Pole elektrostatyczne - Zadanie 1
Treść: |
Dane: |
Szukane: |
Wzory: |
Rozwiązanie:
Szukamy liczby ładunków elementarnych. Znamy wartość pojedynczego ładunku elementarnego, która wynosi
W celu rozróżnienia, czy mamy do czynienia z ładunkiem ujemnym, czy ładunkiem dodatnim, możemy dodać odpowiedni znak przed tą wartością. Ponieważ szukamy liczby ładunków ujemnych, zatem:
Zanim podamy rozwiązanie, pomyślmy, co oznacza liczba Q.
Jeżeli jakieś ciało ma tyle samo ładunków ujemnych i ładunków dodatnich, wtedy Q = 0. Oznacza to, że gdy Q < 0, to wtedy w danym ciele jest przewaga ładunków ujemnych, a jeśli Q > 0, to wtedy owe ciało posiada więcej ładunków dodatnich.
W naszym zadaniu wartość Q jest wartością ujemną, zatem kula zawiera więcej ładunków ujemnych i wartość różnicy ładunków ujemnych i ładunków dodatnich wynosi Q = -1.6 . 10-2 C. Oznacza to, że jeżeli chcemy obliczyć liczbę ładunków ujemnych, to wartość Q musimy podzielić przez ładunek elementarny e. To tak, jakbyśmy chcieli obliczyć, ile jabłek po 0.50 zł za sztukę możemy kupić za 200 zł. Zatem:
Kula posiada 1017 więcej ładunków ujemnych niż dodatnich.
Pole elektrostatyczne - Zadanie 2
Treść: |
Dane: |
Szukane: |
Wzory: |
Rysunek:
Rozwiązanie:
Dwa ładunki różnoimienne o wartości Q każdy zgodnie z prawem Coulomba przyciągają się tymi samymi co do wartości siłami F. Zależność tę wyrażamy wzorem
k to współczynnik proporcjonalności, który wyrażamy wzorem:
Wartość ε0 to przenikalność dielektryczna próżni, która zawsze wynosi (wartości tej szukaj zawsze w tablicach fizycznych):
a wartość εR to przenikalność dielektryczna danego środowiska (liczba niemianowana, w próżni wynosi 1 - czyli jest to jakaś wielokrotność wartości ε0).
Po uwzględnieniu tego wszystkiego wzór wynikający z prawa Coulomba przybiera następującą postać:
Możemy więc obliczyć szukaną wartość siły
Sprawdzamy jednostkę:
Ładunki punktowe przyciągają się siłą równą około 4.5 . 109 N.
Pole elektrostatyczne - Zadanie 3
Treść: |
Dane: |
Szukane: |
Wzory: |
Rysunek:
Rozwiązanie:
Dwa ładunki elektryczne (załóżmy, że znajdują się w szarych kulach) działają na siebie zgodnie z prawem Coulomba jakąś siłą F. Zauważcie, że nie wiemy nic o znakach ładunków - przyjmijmy więc, że jeden ma wartość Q, a drugi wartość q.
Oba ładunki na początku (1) znajdowały się w szukanej odległości x. Wtedy siła oddziaływania ładunków miała wartość zgodnie z prawem Coulomba
Potem (2) zmniejszamy odległość o d = 10 cm i wtedy siła oddziaływania ładunków wynosi
Z treści zadania wiemy jeszcze, że po zbliżeniu ładunków odnotowano czterokrotny wzrost siły wzajemnego oddziaływania
Podstawiamy wartości sił wyliczone wcześniej:
Wartość ładunków oczywiście się nie zmienia, współczynnik proporcjonalności k również jest stały, bo nie zależy od odległości. Wyliczamy więc szukaną wartość x:
Początkowa odległość między ładunkami wynosiła 20 cm.
Pole elektrostatyczne - Zadanie 4
Treść: |
Dane: |
Szukane: |
Wzory: |
Rozwiązanie:
Mamy dwa ładunki - przyjmijmy, że jeden z nich ma wartość q, a drugi wartość Q.
Na początku ładunki te znajdują się w próżni (w próżni εR = 1) i oddziałują na siebie siłą wynikającą z prawa Coulomba:
Współczynnik k1 dla próżni wynosi:
Zatem
Potem umieszczamy ładunki w cieczy o stałej dielektrycznej εR = 81. Wtedy siła wzajemnego oddziaływania wynosi...
