Temat nr 48
Pomiar stężenia substancji optycznie czynnych za pomocą polarymetru
Cel ćwiczenia
Celem ćwiczenia jest wyznaczenie stężenia substancji optycznie czynnej w roztworze oraz obliczenie skręcenia właściwego α0 tej substancji.
Zjawiska fizyczne zachodzące w czasie realizacji ćwiczenia:
polaryzacja światła
-polega na uporządkowaniu płaszczyzny drgań wektora
skręcanie płaszczyzny polaryzacji
-jest to zdolność skręcania płaszczyzny światła liniowo spolaryzowanego
Wielkości fizyczne i ich jednostki:
Kąty załamania światła- wyrażony w °
Stężenie substancji optycznie czynnej w roztworze (c)- wyrażona w g/cm3
Grubość(l)- grubość warstwy roztworu w dm
Skręcenie właściwe (α0)- jest wielkością charakterystyczną dla danej substancji czynnej
Natężenie światła (I)- gęstość strumienia świetlnego padającego na daną powierzchnię (luks)
Natężenie pola elektrycznego (E)- wektorowa wielkość fizyczna opisująca pole elektryczne
Natężenie pola magnetycznego (G)- wielkość wektorowa charakteryzująca pole magnetyczne (
)
Prawa fizyczne w postaci matematycznej służące do opisu zachodzących zjawisk i procesów
=
0cosα
E2=E20 cos2α
0cos2α
α=α0c
α=α2-α1
α0=
Wyrażenia wykorzystywane do obliczenia wielkości wyznaczanych w ćwiczeniu
α=α2-α1
α0=
Metoda pomiarowa
Do zmierzenia kąta skręcenia płaszczyzny polaryzacji w naszym badaniu wykorzystamy polarymetr (rys. 1). Monochromatyczne światło lampy sodowej (Z) przechodzi przez polaryzator (P) (nikol). Spolaryzowana wiązka światła przechodzi przez naczynie z substancją optycznie czynną (K). Następnie przechodzi przez analizator (A) (nikol) i wpada do lunetki (L). Nikol (B) spełnia rolę przyrządu półcieniowego.
Rys. 1. Schemat budowy polarymetru.
Rys. 2. Schemat możliwych do uzyskania pól widzenia w lunetce polarymetru.