Wojskowa Akademia Techniczna

Referat z przedmiotu
Technika Mikrokomputerowa

Temat: Przegląd procesorów firmy Intel dla komputerów przenośnych

Wykonała:

Iwaniuk Renata I5X1S0

Na wstępie chciałabym przybliżyć temat poprzez wyjaśnienie kluczowego terminu procesor. Otóż nie jest to tylko skrót od CPU (Central Processing Unit), jest to przede wszystkim najważniejsza jednostka każdego komputera, będąca najczęściej pojedynczym mikroprocesorem, połączonym z płytą główną za pomocą specjalnego gniazda typu ZIF lub Slot. Składa się z jednostki arytmetyczno logicznej (ALU), jednostki sterującej i koprocesora numerycznego (FPU). Zadania procesora to przetwarzanie i wykonywanie typowych operacji arytmetyczno logicznych jakie dochodzą do niego poprzez pamięć operacyjną, a ilość takich operacji waha się w granicach od kilkuset do milionów na sekundę. Czasy działań procesora to milionowe i miliardowe części sekundy.

Bloki funkcyjne tworzące procesor:

1. Rejestry

2. Jednostka arytmetyczno-logiczna

3. Układ sterowania

4. Dekoder rozkazów

5. Jednostka zmiennoprzecinkowa

6. Umieszczana w niektórych procesorach pamięć robocza L1

Parametry techniczne procesora:

1. Liczba bitów np. 8,16, 32, 64 bity

2. Szerokość szyny adresowej

3. Lista rozkazów

4. Zegara taktującego mierzona w MHz

Procesor najogólniej mówiąc steruje pracą komputera, wykonuje operacje logiczne i arytmetyczne podczas realizacji programów. Ilość funkcji wykonywanych przez procesor jest bardzo duża z tego też powodu nie jest on w stanie samodzielnie obsługiwać wszystkich współpracujących z nim podzespołów. Aby tego dokonać działanie procesora wspomagane jest przez liczne układy sterujące, będące najczęściej wyspecjalizowanymi mikroprocesorami. Funkcje, które wspomagają procesor używają specjalnych mechanizmów współpracy pomiędzy procesorem i układami wspomagającymi. Istnieją przypadki, w których procesor musi posiadać możliwość oddziaływania na podzespoły wspomagające muszą one wykonywać określone przez procesor zadania. Procesor, jako główny podzespół zarządzający pracą komputera, zleca wykonywanie odpowiednich zadań. Istnieje również mechanizm odwrotny, kiedy to podzespoły wspomagające muszą mieć możliwość sygnalizowania procesorowi swoich stanów w nieznanych dla procesora chwilach czasu. Komunikacja ta jest już bardziej skomplikowana. Trzeba zdać sobie sprawę z faktu, iż procesor przez większość czasu pracy zajęty realizowaniem zadań postawionych przez użytkownika. Należy więc użyć takich mechanizmów, które pozwolą zasygnalizować procesorowi konieczność zainteresowania się stanem określonego podzespołu wspomagającego pracę procesora. Aby zasygnalizować swoje stany procesorowi podzespoły używają mechanizmu przerwań. Procesor wykorzystuje przerwania również dla potrzeb sygnalizacji sytuacji wyjątkowych, np. przepełnienie przy operacjach arytmetycznych.

Podział przerwań:

1.  Przerwania sprzętowe: wytwarzane przez podzespoły wspomagające pracę procesora

2. Przerwania programowe: ich źródłem są wykonywane przez procesor programy

3. Przerwania wyjątkowe: wytwarzane przez procesor

Procesor w trakcie przetwarzania pobiera kolejne instrukcje z pamięci operacyjnej, rozpoznaje je i wykonuje z wykorzystaniem wskazanych w instrukcjach operandów (jeżeli takowe w instrukcji występują). Zalecane przez program instrukcje powodują wykonywanie funkcji sterujących, arytmetycznych i logicznych a wymagana wysoka efektywność pracy procesora wymusza wbudowanie w jego struktury wewnętrznych pamięci (o niewielkich pojemnościach) nazywanych rejestrami. Wymienione powyżej podzespoły połączone są poprzez magistrale komunikacyjne.

