Instruktor praktykant - pilot posiadający ważne upoważnienie wydane przez Prezesa Urzędu do odbywania praktyki instruktorskiej pod nadzorem uprawnionego instruktora.
Instruktor prowadzący - ponosi całkowitą odpowiedzialność za szkolenie w powietrzu a także za standaryzację metodyki szkolenia w powietrzu.
Instruktor Szkolenia Teoretycznego (GI - Ground Instructor) - osoba prowadząca szkolenie teoretyczne w aeroklubie (ośrodku szkolenia lotniczego, certyfikowanej organizacji szkolenia lotniczego).
Instruktor Szkolenia Praktycznego (FI) - osoba prowadząca szkolenie praktyczne na statkach powietrznych .
Nadzór instruktorski nad samodzielnymi lotami szkoleniowymi - zespół czynności dydaktycznych i czynności w zakresie sprawowania bieżącego nadzoru operacyjnego w odniesieniu do samodzielnych lotów szkoleniowych, w fazie ich przygotowywania, wykonywania i wykonywania czynności po tych lotach.
Nadzorujący loty szkolne - osoba z ważnymi uprawnieniami instruktora szkolenia nadzorująca wykonywanie przez ucznia pilota lub pilota szkolonego samodzielnych lotów szkolnych na lotniskach i lądowiskach. Osoba ta może w razie potrzeby udzielać informacji o ruchu lotniczym innym dowódcom statków powietrznych w przypadku gdy na lotnisku/lądowisku nie działa inny organ ruchu lotniczego
SZKOLENIE PRAKTYCZNE NAZIEMNE I W POWIETRZU.
3.2.1
W SZKOLENIU PRAKTYCZNYM uczniów-pilotów/skoczków i szkolonych pilotów/skoczków wyróżniamy następujące etapy:
pełne przygotowanie do realizacji ZADANIA;
planowanie lotów;
wstępne przygotowanie do lotów;
bezpośrednie przygotowanie do lotów;
wykonywanie lotów;
omówienie lotów.
3.2.1.1 Pełne przygotowanie do realizacji zadania obejmuje:
wykłady, seminaria, konsultacje z wiedzy stosowanej, której tematyka podana jest we wstępnych uwagach do poszczególnych ZADAŃ;
samodzielne przygotowanie - pilot /skoczek (uczeń-pilot/skoczek), korzystając z podanej literatury i innych materiałów dydaktycznych, rozszerza zakres swej wiedzy na temat nowego ZADANIA;
trening w kabinie lub na urządzeniach treningowych (symulatorach lotu, skoczniach, kadłubach samolotów wykorzystywanych do zrzutu skoczków), szczególnie w ZADANIACH związanych z opanowaniem nowego typu sprzętu albo szkolenia w lotach według wskazań przyrządów;
sprawdzenie opanowania wiedzy stosowanej z tematyki nowego ZADANIA.
Uwaga: Przeprowadzenie pełnego przygotowania do realizacji ZADANIA należy odnotować w dokumentacji lotniczej: w dzienniku zajęć teoretycznych, w indywidualnym planie szkolenia pilota lub książce przebiegu szkolenia samolotowego ucznia.
Pełne przygotowanie do realizacji zadania jest odpowiednikiem szeroko stosowanego na świecie określenia „Long Briefing”
3.2.1.2 Planowanie lotów / skoków.
Planowanie lotów / skoków powinna poprzedzać:
analiza dotychczasowego przebiegu i rezultatów szkolenia lotniczego;
analiza potrzeb szkolenia (graficzny plan szkolenia, wytyczne szkoleniowe, poziom wyszkolenia itp.);
analiza stanu kadry instruktorskiej i sprzętu lotniczego;
analiza przewidywanych warunków atmosferycznych, ograniczeń ruchu lotniczego i innych;
kalkulacja czasu w aspekcie bezpieczeństwa lotów; tzn. na przygotowanie uczniów-pilotów, instruktorów, innego personelu oraz sprzętu wyznaczyć tyle czasu, aby w maksymalnym stopniu zapewnić właściwą realizację lotów; przy kalkulacji ustala się czasy: planowania lotów, wstępnego przygotowania do lotów, bezpośredniego przygotowania do lotów, prowadzenia lotów oraz omówienia lotów.
