5653


1. Istota oraz zakres rachunkowości.

Rachunkowość jest to nauka zajmująca się doskonaleniem systemu ewidencji gospodarczej wyrażającej się w liczbowym ujmowaniu procesów produkcji wraz z zaopatrzeniem i zbytem, a także analizą przyczyn powodujących określone wyniki gospodarowania.

Lub krótko:

To system ciągłego i systematycznego gromadzenia, przetwarzania, prezentowania i interpretacji procesów gospodarczych oraz ich wyników w wyodrębnionej jednostce gospodarczej.

Rachunkowość jednostek obejmuje:

  1. przyjęte zasady rachunkowości oraz dokumentację przyjętych zasad.

  2. prowadzenie ksiąg rachunkowych

  3. okresowe ustalanie lub sprawdzanie drogą inwentaryzacji rzeczywistego stanu aktywów i pasywów.

  4. wycenę aktywów i pasywów oraz ustalanie wyniku finansowego.

  5. sporządzenie sprawozdań finansowych

  6. gromadzenie i przechowywanie dokumentacji przewidzianej ustawa.

  7. badanie i ogłaszanie sprawozdań finansowych w przypadku gdy jednostka jest do tego zobowiązana.

2. Cechy rachunkowości zarządczej.

Rachunkowość zarządcza, niekiedy określana również mianem rachunkowości menedżerskiej to jeden z członów rachunkowości (obok rachunkowości finansowej i podatkowej) służy celom wewnętrznym przedsiębiorstwa, dostarcza danych w przedsiębiorstwie niezbędnych do podejmowania decyzji bieżących i rozwojowych oraz informacji, które ułatwiają podejmowanie decyzji strategicznych, taktycznych, operacyjnych, planowanie i kontrolę poprzez wyspecjalizowane techniki i procedury, jak np. budżety, wzorce, odpowiednio dobrane modele rachunku kosztów i przychodów, analizę zachowania się kosztów i informowania o dokonaniach.

3. Cechy rachunkowości finansowej.

Rachunkowość finansowa stanowi podsystem informacyjny przedsiębiorstwa. Jest to system ewidencji gospodarczej , który ujmuje w odpowiednich przekrojach, wyrażone wartościowo: majątek, źródła jego finansowania, stopień jego wykorzystanie, przebieg procesów gospodarczych i wynik działalności gospodarczej. Efekty procesu ewidencji prezentowane są w sprawozdawczości finansowej (bilans, rachunek zysków i strat i inne sprawozdania).

Dostarcza informacji dla odbiorców zewnętrznych: banki, kontrahęci, urzędy statystyczne, urzędy skarbowe, inwestorzy.

4. Użytkownicy informacji pochodzących z rachunkowości.

Wewnętrzni:

Zewnętrzni:

5. Omów podstawowe rodzaje sprawozdań finansowych.

Bilans -jest syntetycznym zestawieniem wyrażonych wartościowo zasobów majątkowych (aktywów) i źródeł ich pochodzenia (pasywów) sporządzonym w określonej formie i na określony dzień.

Bilans zawiera następujące elementy:

  1. nazwa i adres jednostki sporządzającej bilans.

  2. moment bilansowy- dzień na jaki sporządzono bilans.

  3. wyszczególnienie pozycji i grup aktywów z podaniem ich wartości.

  4. wyszczególnienie pozycji i grup pasywów z podaniem ich wartości.

  5. suma bilansowa aktywów i pasywów.

  6. data i miejsce sporządzania bilansu.

  7. imię i nazwisko osoby sporządzającej bilans oraz kierownika jednostki.

Rachunek zysków i strat- ujmuje przychody i odpowiadające im koszty, zyski i straty a także podatek dochodowy i inne obciążenia wyniku finansowego za bieżący i poprzedni rok obrotowy. Informuje o efektywności wykorzystania posiadanego potencjału wytwórczego. Ustawa o rachunkowości dopuszcza dwa warianty rachunku zysków i strat.

Wyboru wariantu w zależności od specyfiki jednostki dokonuje kierownik. Warianty różnią się między sobą jedynie sposobem ujęcia kosztów sprzedanych produktów.

Rachunek przepływów finansowych - informuje nas o zdolności przedsiębiorstwa do terminowego regulowania swoich zobowiązań. Rachunek przepływów pieniężnych sporządzany jest w formie zestawienia prezentującego obieg środków pieniężnych w przedsiębiorstwie. Rachunek przepływów pieniężnych sporządzany jest w formie zestawienia prezentującego obieg środków pieniężnych w przedsiębiorstwie. Powinny tam znaleźć się odpowiednio pogrupowane informacje dotyczące:

-wpływów z działalności operacyjnej,

-innych wpływów z podziałem na ich źródła,

-wydatków z podziałem na ich źródła,

-wartości środków pieniężnych na początek okresu,

-wartości środków pieniężnych na koniec okresu.

6. Zasady prawidłowego sporządzania dokumentów.

Prawidłowy dowód księgowy powinien stwierdzać fakt dokonania operacji gospodarczej zgodnie z jej rzeczywistym przebiegiem i powinien zawierać:

1.określenie rodzaju dowodu i jego numeru identyfikacyjnego - tj. podanie nazwy dowodu i ewentualnie jego symbolu lub innego oznaczenia np. kodu oraz numeru identyfikującego ten dokument (tj. kolejnego numeru dowodu księgowego w danej grupie rodzajowej),

2.określenie wystawcy i wskazanie stron (nazwy i adresy) uczestniczących w operacji gospodarczej (ogólnie ujmując tj. sprzedającego i kupującego); w dowodach wystawionych przez jednostkę na potrzeby wewnętrzne, określenie wystawcy oraz nazw i adresów stron może być zastąpione nazwami lub symbolami komórek organizacyjnych jednostki,

3.datę sporządzenia dowodu oraz datę dokonania operacji gospodarczej,

4.opis operacji gospodarczej i jej wartość oraz dane ilościowe, jeżeli przedmiot operacji jest wymierny w jednostkach naturalnych; jeżeli dowód opiewa na walutę obcą, to powinien zawierać przeliczenie jej wartości według kursu obowiązującego w dniu przeprowadzenia operacji (wartość w dowodzie może być pominięta, jeżeli w toku przetwarzania danych wyrażonych w jednostkach naturalnych następuje ich wycena, co zostanie potwierdzone stosownym wydrukiem),

5.własnoręczne podpisy osób odpowiedzialnych za prawidłowe dokonanie operacji gospodarczej i jej udokumentowanie (z uwzględnieniem wymagań określonych przepisami w zakresie podatku VAT),

6.stwierdzenie sprawdzenia i zakwalifikowania dowodu do ujęcia w urządzeniach księgowych przez wskazanie miesiąca księgowania oraz, o ile nie wynika to z techniki dokonywania zapisów, sposobu ujęcia dowodu na kontach wraz z podpisem osoby odpowiedzialnej za zakwalifikowanie dowodu do ujęcia w księgach.

