ZAGADNIENIA NA MBN i PPL

1. Co to jest PKB?

2. Scharakteryzuj główne stopy procentowe: WIBOR, Stopa redyskontowa, WIG.

3. Czym zajmuje się mikroekonomia?

4. Scharakteryzować punkt równowagi na rynku z podaży i popytu. (Wydaje mi się, że chodzi o punkt przecięcia tych krzywych).

5. Narysuj funkcję: y=x³+5

6. Narysuj funkcję: y=ǀx+1ǀ

7. 
   Rozwiąż układ równań: y=2x+5

y=x-1

8. 
   Rozwiąż układ równań: y=2x²+x-1

y=x+1

9. Scharakteryzuj strukturę pisania pracy licencjackiej.

10. Co to jest teza? Na czym polega teza pracy licencjackiej?

11. Omówić analizę regresji, na czym polega na przykładzie wyznaczania kosztów zmiennej produkcji?

12. Wymień główne składniki pasywów i aktywów.

13. Struktura rachunku wyników.

14. Co to jest EBITD, WACC?

15. Co to jest kapitał obrotowy w przedsiębiorstwie?

16. Rozliczenie międzyokresowe czynne.

17. Rozliczenie międzyokresowe bierne.

18. Scharakteryzuj kapitał własny i obcy w przedsiębiorstwie oraz różnice między tymi kapitałami.

19. Omówić rachunek przepływów pieniężnych. Główne składniki przepływów.

20. Co to jest amortyzacja?

21. Scharakteryzuj podstawowe rodzaje funkcji logicznych oraz operacje.

22. Na czym polega i czego dotyczy synteza i analiza?

ODPOWIEDZI

1. Produkt Krajowy Brutto (PKB, ang. GDP - Gross Domestic Product) - pojęcie ekonomiczne, oznaczające jeden z podstawowych mierników dochodu narodowego stosowanych w rachunkach narodowych. PKB opisuje zagregowaną wartość dóbr i usług finalnych wytworzonych na terenie danego kraju w określonej jednostce czasu (najczęściej w ciągu roku). Jest podstawową kategorią makroekonomiczną. Jest to syntetyczna miara wartości produkcji wytworzonej w gospodarce w ciągu roku.

PKB można liczyć trzema metodami:

• Metoda sumowania produktów

• Metoda sumowania dochodów

• Metoda sumowania wydatków PKB = C + I + G + Ex - Im ( C- wydatki na dobra konsumpcyjne, produkty i usługi wytwarzane w kraju, G- wydatki rządowe, I- wydatki na krajowe dobra inwestycyjne).

PKB = sumie wartości dodanych = sumie dochodów czynników produkcji

2. Stopa redyskontowa (stopa redyskontowa weksli, s.r.w.) określa cenę, po jakiej bank centralny udziela kredytów bankom komercyjnym (kupuje weksle od banków komercyjnych). Stopa redyskontowa określa cenę, po jakiej bank centralny skupuje weksle od banków komercyjnych. Wcześniej weksle te zostały nabyte przez banki komercyjne od swoich klientów. Stopa redyskontowa NBP to jedna z podstawowych stóp procentowych w Polsce, jej poziom ustalany jest przez RPP.

WIBOR (ang. Warsaw Interbank Offered Rate) - wysokość oprocentowania pożyczek na polskim rynku międzybankowym.

WIBID (ang. Warsaw Interbank Bid Rate) - roczna stopa procentowa jaką płacą banki za środki przyjęte w depozyt od innych banków. Stopa ta, podobnie jak WIBOR, ustalana jest codziennie o godz. 11:00

3. Mikroekonomia zajmuje się szczegółowym badaniem indywidualnych decyzji (w tym gospodarstw domowych) dotyczących pojedynczych towarów, rynków i podmiotów.

Makroekonomia kładzie nacisk na wzajemne związki zachodzące w gospodarce jako całości, w swojej metodzie celowo upraszcza analizę poszczególnych elementów badanej całości w trosce o przejrzystość obrazu działania całej gospodarki.

Mikroekonomia zajmuje się badaniem zjawisk i procesów gospodarczych zachodzących w poszczególnych obszarach gospodarki, obserwowanych i wyjaśnianych z punktu widzenia działalności gospodarczej poszczególnych podmiotów gospodarczych: nabywców, konsumentów, sprzedawców i producentów. Makroekonomia zajmuje się badaniem zjawisk i procesów zachodzących w całej gospodarce.

4. Rynek może być:

• Zrównoważony (równowaga rynkowa) gdy ilość dóbr oferowanych do sprzedaży(podaż) jest dokładnie równa ilości nabywanej(popyt).

• Niezrównoważony (nierównowaga rynkowa) oznacza albo nadwyżkę albo niedobór dobra na rynku

7. y= 2x + 5 y= x - 1 -1 - 5= 2x - x -6 = x x = -6

y= x - 1 x-1 = 2x + 5 y= x - 1 y = -6 - 1 y= -7

8. y=2x˛+x-1 y=x+1 2x²+x-1-x-1=0 2x²-2=0

y=x+1 x+1=2x²+x-1 y=x+1 y=x+1

2x²-2=0

Obliczamy deltę:

Δ=b²-4ac

Jeśli Δ>0 to pierwiastki równania kwadratowego wyrażają się wzorami:

Dla przypadku gdy Δ=0 mamy:

Gdy Δ<0 wówczas równanie nie posiada pierwiastków rzeczywistych.

