Babiogórski Park Narodowy
Z Wikipedii
Babiogórski Park Narodowy |
|
Położenie |
|
Data utworzenia |
|
Powierzchnia |
33,92 km² |
Pow. ochrony |
|
Powierzchnia otuliny |
84,37 km² |
Długość szlaków turystycznych |
52 km |
Odwiedzających rocznie |
60 000 |
Siedziba |
|
Położenie na mapie Polski Babiogórski Park Narodowy |
|
Piętro kosówki na Babiej Górze
Widok z Sokolicy, widoczne piętra roślinności na Babiej Górze
Piętro alpejskie na Babiej Górze
Babiogórski Park Narodowy, utworzony 30 października 1954 r., jest jednym z 23 parków narodowych na terenie Polski. Znajduje się on w Polsce południowej, w powiecie suskim i nowotarskim (województwie małopolskim) przy granicy ze Słowacją. Po słowackiej stronie istnieje też rezerwat "Babia Hora". Obejmuje północną i południową stronę masywu Babiej Góry włączając najwyższy szczyt Beskidu Żywieckiego - Diablak (1725 m n.p.m.).
W Zawoi, gdzie znajduje się siedziba Dyrekcji Parku, utworzono specjalny Ośrodek Edukacyjny Babiogórskiego Parku Narodowego prezentujący w przystępny sposób walory babiogórskiej przyrody. Dla uatrakcyjnienia zwiedzania parku wytyczono sieć ścieżek edukacyjnych.
Spis treści [pokaż] |
Babiogórski Park Narodowy powstał na mocy Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 października 1954 roku (Dz. U. Z 4. II. 1955 r. Nr 4, poz. 25). Powierzchnia Parku wynosiła 1703,70 ha, w tym 97 ha gruntów prywatnych. Rezerwat ścisły obejmował 1049,88 ha, a rezerwat częściowy 624,89 ha. Na fakt utworzenia Babiogórskiego Parku Narodowego wpłynęło wiele czynników, między innymi klasycznie wykształcony układ pięter roślinnych, zespół roślinności naskalnej i jedyne w Polsce stanowiska roślin: okrzyn jeleni i rogownica alpejska. W partii szczytowej Babiej Góry występuje jedyne w Beskidach piętro halne oraz wiele zanikających stawków osuwiskowych.
W 1977 roku objęto Babią Górę w granicach Parku Narodowego statusem Rezerwatu Biosfery i włączono do programu UNESCO "Człowiek i środowisko". Ponad 20-letnie starania o powiększenie Parku przyniosły efekt w 1997 roku. Rozporządzeniem Rady Ministrów powiększono obszar parku do 3391,55 ha. Utworzono również otulinę o powierzchni 8437 ha.
Na terenie parku opisano 500 gatunków roślin naczyniowych, prawie 200 gatunków mchów oraz liczne porosty, glony i wątrobowce. Występuje tutaj 70 gatunków wysokogórskich oraz 54 objętych ochroną gatunkową.
Na Babiej Górze widoczny jest piętrowy układ roślinności górskiej. Są to następujące piętra wraz z charakterystycznymi roślinami:
regiel dolny (700-1150 m n.p.m.)
jodła (sięgają do 45 m wysokości i 350 cm obwodu pnia; zobacz: Gruba Jodła)
regiel górny (1150-1350 m n.p.m.)
świerk
piętro kosodrzewiny (1350-1650 m n.p.m.):
piętro alpejskie (1650 - 1725 m n.p.m.):
rogownica alpejska (endemit babiogórski)
Symbolem parku jest okrzyn jeleni (endemit), który występuje tylko w Babiogórskim Parku Narodowym.
Ssaki takie jak jelenie, rysie, wilki i niedźwiedzie.
Owady, zwłaszcza chrząszcze, wliczając unikatowe gatunki.
Fujak Katarzyna, Fujak Janusz: Babiogórski Park Narodowy. Przewodnik kieszonkowy, MULTICO Oficyna Wydawnicza, Warszawa 2000, ISBN 83-7073-278-X;
Wojterski Teofil: Babia Góra (seria "Przyroda polska"), Wiedza Powszechna, Warszawa 1978;
Zbior. (red. Ptaszycka-Jackowska Danuta): Światy Babiej Góry, Babiogórski Park Narodowy & Drukarnia i Wydawnictwo "Grafikon", Zawoja 2002, ISBN 83-88744-02-X;
Zbior. (red. Szafer Władysław): Babiogórski Park Narodowy (Zakład Ochrony Przyrody PAN, Wydawnictwa popularnonaukowe nr 22), Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Kraków 1963;
Zbior. (red. Zabierowski Kazimierz): Park Narodowy na Babiej Górze. Przyroda i człowiek (Zakład Ochrony Przyrody i zasobów Naturalnych PAN, Studia Naturae, Seria B, nr 29), Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa - Kraków 1983.
Babiogórski Park Narodowy
34-223 Zawoja 1403
E-mail: park@bgpn.pl
tel/fax: (0 prefiks 33) 877 51 10, 877 67 02
Strona WWW: www.bgpn.pl