Kryteria podziału

Turystykę można podzielić ze względu na:

• dominujący cel (motyw) podróży

• liczbę uczestników

• wiek uczestników

• czas pobytu

• porę roku

• rodzaj zakwaterowania

• środek transportu

• aspekt socjalny

• sposób zorganizowania

• pochodzenie turysty

• przestrzeń i oddziaływanie na środowisko

W poniższym podziale dominujące znaczenie ma dominujący cel podróży.

[edytuj] Turystyka kwalifikowana

Turystyka wysokogórska jest przykładem turystyki kwalifikowanej

Turystyka kwalifikowana to forma aktywna, która poza miejscem zamieszkania zaspokaja potrzeby rozwoju i odnowy sił fizycznych i psychicznych oraz potrzeby informacyjno-poznawcze. Cechy wyróżniające turystykę kwalifikowaną to:

• konieczność fizycznego i psychicznego przygotowania

• umiejętność posługiwania się określonym sprzętem

• zaspokajanie potrzeby biologicznego minimum aktywności ruchowej

• posiadanie pewnego poziomu wiedzy ogólnej

Rodzaje turystyki kwalifikowanej:

• piesza (nizinna, górska)

• wodna (kajakarstwo, żegluga podwodna)

• narciarska

• motorowa

• kolejowa

• speleologiczna i inne

Turystyka kwalifikowana stanowi element wychowania:

• fizycznego,

• zdrowotnego,

• politechnicznego (uczy nas posługiwania się określonym sprzętem),

• estetycznego,

• moralnego i

• resocjalizującego.

Przy turystyce kwalifikowanej mówi się o odwróceniu piramidy społecznej - po pewnym czasie mniejsze znaczenie ma pozycja pracy i liderem może zostać najlepsza osoba - wówczas ten pracownik będzie dostawał w przyszłości bardziej odpowiedzialne zadania i szybciej awansuje.

[edytuj] Turystyka krajoznawcza

Turystyka krajoznawcza to taki typ, którego celem jest zdobycie wiadomości o danym kraju. Krajoznawstwo dzieli się na bierne (wiedza jest nam przekazywana) i czynne (sami ponosimy wysiłek, aby wiedzę zdobyć).

Turystyka jest drogą do krajoznawstwa, a krajoznawstwo jest środkiem do realizacji pozaekonomicznych funkcji współczesnej turystyki.

[edytuj] Turystyka etniczna

Z turystyką etniczną nierozerwalnie związana jest diaspora - grupa narodowościowa żyjąca poza obszarem swojego kraju (wskutek migracji politycznych, za chlebem i zmiany granic). W przypadku tej grupy większe znaczenie mają walory kulturowe niż przyrodnicze. Za przykład można dać przyjazdy Polaków z Kazachstanu lub Litwy do kraju.

[edytuj] Turystyka alternatywna

Agroturystyka staje się coraz popularniejsza

Ta turystyka jest alternatywa w stosunku do turystyki masowej. Preferuje ona ścisły związek turystów ze społecznościami miejscowymi, wykorzystuje walory regionów recepcyjnych (nie budowlanych) oraz istniejącej zabudowy w taki sposób, aby w największym stopniu zachować środowisko przyrodnicze. Głównym celem jest poznanie kultury ożywionej lub nieożywionej.

Turystyka alternatywna wskazuje na:

• potrzebę zachowania równowagi pomiędzy potrzebami odwiedzających i odwiedzanych

• konieczność respektowania materialnej i duchowej kultury ludności miejscowej

• obustronne korzyści ekonomiczne

Rodzaje turystyki alternatywnej:

• ekoturystyka

• turystyka kulturowa

• agroturystyka

W obrębie działalności turystycznej można wyodrębnić następujące dobra kulturowe:

• podmioty, miejsca i zjawiska związane z historia; zabytki architektoniczne, historyczne i miejsca pamięci

• sztukę: dzieła sztuki, wyroby rzemieślnicze (rzemiosła artystycznego), instytucje gromadzące dobra kultury materialnej (np. muzea)