2x²-2=0

Δ=0²-4*2*(-2) , Δ=0+16, Δ= 16, czyli nasza delta jest większa od 0 więc nasze równanie posiada 2 pierwiastki, a pierwiastek z delty równa się 4.

- 0 - 4 - 0 + 4

X₁= 2*2 x₁= -1, x₂= 2*2 x₂=1

y=x+1 y=x+1

x= - 1 x= - 1 x=1 x=1

y=-1 +1 y=0 y=1+1 y=2

9. Polecam tą stronkę: http://www.polonistyka.uj.edu.pl/download/KD/PLiEL_W.pdf

Struktura pracy licencjackiej: powinna być dostosowana do charakteru pracy;

Spis treści-w którym zawieramy „tytułową” całość pracy.

Wstęp-stanowi wprowadzenie do pracy dlatego powinien określać cel pracy, zakres tematyczny oraz sposób opracowania pracy. Rozpoczynamy go od wyjaśnienia tytułu pracy, przyczyn wyboru takiego tematu. Powinniśmy przekonać o ważności wybranego tematu. Następnie charakteryzujemy wybraną metodę wyjaśniamy powody jej wybrania. Na koniec przedstawiamy tezy.

Omówienie poszczególnych części tematu. Należy zacząć od wykresów, tabel. Każdy rozdział powinien kończyć się wyraźną konkluzją wynikającą z przedstawionego wcześniej przez nas treści.

Zakończenie-powtarzamy wnioski jakie wcześniej sformułowaliśmy, porządkujemy je i komentujemy.

Bibliografia, którą dzielimy na źródłową i pomocniczą. Praca powinna zawierać cytaty i przypisy, które oznaczamy w tekście cyframi i umieszczamy ich wyjaśnienia na końcu strony.

10. Teza dotyczy pytań stawianych w pracy, których zamierzamy dowodzić lub na, które chcemy odpowiadać albo tematów, jakie będą ważne w dalszym rozważaniu.

Teza-to twierdzenie stanowiące podstawową treść w jakiejś dziedzinie, założenie, którego prawdziwość chcemy udowodnić, które wymaga dowodu.

11. Wzory mam na kartce jeśli ktoś nie ma zeszytu a chce Sobie to skserować to zapraszam w czwartek(22.01.2009r.).

12. Aktywa
    I Wartości niematerialne i prawne
    1.Koszty zakończonych prac rozwojowych
    2.Wartość firmy
    3.Inne wartości niematerialne i prawne(licencje i oprogramowania)
    II. Rzeczowe aktywa trwałe
    1.środki trwałe
    a)grunty
    b)budynki lokale i obiekty inżynierii lądowej
    c)urządzenia techniczne i maszyny
    d)środki transportu
    e)inne środki trwałe.
    2.środki trwałe w budowie
    III. Należności długoterminowe
    IV. Inwestycje długoterminowe
    1.Nieruchomości
    2.Wartości niematerialne i prawne
    3.Długoterminowe aktywa finansowe
    a)udziały lub akcje
    b)inne papiery wartościowe
    c)udzielone pożyczki
    d)inne długoterminowe aktywa finansowe
    4.Inne inwestycje długoterminowe
    B. Aktywa Obrotowe
    I. Zapasy
    1.Materiały
    2.Półprodukty i produkty w toku
    3.Produkty gotowe
    4.Towary
    II. Należności krótkoterminowe
    1.z tytułu dostaw i usług o okresie spłaty :
    a)do 12 mc
    b)powyżej 12 mc
    2.z tytułu podatków dotacji ceł ubezpieczeń społecznych i zdrowotnych oraz innych świadczeń
    3.Inne
    III. Inwestycje krótkoterminowe
    1.Krótkoterminowe aktywa finansowe
    a)udziały lub akcje
    b)inne papiery wartościowe
    c)udzielone pożyczki
    d)inne krótkoterminowe papiery wartościowe
    e)środki pieniężne i inne aktywa finansowe
    -środki pieniężne w kasie i na rachunkach
    -inne środki pieniężne
    -inne aktywa pieniężne
    2.Inne inwestycje krótkoterminowe
    
    Pasywa
    A. Kapitał(fundusz )własny
    I. Kapitał podstawowy
    II. Kapitał zapasowy
    III. Kapitał z aktualizacji wyceny
    IV. Pozostałe kapitały rezerwowe
    V. Zysk (strata)z lat ubiegłych
    VI. Zysk (strata ) netto
    B. Zobowiązania i rezerwy na zobowiązania
    I. Zobowiązania długoterminowe
    1.kredyty i pożyczki
    2.z tytułu emisji dłużnych papierów wartościowych
    3.inne zobowiązania finansowe
    4.inne
    II. Zobowiązania krótkoterminowe
    1.kredyty i pożyczki
    2.z tytułu dłużnych papierów wartościowych
    3.inne zobowiązania finansowe
    4.z tytułu dostaw i usług o okresie wymagalności
    a)do 12 mc
    b)powyżej 12 mc
    5)zobowiązania wekslowe
    6)z tytułu ceł ubezpieczeń innych świadczeń
    7)z tytułu wynagrodzeń
    8)inne
    9)fundusze specjalne

13. Rachunek zysków i strat

Rachunek zysków i strat jest najczęściej analizowanym sprawozdaniem finansowym. Tutaj można znaleźć bowiem istotne informacje o tempie wzrostu sprzedaży oraz jej rentowności, czyli generowanych przez spółkę zyskach.

