7. Sygnały tonowe - sposób wysyłania - S12

Sygnały tonowe wytwarzane są za pomocą elementu „cyfrowy zegar sygnałów i pory dnia” (ponadto element ten wytwarza informacje dotyczące pory dnia) umieszczonym w module zegara i sygnałów tonowych. Moduł ten steruje podsystemem czasu centrali, zegarem pory dnia, przetwarzaniem sygnałów do testowania łączy i wspomnianą wcześniej generacją sygnałów tonowych. W S12 sygnały tonowe i sygnały zegara nie przesyłane są przez pole komutacyjne (ma to na celu zmniejszenie obciążenia) dołączone są do wszystkich modułów w sposób bezpośredni. Sygnały tonowe i czasu dołączone są do każdego TCE (a następnie do modułów przyłączeniowych) za pomocą telestrady PCM, przy czym w dwóch określonych kanałach przesyła się informacje o czasie (hh/mm/ss/¹/₁₀ss). Za pomocą pozostałych kanałów przesyłane są próbki danego sygnału tonowego.

9. Idea sterowania rozproszonego - S12

System S12 posiada elementy sterujące identyczne pod względem sprzętu dla wszystkich modułów TCE (element sterujący centrali). Elementy sterujące zapewniają wszystkim modułom logikę sterowania i pamięć. Komunikacja pomiędzy modułami systemu odbywa się tylko przez pole komutacyjne, do którego dołączone są dodatkowe elementy sterujące (ACE), pełniące role centralne w systemie.

10. Zadania sterownika TCE (Terminal Control Elements) - S12.

Element sterujący terminali (TCE) zapewnia komunikację między procesorami systemu, oraz dopasowuje standardy transmisyjne łączy do standardów transmisyjnych pola, które nawet dla łączy cyfrowych są różne, ponadto TCE przetwarza sygnalizację pozapasmową i włącza ją w telestrady dołączone do pola komutacyjnego.

Dodatkowo TCE jest wyposażony w układy pomocnicze takie jak:

- ochrony zapisu,

- wykrywania uszkodzeń,

- pamięci ROM z programem ładowania i testowania,

- układów detekcji i korekcji błędów odczytu z pamięci.

TCE może być traktowany jako samodzielny zespół sterujący.

11. Budowa sterownika TCE - S12

Element sterujący TCE zbudowany jest z mikroprocesora, pamięci i elementu stykowego. Rola mikroprocesora jest oczywista, pamięć spełnia wszystkie trzy funkcje pamięciowe: pamięć programu, pamięć przeliczeń oraz pamięć stanu systemu. Element stykowy jest specjalizowanym układem o budowie podobnej do komutatora scalonego (typu przestrzenno - czasowego). Złożony jest on z następujących elementów:

- czterech par portów nadawczych i odbiorczych, zapewniających dostęp 16-bitowym kanałom do pola komutacyjnego przy czym pary nieparzyste dołączone są do terminali, a pary parzyste - do pola komutacyjnego

- jednotorowego portu przeznaczonego do dystrybucji czasu zegarowego i sygnałów tonowych (ze względu na potrzebę zmniejszenia obciążenia pola komutacyjnego - sygnały tonowe i zegara niezależnie od dołączenia ich do pola komutacyjnego, dołączone są do wszystkich modułów w sposób bezpośredni)

- pamięci RAM 1k×16 bitów spełniającej rolę interfejsu, zapewniającego współpracę portów i procesora

Do elementu stykowego po stronie liniowej dołączone są dwie telestrady PCM 30/32, natomiast po stronie pola komutacyjnego oprócz dwóch telestrad PCM dołączona jest telestrada dystrybuująca sygnały tonowe.

Oprócz wymienionych elementów TCE wyposażony jest w układy pomocnicze:

- wykrywania uszkodzeń

- ochrony zapisu

- układów detekcji i korekcji błędów odczytu z pamięci

- pamięci ROM i korekcji błędów odczytu z pamięci

12. Wirtualizacja sprzętu S12.

Wirtualizacją sprzętu nazywamy zwiększenie odporności na zmiany sprzętowe oprogramowania systemu komutacyjnego poprzez wyposażenie każdego sterownika w pojedynczy moduł programowy przypisany do niego jako sterownik urządzeniowy (DH-Device Handler). Wirtualizacją sprzętu nazywamy więc współprace każdego urządzenia z innymi za pośrednictwem tego programu (handlera).