...a współczynnik k2...
...więc:
Chcemy, aby siły oddziaływania nie zmieniły się, czyli:
Stąd możemy wyrazić szukaną odległość r2.
Po zanurzeniu odległość między ładunkami należy zmniejszyć 9 razy.
Pole elektrostatyczne - Zadanie 5
Treść: |
Dane: |
Szukane: |
Wzory: |
Rozwiązanie:
Na początku mamy dwie kulki naładowane ładunkiem 2q i 6q. Siła wzajemnego oddziaływania pomiędzy tymi kulkami, zgodnie z prawem Coulomba, wynosi
Potem kulki ze sobą stykamy. Ponieważ kulki dążą do równowagi elektrostatycznej, ładunki w obu kulkach wyrównają się i zgodnie z zasadą zachowania ładunku będą wynosić po 4q. Wtedy siła wzajemnego oddziaływania wynosić będzie
Pamiętajmy, że odległość r nie zmienia się, a współczynnik k jest stały, gdyż nie zmieniamy środowiska, w którym znajdują się kulki.
Obliczmy szukany stosunek sił:
Po zetknięciu kulek i rozsunięciu ich na odległość r, siła wzajemnego oddziaływania wzrośnie 4/3 razy (czyli o 1/3).
Pole elektrostatyczne - Zadanie 6
Treść: |
Dane: |
Szukane: |
Wzory: |
Rysunek:
Rozwiązanie:
Mamy znaleźć punkt, położony jak najbliżej ładunku q, w którym natężenie pola elektrostatycznego będzie równe zeru; punkt ten oznaczamy literą P.
Oba ładunki wytwarzają dookoła siebie pole elektrostatyczne. Tak więc działają tutaj dwa pola, korzystamy więc z zasady superpozycji, która mówi że natężenie pola w danym punkcie jest sumą wektorową natężeń pól wytwarzanych przez każdy z tych ładunków niezależnie.
Szukany punkt znajduje się na linii prostej łączącej oba ładunki (patrz rysunek). Jest wiele takich punktów, w których natężenie równa się zeru, znajdują się one jednak w nieskończoności.
Przyjmijmy oznaczenia odległości, jakie są na rysunku. Pamiętajmy że wektor natężenia ma zawsze zwrot skierowany od ładunku dodatniego. Korzystając z zasady superpozycji oraz tego, że w punkcie P natężenie jest równe zeru, mamy:
Tak więc wartości wektorów
Korzystamy teraz ze wzoru na natężenie pola:
gdzie k jest stałe.
Możemy już wyliczyć szukaną odległość x, upraszczając na samym początku wzór:
Zatem punkt ten znajduje się w odległości r/3 od ładunku q.
Czas zająć się potencjałem. Potencjał ten będzie dodatni, ponieważ znajdujemy się w polu ładunków dodatnich.
Zgodnie z zasadą nakładania się pól potencjał w punkcie P jest sumą algebraiczną:
Podstawiamy dane:
Jamnik
Pole elektrostatyczne - Zadanie 7
Treść: |
Dane: |
Szukane: |
Wzory: |
Rozwiązanie:
Ponieważ a2 + b2 = c2, to mamy do czynienia z trójkątem prostokątnym.
Zastanówmy się, jakie siły działają na ładunek q3.
Pamiętajmy, że ładunki jednoimienne odpychają się, zaś różnoimienne przyciągają. Siłą działającą na ładunek q3 jest siła wypadkowa F powstała z sił F1 i F2 i wyliczyć ją można z twierdzenia Pitagorasa:
Korzystamy z prawa Coulomba, by podać wartości składowych sił:
Sprowadzamy dwa ułamki pod pierwiastkiem do mianownika
gdzie:
Ze wzoru wyprowadziliśmy spod pierwiastka co się dało, mimo to otrzymany wzór jest mało przyjemny. Możecie się pokusić o wyliczenie dokładnej wartości siły. :)
Pole elektrostatyczne - Zadanie 8
Treść: |
Dane: |
Szukane: |
Wzory: |
Rozwiązanie:
Energia potencjalna dwóch ładunków q1 i q2, umieszczonych w odległości r jest równa
Szukana praca jest równa przyrostowi energii potencjalnej układu:
Pamiętaj, że k to stała (zakładamy, że ładunki znajdują się w próżni):
Zatem możemy podać wartość wykonanej pracy
Sprawdźmy jeszcze jednostkę:
Wykonana praca równa się 180 J.