Zasady sporządzania rachunku zysków i strat

Najważniejszą zasadą stosowaną w sporządzaniu rachunku zysków i strat jest tzw. zasada współmierności kosztów i przychodów, która mówi, że w danym okresie na wynik finansowy wpływają zrealizowane w tym okresie przychody i nieodzowne dla ich uzyskania koszty. Oznacza to na przykład, że wszelkie koszty, które nie są związane z przychodami uzyskanymi w danym roku, nie powinny być ujmowane w rachunku wyników. Dotyczy to na przykład opłaconego z góry za rok następny czynszu za lokal - koszt ten dotyczy roku następnego, a więc, mimo, że został opłacony w roku bieżącym nie powinien znaleźć się w rachunku wyników.

Druga ważna zasada tzw. zasada memoriału, mówi, że w sprawozdaniu finansowym ujmuje się wszystkie operacje gospodarcze dotyczące danego roku, niezależnie od tego czy zostały opłacone czy nie. Oznacza to, że jeżeli spółka wyśle do odbiorcy fakturę za sprzedane produkty, musi zaksięgować przychód w danym okresie, mimo, że odbiorca zapłaci dopiero w następnym okresie sprawozdawczym

Analiza rachunku zysków i strat

Informacje, które otrzymujemy na podstawie analizy rachunku zysków i strat służą przede wszystkim do oceny perspektyw firmy na przyszłość. Na podstawie analizy wyników z przeszłości można dokonać prognozy przyszłych wyników, pamiętając jednak o tym, że zawsze trzeba starać się dostrzec przyczyny, dla których wyniki były takie a nie inne.

Przykładowo, na przestrzeni ostatnich lat można było zaobserwować spadek sprzedaży firm odzieżowych. Inwestor powinien zastanowić się, czy nie wynikało to ze wzrostu konkurencji zagranicznej i czy poziom konkurencji zwiększy się w najbliższym czasie czy też spadnie. Odpowiedź na to pytanie pomogłaby w sformułowaniu prawidłowej prognozy sprzedaży.
Z kolei na przykład producenci surowców narażeni są na wahania wielkości sprzedaży związane ze zmianami cen tych surowców na rynkach światowych. Jeżeli na podstawie analizy rachunku wyników stwierdzamy, że przychody ze sprzedaży spadały w ostatnich latach, to powinniśmy również postarać się dowiedzieć, czy wynikało to z ogólnej dekoniunktury gospodarczej, czy raczej z pojawienia się na rynku nowego producenta. W pierwszym przypadku można oczekiwać poprawy wyników wraz z ożywieniem gospodarczym natomiast w drugim przypadku - spadek sprzedaży może okazać się trwalszy. Analizy rachunku zysków i strat dokonuje się zwykle dla dłuższego okresu np. 5 lub10 lat.

Analiza skupia się zwykle na następujących kwestiach:

• dynamice przychodów ze sprzedaży w ujęciu historycznym i porównaniu z dynamiką z ostatniego okresu. Dotyczy to również innych pozycji rachunków zysków i strat: kosztów operacyjnych, zysku operacyjnego, zysku brutto i netto. Analizie można również poddać zmienność tych pozycji w czasie

• porównaniu dynamiki przychodów, kosztów i zysku w porównaniu z firmami z branży i średnią dla całej gospodarki

• rentowności sprzedaży na poziomie operacyjnym i na poziomie zysku netto, zwłaszcza w porównaniu z firmami z tej samej branży

• badaniu przyczyn zmian zysku netto: czy wynikają one ze zmian przychodów czy ze zmian kosztów, czy nie są skutkiem zysków lub strat nadzwyczajnych, bądź też nie wynikają ze znaczących zmian pozostałych przychodów (np. sprzedaży majątku trwałego) lub kosztów operacyjnych (np. zapłaconym odszkodowaniem).

• informacje pochodzące z rachunku zysków i strat mogą ponadto stanowić podstawę do badania udziału firmy w rynku, jeżeli dysponujemy również danymi dla całej branży.

Struktura rachunku zysków i strat.

przychody ze sprzedaży koszty działalności operacyjnej zysk/strata na sprzedaży	segment podstawowej działalności operacyjnej
pozostałe przychody operacyjne pozostałe koszty operacyjne zysk/strata na działalności operacyjnej	segment pozostałej działalności operacyjnej
przychody finansowe koszty finansowe	segment działalności finansowej
zyski nadzwyczajne straty nadzwyczajne	segment zysków i strat nadzwyczajnych
zysk / strata brutto	wynik finansowy brutto
obowiązkowe obciążenia wyniku finansowego	segment obciążeń podatkowych i podobnych
zysk/strata netto	wynik finansowy netto

• W segmencie podstawowej działalności operacyjnej ujmuje się przychody ze sprzedaży produktów oraz sprzedanych towarów, jak również wszelkie koszty związane z podstawową działalnością: wynagrodzenia, koszty materiałów i energii, świadczenia na rzecz pracowników, koszty usług obcych, niektóre podatki (np. od nieruchomości), amortyzację i koszt nabycia sprzedanych towarów. Po odjęciu kosztów od przychodów otrzymujemy zysk na sprzedaży.

• Segment pozostałej działalności operacyjnej obejmuje przychody i koszty nie związane bezpośrednio ze zwykła działalnością jednostki jak np.: sprzedaż składników majątku trwałego, odpisaniem nieściągalnych należności, zapłatą odszkodowań itp. Pozostałe przychody dodaje się, a pozostałe koszty operacyjne odejmuje się od zysku na sprzedaży otrzymując w ten sposób zysk operacyjny.