7. Klasyfikacja dokumentów.

zewnętrzne obce - otrzymane od kontrahentów,

zewnętrzne własne - przekazywane w oryginale kontrahentom,

wewnętrzne - dotyczące operacji wewnątrz jednostki.

Dowody zewnętrzne obce są sporządzane przez kontrahentów jednostki otrzymującej dowód i służą do udokumentowania ich operacji gospodarczych polegających na sprzedaży albo przekazaniu jednostce składników majątkowych, świadczeniu jej robót, usług i innych czynności. W jednostce otrzymującej, dowód własny kontrahenta jest dowodem obcym dokumentującym zakup w powyższym zakresie.

Dowody zewnętrzne własne służą do udokumentowania:

operacji polegających na sprzedaży kontrahentom składników majątkowych i usług oraz przekazywania im składników majątkowych,

usankcjonowanych przepisami prawa świadczeń jednostki na rzecz budżetów lub instytucji, świadczeń umownych na rzecz kontrahentów oraz świadczeń dobrowolnych.

Dowody własne wewnętrzne stanowią udokumentowanie:

operacji gospodarczych wewnętrznych, tj. takich, w których uczestniczą tylko komórki organizacyjne jednostki księgującej dowód,

kosztów nie wynikających ze świadczeń kontrahentów,

ustalenia powstałych strat i osiągniętych zysków,

stwierdzenia ilości i wartości uzyskanych od dostawców składników majątku, robót i usług oraz innych świadczeń,

powierzenia składników majątku pracownikom jednostki lub innym osobom,

operacji gospodarczych, które powinny być udokumentowane dowodami obcymi, gdy dowody te nie wpłynęły do jednostki w terminie umożliwiającym zaksięgowanie kompletu operacji gospodarczych.

Prawidłowymi są również sporządzane przez jednostkę dowody księgowe:

zbiorcze (zestawienia dowodów księgowych, polecenia księgowania) - służące do dokonania łącznych zapisów zbioru dowodów źródłowych, które muszą być w dowodzie zbiorczym pojedynczo wymienione,

korygujące poprzednie zapisy - służące do korekt poprzednich zapisów, sprostowań lub stornowań,

zastępcze - wystawione do czasu otrzymania zewnętrznego obcego dowodu źródłowego (w przypadku uzasadnionego braku możliwości uzyskania zewnętrznych obcych dowodów źródłowych, kierownik jednostki może zezwolić na udokumentowanie operacji gospodarczej za pomocą księgowych dowodów zastępczych, sporządzonych przez osoby dokonujące tych operacji; nie może to jednak dotyczyć operacji gospodarczych, których przedmiotem są zakupy opodatkowane podatkiem od towarów i usług VAT),

rozliczeniowe - ujmujące już dokonane zapisy według nowych kryteriów klasyfikacyjnych - czyli dotyczące wszelkich przeksięgowań przewidzianych w zakładowym planie kont i ewentualnie w innych przepisach, wg dozwolonych zasad i kryteriów.

8. Omów dokumenty dotyczące obrotu środkami trwałymi.

Przyjęcie środka trwałego OT

Dowód „OT” sporządza się w zależności od potrzeb w dwóch lub trzech egzemplarzach, dla udokumentowania komisyjnego przyjęcia środka trwałego:
w wyniku zakupu, otrzymania jako darowizny lub powstałego po zakończeniu inwestycji

i ujęciu w książce inwentarzowej podstawowej wg oryginału OT, a w książce inwentarzowej pomocniczej wg kopii OT, jeden egzemplarz zostaje w drużynie/szczepie.

.Dowód „OT” powinien zawierać: datę i nr dowodu zakupu, bądź innego dowodu dostawy, wartość, nazwę dostawcy, nazwę i charakterystykę środka trwałego, symbol układu klasyfikacyjnego, nr inwentarzowy, nr fabryczny oraz podpis przyjmującego.

Likwidacja środka trwałego LT

Likwidacja środków trwałych oznacza zdjęcie ze stanu ewidencyjnego w przypadku zużycia, zniszczenia, kradzieży, sprzedaży. Przy sprzedaży wypełnia się „LT” i wystawia odpowiednią fakturę sprzedaży. W pozostałych przypadkach sporządza się protokół likwidacyjno-kasacyjny stanowiący wzór nr 1 i wypełnia dowód „LT”

Protokół nieodpłatnego przekazania-przejęcia składnika rzeczowego PT

Dowód „PT” jest stosowany przy nieodpłatnym przyjęciu lub przekazaniu środka trwałego. Protokół wystawia się w zależności od potrzeb w dwóch lub trzech egzemplarzach. Oryginał otrzymuje przyjmujący rzeczowe składniki majątku, a kopię przekazujący. Na podstawie dowodu PT przyjmujący środek trwały wystawia dowód OT, a przekazujący LT.

9. Rodzaje kontroli dokumentów.

Dowody księgowe mają być rzetelne i kompletne, a zarazem wolne od błędów rachunkowych. W celu upewnienia się, że zostały sporządzone właściwie, przed zapisaniem operacji powinny być poddane kontroli:

rachunkowej - polega na ustaleniu, czy dane liczbowe nie zawierają błędów rachunkowych. Można nie dokonywać kontroli rachunkowej dowodów własnych wewnętrznych i zewnętrznych, jeśli ich treść zawiera obliczenie wykonane i napisane przez przystosowane do tego maszyny (komputery), na przykład fakturujące sprzedaż towarów w sposób uprzednio zaprogramowany, wykluczający błędy rachunkowe

10.Obieg dokumentów w firmie.