• współczesne osiągnięcia techniczne, gospodarczo-naukowe

• instytucje kulturalne prowadzące działalność kulturalną i kulturo-rozrywkową

• zjawiska życia kulturowego: imprezy, wystawy, festiwale

• organizacje i sposób życia innych grup społecznych (wzory zachowań, moda, style)

• kulturę ludową, m.in. działalność artystyczna, budownictwo, rzemiosło

• przyrodę jako wartość kulturowa

[edytuj] Ekoturystyka

Ekoturystyka (może być poznawcza lub na terenach dzikich - turystyka przygodowa, tzw. szkoły przetrwania) - jest to świadoma podróż do naturalnych miejsc przyrodniczych, które z jednej strony chronią środowisko naturalne, a z drugiej podtrzymują dobrobyt lokalnych mieszkańców, są źródłem dodatkowego dochodu dla lokalnych mieszkańców.

Podstawowe rodzaje obszarów chronionych w Polsce i formy ich udostępniania dla turystów:

• park narodowy

• rezerwat

• park krajobrazowy

• obszar chronionego krajobrazu

• formy ochrony indywidualnej

• rezerwaty biosfery

• inne obszary chronione

[edytuj] Agroturystyka

Agroturystyka - forma wypoczynku odbywająca się na terenach wiejskich o charakterze rolniczym, oparta o bazę noclegową i aktywności rekreacyjne związane z gospodarstwem rolnym lub i jego otoczeniem (przyrodniczym, produkcyjnym, usługowym).

[edytuj] Turystyka wiejska

Turystyka wiejska - odbywa się na obszarach wiejskich. Jest dostosowana do istniejących tam warunków i racjonalnie wykorzystuje naturalne zasoby miejscowe.

[edytuj] Turystyka zdrowotna

Turystyka zdrowotna (uzdrowiskowa, wellness i spa) - musi odbywać się w miejscu przyjaznym środowisku przyrodniczym i społecznym.

[edytuj] Turystyka morska

Latarnia morska jest obiektem zainteresowania w przypadku turystyki morskiej

Na turystykę morską składają się:

• podróże i wypoczynek turystów krajowych i zagranicznych statkami, promami i jachtami

• przewozy turystyczne żeglugi przybrzeżnej

• rejsy żeglarskie morskie i przybrzeżne t. krajowych

Formy turystyki morskiej to:

• wycieczki pełnomorskie

• żegluga morska

• pasażerska żegluga przybrzeżna

• żegluga promowa

• kajakarstwo

• turystyka podwodna

Morskie rejsy turystyczne mogą mieć różnoraki charakter, np.: leczniczy, szkoleniowy, kombinowany, mogą to też być minirejsy międzyportowe czy rejsy "all inclusive" ze wszystkimi wygodami. W ramach turystyki morskiej wyróżniamy także takie produkty jak latarnie morskie, rejsy wycieczkowe, regaty czy atrakcje plażowe.

[edytuj] Turystyka socjalna

Turystyka socjalna to turystyka dla ludzi mniej zamożnych, działania na rzecz turystyki socjalnej (wspieranej przez państwo) powinny koncentrować się na:

• tworzeniu sieci publicznych obiektów turystycznych i zarządzaniu nimi

• pomocy finansowej (subwencje, pożyczki) dla organizatorów turystyki socjalnej

• dopłatach indywidualnych dla wyjeżdżających

• ulgach w środkach transportu publicznego

[edytuj] Turystyka biznesowa

Turystyka biznesowa to rodzaj turystyki powiązany z wyjazdami o charakterze biznesowym, charakteryzuje się wysoką specjalizacją i dochodowością. W jej ramach znajdują się:

• spotkania grupowe, konferencje

• podróże motywacyjne, grupowe, rodzinne

• wystawy, targi dla branży lub klienta

• turystyka korporacyjna

[edytuj] Turystyka motywacyjna

W tym przypadku charakter motywacyjny mają potrzeby wyższego rzędu. Turystyka motywacyjna mobilizuje do lepszej pracy i zmniejsza zjawisko sezonowości w turystyce.