13. FMM (Finite Message Machines) - S12

FMM stanowi podstawowy funkcjonalny składowy blok oprogramowania. Cechy FMM:

- komunikuje się z innymi elementami FMM tylko poprzez wymianę wiadomości

- reszcie systemu nie jest znana wewnętrzna struktura FMM

- zachowanie FMM określone jest jednoznacznie przez zestaw wiadomości wysyłanych i odbieranych przez FMM

- zmiany stanów, w jakich znajduje się FMM mogą się odbywać jedynie w wyniku odebranych wiadomości

Wiadomość elementu FMM składa się z:

- nagłówka określającego FMM przeznaczenia zawierającego: nr wiadomości; rodzaj wiadomości, priorytet, dane charakterystyczne

- przesyłanej informacji (zawierającej dane użytkowe o rozmiarze do 40 bajtów)

Przesyłanie FMM odbywa się za pomocą bufora wiadomości, wiadomość od FMMa umieszczona w wolnym buforze odczytywana jest przez FMMb za pośrednictwem systemu operacyjnego

W zależności od liczby procesów, w których wykorzystywane są FMM dzieli się je na multiprocesowe (składające się z części aplikacyjnej oraz nadzorczej np. generowanie zaliczania) oraz monoprocesowe (składające się tylko z części aplikacyjnej np. analiza prefiksu)

14. SSM - S12

SSM (System support Machines) maszyna wspomagania systemu (systemowe automaty pomocnicze) - są to na ogół programy pomocnicze wspomagające pracę systemów. Moduły SSM mogą zawierać 1 lub kilka procedur, do których można się odwoływać poprzez wywołania procedury.

Przykłady procedur:

Procedury interfejsu: należące do SSM - ów ale wykonywane przez FFM - y. W tym przypadku kod SSM jest stosowany dokładnie w taki sposób jak by należał do FMM, z tymi samymi ograniczeniami i możliwościami. Jednak dla stosowania procedur interfejsowych konieczne jest aby SSM i FMM należały do jednego modułu sterującego.

Procedury okresowe: wykonują funkcje okresowe np przepatrywanie zakończeń telefonicznych, w systemie 12 są one wykonywane co 5 msek lub ich wielokrotność.

Procedury przerwania: w systemie są urządzenia komunikujące się ze sterownikiem przez przerwania. Takimi urządzeniami mogą być np pamięci dyskowe, taśmowe itp.

Sterowniki zdarzeń: są to procedury wykrywania zdarzeń, ich organizacja pozwala na wykrycie wiele zdarzeń w jednym przebiegu.

Monitory: zabezpieczają bezkolizyjny dostęp poszczególnych SSM do wspólnych danych.

15. System operacyjny - zadania

System operacyjny w S12 spełnia funkcje:

- zarządza czasem procesora (wskazuje czas, w którym program ma być wykonywany w danym zespole sterującym)

- zarządza pamięcią (odpowiednie procesy dostają przydzielony dynamicznie obszar pamięci na czas równy czasowi życia procesów, odpowiednich zasobów pamięci wymaga również wymiana informacji pomiędzy procesami o raz programy ładowane z dysków)

- steruje polem komutacyjnym oraz interfejsem terminalowym (zestawienie drogi w polu komutacyjnym - nadawanie rozkazów „Select”)

- steruje ładowaniem i wykonywaniem programów nakładkowych (załadowanie do procesora programów nierezydentnych przechowywanych na twardym dysku)

- steruje urządzeniami komunikacji człowiek - maszyna (obsługuje do 8 takich kanałów)

- nadzoruje i steruje wykonywaniem programów (kontrola wykonania zadań systemu w określonym czasie)

- ładuje i inicjalizuje zespoły sterujące modułu terminalowego (CE) (steruje ładowaniem programu do każdego CE lub wykonaniem restartu elementu CE - bez ładowania (np. zawieszenie się CE))

16. System operacyjny - lokacja.

Z funkcjonalnego punktu widzenia, system operacyjny jest podzielony na szereg modułów:

Jądro, które:

- wspomaga wykonywanie procesów współbieżnych,

- dostarcza procesom środków komunikacji,

- prowadzi służbę czasu,

- steruje błędami

- umożliwia wykonywanie programów nakładkowych.