• Segment działalności finansowej obejmuje koszty i przychody takie jak: koszty odsetek od kredytów i pożyczek, przychody z dywidend i ze sprzedaży papierów wartościowych. Po dodaniu przychodów finansowych i odjęciu kosztów finansowych od zysku operacyjnego otrzymujemy zysk brutto na działalności operacyjnej.

• Segment zysków i strat nadzwyczajnych obejmuje skutki finansowe zdarzeń powstających niepowtarzalnie, poza zwykłą działalnością jednostki, w tym spowodowanych zdarzeniami losowymi. Po uwzględnieniu pozycji nadzwyczajnych otrzymujemy zysk brutto.

• Segment obciążeń wyniku finansowego obejmuje podatek dochodowy oraz inne, podobne obciążenia wyniku finansowego (np. obowiązkowa dywidenda w spółkach Skarbu Państwa).

14. EBIT - jest to zysk operacyjny, czyli zysk przed odliczeniem podatków i odsetek. Jego zastosowanie w analizie finansowej ułatwia porównywanie wyników działalności różnych przedsiębiorstw bez względu na stopień i koszt wykorzystania przez nie dźwigni finansowej, obciążenia podatkowe, czy wielkość zysków i strat nadzwyczajnych.

Zysk operacyjny przed opodatkowaniem (EBIT) można wyznaczyć na dwa sposoby:

• Z księgowego punku widzenia: sprzedaż - koszty operacyjne

• Z finansowego punktu widzenia: zysk netto + odsetki

WACC - Średni ważony koszt kapitału (z ang. Weighted Average Cost of Capital - WACC) wskaźnik finansowy, informujący o przeciętnym koszcie względnym kapitału zaangażowanego w finansowanie inwestycji przez przedsiębiorstwo.

Podejmowane przez przedsiębiorstwa projekty inwestycyjne mogą być finansowane z wielu źródeł, np.: niepodzielone zyski , emisja akcji , dług. Udział poszczególnych składników kapitału w finansowaniu inwestycji może być zróżnicowany. Jednocześnie użycie każdego z tych składników wiąże się z poniesieniem określonego kosztu, np. zapłatą odsetek od kredytu lub wypłaceniem dywidendy z akcji. Średni ważony koszt kapitału uwzględnia zróżnicowanie struktury finansowania inwestycji oraz zróżnicowane koszty poszczególnych składników kapitałowych i wskazuje, jaki przeciętny koszt względny ponosi przedsiębiorstwo, angażując dany kapitał. Jest średnią ważoną kosztów składników kapitału finansującego inwestycję i dany jest wzorem:

gdzie:

• WACC - średni ważony koszt kapitału,

• K_i - koszt i-tego składnika kapitału,

• w_i - udział i-tego składnika kapitału w źródłach finansowania,

• n - liczba składników kapitału,

Średni ważony koszt kapitału jest używany przy ocenie rentowności inwestycji. Bardzo często WACC jest używany do wyznaczania stopy dyskonta przy stosowaniu metod oceny projektów inwestycyjnych opartych na zdyskontowanych przepływach pieniężnych (np. metoda NPV). Jeżeli wewnętrzna stopa zwrotu danej inwestycji jest większa od średniego kosztu kapitału zaangażowanego w jej finansowanie, wówczas inwestycja taka przyniesie zysk, natomiast jeżeli koszt kapitału finansującego przewyższa wewnętrzną stopę zwrotu wówczas inwestycja nie będzie zyskowna - przychody będą zbyt niskie, by pokryć koszty np. odsetek od kredytu lub koszt wypłaconej akcjonariuszom dywidendy.

15. Kapitał obrotowy (zwany kapitałem pracującym) stanowi nadwyżkę aktywów obrotowych nad zobowiązaniami krótkoterminowymi:

KON = AKTYWA OBROTOWE - ZOBOWIĄZANIA BIEŻĄCE

Kapitał obrotowy netto jest to również ta część kapitałów stałych przedsiębiorstwa, która finansuje aktywa obrotowe a nie finansuje aktywów trwałych: KON = KAPITAŁ STAŁY - AKTYWA TRWAŁE

Przedstawia to grafika obok:

Firmy muszą utrzymywać odpowiedni poziom kapitału obrotowego netto aby zapewnić właściwe relacje między tempem wzrosu firmy, jej sprzedaży a poziomem majątku obrotowego. Na przykład wzrost sprzedaży powoduje konieczność utrzymywania wyższego poziomu zapasów a to z kolei określa zapotrzebowanie na środki niezbędne do ich finansowania.

Odpowiedni poziom kapitału obrotowego netto pozwala uniknąć:

• wysokich kosztów pozyskania kapitału na finansowanie bieżącej działalności przedsiębiorstwa,

• strat wynikających z konieczności szybkiej sprzedaży majątku (nawet poniżej ich wartości) w celu pozyskania kapitału na bieżącą działalność firmy.

Strategie zarządzania wysokością kapitału obrotowego netto są dwie:

Konserwatywna:

• polega na utrzymywaniu wysokiego stanu aktywów obrotowych i niskiej wartości zobowiązań bieżących,

• w efekcie daje firmie wysoką płynność finansową ale też obniża jej rentowność.

Agresywna:

• celem jest utrzymywanie niskiej wartości aktywów obrotowych w relacji do zobowiązań bieżących,

• skutkiem jest obniżenie płynności finansowej przedsiębiorstwa,

• w efekcie zwiększa się rentowność firmy.