[edytuj] Turystyka kongresowa

Jasna Góra jest najpopularniejszym celem turystyki religijnej w Polsce

W przypadku turystyki kongresowej mamy do czynienia z nietypową dystrybucją - firmy zajmujące się tym rodzajem podróży same docierają do potencjalnych klientów. Ten rodzaj charakteryzuje też wysoka dochodowość i specjalizacja. Korzyści płynące z turystyki kongresowej to:

• wkład do zrównoważonego bilansu płatniczego

• stymulacja usług turystycznych, np. transportowych, hotelarskich czy gastronomicznych

• dodatkowe miejsca pracy (jak w przypadku każdego rodzaju turystyki)

• rozwój infrastruktury

• wpływ na budżet

[edytuj] Turystyka religijna

Turystyka religijna kładzie większy nacisk na przeżycia natury ogólnokulturalnej i poznawczej, jest szerszym pojęciem. Formy turystyki religijnej to:

• turystyka pielgrzymkowa, wędrówka do świętego miejsca

• masowy wyjazd do sanktuarium

• odwiedzanie ważnych ośrodków religijnych w ramach wyjazdu turystycznego

Nie każdy wyjazd religijny jest turystyką - tylko jeśli jest on dobrowolny, gdy nie ma nakazu odwiedzania miejsc świętych, jak to jest w przypadku Mekki

Pielgrzymka - akt religijny, ważniejsze jest samo podróżowanie niż cel, do którego zmierzamy.

Zanim rozpoczniemy opisywanie kolejnych czynników, które sprzyjają rozwojowi turystyki, dokonamy ogólnego podział tych czynników. Można je dzielić według trzech wzorów:

• na czynniki obiektywne i subiektywne

• na czynniki popytowe, podażowe i uniwersalne

• na czynniki ekonomiczne lub pozaekonomiczne

Główne czynniki rozwoju turystyki, którymi się zajmiemy, to czas wolny, siła nabywcza ludności, urbanizacja, walory turystyczne oraz polityka państwa.

Spis treści [ukryj] 1 Czas wolny 2 Siła nabywcza ludności 3 Urbanizacja 4 Walory turystyczne 5 Polityka państwa


[edytuj] Czas wolny

Czas wolny od pracy bądź nauki to jeden z najważniejszych czynników wpływających na turystykę. Wraz ze wzrostem rozwoju społeczno-gospodarczego kraju spada czas przeznaczany na pracę, obowiązki, doskonalenie zawodowe, dojazdy czy zaspokajanie potrzeb biologicznych, a rośnie zasób czasu wolnego.

Ludność musi coś robić w czasie wolnym - jego funkcje dzieli się na trzy grupy:

• reprodukcję sił człowieka

• rozrywkę

• rozwój kulturalny

Turystyka zawiera się w każdej z tych trzech grup, dlatego też jest popularnym sposobem spędzania wolnego czasu. Jest to podstawowy czynnik, ale niewystarczający. Konieczne jest też spełnienie kolejnego czynnika.

[edytuj] Siła nabywcza ludności

Kolejnym ważnym czynnikiem jest siła nabywcza ludności, czyli prościej mówiąc dochody. Od naszych dochodów zależy, czy i na jaką wycieczkę lub wyjazd możemy sobie pozwolić. Niestety nie możemy przeznaczyć całości naszych dochodów na turystykę - nasz dochód indywidualny dzielimy na:

• wydatki niezbędne do życia

• wydatki według upodobania:

• oszczędności

• konsumpcja swobodna

Tylko pieniądze z wydatków według uznania zostają przeznaczone na turystykę. Ich wielkość jest uzależniona od:

• stopnia korzyści uzyskiwanych z tytułu tych wydatków

• norm społeczno-kulturowych turysty

• postawy

• nawyków

• przynależności do grupy społeczno-zawodowej

• doświadczeń

• skuteczności reklamy turystycznej

Ten oraz wcześniejszy czynnik mają wpływ na naszą decyzję, że w ogóle chcemy wyjechać. Do tego dochodzi też po trosze niżej opisana urbanizacja. Ostatnie dwa czynniki mają wpływ na wybór miejsca, do którego się udamy.