Sterownik pola, który:

- zestawia i zwalnia drogi połączeniowe,

- nadaje i odbiera wiadomości poprzez zestawione drogi,

- wykonanie lokalnych operacji w interfejsie terminalowym,

- zestawianie i zwalnianie dołączeń dróg do kanałów,

- odbiór i nadawanie impulsów zaliczających.

Ładowacze i inicjatory, które:

- ładują program w przypadku poważnych awarii np. włączenia zasilania, wykrycia poważnego błędu lub otrzymania takiego rozkazu od utrzymania,

- dokonują restartu w przypadku mniejszych błędów, lub na rozkaz,

- dokonują inicjalizacji po załadowaniu programu.

System wejścia/wyjścia, który:

- odpowiada za obsługę typowych komputerowych urządzeń peryferyjnych dla 8 kanałów komunikacji MMC.

17. Podstawowe rodzaje modułów przyłączeniowych

W centrali S12 można wyróżnić następujące moduły:

- moduł linii analogowych (ASM)

- moduł linii abonenckich ISDN (ISM)

- moduł dostępu pierwotnego ISDN (ITM)

- moduł zegara i sygnałów tonowych (CTM)

- moduł łączy cyfrowych (DTM)

- moduł testowania łączy

- moduł interfejsu z jednostkami wyniesionymi RSU (RIM)

- moduł dostępu do sieci X.25 (PSM)

- moduł obsługowy (SCM)

- moduł urządzeń peryferyjnych i utrzymania (PMM)

- moduł sterowania sygnalizacją nr 7

- moduł sterujący (pomocniczy) (ACE)

18. Styk terminalowy zadania i budowa - (różnica z elementem komutacyjnym).

Element stykowy jest specjalizowanym układem zbudowanym podobnie do komutatora scalonego (komutator przestrzenno-czasowy). Składa się z następujących elementów:

- czterech par portów nadawczych i odbiorczych, które zapewniają dostęp 16 bitowym kanałom do pola komutacyjnego. Pary nieparzyste dołączone są do terminali, natomiast pary parzyste dołączone są do pola komutacyjnego.

- jednotorowego portu przeznaczonego do dystrybucji sygnałów tonowych i czasu zegarowego (dziennego). W tym systemie wszystkie sygnały są przesyłane przez pole komutacyjne za wyjątkiem sygnałów tonowych i zegara, które niezależnie od dołączenia ich do pola komutacyjnego są dołączone do wszystkich modułów w sposób bezpośredni (ma to na celu zmniejszenie obciążenia pola komutacyjnego).Sygnały te są oczywiście również dołączone za pomocą typowej telestrady PCM, w której w dwóch ustalonych kanałach przesyłane są informacje o czasie zegarowym (godzina, minuta, sekunda i dziesiąta część sekundy), w pozostałych kanałach przesyłane są próbki PCM określonego sygnału tonowego. Do każdego TCE dołączone są dwie takie telestrady z dwóch modułów zegara i sygnałów tonowych.

- pamięć RAM 1k x 16 bitów spełniająca rolę interfejsu zapewniającego współpracę portów oraz procesora.