Dokumenty występujące w Jednostce zawierają zazwyczaj informacje dotyczące różnych komórek organizacyjnych i w związku z tym jeszcze przed ich zaewidencjonowaniem są przez te komórki kontrolowane i odbywają określoną drogę obiegu wewnętrznego. Przechodzenie dokumentów przez różne komórki organizacyjne od momentu ich wpływu do jednostki lub od momentu ich sporządzenia, aż do chwili ich zarejestrowania i złożenia w archiwum nazywane jest obiegiem dokumentów. Na obieg dokumentów składają się poniższej wymienione, podstawowe czynności:

- przyjmowanie dowodów z zewnątrz (obcych) lub sporządzanie (wystawianie) dowodów własnych,

- gromadzenie i grupowanie dowodów oraz przeprowadzanie wstępnej kontroli,

- kontrola (sprawdzenie) dowodów pod względem formalno-rachunkowym i merytorycznym,

- przetwarzanie dowodów na inne dowody np. zbiorcze, rozliczeniowe,

- ujęcie danych z dowodów w prowadzonej ewidencji księgowej (księgach rachunkowych), w tym z uwzględnieniem potrzeb rozliczeń z tytułu podatków i ubezpieczeń oraz analiz wewnętrznych,

- przechowywanie bieżące, tj. do końca roku obrotowego w podziale na okresy sprawozdawcze,

- archiwowanie akt przez okres ustawowo wymagany.

11. Zasady przechowywania dokumentów.

Dowody księgowe, dokumenty inwentaryzacyjne, księgi rachunkowe i sprawozdania finansowe, uporządkowane i podzielone na odpowiednie zbiory powinny być oznaczone:

Okresy przechowywania oblicza się od początku roku następującego po roku, którego akta dotyczą.

12. Inwentaryzacja (metody, rodzaje, zadania).

Zadania

Inwentaryzacja - ogół czynności rachunkowych zmierzających do ustalenia rzeczywistego stanu aktywów i pasywow.

Inwentaryzacja składników majątku i źródeł ich pochodzenia sporządzona na określony dzień pozwala ustalić różnice wynikające z prowadzenia rzeczywistego stanu środków ze stanem wynikającym z ewidencji księgowej i rozliczyć osoby materialnie odpowiedzialne za poszczególne składniki majątku.

Podstawowym celem inwentaryzacji jest weryfikacja wykazanego w księgach rachunkowych stanów aktywów i pasywów danej jednostki, ale służy ona także do:

- Ustalenia i rozliczenia różnic inwentaryzacyjnych,

- Rozliczenia osób materialnie odpowiedzialnych,

- Przeciwdziałanie nieprawidłowościom w gosp. majątkiem.

- Oceny przydatności określonych składników majątku.

Metody

- Spis z natury;

- Potwierdzenie sald;

- Weryfikacja;

Spis z natury przeprowadzany jest przez specjalnie do tego celu powołaną komisję, która dokonuje inwentaryzacji wykorzystując arkusz spisu z natury. Arkusze te od momentu ich ponumerowania i opieczętowania są drukami ścisłego zarachowania. Zespoły spisowe ujmują poszczególne składniki objęte inwentaryzacją na arkuszach spisowych. Liczba poszczególnych składników rzeczowych ustalana jest przez przeliczenie, mierzenie, ważenie. Stan produktów masowych ustala się szacunkowo. Po zakończeniu spisu z natury następuje dostarczenie przez zespoły spisowe arkuszy spisowych przewodniczącemu komisji inwent., A ten przekazuje je do działu księgowości. Następnie sprawdza się arkusze pod względem formalnym. Kolejny etap to rozliczenie inwentaryzacji, czyli porównanie danych wynikających z arkuszy spisowych z danymi ewid., Księgowej jest to porównanie jakościowe i ilościowe. Następnie przygotowywane są dokumenty księgowe w postaci zbiorczego zestawienia spisów z natury. Ostatni etap to porównanie sald kont służącego do ewidencji określanego składnika majątku ze stanem wynikającym z arkuszy spisowych i ewentualne ustalenie różnic inwentaryzacyjnych.

Potwierdzenie sald -to metoda dokonywania inwent. Przez uzyskanie od kontrahentów potwierdzeń prawidłowości wykazanych w księgach rachunkowych składników własnego majątku, będących w dyspozycji kontrahentów. Takiej metodzie inwent. Podlegają przede wszystkim rozrachunki i środki trwałe znajdujące się u innych osób, głównie z tytułu najmu, dzierżawy, leasingu, przechowywania czy remontu, środki pieniężne na rachunku bankowym, kredyty i pożyczki. W przypadku powstania nieprawidłowości następuje wyjaśnienie i rozliczenie ewentualnych różnic.

Weryfikacje- to metoda inwent. Której podlegają np. grunty, inwestycje rozpoczęte czy trudno dostępne środki trwałe. Inwentaryzacja przeprowadzana tą metodą składa się z dwóch elementów wzajemnie uzupełniających się i występujących łącznie:

- Porównanie danych wynikających z ksiąg rachunkowych z odpowiednimi dokumentami

- Sprawdzenie realnej wartości tych składników.

Rodzaje

- Ciągła

- Okresowa

- Zdawczo-odbiorcza, przeprowadzana w sytuacji zmiany osoby materialnie odpowiedzialnej; dotyczy wszystkich składników majątku, objętych tą odpowiedzialnością.

- Nadzwyczajna, przeprowadzona w sytuacjach wyjątkowych, np. kradzieży, pożaru, powodzi, i innych klęsk żywiołowych; dotyczy części lub całości majątku

13. Przyczyny powstawania niedoborów i szkód niezawinionych.

Do niedoborów niezawinionych, czyli powstających z przyczyn niezależnych od osób materialnie odpowiedzialnych i innych osób, należą przede wszystkim:

-ubytki naturalne (będące konsekwencją cech lub procesów fizycznych i chemicznych),

-ubytki przekraczające normy niezawinione przez osobę materialnie odpowiedzialną,

-niedobory spowodowane błędami w dokumentacji, w pomiarze - wskutek niedokładności urządzenia pomiarowego mieszczącej się w granicach normy;

-niedobory spowodowane pomyłkową zamianą podobnych składników;

-niedobory nadzwyczajne spowodowane zdarzeniami losowymi, np. pożar.

14. Zasady wyceny składników bilansowych.

Aktywa i pasywa wycenia się nie rzadziej niż na dzień bilansowy w sposób następujący:

15. Funkcja informacyjna bilansu.

Bilans jest głównym źródłem informacji o sytuacji finansowej jednostki.

16. Funkcja informacyjna rachunku zysków i strat?

Rachunek zysków i strat odzwierciedla dokonania jednostki w danym okresie sprawozdawczym poprzez ujęte w nim przychody, które informują o wielkości sprzedaży i innych źródłach przychodów oraz poprzez informacje o kosztach uzyskania tych przychodów oraz ustalonym na ich podstawie wyniku działalności.