[edytuj] Urbanizacja

Rozróżniamy cztery płaszczyzny urbanizacji:

• ekonomiczną

• demograficzną

• techniczną

• społeczną

Urbanizacja ekonomiczna to wzrost liczby ludności zatrudnionej w zawodach pozarolniczych w stosunku do liczby ludności zatrudnionej w zawodach pokrewnych, jak rolnictwo czy rybołówstwo. Im wyższy jest wskaźnik urbanizacji ekonomicznej, tym większy jest ruch turystyczny.

Urbanizacja demograficzna to wzrost liczby ludności zamieszkałej w miastach w stosunku do liczby ludności mieszkającej na terenach wiejskich - im wyższy wskaźnik urbanizacji demograficznej, tym większa jest aktywność turystyczna społeczeństwa.

Urbanizacja techniczna to rozprzestrzenienie się miejskiej infrastruktury i architektury na obszary wiejskie.

Urbanizacja społeczna to przyjmowanie przez ludność napływową miejskiego stylu życia; rozprzestrzenianie się miejskiego stylu życia na obszary wiejskie.

[edytuj] Walory turystyczne

Czynnikiem ważnym dla wyboru miejsca, do którego się udamy, są naturalne oraz antropogeniczne walory turystyczne. Czym jest walor turystyczny, już wiemy. Naturalne walory turystyczne to elementy:

• litosfery (góry, ogólnie rzecz biorąc ukształtowanie terenu)

• atmosfery (jakość powietrza, ale także pokrywa śnieżna)

• hydrosfery (zbiorniki wodne)

• pokrywy glebowej (np. pustynie)

• szaty roślinnej (lasy, pola itp.)

• świata zwierzęcego (gatunki chronione, zwierzyna łowna)

• krajobrazu naturalnego

Antropogeniczne walory turystyczne to elementy:

• historyczne (zabytki, budowle itp.)

• współczesne (obiekty poprzemysłowe, muzea itp.)

[edytuj] Polityka państwa

Polityka turystyczna - świadome popieranie i kształtowanie turystyki przez różnego rodzaju organizacje i instytucje wpływające swoją działalnością na to wszystko, co jest ważne dla turystyki. Stosunek państwa do turystyki może być pozytywny (większość krajów), neutralny lub negatywny (byłe ZSRR i PRL).

Czynniki decydujące do formułowaniu założeń polityki turystycznej z punktu widzenia interesów państwa:

• istotne znaczenie w polityce ekonomicznej państwa

• duży wpływ turystyki na politykę zagraniczną państwa

• ważne znaczenie turystyki dla prowadzonej przez państwo polityki społecznej

• współudział turystyki w kształtowaniu bilansu płatniczego państwa

• aktywizacja zawodowa społeczeństwa

• aktywizacja regionów mniej zaawansowanych gospodarczo

Sektor turystyki domaga się interwencji państwa ze względu na:

• duże znaczenie infrastruktury ogólnej dla turystyki

• kapitało- i importochłonny charakter inwestycji turystycznej

• interdyscyplinarny charakter turystyki

• duże znaczenie norm prawnych dla rozwoju turystyki

• istotne znaczenie formalności granicznych

Cele polityki turystycznej:

• ogólne:

• maksymalizacja korzyści z rozwoju turystyki i minimalizacja kosztów z nią związanych

• szczegółowe:

• optymalne zaspokojenie wzrastających potrzeb turystycznych społeczeństwa

• racjonalne wykorzystanie zasobów pracy i kapitału występującego w sektorze gospodarki narodowej

• szanowanie stanu jakościowego środowiska przyrodniczego i społecznego

Z turystyką oraz polityką turystyczną nierozerwalnie związany jest tak zwany cykl turystyczny - w tym wypadku są to wszystkie:

• badania rynku turystycznego

• plany dotyczące rozwoju turystyki

• rozbudowy infrastruktury turystycznej,

• przygotowania i treningi kadry dla potrzeb turyzmu

• czyny dążące do stworzenia optymalnego modelu organizacji turystyki, za to odpowiedzialna jest Polska Organizacja Turystyczna

• rozwój gospodarki turystycznej

• "propagandy" turystyczne

• badania wyników prowadzonej polityki

• wnioski formułowane na ich podstawie

Państwo, w celu stymulowania rozwoju turystyki, może wykorzystywać różnorodne narzędzia. Choć można je dzielić bardzo różnie, my poznamy tylko podział ze względu na źródło pochodzenia narzędzi. I tak mamy narzędzia wynikające z ogólnej polityki (np. aktywizacja mniej rozwiniętych gospodarczo regionów, aktywizacja sektora usług, tworzenie i regulacja polityki zagranicznej), ustawodawstwo turystyczne (przepisy dotyczące bazy noclegowej, biur podróży, przewodników, pilotów, wpuszczaniu cudzoziemców, wyjazdu własnych obywateli za granicę), ekonomiczno-finansowe (ceny, podatki, kredyty, kursy walut) czy organizacyjno-administracyjne.