Pole elektrostatyczne - Zadanie 9
Treść: |
Dane: |
Szukane: |
Wzory: |
Rysunek:
Rozwiązanie:
Na początku trzeba dowiedzieć się, czym jest dipol elektryczny.
Dipol składa się z dwóch jednakowych ładunków (Q) o przeciwnych znakach, umieszczonych w odległości r (patrz rysunek).
Zgodnie z treścią zadania umieszczamy jakiś ładunek q w odległości x od każdego z naszych ładunków Q (punkt A). Potem przesuwamy ten ładunek do punktu, w którym odległość od każdego z ładunków Q wynosi y. Takie punkty możliwe są dwa, oznaczyłem je przez B i B'. Zauważmy że punkty te tworzą prostą, która jest symetralną odcinka o długości r (przerywana linia).
Ponieważ każdy punkt na symetralnej odcinka jest równo odległy od ładunków Q, to zgodnie z zasadą superpozycji pól potencjał V na symetralnej jest stały i wynosi zero:
Zamiast odległości r możemy wstawić dowolną inną odległość, ale zawsze wyjdzie zero. Tak więc potencjał w punkcie A, B oraz B' równy jest zeru.
Ale zaraz! My mieliśmy obliczyć pracę.
Przypomnijmy sobie jednak jeden ze wzorów na pracę w polu elektrostatycznym, w którym występuje potencjał
A ponieważ...
...to:
Praca W jest równa zeru.
Pole elektrostatyczne - Zadanie 10
Treść: |
Dane: |
Szukane: |
Wzory: |
Rozwiązanie:
Proton ma ładunek dodatni.
Zgodnie z zasadą zachowania energii całkowitej początkowa energia kinetyczna protonu (bo gdzieś w nieskończoności nie ma energii potencjalnej pola elektrostatycznego) zostanie zamieniona na energię potencjalną w punkcie największego zbliżenia ładunków (ponieważ dwa ładunki dodatnie się odpychają, to siła coulombowska, powodująca to odpychanie, zahamuje proton, czyli wtedy energia kinetyczna będzie równa zeru).
Zapiszmy zasadę zachowania energii (pamiętajmy, że dla ładunków jednoimiennych energia potencjalna ma wartość dodatnią):
Otrzymany wzór wyraża minimalną odległość, na jaką zbliży się proton do ładunku Q.
Pole elektrostatyczne - Zadanie 11
Treść: |
Dane: |
Szukane: |
Wzory: |
Rozwiązanie:
Potencjał przy powierzchni małej kropli o promieniu r1, naładowanej ładunkiem q, jest równy
Analogicznie dla dużej kropli o promieniu r2 mamy
Możemy znaleźć również zależność promieni małej i dużej kropli. Ponieważ objętość dużej kropli równa jest łącznej objętości małych kropel więc
Ponieważ potencjał i objętość oznacza się w fizyce zwyczajowo literą V, nie pomylcie tych wielkości fizycznych!
Ostatecznie szukany stosunek wynosi:
Szukany stosunek potencjałów wynosi więc 16.
Pole elektrostatyczne - Zadanie 12
Treść: |
Dane: |
Szukane: |
Wzory: |
Rozwiązanie:
Obiecuję, że zadanie nie jest trudne.
Przede wszystkim trzeba znać zasadę składania potencjałów, jeżeli mamy kilka ładunków w polu. Zasada ta mówi, że potencjał w danym punkcie pola jest równy sumie algebraicznej potencjałów pochodzących od każdego ładunku. A więc potencjał V w punkcie P wynosi
gdzie Vi oznacza potencjał w punkcie P liczony dla i-tego ładunku (i = 1, 2, 3).
Z zadania wiemy, że potencjał w punkcie P jest równy zeru.
Za każdy potencjał podstawiamy wartość zgodną ze wzorem i rysunkiem
Uprościliśmy wzór ze stałej k i odległości d.