3.2.1.3 Wstępne przygotowanie do lotów / skoków.
Celem wstępnego przygotowania do lotów jest przygotowanie personelu latającego i zabezpieczającego oraz sprzętu, zapewniające osiągnięcie planowanych wyników i realizację lotów / skoków z zachowaniem maksymalnych warunków bezpieczeństwa.
Wstępne przygotowanie do lotów / skoków organizuje się w dniu poprzedzającym loty - po omówieniu lotów - w przypadku szkolenia na kursie skoszarowanym. Przy szkoleniu metodą dochodzącą - wstępne przygotowanie do lotów przeprowadza się przed lotami / skokami.
Wstępne przygotowanie do lotów skoków (według konkretnych ĆWICZEŃ) dzieli się na następujące etapy:
Postawienie zadania , które obejmuje: zasadniczy cel lotów / skoków i przewidywane warunki atmosferyczne, liczbę i typy statków powietrznych biorących udział w lotach / skokach, zapoznanie z planową tablicą lotów / skoków, omówienie sposobu wykonania poszczególnych ĆWICZEŃ - ze szczególnym zwróceniem uwagi na postępowanie w sytuacjach niebezpiecznych, które mogą zaistnieć w czasie lotu / skoku.
Samodzielne przygotowanie do lotów / skoków przez pilotów (uczniów - pilotów), pod nadzorem instruktorów. W wyniku samodzielnego przygotowania do lotów personel latający powinien: znać treść i sposób wykonywania planowanych ĆWICZEŃ oraz wskazówki bezpieczeństwa dotyczące planowanych lotów, opracować mapę do lotu po trasie i wykonać niezbędne obliczenia nawigacyjne (uwzględniając dane z komunikatu meteorologicznego), przygotować niezbędne dokumenty (zlecenie na lot, plan lotu trasowego, komunikat meteorologiczny na przelot, schemat lotów według wskazań przyrządów itp.), przemyśleć loty - kolejność czynności i podział uwagi na poszczególnych etapach lotu, możliwe odchylenia od zakładanych warunków lotu oraz ewentualne warianty swoich decyzji.
Przećwiczenie lotu / skoku na ziemi - w miarę potrzeb i możliwości - kabinie samolotu, na urządzeniu treningowym lub przy użyciu modeli samolotów itp.
Sprawdzenie gotowości do lotów / skoków - mające na celu określenie stopnia przygotowania personelu latającego do wykonywania planowanych lotów / skoków, a także w celu niedopuszczenia do lotów / skoków pilotów (uczniów- pilotów) nie przygotowanych. Sprawdzenie gotowości do lotów / skoków dzieli się na dwa etapy:
- sprawdzenie bieżące - realizowane przez instruktorów podczas całego wstępnego przygotowania do lotów / skoków;
- sprawdzenie końcowe - które może być prowadzone różnymi metodami, jak np. rozgrywki lotów, sprawdzenia w kabinie samolotu, sprawdzenie w kabinie treningowej itp.
3.2.1.4 Bezpośrednie przygotowanie do lotów / skoków.
Składa się z dwóch etapów i jest prowadzone przed rozpoczęciem lotów / skoków:
Odprawa przed lotami / skokami - którą prowadzi kierownik lotów / skoków ze wszystkimi osobami biorącymi udział w lotach / skokach lub z instruktorami. Na odprawie kierownik lotów ustala główne zadania dnia lotnego, podział lotniska, rozłożenie startu, stref pilotażowych, ruchu po i nad lotniskiem, przydział sprzętu,
zapoznanie z prognozą pogody w rejonie lotniska, omawia wszelkie inne sprawy
porządkowe i organizacyjne oraz sprawdza znajomość obowiązków służby startowej. Jeżeli odprawa była prowadzona przez kierownika lotów skoków tylko z instruktorami i personelem technicznym, wówczas instruktorzy szkolący lub zastępca kierownika lotów / skoków przeprowadza ją z uczniami - pilotami / skoczkami i pilotami w swoich grupach. Uczniowie - piloci i piloci / skoczkowie, którzy nie uczestniczą w odprawie przed lotami / skokami, nie mogą brać udziału w lotach / skokach dopóki nie zostaną zapoznani przez instruktora z postanowieniami i zaleceniami podanymi na odprawie.