Turystykę państwo może tez rozwijać pośrednio, np. przez:

• modernizację transportu pasażerskiego

• szybki rozwój środków przekazu informacji

• politykę dążącą do większego otwarcia

Ważne są także:

• chęć poznawania

• stabilna sytuacja polityczna na świecie

• konkurencja pomiędzy organizatorami obsługi turystycznej

Turystyka pełni różne funkcje, można je podzielić na negatywne czy pozytywne albo na oczekiwane, postulowane i rzeczywiste. Turystyka pełni funkcje zarówno w stosunku do turysty, mieszkańców terenów odwiedzanych w zakresie poziomu, jakości i sensu życia, a także gospodarki i środowiska przyrodniczego.

Najważniejsze funkcje turystyki to:

Spis treści [ukryj] 1 Funkcja wypoczynkowa 2 Funkcja zdrowotna 3 Funkcja wychowawcza 3.1 Funkcja edukacji kulturowej 3.2 Funkcja kształtowania świadomości ekologicznej 4 Funkcja poznawcza 5 Funkcja ekonomiczna 5.1 Przygotowanie 5.2 Podróż (także powrotna) 5.3 Pobyt 6 Funkcja miastotwórcza 7 Funkcja etniczna 8 Funkcja polityczna


[edytuj] Funkcja wypoczynkowa

Funkcja wypoczynkowa turystyki, gdy jest w pełni realizowana, stymuluje rozwój społeczny i gospodarczy.Turystyka wypoczynkowa polega nie tylko na zwykłym biernym wypoczynku ale także na sportowej aktywności oraz odnowie biologicznej i korzyściach płynących z przebywania w warunkach sprzyjających tej odnowie (np. SPA, "górskie powietrze" itp).

[edytuj] Funkcja zdrowotna

Funkcja zdrowotna polega na tym, że wyjazd odbywa się w korzystnych warunkach środowiskowych. Jest pośrednio związana z funkcja wypoczynkową. Polega na ograniczeniu negatywnych wpływów rozwoju cywilizacyjnego, poprzez dostosowanie odpowiedniej aktywności fizycznej do wieku, stanu zdrowotnego i zainteresowań turysty, na przykład słońce regeneruje organizm, wpływa na przyswajanie wapnia i żelaza; morskie powietrze; góry; uzdrowiska; pozytywne skutki czasowej zmiany klimatu.

Korzystny wpływ turystyki na ochronę zdrowia:

• redukcja niekorzystnych zjawisk występujących na skutek rozwoju środków masowego przekazu

• wzmocnienie poczucia wewnętrznej kontroli i osobistego wpływu na własne życie

• redukcja niekorzystnych wpływów spowodowanych wzrostem liczby ludności.

Dysfunkcją funkcji zdrowotnej jest czasem tzw. choroba pourlopowa - może wynikać ze źle zorganizowanego wyjazdu (zakwaterowanie, wyżywienie), braku fizycznego i merytorycznego przygotowania uczestników, swobody seksualnej itp.

[edytuj] Funkcja wychowawcza

Jest funkcją społeczną. Turystyka daje wiele możliwości oddziaływania na osobowość człowieka. Uczy odpowiedzialności, aktywności fizycznej, samodzielności, umiejętności rozwiązywania problemów, samokontroli, solidarności grupowej, kontaktu z przyrodą, poszanowania natury i obcych kultur, poszerza horyzonty, uczy tolerancji, zwracania uwagi na piękno. Funkcje wychowawcze turystyki można podzielić na funkcje edukacji kulturowej i funkcje kształcenia świadomości ekologicznej.