19. Terminal (moduł) abonencki - funkcje, budowa

Moduły abonenckie w S12 zestawiane są w pary. Każdy z modułów zawiera indywidualnych wyposażeń dla 128 abonentów, oprócz tego zawiera zespół sygnału dzwonienia. W czasie normalnej pracy modułu element sterujący terminala (TCE) steruje 128 zespołami abonenckimi tak, że 64 abonentów ma dostęp do 30 kanałów PCM (każdej 64-abonentowej grupie przydzielana jest jedna telestrada PCM 32- kanałowa). Uszkodzenie jednego TCE powoduje, że drugi TCE przejmuje sterowanie 128 liniami normalnie przydzielonymi elementowi uszkodzonemu i obsługuje 256 linii. Abonencki zespół liniowy umieszczony w module abonenckim realizuje wszystkie funkcje BORSCHT. Poprzez zespół interfejsu liniowego moduł abonencki posiada dostęp do szyny testowania za pomocą dwóch komutatorów (dostęp wyjściowy i przyjściowy). Możliwe jest przeprowadzenie pełnego testowania interfejsów liniowych oraz linii i urządzeń abonenckich (analizowanie sygnałów testowych odbywa się w analizatorze umieszczonym fizycznie w module zegara i sygnałów tonowych przy czym komunikacja pomiędzy jednostką dostępu testowego i analizatora sygnałów testowych odbywa się poprzez pole komutacyjne).

21. Struktura pola komutacyjnego S12

Pole komutacyjne systemu S12 cechuje różna długość drogi połączeniowej ze względu na wyposażenie każdego elementu komutacyjnego w możliwość zawrócenia (odbicia) połączenia. Pole komutacyjne jest wielostopniowe, funkcję koncentracji realizują komutatory dostępu (pary komutatorów) dając dostęp 12 modułom terminalowym do czterech 3-stopniowych płaszczyzn komutacji grupowej. Struktura pola umożliwia jego rozbudowę poprzez dodanie pary komutatorów dostępu, a następnie jednego elementu komutacyjnego stopnia drugiego w każdej płaszczyźnie. Następnym krokiem rozbudowy jest dodanie jednego elementu stopnia drugiego i czterech elementów stopnia trzeciego.

Przy maksymalnym wyposażeniu (rozbudowie) możliwa jest obsługa ponad 100.000 linii abonenckich lub 60.000 łączy międzycentralowych.

22. Element komutacyjny - budowa - (różnica w odniesieniu do styku terminalowego) -S12.

Element komutacyjny (multiport) jest podstawowym elementem funkcjonalnym pola komutacyjnego. Strukturę elementu przedstawiono na rys. pod względem komutacyjnym możemy traktować go jak komutator przestrzenno-czasowy -, jednak element komutacyjny nie ma wyodrębnionego sterowania, które jest zawarte w portach. Port komutacyjny realizuje podstawowe funkcje komutacyjne takie jak:

- cechowanie,

- wyboru drogi połączeniowej,

- testowania, diagnostyki i izolowania uszkodzeń.

Każdy port obsługuje 32 dupleksowe kanały PCM, kanały 0 oraz 16 są wykorzystywane do realizacji zadań sygnalizacyjnych i utrzymaniowych. Porty realizują połączenia dla obu kierunków transmisji, jednak drogi dla nich zestawiane są oddzielnie. Jak już wspomniano każdy kanał jest 16 bitowy, i służy nie tylko dla przesłania informacji między abonentami, ale również rozkazów sterowania.

23. Zestawienie drogi w polu komutacyjnym

Zestawienie drogi w polu komutacyjnym odbywa się za pomocą co najwyżej siedmiu rozkazów „Select” generowanych przez elementy sterujące modułów sterujących TCE i dodatkowych elementów sterujących ACE. Rozkazy te przesyłane są w kanałach rozmównych na etapie realizacji połączenia przy czym każdy rozkaz powoduje zestawienie drogi w jednym elemencie komutacyjnym pola, zapewniając tym samym drogę dla przesłania kolejnego rozkazu. Po zakończeniu zestawiania drogi jednotorowej od modułu inicjującego (a) do modułu docelowego (b) inicjowana jest droga w kierunku od modułu (b) do (a).

Ciągłość zestawionej drogi połączeniowej w czasie rozmowy jest stale kontrolowana przez uzupełnianie transmitowanych słów PCM bitem parzystości.

Zawartość kanału x zapamiętywana jest w pamięci wejściowej po czym następuje porównanie zapamiętanego słowa z poprzednim. Kiedy w pamięci był zapisany stan „wolny” a przychodzi słowo z prefiksem (dwa najstarsze bity) „Clear” - nie ma reakcji. Kiedy w stanie „wolny” przychodzi słowo oznaczające rozkaz „Select” - słowo to (zawierające port i kanał przeznaczenia) przepisywane jest do pamięci stanu, a stan kanału przyjmuje wartość „komutowany”.