W skład kapitału obrotowego wchodzą takie czynniki, które w przedsiębiorstwie pozostają przez okres krótszy od 12 miesięcy. Do podstawowych składników bilansu w części aktywa i drugiej literze (B aktywa obrotowe) wchodzą:

• Zapasy

• Materiały

• Półprodukty i produkty w toku

• Produkty gotowe

• Towary

• Zaliczki na dostawy

• Należności krótkoterminowe

• Należności od jednostek powiązanych

• Z tytułu dostaw i usług, w okresie spłaty:

• do 12 miesięcy

• powyżej 12 miesięcy (jest to wyjątek, co do zasady ujmowane są tu zasoby "żyjące" krócej niż 12 miesięcy)

• Inne

• Należności od pozostałych jednostek

• Z tytułu dostaw i usług, w okresie spłaty:

• do 12 miesięcy

• powyżej 12 miesięcy

• z tytułu podatków, dotacji, ceł, ubezpieczeń społecznych i zdrowotnych oraz innych świadczeń

• dochodzone na drodze sądowej

• inne

• Inwestycje krótkoterminowe

• Krótkoterminowe aktywa finansowe

• w jednostkach powiązanych

• w pozostałych jednostkach

• Z tytułu dostaw i usług, w okresie spłaty:

• do 12 miesięcy

• powyżej 12 miesięcy

• środki pieniężne i inne aktywa pieniężne

• środki pieniężne w kasie i na rachunkach bankowych

• inne środki pieniężne

• inne aktywa pieniężne

• Inne inwestycje krótkoterminowe

• Krótkoterminowe rozliczenia międzyokresowe.

Istnieje też pojęcie kapitału obrotowego brutto (KOB), które oznacza całkowitą wartość aktywów obrotowych przedsiębiorstwa.

16. Czynne wykazują saldo debetowe, które oznacza środki zaangażowane w rozliczeniach z tytułu nabytych, lecz nieużytych usług i stanowi składnik aktywów; metoda rozliczenia kosztów w czasie które już zostały poniesione w bieżącym okresie sprawozdawczym i dotyczyć mają następnych okresów sprawozdawczych np. czynsz za lokal.

Czynne rozliczenia miedzyokresowe są to koszty ponoszone przez dana jednostkę w okresie obecnym, ale dotyczą przyszłych okresów sprawozdawczych jest to np. prenumerata, za która płacimy z góry. Koszty przyszłych okresów mogą być rozliczane na poszczególne miesiące w ciągu jednego roku obrotowego lub tez w okresie najczęściej nie przekraczającym 5 lat. W bilansie czynne rozliczenia miedzyokresowe ujmuje się jako składnik majątku po stronie aktywów. Wykazanie czynnych rozliczeń miedzyokresowych po stronie aktywów powoduje ze są one traktowane na równi z wyrobami gotowymi i maja istotny wpływ na zwiększenie sumy wszystkich poniesionych w danym okresie kosztów rodzajowych nawet, jeżeli będą oddziaływały na wynik finansowy innego okresu sprawozdawczego.

Dla rozliczania "kosztów przyszłych okresów" używa się z reguły konta "czynne rozliczenia miedzyokresowe kosztów". Po stronie winien, czyli debetowej zapisujemy koszty, które zostały poniesione na poczet przyszłych okresów natomiast to, co zapisujemy po stronie ma, czyli kredytowej oznacza rozliczanie kosztów z poszczególnych okresów według stawki,która przypada na dany okres.

17. Bierne wykazują saldo kredytowe oznaczające rezerwę na wydatki, które nastąpią w późniejszym okresie; jest składnikiem pasywów.

Bierne rozliczenia miedzyokresowe Stanowią je kwoty zaliczane do kosztów bieżącego okresu, których pokrycie nastąpi w przyszłości gdyż np. w danym określenie otrzymano faktury dostawce, co w konsekwencji może być przeszkoda w kompletnym ujęciu kosztów. W związku z tym tworzymy rezerwy na koszty przyszłych okresów. Bierne rozliczenia miedzy okresowe kosztów są stosowane w odniesieniu do kosztów, które nie powtarzają się a wymagają równomiernego rozciągnięcia na poszczególne okresy sprawozdawcze. W bilansie bierne rozliczania miedzy okresowe kosztów występują po stronie pasywów. Mogą one wynikać w szczególności: ze świadczeń, które są wykonywane przez kontrachentów danego podmiotu na rzecz podmiotu, z obowiązku wykonania przyszłych świadczeń, które są związane z bieżącą działalnością gospodarcza danego podmiotu, wobec osób,które nie są nam znane, ale możemy oszacować kwotę zobowiązania. Bierne rozliczenia miedzyokresowe kosztów są rozliczane w wysokości kwoty, która przypada na dany miesiąc: określonego świadczenia pieniężnego, wykonanego na rzecz innego podmiotu, które jeszcze nie stało się zobowiązaniem, możliwych do wystąpienia w przyszłości kosztów, dla których nie możemy jeszcze ustalić kwoty lub daty powstaną, gdyż nie są one nam znane. Wydatki, która są przewidywane do poniesienia w przyszłości objęte biernymi rozliczeniami miedzyokresowymi zmniejszają na bieżąco koszty, ale nie później niż do czasu, gdy skończy się rok obrotowy, który nastąpił po roku od ich ustalenia. Do rozliczeń miedzyokresowych biernych możemy zaliczyć np. rezerwy za szkody górnicze, rezerwy za koszty badania sprawozdania finansowego. Dla rozliczania biernych kosztów miedzyokresowych używa się z reguły konta ?bierne rozliczenia miedzyokresowe kosztów. Po stronie ?ma, ? czyli kredytowej zapisujemy rezerwy tworzone na wydatki i koszty przyszłych okresów natomiast to, co zapisujemy po stronie ?winien?, czyli debetowej zapisujemy koszty rodzajowe stanowiące wykorzystanie utworzonych poprzednio rezerw na koszty przyszłych okresów. Odpisy czynnych i biernych rozliczeń miedzy okresowych kosztów mogą następować równomiernie do upływu czasu lub wysokości świadczenia. Zależy to generalnie od rodzaju kosztów rozliczanych na poszczególne okresy sprawozdawcze. Zbiorczo możemy ewidencjonować bierne i czynne rozliczenia miedzy okresowe kosztów na koncie "rozliczenia miedzy okresowe kosztów".