Elementy struktury procesora:

1. Układ przechowujący kolejkę instrukcji: procesor bardzo szybki realizuje większość z zlecanych instrukcji, czyniąc to o wiele szybciej niż jest w stanie uzyskać kolejną, instrukcję z pamięci operacyjnej. Dla usprawnienia pracy instrukcje sprowadzane są, z pamięci operacyjnej do procesora porcjami (a nie po jednej) i gromadzone są w kolejności w tym układzie. Tego rodzaju rozwiązanie zmniejsza w istotny sposób prawdopodobieństwo przestoju procesora powodowanego koniecznością oczekiwania na kolejną instrukcję.

2.  Urządzenie sterujące wykonywaniem instrukcji: zarządza kolejką instrukcji oczekujących na wykonywanie pobierając kolejne instrukcje z układu przechowującego kolejkę instrukcji i przekazując ją do urządzenia wykonującego instrukcje

3.  Urządzenie arytmetyczno-logiczne: Jest podstawowym składnikiem urządzenia wykonującego instrukcje. Realizuje wszystkie operacje arytmetyczne i logiczne. Niektóre skutki tych operacji (a dokładnie stan ich wykonania) powodują ustawienie przez to urządzenie odpowiednich wartości w rejestrze flagowym

4. Zespół rejestrów: stanowią jeden z najważniejszych składników procesora. Służą do bieżącego przechowywania danych w obrębie procesora oraz pełną funkcję wspomagające procesy współpracy procesora z pamięcią operacyjną i innymi podzespołami mikrokomputera

5.  Zespół rejestrów segmentowych: specjalnego przeznaczenia przy dostępie do odpowiednich fragmentów pamięci operacyjnej

6.  Specjalnego przeznaczenia rejestr IP: wskazujący adres następnej instrukcji, którą ma wykonać procesor

7.  Rejestr flagowy: zapamiętuje i udostępnia informacje o stanie operacji przez urządzenie arytmetyczno-logiczne

Prędkość przetwarzania danych przez procesor podawana jest w MHz i jest tzw. szybkością pracy procesora. Im większa prędkość tym szybszy a zarazem lepszy procesor. Prędkość procesorów ciągle się zwiększa, zmienia się ich budowa, jednak zachowują one kompatybilność z dotychczasowym standardem. Pozwala to na stosowanie ich do istniejącego już oprogramowania. Procesory Pentium zbudowane są w oparciu o technologię 0,8 mikrometra i składają się z milionów tranzystorów bipolarnych.

Należy dodać, że obecnie wszystkie produkowane procesory zawierają w sobie koprocesor, który przyspiesza pracę komputera. Koprocesory charakteryzują się architekturą oraz częstotliwością pracy podobnie jak procesory i przyspieszają wykonywanie złożonych obliczeń numerycznych lub opracowanie grafiki. Od 486 DX/DX2/DX4 koprocesor wbudowany jest wewnątrz procesora.

Cechy procesorów:

1. Wewnętrzna częstotliwość taktowania: liczba cykli realizowanych przez procesor w ciągu sekundy. Jej jednostką jest 1 MHz. Częstotliwość taktowania procesora jest iloczynem częstotliwości magistrali systemowej i wartości mnożnika. Np. procesor 500 MHz pracuje z częstotliwością systemową 100 MHz i mnożnikiem 5x (100 MHz x 5 = 500 MHz).

2. Zewnętrzna częstotliwość taktowania: zwana również częstotliwością magistrali lub systemu. Jest to szybkość z jaką procesor uzyskuje dostęp do danych w pamięci roboczej, a w przypadku gniazd Socket 7 i Super 7, do danych w pamięci roboczej drugiego poziomu cache L2. Im jest ona wyższa tym lepsza wydajność komputera.