Podstawiamy dane wartości ładunków q1 i q2
Teraz możemy wyliczyć szukaną wartość ładunku q3
Zatem szukany ładunek ma wartość -6 q.
Pole elektrostatyczne - Zadanie 13
Treść: |
Dane: |
Szukane: |
Wzory: |
Rozwiązanie:
Podobnie jak w zadaniu poprzednim, musimy skorzystać z zasady obliczania potencjału w danym punkcie pola, jeżeli w polu jest kilka ładunków. Zasada ta mówi, że potencjał V w punkcie K jest równy sumie algebraicznej potencjałów związanych z poszczególnymi ładunkami
Podstawiamy wartości potencjałów zgodnie ze wzorem. Zauważ, że ładunek q2 oddalony jest od punktu K o odległość równą połowie przekątnej kwadratu o boku a. Ponieważ przekątna kwadratu jest równa (można ją wyliczyć z tw. Pitagorasa)
to odległość ładunku q2 od punktu K wynosi
Zatem potencjał V:
Mamy jeszcze narysować wektor natężenia pola E w punkcie K. Wektor natężenia pola ma zwrot zawsze od ładunku dodatniego (czyli inaczej mówiąc w kierunku ładunku ujemnego). Rysujemy składowe natężenia pola pochodzącego od każdego z ładunków.
Składowe te zostały narysowane orientacyjnie.
Zasada superpozycji mówi, że aby obliczyć wektor natężenia pola, należy zastosować sumę wektorową poszczególnych składowych.
Obliczmy wartości poszczególnych składowych wektora natężenia pola:
Składową E2 możemy rozłożyć na dwie składowe E2-1 i E2-2
E2-1 i E2-2 mają tę samą wartość, ponieważ wektor E2 leży na przekątnej kwadratu, więc wektory E2-1 i E2-2 są również bokami (mniejszego) kwadratu
stąd
Teraz popatrzmy na oba rysunki.
Zauważymy, że w kierunku poziomym
Wektory te równoważą się i nie odgrywają roli w ustalaniu cech wektora natężenia pola E.
Patrzymy teraz na kierunek poziomy. Wektor E2-2 ma większą wartość niż wektor E1. Oznacza to, że wektor E skierowany jest w kierunku poziomym ze zwrotem ku dołu o wartości (wyliczanej zgodnie z zasadami odejmowania wektorów)
Pole elektrostatyczne - Zadanie 14
Treść: |
Dane: |
Szukane: |
Wzory: |
Rozwiązanie:
Ładunki q i 2q wytwarzają pewne pole elektrostatyczne. Na rysunku zaznaczano wektor natężenia pola elektrostatycznego w punkcie A. Zasada superpozycji mówi, że jeżeli chcemy policzyć natężenie pola elektrostatycznego w jakimś punkcie pola, w którym jest kilka ładunków, to natężenie tego pola przedstawiamy jako sumę wektorową natężeń pól pochodzących od każdego z ładunków.
Zatem nasze natężenie E
Obliczmy natężenia pola pochodzące od każdego z ładunków:
Wektor natężenia pola skierowany jest zawsze od ładunku dodatniego
Tak więc zgodnie z zasadą odejmowania wektorów, aby otrzymać wartość wektora E należy od wektora E2q odjąć wektor Eq
Zauważcie, że pierwszy wzór przedstawiał zapis wektorowy sytuacji, ten powyższy natomiast przedstawia zapis niewektorowy; pozwala on nam wyliczyć wartość wektorów. Zatem
Z otrzymanej zależności możemy wyliczyć ładunek q.
Pamiętajmy, że k to stała, która zależy między innymi od środowiska, w którym znajduje się pole. Zakładamy, że ładunki znajdują się w próżni.
Jamnik
Pole elektrostatyczne - Zadanie 15
Treść: |
Dane: |
Szukane: |
Wzory: |
Rysunek:
Rozwiązanie:
Na rysunku czerwonymi cyframi zaznaczono kolejność "wypadania" ładunków.