Bezpośrednie przygotowanie do lotów / skoków - podczas którego uczniowie - piloci i piloci - pod nadzorem instruktorów - dokonują niezbędnych obliczeń nawigacyjnych, przygotowują sprzęt do lotu, wysłuchują ostatnich wskazówek przedlotowych instruktorów, przypominają sobie treść zadania lotu, błędy popełnione w ostatnich lotach / skokach itp. Podczas bezpośredniego przygotowania do lotów instruktor powinien sprawdzić samopoczucie uczestników lotów. Uczniowie - piloci / skoczkowie i piloci zobowiązani są powiadomić instruktora o złym samopoczuciu, niezrozumieniu zadania, usterkach sprzętu oraz innych okolicznościach, które mogą mieć wpływ na prawidłowe wykonanie i bezpieczeństwo zamierzonego lotu / skoku.
Bezpośrednie przygotowanie do lotów jest odpowiednikiem szeroko stosowanego na świecie określenia „Pre-flight briefing”.
3.2.1.5 Wykonywanie lotów / skoków.
Loty / skoki szkolne powinny być wykonywane zgodnie z obowiązującymi przepisami oraz zgodnie z treścią ĆWICZEŃ Programu. Kolejność ĆWICZEŃ w ZADANIACH powinna być zachowana zgodnie z założeniami Programu, przy zastosowaniu dopuszczalnych równoległości i wyprzedzeń. Liczbę lotów podaną w ĆWICZENIACH należy traktować jako minimalną, którą muszą wykonać uczniowie - piloci wykazujący bardzo dobre postępy w szkoleniu.
3.2.1.6 Omówienie lotów / skoków.
Omówienie lotów składa się z dwóch elementów:
Uwag o locie / skoku udzielanych przez instruktora bezpośrednio po zakończeniu lotu / skoku. Uwagi te formułowane są na podstawie własnych obserwacji instruktora oraz relacji ucznia - pilota / skoczka. W uwagach tych omawia się wszelkie odchylenia i błędy popełniane przez uczniów - pilotów / skoczków, przyczyny powstawania tych błędów, sposoby ich poprawiania, a także ocenia się poszczególne elementy lotu / skoku. Uwagi o locie ucznia wraz ze spostrzeżeniami instruktor wpisuje do książki przebiegu szkolenia podstawowego.
Omówienie lotów / skoków - należy prowadzić z całym personelem biorącym udział w lotach / skokach i z zasady bezpośrednio po zakończeniu lotów / skoków. Omówienie prowadzi kierownik lotów / skoków. Omawia między innymi wykonanie zaplanowanych zadań, organizację lotów / skoków, niedociągnięcia i wskazówki likwidacji ich w przyszłości. Podczas omówienia kierownik lotów / skoków przekazuje kadrze technicznej uwagi dotyczące sprawności samolotów oraz dokonuje odpowiednich wpisów do dokumentacji lotniczej. Omówienie lotów / skoków jest odpowiednikiem szeroko stosowanego na świecie określenia „Debriefing”
3.2.3.2 Wymagania na zaliczenie lotu szkoleniowego jako samodzielnego:
Lot szkoleniowy jako lot samodzielny zalicza się gdy szkolący się pełni obowiązki dowódcy i jest sam na pokładzie dowodzonego przez siebie statku powietrznego
Uczeń-pilot nie może wykonywać lotów samodzielnych z pasażerami ani na samolocie z wieloosobową załogą, nawet w charakterze drugiego pilota.
Żaden lot nie może być zaliczony jako samodzielny, jeżeli na pokładzie szybowca albo samolotu wraz ze szkolącym się znajduje się przy sterach pilot-instruktor uprawniony do pełnienia czynności instruktora w locie danego rodzaju lub na tym typie statku powietrznego.