3. Rodzaj złącza: wybór typu procesora determinuje architekturę płyty głównej oraz późniejsze możliwości rozbudowy systemu. Tak zwany Slot1 przeznaczony jest dla procesorów Pentium II/III lub wczesnych modeli Celeronów. Socket 370 dedykowany jest dla Celeronów. Możliwe jest jednak umieszczenie tego typu procesora na płycie ze złączem Slot 1 wykorzystując odpowiednią przejściówkę.

4. Nominalne napięcie(a) pracy: procesory mogą pracować z różnym napięciem zasilającym. W przypadku procesorów Intel Celeron i Pentium II/III płyta automatycznie wykrywa rodzaj CPU i dostarcza wymagane napięcie.

5. Pamięć podręczna: przyspiesza proces przesyłania danych pomiędzy procesorem a pamięcią RAM. Istnieją dwa rodzaje pamięci podręcznej: pierwszego poziomu (Cache L1) zintegrowana z procesorem z którym porozumiewa się z częstotliwością równą częstotliwości wewnętrznej procesora. Tego typu pamięć ma zwykle pojemność od 16 do 64 KB. I drugiego poziomu (Cache L2) znajdująca się zwykle na płycie głównej gdzie z procesorem porozumiewa się z częstotliwością taktowania zewnętrznego. W nowoczesnych komputerach jej pojemność wynosi zwykle 512, a czasem nawet 1024 KB.

6. Jednostka zmiennoprzecinkowa FPU: (Floating Point Unit) jednostka wykonująca działania zmiennoprzecinkowe przydatna zwłaszcza gdy wykorzystujemy komputer do gier trójwymiarowych, aplikacji graficznych (CAD) lub zastosowań multimedialnych. Pierwotnie występował jako oddzielny układ scalony, obecnie często zintegrowany z układem procesora.

7.  Chłodzenie: procesor w trakcie pracy wydziela dużo ciepła. Nadmierny wzrost temperatury może powodować "nie wyjaśnione" zawieszanie się komputera, a w skrajnym przypadku nawet uszkodzenie CPU. Warto więc zadbać, aby oprócz solidnego radiatora, "przyklejonego" za pomocą pasty przewodzącej ciepło, zamontować na procesorze łożyskowany wentylator chłodzący.

Przegląd procesorów Intel w przenośnych komputerach:

• Pierwszy procesor 4004 - był 4 bitowy. Powstał w 1971 r. na zamówienie japońskiej firmy ETI. Procesor zawarty był w pojedynczym układzie, składał się z około 2300 tranzystorów upakowanych na powierzchni 10 mikrometrów i pracował z częstotliwością 108 KHz. Procesor ten przeznaczony był co prawda tylko do kalkulatora ale stanowił początek technologicznej linii układów scalonych. Dodałam tą informacje ponieważ chciałam ukazać początki procesorów i ich korzenie.

• 80386 SL : energooszczędny rodzaj procesora Intel 386SX wyposażony w funkcje zarządzania energią, przeznaczony głównie dla komputerów przenośnych. 386SL ma funkcję przejścia w tryb uśpienia, która charakteryzuje się zmniejszonym poborem energii w okresach bezczynności i mniejszą ilością wydzielanego ciepła.

• Intel 80386SX: wolniejsza i uproszczona wersja procesora 80386 (nie posiada koprocesora matematycznego). 386SX używa 16 bitowej zewnętrznej szyny danych i jest w stanie zaadresować do 16 MB pamięci operacyjnej RAM.