Rozkazy stosowane przy zestawieniu drogi połączeniowej mają odpowiednio zawartość:

1 - wybierz dowolną płaszczyznę, dowolny kanał (sterowanie tym komutatorem dostępu, do którego dołączony jest moduł inicjujący połączenie)

2 - wybierz dowolny port, dowolny kanał (sterowanie wybranym rozkazem 1 portem i elementem stopnia 2)

3 - wybierz dowolny port, dowolny kanał (sterowanie wybranym rozkazem 2 portem i elementem stopnia 3)

4 - wybierz port d, dowolny kanał (sterowanie wybranym rozkazem 3 portem i elementem stopnia 4 dla połączenia z grupą d)

5 - wybierz port c, dowolny kanał (sterowanie wybranym rozkazem 4 portem i elementem stopnia 3 dla połączenia z portem c)

6 - wybierz komutator dostępu b i b+4, dowolny kanał (sterowanie wybranym rozkazem 5 portem i elementem stopnia 3, dla połączenia z parą komutatorów dostępu b, b+4)

7 - wybierz port a, dowolny kanał (sterowanie wybranym rozkazem 6 komutatorem dostępu dla połączenia z docelowym modułem terminalowym)

Liczba potrzebnych rozkazów do zestawienia drogi połączeniowej zależy od adresów obu modułów terminalowych. Adres modułu terminalowego składa się z 4 cyfr abcd, przy czym:

a - (1-12) - numer portu wejściowego komutatora dostępu, do którego dołączony jest moduł terminalowy

b - (1-4) - numer komutatora dostępu i portu grupy stopnia drugiego każdej płaszczyzny (numery b+4 przypisane są drugiemu komutatorowi pary)

c - (1-8) - numer grupy stopnia drugiego i portu grupy stopnia trzeciego

d - (1-16) - numer grupy stopnia trzeciego i portu stopnia czwartego

Jeżeli adresy obu modułów a₁b₁c₁d₁ i a₂b₂c₂d₂ różnią się na ostatniej pozycji - do zestawienia drogi połączeniowej potrzeba wszystkich siedmiu rozkazów, jeżeli adresy te nie różnią się na czwartej pozycji - potrzeba tylko pięciu rozkazów, jeżeli adresy nie różnią się na pozycji trzeciej i czwartej - potrzeba tylko trzech rozkazów, jeżeli adresy różnią się tylko na pierwszej pozycji - do zestawienia drogi połączeniowej potrzeba tylko jednego rozkazu.

24. Rozłączenie drogi połączeniowej - S12.

W przypadku wykrycia końca rozmowy np. przez TCE nadaje on rozkazu IDLE (rozkaz przeznaczony do rozłączenia), po dwukrotnym wykryciu przez dowolny element komutacyjny rozkazu IDLE rozłącza on drogę.

25. Blokada wewnętrzna w polu komutacyjnym S12

Mimo, że proces zestawiania drogi połączeniowej przez poszczególne elementy komutacyjne jest realizowany bez pewności istnienia dostępnej drogi w kolejnym stopniu, ze względu na dużą dostępność elementu komutacyjnego prawdopodobieństwo wystąpienia blokady wewnętrznej jest bardzo małe (równoważnik przestrzenny pola jest układem niezupełnym). Jeżeli nawet wystąpi stan blokady, połączenie następuje rozłączone i zostaje podjęta kolejna próba zestawienia. W praktyce przy obciążeniu ok. 0,5 Erl/kanał tylko jedno na 1500 zgłoszeń wymaga powtórzenia, a tylko jedno na 2.000.000 wymaga trzeciej próby.

27. Tunel S12

Tunel to droga połączeniowa zestawiona wskutek trwałego połączenia każdego kanału 0 portu x każdego elementu komutacyjnego z kanałem 0 portu x+8 tego elementu. Tego typu organizacja daje w efekcie stalą drogę między wszystkimi modułami terminalowymi i zapewnia pomiędzy nimi trwałą dwukierunkową komunikację. Każda wiadomość wysłana w tunel jest poprzedzona trzybitowym adresem elementu komutacyjnego. Tunel między innymi wykorzystuje się dla celów izolacji uszkodzonych portów zapobiegając ich zajmowaniu.

