 | Pobierz cały dokument pvd.i.cvd.studia.doc Rozmiar 467 KB |
Metoda PVD (Physical Vapour Deposition)
polega na osadzeniu się warstw z fazy gazowej z
udziałem reakcji fizycznych. Metody PVD
wykorzystują zjawiska fizyczne takie jak
odparowanie metali albo stopów lub rozpylanie
katodowe w próżni i jonizację gazów, par metali
przy wykorzystywaniu różnych procesów
fizycznych. Ich wspólną cechą jest krystalizacja par
z plazmy.
PVD fizyczne osadzanie z fazy gazowej
(Physical Vapour Deposition)
• niska temperatura tylko 450°-500°C
• pokrywane mogą być HSS'y i węgliki spiekane
• nie zmniejsza się wytrzymałość węglików
• narzędzia muszą obracać się w czasie procesu pokrywania
Własności powłoki względem rodzaju wiązania:
Struktura i własności powłok nanoszonych
metodą PVD zależą od:
• szybkości rozpylania,
• odległości pomiędzy materiałem osadzanym a
podłożem,
• temperatury podłoża,
• ciśnienia gazu obojętnego i gazu reaktywnego,
• gęstości odparowanych lub rozpylanych atomów,
• stopnia jonizacji gazów i rozpylonych atomów z
tarczy,
• napięcia przyspieszającego.
Wpływ powlekania PVD na stal:
Powłoki PVD zwiększają odporność narzędzi na ścieranie, w przypadku narzędzi skrawających powodują lepsze odprowadzenie wióra, stanowią ochronę przed utlenianiem powierzchni narzędzia, ograniczają dyfuzje metal - metal, dają izolację termiczną, ograniczają nadbudowę części roboczych narzędzi oraz obniżają tarcie.
Dzięki zastosowaniu powłok PVD uzyskuje się zdecydowanie wyższe trwałości narzędzi skrawających. Można dzięki temu ograniczyć koszty przestojów i wymiany narzędzi oraz zakupu narzędzi.
Dzięki powłokom PVD można również zdecydowanie zwiększyć szybkość skrawania, ograniczyć chłodzenie oraz obrabiać coraz trudniej obrabialne materiały.
Wady i zalety technik PVD
_zwiększenie trwałości;
_ograniczenie szybkości zużycia;
_niski współczynnik przewodności cieplnej;
_ograniczenie procesów utleniania i korozyjnych;
_poprawa własności trybologicznych.
Techniki osadzania próżniowego metodami
fizycznymi - techniki PVD
W technikach PVD procesy fizycznego osadzania zachodzą przy
obniżonym ciśnieniu w zakresie 10¸10-5 hPa, w którym parujący metal
(np. tytan) reaguje z gazem (np. azot), w wyniku czego na obrabianym
materiale tworzy się cienka ochronna powłoka.
Proces nanoszenia powłoki metodą PVD
Metal (tytan) jest jonizowany
w komorze próżniowej przez
strumień elektronów
 | Pobierz cały dokument pvd.i.cvd.studia.doc rozmiar 467 KB |