Intel 80386DX to pierwszy 32 - bitowy procesor produkowany od 1985 r. przez firmę Intel i przeznaczony gównie dla komputerów IBM PC. Jako pierwszy zawierał nowatorski jak na owe czasy koprocesor matematyczny wykorzystywany do przeprowadzania matematycznych kalkulacji. Ogólnie procesory serii 80386 produkowane były w dwóch wersjach, które początkowo nosiły symbole: 80386SX i 80386SL. Jednak gdy na rynku pojawiła się tańsza 16 bitowa wersja procesora 80386SX, dotychczasowy procesor 80386SL przemianowano na 80386DX i pod tą nazwą znany jest najbardziej. Dzięki włączeniu rozbudowanego układu zarządzania pamięcią, możliwe było przełączanie procesora między trybem rzeczywistym a trybem pracy chronionej bez konieczności restartowania komputera. 32 - bitowa szyna adresowa pozwalała na zaadresowanie do 4 GB pamięci operacyjnej RAM i do 64 TB pamięci wirtualnej. Procesor miał wbudowaną jednostkę zarządzania pamięcią MMU. Komputery z procesorem 80386 jako pierwsze umożliwiały w miarę wygodną obsługę multimedialnych gier i programów, jako pierwszy również, wykorzystywał płyty główne z pamięcią Cache L2 o wielkości 128 KB i czasem dostępu 20 nanosekund (ns). Jego wersje taktowane były zegarami o częstotliwościach: 16, 20, 25, 33 lub 40 MHz. 80386DX na obszarze 1,5 mikrometra mieścił 275000 tranzystorów.

• 80486 SL to energooszczędna wersja procesora 80486DX, zaprojektowana dla komputerów przenośnych. Posiada funkcję przechodzenia w tryb uśpienia co umożliwia powrót po przerwanej pracy bez restartowania komputera.

• Intel 80486 to ogólna nazwa wprowadzanych od 1989 r., 32 bitowych procesorów firmy Intel, zgodnych wstecz z procesorami serii 80386. Posiadają wiele udoskonaleń, Między innymi zwiększona podstawowa pamięć podręczna czy wbudowany koprocesor numeryczny. Brak możliwości zastrzeżenia nazwy w konwencji 80x86 zmusił producenta do zmiany oznaczenia swoich procesorów, dlatego też oryginalny procesor 80486 został przemianowany na Intel 80486DX.

• 80486 DX: posiada technologię przetwarzania potokowego, wewnętrzny koprocesor numeryczny i pamięć cache L1 - 8 KB. Jest w stanie obsłużyć do 4 GB pamięci operacyjnej RAM, oraz do 64 TB pamięci wirtualnej. Zastosowanie tego procesora w komputerach PC stanowiło pewien przełom gdyż był on już w stanie całkiem sprawnie obsługiwać zaawansowane aplikacje multimedialne, programy inżynierskie typu CAD, nowe systemy operacyjne itp. Procesor ten występuje w wersjach - 25, 33, 40 i 50 MHz. Na powierzchni 0,8 mikrometra mieścił 1,2 mln. tranzystorów 20-40 MIPS.

• Pentium Pro to 32 bitowy procesor szóstej generacji firmy Intel opracowany w technologii CISC i wprowadzony na rynek w 1995 r. Procesor zawiera 5,5 mln. tranzystorów i od 256 KB do 1 MB pamięci Cache L2. Z zalożenia opracowany był wyraźnie jako procesor o dużej wydajności skierowany głównie do serwerów pracujących z 32 - bitowymi aplikacjami, mógł pracować w tzw. kwartecie czyli wspólnie z czterema jednostkami na jednej płycie. Dostępne wersje tego procesora to: 150, 180 i 200 MHz. Szybszy od MMX przy tym samym zegarze. Jednak jego jądro niebyło zoptymalizowane pod kątem aplikacji 16 bit, przez co w Win 95 jego wyniki były poniżej zwykłych Pentium z tym samym zegarem. 32 bitowe rejestry, 64 bitowa szyna danych. Wykonywanie instrukcji poza kolejnością; zintegrowana pamięć podręczna drugiego poziomu.