18. Kapitał własny firmy to jeden z najważniejszych parametrów finansowych przedsiębiorstwa, decydujący o jego sprawnym i bezpiecznym funkcjonowaniu. Wraz z rozwojem firmy jej kapitał własny powinien systematycznie zwiększać swoją wartość, chociażby poprzez „dopisywanie” do niego zysku netto wypracowanego w danym okresie obrachunkowym. Czym zatem jest w rzeczywistości kapitał własny przedsiębiorstwa?

Składają się na niego cztery podstawowe kategorie „wewnętrznych” źródeł finansowania: kapitały podstawowe firmy, powstające z wkładów właścicieli (udziałowców, wspólników, akcjonariuszy), kapitały, które tworzone są z mocy obowiązujących przepisów (kapitał zakładowy, zapasowy, rezerwowy), fundusze celowe tworzone przez firmę (fundusz udziałowy, fundusze specjalne), zysk netto wypracowany w ostatnim okresie obrachunkowym oraz niepodzielone zyski z lat ubiegłych.

Kapitał własny stanowi wartościowy odpowiednik składników majątku, do których danej jednostce przysługuje prawo własności. Wniesione zostały one do przedsiębiorstwa przez założycieli (właścicieli), którzy tym samym nabyli prawo do uczestniczenia w podziale zysku, oraz do zwrotu kapitału w razie likwidacji przedsiębiorstwa. Składniki te mogą również pochodzić z przeznaczenia części wygospodarowanego zysku na cele rozwojowe. Mogą mieć postać rzeczową lub pieniężną. Kapitały własne występują w różnej postaci w zależności od formy organizacyjno - prawnej jednostki gospodarczej.

Kapitały własne dzielimy na

• kapitały powierzone - reprezentują wkład finansowy właściciela jednostki gospodarującej.

• kapitały samofinansowania - powstają z kolei z osiągniętego zysku zatrzymanego w firmie bądź innych źródeł charakterystycznych dla danej działalności.

W sprawozdawczości finansowej przedsiębiorstw kapitały własne obejmują^[1]:

• kapitał podstawowy

• kapitał zapasowy

• kapitał rezerwowy

• kapitał z aktualizacji wyceny

• nie podzielony zysk lub nie pokrytą stratę z roku obrotowego i lat ubiegłych

Kapitał obcy cechuje się tym, że jest oddany do dyspozycji przedsiębiorstwa na czas określony, po terminie umowy musi być zwrócony. Korzystanie z niego związane jest z określonym kosztem - w postaci odsetek. Dawcy kapitału obcego z reguły mają wpływ na jego wykorzystanie, natomiast nie mają prawa podejmowania decyzji dotyczących całokształtu funkcjonowania przedsiębiorstwa. Do czasu zwrotu stanowią zobowiązania.

Wśród zobowiązań można wymienić:

• kredyty bankowe -równowartość pozyskanych z banku środków pieniężnych,

• zobowiązania wobec dostawców materiałów, towarów lub usług,

• zobowiązania z tytułu zaciągniętych pożyczek od różnych osób prawnych (nie wliczając banków) lub fizycznych,

• zobowiązania publicznoprawne, np. rozliczenia z budżetem państwa,

• zobowiązania wobec własnych pracowników i inne

Wszystkie kapitały obce dzielą się na:

• zobowiązania długoterminowe, do których wliczamy: długoterminowe pożyczki i obligacje, długoterminowe kredyty bankowe i inne zobowiązania długoterminowe o terminie spłaty powyżej 1 roku licząc od dnia bilansowego,

• zobowiązania krótkoterminowe, do których wliczamy: pożyczki, obligacje, kredyty bankowe i różne zobowiązania z tytułu dostaw, podatków i wynagrodzeń o terminie spłaty do 1 roku licząc od dnia bilansowego.

19. Rachunek przepływów pieniężnych jest jednym z elementów sprawozdania finansowego. Nazywany jest także sprawozdaniem z przepływów pieniężnych lub (od nazwy angielskiej) cash flow. Rachunek przepływów pieniężnych jest analitycznym rozwinięciem przedstawionych w bilansie informacji o zmianie stanu środków pieniężnych dokonywanej w okresie sprawozdawczym. Celem sporządzenia tego elementu sprawozdania finansowego jest uzyskanie podstawy oceny możliwości jednostki gospodarczej do generowania środków pieniężnych oraz potrzeb w zakresie ich wykorzystania. Sporządzać go muszą jednostki podlegające obowiązkowemu badaniu rocznego sprawozdania finansowego. Rachunek przepływów pieniężnych powinien umożliwiać przede wszystkim uzyskanie informacji na temat stopnia płynności finansowej. Istotnym elementem rachunku jest pokazanie aktywności jednostki w ściąganiu należności a także zdolności do spłaty zobowiązań. Rachunek przepływów pieniężnych sporządzany jest w formie zestawienia prezentującego obieg środków pieniężnych w przedsiębiorstwie.