17. Omów źródła finansowania zasobów majątkowych jednostki.

Kapitał własny:- podstawowy, zapasowy , rezerwowy, zysk netto,

Zobowiązania długoterminowe : kredyty i pożyczki, zobowiązania z tytułu emisji dłużnych papierów wartościowych, z tytułu umów leasingu,

Zobowiązania krótkoterminowe: z tytułu dostaw i usług, z tytułu podatków, ceł, ubezpieczeń, budżetów, z tytułu wynagrodzeń, z tytułu ubezpieczeń majątkowych, z tytułu kosztów podróży służbowej, fundusze specjalne- zakładowy fundusz świadczeń socjalnych, przeznaczony na finansowanie działalności mającej na celu zaspokojenie potrzeb socjalnych pracowników i ich rodzin ,fundusz nagród i premii przyznawanych pracownikom.

18. Aktywa obrotowe

Składniki majątkowe, które są zużywane lub zamieniane w środki pieniężne w trakcie działalności gospodarczej jednostki, w jednym cyklu operacyjnym. Krążąc w procesach gospodarczych zmieniają swoją postać.

Do aktywów obrotowych zaliczamy: zapasy, należności krótkoterminowe
i inwestycje krótkoterminowe.

I Zapasy to rzeczowe aktywa, które przeznaczone są do zbycia lub zużycia w ciągu 12 miesięcy od dnia bilansowego lub w ciągu normalnego cyklu operacyjnego właściwego dla danej jednostki, jeżeli trwa dłużej niż 12 miesięcy.

Do zapasów zaliczamy:

1. Materiały to rzeczowe aktywa obrotowe nabyte w celu zużycia na własne potrzeby. Wyróżniamy następujące rodzaje materiałów:

2. Produkcja nie zakończona jest jednym z etapów działalności produkcyjnej. Obejmuje produkcję w toku oraz półfabrykaty. Produkty, które jeszcze podlegają procesom obróbki i znajdują się na stanowiskach pracy, nazywamy produkcją w toku. Półfabrykatami są produkty, które już przeszły pewien etap produkcji i będą dalej przetwarzane. Mogą być magazynowane lub odsprzedane. W zakładzie produkującym rowery - koło do roweru - stanowi półfabrykat.

3. Produkty gotowe są to produkty pracy całkowicie zakończone w danym procesie, przeznaczone na sprzedaż. W zależności od rodzaju działalności gospodarczej efektem pracy mogą być wyroby gotowe, wykonane usługi lub zakończone roboty.

4. Towary są to produkty pracy nabyte w celu dalszej odsprzedaży w stanie nieprzetworzonym.

Przy klasyfikacji aktywów trzeba pamiętać o tym, że taka klasyfikacja dotyczy konkretnego podmiotu. Tkanina ubraniowa będzie wyrobem gotowym
w zakładzie włókienniczym, w zakładzie odzieżowym będzie materiałem,
a w sklepie - towarem.

II Należności krótkoterminowe to kwoty należne z różnych tytułów od jednostek lub osób fizycznych, z terminem zapłaty nie przekraczającym 12 miesięcy oraz ogół należności z tytułu dostaw i usług nawet wtedy, kiedy termin zapłaty przypada po 12 miesiącach.

III Inwestycje krótkoterminowe to przede wszystkim krótkoterminowe aktywa finansowe, które są płatne i wymagalne oraz przeznaczone do zbycia w ciągu 12 miesięcy od dnia bilansowego, daty ich wystawienia lub nabycia.

Wyróżniamy w tej grupie:

Inne środki pieniężne to czeki i weksle, którymi reguluje się płatności o okresie realizacji krótszym niż trzy miesiące.

19. Aktywa trwałe

Charakteryzują się tym, że występują w wielu procesach gospodarczych, zużywając się stopniowo.

I Wartości niematerialne i prawne- to nabyte przez jednostkę prawa majątkowe nadające się do gospodarczego wykorzystania, o przewidywanym okresie ekonomicznej użyteczności dłuższym niż jeden rok, które są przeznaczone do używania na potrzeby jednostki.

Do wartości niematerialnych i prawnych zaliczamy w szczególności:

Ponadto do wartości niematerialnych i prawnych zaliczamy koszty zakończonych prac rozwojowych oraz wartość firmy. Wartość firmy jest określana jako różnica między ceną nabycia jednostki a niższą od niej wartością zasobów majątkowych

II Rzeczowe aktywa trwałe- to środki trwałe i środki trwałe w budowie.

1. Środki trwałe - to rzeczowe aktywa o przewidywanym okresie ekonomicznej użyteczności dłuższym niż rok, kompletne, zdatne do użytku i przeznaczone na potrzeby jednostki.

Do środków trwałych zalicza się w szczególności:

2. Środki trwałe w budowie to ogół kosztów bezpośrednio związanych z wytworzeniem, montażem lub ulepszeniem środków trwałych.

Do kosztów związanych z wytworzeniem środka trwałego zaliczamy np. koszty dokumentacji projektowo - kosztorysowej, nabycia gruntów, koszty prac budowlano - montażowych, koszty nadzoru inwestycyjnego. Do kosztów ulepszenia zalicza się koszty poniesione na przebudowę, adaptację lub modernizację środka trwałego. Czynności związane z ulepszeniem powinny przyczynić się do wydłużenia okresu użyteczności, zmniejszenia kosztów eksploatacji itp. Ulepszenie może również polegać na kupnie urządzeń peryferyjnych lub części składowych.

III Należności długoterminowe- to kwoty należne od osób trzecich, zarówno fizycznych, jak i prawnych, z innych tytułów niż dostawy, roboty czy usługi, których zapłata nastąpi po upływie 12 miesięcy od dnia bilansowego.

IV Inwestycje długoterminowe to aktywa nabyte w celu osiągnięcia korzyści ekonomicznych lub innych pożytków.

Do inwestycji długoterminowych zaliczane są długoterminowe papiery wartościowe, udziały nabyte w obcych podmiotach, lokaty pieniężne oraz udzielone pożyczki długoterminowe, a więc lokaty kapitału na okres dłuższy niż 12 miesięcy, licząc od dnia bilansowego

Papiery wartościowe - wszelkie dokumenty, które przynoszą właścicielom
z racji ich posiadania prawo do dochodu.

Papiery wartościowe długoterminowe - papiery wartościowe, których termin zapłaty przypada co najmniej po upływie 12 miesięcy.

Papiery wartościowe krótkoterminowe - papiery wartościowe przeznaczone do zbycia w ciągu 12 miesięcy.

