Układ korbowy stanowi podstawowy zespół każdego silnika tłokowego. Głównymi elementami układu korbowego są: wał korbowy, korbowody i tłoki. Wszystkie elementy układu korbowego umieszcza się w kadłubie silnika zwanego karterem. Elementy układu korbowego podlegają dużym obciążeniom mechanicznym oraz obciążeniom termicznym powodującym odkształcenia i naprężenia wywołane rozszerzalnością cieplna. Wewnętrzne elementy silników tłokowych, takie jak tłoki, korbowody, wały korbowe czy elementy rozrządu, są chłodzone olejem doprowadzanym w celu zapewnienia im odpowiednich warunków smarowania oraz odprowadzania nadmiaru ciepła (procentowy udział oleju w odprowadzaniu ciepła oscyluje w granicach 8%, powietrze 12%). Elementy najsilniej nagrzewane podczas pracy silnika, takie jak cylindry i głowice, są chłodzone strugami powietrza atmosferycznego opływającego ich odpowiednio użebrowane powierzchnie.
Zależność obciążeń działających na cylindry wynika przede wszystkim z cykliczności zmian ciśnienia w roboczych przestrzeniach cylindrów, przemiennego zginania oraz nierównomiernego rozkładu temperatur wzdłuż cylindra i na jego obwodzie. Tłok przemieszczający się posuwisto-zwrotnie wewnątrz cylindra stanowi ruchoma ściankę przestrzeni roboczej cylindra o zmiennej objętości. Ukształtowanie komory spalania w głowicy cylindra wynika z koncepcji i wymagań konstrukcji silnika oraz zależy od czynników technologicznych. Głowice cylindrów maja przeważnie półkuliste lub daszkowe ściany zamykające komorę spalania. Ze względu na charakter obciążeń indywidualnych cylindrów, chłodzonych bezpośrednio powietrzem, ogólnie wyróżnia się:- cylindry nieodciążane (obciążenia przejmowane są przez tuleje cylindrowe),