Przy rozwiązywaniu zadania korzystamy z zasady zachowania energii. Gdy na początku ładunek znajduje się w wierzchołku kwadratu posiada on energię potencjalną pola elektrostatycznego, ale nie posiada energii kinetycznej, ponieważ prędkość ładunku równa jest zeru. Gdy ładunek zacznie się oddalać, dotrze on do takiego punktu, w którym energia potencjalna jest równa zeru (punkt taki, zgodnie z teorią, znajduje się nieskończenie daleko). Wtedy całkowita początkowa energia potencjalna zostanie zamieniona na energię kinetyczną. Tak więc za każdym razem:
Musimy zastanowić się, jak wyznaczyć energię potencjalną w polu elektrostatycznym. Nie jest to trudne, należy skorzystać ze wzoru pierwszego, który przekształcamy do postaci:
gdzie V jest potencjałem elektrostatycznym, który wyznaczamy ze wzoru:
Najpierw zajmujemy się ładunkiem pierwszym. Potencjałem całkowitym jest tutaj suma potencjałów pochodzących od każdego ładunku (zgodnie z zasadą superpozycji):
Zauważmy, że przy ładunku trzecim odległością jest długość przekątnej kwadratu, a w pozostałych przypadkach - długość boku kwadratu.
Wyliczamy energię potencjalną
A ponieważ EK = EP
Teraz gdy ładunek pierwszy jest daleko w nieskończoności, to nie wpływa on na pozostałe ładunki, tak więc pozostały nam trzy ładunki.
W podobny sposób liczymy energie kinetyczne dla pozostałych ładunków:
Słowo wyjaśnienia należy się w przypadku ostatnim. Otóż wtedy zostaje nam tylko jeden ładunek, bo pozostałe są w nieskończoności. W takim wypadku ładunek ten nie ma z czym oddziaływać, a więc pozostaje w spoczynku. Wtedy energia kinetyczna równa jest zeru.
Pole elektrostatyczne - Zadanie 16
Treść: |
Dane: |
Szukane: |
Wzory: |
Rozwiązanie:
Pole elektrostatyczne nadaje cząstce przyspieszenie a równe przyspieszeniu ziemskiemu g:
Zgodnie z II zasadą dynamiki przyspieszenie możemy zapisać jako iloraz siły powodującej przyspieszenie przez masę cząstki:
Działającą siłą jest tu oczywiście siła wynikająca z prawa Coulomba, które zapisujemy wzorem
gdzie:
q - to ładunek cząstki,
Q - ładunek źródła pola elektrostatycznego,
r - odległość pomiędzy q a Q,
k - stała zależna od środowiska, w którym znajdują się ładunki.
Nasze równanie przyjmuje więc postać
Mamy znaleźć natężenie pola elektrostatycznego, które wyrażamy wzorem
Zauważ, że we wzorze tym jest wartość ładunku Q, czyli wartość ładunku źródłowego. Przekształcając dalej nasze równanie otrzymujemy:
Teraz bez problemu możemy wyprowadzić wzór na natężenie pola
Sprawdzimy jeszcze, czy otrzymamy poprawną jednostkę (pamiętaj, że jednostką natężenia pola jest wolt na metr).
skorzystaliśmy z tego, że siła to iloraz pracy (energii) przez przesunięcie, a iloraz energii przez ładunek to napięcie.
Pole elektrostatyczne - Zadanie 17
Treść: |
Dane: |
Szukane: |
Wzory: |
Rysunek:
Rozwiązanie:
Aby obliczyć pracę, korzystamy z jednego ze wzorów na pracę w polu elektrostatyczną. My wybraliśmy wzór
Za ΔV przyjmiemy całkowity potencjał pola, który wyliczymy z zasady superpozycji potencjałów, która mówi, że potencjał całkowity równy jest sumie algebraicznej potencjałów składowych.
Spójrzmy najpierw na trójkąt o boku a.
Na każdy ładunek q działają dwa inne ładunki oddalone w każdym przypadku o a. Potencjał wyliczony dla jednego z ładunków q wynosi:
A ponieważ takich ładunków mamy trzy sztuki, to całkowity potencjał wynosi
Pamiętajmy, że k to stała zależna od środowiska, w którym znajdują się ładunki - jednak, jak zobaczycie później, ona wcale nie będzie nam potrzebna.
Wykonana praca przy budowie trójkąta pierwszego
Teraz zajmiemy się trójkątem o boku a/2.
Rzecz z potencjałami ma się identycznie jak poprzednio.