Nauka pilotażu i pozostałych czynności pilota w locie może odbywać się następującymi podstawowymi metodami:
metodą analityczną; (nauczania poszczególnych elementów składowych czynności
metodą syntetyczną; (nauczania całości czynności , zwaną też „całościową”)
metodą mieszaną.
W metodach tych stosuje się następujące formy szkolenia w lotach dwusterowych:
1. Instruktaż w locie - to udzielenie przez instruktora szkolącemu się wskazówek, objaśnień i poleceń dotyczących wykonania zadania lotu i zachowania bezpieczeństwa.
2. Nauczanie sterowania:
a) trójfazowo: od pokazu, przez wspólne sterowanie, do samodzielnego ćwiczenia szkolącego się,
b) dwufazowo: od pokazu, do samodzielnego ćwiczenia szkolącego się,
c) jednofazowo: samodzielne ćwiczenie szkolącego się.
3. Nauczanie czynności taktycznych poprzez pokaz taktycznego rozwiązania lotu, wspólne działanie a następnie samodzielne ćwiczenia.
Uwaga! W każdym momencie lotu na dwusterze musi być jednoznacznie określone kto pilotuje statek powietrzny. Osiąga się to przez użycie standardowych zwrotów informujących szkolonego o zmianach jego udziału w sterowaniu. Instruktor używa następujących zwrotów:
„pokazuje” - co oznacza: „przejmuję sterowanie, trzymaj lekko stery, obserwuj i wyczuwaj, co robię i stosuj się do moich wskazówek”;
„puść stery” - co oznacza: „przejmuję sterowanie, nie przeszkadzaj mi, patrz co się dzieje, bądź gotów do natychmiastowego wykonywania moich poleceń” (stosuje się w sytuacjach niebezpiecznych);
„sterujemy wspólnie” - co oznacza: „steruj, w razie błędnych ruchów pomogę”;
„steruj sam” - co oznacza: „steruj samodzielnie, jestem gotów do natychmiastowej ingerencji”, a z dodatkiem „puszczam stery”, oznacza: „steruj samodzielnie, nie trzymam rąk i nóg na sterownicach”
Szkolony powinien potwierdzać zastosowanie się do tych poleceń lub przyjęcie tych informacji instruktora zwrotami:
„ obserwuję” - co oznacza: „patrzę i trzymam lekko stery”;
„ puściłem stery” - co oznacza: „nie trzymam drążka (wolantu) i nóg na pedałach”;
„prowadzę” - co oznacza: „steruję z pomocą instruktora”;
„przejmuję stery” - co oznacza: „steruję bez pomocy instruktora”.
3.2.4.2 Metody nauczania procedur awaryjnych z zachowaniem bezpieczeństwa:
1. Wśród sytuacji zagrożenia bezpieczeństwa, tj. sytuacji niebezpiecznych, wypadkowych, ze względu na dopuszczalność zamierzonego ich wywoływania w locie/skoku, w celu ćwiczenia odpowiednich procedur awaryjnych, wyróżnia się takie, które:
mogą być omawiane, a procedury stosowane w razie ich wystąpienia nauczane, tylko w przygotowaniu naziemnym,
-
mogą być, po odpowiednim przygotowaniu naziemnym, inscenizowane albo symulowane w locie na szybowcu/samolocie, a odpowiadające im procedury awaryjne mogą być w locie wykonywane całkowicie lub częściowo albo tylko markowane,
-
mogą być , po odpowiednim przygotowaniu naziemnym, powodowane w locie i wtedy też mogą być ćwiczone odpowiednie procedury awaryjne.