Przejawy funkcji wychowawczej to:

• wychowanie zdrowotne ludzi w każdym wieku

• kreowanie właściwego stosunku do przyrody

• uczenie umiejętności współdziałania z innymi

• wychowanie politechniczne

Czynniki decydujące o sile oddziaływania turystów na ludność autochtoniczną:

• wielkość różnicy kulturowej (tzw. dysonans kulturowy)

• czas oddziaływania turystów na społeczność odwiedzaną

• różnice ekonomiczna między turystami a ludnością miejscową

• sposób zetknięcia się turystów ze społecznością lokalną

Do dysfunkcji funkcji wychowawczej zaliczamy: wolność turystyczną - alkohol, narkotyki, swoboda seksualna. Może dotykać zwłaszcza ludzi młodych, dla których impreza turystyczna stanowi okazję do wyrwania się z pod kontroli opiekunów czy szok kulturowy - lęk przed utratą swojego statusu społecznego i wolności w nowym środowisku.

[edytuj] Funkcja edukacji kulturowej

Turystyka może być także traktowana jako element kultury, przekaz kulturowy, spotkanie kultur albo czynnik przemian kulturowych. Ta funkcja turystyki jest urzeczywistniana przede wszystkim w ramach turystyki:

• wypoczynkowej

• zdrowotnej

• pielgrzymkowej

• krajoznawczej

• kwalifikowanej

Kultura inspiruje rozwój turystyki, a turystyka wzbogaca, chroni i popularyzuje dobra kulturowe

[edytuj] Funkcja kształtowania świadomości ekologicznej

Znaczenie funkcji kształtowania świadomości ekologicznej wynika z dwustronnego powiązania turystyki ze środowiskiem przyrodniczym oraz ze słabego powiązania świadomości ekologicznej i działań ekologicznych.

Pojawiające się tu dysfunkcje to zabór ziemi i wody (ze względu na wymagania dużych przestrzeni pod inwestycje), zanieczyszczenie wód i powietrza, degradacja gleb oraz niszczenie przyrody nieożywionej i krajobrazu.

[edytuj] Funkcja poznawcza

Funkcja poznawcza (kształceniowa) wiąże się z zaspokajaniem ciekawości świata. Istnieje w niej możliwość skonfrontowania posiadanej wiedzy z rzeczywistością. Ta funkcja jest realizowana w sensie poznawczym i praktycznym, jest zgodna z koncepcją kształcenia ustawicznego, wpływa na proces samokształcenia uczestników imprezy turystycznej. Ta funkcja jest szczególnie istotna w turystyce kwalifikowanej.

Wśród dysfunkcji funkcji poznawczej wyróżniamy: niebezpieczeństwo zafałszowania obrazu rzeczywistości przez nadmierny pośpiech, brak rzeczywistego kontaktu z ludnością miejscową, zła organizacja wyjazdów.

[edytuj] Funkcja ekonomiczna

Funkcja ekonomiczna przejawia się poprzez to, że turystyka:

• wpływa na zmiany w przestrzennej strukturze podziału dochodu narodowego (przełamywanie bariery popytu wewnętrznego)

• wpływa na powstawanie nowych źródeł dochodów w miejscowościach i regionach turystycznych

• poprawia efektywność pracy (np. turystyka wypoczynkowa)

• turystyka zagraniczna jest elementem handlu zagranicznego

Turystyka przyjazdowa jest traktowana jako eksport towarów i usług.

Ta funkcja jest związana z podstawowymi etapami konsumpcji turystycznej, funkcjonuje tu tak zwana zasada pięciu P: przygotowanie, podróż, pobyt, podróż powrotna i podsumowanie:

[edytuj] Przygotowanie

• zmiany w strukturze konsumpcji (oszczędzanie, podejmowanie dodatkowych prac)

• wzrost zapotrzebowania na artykuły podróżnicze

• wzrost zatrudnienia w gałęziach produkcyjnych

• odpływ środków pieniężnych do miejscowości turystycznych

• rozwój firm i instytucji ułatwiających odbywanie podróży

[edytuj] Podróż (także powrotna)

Podróż do destynacji turystycznej także przynosi ogólnogospodarcze korzyści

• wzrost zatrudnienia w transporcie i przy budowie infrastruktury

• wpływy z transportu

• pobudzenie innych sektorów gospodarki powiązanych z transportem (bary, restauracje, stacje paliw itp.)

