Spawanie, Kurs CO, Stateczność


ŁĄCZENIE MATERIAŁÓW



Spawanie i zgrzewanie


Spawanie i zgrzewanie to łączenie ze sobą kawałków metalu za pomocą obróbki cieplnej. Powierzchnie metali rozgrzewa się tak, że ulegają nadtopieniu, po czym łączy się je ze sobą. Po usunięciu źródła ciepła metale stygną i zespalają się, trwale połączone. Jeśli dwa kawałki metalu tylko łączymy ze sobą, to taki proces nazywamy spawaniem, jeśli natomiast rozgrzane kawałki metalu ściskamy, to wtedy mamy do czynienia ze zgrzewaniem. Podczas spawania możemy również nakładać dodatkową warstwę metalu -spoiwa, lecz nie zawsze jest to konieczne.

Zalety połączeń spawanych

Wady połączeń spawanych

Spawanie

Połączenie spawane jest połączeniem materiałów powstałym przez ich miejscowe stopienie. Używa się go do łączenia metali (głównie stali) oraz do tworzyw sztucznych. Przy spawaniu niekiedy dodaje się spoiwa (dodatkowego materiału stapiającego się wraz z materiałem elementów spawanych), aby polepszyć właściwości spoiny.

Spoina jest to szew spawalny. Dzieli się je ze względu na:

1. Pracę jaką wykonują:

2. Kształt przekroju poprzecznego i ułożenia spoiny:

0x01 graphic

Najczęściej spotykanymi metodami spawania są:

Istnieją także inne metody spawania, takie jak: spawanie elektryczne w osłonie dwutlenku węgla lub gazów szlachetnych (w celu uniknięcia utleniania spoiny), spawanie laserowe, spawanie elektronowe, spawanie tarciowe, itp.

Połączenie spawane często wymaga dodatkowej obróbki spoiny. Często na powierzchni spawu wydzielają się drobne cząstki żużlu, które mogą być niebezpiecznie ostre. Spoiny spawane często szlifuje się zgrubnie, zanim spawana konstrukcja zostanie użyta.

W czasie spawania w obrębie działania wysokiej temperatury w stali zachodzą pewne przemiany cieplne, osłabiające jej wytrzymałość. Połączenie spawane zmniejsza wytrzymałość materiału o następujące wartości:

W związku z osłabiającym wpływem spoiny, do obliczeń wytrzymałościowych używa się grubości obliczeniowej, która jest o 70% mniejsza niż rzeczywista grubość materiału w miejscu spoiny.

Połączenia spawane ze względu na ułożenie spawanych elementów względem siebie oraz na kształt spoiny dzielą się na:

0x01 graphic

0x01 graphic
0x01 graphic
0x01 graphic

Rys 3. Wymiarowanie spawu

W rysunku technicznym połączenia spawane rysuje się, w zależności od stopnia uproszczenia, jak pokazano poniżej. W I stopniu uproszczenia wymiaruje się spawy jak inne części maszyn. W III stopniu uproszczenia zaznacza się je linią oraz symbolem rodzaju spoiny.

Spawanie w osłonie gazów obojętnych

Spawanie w osłonie gazów obojętnych jest znacznie wygodniejsze niż spawanie łukowe. Zamiast krótkiej elektrody druciano-topnikowej wykorzystuje się elektrodę wykonaną z samego tylko drutu, który jest podawany w sposób ciągły ze szpuli. Drut przechodzi przez uchwyt skonstruowany w ten sposób, że dookoła niego jest nadmuchiwany obojętny gaz z butli.

Gaz ten ma chronić spoinę przed utlenianiem się w atmosferze. Drut, połączony z dodatnim biegunem agregatu, jest tutaj anodą, dlatego podczas wyładowania większość energii jest przenoszona właśnie na drut, powodując jego gwałtowne topnienie i przenoszenie metalu w obszar powstającej spoiny. Mechanizm tego procesu zależy od natężenia prądu w łuku. Dla natężenia powyżej 30 amperów kropelki gorącego metalu są rozpędzane przez znaczne siły w kierunku spawanych części. Są to oddziaływania znacznie silniejsze od grawitacji i dlatego spawać można w dowolnej pozycji.