Do inwestycji długoterminowych zaliczane są również te środki trwałe i wartości niematerialne i prawne, które nie są wykorzystywane przez jednostkę w działalności operacyjnej, lecz zostały nabyte w celu osiągnięcia korzyści ekonomicznych. Przykładem takich wskaźników są nieruchomości, grunty, dzieła sztuki. Inwestując w te aktywa, jednostka liczy, że osiągnie większe korzyści niż z ulokowania wolnych środków pieniężnych na rachunkach bankowych. Niektóre środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne mogą być z konieczności ograniczenia rozmiarów działalności, czasowo oddane przez jednostkę w użytkowanie innym podmiotom za odpowiednim wynagrodzeniem.

20. Uszereguj składniki aktywów obrotowych wg rosnącej płynności.

Klasyfikacja aktywów obrotowych w bilansie przedstawia się następująco:

I. Zapasy

1. Materiały

2. Półprodukty i produkty w toku

3. Produkty gotowe

4. Towary

    1. Należności krótkoterminowe

  1. Należności od odbiorców.

  2. należności dochodzone na drodze sadowej.

  3. należności od pracowników.

  4. należności publiczno prawne

  5. pozostałe należności.

III. Inwestycje krótkoterminowe

  1. krótkoterminowe aktywa finansowe

  2. środki pieniężne w kasie.

  3. środki pieniężne w banku.

  4. inne aktywa pieniężne.

21. Rodzaje kapitałów powierzonych w różnych formach organizacyjno-prawnych przedsiębiorstw.

Kapitały powierzone - zwane podstawowymi, stanowią równowartość wniesionych przez właściciela (właścicieli) jednostki środków pieniężnych, a także wniesione wkłady rzeczowe (aporty).

S.A.

Sp. z o.o.

Przedsiębiorstwo państwowe

Spółdzielnie

Spółki cywilne

Kapitały powierzone

Kapitał zakładowy

Kapitał zakładowy

Fundusz założycielski

Fundusz udziałowy

Kapitał wspólników

22. Budowa i znaczenie bilansu próbnego.

Bilans próbny - zestawienie obrotów i sald, jest jednym ze sposobów sprawdzenia poprawności księgowań, pozwalającym na wykrycie tych błędów księgowych i rachunkowych, które naruszają zasadę podwójnego zapisu.

Zestawienie obrotów i sald sporządzone na dzień ………………………………………..

Lp.

Nazwa konta

Obroty

Salda

Dt

Ct

Dt

Ct

Sumy ogólne

∑=

∑

∑=

∑

Czynności obowiązujące podczas sporządzania zestawienia obrotów sald:

  1. wpisanie nazw kont oraz obrotów Dt i Ct wszystkich kont, a następnie obliczenie ogólnych sum obrotów kont wykazanych w zestawieniu. Jeżeli ogólne sumy obrotów Dt Ct wszystkich kont są sobie równe, to świadczy to o przestrzeganiu reguły podwójnego księgowania na kontach.

∑ obrotów Dt kont = ∑ obrotów Ct kont

  1. wpisanie sald Dt lub Ct poszczególnych kont oraz obliczenie ogólnych sum sald kont. Jeżeli ogólne sumy sald Dt i Ct są sobie równe, to świadczy to o istnieniu równowagi bilansowej sald końcowych kont bilansowych aktywów i pasywów.

∑ sald Dt kont = ∑ sald Ct kont

  1. zamknięcie zestawienia obrotów i sald - zbilansowane obroty i salda kont podkreśla się podwójną linią na znak ich wyrównania.

23. Sposoby poprawiania błędnych zapisów księgowych.

Zapisy księgowe powinny być dokonywane w sposób staranny, czytelny i trwały (nie można księgować ołówkiem). Dokonanych zapisów nie wolno zmazywać, np. korektorem, usuwać środkami chemicznymi, itp.

Stwierdzone błędne zapisy na kontach można poprawić za pomocą:

- skreślenia

- storna

- uzupełnienia brakującego zapisu w przypadku pominięcia księgowania operacji.

Przez skreślenie poprawia się błędy powstałe podczas księgowania niezgodnego z zasadą podwójnego zapisu. W takim przypadku należy:

Za pomocą storna poprawia się błędy powstałe podczas księgowania zgodnego z zasadą podwójnego zapisu. Storno jest to zapis korygujący, oparty na zasadzie podwójnego zapisu. W praktyce stosowane są dwa rodzaje storna:

- czarne - polega na dokonaniu zapisu korygującego przy wykorzystaniu liczb dodatnich. Rozróżniamy storno czarne:

- czerwone - polega na dokonaniu zapisu korygującego na tych samych kontach i po tych samych stronach, na których był zapis błędny, za pomocą liczb ujemnych (zapis dokonywany kolorem czerwonym lub czarnym w ramce). Dokonany zapis czerwony wyraża kwoty, które odejmuje się od sumy obrotów stosowanych kont.

Poprawa błędów za pomocą storna czarnego powoduje sztuczne zawyżenie obrotów kont i zniekształcenie ich treści ekonomicznej. Z tego powodu storno czarne nie powinno być stosowane tam, gdzie obroty nie mogą być zawyżone, np. przy ewidencji wpływów środków pieniężnych do banku.

24. Wymień błędy, które wykrywa bilans próbny.

Bilans próbny - zestawienie obrotów i sald, jest jednym ze sposobów sprawdzenia poprawności księgowań, pozwalającym na wykrycie tych błędów księgowych i rachunkowych, które naruszają zasadę podwójnego zapisu, tj.

1). Błędów księgowych powstałych przy otwieraniu kont, np.

- niewpisanie salda konta

- wpisanie błędnej kwoty salda na właściwej stronie konta

- wpisanie prawidłowej kwoty salda na niewłaściwej stronie kona

2). Błędów popełnionych podczas księgowania operacji niezgodnie z regułą podwójnego zapisu, np.

- zapisanie kwoty operacji na jednej stronie jednego konta

- zapisanie kwot operacji na tych samych stronach dwóch kont

- zapisanie różnych kwot tej samej operacji na właściwych stronach dwóch kont

3). Błędów arytmetycznych (rachunkowych) powstałych na skutek:

- nieprawidłowego zsumowania obrotów na kontach

- nieprawidłowego wykazania obrotów kont w zestawieniu obrotów i sald

- nieprawidłowego zsumowania ogólnych obrotów Dt i Ct w zestawieniu obrotów i sald.

25. Klasyfikacja kont księgowych.

Konto księgowe - specjalne urządzenie księgowe służące do księgowania zmiana zachodzących w składnikach bilansu oraz w elementach wpływających na wynik finansowy.

Rodzaje kont księgowych:

- konta bilansowe - służą do ewidencji operacji gospodarczych nie wpływających bezpośrednio na wynik finansowy, np.