29. Baza danych S12

Ze względu na rozproszony charakter sterowania w S12 występuje podział danych między elementy sterujące. Każdy z elementów sterujących zawiera bazę danych wraz z systemem zarządzania dostępem i obsługi bazy danych. Wymieniony system zarządzania posiada mechanizm sterujący procesami aktualizacji danych, blokujący dostęp do zbioru do momentu jej zakończenia. Steruje on dostępem i aktualizacją danych w taki sposób, że dostęp do danych odbywa się w formie wywołań oraz, że dane zmieniane są rzadko.

Cechy bazy danych:

- optymalizacja lokalizacji danych (dane znajdują się możliwie najbliżej korzystających z nich programów)

- bezpieczeństwo danych (podczas manipulacji nie następuje strata danych dzięki przechowywaniu ich na twardym dysku)

- znormalizowany dostęp do danych (wszystkie elementy FMM mają taki sam dostęp do danych, niezależnie od tego, w jakim są zlokalizowane procesorze)

- niezależność programów od danych (element FMM ma dostęp do danych nie znając ich położenia w pamięci)

- sterowana nadmiarowość (dane o dużym znaczeniu nie są tracone w przypadku awarii procesora ze względu na przechowywanie ich w kilku miejscach)

- sterowanie i reorganizacja obszarów pamięci (istnieje możliwość zmiany miejsca zapisu wraz ze zmianą wielkości obszaru w pamięci)

System zarządzania bazą danych w S12 dzieli się na trzy podsystemy - każdy posiadający inny zestaw funkcji:

- podsystem sterowania bazą danych DBCS (zainstalowany w każdym elemencie sterującym, wykonujący operacje na danych zlokalizowanych w tym elemencie i sterujący wymianą danych z odległymi modułami)

- podsystem ochrony bazy danych DBSS (zlokalizowany z elemencie sterującym urządzeń peryferyjnych - jest odpowiedzialny za ochronę i odtwarzanie baz danych)

- podsystem organizacji bazy danych DBOS (służy do reorganizacji obszaru bazy danych na żądanie operatora lub dowolnego DBCS)

30. Rola i rodzaje ACE - S12.

Dodatkowy element sterujący (Auxiliary Control Element - ACE)

Zespoły sterujące tego typu nie są bezpośrednio związane z modułami terminalowymi, wykonują pomocnicze funkcje sterujące. Dzięki swojej niezależności od modułów oraz możliwości dynamicznego przypisywania funkcji sterujących istnieje możliwość ich automatycznego zastępowania w przypadku uszkodzenia.

Z funkcjonalnego punktu widzenia , ACE można podzielić na następujące grupy:

ACE systemowe, które nie nadzorują bezpośrednio żadnego połączenia ale są odpowiedzialne za wykonanie ogólnych funkcji wspomagających w centrali:

ACE obsługi wywołań; pracują w podgrupach na zasadzie podziału obciążenia, wykonują następujące zadania:

- analiza prefiksu,

- identyfikacja abonenta lokalnego,

- zapamiętanie dodatkowych danych obsługowych abonentów ISDN i rzadko przepatrywanych,

- sterowanie połączeniami,

- sterowanie usługami dodatkowymi rzadko używanymi,

- przeliczanie numeru katalogowego na fizyczny,

- ustalenia taryfy,

- przygotowanie statystyki.

ACE obrony; O&M., N7; pracują w trybie aktywny/rezerowowy, pary te wykonują następujące zadania:

- zarządzania siecią sygnalizacyjną Nr7,

- interfejsu OMUP do NSC (TMN),

- obroną centrali (gromadzenie danych o uszkodzeniach, analiza raportów i uruchamianie procedur obrony).

ACE zbierania danych i zarządzania zasobami łączowymi; pracują w trybie podziału obciążenia, wykonują następujące dania:

- zbierają dane statystyczne,

- zarządzają zasobami łączowymi.