2. W nauczaniu procedur awaryjnych w szkoleniu praktycznym należy:
- kierować się treścią ĆWICZEŃ obowiązującego programu szkolenia, według którego prowadzone jest szkolenie; inscenizowanie i symulowanie nieprzewidzianych programem sytuacji niebezpiecznych i stosowanie właściwych procedur awaryjnych dopuszczalne jest, pod warunkiem że będzie to wykonywane w okolicznościach (faza lotu, wysokość miejsce) i w sposób, który zagwarantuje zachowanie bezpieczeństwa lotu (np. symulowanie niesprawności sterów i sterowanie awaryjne trymerami na bezpiecznej wysokości i w bezpiecznej separacji od innych statków powietrznych);
staranne przemyślenie i przygotowanie przez instruktora scenariuszy sytuacji niebezpiecznych, które będzie powodował, symulował lub inscenizował w locie, tak aby spełniały one cele metodyczne nauczania procedur awaryjnych i zapewniły doraźne bezpieczeństwo lotu,
kreowanie scenariuszy sytuacji niebezpiecznych, przewidzianych w programie szkoleni, na miarę możliwości szybowca/samolotu i swych własnych (instruktora) umiejętności praktycznych, z odpowiednio dużym marginesem bezpieczeństwa na ewentualne, dalsze zagrożenie spowodowane błędem szkolącego się,
pozostawienie w gotowości do działania w odpowiednim czasie i w odpowiedni sposób, zapewniającego bezpieczeństwo doraźne podczas samodzielnego ćwiczenia szkolącego się w wykonywaniu procedur awaryjnych,
wykorzystanie każdej rzeczywistej sytuacji nienormalnej (skomplikowanej albo niebezpiecznej), nawet jeżeli wydarzy się ona zanim program przewiduje nauczanie w locie prawidłowego postępowania w takiej sytuacji przez wykonanie odpowiedniej procedury awaryjnej, zalecanej szkolącym na tę sytuację.
Zabrania się pomijania nauczania w locie sytuacji awaryjnych wymaganych przez Program Szkolenia.
3.2.4.3 Kryteria oceny gotowości uczestnika szkolenia do lotu samodzielnego
Do lotów samodzielnych / skoków może być dopuszczony uczeń-pilot / skoczek albo pilot / skoczek szkolący się, jeżeli:
jego aktualny zakres i poziom umiejętności lotniczych pilota / skoczka jest wystarczający do wykonania zadania lotu / skoku, zawierającego wymagane elementy ĆWICZENIA, wymienione w programie szkolenia, i do zastosowania procedur awaryjnych, w razie wystąpienia w tych lotach / skokach sytuacji niebezpiecznych, które są możliwe do przewidzenia;
nie popełnia błędów niebezpiecznych, istotnie komplikujących i zniekształcających przebieg lotu, oraz systematycznych, w elementach lotu, które mają być wykonywane w lotach samodzielnych,
spełnił wymagania na dopuszczenie do lotu / skoku samodzielnego na dane ĆWICZENIE obowiązującego programu szkolenia, według którego szkolenie jest prowadzone.
3.2.5 SZKOLENIE W LOTACH SAMODZIELNYCH
3.2.5.1
Instruktor upoważniony do nadzorowania lotów/skoków samodzielnych
i odpowiedzialny za nie.
Do nadzorowania samodzielnych lotów i skoków szkolnych upoważniony jest Szef Wyszkolenia lub wyznaczony przez niego instruktor szkolenia praktycznego. Wskazane jest aby był to instruktor szkolący danego ucznia-pilota/skoczka.
3.2.5.2 Nadzór instruktorski nad lotami samodzielnymi i skokami.
Czynności instruktora składające się na nadzór instruktorski nad lotami samodzielnymi uczniów-pilotów i skokami skoczków albo szkolących się pilotów/skoczków, których do tych lotów/skoków wypuści, obejmują:
1) Przed lotami/skokami:
a) przeprowadzenie bezpośredniego przygotowania naziemnego do lotu/skoku, w tym:
odprawy przed lotami/skokami; w czasie której powinny być postawione zadania lotów/skoków szkolącym się;
instruktażu przed lotem/skokiem;
sprawdzenia osobistego przygotowania szkolących się do lotów samodzielnych / skoków na postawione im zadania lotów/skoków (podczas odprawy i instruktażu przed lotami/skokami).
b) zezwolenie szkolącemu się na wykonanie lotu samodzielnego /skoku na wyznaczone zadanie, zwane „wypuszczeniem do lotu samodzielnego / skoku”.