Metody sporządzania

Może być sporządzany:

• metodą bezpośrednią poprzez przeanalizowanie wszystkich wpływów i wypływów środków pieniężnych z działalności operacyjnej, inwestycyjnej i finansowej,

• metodą pośrednią polegającą na korygowaniu zysku netto w taki sposób, aby został on sprowadzony do zmian netto w środkach pieniężnych na skutek działalności operacyjnej, z uwzględnieniem wszystkich wpływów i wypływów z działalności inwestycyjnej i finansowej.

Zawartość

W rachunku przepływów pieniężnych wyodrębnia się przepływy z poszczególnych rodzajów działalności jednostki gospodarczej, a mianowicie z działalności operacyjnej, inwestycyjnej, finansowej.

Powinny tam znaleźć się odpowiednio pogrupowane informacje dotyczące:

• wpływów z działalności operacyjnej,

• innych wpływów z podziałem na ich źródła,

• wydatków z podziałem na ich źródła,

• wartości środków pieniężnych na początek okresu,

• wartości środków pieniężnych na koniec okresu.

Rachunek przepływów pieniężnych - metoda bezpośrednia

A. Przepływy środków pieniężnych z działalności operacyjnej

I. Wpływy

1. Sprzedaż

2. Inne wpływy z działalności operacyjnej

II. Wydatki

1. Dostawy i usługi

2. Wynagrodzenia netto

3. Ubezpieczenia społeczne i zdrowotne oraz inne świadczenia

4. Podatki i opłaty o charakterze publicznoprawnym

5. Inne wydatki operacyjne

III. Przepływy pieniężne netto z działalności operacyjnej (I-II)

B. Przepływy środków pieniężnych z działalności inwestycyjnej

I. Wpływy

1. Zbycie wartości niematerialnych i prawnych oraz rzeczowych aktywów trwałych

2. Zbycie inwestycji w nieruchomości oraz wartości niematerialne i prawne

3. Z aktywów finansowych, w tym:

a) w jednostkach powiązanych

b) w pozostałych jednostkach

-zbycie aktywów finansowych,

-dywidendy i udziały w zyskach

-spłata udzielonych pożyczek długoterminowych

-odsetki

-inne wpływy z aktywów finansowych

4. Inne wpływy inwestycyjne

II. Wydatki

1. Nabycie wartości niematerialnych i prawnych oraz rzeczowych aktywów trwałych

2. Inwestycje w nieruchomości oraz wartości niematerialne i prawne

3. Na aktywa finansowe, w tym:

a) w jednostkach powiązanych

b) w pozostałych jednostkach

-nabycie aktywów finansowych

-udzielone pożyczki długoterminowe

4. Inne wydatki inwestycyjne

III. Przepływy pieniężne netto z działalności inwestycyjnej (I-II)

C. Przepływy środków pieniężnych z działalności finansowej

I. Wpływy

1. Wpływy netto z wydania udziałów (emisji akcji) i innych instrumentów kapitałowych oraz dopłat do kapitału

2. Kredyty i pożyczki

3. Emisja dłużnych papierów wartościowych

4. Inne wpływy finansowe

II. Wydatki

1.Nabycie udziałów (akcji) własnych

2.Dywidendy i inne wypłaty na rzecz właścicieli

3. Inne, niż wypłaty na rzecz właścicieli, wydatki z tytułu podziału zysku

4.Spłaty kredytów i pożyczek

5.Wykup dłużnych papierów wartościowych.

6.Z tytułu innych zobowiązań finansowych

7. Płatności zobowiązań z tytułu umów leasingu finansowego

8. Odsetki

9. Inne wydatki finansowe

III. Przepływy pieniężne netto z działalności finansowej (I-II)

D. Przepływy pieniężne netto, razem (A.III+/-B.III+/-C.III)

E. Bilansowa zmiana stanu środków pieniężnych, w tym:

-zmiana stanu środków pieniężnych z tytułu różnic kursowych

F. Środki pieniężne na początek okresu

G. Środki pieniężne na koniec okresu (F+/-D), w tym:

-o ograniczonej możliwości dysponowania

Rachunek przepływów pieniężnych - metoda pośrednia

A. Przepływy środków pieniężnych z działalności operacyjnej

I. Zysk (strata) netto

II. Korekty razem

1. Amortyzacja

2. Zyski (straty) z tytułu różnic kursowych

3. Odsetki i udziały w zyskach (dywidendy)

4. Zysk (strata) z działalności inwestycyjnej

5. Zmiana stanu rezerw

6. Zmiana stanu zapasów

7. Zmiana stanu należności

8. Zmiana stanu zobowiązań krótkoterminowych, z wyjątkiem pożyczek i kredytów

9. Zmiana stanu rozliczeń międzyokresowych

10. Inne korekty

III. Przepływy pieniężne netto z działalności operacyjnej (I+/-II)

B. Przepływy środków pieniężnych z działalności inwestycyjnej

I. Wpływy

1. Zbycie wartości niematerialnych i prawnych oraz rzeczowych aktywów trwałych

2. Zbycie inwestycji w nieruchomości oraz wartości niematerialne i prawne

3. Z aktywów finansowych, w tym:

a) w jednostkach powiązanych

b) w pozostałych jednostkach

-zbycie aktywów finansowych,

-dywidendy i udziały w zyskach

-spłata udzielonych pożyczek długoterminowych

-odsetki

-inne wpływy z aktywów finansowych

4. Inne wpływy inwestycyjne

II. Wydatki

1. Nabycie wartości niematerialnych i prawnych oraz rzeczowych aktywów trwałych

2. Inwestycje w nieruchomości oraz wartości niematerialne i prawne

Na aktywa finansowe, w tym:

