00015

jodczas tych reakcji wynika z wykresu zależności energii wiązania na Jeden nukleon od liczby masowej ( rysunek na str. J\ 3    ).

Energia wiązania na Jeden nukleon dla izotopów wodoru jest dużo mniejsza niż dla zHe ₉ wobec tego przy łączeniu izotopów wodoru w jądro helu ( cząstka a ) wydziela się dużo energii mp

2 i	H	+	2 1	H	---ó 1 H +	i h	+ 4.03 MeV
2 1	H	+	2 ±	H	---1 He +	1 0 n	+ 3.25 MeV
2 1	H	+	3 ±	H	----> 2 He	1 + 0	n + 17.6 F1eV

Najwięcej energii wydziela się przy łączeniu czterech protonów w jądro 2He :

4 ± H---I He + 2 -i e +26.8 MeV

W reakcji rozszczepieńia wydzielało się około 200 MeV energii ,, ale rozdzielała się ona na na 238 nukleonów ,wobec tego na jeden nukleon przypada 0.85 MeV. Natomiast w ostatniej reakcji syntezy na jeden nukleon prypada 3.58 MeV

Ale reakcję syntezy jest bardzo trudno przeprowadzić. Aby cząstka bombardująca np ± H mogła wniknąć do jądra musi mieć bardzo dużą energię kinetyczną, dzięki której może pokonać kulombowskie siły odpychania. Taką dużą energię osiąga się w

7

temperaturach 10 K.Zachodzą one więc na gwiazdach.

W 1938 r powstała hipoteza ,że reakcje termojądrowe zachodzą na Słońcu w tzw cyklu protonowo - protonowym:

± H + i H ----i H + e + i-'

i H + i H -I He +v

"—3 I He + I He--2 He +    2 i H

W rezultacie cały cykl stanowi syntezę jąder Helu z jąder wodoru 2 wydzieleniem energii

W 1939 r Bethe zaproponował inny cykl tzw węglowo — azotowy.

Połączenie jąder wodoru w jądro helu jest tu ułatwione przez

12

udział węgla <s C, który działa jak katalizator

% C	+ iH ——9^7 N
^i?N —	13 r 0 U 1 e -i-

V

a

15