2) Podczas lotów / skoków
a) czuwaniem nad przebiegiem nadzorowanych przez siebie lotów/skoków, polegające na:
obserwowaniu lotu/skoku i tych jego faz, które przebiegają w zasięgu wzroku;
zbieraniu informacji o locie/skoku, przy wykorzystaniu radiowych i innych źródeł łączności;
śledzeniu zmian warunków meteorologicznych nad lotniskiem, w rejonie lub na trasie lotów, nad którymi pełni nadzór instruktorski,
b) udzielenie pomocy szkolącemu się, który wykonuje lot samodzielny /skok, w razie stwierdzenia utrudnień lub zagrożeń tego lotu/skoku powodowanych przez szkolącego się lub przez inne czynniki, poprzez:
przekazanie mu przez radio lub innym środkiem łączności odpowiednich informacji, rad albo poleceń, a następnie kontrolowanie stosowania się do nich szkolącego się;
przekazanie sygnałami optycznymi (gdy jest to możliwe i celowe) wykonującemu lot/skok odpowiednich informacji i poleceń.
3) Po lotach/skokach, przeprowadzenie instruktażu i odprawy, w celu wysłuchania relacji szkolących się o wykonanych przez nich lotach/skokach samodzielnych i omówienia z nimi popełnionych błędów oraz dokonania oceny wykonanych lotów/skoków.
W przypadku wykonywania przez ucznia-pilota samodzielnego przelotu szkolnego lub doskonalącego na „obce” lotnisko Szef Wyszkolenia lub wyznaczony przez niego instruktor nadzorujący musi zapewnić na lotniskach etapowych sprawowanie dodatkowego nadzoru instruktorskiego, który obejmuje:
- zapewnienie łączności (radiowej i sygnałowej) i bieżących informacji meteorologicznych, ruchowych itp. na „obcym” lotnisku,
- nadzór nad wykonaniem czynności zmierzających do lądowania, kołowania i startu na „obcym” lotnisku,
- nadzór nad przygotowaniem ucznia-pilota do następnego etapu lotu,
- pomoc w przypadku rozwoju sytuacji skomplikowanej, z którą szkolący nie może sobie poradzić, albo wystąpienia sytuacji niebezpiecznej.
Za pomocą dostępnych środków łączności Szef Wyszkolenia lub wyznaczony przez niego instruktor nadzorujący musi mieć bezpośrednią łączność z instruktorem nadzorującym na „obcym” lotnisku.
4.1.3.19 Osoba odpowiedzialna za sprawdzenie poziomu wiedzy teoretycznej (Dyrektor ds. Szkolenia AP lub Szef Wyszkolenia AR), może:
a) Zaliczyć ważność egzaminu KWT na podstawie zdanych egzaminów teoretycznych przed Lotniczą Komisją Egzaminacyjną. Decyzję swoją w/w sprawie wpisuje i potwierdza w protokóle egzaminacyjnym i dokumentacji osobistej.
b) Osobom posiadającym ważne licencje lub świadectwa kwalifikacji członka personelu lotniczego, zaliczyć w całości lub części egzamin KWT na podstawie zdanych egzaminów w innej certyfikowanej organizacji lub ośrodku szkolenia. Decyzję swoją w/w sprawie wpisuje i potwierdza w protokóle egzaminacyjnym i dokumentacji osobistej.
c) Osobom posiadającym ważne licencje lub świadectwa kwalifikacji członka personelu lotniczego, przedłużyć ważność KWT o 12 miesięcy. Decyzję swoją w/w sprawie wpisuje i potwierdza w protokóle egzaminacyjnym i dokumentacji osobistej.
Maksymalny okres ważności przedłużonej KWT nie może być dłuższy niż:
- 24 miesiące w przypadku pilota samolotowego i pilota samolotu ultralekkiego;
- 36 miesięcy w przypadku pilota balonu wolnego, pilota szybowcowego i skoczka spadochronowego.
4.1.3.20. Wzory protokołów egzaminacyjnych KWT pilotów / skoczków przedstawione są w załącznikach niniejszej Instrukcji Szkolenia.
Plan szkolenia podlega zatwierdzeniu przez ULC i w tym celu musi być przedłożony do LPL
co najmniej na 7 dni przed rozpoczęciem kursu lub egzaminu wstępnego (jeśli taki jest
wymagany) warunkującego zakwalifikowanie na szkolenie.