[edytuj] Pobyt

• napływ środków pieniężnych

• aktywizacja zawodowa społeczeństwa

• wzrost zatrudnienia, powstanie nowych zawodów

• wzrost produkcji na potrzeby turystów

• wzrost dochodów lokalnej ludności

• rozwój inwestycji (m.in. w infrastrukturę turystyczną)

• nowe instytucje

Do dysfunkcji funkcji ekonomicznej zaliczamy wzrost inflacji, podwyższenie cen, narażenie regionu na kryzys ekonomiczny (monokultura ekonomiczna). Często także turyści chcą mieć na miejscu to, do czego są przyzwyczajeni (jak np. Amerykanie Coca-Colę), co wymusza na rejonach turystycznych sprowadzanie tych produktów.

[edytuj] Funkcja miastotwórcza

W tym przypadku oddziaływanie turystyki na proces urbanizacji polega na:

• zwiększeniu się liczby ludności stałej i sezonowej w danej miejscowości lub regionie turystycznym

• wzroście zatrudnienia w różnych zawodach

• rozwoju infrastruktury technicznej i społecznej (turystycznej i paraturystycznej)

Przykłady realizacji funkcji miastotwórczej to parki rozrywki, miejscowości uzdrowiskowe, "miasta-zabytki" czy miejsca kultu religijnego.

Dysfunkcje tej funkcji to np. bałagan w infrastrukturze technicznej i w architekturze, degradacja środowiska, niedogodności i utrudnienia życia codziennego (wzmożony ruch, wypadki, kradzieże), zanik faktycznej kultury miejscowej, wiejskiej i folkloru czy spekulacja ziemią.

[edytuj] Funkcja etniczna

Ta funkcja kształtuje się na podstawie kulturowych związków między miejscem emisji turystów a miejscem docelowym, z chęci zachowania tożsamości kulturowej diaspory albo ochrony zabytków kulturowych jak pomniki czy cmentarze. Często powoduje też ułatwienie kontaktów międzynarodowych.

Przyjazdy niektórych diaspor, np. żydowskiej, powodują często niepokój.

[edytuj] Funkcja polityczna

W turystyce międzynarodowej realizowane są cele:

• kształtowanie wizerunku danego kraju za granicą

• określenie charakteru stosunków z innymi krajami

• określenie procesów integracyjnych

Ta funkcja może być także realizowana w ramach turystyki krajowej.

Za organizację turystyki w Polsce są odpowiedzialne: organy państwowe, samorząd, przedsiębiorstwa turystyczne oraz organizacje specjalistyczne. Spośród organów państwowych wyróżniamy parlament uchwalający odpowiednie akty prawne (jak np. ustawę o usługach turystycznych), radę ministrów, Ministerstwo Gospodarki, w którego skład wchodzi Departament Turystyki (choć dokumenty turystyczne są międzyresrtowe) oraz Polską Organizację Turystyczną.

Spis treści [ukryj] 1 Departament turystyki w Ministerstwie Sportu 2 Polska Organizacja Turystyczna 3 Regionalne i Lokalne Organizacje Turystyczne 4 Zadania samorządów 5 Polska Izba Turystyki 6 Polska Agencja Rozwoju Turystyki 7 Organizacje zrzeszające hotelarzy 8 Pozostałe


[edytuj] Departament turystyki w Ministerstwie Sportu

Choć dokumenty dotyczące turystyki są międzyresortowe, to w Ministerstwie Sportu znajduje się specjalnie wydzielony Departament Turystyki. Jego główne zadania to:

• opracowywanie, wdrażanie, monitorowanie oraz współudział w tworzeniu strategicznych dokumentów rządowych i programów wpływających na rozwój turystyki,

• prowadzenie działań związanych z rozwojem infrastruktury turystycznej w Polsce,

• dokonywanie oceny funkcjonowania sektora usług turystycznych,

• prowadzenie spraw związanych z realizacją prac badawczych dotyczących turystyki,