- konta wynikowe - służą do ewidencji operacji gospodarczych wpływające bezpośrednio na wynik finansowy, np. koszty, przychody, straty i zyski nadzwyczajne.

26. Wyjaśnij pojęcia: umorzenie i amortyzacja.

Umorzenie - zmniejszenie wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych na skutek ich zużycia.

Amortyzacja - wyrażony w pieniądzu koszt zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

27. Wyjaśnij pojęcia: wpłata, wpływ, dochód, przychód.

Wpłata - wpłata do kasy w postaci gotówkowej na podstawie znormalizowanych druków „Dowód wpłaty - KP” wystawianych w dwóch egzemplarzach.

Wpływ - wpływy na rachunek bankowy w postaci bezgotówkowej, np. z tytułu spłaty należności przez odbiorcę.

Dochód - jest to miara finansowa pożytków czerpanych z różnych źródeł. Dochód, różnica między przychodami osiąganymi w określonym czasie przez podmiot gospodarczy a kosztami ich uzyskania.

Przychód - uzyskany lub należny wpływ wartości, korzyści materialnych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, działalności wykonywanej osobiście, pracy wykonywanej na podstawie stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy oraz z nieruchomości, w tym ze sprzedaży takiej nieruchomości. Najczęściej przychodem jest łączna wartość sprzedaży dóbr, towarów i usług netto (bez podatku VAT) w okresie rozliczeniowym (dzień, miesiąc lub rok obrachunkowy).

Przychód, utarg, kwota pieniędzy wpływająca do przedsiębiorstwa w określonym czasie z tytułu sprzedaży wytworzonych produktów (dóbr lub usług).

28. Wyjaśnij pojęcia: wypłata, wydatek, koszt.

Wypłata - wypłaty gotówkowe mogą być dokonywane na podstawie:

Wydatek - rozchód środków pieniężnych na zewnątrz jednostki dokonywanym w celu: zakupu materiałów, środków trwałych, zapłaty usług obcych, podatku od nieruchomości, podatku dochodowego, składek ubezpieczeń społecznych, wypłaty wynagrodzeń, itp. Nie każdy wydatek jest bądź musi stać się kosztem.

Koszt - pieniężny wyraz zużycia czynników produkcji niezbędnego dla wytworzenia dobra lub usługi. Poruszając się w obrębie terminów charakterystycznych dla rachunkowości możemy za koszt uznać zmniejszenie w okresie sprawozdawczym korzyści o wiarygodnie określonej wartości w formie zmniejszenia aktywów lub zwiększenia zobowiązań i rezerw, które doprowadzą do zmniejszenia kapitału własnego w inny sposób niż wycofanie tych środków przez udziałowców bądź właścicieli. Koszt wcześniej lub później staje się wydatkiem.

29. Cechy środka trwałego.

Środki trwałe - rzeczowe aktywa trwałe, spełniające następujące warunki:

- przewidywany okres ich użytkowania jest dłuższy niż rok

- są kompletne, zdatne do użytku,

- przeznaczone są do wykorzystania na własne potrzeby jednostki,

- są własnością podmiotu gospodarczego, albo są kontrolowane przez ten podmiot pod względem ekonomicznym jego wykorzystania.

Zalicza się do nich:

30. Przyczyny zmian w stanie środków trwałych.

Źródła wzrostu wartości początkowej środków trwałych:

  1. nabycie

  2. wytworzenie

  3. przyjęcie w leasing finansowy

  4. przyjęcie darowizny

  5. przyjęcie aportu (udziały)

  6. ujawnienie nadwyżki inwentaryzacyjnej

  7. urzędowe przeszacowanie (przecena, in plus)

  8. ulepszenie środka trwałego (modernizacja)

Kierunki rozchodów środków trwałych:

  1. sprzedaż

  2. likwidacja

  3. przekazanie w leasing finansowy

  4. przekazanie darowizny

  5. przekazanie aportem

  6. ujawnienie niedoboru inwentaryzacyjnego

  7. urzędowe przeszacowanie (in minus).

31. Skutki ekonomiczne ulepszenia środka trwałego

Ulepszenie - (modernizacja, przebudowa, rozbudowa, rekonstrukcja, adaptacja) powoduje podwyższenie cech użytkowych środka trwałego, wyrażającej się minimum jedną z właściwości:

  1. wydłużeniem okresu użytkowania

  2. obniżeniem kosztów eksploatacji

  3. poprawa jakości wytwarzanych produktów

  4. wzrostem wydajności środka trwałego

  5. poprawą warunków BHP

  6. zmniejszeniem zanieczyszczenia środowiska naturalnego.

32. Metody amortyzacji środków trwałych.

I. metoda równomierna

1. metoda liniowa - zakłada się, że środek trwały zużywa się w jednakowym stopniu w całym okresie jego użytkowania niezależnie od intensywności lub warunków jego eksploatacji.

ar = Wp x stawka amortyzacji

II. metoda nierównomierna - środki trwałe zużywają się w różnym stopniu w poszczególnych latach ich eksploatacji.

  1. metoda degresywna - zakłada się, że w miarę upływu czasu środek trwały staje się coraz mniej wydajny, a równocześnie rosną koszty jego eksploatacji, stawki amortyzacyjne są coraz niższe.

ar = Wp x Uk

Uk - ułamek korygujący. W liczniku Uk zapisujemy przewidywaną liczbę lat użytkowania środka trwałego w roku ustalania kwoty amortyzacji, zaś w mianowniku sumę cyfr całkowitego przewidywanego okresu użytkowania środka w latach.

ar = Wnetto x 2 x stawka amortyzacji

  1. metoda naturalna - środek trwały zużywa się proporcjonalnie do intensywności jego wykorzystania albo proporcjonalnie do jego produkcyjności.

ar = godz. pracy x stawka

ar = jedn. produktu x stawka

  1. metoda progresywna - przyjmuje się założenie, że starzenie się środków trwałych stwarza konieczność przeprowadzania większej liczby remontów. W związku z tym występuje potrzeba stosowania wzrastających odpisów amortyzacyjnych.