• Pentium MMX - jest niczym innym jak Pentium tylko, że po generalnych przeróbkach. Dodano sławny MMX, czyli zestaw instrukcji typu SIMD. Pojedyncza instrukcja działająca na wielu danych np. obliczenia macierzowe. Zwiększono first level cache do 32 kB, jednostkę zmiennoprzecinkową zaczerpnięto z Pentium Pro. Wersje (M oznacza Mobile, przeznaczony dla notebooków) 150 M,166,200,233,266 M,300 M MHz.

• Pentium - Kolejna generacja -Intel Pentium "P54C" - mikroprocesorów, zasilane napięciem 3,3 V. Co pozwoliło zminiaturyzować układ, zwiększyć liczbę tranzystorów i częstotliwość taktowania. Dużą zmianą w stosunku do 486 była 64-bit szyna danych, dwukrotnie szybszy transfer z pamięcią i zegar zewnętrzny 50,60,66 MHz. Wyposażony standardowo w 16 kB cache. Kresem możliwości tej architektury okazało się 200 MHz, dało to o sobie znać gdy zwiększenie częstotliwości zegara z 150 do 166 MHz (16 MHz) dawało kilkadziesiąt procent wzrostu wydajności. A już różnica między 166 MHz a 200 MHz nie była aż tak znacząca. Możliwość pracy w duecie. Wersje 75,90,100,120,133,150,166,180,200 MHz.

• Pentium II - rezygnacja z podstawki na rzecz Slot 1oraz z umieszczania cache drugiego poziomu na płycie, umieszczono je na płytce wraz z mikroprocem . Zmniejszenia czasu propagacji sygnałów i co za tym idzie znaczną poprawę wydajności poprzez skrócenie ścieżek łączących mikroprocesor z cache. Pamięć działa jednie z połową częstotliwości zegara mikroprocesora. PII zawiera 512 kB pamięci podręcznej drugiego poziomu. Pierwsza wersja (233 MHz), była niewiele szybsza od Pentium MMX 233 MHz. Późniejsze wersje już znacząco szybsze jednak wciąż korzystały z magistrali systemowej 66 MHz. Zmianę spowodowało dopiero wprowadzenie nowego jądra i od PII 350 MHz, jest 100 MHz magistrala (FSB). Wersje 233,266,300,333,350,400,450 MHz.

• Celeron - W zamierzeniu INTEL'a tania wersja Pentium II z 66 MHz FSB. Początkowo produkowana bez cache 2 poziomu i niewiele szybsza (266 MHz) od Pentium MMX 233 MHz. Najważniejszą cechą tego typu procesora jest możliwość `podkręcania'. Nieco później wyprodukowano Celerony serii A, zostały one wyposażone w 128 kB cache drugiego poziomu, działającej z pełną częstotliwością mikroprocesora. Po podkręceniu Celerony A działają szybciej niż ich odpowiedniki (po przetaktowniu) Pentium II (oczywiście nie w zastosowaniach wymagających przetwarzania obszernych struktur danych). Wersje 266,300,300A,333,366,400,433,466,500 MHz. Złącze slot1 oraz PPGA

• Pentium III Firma Intel zaprezentowała 15 nowych modeli procesorów Pentium III (znanych pod nazwą kodową Coppermine) i Pentium III Xeon (Cascades) wykonanych w technologii 0,18 mikrona. Pozwala ona uzyskać większe szybkości i wprowadzić nowe funkcje zwiększające wydajność oraz zapewniające mniejszy pobór mocy.
  Po raz pierwszy w historii tej firmy zaprezentowano jednocześnie tak wiele procesorów. Zastosowanie ulepszonej podręcznej pamięci cache (Advanced Transfer Cache) zwiększyło wydajność procesora.

