Zestaw 14
Pochodne wyższych rzędów
Niech będzie dana funkcja
określona w pewnym obszarze
. Przypuśćmy, że istnieją pochodne cząstkowe tej funkcji
,
. Pochodne cząstkowe tych pochodnych, jeżeli istnieją, nazywamy pochodnymi cząstkowymi drugiego rzędu funkcji
.
Wszystkich pochodnych drugiego rzędu funkcji
jest 4, mianowicie
,
,
,
,
przy czym np. zapis
jest skrótem zapisu
.
Obliczanie pochodnych cząstkowych funkcji dwóch zmiennych sprowadza się więc, przy ustaleniu jednej z nich, do obliczania pochodnych funkcji jednej zmiennej.
Przykład 1. Wyznacz wszystkie pochodne cząstkowe drugiego rzędu funkcji danej wzorem:
.
Rozwiązanie. Wyznaczamy najpierw pochodne pierwszego rzędu:
.
Następnie wyznaczamy pochodne drugiego rzędu:
,
,
,
.
Przykład 2. Wyznacz wszystkie pochodne cząstkowe drugiego rzędu funkcji danej wzorem:
.
Rozwiązanie. Mamy
,
i dalej
,
,
,
.
Pochodna kierunkowa funkcji
Gradientem funkcji różniczkowalnej
w punkcie
nazywamy wektor określony wzorem:
.
Przy użyciu pojęcia gradientu, pochodną kierunkową funkcji
w punkcie
w kierunku wektora
obliczamy ze wzoru:
.
Przykład 3. Wyznaczyć pochodną kierunkową funkcji
w punkcie
w kierunku wektora
.
Rozwiązanie. Zauważmy, że
,
,
,
oraz
.
Zatem
.
Ekstrema lokalne funkcji dwóch zmiennych
Warunek konieczny istnienia ekstremum
Jeżeli funkcja
ma w punkcie
ekstremum lokalne oraz istnieją w tym punkcie pochodne cząstkowe
i
, to:
= 0 i
= 0.
Punkt, w którym spełniony jest warunek konieczny, nazywamy punktem stacjonarnym.
Warunek wystarczający istnienia ekstremum
Jeżeli funkcja f ma w pewnym otoczeniu punktu stacjonarnego
pochodne pierwszego i drugiego rzędu ciągłe oraz:
,
to w punkcie
istnieje ekstremum lokalne, przy czym:
Jeśli
> 0, to w punkcie
istnieje minimum lokalne.
Jeśli
< 0, to w punkcie
istnieje maksimum lokalne.
Jeżeli
, to w punkcie stacjonarnym
nie ma ekstremum.
Jeżeli
, to twierdzenie nie rozstrzyga o istnieniu ekstremum.
Z powyższych twierdzeń wynika następujący schemat wyznaczania ekstremów funkcji
:
1. Obliczamy pochodne cząstkowe rzędu pierwszego
i
oraz przyrównujemy je do zera, znajdując w ten sposób punkty stacjonarne.
2. Znajdujemy pochodne cząstkowe rzędu drugiego i tworzymy wyznacznik
.
3. Obliczamy kolejno znak wyznacznika
w punktach stacjonarnych, a w przypadku gdy jest on większy od zera, badamy także znak pochodnej
< 0 lub
w tych punktach.
Przykład 4. Wyznaczyć ekstrema lokalne funkcji
.
Rozwiązanie. Wyznaczamy dziedzinę funkcji:
.
Szukamy najpierw - zgodnie ze schematem podanym wyżej - punktów stacjonarnych, czyli obliczmy pochodne cząstkowe pierwszego rzędu, a następnie przyrównujemy je do zera.
,
i rozwiązujemy układ równań:
--
--
.
Stąd otrzymujemy cztery punkty stacjonarne: P1(l,2), P2(l,-2), P3(-l,2), P4(-l,-2), w których spełniony jest warunek konieczny istnienia ekstremum, czyli 4 punkty, w których może być ekstremum.
Następnie obliczamy pochodne cząstkowe drugiego rzędu i tworzymy wyznacznik
:
,
,
,
.
Badamy teraz kolejno znak wyznacznika w punktach P1(l,2), P2(l,-2), P3(-l,2), P4(-l,-2) i na podstawie warunku wystarczającego wnioskujemy o istnieniu ekstremum lokalnego.
Badamy punkt P1(1,2).
> 0, zatem istnieje ekstremum
> 0, zatem w punkcie P1(l,2) istnieje minimum lokalne.
Badamy punkt P2(l,-2).
< 0, zatem w tym punkcie nie istnieje ekstremum
Badamy punkt P3(-l,2).
< 0, zatem w tym punkcie nie istnieje ekstremum
Badamy punkt P4(-l,-2).
> 0, zatem istnieje ekstremum
= -12 < 0 zatem w punkcie P4(-l,-2) istnieje maksimum lokalne.
Odpowiedź:
Przedstawiona w zadaniu funkcja ma dwa ekstrema lokalne: minimum lokalne w punkcie P1(1,2) i maksimum lokalne w punkcie P4(-l,-2), przy czym:
fmin = f(1,2) = 2 + 8 - 6 - 24 = -20
fmax = f(-1,-2) = -2 -8 +6 +24 = 20.
Zadania do samodzielnego rozwiązania
Zadanie 1. Wyznacz
,
,
,
, gdzie funkcja
dana jest wzorem:
(a)
,
(b)
,
(c)
,
(d)
,
(e)
.
Zadanie 2. Wyznacz pochodną kierunkową funkcji
w punkcie
w kierunku wektora
jeżeli:
(a)
,
,
,
(b)
,
,
,
(c)
,
,
.
Zadanie 3. Wyznaczyć ekstrema funkcji
, gdzie:
(a)
,
(b)
,
(c)
,
(d)
,
(e)
,
(f)
.
Odpowiedzi.
Zadanie 1.
(a)
,
,
,
,
(b)
,
,
,
,
(c)
,
,
,
,
(d)
,
,
,
,
(e)
,
,
,
.
Zadanie 2.
(a)
, (b)
, (c)
.
Zadanie 3.
(a) brak ekstremum,
(b)
,
(c)
,
(d)
,
(e) brak ekstremum,
(f)
,
.
7