0000003 (5)

138

Konstrukcje wsporcze obudowy ścian i dachu hali

Charakterystyczne przekroje poprzeczne płatwi pełnościcnnych pokazano na rys. 4.1. Na przekroje poprzeczne pełnościennych płatwi belkowych stosuje się dwuteowniki (najczęściej IPH) lub ceowniki walcowane na gorąco (rys. 4. la i b), a przede wszystkim kształtowniki profilowane z blach giętych na zimno.

i Płatwie profilowane przez gięcie na zimno blach grubości od 2 do 5 mm mają kształty ceowe (rys. 4.1e. d i c), zetowe (rys. 4.If, g. j) i sigma (rys. 4.Ili, i). Często na elementy te stosuje się stal o granicy plastyczności /_v = 3404-390 MPa, a także stal o podwyższonej odporności na korozję atmosferyczną S235, S355 (wg PN-RN 10155). Są one ekonomiczne, gdyż zużycie stali jest tu od 304-50% mniejsze niż w przypadku płatwi z kształtowników walcowanych na gorąco. Wymagają jednak starannego zabezpieczenia antykorozyjnego (np. przez ocynkowanie), i Płatwie o kształtach ceowych (rys. 4.1 b4-e) należy ustawiać środnikiem w stro-\ nę okapu, gdyż ułatwia to wykonanie połączenia z ryglem dachowym oraz jest J korzystniejsze ze względów wytrzymałościowych (z uwagi na położenie środka ścinania przekroju ceowego). Należy jednak zaznaczyć, że takie ich usytuowanie nie jest najlepsze ze względów eksploatacyjnych, gdyż na dolnej półce gromadzą się zanieczyszczenia i wilgoć, sprzyjające korozji kształtownika.

Pełnościennc płatwie prętowe łączy się do pasów rygli dachowych za pomocą elementów pośrednich z. kątowników walcowanych (rys. 4.2a, c), kątowników giętych (rys. 4.2e), odpowiednio wygiętych blach (rys. 4.2b) lub elementów pośrednich (rys. 4.2d, f, g). Warunkiem przyjęcia widełkowego podparcia w modelu obliczeniowym wytężenia płatwi (rys. 4.2a4-d) jest umieszczenie ich łączników powyżej połowy wysokości kształtownika.

Do połączeń płatwi z elementami jxxlporowymi najczęściej używa się dwóch śrub Ml6. Gdy płatwie stanowią część składową stężenia połaciowego poprzecznego, takie połączenia powinny odznaczać się nośnością nie mniejszą niż 0.01 większej z sil ściskających pas górny rygla dachowego. Należy zwrócić uwagę, że wytężenia tych połączeń w przypadku płatwi jednoprzęsłowyeh są zdecydowanie większe niż w przypadku płatwi wieloprzęsłowych.

I Projektowanie płatwi pełnościennych o schemacie statycznym belki jedno-I przęsłowej nie jest uzasadnione ekonomicznie (rys. 4.3a), gdyż o przyjętym przekroju poprzecznym płatwi może wówczas decydować stan graniczny użytkowa-