Test Ziff-Davis CPUMark99 wykazał bowiem wzrost wydajności o 25 procent w porównaniu z wcześniejszymi układami Pentium III i Pentium III Xeon taktowanymi taką samą częstotliwością zegara. Procesory Pentium III przeznaczone do komputerów przenośnych są obecnie dostępne w trzech wersjach taktowanych zegarem o częstotliwości 400, 450 i 500. Nowe procesory przynoszą znaczny wzrost wydajności a33; w niektórych przypadkach przekraczający 100% w porównaniu z najszybszymi dotąd "notebookowymi” układami produkowanymi przez Intela. Szybkość magistrali w systemach z nowymi procesorami wynosi 100 MHz, jest to więc o 50% więcej niż w notebookach z Pentium II. Procesor Pentium III taktowany zegarem 400 MHz i zasilany bardzo niskim napięciem (1,35 V) jest przeznaczony do wykorzystania w bardzo małych komputerach przenośnych. Układy te zużywają mniej mocy niż ich odpowiedniki przeznaczone do maszyn stacjonarnych, są mniejsze i mają zaawansowane funkcje oszczędzania energii. Procesor Pentium III w najmniejszej dostępnej obudowie (Ball Grid Array a33; BGA) jest wielkości znaczka pocztowego.

• Celeron II to unowocześniona wersja poprzedniej jednostki o tej samej nazwie produkowanej przez amerykańską firmę Intel (pierwsze wersje procesora pojawiły się na rynku w sierpniu 2000 r.). W odróżnieniu od poprzednika nowy układ opracowany jest w technologii 0,18 mikrometra i umieszczony w obudowie typu FC-PGA. Posiadał 32 MB wewnętrznej pamięci cache L1 (podzielonej na 16 KB dla danych i instrukcji) oraz 128 KB cache L2. Poza tym podobnie jak poprzednik wyposażony jest w zestaw instrukcji MMX i SSE. Jak większość procesorów Intela posiadał także numer seryjny umożliwiający jego identyfikację w sieci. Wersje tej jednostki to 533A (L2 zintegrowane z jądrem procesora), 566, 600, 633, 667 800MHz.

• Pentium 4 (produkowany w kolejnych wersjach: Willamette: 1,3 - 1,7 GHz; Northwood: 2,2 - 3,00 GHz, Extreme Edition: 3,20 GHz i Prescott: 2,8 - 3,8 GHz) to opracowany przez firmę Intel, 32 bitowy procesor siódmej generacji stanowiący kontynuacje rodziny układów Pentium. Jednostka w odróżnieniu od swego poprzednika - Pentium III, posiada szereg innowacji technologicznych: wydłużenie potoków wykonawczych, przy jednoczesnym zmniejszeniu liczby tranzystorów potrzebnych do realizowania poszczególnych etapów obliczeń. Dzięki temu możliwe było zwiększenie częstotliwości zegara zachowując jednocześnie tę samą technologię wytwarzania. Inne przełomowe rozwiązania konstrukcyjne to mechanizm podwójnego wspomagania jednostki stałoprzecinkowej (Double Pumped Integer ALU) umożliwiający taktowanie procesora z podwójną prędkością (np. z 1,5 GHz do 3 GHz) czy rozszerzone o dodatkowe 144 rozkazy instrukcje SIMD (SSE2) dzięki którym wzbogacono możliwości procesora np. w zakresie kompresji/dekompresji obrazu w czasie rzeczywistym lub szyfrowania danych. Procesor posiada zintegrowaną z jądrem pamięć podręczną L1 i L2. Jednostka umieszczona została w nowym typie obudowy wymagającym również odpowiedniej podstawki (Socket 423).

• Pentium M Zadebiutował w marcu 2003 roku. Był oryginalnie przeznaczony wyłącznie do użytku w komputerach przenośnych, nazwa kodowa pierwszego modelu to "Banias".

Zmodyfikowany Pentium III (który z kolei wywodzi się od Pentium Pro). Pentium M został zoptymalizowany aby zużywać jak najmniej prądu i wydzielać jak najmniej ciepła co jest niezmiernie ważne w notebookach. Zużywając mniej energii Pentium M jest taktowany znacznie wolniejszym zegarem niż współczesne mu Pentium 4, ale ma bardzo podobne osiągi, na przykład, wersja Pentium M z zegarem 1,6 GHz osiąga, a w niektórych testach nawet prześciga Pentium 4 "Norwood" z zegarem 2,4 GHZ (FSB 400 MHz, wyłączony Hyper Threading).