33. Wady i zalety liniowej metody amortyzacji.

Metoda liniowa amortyzacji polega na systematycznym rozłożeniu wartości początkowej na przewidywane lata używania danego aktywu trwałego, proporcjonalnie do upływu czasu w równych ratach. Wśród zalet i wad ww. metody można wymienić m.in.:

34. Wady i zalety degresywnej metody amortyzacji.

Metoda degresywna polega na obliczaniu amortyzacji przy zastosowaniu stawek podwyższonych odpowiednim współczynnikiem:

35. Istota naturalnych metod amortyzacji.

W metodzie naturalnej okresowy odpis amortyzacyjny szacuje się przez porównanie wykorzystania amortyzowanego składnika majątku (najczęściej jego produkcji lub czasu pracy w przypadku maszyn produkcyjnych lub ilości przejechanych kilometrów dla środków transportu) z określoną przez producenta maksymalną zdolnością produkcyjną w ciągu całego okresu życia.

36. Środki trwałe w budowie.

Są to zaliczane do aktywów trwałych środki trwałe w okresie ich budowy (hala produkcyjna w trakcie budowy), montażu lub ulepszenia już istniejącego środka trwałego.

Do kosztów związanych ze środkami trwałymi w budowie zalicza się przykładowo koszty:

37. Klasyfikacja wartości niematerialnych i prawnych.

Wartości niematerialne i prawne są to nabyte przez jednostkę, zaliczane do aktywów trwałych, prawa majątkowe spełniające następujące warunki:

Zalicza się do nich:

38. Klasyfikacja finansowych zasobów firmy.

Na finansowe zasoby jednostki składają się zasoby pieniężne, instrumenty kapitałowe wyemitowane przez inne jednostki (np. akcje), a także wynikające z umowy prawo do otrzymania środków pieniężnych (np. udzielone pożyczki) lub prawo do wymiany instrumentów finansowych z inną jednostką na korzystnych warunkach (np. opcje kupna/sprzedaży, obligacje zamienne na akcje).

W skrócie:

a. udziały lub akcje
b. inne papiery wartościowe (obligacje, bony, polisy)
c. udzielone pożyczki
d. środki pieniężne

39. Klasyfikacja rzeczowych zasobów firmy

Zasoby rzeczowe to te środki gospodarcze, które mają postać rzeczy. Wykorzystywane przez jednostkę zasoby rzeczowe różnią się między sobą funkcją, jaką pełnią w procesie gospodarczym - i z tego punktu widzenia można je podzielić następująco:

a. środki pracy (środki trwałe: nieruchomości, maszyny i urządzenia, środki transportu, inne środki trwałe) - uczestniczą w wielu cyklach produkcyjnych, podczas których tracą stopniowo swoją wartość, przenosząc ją na wytwarzane przy ich użyciu produkty;
b. przedmioty pracy (materiały, surowce) - zużywają się całkowicie w jednym cyklu produkcyjnym, w którym zostają przetworzone w produkty;
c. produkty pracy (półprodukty i produkty w toku, produkty gotowe) - stanowią efekty procesu produkcyjnego danej jednostki gospodarczej. Są nimi wykonane usługi oraz wytworzone wyroby;
d. towary (składniki zakupione celem odsprzedaży) - nie zostały one przez daną jednostkę wytworzone, lecz zostały przez nią nabyte i zostaną sprzedane w stanie nieprzetworzonym. Towary są typowe dla działalności handlowej.

40. Formy rozliczeń bezgotówkowych z kontrahentami.

Obrót bezgotówkowy polega na regulowaniu rozrachunków pomiędzy przedsiębiorcami za pośrednictwem banku. Określone kwoty płatności są przez bank dopisywane lub odpisywane na rachunkach bankowych jednostek za pomocą tzw. pieniądza bankowego.

Rozróżnia się następujące formy rozliczeń bezgotówkowych:

41. Co oznacza, że firma posiada „płynność finansową”

Płynność finansowa oznacza zdolność jednostki do terminowego regulowania bieżących zobowiązań

  1. Co obejmują inne środki pieniężne

  1. Co oznaczają należności przedawnione, umorzone, nieściągalne, wątpliwe

przedawnione - powstają od momentu, gdy upłynie termin powodujący utratę prawa do wszczęcia postępowania sądowego (3 lub 10 lat)

umorzone - odpisane z zaniechaniem postępowania sądowego, powstają z ważnych przyczyn gospodarczych lub innych okoliczności

nieściągalne - powstają, gdy wierzyciel dysponuje dokumentami jednoznacznie stwierdzającymi niemożliwość ich wyegzekwowania (np. akt zgonu dłużnika i brak masy spadkowej, oddalenie przez sąd wniosku o ogłoszenie upadłości, protokół nieściągalności wierzytelności sporządzony przez komornika)

wątpliwe - (roszczenia) należności kwestionowane w całości lub w części przez określonego kontrahenta, odjęte ryzykiem nieściągalności

  1. Klasyfikacja rozrachunków wg podmiotów i tytułów

rozrachunki z odbiorcami i dostawcami

rozrachunki publicznoprawne

rozrachunki z pracownikami

pozostałe rozrachunki - tego może nie być

  1. Omów elementy listy płac

W nagłówku listy:

Na dole listy:

  1. Jak wycenia się należności i zobowiązania

Należności - w kwocie wymaganej zapłaty, z zachowaniem ostrożności. Należności zaliczone do aktywów finansowych, mogą być wyceniane wg skorygowanej ceny nabycia, a jeżeli jednostka przeznacza je do sprzedaży w okresie do 3 miesięcy, to wg wartości rynkowej lub inaczej określonej wartości godziwej

Zobowiązania - w kwocie wymagającej zapłaty, przy czym zobowiązania finansowe, których uregulowanie zgodnie z umową następuje drogą wydania aktywów finansowych innych niż środki pieniężne lub wymiany na instrumenty finansowe - wg wartości godziwej

  1. Klasyfikacja zapasów

Zapasy, inaczej rzeczowe aktywa obrotowe są to zasoby majątkowe przeznaczone do zużycia lub sprzedaży. Zalicza się do nich: 1) materiały 2) produkty w toku (produkcja niezakończona) 3) produkty gotowe (wyroby gotowe) 4) towary

materiały - zasoby obrotowe, których charakterystyczną cechą jest to, że w procesie produkcyjnym zużywają się całkowicie. Materiały dzielimy na: podstawowe, pomocnicze, paliwa, części zapasowe maszyn i urządzeń, opakowania, odpadki użytkowe oraz inwentarz zakupiony w celu uboju

produkty w toku (produkcja niezakończona) - produkty (wyroby) rozpoczęte, niezakończone pod względem technologicznym, znajdujące się nadal w toku produkcji, wymagające dalszej obróbki

produkty gotowe (wyroby gotowe) - są to produkty wytworzone przez jednostkę, niepodlegające dalszej obróbce, odpowiadające określonym normom technicznym, jakościowym, przeznaczone do sprzedaży odbiorcom zewnętrznym

towary - występują w jednostkach handlowych. Są to wyroby gotowe przemieszczone z produkcji do handlu w celu ich odsprzedaży odbiorcom zewnętrznym

  1. Scharakteryzuj metody wyceny rozchodu materiałów

Ewidencja i wycena rozchodu materiałów - wg ceny rzeczywistej

przy wycenie przychodu materiałów do magazynu wg cen rzeczywistych, konieczna jest wycena ich rozchodu przy przyjęciu jednej z poniższych metod:

FIFO „pierwsze weszło - pierwsze wyszło” - rozchód wycenia się kolejno wg cen pierwszej, najstarszej dostawy materiałów przyjętych do magazynu, a po jej wyczerpaniu wg cen dostawy drugiej, itd.