W przypadku organizowania szkolenia praktycznego w różnych terminach lub w różnych
organizacjach lotniczych, organizator ma obowiązek zawiadomić LPL o rozpoczęciu
szkolenia każdego z jego uczestników z wyprzedzeniem co najmniej 7 dni w stosunku do daty
rozpoczęcia szkolenia.
Uwaga: Plan szkolenia może obejmować:
• całość szkolenia: szkolenie teoretyczne i praktyczne;
• wyłącznie szkolenie teoretyczne;
• wyłącznie szkolenie praktyczne dla osób, które zaliczyły szkolenie teoretyczne.
1.2.1.3 Obciążenie uczestników szkolenia zajęciami szkoleniowymi oraz zapewnienie
wypoczynku.
1.2.1.3.1 Szkolenie teoretyczne.
1. Normy obciążenia dla szkolenia w TRYBIE STACJONARNYM prowadzonych przez
aeroklub wynoszą:
- 7 godzin lekcyjnych (przy założeniu, że 1 godzina lekcyjna = 60 minut bez wliczenia
przerwy) dziennie.
- 40 godzin lekcyjnych na tydzień.
- 160 godzin lekcyjnych na miesiąc.
2. Przerwy między zajęciami nie powinny być krótsze niż 10 min. dopuszczalne jest
blokowanie dwóch kolejnych jednostek lekcyjnych, przerwa po nich nie powinna być krótsza
niż 20 min.
3. Ze względów organizacyjnych Szef Instruktorów Szkolenia Teoretycznego (CGI)
w porozumieniu z Szefem Wyszkolenia (HT) może zwiększyć wymiar zajęć realizowanych
w ciągu jednego dnia do 10 godz. lekcyjnych, jednak przy zachowaniu przedstawionych
powyżej limitów tygodniowych i miesięcznych.
1.2.2.3.1 Przed rozpoczęciem szkolenia praktycznego każdy szkolony w swojej jednostce
macierzystej powinien mieć założoną TECZKĘ OSOBOWĄ PILOTA / SKOCZKA
(UCZNIA - PILOTA / UCZNIA - SKOCZKA)
Powinna ona zwierać:
• podanie o przyjęcie na szkolenie;
• zgodę na szkolenie prawnego opiekuna (jeśli kandydat jest niepełnoletni);
• zaświadczenie o spełnieniu warunków progowych odnośnie wieku i wykształcenia
(dla określonego typu szkolenia)
• protokoły egzaminacyjne z odbytych szkoleń teoretycznych i okresowych KWT;
• orzeczenie komisji lotniczo - lekarskiej;
• zobowiązanie o wstrzymaniu się od lotów/skoków w przypadku złego samopoczucia;
• zobowiązanie do nieprzekraczania norm wykonywania czynności lotniczych
wynikających z przepisów;
• wyniki egzaminów ze znajomości lotniska i rejonu lotów (w promieniu do 50 km.) -
nie dotyczy uczestników szkolenia spadochronowego i balonowego
• aktualizowane kopie posiadanych licencji / świadectw kwalifikacji
• ubezpieczenie NW (co najmniej kopia polisy)
• inne dokumenty dotyczące szkolonego, których przechowywanie w teczce osobowej
Szef Wyszkolenia (HT) uzna za niezbędne (przebyte szkolenia, nagrody, kary,
wykroczenia itp.)
• zezwolenie na przetwarzanie danych osobowych dla potrzeb szkolenia lotniczego w
aeroklubie.
Za sporządzenie i okresową kontrolę zawartości Teczki odpowiedzialny jest instruktor
prowadzący. Częstotliwość kontroli Teczki określa Szef Wyszkolenia (HT) (co najmniej raz
w roku, przed dopuszczeniem do lotów w danym sezonie).