Pentium M łączy w sobie zmodyfikowany rdzeń Pentium III połączony z magistralą kompatybilną z Pentium 4, ma poprawioną funkcję branch prediction, dodatkowe instrukcje SSE i SSE2, a także większą cache. Cache drugiego poziomu zbudowana jest w specjalny sposób który pozwala na wyłączenie tych jej części które nie są używane. Inne metody ograniczenia zużycia prądu pozwalają na dynamiczną zmianę szybkości taktowania i zasilania rdzenia, pozwalając Pentium M na znaczne spowolnienie (do około 600 MHz) kiedy nie jest wymagana cała moc procesora. Procesor ten jest częścią platformy Intela Centrino.
Pomimo, ze początkowo Pentium M był przeznaczony wyłącznie do laptopów, na początku 2004 zaczęły się pojawiać płyty głowne do komputerów stacjonarnych przeznaczone do użycia z Pentium M, a Intel rozpoczął prace nad modyfikacją procesora przygotowując się do produkcji nowej wersji dla komputerów stacjonarnych.

• Procesory Intel Core Solo/Duo z jądrem Yonah (1,66-2,16 GHz, 2 MB pamięci podręcznej L2, FSB 667 MHz), chipset 945 (obsługa pamięci DDR2 667, ulepszona grafika GMA 950), a także moduł sieci Wi-Fi 802.11a/b/g. Zastosowanie dwurdzeniowych procesorów w notebookach jest przełomowym wydarzeniem w historii przenośnych pecetów.

• Celeron D (II kwartał 2004) pojawił się nowy Celeron oznaczony literką "D" bazujący na najnowszym procesorze Pentium (jądro Prescott). Nowością jest zwiększenie pamięci cache drugiego poziomu, co bardzo pozytywnie wpłynęło na wydajność. Częstotliwości od 2,26 do 3,06 GHz.

• Procesor Intel Core 2 Extreme X7800 wydajność większa o 28 procent niż nasze procesory mobilne starszej generacji. W procesorze mobilnym Intel Core 2 Extreme usunięto blokadę dzielnika częstotliwości magistrali (ochronę przed podkręcaniem zegara) . Zapewnia to większe możliwości dostosowywania systemu do własnych potrzeb.Dwurdzeniowy procesor mobilny Intel Core 2 Extreme X7800, w którym oba rdzenie pracują z częstotliwością 2.6 GHz, jest wyposażony w mechanizmy ograniczające zużycie prądu, dzięki czemu producenci komputerów będą mogli zaoferować bardziej energooszczędne i wydajniejsze konstrukcje

Na potrzeby swoich 45-nanometrowych (nm) tranzystorów Intel opracował przełomowe materiały, których kombinacja pozwoliła uzyskać tranzystor o bardzo niskim upływie prądu i rekordowo wysokiej wydajności. Tworząc pierwszy działający procesor wykonany w technologii 45-nanometrowej — o nazwie kodowej Penryn, należący do nowej rodziny procesorów Intel CoreTM 2 oraz Xeon — Intel pokonał te trudne bariery i utrzymał w mocy Prawo Moore'a. Usunięcie tych ograniczeń doprowadzi z czasem do powstania energooszczędnych, tanich, bardzo wydajnych produktów komputerowych, od laptopów i urządzeń mobilnych do stacjonarnych komputerów PC i serwerów.

Strony internetowe z których korzystałam:

www.wikipedia.org

www.intel.com

http://starepro.info/Artyku%C5%82y/HistoriaProcesorabyGracjan/tabid/74/Default.aspx

http://www.sciaga.pl/tekst/42426-43-procesor_budowa_dzialanie_historia_ukladow

http://www.pcworld.pl/

Książki:

Anatomia PC

---