UNIWERSYTET TECHNOLOGOCZNO-PRZYRODNICZY

w BYDGOSZCZY

WYDZIAŁ TELEKOMUNIKACJI I ELEKTROTECHNIKI

LABORATORIUM ELEKTROTECHNIKI TEORETYCZNEJ

ZAKŁAD PODSTAW

ELEKTROTECHNIKI

SPRAWOZDANIE Z ĆWICZENIA NR 17

Temat ćwiczenia:

Badanie właściwości układów ferrorezonansowych

Autor sprawozdania: Piotr Zając Grupa ćwiczeniowa 5

Data wykonania ćwiczenia 25.04.2007 r.

Ocena za sprawozdanie

Data przyjęcia sprawozdania …………………….. …………………………

1. Cel ćwiczenia

Badanie właściwości szeregowego i równoległego układu połączeń dławika
i kondensatora.

2. Schemat układu do pomiaru ferrozonansu napięć

V - woltomierz EM

A - amperomierz EM

V₁, V₂ - woltomierze EM

Z₁ - cewka z rdzeniem

C₁ - kondensator 10 μF

R_r - rezystor regulowany 165Ω

2. 1. Tabela wyników pomiarów i obliczeń

Pomiary							Obliczenia
A	V		V		V		V	V	V	-	V	V
		­		­		­							
0,2	60,0	71	129	132	61	62	65,5	130,5	61,5	1,029	134,33	72,83
0,3	87	87	179	175	94	95	87,0	177,0	94,5	0,977	172,96	78,46
0,4	91	91	214	213	128	127	91,0	213,5	127,5	0,984	210,03	82,53
0,5	86	87	239	238	161	160	86,5	238,5	160,5	0,982	234,14	73,64
0,6	78	79	255	255	193	194	78,5	255,0	193,5	0,976	248,85	55,35
0,7	70	72	269	268	227	226	71,0	268,5	226,5	0,973	261,27	34,77
0,8	67	69	278	278	256	255	68,0	278,0	255,5	0,971	269,94	14,44
0,9	70	72	288	287	287	287	71,0	287,5	287,0	0,969	278,72	-8,28
1,0	79	80	295	295	316	317	79,5	295,0	316,5	0,969	285,75	-30,75
1,1	94	-	302	-	349	-	94,0	302,0	349,0	0,969	292,51	-56,49

2.2. Przykłady obliczeń

3. Schemat układu do pomiaru ferrorezonansu prądów

V - woltomierz EM

A, A₁, A₂ - amperomierz EM

Z₂ - cewka z rdzeniem

C₂ - kondensator 8 μF

R_r - rezystor regulowany 165Ω

3. 1. Tabela wyników pomiarów i obliczeń

Pomiary
U	V	60	80	100	120	140	160	170	180	190	200	210	220
I	A	0,110	0,140	0,162	0,182	0,190	0,186	0,172	0,158	0,142	0,150	0,210	0,294
I1	A	0,05	0,09	0,11	0,14	0,18	0,24	0,28	0,34	0,42	0,52	0,66	0,79
I2	A	0,15	0,20	0,25	0,30	0,35	0,40	0,43	0,46	0,49	0,53	0,57	0,62
Obliczenia
cos	-	0,86	0,79	0,88	0,91	0,94	0,95	0,97	0,97	0,96	0,96	0,95	0,94
I1x	A	0,04	0,07	0,10	0,13	0,17	0,23	0,27	0,33	0,40	0,50	0,63	0,74
I1x-I2	A	-0,11	-0,13	-0,15	-0,17	-0,18	-0,17	-0,16	-0,13	-0,09	-0,03	0,06	0,12

3.2. Przykłady obliczeń

4. Wykreślone zależności:

4. 1. U, U₁, U₂, (U_1x-U₂)=f(I)

4. 2.

4. 3. I, I₁, I₂, (I_1x-I₂)=f(U)

4. 4.

5. Wnioski

• Przy szeregowym połączeniu dławika i kondensatora odczytane wartości napięcia przy wzrastającym prądzie są większe od wartości napięcia odczytanych przy prądzie malejącym.

• Składowa bierna napięcia U_1x przyjmuje wartości zbliżone do wartości skutecznej napięcia U₁.

• Składowa bierna prądu I_1x przyjmuje wartości zbliżone do wartości skutecznej prądu I₁.

• Dla badanych połączeń dławika i kondensatora ferrorezonans napięć występuje przy prądzie I = 0,90A, a ferrorezonans prądów przy napięciu U = 168V.

• Na charakterystykach U, U₁, U₂, (U_1x-U₂) = f(I) widzimy, że ferrorezonansie prądów I osiaga minimum, gdzie U to suma napięć na dławiku i kondensatorze.

• Na charakterystykach I, I₁, I₂, (I_1x-I₂) = f(U), że przy ferrorezonansie prądów I osiąga także minimum, gdzie I to suma prądów płynących przez dławik i kondensator.

• Przy szeregowym połączenie dławika i kondensatora widzimy, że wartość napięcia U osiąga minimum jak i maksimum dla pewnych wartości prądu I.

• Dla układu pierwszego różnica między U_1x-U₂jest najmniejsza w momencie ferrorezonansu.

• Dla układu drugiego (ferrorezonansu prądów) różnica między I_1x-I₂ jest także najmniejsza w momencie ferrorezonansu.

• Dla układu pierwszego różnica między U_1z-U₂ maleje wraz ze wzrostem pradu I.

• Dla układu drugiego różnica między I_1x-I₂ rośnie wraz ze wzrostem napięcia U.

2

6

---