a) w jednostkach powiązanych

b) w pozostałych jednostkach

-nabycie aktywów finansowych

-udzielone pożyczki długoterminowe

4. Inne wydatki inwestycyjne

III. Przepływy pieniężne netto z działalności inwestycyjnej (I-II)

C. Przepływy środków pieniężnych z działalności finansowej

I. Wpływy

1. Wpływy netto z wydania udziałów (emisji akcji) i innych instrumentów kapitałowych oraz dopłat do kapitału

2. Kredyty i pożyczki

3. Emisja dłużnych papierów wartościowych

4. Inne wpływy finansowe

II. Wydatki

1. Nabycie udziałów (akcji) własnych

2. Dywidendy i inne wypłaty na rzecz właścicieli

3. Inne, niż wypłaty na rzecz właścicieli, wydatki z tytułu podziału zysku

4. Spłaty kredytów i pożyczek

5. Wykup dłużnych papierów wartościowych

6. Z tytułu innych zobowiązań finansowych

7. Płatności zobowiązań z tytułu umów leasingu finansowego

8. Odsetki

9. Inne wydatki finansowe

III. Przepływy pieniężne netto z działalności finansowej (I-II)

D. Przepływy pieniężne netto razem (A.III+/-B.III+/-C.III)

E. Bilansowa zmiana stanu środków pieniężnych, w tym

-zmiana stanu środków pieniężnych z tytułu różnic kursowych

F. Środki pieniężne na początek okresu

G. Środki pieniężne na koniec okresu (F+/-D), w tym

-o ograniczonej możliwości dysponowania

20. Amortyzacja - proces utraty wartości majątku trwałego, wywołany jego zużyciem fizycznym - powstałym w skutek eksploatacji oraz ekonomicznym (moralnym) - będącym wynikiem postępu technicznego, związanego z możliwością uzyskania na rynku np. maszyn, urządzeń bardziej wydajnych, tańszych w eksploatacji, pozwalających uzyskać produkty lepszej jakości. Ta utrata wartości jest przenoszona na wartość produktów wytworzonych przy wykorzystaniu amortyzowanego majątku trwałego.

21. Zdanie logiczne p można zaprzeczać dodając przed zdaniem "nieprawda, że". Ta operacja nosi nazwę negacji zdania. Negację oznaczamy "~" i piszemy ~p. Oto tabelka negacji:

p	~p
1	0
0	1

Łączenie zdań p, q za pomocą spójnika "i" nazywamy koniunkcją zdań i oznaczamy p
q. Oto tabelka koniunkcji zdań:

p	q	p q
1	1	1
1	0	0
0	1	0
0	0	0

Na podstawie tabelki możemy łatwo stwierdzić, że koniunkcja zdań jest prawdziwa tylko wtedy, gdy oba zdania są prawdziwe.


Łączenie zdań logicznych p, q za pomocą spójnika "lub" nazywamy alternatywą zdań i oznaczamy p
q. Oto tabelka alternatywy zdań:

p	q	p q
1	1	1
1	0	1
0	1	1
0	0	0

Obserwując tabelkę, widzimy, że alternatywa zdań jest fałszywa jeżeli oba zdarzenia są fałszywe.

Występuje również sytuacja w której z jednego zdania logicznego wynika inne zdanie logiczne.
Stosujemy oznaczenie p
q i czytamy: "Jeśli p to q". Tę operację nazywamy implikacją albo wynikaniem. Oto tabelka implikacji:

p	q	p q
1	1	1
0	1	1
1	0	0
0	0	1

Z powyższej tabelki wynika, że implikacja zdań jest fałszywa, jeżeli poprzednik (p) jest prawdziwy, a następnik (q) jest fałszywy. Twierdzenia matematyczne są formułowane w postaci implikacji, wtedy p jest założeniem, a q tezą.

.Dwa zdania logiczne mogą być równoważne co oznaczamy "p
q" i czytamy ("p wtedy i tylko wtedy q"). Domyślamy się, że zdania logiczne równoważne to takie, które mają tą samą wartość logiczną. Oto tabelka równoważności:

p	q	p q
1	1	1
0	1	0
1	0	0
0	0	1

22. Synteza- łączenie, to ogólnie akt budowy czegoś bardziej skomplikowanego z prostszych elementów.

Analiza- oznacza rozkład na czynniki (składniki)

Wysuwamy syntezę. Analizujemy co może się dziać i co po zaistnieniu pewnych, różnych sytuacji może jeszcze wydarzyć się. Stwarzamy teoretyczny schemat, który potem musi zostać poparty odpowiednimi argumentami, akcentami, badaniami. Po dokładnym przeanalizowaniu przeprowadzamy syntezę. Wyciągamy wniosek, jeśli teza potwierdziła się to synteza jest kulminacyjnym procesem pracy. Synteza mówi, że w związku z całym postępowaniem nasza teza jest zjawiskiem pozytywnym lub negatywnym, albo postawiona teza na początku jest nieprawdziwa, ponieważ to się nie sprawdza.











---