1.2.2.3.8 KSIĄŻKA PRZEBIEGU PODSTAWOWEGO SZKOLENIA LOTNICZEGO
Prowadzona jest przez instruktora dla każdego ucznia oddzielnie. Jest ona odzwierciedleniem
całego procesu szkolenia praktycznego ucznia, w tym również przygotowania naziemnego
przed szkoleniem praktycznym, pełnego przygotowania do realizacji poszczególnych
ZADAŃ oraz wstępnych przygotowań i tematów wiedzy stosowanej, które należy
przeprowadzić przed przystąpieniem do lotów. Ponadto zawiera ona uwagi instruktora i osób
kontrolujących o błędach popełnianych przez ucznia w procesie szkolenia, o postępach w
szkoleniu, oceny poszczególnych ćwiczeń i zadań wykonywanych przez ucznia. Należy także
wpisywać do niej wszelkie uwagi i inne informacje mające wpływ na bezpieczeństwo
szkolenia w powietrzu. Książka podlega okresowemu kontrolowaniu przez Szefa
Wyszkolenia i instruktorów wykonujących etapowe loty kontrolne z uczniem.
Książka przebiegu szkolenia lotniczego podlega archiwizacji (patrz 1.2.2.1.4)
1.2.2.3.9 KARTA PRZEBIEGU SZKOLENIA LOTNICZEGO
Jest zakładana dla osób posiadających co najmniej licencję / świadectwo kwalifikacji pilota /
świadectwo skoczka spadochronowego, odbywających szkolenie według ZDAŃ programów
w drugiej i trzeciej fazie szkolenia.
Karta oprócz danych osobowych szkolonego powinna zawierać informacje o spełnieniu przez
szkolonego „warunków progowych” na dopuszczenie do szkolenia i dopuszczenie pilota (w
związku ze spełnieniem tych warunków) do szkolenia praktycznego poświadczone przez
Szefa Wyszkolenia organizatora kursu.
Karta jest odzwierciedleniem całego procesu szkolenia praktycznego pilota, w tym również
przygotowania naziemnego przed szkoleniem praktycznym. Jest dowodem przeprowadzenia
pełnego przygotowania do realizacji poszczególnych ZADAŃ oraz wstępnych przygotowań,
które należy przeprowadzić przed przystąpieniem do lotów. Ponadto zawiera ona uwagi
instruktora i osób kontrolujących o błędach popełnianych przez ucznia w procesie szkolenia,
o postępach w szkoleniu, oceny poszczególnych ćwiczeń i zadań wykonywanych przez
szkolonego pilota. Należy także wpisywać do niej wszelkie uwagi i inne informacje mające
wpływ na bezpieczeństwo szkolenia w powietrzu.
1.2.4.5 Działania zmierzające do poprawy niezadowalających postępów.
W przypadku stwierdzenia niezadowalających postępów w szkoleniu, instruktor podejmuje
działania zmierzające do osiągnięcia akceptowalnego poziomu wiadomości i umiejętności
szkolonego. W tym celu:
W szkoleniu teoretycznym przeprowadza się dodatkowe zajęcia z przedmiotów i zagadnień
opanowanych w stopniu niewystarczającym w formie seminaryjno - konsultacyjnej,
samokształcenia kontrolowanego lub dodatkowych wykładów.
W szkoleniu praktycznym instruktor szkolący może zwiększyć liczbę i czas lotów na dane
ĆWICZENIE, jednak nie więcej niż o 50 % w stosunku do wartości określonej w Programie
(jeżeli Program przewiduje 1 lot na dane ĆWICZENIE, to do 2 lotów). Dalsze zwiększenie
liczby lotów może nastąpić za zgodą Szefa Wyszkolenia aeroklubu / ośrodka. Potrzeba
stałego zwiększania liczby lotów w poszczególnych ĆWICZENIACH o ponad 50% - jeśli
dotyczy tej samej osoby - jest sygnałem do przeanalizowania celowości jej szkolenia,
natomiast potrzeba stałego zwiększania liczby lotów o ponad 50% w grupie szkolonej przez
jednego instruktora jest sygnałem do przeanalizowania stosowanej przez niego metodyki
szkolenia. Stosownych analiz dokonuje Szef Wyszkolenia we współpracy z Szefem
instruktorów szkolenia praktycznego i instruktorami szkolącymi