Spawanie w osłonie gazów:

Metody MIG/MAG jest z samej swojej natury o wiele bardziej wydajna niż metoda spawania ręcznego elektrodami otulonymi, w której występują przerwy w procesie, gdy jest wymieniana zużyta elektroda. Dodatkowo występują także straty materiałowe, gdyż ogarki elektrod są wyrzucane. Z każdego kilograma elektrod otulonych około 65% staje się częścią złącza (reszta jest odrzucana). Wskutek wprowadzenia drutów pełnych i drutów rdzeniowych współczynnik ten został zwiększony do 80-95%. Metoda MIG/MAG jest metodą uniwersalną pozwalającą uzyskiwać stopiwo z bardzo dużą szybkością i we wszystkich pozycjach. Jest szeroko stosowana do spawania cienkich i średnich elementów stalowych oraz do spawania stopów aluminium, zwłaszcza gdy jest wymagana duża wydajność spawania ręcznego. Wprowadzane druty rdzeniowe coraz częściej są wykorzystywane do spawania dużych konstrukcji stalowych.


Spawanie łukowe

Jeśli ciepło wytwarzane jest w łuku elektrycznym powstałym pomiędzy elektrodą a łączonymi częściami, to mamy do czynienia ze spawaniem łukowym. Łuk taki jest wyładowaniem elektrycznym w gazie. Energia wyzwalana podczas wyładowania powoduje ogrzewanie gazu w obszarze łuku, a co za tym idzie jego rozrzedzenie. W efekcie gaz wędruje ku górze, co powoduje wyginanie obszaru wyładowania również ku górze, w formie łuku,. Zwykle podczas spawania łączone metale tworzą anodę i połączone są dodatnim biegunem zasilania. Katodą, źródłem elektronów, jest elektroda spawarki. Energia łuku jest generowana przepływem strumienia elektronów o dużej gęstości pomiędzy katodą a anodą, a temperatura gazu w łuku może osiągnąć nawet 20000 stopni C, choć zwykle wynosi 5000-6000 stopni C.


Spawanie gazowe

W technologii spawania gazowego do rozgrzewania łącznych elementów wykorzystuje się ciepło płomienia powstałego wskutek spalania mieszanki acetylenu lub propanu z tlenem. Gaz spawalniczy i tlen są podawane do palnika z osobnych butli ciśnieniowych. Temperatura płomienia spalanej mieszanki przekracza 3000 stopni C, co w zupełności wystarcza, aby stopić stal i wiele innych materiałów. Podczas spawania w płomieniu rozgrzewa się też specjalny drut, który topiąc się, pokrywa spoinę, dodatkowo ją wzmacniając.

Spawanie wiązką lasera
Spawanie laserowe - polega na stapianiu obszaru styku wiązką promieni laserowych; prowadzone w osłonie gazu obojętnego; zapewnia dużą wytrzymałość spoin.

Specjalne sprawy można wykonywać za pomocą lasera rubinowego. Laser taki wysyła impulsy czerwonego światła. Moc szczytowa w impulsie może wynosić nawet dziesiątki megawatów, impulsy są jednak niezmiernie krótkie. Lasery tego typu wykorzystuje się do precyzyjnego spawania miniaturowych elementów. W takich wypadkach całkowita moc urządzenia jest niewielka. Laser umożliwia także spawanie elementów znajdujących się wewnątrz aparatury próżniowej, promień przechodzi wówczas przez szklaną ściankę komory. Spawanie takie jest stosunkowo proste, gdy laser emituje światło widzialne. W takich zastosowaniach laser rubinowy został prawie całkowicie zastąpiony przez mniejszy i sprawniejszy, bazujący na materiale o nazwie NdYAG

Spawanie elektronowe, właściwie spawanie wiązką elektronową - rodzaj techniki spawania metali, polegające na nagrzewaniu miejsca łączenia przy pomocy wiązki elektronowej. Do spawania tą techniką służy spawarka elektronowa, w której źródłem elektronów jest działo elektronowe. Elektrony są przyspieszane napięciem rzędu dziesiątków kV. Charakterystycznymi cechami spawania elektronowego jest to, że spawanie odbywa się najczęściej w środowisku próżni rzędu 10-5 Tr a także to, że spoina tworzy się przez stopienie brzegów łączonych detali.

Spawanie elektronowe odznacza się szeregiem korzystnych właściwości. Technika ta pozwala łączyć metale (np. wolfram-miedź, niob-miedż), których nie daje się łączyc innymi technikami spawalniczymi.

Zgrzewanie

Połączenia zgrzewane to połączenia metali i tworzyw sztucznych przez miejscowe dociskanie łączonych elementów przy jednoczesnym podgrzewaniu wystarczającym do doprowadzenia łączonych materiałów do stanu plastyczności (ciastowatości).

Zgrzewaniem nazywamy techniki łączenia materiałów, za pomocą działania temperatury i ciśnienia. Podczas zgrzewania ciernego zgrzewane elementy trą o siebie, wytwarzając przy tym znaczną temperaturę, konieczną do trwałego ich złączenia. W ten sposób łączy się rury i wałki. Zgrzewanie wybuchowe jest podobne, lecz przebiega gwałtowniej. Tu wysoka temperatura jest wytwarzana również dzięki zamianie energii mechanicznej na cieplną, np. wskutek uderzenia ciężkiego młota. Przy kuciu natomiast młot uderza w nagrzany do czerwoności zmiękczony metal -jest to tradycyjna technika używana przez kowali.