ACE zarządzania PBX-ami, zaliczaniem; pracują w trybie aktywny/rezerowowy, w każdej centrali występuje przynajmniej jedna para, każda para obsługuje kreśloną grupę linii. Pary te wykonują następujące zadania:

- zarządzają PBX,

- zbierają dane zaliczania (liczniki programowe, biling)

ACE zapasowe nie są związane z realizacją żadnych funkcji komutacyjnych centrali, stanowią one zimną rezerwę. W przypadku uszkodzenia dowolnego ACE w dowolnej parze ACE systemowych, następuje zastąpienie jego przez zapasowy, który przejmuje funkcję rezerwowego po załadowaniu jego pamięci aktualnymi danymi.

31. Sposoby zapewnienia niezawodności systemu

Aby zapewnić odpowiedni poziom usług i obniżenia kosztów eksploatacji w systemie S12 stosuje się automatyczne procedury utrzymania systemu (przeprowadzane głównie środkami programowymi). Wykrywanie, analizę, identyfikację i lokalizację uszkodzeń wykonują specjalnie wprowadzone procedury autonadzoru i diagnostyki. Odpowiedni poziom niezawodności systemu nie jest oparty jest na dublowaniu urządzeń, tylko na stworzeniu rezerwy n+1 (zdarzają się wyjątki od tej zasady np. dodatkowy element sterujący - ACE). W skład systemu zarządzania i utrzymania systemu wchodzi podsystem testowania łączy abonenckich i międzycentralowych.

Podstawowe zadania (funkcje) utrzymaniowe:

- detekcja i analiza uszkodzenia (na podstawie kontroli poprawności wymiany informacji - bit parzystości, porównanie danych zapisanych z odczytanymi po zapisie, możliwa też komtrola czasu wykonania zadania)

- ochrona przed rozprzestrzenieniem się uszkodzenia (natychmiastowe wyłączenie z systemu modułu u którego wykryto uszkodzenie, zastąpienie zapasowymi modułów o kluczowym znaczeniu)

- lokalizacja uszkodzenia (z dokładnością co do zespołu wymiennego np. pakiet)

- generacja alarmów w centrali i raportów o awarii

- wymiana uszkodzonego zespołu

- przywrócenie naprawionego zespołu do pracy (rekontrola )

Ingerencja personelu centrali wymagana jest jedynie w dwóch ostatnich etapach, w 80% przypadków do usunięcia uszkodzenia wystarczy wymiana zespołu wskazanego w raporcie uszkodzenia.

32. Zadania z zakresu zarządzania systemem.

Zarządzanie systemem jakim jest centrala telefoniczna dotyczy pięciu podstawowych zagadnień :

- administrowania abonentami; przez przydzielanie i kasowanie uprawnień do usług, blokowanie i odblokowywanie łączy abonenckich, ustawianie ich w stan obserwacji itp.

- administrowanie kierowaniem ruchu; przez definiowanie tras poszczególnych połączeń, dodawanie łączy do wiązki, usuwanie łączy z wiązki, zmiany w tablicach kierowania ruchu, modyfikacje typów sygnalizacji itp.

- administrowanie zespołami obsługi; przez dodawanie i usuwanie z systemu poszczególnych zespołów obsługi np. zespołów konferencyjnych, odbiorników i nadajników kodów MF itp.

- sterowania taryfikacją, aktualizacja zasad taryfikacji, ustalanie kont między operatorami itp.

- sterowanie centralą; przez ustawianie czasu, wyświetlanie alarmów, aktualizację tekstów itp.

Konstruktorzy systemu przyjęli trzy zasady ułatwiające zarządzanie systemu:

- możliwość odtworzenia poprzedniego stanu przed modyfikacją, jeżeli modyfikacja zawiera np. błędne dane,

- możliwość przygotowania danych do modyfikacji w trybie off-line, czyli poza działającym systemem, daje to możliwość spokojnego przygotowania danych oraz przynajmniej częściowego ich sprawdzenia (testowanie).

- funkcje utrzymania są wykonywane w sposób automatyczny w celu sprawdzenia każdego elementu wyposażenia.

1

---