Potencjał w punkcie pola, w którym znajduje się jeden z ładunków wyrażamy...
a ponieważ mamy trzy ładunki, to:
Czyli wykonana praca wynosi:
Tak więc aby zbudować trójkąt o boku a/2 należy wykonać dwa razy większą pracę, niż przy budowie trójkąta o boku a.
Pole elektrostatyczne - Zadanie 18
Treść: |
Dane: |
Szukane: |
Wzory: |
Rysunek:
Rozwiązanie:
Wektor natężenia pola elektrostatycznego E ma zawsze zwrot "od plusa do minusa". A ponieważ ładunek ujemny Q będzie przyciągać się tylko z dodatnim ładunkiem, oznacza to, że zwrot siły F będzie skierowany ku górze, a kierunek oczywiście będzie pionowy.
Pozostało nam wyliczenie wartości siły F. Korzystamy ze wzoru na natężenie pola elektrostatycznego
Aby wyliczyć z niego siłę, należy go przekształcić i wyliczyć szukaną wartość:
Na ładunek działa siła o wartości 10-4 N skierowana pionowo w górę.
Pole elektrostatyczne - Zadanie 19
Treść: |
Dane: |
Szukane: |
Wzory: |
Rozwiązanie:
Nim zaczniemy rozwiązywać, trzeba znać podstawowe informacje o cząstkach alfa. Cząstka alfa składa się z dwóch protonów i dwóch neutronów; ma ładunek dodatni.
Teraz spróbujemy wyrazić prędkość ładunku wskutek przyspieszenia go różnicą potencjałów.
Aby przenieść dodatni ładunek przez różnicę potencjałów ΔV (zwaną dalej napięciem U) należy wykonać pracę
Praca ta w polu elektrostatycznym równa jest oczywiście energii potencjalnej.
Po przebyciu całej różnicy potencjałów, energia potencjalna zostanie całkowicie zamieniona na energię kinetyczną
I właśnie z tego ostatniego równania spróbujemy wyprowadzić stosowny wzór:
Wracamy do treści zadania. Liczymy kolejno prędkość protonu i prędkość cząstki alfa, uwzględniając to, że przebywają one takie samo napięcie (różnicę potencjałów):
Oznacza to, że:
Pole elektrostatyczne - Zadanie 20
Treść: |
Dane: |
Szukane: |
Wzory: |
Rozwiązanie:
Skorzystamy tutaj z zasady zachowania ładunku. Otóż ładunek który znajdował się w kuli o promieniu r będzie równy ładunkowi, jaki będzie umieszczony w dwóch kulach po zetknięciu.
Przed zetknięciem mamy daną kulę o promieniu r. Jej potencjał wynosi
Ze wzoru na potencjał wyprowadzono obok wzór na ładunek.
Stykamy teraz naszą kulę z nienaładowaną kulą (czyli o potencjale równym zeru) o promieniu 3r.
Powstała różnica potencjałów, zatem układ nie jest w równowadze elektrostatycznej. Następuje przemieszczanie się elektronów swobodnych w stronę potencjału wyższego, aż do memontu wyrównania się potencjałów obu kul, który oznaczymy przez V'.
Ale oczywiście pozostał ten sam ładunek, który znajduje się teraz w dwóch kulach:
Porównujemy dwa powyższe wzory na ładunek
Równanie to możemy uprościć przez stałą k, promień r oraz wyliczyć szukany potencjał kul po zetknięciu
Potencjał kul po zetknięciu jest równy 0.25 potencjału naładowanej kuli przed zetknięciem.
Pole elektrostatyczne - Zadanie 21
Treść: |
Dane: |
Szukane: |
Wzory: |
Rozwiązanie:
Kropla wody zmienia 27 razy swoją objętość. Objętość kuli zależy od jej promienia, a od tego promienia zależy również potencjał (przyjrzyj się wzorom).
Obliczymy na początku zmianę promienia wskutek zmiany objętości kropli. Kula (kropla) miała na początku objętość O, a potem jej objętość miała wartość O'. Z treści zadania wiemy, że
Na początku duża kropla miała potencjał V
A teraz część kropli wyparowała; liczymy potencjał
Wskutek parowania potencjał kuli zwiększył się 3 razy.
r />
27