Zgrzewanie jest stosowane także do łączenia tworzyw sztucznych. W tym wypadku można, celem miejscowego rozgrzania łączonych części, używać ultradźwięków. Jednak najważniejszą spośród wszystkich technik zgrzewalniczych niewątpliwie pozostaje zgrzewanie oporowe.


Można wyróżnić następujące rodzaje zgrzewania:


Zgrzewanie oporowe


Ciepło potrzebne do rozgrzania zgrzewanych elementów jest w tym wypadku wytwarzane przez przepływający przez nie prą elektryczny o stosunkowo dużym natężeniu. Pręty używane jako elektrody, przez które przepływa prąd, nagrzewają się wyłącznie w obszarze styku ze zgrzewanymi elementami. Podczas zgrzewania nie używa się dodatkowego metalu jako spoiwa, niepotrzebny jest także topnik ani gaz ochronny. Lecz z drugiej strony zasilacze muszą być w stanie zapewniać impulsowy przepływ prądu o natężeniu, sięgają
cym nawet 50 tysięcy amperów.

0x01 graphic

Rys. Oznaczanie połączeń zgrzewanych w rysunku technicznym maszynowym

Stosowane metody zgrzewania:

Innymi metodami zgrzewania są: zgrzewanie indukcyjne, tarciowe i dyfuzyjne.

Metoda takiego łączenia materiałów stosowana jest od wieków w zgrzewaniu kuziennym, kiedy to dwie blachy podgrzane w palenisku łączone są na kowadle serią uderzeń młota.

Obliczenia wytrzymałościowe połączeń zgrzewanych dokonuje się dla pełnego przekroju materiału w miejscu połączenia stosując współczynnik osłabienia zgrzeiny wynoszący X = 0.6 do 0.8 w zależności od zastosowanej technologii.

Cięcie

  1. Mechaniczne

    1. Piłowe

    2. Gilotynowe

  2. Termiczne

    1. Gazowe - acetylenowo-tlenowe, proszkowe, lancą tlenową. W typ procesie metal ulega spaleniu. Temperatura zapłonu metalu (w tlenie) powinna być niższa od temperatury topnienia. W innym przypadku nastąpi wytopienie metalu. Do cięcia gazowego nadają się metale o zawierające do 1.6% C. Wszelkie zanieczyszczenia na ciętej powierzchni powodują topienie się metalu i lepienie się żużlu. Płomień powinien być odpowiednio uformowany dla efektywnego cięcia: odpowiedniego podgrzania metalu do temperatury zapłonu i jednocześnie nie przegrzania całego elementu ciętego - stąd najlepszym kształtem jest wąski płomień.

    2. Łukowe - elektrodą węglową.

    3. Plazmowe - łukiem zewnętrznym lub wewnętrznym

    4. Laserowe

    5. Wiązką elektronów

    6. Wybuchowe - sznurem materiału wybuchowego, strumieniem cząstek i falą naprężeń.

Łączenie materiałów. Spawanie.

1



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Wady złączy spawanych, Kurs CO, Stateczność
Korozja, Kurs CO, Stateczność
Materiały, Kurs CO, Stateczność
Kraków - kurs choroba, Co czyni chorobę w rodzinie i co ja
40. Co to jest kurs walutowy. Czym się różni deprecjacja od dewaluacji waluty, Ekonomia - PYTANIA NA
Ściąganie tipsów(1), Kosmetologia, ZDOBIENIE PAZNOKCI TIPSY- metoda żelowa, kurs i to, co musisz w
JAK SAMEMU ZROBIĆ TIPSY KROK PO KROKU(1), Kosmetologia, ZDOBIENIE PAZNOKCI TIPSY- metoda żelowa, k
Tipsy(1), Kosmetologia, ZDOBIENIE PAZNOKCI TIPSY- metoda żelowa, kurs i to, co musisz wiedzieć
TIPSY(2), Kosmetologia, ZDOBIENIE PAZNOKCI TIPSY- metoda żelowa, kurs i to, co musisz wiedzieć
PRZECIWWSKAZANIA MEDYCZNE, Kosmetologia, ZDOBIENIE PAZNOKCI TIPSY- metoda żelowa, kurs i to, co mu
41 Co tam u Janielskich Kurs szybkiego czytania czerwiec 2011
KURS ETYKI
CO O FILTRACH UV POWINNIŚCIE WIEDZIEĆ

więcej podobnych podstron