LIFO „ostatnie weszło - pierwsze wyszło” - rozchód wycenia się kolejno wg cen ostatniej (najmłodszej) dostawy materiałów przyjętych do magazynu, a po jej wyczerpaniu wg cen dostawy przedostatniej, itd.

według cen przeciętnych - po każdej dostawie ustala się cenę przeciętną, obliczaną jako iloraz wartości stanu końcowego materiałów przez ilość odpowiadającą tym wartościom

Ewidencja i wycena rozchodu materiałów - wg ceny ewidencyjnej

aby wyceniać materiały wydanie do zużycia w rzeczywistej cenie zakupu, należy:

rozchód materiałów w cenie ewidencyjnej (rozchód z konta „Materiały”)

+ / - narzut odchyleń Dt/Ct przypadający na materiały rozchodowane

= rozchód materiałów w rzeczywistej cenie zakupu

  1. Dokonaj interpretacji sald konta „Rozliczenie zakupu”

Konto „rozliczenie zakupu” może wykazywać na koniec okresu sprawozdawczego jednocześnie dwa salda:

Wn - wyrażające wartość materiałów i towarów w drodze, do których zalicza się także zaliczki na dostawy lub usługi objęte fakturą VAT

Ma - wyrażające wartość dostaw niefakturowanych

  1. Klasyfikacja kosztów wg rodzaju

  1. Klasyfikacja kosztów wg typów działalności

Koszty działalności podstawowej

Koszty działalności pomocniczej

Koszty ogólnego zarządu

  1. Pojęcie i metody kalkulacji

Kalkulacja kosztów produkcji to ogół czynności zmierzających do ustalenia jednostkowego kosztu wytworzenia wyrobu gotowego i produktu niezakończonego.

Rodzaje kalkulacji - wstępna i wynikowa

Metody kalkulacji

  1. Istota kosztu wytworzenia produktu oraz kosztu własnego produktu

Koszt wytworzenia produktu - koszty bezpośrednie produktu (materiały bezpośrednie, wynagrodzenia bezpośrednie, inne koszty bezpośrednie) powiększone o uzasadniony narzut kosztów pośrednich związanych z wytworzeniem tego produktu

Koszt własny produktu - koszty jw. + koszty ogólnego zarządu

  1. Wymień źródła tworzenia Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych

 Fundusz tworzy się z corocznego odpisu podstawowego, naliczanego w stosunku do przeciętnej liczby zatrudnionych. Środki Funduszu zwiększa się o:

  1. Pozostałe koszty i przychody operacyjne

Pozostałe koszty operacyjne - są to koszty niezwiązane z zasadniczą (podstawową) działalnością jednostki, zaliczamy do nich m.in.:

To podyktował nam facet

Pozostałe przychody operacyjne - to otrzymane kwoty niezwiązane z zasadniczą (podstawową) działalnością jednostki, zaliczamy do nich m.in.:

To też

  1. Koszty i przychody finansowe

Koszty finansowe - są to koszty ponoszone w związku z przeprowadzonymi operacjami finansowymi, zaliczamy do nich m.in.:

To podyktował nam facet

Przychody finansowe - to otrzymane przez jednostkę kwoty związane z zaangażowaniem przez nią wolnych środków pieniężnych w obrót papierami wartościowymi, w udzielanie pożyczek bądź, dzięki zdeponowaniu środków w banku na lokatach bankowych, zaliczamy do nich m.in.:

To też

  1. Straty i zyski nadzwyczajne

Straty nadzwyczajne to ujemne skutki finansowe zdarzeń trudnych do przewidzenia, powstających poza działalnością operacyjną jednostki i niezwiązane z ogólnym ryzykiem jej prowadzenia. Zalicza się do nich skutki finansowe:

Zyski nadzwyczajne to dodatnie skutki finansowe zdarzeń trudnych do przewidzenia powstałych poza działalnością operacyjna jednostki i niezależne od jednostki. Zalicza się do nich:

  1. Metody ustalania wyniku finansowego

Wynik finansowy - to wyrażony w mierniku pieniężnym końcowy efekt działalności gospodarczej jednostki osiągnięty za dany okres. Wynik może być: dodatni - zysk lub ujemny - strata. Wynik finansowy może być ustalany:

  1. Omów kategorie wyniku finansowego i zasady jego ustalania

Kategorie wyniku finansowego:

W metodzie księgowej rozróżniamy dwa warianty 1) porównawczy 2) kalkulacyjny

wariant porównawczy - księgowe ustalanie wyniku finansowego w wariancie porównawczym może być dokonane w każdej jednostce gospodarczej, która ewidencjonuje ponoszone koszty na kontach „koszty wg rodzajów”. Kosztami uzyskania przychodów są wówczas wszystkie koszty zgromadzone na kontach zespołu „koszty wg rodzajów”. Ich salda przenosi się bezpośrednio na konto „wynik finansowy”. Następnie koszty te są korygowane o różnicę stanu produktów.

wariant kalkulacyjny - może być stosowany tylko w tych jednostkach, które ewidencjonują koszty na kontach zespołu „koszty wg typów działalności” z dalszym ich rozliczaniem. W wypadku wyboru przez jednostkę gospodarczą kalkulacyjnego wariantu ustalania wyniku na konto „wynik finansowy” przenosi się techniczny koszt wytworzenia sprzedanych produktów, powiększony o koszty sprzedaży i koszty ogólnego zarządu. W wypadku ewidencji kosztów również na kontach „koszty do rozliczenia”, konta tych kosztów zamyka się przenosząc ich salda na stronę Wn konta „rozliczenie kosztów rodzajowych”.

Zasady ustalania wyniku finansowego:

3


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
05 Bibliografie narodowe obceid 5653
5653
5653
5653
5653
5653
05 Bibliografie narodowe obceid 5653

więcej podobnych podstron