• inspirowanie działań i prowadzenie spraw w zakresie kształcenie kadr dla turystyki,

• podejmowanie działań mających na celu podniesienie konkurencyjności polskiej oferty turystycznej,

• programowanie i monitorowanie wykorzystania budżetu w dziale "turystyka"

[edytuj] Polska Organizacja Turystyczna

Więcej: Polska Organizacja Turystyczna

Polska Organizacja Turystyczna (w skrócie POT) powstała w 2000 roku i została powołana przez parlament na mocy ustawy o POT z 25 czerwca 1999 roku. Ustawa została opublikowana w Dzienniku Ustaw nr 62, pozycja 689. Główne zadanie POT to promocja Polski jako kraju atrakcyjnego turystycznie.

[edytuj] Regionalne i Lokalne Organizacje Turystyczne

Regionalne Organizacje Turystyczne (w skrócie ROT, jest ich 16, jedna w każdym województwie) prowadzą działania na mniejszą skalę niż POT, bo działają w obrębie swojego regionu, czyli województwa. Do zadań ROT-ów należą:

• koordynacja działąn promocyjnych w województwie

• stworzenie regionalnego systemu informacji turystycznej

• promocja walorów turystycznych regionu w kraju i zagranicą

• stymulowanie tworzenia i rozwoju produktu turystycznego w regionie

• inspirowanie i pomoc przy tworzeniu LOT-ów w regionie

• doskonalenie kadr dla potrzeb turystyki

• prowadzenie badań i analiz marketingowych w dziedzinie turystyki

Lokalne Organizacje Turystyczne (w skrócie LOT, nie podlegają ROT-om) prowadzą działania na jeszcze mniejszą skalę niż ROT-y, zajmują się najczęściej małym obszarem, często nie większym niż teren pewnej gminy. Ze względu na obszar działania zadania LOT-ów to:

• gromadzenie i aktualizacja danych na temat miejscowych walorów i oferty turystycznej

• tworzenie i rzwój oferty turystycznej powstałej na bazie lokalnych walorów

• integracja społeczności lokalnej na rzecz poprawy atrakcyjności turystycznej własnych miejscowości

[edytuj] Zadania samorządów

Więcej: Rola samorządów w turystyce

Teraz przedstawimy pokrótce zadania samorządu w turystyce - ten można podzielić na:

• terytorialny (wojewódzki - rozwój turystyki nalezy do ich zadań własnych, oraz powiatowy i gminny)

• gospodarczy (izby gospodarcze, stowarzyszenia itp.)

Ważną rolę w turystyce na poziomie wojewódzkim spełniają urzędy marszałkowskie, ale o tym więcej w oddzielnym module.

[edytuj] Polska Izba Turystyki

Więcej: Polska Izba Turystyki

Polska Izba Turystyki powstała w 1990 roku i zrzesza około 400-500 członków. Jej główne zadania to reprezentowanie interesów swoich członków oraz wszelkie działania mające na celu rozwój turystyki. Polska Izba Turystyki ma 11 oddziałów regionalnych, które reprezentują interesy członków Izby na terenie jej działania.

Obok PIT-ów funkcjonują Regionalne Izby Turystyki (w żaden sposób nie związane z Polską Izbą Turystyki). Ich działania skupiają się na:

• rozwoju turystyki, infrastruktury turystycznej i promocji

• podnoszeniu poziomu kultury obsługi ruchu turystycznego

Organem nadrzędnym nad Regionalnymi Izbami Turystyki jest Rada Krajowa Izb Turystycznych.

[edytuj] Polska Agencja Rozwoju Turystyki

Polska Agencja Rozwoju Turystyki S.A. (w skrócie PART) powstała w 1993 roku. Głównym celem jej działalności jest konsulting w zakresie kreowania polskich marek turystycznych, opracowywania strategii rozwoju produktów turystycznych oraz biznes-planów. Oprócz tego agencja zajmuje się także:

• działalnością wydawniczą

• działalnością inwestycyjną

• pośrednictwem inwestycyjnym i finansowym

• doradztwem w zakresie organizacji

Więcej na oficjlanej stronie internetowej PART-u

---