości. Aby zidentyfikować wielkość cząsteczek DNA w prążkach, na żel nakłada się standardy wielkości - mieszaninę cząsteczek DNA o znanej wielkości. Porównując prążki z badanej próbki z prążkami standardu, jesteśmy w stanie określić wielkość badanych cząsteczek DNA.
Aby zobaczyć DNA w żelu, musimy je wybarwić. W laboratoriach do tego celu na ogół stosuje się bromek etydyny - substancję wiążącą się z DNA, która po wzbudzeniu światłem UV świeci na pomarańczowo. Bromek etydyny wnika w głąb struktury DNA, powodując jej uszkodzenia.
UWAGA!!! Bromek etydyny jest silnym mutagenem - podczas pracy z tym związkiem należy zachować szczególną ostrożność unikając kontaktu bromku ze skórą, oczami i błonami śluzowymi. Wszelkie czynności wymagające kontaktu z żelem po dodaniu go do bromku etydyny powinny być wykonywane w rękawiczkach. gumowych!
Podczas ćwiczeń elektroforezie poddamy:
1). DNA plazmidowe wyizolowane dwiema metodami na ćwiczeniu I (10 ul)
2). DNA po reakcji PCR (10 ul)
3). DNA po trawieniu enzymami restrykcyjnymi (całość)
3). DNA wzorcowe - drabinkę DNA (3 ul)
Elektroforeza DNA w żelu agarozowym:
Przygotować agarozę 1% w buforze 0.5 x TAE (40 mM Tris-kwas octowy, 1 mM EDTA, pH 8.0) - zagotować w mikrofalówce aż do całkowitego rozpuszczenia - pozostawić do wystygnięcia (około 500C)
Wylać żel w odpowiednim aparacie, poczekać do zastygnięcia agarozy
Do komór aparatu nalać bufor 0,5 x TAE tak, aby pokrywał on powierzchnię żelu
Do studzienek żelu nanieść próbki DNA zmieszane z buforem obciążającym w proporcji 5:1 (bufor stężony 6x:
0.25%błekit bromofenolowy, 0.25% xylene cyanol,
40% (w/v) sacharoza w wodzie)
Rozdział prowadzić przy stałym napięciu 100V przez około 25 min.
Żel barwić w roztworze bromku etydyny przez 15 min. i oglądać w świetle ultrafioletowym na transiluminatorze.
Zagadnienia do samodzielnego opracowania:
Polimerazy DNA, w tym te wykorzystywane w reakcjach PCR.
Metoda PCR - etapy, składniki reakcji.
Zastosowanie technik PCR w biologii i medycynie.
Enzymy restrykcyjne - właściwości, zastosowanie, nomenklatura.
Budowa kwasów nukleinowych.
Metody analizy elektroforetycznej kwasów nukleinowych.